Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΤΟΥ ΩΞΟΥ ΤΗΣ ΒΑΚΤΡΙΑΝΗΣ (Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΗ ΑΪ ΧΑΝΟΥΜ).

 

 

Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΤΟ ΘΙΒΕΤ

 

ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΗ ΚΙΝΑ. ‏ ΝΤΑ ΓΙΟΥΑΝ, «ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΙΩΝΕΣ»

 

ΒΙΚΤΩΡ ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ, Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΠΟΝΤΙΟΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ, ΠΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΣΙΑΣ.

‏Η ΑΡΑΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Αρχαίες ελληνικές πόλεις στην Αραβία. Άρθρο του Γιώργου Λεκάκη

 

 

 

 

 

 

Η ΒΑΚΤΡΙΑΝΗ  (ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ), ΕΙΧΕ ΤΗΝ

ΟΝΟΜΑΣΙΑ  «ΝΕΑ  ΕΛΛΑΣ»  (!)

 

H  ΣΥΡΙΑ ONOMAZOTAN ΓΙΑ 1000 ΧΡΟΝΙΑ «ΜΙΚΡΗ  ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ».

ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΗΤΑΝ Η ΕΠΙΣΗΜΗ  

ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΓΙΑ 10 ΑΙΩΝΕΣ. 

Μια από τις ελληνικές πόλεις της Βακτριανής ήταν η Αϊ Χανούμ (φεγγαρόμορφη γυναίκα) που  αντιστοιχεί στην «Αλεξάνδρεια του Ώξου». 

 ΜΙΑ  ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΠΟΛΗ  ΤΗΣ   

ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ  ΑΣΙΑΣ.

 Η θέση της Αϊ Χανούμ με τα αρχαία  ΕΛΛΗΝΙΚΑ  ερείπια.

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ (ΑΠΟ ΓΑΛΛΟΥΣ) ΤΗΣ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΩΞΟΥ  

(Με το  ελληνικό  θέατρο - στο  κέντρο  της  Ασίας- όπου  για  600 χρόνια   

διδάσκονταν,  στην  ελληνική  γλώσσα,  τα  έργα  του Αισχύλου  και   

του  Σοφοκλή).

Η  Αλεξάνδρεια  του  ποταμού  Ώξου  (η  σημερινή  Αϊ Χανούμ), στο Βόρειο Αφγανιστάν, στα σύνορα με το Τατζικιστάν, είναι η μόνη Ελληνική πόλη που ανασκάφτηκε  καλά από τη Γαλλική  Αρχαιολογική  Αποστολή,  

(μόνο οι έλληνες  αρχαιολόγοι  λείπουν  σ’ αυτές  τις  αποστολές). 

Αυτές  οι  ανασκαφές  έγιναν  από  αρχαιολόγους  που  δεν  ανήκαν  στην  

πουριτανική  ιουδαΐζουσα  αγγλοσαξωνική  ράτσα,  που  βλέπει  παντού  

στον  κόσμο  το  δάκτυλο  του  Ιεχωβά. Οι τελευταίες ανασκαφές και πορίσματα ανέτρεψαν τις  παλαιότερες αγγλόφωνες θεωρίες και τεκμηρίωσαν τον μηχανισμό της αναμφισβήτητης πλέον, ελληνικής επιρροής  σε  όλη  την Ασία. 

Είναι  χαρακτηριστικό ότι η ελληνική αυτή επιρροή εμφανίζεται ξεκάθαρα στις   

ανασκαφές  αυτές  που  κάνουν διάφορες  αποστολές (γαλλικές,  γερμανικές,  

ιταλικές,  ρωσικές,  κινεζικές,  ινδικές  κλπ),  όταν ΔΕΝ  ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ  άγγλοι 

 και  αμερικανοί  αρχαιολόγοι,  οι  οποίοι ρέπουν  πάντοτε  προς  την ιουδαΐζουσα  ερμηνεία  του κόσμου.   

 

 Άϊ-Χανούμ

H Αϊ-Χανούμ ή Αλ Χανούμ (η ιστορική Αλεξάνδρεια  η  επί  του  Ώξου,  η μετονομασθείσα αργότερα σε Ευκρατίδεια  Βακτρίας -  اروکرتیه -) ήταν μια από τις πρώτες πόλεις του Ελληνικού  Βασιλείου  της  Βακτριανής.

Διάφοροι  ιστορικοί  ανάφεραν ότι η πόλη είχε ιδρυθεί στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ., μετά τις κατακτήσεις του Μ.  Αλεξάνδρου. Μεταγενέστερες αναλύσεις εισηγούνται ότι η πόλη ιδρύθηκε το 280 π.Χ. από το βασιλιά της Αυτοκρατορίας  

των  Σελευκιδών, Αντίοχο  Α΄ τον  Σωτήρα. 

Η πόλη τοποθετείται στην περιοχή Ταχάρ, στο βόρειο Αφγανιστάν, στη συμβολή των ποταμών Αμού  Ντάρια  και Κούκτσα.

Η πόλη ήταν ένα από τα κύριο σημεία του ελληνισμού στην Ανατολή για περισσότερο από δύο αιώνες, μέχρι την καταστροφή της από νομάδες εισβολείς περίπου το 145 π.Χ., περίπου την περίοδο του θανάτου του Ευκρατίδου  Α΄ της Βακτρίας.

Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΤΟΥ ΩΞΟΥ ήταν μια πόλη μεγαλειώδης σαν την Αλεξάνδρεια  της Αιγύπτου, χωρίς μεταγενέστερες επιστρώσεις, και έδωσε πολύτιμα στοιχεία γνώσης για τις Ελληνίδες πόλεις της Ασίας. Εδώ επιβεβαιώνεται η ελληνική πολιτιστική ταυτότητα, με ελληνική αρχιτεκτονική, κτίρια ελληνικών θεσμών, δηλ. ελληνικό θέατρο, ελληνικό γυμνάσιο και γυμναστήριο αφιερωμένο στον Ηρακλή, ναός πιθανόν του Δία, Ακρόπολη, ελληνικά κείμενα στο Ηρώο και στη Βιβλιοθήκη των ανακτόρων, ελληνικά διακοσμητικά στοιχεία (κίονες, μωσαϊκά, αγάλματα κλπ.).

 Η εξέδρα του Γυμνασίου του Αϊ Χανούμ. Στο χώρο αυτό, που ήταν εξοπλισμένος με πάγκους, Έλληνες φιλόσοφοι και άλλοι δάσκαλοι, δίδασκαν  καθημερινά  τους νέους. Η παρουσία ενός Γυμνασίου στο Αϊ Χανούμ αποτελεί ζωντανή απόδειξη της εξάπλωσης του ελληνικού πολιτισμού σε απομακρυσμένες περιοχές όπως το Αφγανιστάν.

2ος αιώνας π.Χ.

Ο αρχαιολογικός χώρος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΠΟΛΕΩΣ  Αϊ Χανούμ λεηλατήθηκε, πολλά ΕΛΛΗΝΙΚΑ  ευρήματα και εκθέματα  αρπάχθηκαν  

και βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές  σε  όλο  τον  κόσμο  

 και φανατικοί  ισλαμιστές  καταστρέφουν  με  μανία  τα  υπόλοιπα.

ΣΤΗΝ  ΑΪ  ΧΑΝΟΥΜ  ΒΡΕΘΗΚΕ  ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ 

ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ  ΤΟΥ  ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Ο πάπυρος αποσυντέθηκε, τα ίχνη έμειναν

Το πιο παράξενο αποτύπωμα  το  βρήκε στην ελληνοβακτριανή πόλη Αϊ Χανούμ του Αφγανιστάν ο Γάλλος αρχαιολόγος Paul Bernard.

Πρόκειται για έναν πάπυρο που αποσυντέθηκε επάνω σε πλίνθο και άφησε ανέπαφα τα ίχνη του μελανιού, έτσι ώστε, χωρίς κανένα υλικό υποστήριξης, να διαβάζεται το κείμενο. Οι αρχαιολόγοι κατόρθωσαν να αναγνωρίσουν μοναδικό σωζόμενο τμήμα αριστοτελικού διαλόγου, ίσως του Σοφιστή.

Ο  Μ.  Αλέξανδρος, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ίδρυσε 70 Αλεξάνδρειες, εκ των οποίων 9 στην αρχαία Βακτριανή (στο  σημερινό Αφγανιστάν) και ιδίως κοντά στα όρια της Αυτοκρατορίας του με την τότε Ινδία (σήμερα το Πακιστάν). Πόλεις φρούρια και προμαχώνες.  Ορισμένες απ’ αυτές εξελίχθηκαν αργότερα σε μεγάλα εμπορικά και πνευματικά κέντρα.

 ΜΕΡΙΚΕΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ  ΠΟΛΕΙΣ  ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ  ΑΠΟ  ΓΑΛΛΙΚΟ  ΧΑΡΤΗ.

Το  φως του ελληνικού πολιτισμού που εξέπεμπαν απέναντι στους λαούς της Ασίας οι ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ αυτές πόλεις ήταν  έντονο και διαρκές.  

Μετά τον Μ. Αλέξανδρο οι  επίγονοι ίδρυσαν και πληθώρα άλλων ελληνικών 

πόλεων  (π.χ.  οι  πόλεις  που ιδρύθηκαν από τον Σέλευκο Α΄ τον Νικάτωρα

που κυριάρχησε στην Ασία και τους μετέπειτα διαδόχους και επιγόνους στην περιοχή αυτή, όπως και στην Αίγυπτο των Πτολεμαίων Λαγηδών).

Ο  αριθμός των πόλεωναυτών (μόνο των μεγάλων) με  πληθυσμό  πάνω από  

100.000   ίσως πλησιάζει τις 200.

Η  ΔΑΜΑΣΚΟΣ  ΤΗΣ  ΣΥΡΙΑΣ  ΚΑΙ  Η  ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ  ΤΗΣ  ΑΙΓΥΠΤΟΥ  

ΕΙΧΑΝ  ΓΙΑ  1.100  ΧΡΟΝΙΑ  ΕΠΙΣΗΜΗ  ΓΛΩΣΣΑ  ΤΑ  ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ο Αιγύπτιος  Καθηγητής  Μostafa El-Abbadi του Πανεπιστημίου της Αλεξανδρείας γράφει στο βιβλίο του ‘’Η αρχαία Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας’’ 

(Εκδ. ΣΜΙΛΗ σελ. 206, οriginal edition ‘’Τhe life and fate of the ancient library of

Alexandria’’ UNESCO Paris 1992), ότι έναν αιώνα και πλέον ΜΕΤΑ την κατάκτηση από τους Άραβες, η Δαμασκός και η Αλεξάνδρεια

«συνέχιζαν να έχουν τα Ελληνικά ως επίσημη γλώσσα του κράτους 

(331 π.Χ. -  642  μ.Χ. – μέχρι  το  750 μ.Χ.)».

Αυτό έγινε χάρη στους Μακεδόνες βασιλείς και σήμερα πολύ λίγοι το αναφέρουν.

Η ιδιαιτερότητα του ελληνικού πολιτισμού είναι ότι δεν επεβλήθη δια νόμου, δεν αντικατέστησε ή κατήργησε ντόπιους πολιτισμούς, απλώς εξαπλώθηκε δια των Ελληνίδων πόλεων. Οι  λαοί, διατηρώντας τον δικό τους, υιοθέτησαν και τον ελληνικό στο βαθμό που τους ήταν αρεστό (πνευματική ελίτ) ή αναγκαίο για την καθημερινή  ζωή και τις εμπορικές και διοικητικές συναλλαγές τους.

ΔΕΝ  ΥΠΗΡΧΑΝ  ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ.

ΟΙ  ΝΤΟΠΙΟΙ  ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΝΑ  ΜΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΑΡΧΑΙΑ  ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Η ύπαρξη τόσον μεγάλων θεάτρων που ανακαλύφθηκαν στις ελληνικές, ελληνιστικές και ελληνορωμαϊκές πόλεις της Ασίας (Αλεξάνδρειες, Πέτρα, Παλμύρα  κλπ) αποδεικνύουν ότι οι ντόπιοι λαοί κατανοούσαν τα ελληνικά για να παρακολουθούν τα θεατρικά έργα των αρχαίων  Ελλήνων, εφόσον την εποχή  εκείνη δεν υπήρχαν μεταφράσεις.

Πολλές πόλεις της Ασίας  είχαν τα ελληνικά ως επίσημη γραπτή γλώσσα  για  πάνω  από  χίλια  χρόνια.

 ΝΟΜΙΣΜΑ  ΤΗΣ  ΠΕΤΡΑΣ  ΙΟΡΔΑΝΙΑΣ.

ΓΡΑΦΕΙ  ΣΤΑ  ΕΛΛΗΝΙΚΑ: «ΠΕΤΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ».

ΟΛΟΣ  Ο  ΚΟΣΜΟΣ  ΗΤΑΝ  ΜΙΑ  ΑΠΕΡΑΝΤΗ  ΕΛΛΑΔΑ  ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕ  

 ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟ  ΚΟΣΜΟΥ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ, 
ΜΕ  ΠΛΗΘΥΣΜΟ  2.000.000  ΕΛΛΗΝΕΣ.

Οι πόλεις της Μ. Ανατολής και  της  Ασίας  αποτελούν τον κυριότερο πυρήνα ελληνικού πολιτισμού και είναι περισσότερο γνωστές, όπως η  Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, το σπουδαιότερο εμπορικό και πνευματικό κέντρο  του Ελληνιστικού Κόσμου.

Η  ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ  ΦΩΤΑΓΩΓΟΥΝΤΑΝ  ΤΙΣ  ΝΥΧΤΕΣ

Επίσης η Έφεσος και η Αντιόχεια, το ‘’Παρίσι’’ της Μ. Ανατολής που φωταγωγούνταν τις νύχτες (!), το Δίον, η Πέλλα, η Έδεσσα, η Βέροια, η Λαοδίκεια, η Εύρωπος-Δούρα, η Φιλιππούπολη ή Φιλαδέλφεια(σημερινό Αμάν),  η Γέρασα, η Απάμεια κλπ.

Το νόμισμα του Αφγανιστάν για  πολλές  δεκαετίες,  έφερε τον θυρεό του Έλληνα βασιλιά του ελληνο-βακτριανού βασιλείου, με την ελληνική επιγραφή EYKPATIΔOY MEΓAΛOY BAΣIΛEΩΣ.

 

 Οι θησαυροί των Ελλήνων βασιλέων, Διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, στην Κ. Ασία και Ινδία

Τόνοι χρυσά και ασημένια νομίσματα και αριστουργήματα ελληνικής τέχνης βρέθηκαν από χωρικούς σε πηγάδια στο Αφγανιστάν και Πακιστάν, μνήμες από τα ελληνικά βασίλεια των Διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου στην Κ. Ασία και Ινδία.

Νόμισμα ΤΟΥ  ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ  

 Χαρτονόμισμα του Αφγανιστάν, του 1939, με την παράσταση του νομίσματος του Βασιλιά Ευκρατίδη, στο κέντρο του κύκλου. Πρόκειται για αποτύπωση της μιας πλευράς νομίσματος της ελληνιστικής εποχής, που έκοψε ο Ευκρατίδης, βασιλιάς της Βακτρίας και της Ινδίας. Υπάρχει ωστόσο ένα ορθογραφικό λάθος στο αφγανικό χαρτονόμισμα:  το «Δ» στο όνομα «Ευκρατιδου» έγινε «Λ». Είναι προφανές ότι οι Αφγανοί, θέλησαν να αποτυπώσουν στο χαρτονόμισμά τους ένα αρχαίο νόμισμα της περιοχής αυτής, που ανήκει σε μια περίοδο της ιστορίας τους που σίγουρα τη θεωρούν ένδοξη, χωρίς ενδεχομένως οι περισσότεροι να καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται, τι παριστά και πολύ περισσότερο τι αναγράφει.

Νομίσματα της ελληνιστικής περιόδου στην περιοχή έχουν βρεθεί πολλά, με το ονόματα διαφόρων βασιλέων (Στράβων, Μαίνανδρος, Αγαθοκλής, Δημήτριος, κ.ά.). Υπήρχαν επίσης και νομίσματα αυτής της περιόδου που είχαν από τη μία όψη ελληνική γραφή και από την άλλη κάποια τοπική (ινδική ή άλλη).

 

Από αυτό ορμώμενος ο Κ. Καβάφης έγραψε:

Νομίσματα με ινδικές επιγραφές.
Είναι κραταιοτάτων μοναρχών,
του ‘Εβονκρατιντάζα, του Στρατάγα,
του Μεναντράζα, του Έραμαϊάζα.

Έτσι μας αποδίδει το σοφό βιβλίον,
την ινδική γραφή της μιας μεριάς των νομισμάτων.

Μα το βιβλίο μάς δείχνει και την άλλην
πού είναι κιόλας κ’ ή καλή μεριά
με την μορφή τον βασιλέως.

Κ’ εδώ πώς σταματά ευθύς,
πώς συγκινείται ο Γραικός ελληνικά διαβάζοντας,
Έρμαίος, Εύκρατίδης, Στράτων, Μένανδρος.

 

Αργυρό τετράδραχμο της ελληνιστικής περιόδου με την κεφαλή του Βασιλιά της Βακτριανής Ευκρατίδη Α’ (171-145 π.Χ.). Στην πίσω όψη παριστάνονται οι Διόσκουροι, κρατώντας κλάδους φοίνικα στο αριστερό χέρι και δόρυ στο δεξί. Περιμετρικά υπάρχει η επιγραφή:ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΚΡΑΤΙΔΟΥ. Διάμετρος 32 χιλ., βάρος 15,9 γρ.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα των Ελληνίδων πόλεων στην Ανατολή, ιδιαίτερα της Αϊ Χανούμ (γλυπτά, επιγραφές, μωσαϊκά), τα χρυσά κτερίσματα του Τίλια Τεπέ και τα γλυπτά της Τέχνης Γανδάρα, είναι πολύτιμα για την Ελλάδα. Δείγματά τους θα έπρεπε να εκτεθούν εδώ (το είχε ευχηθεί ο Καθ. Μανώλης Ανδρόνικος) και είναι κρίμα που δεν έγινε, τώρα που βρίσκονται ακόμα κοντά μας, σε εκθέσεις στην Ευρώπη. Αποδεικνύουν ότι οι Ελληνίδες πόλεις της Ανατολής, που αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς, δεν ήταν θρύλος, ότι ορισμένες υπήρξαν μεγαλειώδεις ώστε να επηρεάσουν τους ντόπιους κατοίκους, να εξελληνίσουν πολλούς εξ αυτών και να δημιουργήσουν μικτούς πολιτισμούς. 
Η ελληνικότητα των πόλεων αυτών (ελληνικοί θεσμοί, αρχιτεκτονική, επιγραφές, τέχνες, πολιτειακό σύστημα κλπ.) αποτελούν αποδείξεις της ελληνικής πολιτισμικής ταυτότητας των Μακεδόνων που τις δημιούργησαν. Η απόδειξη αυτή βρίσκεται στις ανασκαφές στην Ασία. (Καθ. Στέφεν Μίλλερ).

Τα αρχαιολογικά αυτά ευρήματα, ιδιαίτερα η τέχνη Γανδάρα, αποδεικνύουν επίσης ότι ο Ελληνικός πολιτισμός, η Ελληνική γλώσσα και οι Ελληνικές τέχνες δεν επιβλήθηκαν αλλά υιοθετήθηκαν οικιοθελώς από τους λαούς της Ασίας, αφού καλλιεργήθηκαν επί πολλούς αιώνες μετά την αποχώρηση των Ελλήνων . 

Η Ελλάδα θα έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα και να προβάλλει διεθνώς τα σημαντικά και χρήσιμα αυτά στοιχεία των ξένων αρχαιολογικών ευρημάτων και πορισμάτων, γιατί αποτελούν μία σημαντική σελίδα της πολιτισμικής μας Ιστορίας. 

 

Η  ΒΑΚΤΡΙΑΝΗ (ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ), ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ  «ΝΕΑ  ΕΛΛΑΣ»

Άγαλμα  του  Ηρακλή από  τις  ανασκαφές  στην  Αϊ  Χανούμ.

Ανθέμια  από  τις  ανασκαφές  στην  Αϊ  Χανούμ.

 Άγαλμα  του  Ερμή  από  τις  ανασκαφές  στην  Αϊ  Χανούμ.

Ανάγλυφο  από  τις  ανασκαφές  στην  Αϊ  Χανούμ.

Προσωπείο από  ελληνικό θέατρο από  τις  ανασκαφές  στην  Αϊ  Χανούμ.

 Χάλκινη λαβή από  τις  ανασκαφές  στην  Αϊ  Χανούμ.

 Μεταλλικό ανάγλυφο από  τις  ανασκαφές  στην  Αϊ  Χανούμ.

 ΝΟΜΙΣΜΑ  ΤΗΣ  ΑΣΙΑΣ  «ΒΑΣΙΛΕΩΣ   ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΚΡΑΤΙΔΟΥ»

ΤΑ  ΒΙΒΛΙΑ  ΤΟΥ ΓΑΛΛΟΥ  ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΩΛ ΜΠΕΡΝΑΡ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ ΕΙΚΟΝΙΚΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΜΙΑΣ  ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ  ΑΓΝΩΣΤΗ  ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

 

ΗΤΑΝ ΜΥΘΟΣ ἤ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΦΗΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ 70 ΠΟΛΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ ΤΟΥ.  ΟΛΕΣ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΑΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ.

ΩΣΤΟΣΟ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΘΡΥΛΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΟΤΕ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ.

ΤΟ 1961, Ο ΜΟΧΑΜΕΝΤ ΖΑΧΙΡ ΣΑΧ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΒΑΣΙΛΗΑΣ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΕΝΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΟ ΕΝΩ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ.

ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΜΙΑΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΟΛΗΣ , ΤΗΣ ΑΪ ΧΑΝΟΥΜ.

ΚΕΡΑΜΕΙΚΑ ΚΑΙ ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΞΕΘΑΦΤΗΚΑΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ (!) 

ΤΑ  ΑΓΝΩΣΤΑ  ΣΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ  ΒΙΒΛΙΑ  ΤΟΥ  ΓΑΛΛΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΥ

BERNARD Paul (1929 – 2015)

ΜΕΡΙΚΑ  ΕΡΓΑ  ΤΟΥ:

1973-1985 Ανασκαφές του Αϊ Χανούμ I. Καμπάνιες 1965-1968 , 2 τόμοι. (Συλλογικό έργο).

Ιστορική Γεωγραφία Σπουδές στην πεδιάδα του Αϊ Χανούμ (με H.-P. Φρανκφούρτη). – 1980

«Ελληνική αποικιακή ιστορία των προβλημάτων μέσω του σχεδιασμού μιας ελληνιστικής πόλης της Κεντρικής Ασίας» (σε150 Jahre Deutsches Institut Archäologisches 1829-1979 ). – 1984

"Τοπία και τοπωνύμια στην εξελληνισμένη Μέση Ανατολή» ( ibid.). - 1995.

Φιλόστρατος και Τάξιλα: γεωγραφία, μύθος και πραγματικότητα

Βιογραφία και βιβλιογραφία  : - Κατάλογος της Ακαδημίας Επιγραφών και Γραμμάτων , υπό την καθοδήγηση του J. Leclant, Ν και R. Cardinaud Rousset, t. I, 1996, σ. 49-53.

 

Ο  Διευθυντής των ανασκαφών του Αϊ Χανούμ (1965-1978).

BERNARD Paul

Chevalier de la Légion d’Honneur ; Officier de l’Ordre national du Mérite ; Commandeur dans l’Ordre des Palmes académiques ; Officier de l’Ordre des Arts et Lettres
(Saint-Maxime, Var, le 13 juin 1929)

Élu, le 31 janvier 1992, membre ordinaire de l’Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, au fauteuil d’André CHASTEL. 
Décédé à Meulan-en-Yvelines, le 1^er décembre 2015.

 Spécialisation

HELLÉNISTE [civilisations de l’Orient hellénisé (Asie centrale), archéologie grecque et orientale (notamment fouilles de Thasos, Aï Khanoum et Samarkand), épigraphie grecque, numismatique gréco-bactrienne, histoire de l’art gréco-oriental (architecture, sculpture), iconographie, histoire urbaine (Aï Khanoum), géographie historique (Bactriane)].

 Carrière

1951. École Normale Supérieure. - 1954. Agrégé de grammaire. - 1958-1961. Membre de l’École française d’Athènes. - 1961-1965. Pensionnaire à l’Institut français d’Archéologie du Proche-Orient à Beyrouth. - 1965-1980. Directeur de la Délégation archéologique française en Afghanistan. - 1971. Visiting Member à l’Institute for Advanced Study (Princeton). - 1973-1981. Maître de recherches au C.N.R.S. - Depuis 1981. Directeur d’études d’archéologie grecque de l’Orient hellénisé à l’École pratique des Hautes Études, IVe section. - 1982-1993. Responsable de l’URA 122 « Hellénisme et civilisations orientales » du C.N.R.S. - 1987. Correspondant français de l’Académie des Inscriptions et Belles-Lettres. - 2009. Corresponding member de l’Archaeological Institute of America (Boston).

• Directeur des Fouilles d’Aï Khanoum (1965-1978).
• Membre du Deutsches archäologisches Institut (Berlin), de l’Accademia nazionale dei Lincei (Rome), de l’Istituto Italiano per il Medio ed Estremo Oriente (Rome) et de l’Académie des Sciences de Russie (Moscou).
• Membre du Comité national d’Évaluation des Universités, de la Commission consultative des Recherches archéologiques à l’Étranger du ministère des Affaires étrangères, du Conseil scientifique de l’Institut français d’Archéologie du Proche-Orient (Damas), de l’Institut français d’Études sur l’Asie centrale de l’École française d’Extrême-Orient (Tachkent) et de l’Institut français d’Archéologie orientale (Le Caire).

 Principales publications

1959. « Nouvelles découvertes au Dionysion thasien » (en collaboration avec P. Salviat, in Bulletin de Correspondance hellénique). - 1962. « Inscriptions de Thasos » (en collaboration avec P. Salviat, ibid.). - 1964. « Céramiques de la première moitié du VIIe siècle av. J.-C. à Thasos » (ibid.). - 1970. « Pieds de meubles en ivoire d’époque hellénistique en Asie centrale » (in Syria). - 1973-1985.Fouilles d’Aï Khanoum I. Campagnes 1965-1968, 2 vol. (ouvrage collectif). IV. Les monnaies hors trésors. Questions d’histoire gréco-bactrienne. - 1973-1974. « Trésor de monnaies indiennes et indo-grecques d’Aï-Khanoum (Afghanistan). I, Les monnaies indiennes. II, Les monnaies indo-grecques » (en collaboration avec R. Audouin, in Revue de Numismatique). - 1976. « Les traditions orientales dans l’architecture gréco-bactrienne » (in Journal asiatique). - 1978. Études de géographie historique sur la plaine d’Aï Khanoum (en collaboration avec H.-P. Francfort). - 1980. « Les grottes de Karafto. Héraclès et le sanctuaire du Mont Sambulos en Iran » (in Studia Iranica). - 1981. « Problèmes d’histoire coloniale grecque à travers l’urbanisme d’une cité hellénistique d’Asie centrale » (in 150 Jahre Deutsches archäologisches Institut 1829-1979). - 1984. « Le philosophe Anaxarque et le roi Nicocréon de Salamine » (in Journal des Savants). - 1985. « Les rhytons de Nisa. I. Poétesses grecques » (ibid.). - 1985. « Le monnayage d’Eudamos, satrape grec du Pandjab et maître des éléphants » (in Orientalia Iosephi Tucci Memoriae Dicata). - 1986. B. Staviskij. La Bactriane sous les Kushans. Problèmes d’histoire et de culture (traduction avec compléments en collaboration avec M. Burda, Fr. Grenet et P. Leriche). - 1987. « Le Marsyas d’Apamée, l’Oxus et la colonisation séleucide en Bactriane »(in Studia Iranica). - 1989. « Fouilles de la mission franco-soviétique à l’ancienne Samarkand : première campagne 1989 » (in CRAI). - 1990. « Nouvelle contribution de l’épigraphie cunéiforme à l’histoire hellénistique » (in Bulletin de Correspondance hellénique). - 1990. Graeco-Bactrian and Indian Coins from Afghanistan (ouvrage collectif). - 1990. « Vicissitudes au gré de l’histoire d’une statue en bronze d’Héraclès entre Séleucie du Tigre et la Mésène » (in Journal des Savants). - 1990. « L’architecture religieuse de l’Asie Centrale à l’époque hellénique » (in Akten des XIII. Internationalen Kongresses für Klassiche Archäologie, Berlin 1988). - 1992. « Fouilles de la mission franco-ouzbèque à l’ancienne Samarkand (Afrasiab) : 2e et 3e campagne, 1990-1991 » (en collaboration avec Fr. Gernet, inCRAI). - 1993. « Au-delà du plateau iranien : un hellénisme des confins et ses descendants indo-bactriens » (in Encyclopaedia Universalis). - 1994. « L’Asie Centrale et l’Empire séleucide » (in Topoi). - 1995. « Paysages et toponymie dans le Proche-Orient hellénisé » (ibid.). - 1995. « Remarques sur une borne routière grecque de la région de Persépolis » (in CRAI). - 1996. « L’Aornos bactrien et l’Aornos indien. Philostrate et Taxila : géographie, mythe et réalité » (in Topoi).

• Directeur de la Revue archéologique.
• Membre des Comités de rédaction de Studia Iranica, d’Arts asiatiques et du Corpus Inscriptionum Iranicarum.

Biographie et bibliographie : - Annuaire de l’Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, sous la direction de J. Leclant, par N. Rousset et R. Cardinaud, t. I, 1996, p. 49-53.

 Vidéo

Grec, non-grec, chinois : le site de Takht-i Sangin en Bactriane. Communication lors du colloque de la Villa Kérylos 2015, « La Grèce dans les profondeurs de l’Asie ».

 Entretien

Un helléniste en Asie centrale, interview de Paul Bernard, ancien directeur de la délégation française en Afghanistn (DAFA), par Guy Lecuyot, architecte, archéologue au Laboratoire d’archéologie de l’ENS. Site de l’Association des anciens élèves, élèves et amis de l’École normale supérieure (a-ULM).

 Articles en ligne sur Persée

Bernard, Paul, « Les rhytons de Nisa. I. Poétesses Grecques », in Journal des savants. 1985, N°1-3. pp. 25-118. (Consulté le 10 juin 2011).
Bernard, Paul, « Les nomades conquérants de l’empire gréco-bactrien. Réflexions sur leur identité ethnique et culturelle », in Comptes rendus des séances de l’Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, 131^e année, N. 4, 1987. pp. 758-768. (Consulté le 10 juin 2011). 
Bernard, Paul, « Aï Khanoum en Afghanistan hier (1964-1978) et aujourd’hui (2001) : un site en péril. Perspectives d’avenir » (information), in Comptes rendus des séances de l’Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, 145^e année, N. 2, 2001. pp. 971-1029.(Consulté le 10 juin 2011). 
Bernard, Paul, « De l’Euphrate à la Chine avec la caravane de Maès Titianos (c. 100 ap. n. è.) », in Comptes rendus des séances de l’Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, 149^e année, N. 3, 2005. pp. 929-969. (Consulté le 10 juin 2011).

Πρωτότυπο κείμενο

Biographie et bibliographie : - Annuaire de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres , sous la direction de J. Leclant, par N. Rousset et R. Cardinaud, t.

Ένα  τεράστιο  αρχαιολογικό  έργο που υπογράφεται από τον κ. Paul Bernard, είναι αφιερωμένο στις ελληνικές επιγραφές που ήρθαν στο φως στην πόλη Αϊ Χανούμ του Αφγανιστάν αλλά  και επίσης στη γνωστή μας από τα πρόσφατα γεγονότα Κανταχάρ.

Τα κεφάλαια αυτών  των  βιβλίων  του  Καθηγητού  Μπερνάρ  καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα του ελληνικού κόσμου στην αρχαιότητα.

Η αρχαία Ξάνθος και η Αφροδισιάς, π.χ., στη Μικρασία, στην Κεντρική Ασία και πιο συγκεκριμένα στο σημερινό Αφγανιστάν η Βακτριανή, η Φαναγόρεια, που υπήρξε η μεγαλύτερη πόλη του Ασιατικού Βοσπόρου, ή το Παντικάπαιο στην ευρωπαϊκή του ακτή, είναι λίγα από τα ελληνικά κέντρα που αναπτύσσονται σε αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο, κάθε κεφάλαιο του οποίου είναι εμπλουτισμένο με σχέδια και φωτογραφίες και συνοδεύεται από εκτενή βιβλιογραφία.

Πρόκειται για βιβλία σκοπός των  οποίων είναι να μας θυμίσει την έκταση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΚΡΑΤΟΥΣ  ΤΩΝ  ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ.  

Ο  Καθηγητής  προσπαθεί  (μάταια;) να  πείσει  τους  πανάθλιους  ραγιάδες  σημερινούς  νεοέλληνες  να  γίνουν  πραγματικοί  ΕΛΛΗΝΕΣ.-

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ