ΒΙΚΤΩΡ ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ, Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΠΟΝΤΙΟΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ, ΠΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΣΙΑΣ.
Κινεζικοί χαρακτήρες για την ονομασία Νταγιουάν (ΜΕΓΑΛΟΙ ΙΩΝΕΣ).
Οι Νταγιουάν στη Φεργκάνα, ήταν ένας από τους τρείς ανεπτυγμένους πολιτισμούς της Κεντρικής Ασίας το 130 π.Χ., μαζί με την Παρθική
αυτοκρατορία και το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής, σύμφωνα με το Κινεζικό ιστορικό έργο Βιβλίο του Χαν.
Οι Νταγιουάν ή Ταγιουάν (Κινέζικα: 大宛, pinyin: Dàyuān,Μεγάλοι Ίωνες) ήταν λαός στην τοποθεσία της κοιλάδας ΦΕΡΓΚΑΝΑ στην Κεντρική Ασία,
ο οποίος περιγράφεται στα Κινεζικά ιστορικά έργα των Γραπτών του Μεγάλου Ιστορικού και του Βιβλίου των Χαν.
Αναφέρεται επίσης στα γραπτά του διάσημου Κινέζου εξερευνητή Ζανγκ Κιάν (Zhang Qian) το 130 π.Χ. κατά τις πολυάριθμες αποστολές και εξερευνήσεις που έκανε στην Κεντρική Ασία. Η χώρα των Νταγιουάν είναι γενικά αποδεκτό πως σχετίζεται με την κοιλάδα της Φεργκάνα, τοποθεσία που αντιστοιχεί στην διασταύρωση των σημερινών Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν και Κιργιστάν, κοντά στην περιοχή της βορειοδυτικής Κίνας.
ΤΑΠΙΣΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΜΠΟΥΛ (Sampul tapestry), Ουρούμτσι, Σιντζιάνγκ,
Δυτική Κίνα.
Οι Κινεζικές μαρτυρίες, περιγράφουν τους Νταγιουάν ως κατοίκους οχυρωμένων πόλεων με τους ίδιους να έχουν Καυκάσια χαρακτηριστικά, και οι τρόποι και έθιμα τους να είναι πανομοιότυποι με τους κατοίκους του Ελληνικού βασιλείου της Βακτριανής, ένα Ελληνιστικό βασίλειο το οποίο κυβερνούσε την περιοχή της Βακτρίας, νοτιότερα, στην περιοχή που αντιστοιχεί στο σημερινό βόρειο Αφγανιστάν.
Οι Νταγιουάν περιγράφονται επίσης ως ικανοί τεχνίτες καθώς και πως έτρεφαν ιδιαίτερη αγάπη στο κρασί.
Οι Νταγιουάν, ήταν οι απόγονοι των Ελλήνων αποίκων και στρατιωτών οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή το 329 π.Χ. μέσω των εκστρατειών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και αργότερα μετακινήθηκαν βορειότερα από την Αλεξάνδρεια την Εσχάτη, ευημερώντας παράλληλα με τα Ελληνιστικά βασίλεια των Σελευκιδών και των Ελληνοβακτρών, μέχρι που απομονώθηκαν από τους νότιους πληθυσμούς λόγω των μαζικών μεταναστεύσεων των Τόχαρων περίπου το 160 π.Χ. από τα βόρεια της Κίνας.
Φαίνεται πως η ονομασία Γιουάν, ήταν απλώς μια μεταγραφή της Ινδικής λέξης Γιόνα ή Γιαβάνα, η οποία χρησιμοποιούνταν σε όλη την Ασία για να περιγράψει τους Έλληνες (Ίωνες), έτσι το Τα-γιουάν παίρνει τη σημασία του Μεγάλοι Ίωνες.
Κινεζικοί χαρακτήρες για την ονομασία Νταγιουάν
Η αλληλεπίδραση μεταξύ των Νταγιουάν και των Κινέζων είναι ιστορικά κρίσιμη,καθώς αντιπροσωπεύει μια από τις πρώτες κύριες επαφές μεταξύ ενός αστικοποιημένου δυτικού πολιτισμού και του Κινεζικού, προλειαίνοντας το έδαφος για τον μετέπειτα σχηματισμό του Δρόμου του Μεταξιού, ο οποίος έγινε ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Ανατολής και Δύσης κατά τις εμπορικές και πολιτιστικές ανταλλαγές που ξεκίνησαν από τον 1ο αιώνα π.Χ. και συνεχίστηκαν έως τον 15ο αιώνα.
Μακεδονική αυτοκρατορία και μετέπειτα δυναστεία των Σελευκιδών
(329 – 160 π.Χ).
Το σύνολο της Βακτρίας, Τρανσοξιανής, και της Φεργκάνα παρέμεινε υπό τον έλεγχο της Ελληνιστικής δυναστείας των Σελευκιδών έως το 250 π.Χ.. Στο χρονικό σημείο αυτό, η περιοχή αυτή, διεκδίκησε και κέρδισε την ανεξαρτησία της από την διαχείριση των Σελευκιδών, και ως συνέπεια δημιουργήθηκε το ανεξάρτητο Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής με ηγέτη τον Διόδοτο της
Βακτρίας.
Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής (250 – 160 π.Χ).
την περίοδο 230 – 200 π.Χ.
Οι Ελληνοβακτριανοί κράτησαν την περιοχή τους, και σύμφωνα με τον Στράβωνα επεκτάθηκαν πέρα από την Αλεξάνδρεια την Εσχάτη και επέκτειναν την αυτοκρατορία τους τόσο μακριά όσο τις Σήρες και τους Φρύνους - αρχαίες τοποθεσίες που αντιστοιχούν στην βορειοδυτική Κίνα-. Υπάρχουν ενδείξεις πως έφτασαν έως το σημερινό Κάσγκαρ (Kashgar) της επαρχίας Σιντγιάνγκ, πραγματοποιώντας έτσι την πρώτη γνωστή επαφή μεταξύ της Κίνας και της Δύσης στο 200 π.Χ.
Διάφορα αγαλματίδια και αναπαραστάσεις Ελλήνων στρατιωτών έχουν βρεθεί βορείως της οροσειράς Τιέν Σαν, και σήμερα εκτίθονται στο μουσείο του Ουρούμτσι.
Περίπου στο 160 π.Χ., η περιοχή της Φεργκάνα φαίνεται να δέχτηκε εισβολή από τις φυλές των Σακών (Σάκαι, Περσική ονομασία για τους Σκύθες) τους οποίους οι Κινέζοι ονόμαζαν Σάι Ουάνγκ (Sai-Wang). Οι Σάκες αρχικά εγκαταστάθηκαν στην κοιλάδα του Ιλί ποταμού (Ili) και στην ευρύτερη περιοχή της λίμνης Ισίκ Κουλ (Issyk Kul) του ανατολικού Κιργιστάν, και οι ίδιοι είχαν εκτοπιστεί από τους Τόχαρους, οι οποίοι με τη σειρά τους είχαν τραπέι σε φυγή από τα τουρκομογγολικά φύλα των Χιονγκ – νου.
"Οι Γουεζί [Τόχαροι] επιτέθηκαν στον βασιλιά των Σάι [Σακών] ο οποίος και μετακινήθηκε μια σημαντική απόσταση προς το νότο, και οι Γουεζί κατέλαβαν τις περιοχές του" (Han Shu, 61 4B).
Οι Σάκες με την άφιξη τους κατέλαβαν την Ελληνική περιοχή του Νταγιουάν, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής ήταν απασχολημένο στη διαμάχες του στην Ινδία εναντίον των ανερχόμενων Ινδοελλήνων, και μετά βίας μπορούσαν να υπερασπιστούν τις βόρειες περιοχές τους. Οι φυλές των Σακών φαίνεται πως κατέλαβαν την Ελληνική περιοχή της Φεργκάνα, μια και ήταν εύκολο να κάνουν κάτι τέτοιο καθώς ο Ευκρατίδης είχε μόλις ανατρέψει την Ευθυδήμεια δυναστεία στη Βακτριανή, και ο ίδιος βρισκόταν με τον στρατό του στην Ινδία ως το 159 π.Χ. οπότε και πέθανε. Ο διάδοχος του Ηλιοκλής ήταν απασχολημένος με την ανασυγκρότηση της Βακτριανής και κατόπιν με την εισβολή στην Ινδία, οπότε πρέπει να παράτησε την απόμακρη αυτή επαρχία.
Κυριαρχία των Σακών (160 π.Χ. και μετέπειτα).
Όταν ο Κινέζος απεσταλμένος Ζανγκ Κιάν (Zhang Qian) περιέγραψε του Νταγουάν το 128 π.Χ., ανέφερε πως, πέρα από τον ανεπτυγμένο αστικό πολιτισμό τους, οι πολεμιστές τους ήταν έφιπποι τοξότες, χαρακτηριστικό που πιθανώς περιγράφει τις ιδιότητες τον Σακών νομάδων πολεμιστών. Οι Νταγουάν είχαν πιθανώς μέχρι τότε μετατραπεί σε ένα βασίλειο νομάδων οι οποίοι έπαιρναν φόρους από τους τοπικούς Ελληνιστικούς αστικούς πλυθησμούς.
Επίσης στην περίοδο 106 – 101 π.Χ., κατά την σύγκρουση τους με την Κίνα, η χώρα των Νταγιουάν λέγεται πως είχε συμμαχήσει με τις γειτονικές φυλές των Κανγκ-Κίου, η οποία ήταν η Κινεζική ονομασία για τους Σογδιανούς. Οι Κινέζοι επίσης σημειώνουν πως το όνομα του βασιλιά των Νταγιουάν ήταν Μου-κούα, ένα ονόμα Σακικής/Σκυθικής προέλευσης το οποίο αποδιδόταν στα Ελληνικά ως Μάουακης ή Μάουης (κάποιος άλλος Σκύθης πολέμαρχος με το όνομα Μάουης είναι γνωστός ως ο κυβερνήτης του Ινδοσκυθικού βασιλείου στην βόρεια Ινδία τον 1ο αιώνα π.Χ.).
Μετανάστευση των Τόχαρων (155 π.Χ)
Σύμφωνα με το χρονικό των Χαν, οι Τόχαροι (Γουεζί στις Κινέζικες πηγές) υπέστησαν ακόμα μια ήττα απέναντι στους Γουσούν (Wusun) το 155 π.Χ., και υποχώρησαν νότια από τον Ίλι ποταμό, προσπερνώντας την αστική περιοχή των Νταγιουάν στην Φεργκάνα, και εγκαταστάθηκαν νότια του Ώξου ποταμού στη περιοχή του σύγχρονου Καζακστάν και νότιου Ουζμπεκιστάν, έτσι χωρίς αμφιβολία αποκόπτωντας εντελώς τους Νταγιουάν από το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής. Το 125 π.Χ., οι Τόχαροι επεκτάθηκαν ακόμα περισσότερο προς τα νότια και τη Βακτριανή, όπου και τον 1ο αιώνα μ.Χ. ίδρυσαν την αυτοκρατορία των Κουσάν, η οποία είχε πολλά γνωρίσματα του Ελληνικού πολιτισμού (χρήση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ για γραφή, και τεχνοτροπία κατασκευών).
Σχέσεις με την Κίνα (130 π.Χ. και μετέπειτα)
Οι Νταγιουάν (ΜΕΓΑΛΟΙ ΙΩΝΕΣ), παρέμειναν ένας υγιής και ισχυρός πολιτισμός ο οποίος είχε πολλές επαφές και ανταλλαγές με την Κίνα από το 130 π.Χ..
Μετακινήσεις πληθυσμών
Ο Ζανγκ Κιουάν αφήνει τον αυτοκράτορα Χαν Γουντί, αναχωρώντας για την εξερεύνησή του στην Κεντρική Ασία από το 138 έως το 126 π.Χ., ζωγραφική σπηλαίου του Μογκάο.
Περίπου στο 130 π.Χ., το χρονικό σημείο των ταξιδιών του Ζανγκ Κιουάν στην Κεντρική Ασία, οι Νταγιουάν περιγράφονται ως οι κάτοικοι μιας τοποθεσίας που αντιστοιχεί στη Φεργκάνα, στην μακρυνή δύση της Κινεζικής αυτοκρατορίας.
“Η πρωτεύουσα του βασιλείου των Νταγιουάν είναι η πόλη της Γκουισάν
[Khujand], απομακρυσμένη από το Τσανκάν στα 12,550 λι [κινέζικη μονάδα μέτρησης] .
Το βασίλειο περιέχει 60.000 οικογένειες, και ο πληθυσμός του είναι 300.000, με 60.000 εκπαιδευμένους στρατιώτες, έναν αντιβασιλέα, και ένα πρίγκηπα ως Εθνικό Βοηθό. Η έδρα του κυβερνήτη βρίσκεται στα ανατολικά σε απόσταση 4,031 λι.” (Han Shu)
Στα νοτιοδυτικά τους υπήρχαν οι περιοχές των Γουεζί Τόχαρων, με τους Ελληνοβάκτριους να βρίσκονται ακόμα πιο νότια, πέρα από τον Ώξο“ Η μεγάλη Γουέ-τσι [Yueh-chih]βρίσκεται περίπου 2000 ή 3000 λι δυτικά των Νταγιουάν, κατοικούν στα βόρεια του ποταμού Κουέι [Kuei, Ώξος]. Στα νότια τους υπάρχει η Νταξία [[[Βακτριανή]]], στα δυτικά οι Ανξίς Πάρθες, στα βόρεια οι Κανγκτζού Σογδιανοί.” (Shiji, 123.5b)
Η εξιστόρηση συνεχίζει λέγοντας πως οι Τόχαροι αρχικά κατοικούσαν στην λωρίδα της Γκανσού (κεντρική Κίνα), πριν να νικηθούν από τους Χιόνγκ - νου του Μάο-τουν και αργότερα επίσης από τον γιο του το 176 π.Χ., κάτι που τους ανάγκασε να υποχωρήσουν πέρα από την περιοχή των Νταγιουάν και να επανεγκατασταθούν στη Δύση πάνω στις όχθες του ποταμού Ώξου, μεταξύ της περιοχής των Νταγιουάν και της Βακτρίας στο νότο.
Αστικός πληθυσμός
Τα έθιμα των Νταγιουάν αναφέρονται πως είναι πανομοιότυπα με αυτά των Ελληνοβακτριανών στο νότο, οι οποίοι είχαν ιδρύσει το Ελληνικό βασίλειο της ΒΑκτριανής.
“Τα έθιμα τους [των Βακτρίων] είναι τα ίδια με αυτά των Νταγιουάν. Οι άνθρωποι έχουν σταθερές κατοικίες και ζούν μέσα σε οχυρωμένες πόλεις και κανονικά σπίτια όπως οι Νταγιουάν. Δεν έχουν μεγάλους βασιλείς ή αυτοκράτορες, αλλά παντού μέσα στις οχυρωμένες πόλεις τους έχει η κάθε μια τον δικό της μικρό βασιλιά.” (Shiji, 123.3b)
Περιγράφονται ως αστικοί πληθυσμοί, σε αντίθεση με τους πληθυσμούς των Τόχαρων, Γουσούν (Wusun) ή τους Χιονγκ-νου οι οποίοι ήταν όλοι νομάδες
“Έχουν οχυρωμένες πόλεις και σπίτια, οι μεγάλες και οι μικρές πόλεις τους ανήκουν, εβδομήντα στον αριθμό, περιέχουν συνολικό πληθυσμό μερικών εκατοντάδων χιλιάδων…Υπάρχουν πάνω από εβδομήντα άλλες πόλεις στη χώρα.” (Han Shu)
Εμφάνιση και πολιτισμός
Ο Στζί σχολιάζει την Καυκάσια εμφάνιση και τον πολιτισμό των ανθρώπων στη γη των Νταγιουάν:
"Αν και τα κράτη από το Νταγιουάν μέχρι την Άνξι [Βακτριανή] μιλάνε αρκετά διαφορετικές γλώσσες, τα έθιμα και οι τρόποι τους είναι γενικά παρόμοια και οι γλώσσες τους αλληλοκατανοητές μεταξύ τους. Οι άνδρες έχουν όλοι βαθουλωτά μάτια και πυκνά γένια και μουστάκια. Είναι έμπειροι στο εμπόριο και θα παζαρέψουν μέχρι και το κλάσμα ενός λεπτού στην τιμή. Οι γυναίκες τυγχάνουν μεγάλου σεβασμού, και οι άντρες αποφασίζουν παίρνοντας υπ'όψιν την γνώμη των γυναικών τους.
Οι Μεγάλοι Ίωνες ήταν σπουδαίοι τεχνίτες και εκτιμούσαν πολύ το κρασί:
“Συνεχώς οι Νταγιουάν φτιάχνουν κρασί από τα σταφύλια.
Οι πλούσιοι ανάμεσα τους αποθηκεύουν ως και 10,000 πέτρες [μονάδα μέτρησης βάρους, stone, 10.000 ισούνται με 63.5 τόνους] και παραπάνω στα κελάρια τους, και το κρατάνε για αρκετές δεκάδες χρόνια χωρίς να χαλάει. Στους άνθρωπους αυτούς αρέσει το κρασί.” (Shiji, 123).
Σύμφωνα με τον Στζί, τα σταφύλια και η αλφάλφα εισήχθησαν στη Κίνα από τους Νταγιουάν μετά το ταξίδι του Ζανγκ Κιουάν:
"Οι περιοχές γύρω από το Νταγιουάν φτιάχνουν κρασί από σταφύλια, και οι πιο οικονομικά επιφανείς κρατάν ως και 10,000 ή περισσότερα πίκουλ αποθηκευμένο. Μπορεί να κρατηθεί για ως είκοσι με τριάντα χρόνια χωρίς να χαλάσει. Οι άνθρωποι αγαπούν το κρασί και τα άλογα το αλφάλφα. Οι αντιπρόσωποι του Χαν επέστρεψαν φέρνοντας σταφύλια και αλφάλφα σπόρους στην Κίνα και ο αυτοκράτορας για πρώτη φορά δοκίμασε να φυτέψει τα φυτά αυτά σε γόνιμο έδαφος. Αργότερα, όταν ο Χαν απέκτησε μεγάλο αριθμό των "ουράνιων αλόγων" και οι αντιπρόσωποι από άλλες χώρες άρχισαν να καταφθάνουν με τις συνοδείες τους, η γη σε όλες τις πλευρές των καλοκαιρινών παλατιών και πύργων αναψυχής του αυτοκράτορα ήταν φυτεμένη με σταφύλια και αλφάλφα τόσο μακριά όσο μπορεί να δεί το μάτι."
Σχέσεις των Ελλήνων με την Κίνα
Μετά τις αναφορές του Ζανγκ Κιουάν ο οποίος αρχικά είχε σταλθεί για να συνάψει συμμαχία με τους Τόχαρους εναντίον των Χιόνγκ - νου -χωρίς αποτέλεσμα-, ο Κινέζος αυτοκράτος Χαν Γουντί ενδιαφέρθηκε για την ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων με τους ανεπτυγμένους αστικούς πολιτισμούς της Φεργκάνα, Βακτριανής και Παρθίας.
“Ο Γιός του Ουρανού στο άκουσμα όλων αυτών αποφάσισε έτσι λοιπόν: Η Φεργκάνα [Νταγιουάν] και οι κατοχές της Βακτριανής και της Παρθίας είναι μεγάλες χώρες, γεμάτες με σπάνια αγαθά, και με πληθυσμούς που ζουν σε μόνιμες κατοικίες και με επαγγέλματα τα οποία μοιάζουν αρκετά με αυτά των Κινέζων, αλλά με αδύναμους στρατούς, και με μεγάλη εκτίμηση στην πλούσια παραγωγή της Κίνας” (Shiji, 123)
Οι Κινέζοι στη συνέχεια έστειλε πολυάριθμες αποστολές, γύρω στις δέκα ανά έτος, σε αυτές τις χώρες και τόσο μακριά όσο η Συρία των Σελευκιδών.
“Έτσι περισσότερες αποστολές απεστάλησαν στο Αν-σι Παριία, Αν-τσάι Αλανοί, Λι-κανΣυρία των Σελευκιδών, Τιαου-τσι Χαλδαία, και Σον-του [Ινδία]... Ως γενική εκτίμηση, μάλλον πάνω από δέκα τέτοιες αποστολές στάλθηκαν κατά τη διάρκεια ενός έτους, και το λιγότερο πέντε ή έξι.” (Shiji, 123)
Ο ΕΛΛΗΝΟΚΙΝΕΖΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 104 Π.Χ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΤΡΟΜΗΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ ΤΟ 104 Π.Χ.
Οι Κινέζοι ήταν επίσης έντονα γοητευμένοι από τα ψηλά και δυνατά άλογα ("ουράνια άλογα") που είχαν στην κατοχή τους οι Νταγιουάν, των οποίων η χρήση από τους Κινέζους θα ήταν κρίσιμης σημασίας στη διαμάχη τους με τα τουρκομογγολικά φύλα των Χιονγκ-νου. Η άρνηση των Νταγιουάν να προσφέρουν μεγάλο αριθμό αλόγων, μαζί με μια αλληλουχία μικροσυμπλοκών και απώλειας σεβασμού, οδήγησαν στο θάνατο ενός Κινέζου απεσταλμένου και την κατάσχεση του χρυσού τον οποίο είχαν στείλει οι Κινέζοι ως πληρωμή για τα άλογα.
Εξοργισμένος, και θεωρώντας τους Νταγιουάν αδύναμους, ο Κινέζος αυτοκράτορας το 104 π.Χ. ανέθεσε στον Λι Γκουανγκλί (Li Guangli), τον αδερφό της αγαπημένης του παλλακίδας να συνετίσει τους Νταγιουάν εκστρατεύοντας εναντίον τους. Του δόθηκαν 6.000 ιππείς και 30.000 νεαροί και κακόφημοι άντρες οι οποίοι μαζεύτηκαν από τις επαρχίες. Πολλοί από αυτούς χάθηκαν στην πορεία μεταξύ διάφορων συμπλοκών με τους τοπικούς άρχοντες των περιοχών από όπου περνούσαν. Μετά από μια σημαντική ήττα που υπέστησαν σε ένα από αυτά τα μέρη, ο Λι αποφάσισε πως οι δυνάμεις του δεν επαρκούσαν για να επιτεθεί στους Νταγιουάν και έτσι επέστρεψε στην Ντουνχουάνγκ (Dunhuang) δύο χρόνια αργότερα το 102 π.Χ.
Ο αυτοκράτορας Γουντί έδρασε δίνοντας στον Λι Γκουανγκλί έναν πολύ μεγαλύτερο στρατό μαζί με ένα τεράστιο αριθμό βοδιών, γαϊδουριών και καμηλών για την μεταφορά των προμηθειών. Έχοντας αυτή τη δύναμη δεν αντιμετώπισε δυσκολία στο να φτάσει στο Έρσι (Ershi), την πρωτεύουσα των Νταγιουάν. Μετά από μια πολιορκία σαράντα ημερών, οι Κινέζοι παραβίασαν τον εξωτερικό τοίχο και κατάφεραν να διακόψουν την παροχή νερού στη πόλη. Οι ευγενείς του Έρσι τότε σκότωσαν τον βασιλιά τους και έστειλαν το κεφάλι του στον Γκουάνγκ Λι, προσφέροντας στους Κινέζους όσα άλογα ήθελαν. Ο Λι δέχτηκε την προσφορά, διόρισε ένα από τους δικούς του ευγενείς ως το νέο βασιλιά και πήρε τον δρόμο της επιστροφής μαζί με τα άλογα. Κατά την επιστροφή του, όλα τα μικρά βασίλεια και φυλές αποδέχτηκαν την Κινεζική κυριαρχία πάνω τους. Έφτασε στην Πύλη του Νεφρίτη -πέρασμα Γιουέν προς την κύρια Κίνα- το 100 π.Χ. με 10.000 άντρες και 1.000 άλογα.
Η επικοινωνία με τη Δύση αποκαταστάθηκε μετά τη σύναψη ειρηνευτικής συμφωνίας με τους Νταγιουάν και οι απεσταλμένοι αναχώρησαν ακόμα μια φορά από την Κίνα για τη Δύση, με τα καραβάνια να ταξιδεύουν προς τις αγορές της Βακτριανής.
Μια εποχή εμπορικής και πολιτιστικής ανταλλαγής Ανατολής-Δύσης
Ο Δρόμος του Μεταξιού ουσιαστικά ξεκίνησε από τον 1ο αιώνα π.Χ., μετά τις προσπάθειες της Κίνας να σταθεροποιήσει μια διαδρομή προς τον δυτικό κόσμο, μέσω απευθείας διακανονισμών στο λεκανοπέδιο του Ταρίμ καθώς και με τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με τις χώρες των Νταγιουάν, Παρθών και Βακτριανών προς τα δυτικά.
Σύντομα ακολούθησε έντονη εμπορική δραστηριότητα, η οποία επιβεβαιώνεται και απο τον ρωμαϊκό παροξυσμό για κινεζικό μετάξι που επικράτησε από τον 1ο αιώνα π.Χ. -το οποίο προμηθεύονταν μέσω των Παρθών Αρσακιδών-, στο σημείο όπου η ρωμαϊκή γερουσία εξέδωσε -χωρίς αποτέλεσμα- αρκετά διατάγματα για να απαγορεύσει το φόρεμα του μεταξιού, βάσει οικονομικών και ηθικών λόγων -αντιπαλότητα και εμπόλεμη δραστηριότητα με Πάρθες. Αυτό είναι εξακριβωμένο από τουλάχιστον τρεις σημαντικούς ιστορικούς, τον Στράβωνα (64/ 63 π.Χ. – 24), τον Σενέκα τον Νεότερο (3 π.Χ. – 65), και τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο (23 – 79).
Την ίδια περίοδο η Βουδιστική θρησκεία και ο ΕΛΛΗΝΟΒΟΥΔΙΣΜΟΣ ξεκίνησαν τη διαδρομή τους.-
(Από την Βικιπαίδεια).
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Ο Πήλινος Στρατός στην Κίνα κατασκευάστηκε από Αρχαίους Έλληνες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΙΝΕΖΑΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΥ ΛΗ ΣΙΟΥΖΕΝ
Η Λι Σιουζέν (Li Xiuzhen), είναι η αρχαιολόγος στο Μουσείο του Μαυσωλείου του Αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάνγκ, με μεγάλη εμπειρία στις ανασκαφές πεδίου, όπως η έρευνα στη θέση όπου βρέθηκαν οι πήλινοι στρατιώτες του 221 π. Χ.
Η ίδια, σε πρόσφατη δημοσίευσή της στο περιοδικό «Journal of Anthropological Archaeology», υποστήριξε ότι οι ντόπιοι αγγειοπλάστες που έφτιαξαν τις πήλινες μορφές είχαν τη τάση να χαράζουν σε αυτά τα ονόματά τους. Ως σήμερα, όμως, δεν έχουν βρεθεί χαραγμένα ονόματα Ελλήνων ή άλλων Δυτικών στους πήλινους στρατιώτες.
«Τα τελευταία χρόνια, όμως, γίνονται έντονες συζητήσεις σχετικά με τις επαφές Δύσης και Ανατολής όσον αφορά στις πήλινες μορφές του Τσιν και η δική μου μελέτη έχει αρχίσει να επικεντρώνεται στο θέμα αυτό.
Χρειάζεται περισσότερη έρευνα ως προς την αναζήτηση αδιάσειστων στοιχείων για την τεκμηρίωση μιας τέτοιας επαφής, όπως η εύρεση ελληνικών ονομάτων ή ανθρώπινων σκελετών»,
«Στην κινέζικη παράδοση, οι άνθρωποι παρήγαγαν μικρά πήλινα αγαλματίδια ως υποκατάστατα της ανθρώπινης θυσίας, ωστόσο οι πήλινοι στρατιώτες, οι ακροβάτες και τα χάλκινα αγάλματα της περιόδου Τσιν (221-206 π. Χ.) είναι μοναδικά, συγκρινόμενα τόσο με τις προηγούμενες όσο και με τις μεταγενέστερες πήλινες μινιατούρες που χαρακτηρίζουν την κινεζική τέχνη».
«Πριν από δέκα χρόνια δεν πίστευα στην εκδοχή της δυτικής επιρροής. Η πιθανότητα μιας τέτοιας επαφής με απασχόλησε σε πρόσφατη ομιλία μου, όπου εστίασα κυρίως στον παραδοσιακό πολιτισμό και στην κινέζικη τέχνη».
«Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π. Χ., κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου, μέρος της Ασίας διατήρησε επαφή και εμπορικές σχέσεις με τη Δύση.
Το βασίλειο του Τσιν στα δυτικά ήταν το μεγαλύτερο από τα επτά βασίλεια της σημερινής Κεντρικής και Ανατολικής Κίνας κι αυτό που κατέκτησε και ενοποίησε τα υπόλοιπα βασίλεια, οδηγώντας στην ενοποίηση της Κίνας το 221 π. Χ.
Την ίδια χρονολογία ο Τσιν Σι Χουάνγκ, αφού ενοποίησε τη χώρα, αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας, ο Πρώτος Αυτοκράτορας της Κίνας.
Ο Πήλινος Στρατός βρίσκεται στο μαυσωλείο του, στα ανατολικά της πόλης Χσιάν.
Το συγκρότημα του τύμβου του Τσιν Σι Χουάνγκ έχει έκταση περίπου 56 τ. χ., από τα οποία έχει ανασκαφτεί μόνο ένα μικρό τμήμα.
Ο λάκκος με τα χιλιάδες πήλινα αγάλματα, σε ανθρώπινο μέγεθος, ανακαλύφθηκε τυχαία το 1974 όταν Κινέζοι αγρότες προσπάθησαν να ανοίξουν πηγάδι στην περιοχή τους, ο δε λάκκος με τους ακροβάτες το 1999. Οι έρευνες θα συνεχιστούν».
«Οι πήλινοι στρατιώτες του Τσιν και οι ακροβάτες (τα αγάλματα που συνόδευαν τον Πρώτο Αυτοκράτορα, Τσιν Σι Χουάνγκ, στη μετά θάνατο ζωή του) εμφανίστηκαν στην Κίνα ξαφνικά, σε ένα πλαίσιο που σχετίζεται με τη στρατιωτική κατάκτηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή και την Ελληνιστική Περίοδο που ακολούθησε.
Επίσης, σύμφωνα με ιστορικά έγγραφα, ο Πρώτος Αυτοκράτορας του Τσιν συνάντησε τους 'γίγαντες' στα δυτικά σύνορα πολύ σύντομα μετά την ενοποίηση της Κίνας.
Αν και δεν έχουν βρεθεί ελληνικά ονόματα, ο ρεαλισμός και η λεπτομέρεια των μυών στους πήλινους στρατιώτες και ακροβάτες προκαλούν υπόνοιες επαφής» σημειώνει η Li Xiuzhen.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΝΩΣΗΣ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΗ ΖΩΗΣ. Ο διακεκριμένος ελληνιστής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και ακαδημαϊκός Ζαν Μπουσάρ.
ΑπάντησηΔιαγραφήAποφάσισα να γίνω νεοελληνιστής σε ηλικία 12 ετών. Πριν αρχίσω τα αρχαία ελληνικά στο σχολείο, γιατί μαθαίναμε πολλά χρόνια αρχαία ελληνικά, με μάγευαν τα γράμματα της ελληνικής το ψ, το ξ, το ω. Ίσως το σύστημα που είχαμε στο σχολείο τότε στο Κεμπέκ, όπου μαθαίναμε λατινικά και αρχαία ελληνικά, με έκανε να πιστεύω ότι η ελληνική γλώσσα είναι η πιο τέλεια γλώσσα στην έκφραση και τη σκέψη
Εγώ ως καθηγητής, ως δάσκαλος ξέρω ότι μπορώ να πείσω ανθρώπους ότι η εκμάθηση της ελληνικής είναι πιο σπουδαία από την εκμάθηση της ρωσικής ή της ισπανικής, γιατί πάει στην καρδιά του πολιτισμού.
Πέρασα 45 χρόνια της ζωής μου στο να βγάλω από την ντουλάπα έναν πολύ σπουδαίο συγγραφέα, τον Νικόλαο Μαυροκορδάτο και μετέφρασα το «Φιλοθέου πάρεργα», το πρώτο νεοελληνικό μυθιστόρημα. Τα “Φροντίσματα” του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του Εξαπορήτων, που μιλούν για την ηθική, είναι γραμμένα στην αρχαία ελληνική και δεν διαβάζονται πια σήμερα. Περιμένουμε ακόμα έναν ελληνιστή που θα μεταφράσει το κείμενο στα νέα ελληνικά.
Ο εξελληνισμός του πλανήτη δεν έχει τελειώσει. Έχει αρχίσει με τους Ρωμαίους, το αίσθημα της κουλτούρας αρχίζει με τους Ρωμαίους. Οι Ρωμαίοι λένε τι είναι η επιστήμη, τι είναι η Φιλοσοφία, τι είναι η πολιτική σκέψη. Όταν ένας Γιακούτ στη Σιβηρία μαθαίνει ρωσικά και μαθαίνει ότι υπάρχει η επιστήμη, χωρίς να το καταλαβαίνει εξελληνίζεται, μπαίνει στην καρδιά του πολιτισμού. Είναι ιδέες και σκέψεις που υπάρχουν στον Αριστοτέλη, στον Πλάτωνα. Αυτός ο εξελληνισμός του πλανήτη είναι ένα φαινόμενο που συνέχεια εφαρμόζεται και εξελίσσεται.
Πονάω όταν βλέπω ότι μερικοί Έλληνες υποτιμούν την πατρίδα τους και τη γλώσσα τους. Πώς το επιτρέπετε αυτό το πράγμα; Την άλλη εβδομάδα, που θα γυρίσω στο Μοντρεάλ πρέπει να κάνω μια διάλεξη σε φοιτητές για την αξία της ελληνικής γλώσσας για να τους πείσω ότι δεν μαθαίνεις νέα ελληνικά όπως μαθαίνεις ολλανδικά. Μαθαίνεις νέα ελληνικά και ξέρεις καλύτερα τη μητρική σου γλώσσα, τη γαλλική, διαπιστώνοντας ότι οι ρίζες των λέξεων έχουν την πηγή τους από τα ελληνικά. Αλλά δεν είναι μόνο οι λέξεις, είναι όλο το σύστημα της σκέψης, το πώς λειτουργεί το πνεύμα μας. Είμαστε ορφανά παιδιά του Αριστοτέλη, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε. Η αξία του συλλογισμού, της επιστήμης, της γνώσης έρχεται από 'κεί. Ακόμα και ο Σιου ο Ινδιάνος, που δεν ξέρει καν που πέφτει η Ελλάδα, εάν πιστεύει σε ορισμένες αρχές στην πολιτική, την επιστήμη ακόμα και στον θεό, οφείλεται σε ανθρώπους που κουβαλούσαν τον ελληνισμό μέσα τους, χωρίς να το ξέρουν καμιά φορά.
Οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις δεν έκαναν τις σωστές επιλογές. Όταν έλεγε ο Πάγκαλος «Μαζί τα φάγαμε», αναρωτιέμαι ποιοι τα φάγατε μαζί.. Είναι μόνο ο Τσοχατζόπουλος στη φυλακή, όμως πολλοί άλλοι που είναι έξω θα έπρεπε να του κάνουν παρέα μέσα. Βέβαια, ο λαός ψηφίζει τις κυβερνήσεις...
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
ΠΕΠΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ – ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΤΟ 2016
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα ερείπια πύργου στο ιαπωνικό νησί Οκινάουα ανακάλυψαν αρχαιολόγοι νομίσματα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. «Στην αρχή σκέφτηκα ότι επρόκειτο για νομίσματα του ενός σεντ που έπεσαν από τις τσέπες αμερικανών στρατιωτών», δήλωσε στο AFP ο αρχαιολόγος Χιρόκι Μιγιάτζι. «Αλλά αφού τα ξέπλυνα με νερό, έπαθα σοκ: ήταν πολύ αρχαιότερα».
Ομάδα αρχαιολόγων εργάζεται εδώ και τρία χρόνια στα ερείπια του κάστρου Καστούρεν. Κτισμένο στο τέλος του 13ου και στις αρχές του 14ου αιώνα εγκαταλείφθηκε 200 χρόνια αργότερα και περιλαμβάνεται από το 2013 στον κατάλογο της παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco.
Εξέταση με ακτίνες X των νομισμάτων, που έχουν το μέγεθος του νομίσματος των 10 λεπτών του ευρώ, ανέδειξε λατινικά γράμματα και φιγούρες που μοιάζουν με το πρόσωπο του Βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου 1ου και με στρατιώτη οπλισμένο με δόρυ. Οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς αυτά τα αντικείμενα έφθασαν στο μακρινό νησί του ιαπωνικού αρχιπελάγους.
Ο πύργος ήταν κατοικία ενός φεουδάρχη ο πλούτος του οποίου προερχόταν από το τοπικό εμπόριο. «Οι έμποροι της ανατολικής Ασίας τον 14ο και τον 15ο αιώνα χρησιμοποιούσαν κινεζικά νομίσματα με τετράγωνη τρύπα στο κέντρο τους και είναι απίθανο δυτικά νομίσματα να είχαν χρησιμοποιηθεί ως μέσο πληρωμής», εξήγησε ο Χιρόκι Μιγιάτζι. «Θεωρώ ότι είναι πιθανόν τα νομίσματα να προέρχονταν από τη νοτιο-ανατολική Κίνα».
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΣΑΝ «ΓΙΓΑΝΤΕΣ», ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΚΙΝΕΖΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ, ΜΕΤΕΔΙΔΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ. ΟΙ ΝΕΟΙ «ΕΛΛΗΝΕΣ»…
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις έρευνες με τις οποίες αποδεικνύεται ότι Έλληνες τεχνίτες μύησαν τους Κινέζους στα μυστικά της γλυπτικής και τους εκπαίδευσαν τουλάχιστον από τον τρίτο αιώνα π.Χ. τις έκανε μία Κινέζα, η γνωστή αρχαιολόγος Li Xiuzhen του Μουσείου του Αυτοκράτορα Qin Shi Huang και ένας Γερμανός, ο καθηγητής Lukas Nickel, του Πανεπιστημίου της Βιέννης.
Τις «έρευνες» για την Αμφίπολη τις έκαναν «έλληνες αρχαιολόγοι» υπό την υψηλή εποπτεία και διεύθυνση του «πρωθυπουργού» Σαμαρά και του «πρωθυπουργού» Τσίπρα.
Τι περιμένεις;
Πολλές φορές στα πανεπιστήμια του εξωτερικού Βάσκοι, Καταλανοί, Γάλλοι φοιτητές από την Μασσαλία, φοιτητές από την Ουρουγουάη (!), Κινέζοι, ακόμη και Καμποτζιανοί πλησιάζουν τους Έλληνες φοιτητές, τους αποκαλούν «αδέρφια» και θέλουν να μάθουν ποιοι ήταν εκείνοι οι Έλληνες που πρώτοι πάτησαν το πόδι τους στην πατρίδα τους, πως έγιναν όλα αυτά χιλιάδες χρόνια πριν και σήμερα οι ίδιοι έρχονται σε επαφή με τους απογόνους εκείνων των εξερευνητών.
Ο σοσιαλιστής Πάγκαλος του ΚλεφτοΠΑΣΟΚ είχε πει κάποτε το ακόλουθο, που συμπυκνώνει όλη την ανθελληνική μανία και τό μίσος της εβραιοαριστερής ιδεολογίας:
«ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ».
ΟΙ ΝΕΟΙ «ΕΛΛΗΝΕΣ»…
Πανδαιμόνιο και ορδές θαυμαστριών για τον Τούρκο πρωταγωνιστή του "Καρά Σεβντά" στην Αθήνα
Με ουρλιαχτά και "μάχες" για μια selfie και ένα αυτόγραφο τον υποδέχτηκαν στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
13.10.2016
Στην Ελλάδα έφτασε σήμερα το πρωί ο 32χρονος ηθοποιός Μπουράκ Οζτσιβίτ, γνωστός από τους ρόλους του στα σίριαλ «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής» και «Καρά Σεβντά».
Ο Τούρκος ηθοποιός βρέθηκε το απόγευμα στο γκαλά έναρξης της διοργάνωσης "Turkish Film Days" στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και ήρθε αντιμέτωπος με ορδές θαυμαστριών που είχαν συγκεντρωθεί για να τον δουν. Η υποδοχή θύμιζε ροκ σταρ και όταν ο Μπουράκ εμφανίστηκε στην είσοδο επικράτησε πανδαιμόνιο για μια selfie και ένα αυτόγραφο.
O ηθοποιός βρίσκεται στην Ελλάδα στο πλαίσιο της τριήμερης διοργάνωσης, Turkish Film Days όπου θα προβληθεί για πρώτη φορά η ταινία «My Brother» στην οποία πρωταγωνιστεί.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Ζ.Π.: Επισκέφτηκα την κινεζική πόλη Ξιάν στην Βορειοδυτική Κίνα πριν δεκαπέντε χρόνια. Εξέτασα προσεκτικά τον «στρατό από τερακότα - πήλινο στρατό». Δεν είμαι αρχαιολόγος αλλά δεν χρειάζονται αρχαιολογικές γνώσεις για να υποθέσει κανείς τα παρακάτω: Τα κινέζικά γλυπτά, το στυλ, η μορφολογία τους, η τεχνική τους δεν ανήκουν στην παραδοσιακή κινέζικη αντίληψη και τεχνοτροπία. Για το θέμα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ. τις σύγχρονες μελέτες του ανθρώπινου μιτοχονδριακού DNA σε διάφορες τοποθεσίες στη δυτική επαρχία Xinjiang της Κίνας που αποδεικνύουν ότι Δυτικοί εγκαταστάθηκαν, έζησαν και πέθαναν στην Δυτική Κίνα, πριν και κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Πρώτου Αυτοκράτορα.
Β. οι κάτοικοι της δυτικής Κίνας, λέγονται από τους κινέζους Νταγιουάν ή Ταγιουάν (Κινέζικα: 大宛, pinyin: Dàyuān, Μεγάλοι Ίωνες) και ήταν λαός στην τοποθεσία της κοιλάδας ΦΕΡΓΚΑΝΑ στην Κεντρική Ασία, ο οποίος περιγράφεται στα Κινεζικά ιστορικά έργα των γραπτών του Μεγάλου Ιστορικού και του Βιβλίου των Χαν και αναφέρεται επίσης στα γραπτά του διάσημου Κινέζου εξερευνητή Ζανγκ Κιάν (Zhang Qian) το 130 π.Χ. κατά τις πολυάριθμες αποστολές και εξερευνήσεις που έκανε στην Κεντρική Ασία. Η χώρα των Νταγιουάν είναι γενικά αποδεκτό πως σχετίζεται με την κοιλάδα της Φεργκάνα, τοποθεσία που αντιστοιχεί στην διασταύρωση των σημερινών Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν και Κιργιστάν, κοντά στην περιοχή της βορειοδυτικής Κίνας. Οι Κινεζικές μαρτυρίες, περιγράφουν τους Νταγιουάν ως κατοίκους οχυρωμένων πόλεων με τους ίδιους να έχουν Καυκάσια χαρακτηριστικά, και οι τρόποι και έθιμα τους να είναι πανομοιότυποι με τους κατοίκους του Ελληνικού βασιλείου της Βακτριανής, ένα Ελληνιστικό βασίλειο το οποίο κυβερνούσε την περιοχή της Βακτρίας, νοτιότερα, στην περιοχή που αντιστοιχεί στο σημερινό βόρειο Αφγανιστάν. Οι Νταγιουάν περιγράφονται επίσης ως ικανοί τεχνίτες καθώς και πως έτρεφαν ιδιαίτερη αγάπη στο κρασί.
Οι Νταγιουάν, ήταν οι απόγονοι των Ελλήνων αποίκων και στρατιωτών οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή το 329 π.Χ. μέσω των εκστρατειών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και αργότερα μετακινήθηκαν βορειότερα από την Αλεξάνδρεια την Εσχάτη, ευημερώντας παράλληλα με τα Ελληνιστικά βασίλεια των Σελευκιδών και των Ελληνοβακτρών, μέχρι που απομονώθηκαν από τους νότιους πληθυσμούς λόγω των μαζικών μεταναστεύσεων των Τόχαρων περίπου το 160 π.Χ. από τα βόρεια της Κίνας.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Σύμφωνα με αρχαιολόγους, Eλληνες τεχνίτες ενδέχεται να μύησαν τους Κινέζους στα μυστικά της γλυπτικής και να εκπαίδευσαν τους ντόπιους τουλάχιστον από τον τρίτο αιώνα π.Χ., ανατρέποντας τη θεωρία ότι πρώτος Ευρωπαίος που ταξίδεψε στην Κίνα ήταν ο Μάρκο Πόλο τον 13ο αιώνα μ.Χ.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Έχουμε πλέον αποδείξεις ότι υπήρχε στενή επαφή μεταξύ του Πρώτου Αυτοκράτορα της Κίνας και της Δύσης, πολύ πριν το επίσημο άνοιγμα του «Δρόμου του Μεταξιού», δήλωσε η γνωστή αρχαιολόγος Li Xiuzhen του Μουσείου του Αυτοκράτορα Qin Shi Huang.
Μια ξεχωριστή μελέτη παρουσιάζει τα ευρήματα μιτοχονδριακού DNA από την Ευρώπη σε διάφορες τοποθεσίες στη δυτική επαρχία Xinjiang της Κίνας, γεγονός που υποδηλώνει ότι Δυτικοί εγκαταστάθηκαν, έζησαν και πέθαναν εκεί, πριν και κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Πρώτου Αυτοκράτορα.
Υπενθυμίζεται, ότι ο Πήλινος Στρατός, αποτελούμενος από 8.000 αγάλματα, ανακαλύφθηκε το 1974 από αγρότες, θαμμένος κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου από τον τάφο του Πρώτου αυτοκράτορα της Κίνας, Qin Shi Huang.
Ωστόσο, δεν υπήρχε ανάλογη γλυπτική παράδοση αγαλμάτων σε ανθρώπινο μέγεθος στην Κίνα, πριν τη δημιουργία του τάφου. Όλα τα αγάλματα προγενεστέρων αιώνων που εντοπίστηκαν σε αρχαιολογικές ανασκαφές στην Κίνα, ήταν απλά ειδώλια ύψους περίπου 20 εκατοστών.
Για να εξηγήσει πώς μια τέτοια τεράστια αλλαγή στην ικανότητα και το στυλ θα μπορούσε να έχει συμβεί, η Δρ Xiuzhen προτάσσει το επιχείρημα ότι η επιρροή πρέπει να προήλθε από χώρες εκτός Κίνας.
«Πλέον θεωρούμε δεδομένο ότι ο Πήλινος Στρατός, οι Ακροβάτες και τα χάλκινα γλυπτά που βρέθηκαν στο χώρο των ανασκαφών έχουν εμπνευστεί από τα αρχαία ελληνικά γλυπτά και την αρχαία ελληνική τέχνη», δήλωσε σχετικά.
Ζ.Π.
Ποιος είναι ο «Πήλινος Στρατός».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Στρατός από τερακότα (ή πήλινος στρατός) βρίσκεται στο μαυσωλείο του πρώτου Κινέζου αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάνγκ (Qin Shi Huang), στα ανατολικά της πόλης Σιάν, στην Κίνα. Ο Τσιν Σι Χουάνγκ αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας το 221 π.Χ. αφού καταφέρε να υποτάξει έξι αντιμαχόμενα κράτη και να ενώσει την Κίνα.
Το 1974 κάποιοι Κινέζοι αγρότες προσπάθησαν να ανοίξουν ένα πηγάδι στην περιοχή με αποτέλεσμα να βρουν ορισμένες από τις πήλινες φιγούρες. Στη συνέχεια οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα λάκκο μήκους 230 μέτρων με 11 διαδρόμους και τουλάχιστον 6.000 αγάλματα στρατιωτών του πεζικού από τερακότα. Δίπλα βρέθηκε ένας δεύτερος λάκκος με τοξότες, από τους οποίους άλλοι ήταν σε όρθια στάση και άλλοι γονατιστοί, και ιππείς με τα άλογα τους και αρματηλάτες μαζί με ορισμένους πεζούς και ένας τρίτος λάκκος με 68 φιγούρες που ίσως αποτελούσαν το αρχηγείο του στρατού. Επίσης βρέθηκε και ένας ακόμη αλλά άδειος, ίσως επειδή κάποια εξέγερση δεν επέτρεψε την αποπεράτωσή του. Και οι τέσσερις λάκκοι έχουν γύρω στα εφτά μέτρα βάθος και βρίσκονται περίπου ενάμισι χιλιόμετρο ανατολικά του τάφου του αυτοκράτορα. Συνολικά οι πήλινοι στρατιώτες είναι περίπου 8.000. Υπάρχουν επίσης 130 πήλινα άρματα με 520 άλογα και 150 άλογα ιππικού.
Οι πήλινες φιγούρες δεν έχουν όλες το ίδιο ύψος. Άλλες είναι γύρω στο 1 μέτρο και 80 εκατοστά και άλλες, κυρίως αυτές που απεικονίζουν υψηλόβαθμους αξιωματικούς, φτάνουν και το 1 μέτρο και 95 εκατοστά. Για την κατασκευή των προσώπων των στρατιωτών πρέπει να χρησιμοποίηθηκαν ως μοντέλα πραγματικοί στρατιώτες, καθώς ο Τσιν Σι Χουάνγκ είχε απαιτήσει κανένα από τα πρόσωπα των στρατιωτών να μην μοιάζει με άλλο.
Ζ.Π.
Ο καθηγητής Lukas Nickel του Πανεπιστημίου της Βιέννης, δηλώνει σχετικά ότι τα αγάλματα των ακροβατών τσίρκου που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στον τάφο του Πρώτου αυτοκράτορα ενισχύουν την θεωρία, ότι ο Πρώτος Αυτοκράτορας είχε επηρεαστεί από την άφιξη των ελληνικών αγαλμάτων στην Κεντρική Ασία κατά τη διάρκεια του αιώνα μετά την έλευση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος πέθανε το 323 π.Χ.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Φαντάζομαι ότι ένας Έλληνας γλύπτης βρισκόταν στο χώρο του εργοταξίου επιβλέποντας την εξέλιξη του εγχειρήματος και δίνοντας οδηγίες στο ντόπιους γλύπτες», επισήμανε.
Νέα δεδομένα αποδεικνύουν ότι το συγκρότημα του τάφου του Πρώτου Αυτοκράτορα ήταν πολύ μεγαλύτερο από ό,τι αρχικά πιστευόταν και 200 φορές μεγαλύτερο από την Κοιλάδα των Βασιλέων στην Αίγυπτο.
Επίσης, περιλαμβάνει τα ακρωτηριασμένα κατάλοιπα γυναικών, οι οποίες πιθανόν ήταν υψηλόβαθμες παλλακίδες του αυτοκράτορα, καθώς και το κρανίο άνδρα στο οποίο είχε σφηνωθεί βέλος.
Το κρανίο πιστεύεται ότι ανήκει στον γιο του Πρώτου Αυτοκράτορα, ο οποίος θεωρείται ότι σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μάχης για την εξουσία μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Sima Qian (145-90 π.Χ.), η κατασκευή του μαυσωλείου με τον Πήλινο Στρατό, για την ολοκλήρωση του οποίου εργάστηκαν 700,000 άνθρωποι, ξεκίνησε το 246 π.Χ., όταν ο αυτοκράτορας Τσιν Σι Χουανγκ ήταν 13 ετών.
Ζ.Π.