ΑΡΘΡΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022
Ο Σπύρος ο Ινδός ήρθε στην Ελλάδα 19 χρονών με 170 ευρώ - σήμερα έχει 1.000 στρέμματα.
Το 2000, ο αγρότης με την ελληνική καρδιά, έχοντας κατορθώσει να μαζέψει 5 εκατ. δραχμές, έκανε την πρώτη του επένδυση.
Ένα αεροπορικό εισιτήριο αξίας 1.200 δολαρίων (22.000 ρουπίες) και 200 δολάρια (κάτι λίγο παραπάνω από 170 ευρώ) στην τσέπη, που δεν τα ξόδεψε ποτέ, έμελλε να αλλάξουν τη ζωή του 52χρονου σήμερα Ινδού Γκουλτζάρ Σινγκ, και όχι μόνο να τον φέρουν στην Ελλάδα, αλλά να αποτελέσουν τη βάση για την σημερινή του επιτυχία ως αγρότη-επιχειρηματία στον τομέα των φυλλωδών λαχανικών στα Μέγαρα Αττικής.
Στις επτάμισι ώρες πτήσης, διανύοντας 5.779 χλμ με το αεροπλάνο, ο Σπύρος, όπως ονομάζεται σήμερα, ύστερα από τη βάφτισή του στην Ελλάδα, είχε πολύ χρόνο να σκεφτεί, αλλά και να συζητήσει με τους άλλους τρεις συνταξιδιώτες φίλους του για όλα αυτά που θα έκαναν στη “ γη της επαγγελίας” όπως την αποκαλούσαν, κατά την δεκαπενθήμερη παραμονή τους.
“ Άλλωστε, τόσο ήταν η ισχύς της βίζας που είχαμε βγάλει”, επισήμανε ο ίδιος μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ το 2019 και πρόσθεσε: “ ο πατέρας μου, αγρότης ο ίδιος, πριν από 31 χρόνια μου έδωσε στο χέρι τα 1.200 δολάρια για το αεροπορικό εισιτήριο και τα 200 δολάρια για τα πρώτα μου έξοδα και μου είπε ότι αυτά τα χρήματα, που ήταν από το υστέρημά του, ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να κάνει. Λέγοντάς μου ότι δεν υπάρχουν άλλα, μου έδωσε την ευχή του να βρω τη μοίρα μου στην Ελλάδα, την οποία λάτρευα από μικρό παιδί.
Οι τρεις συνταξιδιώτες φίλοι του σαραντάχρονου Σπύρου, με τη λήξη της ισχύος της βίζας τους επέστρεψαν πίσω στο Παντζάμπ της Ινδίας, ο ίδιος όμως, που από την πρώτη ημέρα που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα ξεκίνησε να εργάζεται σε χωράφια στον Ωρωπό και έμεινε.
“ Εκεί στα πρώτα χρόνια μου στην Ελλάδα ήταν που η κυρία Αναστασία μού έδωσε το όνομά μου το ελληνικό, που ήταν του αδερφού της, που είχε πεθάνει” θυμάται ο Σπύρος, που σήμερα, 31 χρόνια μετά από την πρώτη ημέρα που αφίχθη στην Ελλάδα, βρίσκεται ακόμη εδώ, έχοντας φέρει την Ινδή γυναίκα του και δημιουργώντας οικογένεια, με την απόκτηση δύο παιδιών, τον δεκαεξάχρονο Αλέξανδρο και τη δωδεκάχρονη Άννα.
“ Ολη την ημέρα, για αρκετά χρόνια, μόνο δούλευα και αποταμίευα” επισήμανε ο Σπύρος, τονίζοντας: “ το πρώτο διάστημα παραμονής μου στην Ελλάδα έγραφα κάθε ημέρα στους γονείς μου στην Ινδία, όπως έπρατταν το ίδιο και εκείνοι. Μετά, έχοντας δεθεί με το αφεντικό μου, με το οποίο σήμερα είμαστε οικογένεια και συνάδελφοι, δουλεύοντας σε διπλανά κτήματα, η εργασία μου ολοένα και αυξανόταν.
Έτσι, λόγω έλλειψης χρόνου, έγραφα ένα γράμμα την εβδομάδα στην οικογένειά μου και μετά ένα τον μήνα. Τελικά, τους επισκέφτηκα μετά από 10 χρόνια παραμονής μου στην Ελλάδα και ενώ είχα μεγάλη χαρά που βρισκόμουν στο πατρικό μου σπίτι, ωστόσο πραγματικά από την πρώτη κιόλας ημέρας μου στην Ινδία, μου έλειπαν οι άνθρωποί μου στην Ελλάδα”.
Τελικά, το 2000, ο Ινδός αγρότης με την ελληνική καρδιά, έχοντας κατορθώσει να μαζέψει 5 εκατ. δραχμές, έκανε την πρώτη του επένδυση, αγοράζοντας 25 στρέμματα γης. “ Οι κόποι και ο ιδρώτας μου απέδωσαν καρπούς. Σήμερα, καλλιεργώ 1000 στρέμματα ελληνικής γης σε Μέγαρα, Εύβοια και ορεινή Κορινθία, ενώ διαθέτω και 22 στρέμματα ντομάτα σε δύο διχτυοκήπια, που αποτελούν μια καινοτόμο και οικονομική μέθοδο καλλιέργειας”, επισήμανε ο ίδιος, προσθέτοντας ότι “ βρίσκομαι ήδη σε αναζήτηση γης στο Αξιοχώρι, του δήμου Πολυκάστρου, της επαρχίας Κιλκίς, του ομώνυμου νομού.
Επιπλέον, όπως σημείωσε ο ίδιος ο Σπύρος, διαθέτει δύο καταστήματα εντός της Κεντρικής Λαχαναγοράς Θεσσαλονίκης, ενώ πουλά τα προϊόντα του στην Κεντρική Λαχαναγορά Αθηνών και Πατρών, έχει συνεργασίες με τρεις αλυσίδες σούπερ μάρκετ και “ κάνει δουλειές” με Βούλγαρους, Ρουμάνους και Πολωνούς, σε πιο εποχική όμως βάση.
"Φέτος βέβαια το καλοκαίρι, έστειλα 10 νταλίκες στην Πολωνία και στην κάθε μία ήταν τοποθετημένα πάνω από 1.400 κιβώτια με άνιθο” επισήμανε. Στο πλαίσιο αυτό, ο 49χρονος Σπύρος σημείωσε ότι ευχαριστεί την καλή του τύχη, αφού όπως λέει χαρακτηριστικά, “ ήρθα στην Ελλάδα σε καλές εποχές για τη χώρα”.
Υπογραμμίζεται ότι ο Σπύρος καλλιεργεί φυλλώδη λαχανικά, όπως μαϊντανό, σέλινο, κρεμμύδια, σπανάκι, άγρια χόρτα, ρόκα, κόλιανδρο, μάραθο, δυόσμο και βλήτα. Αναφερόμενος στην καινοτομία των διχτυοκηπίων, ο ίδιος τόνισε ότι “ τα διχτυοκήπια αποτελούν μια απλή κατασκευαστική δομή οριζόντιας μορφής με μεταλλικά μέρη και συρματόσχοινα, τα οποία προσφέρουν υψηλή αντοχή στους ανέμους.
Η πλήρης κάλυψη με εντομολογικά δίχτυα αποκλείουν εντομολογικές και οικολογικές προσβολές και τη χρήση τοξικών φυτοφαρμάκων. Επίσης, προστατεύουν τις καλλιέργειες από έντονες χαλαζοπτώσεις και βροχοπτώσεις, ενώ ο κατάλληλος αερισμός τους επιτρέπει τη φυσιολογική ανάπτυξη των φυτών. Η κατασκευή τους είναι ιδιαίτερα χαμηλού κόστους, γρήγορης απόσβεσης και ιδανική για την Ελλάδα”.
Ο 49χρονος Σπύρος, δηλώνοντας ένθερμος υποστηρικτής των ταξιδιών, επισήμανε ότι τα τρία αγαπημένα του μέρη στην Ελλάδα είναι η Ρόδος, η Χαλκιδική και η Σαντορίνη και εξέφρασε την ελπίδα του να ενισχυθεί το κύμα τουριστών από την Ινδία προς την Ελλάδα, αφού όπως είπε χαρακτηριστικά “ η Ινδία είναι μία χώρα με πληθυσμό πάνω από 1,2 δισ. κατοίκων και το 20% αυτών είναι πολύ πλούσιοι. Ακόμη μάλλον δεν έχουν ανακαλύψει τις ομορφιές της Ελλάδας και ελπίζω να το πράξουν άμεσα”.
Μεταξύ άλλων, ο ίδιος εξέφρασε την πεποίθηση ότι η Ελλάδα είναι μια “ χώρα όμορφη, έχει πολλές ευκαιρίες και πολύ καλό κλίμα, έχει όλα τα καλά που χρειάζεται για να προοδέψει ένας άνθρωπος αλλά χρειάζεται πολλή δουλειά και μεράκι για να πετύχει κάποιος”.
Παράλληλα, ο ίδιος δεν λησμονεί -και επιμένει μάλιστα να το επισημαίνει σε κάθε ευκαιρία που του προσφέρεται - να ευχαριστήσει τους ανθρώπους που τον βοήθησαν να φτάσει εδώ που είναι σήμερα, τους κατοίκους των Μεγάρων, που του έδειξαν τη φιλοξενία τους, καθώς και τις δημόσιες υπηρεσίες, γιατί όποτε τις χρειάστηκε τον βοήθησαν, όπως είπε χαρακτηριστικά.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ζ.Π.
Το 326 π.Χ., ο Αλέξανδρος κατέκτησε την βόρεια περιοχή της Ινδίας, η οποία την εποχή εκείνη εκτεινόταν ως και τις περιοχές του σύγχρονου Αφγανιστάν. Ο βασιλιάς Αμπχί των Τάξιλων, επίσης γνωστός και ως Ταξίλης, παρέδωσε την πόλη του, ένα σημαντικό Βουδιστικό κέντρο, στον Αλέξανδρο. Ο Αλέξανδρος πολέμησε μια επική μάχη εναντίον του βασιλιά Πώρου στο Παντζάμπ, στη μάχη του ποταμού Υδάσπη το 326 π.Χ..
Αρκετοί φιλόσοφοι, όπως
ο Πύρρων, Ανάξαρχος και ο Ονησίκριτος,
λέγεται πως συνόδευαν τον Αλέξανδρο στις εκστρατείες του στην Ανατολή. Κατά
τους 18 μήνες που βρίσκονταν στην Ινδία, είχαν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή
με τους Ινδούς ασκητές, οι οποίοι γενικώς περιγράφονται ως Γυμνοσοφιστές.
Ο Αλέξανδρος ίδρυσε
αρκετές νέες πόλεις στις κατεκτημένες περιοχές, όπως την Αλεξάνδρεια του Ώξου (Αμου Ντάρια) και Αλεξάνδρεια του Καυκάσου
στη Βακτριανή,
και οι Έλληνες άποικοι και απόγονοι τους κατόπιν επεκτάθηκαν ακόμη μακρύτερα,
στο Πέρασμα του Κιμπέρ, Γανδάρα (Τάξιλα),
και την περιοχή του Παντζάμπ.
Οι περιοχές αυτές αντιστοιχούν σε ένα μοναδικό γεωγραφικό πέρασμα μεταξύ
των Ιμαλαΐων και
της οροσειράς της Ινδοκούς,
από όπου και οι περισσότερες συναλλαγές γίνονταν μεταξύ Ινδίας και
Κεντρικής Ασίας, παράγοντας έντονη δραστηριότητα πολιτιστικών και εμπορικών
συναλλαγών.
Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ. οι Διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου ίδρυσαν τα δικά τους βασίλεια στην Ελλάδα, Ανατολία, Αίγυπτο, Κεντρική Ασία, και Ινδία. Ο στρατηγός Σέλευκος Α΄ ίδρυσε την αυτοκρατορία των Σελευκιδών, η οποία επεκτεινόταν ως την Ινδία. Αργότερα, το ανατολικό κομμάτι του βασιλείου των Σελευκιδών αυτοαπεσπάστηκε και δημιουργήθηκε το ανεξάρτητο Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής (250 - 125 π.Χ.), το οποίο και μετεξελίχθηκε αργότερα στο Ινδοελληνικό βασίλειο(180 π.Χ. - 10 μ.Χ.), και συνεχίστηκε με την μερικώς εξελληνισμένη αυτοκρατορία των Κουσάν (1ος - 3ος αιώνας).
Η αλληλεπίδραση των Ελληνικών και Βουδιστικών πολιτισμών καλλιεργήθηκε κατά την πάροδο αρκετών αιώνων, και παρήκμασε τον 5ο αιώνα μ.Χ. με τις εισβολές της αυτοκρατορίας των Εφθαλιτών και αργότερα εξαλείφθηκε με την επέκταση του Ισλάμ.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου