Οι Έλληνες της ΕΣΣΔ εξορίστηκαν μαζικά, σαν ζώα, σε μέρη πρωτόγονα – Η 13η Ιουνίου είναι αφιερωμένη σε αυτούς
Απόσπασμα από το βιβλίο "Δύο σφαίρες στο Ντονιέτσκ" του Μητροπολίτη Αργολίδας Νεκταρίου (εκδόσεις Πορφύρα, 2016), σελίδες 59-66. Το παρουσιάζω λόγω επικαιρότητας.
Ιστορική αναδρομή
Χειμώνας 2014. Τo απόστημα έσπασε. Εάν δεν χειρουργηθεί και δεν καθαριστεί, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια, σ’ αυτή την επώδυνη κατάσταση. Ο φιλορώσος πρόεδρος της Ουκρανίας θα εκδιωχθεί. Οι αντίπαλοί του με σύμμαχο ακραίες εθνικιστικές ομάδες, θα επικρατήσουν.
Ο Έλληνας διπλωμάτης κ. Χάρης Δημητρίου που υπηρέτησε ως πρέσβης στο Κίεβο και γνωρίζει πολύ καλά τα πράγματα, κάνει μια νηφάλια αποτίμηση:
«Η κρίση στις σχέσεις Ρωσίας - Δύσης εξαιτίας της δεύτερης ουκρανικής επανάστασης, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη επαναφέροντας μνήμες του Ψυχρού Πολέμου, είχε βέβαια διαφορετική αφορμή, αλλά τους ίδιους βαθύτερους λόγους. Η σύγχρονη Ουκρανία είναι ένα τεχνητό κράτος, αφού σε αυτό συνυπάρχουν δύο τελείως διαφορετικά και βαθύτατα εχθρικά έθνη: το πολωνικό και το ρωσικό. Οι μακρινοί πρόγονοι των Ρώσων, οι Ρως, έζησαν στην περιοχή του Κιέβου μέχρις ότου υπό την πίεση των γειτονικών λαών (Πολωνών, Λιθουανών) υποχωρήσουν προς τα ανατολικά και συγκεντρωθούν στις περιοχές του Νόβγκοροντ και της Μόσχας. Στις αρχές του 13ου αιώνα οι διάφορες φυλές των Ρως υπετάγησαν στους Μογγόλους και έμειναν υπό την κυριαρχία τους για 250 περίπου χρόνια. Μετά την απελευθέρωση από το ζυγό των Μογγόλων το 15ο αιώνα οι Ρώσοι επιδίωξαν την αύξηση της επικράτειάς τους προς την ανατολή, αλλά και στη δύση. Έτσι, η τεράστια έκταση που κατέχει σήμερα η Ουκρανία άλλαζε συνεχώς χέρια μεταξύ των Ρώσων και των Πολωνών, ανάλογα με την έκβαση των μεταξύ τους πολέμων. Αν και η Πολωνία (που με τη Λιθουανία από τα τέλη τού 14ου αιώνα είχαν συμπήξει διαφόρων μορφών “Ενώσεις” φθάνοντας το 1791 μέχρι τη δημιουργία ενιαίου κράτους, της Πολωνικής Κοινοπολιτείας) έφτασε σε μεγάλη ακμή καταλαμβάνοντας ακόμη και τη Μόσχα (1610) σταδιακά υπό την πίεση των Ρώσων ανατολικά, των Σουηδών βόρεια, των Τατάρων νότια και των Πρώσων δυτικά έχασε τη δύναμή της και μαζί τα περισσότερα εδάφη της.
Αρχίζοντας κυρίως από το 1795 η Πολωνία παρέμεινε διαμελισμένη και υπό την κατοχή της Ρωσίας, της Αυστρίας και της Πρωσίας για όλο σχεδόν το 19ο αιώνα. Η ανασύστασή της έγινε το 1918 με το τέλος του A' Παγκοσμίου Πολέμου και ακολούθησε ο πολωνο-ρωσικός πόλεμος του 1919-1921 που έληξε με τη νίκη της Πολωνίας, ο νέος διαμελισμός της μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας βάσει του γερμανο-ρωσικού συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότωφ, η σφαγή του Κατύν, η κατάληψη της Πολωνίας από το σοβιετικό στρατό το 1945 και η υπαγωγή της στο σοβιετικό στρατόπεδο και τέλος η κατ’ απαίτηση του Στάλιν μετατόπιση των συνόρων της δυτικά με την ένταξη των ανατολικών της επαρχιών στη σοβιετική Ουκρανία. Δεν είναι επομένως περίεργο που οι Πολωνοί, αλλά και οι Ουκρανοί της δυτικής Ουκρανίας δεν συμπαθούν τους Ρώσους.
Από την άλλη πλευρά, η ιστορία της Ουκρανίας είναι εξαιρετικά δύσκολο να περιγράφει συνοπτικά. Το μεγαλύτερο τμήμα της κατοικείτο από τούς Κοζάκους, αυτό το ιδιόμορφο πολεμικό έθνος πού ζούσε στις στέπες κυρίως μεταξύ των ποταμών Βόλγα και Δνείπερου οργανωμένο σε αγροτικούς οικισμούς και επιβίωνε χάρις στις συνεχείς επιδρομές κατά των γειτόνων του Ρώσων, Πολωνών και Τατάρων ή συμμαχώντας κατά καιρούς με ένα εξ αυτών εναντίον τού άλλου.
Σταδιακά και κάτω από τη βίαιη πολιτική αφομοίωσης που ακολουθούσαν τόσο οι Ρώσοι όσο και οι Πολωνοί διαμορφώθηκαν στον μεταξύ τους χώρο, πού πάντως διαρκώς άλλαζε όρια, δυο διαφορετικά έθνη: οι Ουκρανοί της ανατολικής Ουκρανίας, ρωσικής καταγωγής ή συνείδησης και φανατικοί Ορθόδοξοι και οι Ουκρανοί της δυτικής Ουκρανίας (το όριο όντας περίπου ο ποταμός Δνείπερος που διέρχεται και από το Κίεβο), πολωνικής συνείδησης και Ουνίτες στο δόγμα και μόνο το 19ο αιώνα άρχισε να διαμορφώνεται ουκρανική εθνική συνείδηση χάρις στα ποιήματα του Τάρας Σεβτσένκο (φωτο) γραμμένα στην ουκρανική γλώσσα.
Την ταραγμένη τριετία 1917-1920 ξεπήδησαν διάφορα εφήμερα ουκρανικά ‘κράτη’, αλλά με τη Συνθήκη της Ρίγας τού 1921 τα εδάφη της μοιράστηκαν ουσιαστικά μεταξύ Πολωνίας και Ρωσίας. Το 1922 η Ουκρανία έχοντας χάσει το 50% των εδαφών της έγινε ιδρυτικό μέλος της Ε.Σ.Σ.Δ. Ακολούθησε ο εποικισμός των ουκρανικών εδαφών με Ρώσους εποίκους, ο βίαιος εκρωσισμός των τοπικών πληθυσμών και οι διωγμοί των μειονοτήτων και όσων διαφωνούσαν με τις αποφάσεις του σοβιετικού καθεστώτος πραγματικά η στη φαντασία του Στάλιν, καθώς και η επιβολή της ρωσικής γλώσσας. Παρά τα μέτρα αυτά πάντως το μίσος των δυτικών Ουκρανών εναντίον της Ρωσίας παρέμενε άσβεστο, όπως αποδείχθηκε κατά την εισβολή του γερμανικού στρατού στην Ουκρανία το 1941, οπότε δημιουργήθηκαν τάγματα που πολέμησαν με τούς Ναζί κατά του σοβιετικού στρατού.
Όπως προανέφερα, ο Στάλιν, εξαιτίας της ψύχωσης της εισβολής εκ δυσμών που διακατέχει κάθε Ρώσο (και όχι άδικα), απαίτησε στη Γιάλτα από τον Ρούσβελτ και τον Τσώρτσιλ και πέτυχε την προσάρτηση της ανατολικής Πολωνίας στην Ουκρανία και τη μετατόπιση των συνόρων της νικήτριας Πολωνίας προς τη Δύση σε βάρος της ηττημένης Γερμανίας. Στόχος του ήταν να αυξήσει το πλάτος τής “ζώνης ασφαλείας” γύρω από τη Ρωσία, η ειρωνεία της ιστορίας όμως είναι ότι έτσι περιέλαβε στο έδαφος της ‘αδελφής’ Ουκρανίας μεγάλο αριθμό ατόμων πολωνικής ρίζας και συνείδησης ή Ουκρανών εθνικιστών, άρα κατά τεκμήριο αντιρώσων... Από την περιοχή αυτή καταγόταν ο Πρόεδρος Γιούστσενκο, αλλά και οι ακραίοι εκείνοι εθνικιστές που πρωτοστάτησαν στα αιματηρά γεγονότα του Κιέβου τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο 2014 και στη συνέχεια ανέλαβαν ρόλο πολιτοφυλακής.
Όσον αφορά τα γεγονότα στο κέντρο τού Κιέβου που οδήγησαν στην αποπομπή του Γιανουκόβιτς, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελούν παραβίαση του συντάγματος, αφού ο Γιανουκόβιτς ήταν ο νόμιμος Πρόεδρος της χώρας και εξαιτίας των λανθασμένων επιλογών του, ιδίως δε εξαιτίας της αιματηρής καταστολής των διαδηλώσεων, είχε αναγκαστεί να συμφωνήσει σε πρόωρες εκλογές, οι οποίες θα έδιναν -δημοκρατική- διέξοδο στην κρίση. Η συμφωνία αυτή που επιτεύχθηκε στις 21 Φεβρουάριου 2014 με τη μεσολάβηση ορισμένων ευρωπαίων Πρέσβεων ανατράπηκε την επομένη, όταν 50 βουλευτές του κόμματός του μεταπήδησαν στην Αντιπολίτευση και αποφάσισαν την καθαίρεση του!
Για όσους ζήσαμε στην Ουκρανία τα τελευταία χρόνια το πως έγινε ή ξαφνική μαζική ‘μεταπήδηση ’ αυτή είναι πολύ εύκολο να εξηγηθεί. Η οικονομική και κοινωνική καταστροφή τής χώρας ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της Ε.Σ.Σ.Δ. σε συνδυασμό με την έλλειψη δημοκρατικής συνείδησης και δοκιμασμένων θεσμικών οργάνων οδήγησε στην πλήρη εξαχρείωση της πολιτικής ζωής της χώρας. Την εξουσία κατέλαβαν οι λεγόμενοι ‘ολιγάρχες’ χρησιμοποιώντας τη μυθώδη περιουσία τους για να εξαγοράζουν τις ψήφους ώστε να εκλέγονται βουλευτές και μέσω του ‘αξιώματος’ αυτού να την αυξάνουν ακόμη περισσότερο. Τα άτομα αυτά δεν είχαν τον παραμικρό ενδοιασμό να μεταπηδήσουν από το ένα κόμμα στο άλλο, αν αυτό εξυπηρετούσε τα οικονομικά τους συμφέροντα, και αυτό είχε συμβεί επανειλημμένα στο παρελθόν. Το ίδιο προφανώς συνέβη και στις 22 Φεβρουάριου: βλέποντας ότι ο Γιανουκόβιτς χάνει το παιχνίδι, οι ολιγάρχες βουλευτές πήγαν μέ τούς ‘νικητές’.
Αντίθετα, ανεξήγητη είναι η στάση της Δύσης στα γεγονότα του Κιέβου. Από την παραλίγο υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης Ε.Ε. - Ουκρανίας από τον Γιανουκόβιτς και τούς ευρωπαίους ηγέτες το Δεκέμβριο 2013 φτάσαμε να βλέπουμε κάποιους από αυτούς ένα μήνα μετά πάνω στα φλεγάμενα οδοφράγματα μαζί με οπλισμένους Ουκρανούς εθνικιστές! Θα ήταν σαν να βλέπαμε το Ρώσο Πρόεδρο ή το Ρώσο ΥΠ.ΕΞ. να πρωτοστατούν σε βίαιες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο Παρίσι ή μπροστά στο Λευκό Οίκο. Η απαράδεκτη για τα ευρωπαϊκά standards στάση αυτή της Ε. Ένωσης ασφαλώς δικαιολόγησε για πολλούς την αντίδραση της Μόσχας πού ήταν και αυτή αναμφίβολα μη νόμιμη από πλευράς διεθνούς δικαίου. Εξίσου απαράδεκτη ήταν και η στάση των Η.Π.Α., αν και αυτές μας έχουν συνηθίσει να επικαλούνται το διεθνές δίκαιο όταν τούς συμφέρει.
Όσο για τη Ρωσία, δεν χρειάζεται να είναι κανείς Kissinger για να αντιληφθεί ότι (όσο και αν αυτή ευθύνεται για την πεισματική στήριξη του Γιανουκόβιτς που δύο φορές στο παρελθόν είχε αποτύχει να κυβερνήσει τη χώρα) θα ήταν ανόητο η Δύση να ελπίζει ότι η Μόσχα δεν θα αντιδρούσε με όποια μέσα διαθέτει στον εναγκαλισμό της Ουκρανίας από το Ν.Α.Τ.Ο.
Από υπηρεσιακής πλευράς, η θητεία μου στην Ουκρανία ήταν αναμφισβήτητα ενδιαφέρουσα, αλλά συνάμα δύσκολη. Ενδιαφέρουσα, διότι συνέπεσε, όπως ανέφερα στην αρχή τού κεφαλαίου αυτού, με την ανάληψη της εξουσίας από τον φιλοδυτικό πολιτικό Γιούστσενκο σε συνεργασία με την εντυπωσιακής ομορφιάς, αλλά και ακραίου λαϊκισμού Τιμοσένκο, ανατρέποντας την μέχρι τότε φιλορωσική πολιτική της χώρας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ατέρμονες συγκρούσεις στην εσωτερική πολιτική σκηνή, αλλά και συχνές ‘κόντρες’ μεταξύ Κιέβου και Μόσχας, με αποκορύφωμα τις δυο ενεργειακές κρίσεις τού 2006 και 2009, υποχρεώνοντας τις ξένες Πρεσβείες να είναι σε συνεχή εγρήγορση. Η πολιτική της κυβέρνησης Bush υπέρ της ταχείας ένταξης της Ουκρανίας στο Ν.Α.Τ.Ο. ειδικότερα, αποτελούσε ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα, αφού αρκετοί Σύμμαχοι ήταν επιφυλακτικοί, διαβλέποντας ότι η αντίδραση της Μόσχας σε συνάρτηση με την επιφυλακτικότητα της πλειοψηφίας της ουκρανικής κοινής γνώμης θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα. Αλλά και η ουτοπική προσπάθεια της κυβέρνησης Γιούστσενκο να ενταχθεί το ταχύτερο στην Ε. Ένωση, επίσης απασχολούσε σε καθημερινή βάση τις κοινοτικές Πρεσβείες».
(«Διπλωματία και Ίντριγκα», εκδ. Παπαζήση, σ. 23)
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Η Ρωσική στρατηγική [μεχρι τωρα] κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη! [Του Μ. Παναγιωτόπουλου]
Η Ρωσική στρατηγική [μεχρι τωρα] κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη! [Του Μ. Παναγιωτόπουλου] | Λευτερης Πανουσης (panusis.blogspot.com)
"...Την απάντηση στο γρίφο για το γράμμα Ζ έδωσε τελικά δημοσίευμα της εφημερίδας Novosti.
Όπως αναφέρει υπάρχουν και άλλα γράμματα που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι για αντίστοιχες μονάδες του στρατού. Όπως το «Χ» και το «Ο».
Το γράμμα «Ζ» φαίνεται να σημαίνει ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας και το Ζ μέσα σε τετράγωνο, ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας από την Κριμαία.
Ο: Ένοπλες δυνάμεις της Λευκορωσίας
V: Ρωσικό πολεμικό ναυτικό
Χ: Δυνάμεις που έρχονται από την Τσετσενία
Α: Ειδικές δυνάμεις..."
Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα όμως καθιστά την αναλυση του, το ότι δια-βλέπει απόλυτη επιτυχία ως τώρα, του στρατηγικου σχεδιου της Ρωσικης εισβολης και τεκμαίρει ότι: ασχέτως του τι θα γινει στη συνεχεια, η Ρωσια έχει ήδη επιτυχει τους βασικους της στοχους.
Και το λεω αυτό, τη στιγμή που αιωρείται έντονα το ερωτημα, μήπως τελικά οι Ρωσοι δεν εχουν καταφερει να πετυχουν τους στοχους τους, λογω της ηρωικής αντιστασης των Ουκρανων.
Βεβαίως σε εναν πόλεμο ποτέ δεν πρέπει να προδικαζεις το τελος, ωστοσο η εμπειρία του κ. Παναγιωτοπουλου σε στρατιωτικα ζητηματα και η ψυχραιμη σταση του απεναντι στα γεγονοτα, καθιστουν το παρον αρθρο [και το δευτερο μερος του που θα ακολουθησει λιαν συντομως] ιδιαιτερα ενδιαφερον...
Μακαρι να ειχα το μαγικο ραβδάκι να σας προφητεψω το τελος αυτης της τραγωδιας [τραγωδιας κυριως για την Ευρωπη] ωστοσο ανηκω σε κεινους που προτιμουν να σιωπουν μπροστά στους καταρρακτες των γεγονοτων και να αφηνουν χωρο να ακουστουν οι φωνες των ειδικων...
Γραφει ο ναυαρχος ε.α. Μιχαήλ Παναγιωτόπουλος
Η τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου, πολύ πιθανόν να είναι η σημαντικότερη εβδομάδα του 21ου αιώνα μέχρι τώρα. Είναι η εβδομάδα που οι μεγάλες δυνάμεις έδειξαν τι πραγματικά είναι έτοιμες να κάνουν και βέβαια μερικές το έκαναν. Είναι εβδομάδα δράσης, εβδομάδα κυρώσεων, εβδομάδα ανακοινώσεων αλλά και εβδομάδα ιλαρότητας και προβληματισμού, ειδικά με τον τρόπο χειρισμού από πλευράς της για πολύ λίγο ακόμα ελπίζω κυβέρνησης της παντιοτρόπως αποτυχημνένης ΝΔ. Είναι η εβδομάδα που ο πρόεδορς της Ρωσίας, ο Βλάντιμιρ Πούτιν εισέβαλε με ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία και έχει καταλάβει μέχρι την ώρα που γράφω αυτό το άρθρο, σχεδόν την μισή Ουκρανία. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ στον τρόπο που διεξάγει τις επιχειρήσεις και στα χαρακτηριστικά της Ρωσίας που της επιτρέπουν να κάνει αυτές τις ενέργειες, στις αντιδράσεις των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο χειρισμό του θέματος από την τωρινή μας κυβέρνηση.
Όσον αφορά στην Ρωσία, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η στρατιωτική της επιχείρηση και η εισβολή στην Ουκρανία, χαρακτηρίζεται από απόλυτα συντονισμένες και ταχύτατες κινήσεις που της επέτρεψαν μέσα σε λίγες ώρες να αποκτήσει τον έλεγχο της μισής σχεδόν Ουκρανίας. Βασικά χαρακτηριστικά αυτής της επιχείρησης είναι η άμεση καταστολή των δυνατοτήτων αεράμυνας του αντιπάλου, η αποστέρηση απόκτησης πληροφοριών, η στοχευμένη καταστροφή βασικών αμυντικών δυνατοτήτων, η αεροκίνητη μεταφορά ικανού μεγέθους δυνάμεων και η ταχύτατη κατάληψη τουλάχιστον ενός αεροδρομίου.
Ο πρώτος στόχος των Ρώσων ήταν να καταστρέψει τα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας και να θέσει εκτός λειτουργίας τις Ουκρανικές αεροπορικές βάσεις. Μέσα στους επιμέρους στόχους ήταν και τα τουρκικά UAVs τύπου Bairaktar TB2 τα οποία καταστράφηκαν σχεδόν όλα στο έδαφος, από Ρωσικούς πυραύλους. Μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι τα παντός τύπου UAVs δεν αποτελούν μια κυρίαρχη απειλή απέναντι σε μια σοβαρή πολεμική μηχανή με ισχυρή αντιαεροπορική προστασία και δυνατότητες στρατηγικών προσβολών.
Δεύτερος στόχος των Ρώσων ήταν οι επίλεκτες στρατιωτικές εγκαταστάσεις και τα κέντρα Ελέγχου και Λήψεως αποφάσεων. Σε αυτήν την περίπτωση πέραν από την δυνατότητα τακτικών πυραύλων μεγάλης ακρίβειας, σημαντικότατο ρόλο είχαν και οι Ρωσικές Ειδικές Δυνάμεις, οι Spetsnaz.
Τρίτος στόχος των Ρώσων ήταν το αεροδρόμιο «Αντόνωφ» στο Hostomel, ένα αεροδρόμιο εμπορευμάτων και δοκιμών βορειοδυτικά του Κιέβου, ενώ έγινε και κατάληψη ενός στρατιωτικού αεροδρομίου 40 χιλιόμετεα από το Κίεβο. Για την κατάληψη των αεροδρομίων χρησιμοποιήθηκαν αερομεταφερόμενες μονάδες, με 20 ελικόπτερα και αεροπορική κάλυψη.
Συνολικά σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Ρωσικού Υπουργείου Άμυνας, η Ρωσία κατέστρεψε 118 στόχους στρατιωτικών υποδομών, μεταξύ των οποίων 11 αεροδρόμια, τρία κέντρα διοίκησης, σημείο ναυτικής βάσης του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς και 18 σταθμούς ραντάρ αντιαεροπορικής άμυνας των συστμάτων αντιαεροπορικής άμυνας S-300 και Buk-M1.
Ιδιάιτερη σημασία επίσης έχει δωθεί στο Τσέρνομπιλ, το οποίο κατέλαβαν οι Ρώσοι αργά την Πέμπτη. Τελευταίος στόχος που θα αναφέρω είναι η ίδια η πρωτεύουσα το Κίεβο και το Προεδρικό Μέγαρο, όπου ταχύτατα προελαύνουσες Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες έχουν φτάσει σχεδόν στο κέντρο της πόλης, ενώ ομάδες Spetsnaz πολιορκούν το πιθανότατα άδειο Προεδρικό Μέγαρο.
Οι ΗΠΑ θα προβούν σε κυρώσεις κατά της Ρωσίας, κυρίως οικονομικές. Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ είναι πολύ πιθανόν να αναπτύξουν δυνάμεις τους σε «κοντινή» απόσταση από την Ρωσία. Αρκετές από αυτές τις δυνάμεις μπορεί να προέρχονται από βάσεις στη χώρα μας, όπως Αμερικανικά επιθετικά ελικόπτερα από την Αλεξανδρούπολη που μεταστάθμευσαν στην Πολωνία. Επίσης πιθανή είναι και η ανάπτυξη της μόνιμης ναυτικής δύναμης του ΝΑΤΟ στην Μάυρη θάλασσα, οπότε μπορεί να συμμετέχει και Ελληνική Φρεγάτα. Όσον αφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τον ύπατο εκπρόσωπο Ζοζέπ Μπορέλ, ετοιμάζονται για το «πιο ισχυρό και σκληρό πακέτο κυρώσεων που εφαρμόσαμε ποτέ».
Πρέπει όμως οι «δυτικοί» να καταλάβουν ότι η Ρωσία διαθέτει και έχει αποδείξει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει υπερσύγχρονο εξοπλισμό σε επιχειρησιακή ετοιμότητα συμπεριλαμβανομένων των υπερηχητικών πυραύλων και των στρατηγικών πυράυλων ολίσθησης, ισχυρότατη οικονομία, επαρκέστατους ενεργειακούς πόρους και οργανωμένη ενεργειακή πολιτική, άριστες ψηφιακές τεχνολογίες κ.α. Το βασικότερο από όλα βέβαια είναι η Πυρηνική της Αποττροπή η οποία ενισχύεται από την αποφασιστικότητα που έχει επιδείξει. Κατόπιν των ανωτέρω, εκτιμώ ότι οι κυρώσεις των ΗΠΑ και ΕΕ στην Ρωσία δεν αναμένεται να έχουν κάποιο ουσιώδες αποτέλεσμα. Σίγουρα η ΕΕ δεν είναι έτοιμη για την ανάληψη στρατιωτικών επιχειρήσεων, στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν κυρίως λόγω ιδίας βούλησης. Οι ΗΠΑ είναι αμφίβολο να κάνουν κάποια στρατιωτική επιχείρηση πέραν της ισχυρής επίδειξης παρουσίας στην περιοχή, ιδίως μετά την αποσυρσή τους από το Αφγανιστάν και την στροφή του ενδιαφέροντος στον Ειρηνικό Ωκεανό και την Κίνα. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε την διαφορετική άποψη της Κίνας για την εισβολή στην Ουκρανία. Φάνηκε επίσης ότι ούτε οι ΗΠΑ ούτε οι ΕΕ ήταν σε θέση να ενισχύσουν αποτελεσματικά τις αμυντικές ικανότητες της Ουκρανίας και οι όποιες προσπάθειες έκαναν, ήταν περισσότερο για εντυπωσιασμό παρά για ουσία.
Μετά από όλα αυτά είναι φανερό ότι η Ρωσία έδειξε ξεκάθαρα ποιό είναι το αφεντικό στην εγγύς αυτής περιοχή και ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί καμμία περαιτέρω ανάπτυξη της επιρροής της «Δύσης» στην γειτονιά της.
Το κατά πόσον θα ολοκληρώσει την κατάληψη της Ουκρανίας δεν έχει τόσο σημασία αφού πλέον οι κόκκινες γεωπολιτικές γραμμές της έχουν γίνει σαφέστατες.
Για την πατρίδα μας αυτές οι κινήσεις της Ρωσίας σε στρατιωτικό επίπεδο πρέπει να γίνουν μάθημα για το πως πρέπει να ενεργούμε σε ένα σύγχρονο θέατρο επιχειρήσεων, πως πρέπει να κατευθύνουμε τους εξοπλισμούς μας και πως πρέπει να οργανώσουμε την άμυνά μας. Τυπικά με κατάφορη παραβίαση του Διεθνούς δικαίου η Ρωσία, δημιούργησε δύο κρατίδια μέσα στην Ουκρανία και μετά έσπευσε να τα υπερασπισθεί. Μας θυμίζει αυτό την περίπτωση της Κύπρου; Στην περίπτωση της Ουκρανίας, όλος ο δυτικός κόσμος διαμαρτύρεται και παίρνει μέτρα. Είδαμε ακόμη και το ίδιο το ΚΚΕ να τάσσεται κατά της Ρωσίας. Όλος όμως ο κόσμος έχει γυρίσει το κεφάλι του στην περίπτωση της εισβολής στην Κύπρο και δεν έχει το θάρρος να επιβάλλει στην Τουρκία το πλήθος των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
Ιδιαίτερη σημασία έχει ο χειρισμός από πλευράς της κυβέρνησης της ΝΔ. Ο ίδιος ο κος Μητσοτάκης δήλωσε από τις Βρυξέλλες ότι «η απάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι εξαιρετικά δυναμική... είμαστε εδώ για να ετοιμάσουμε, να οικοδομήσουμε την άμυνά μας απέναντι σε εξελίξεις που ενδεχομένως να πνίξουν τις Ευρωπαϊκές οικονομίες». Όσον αφορά την θέση της χώρας μας εδήλωσε ότι σέβεται τα σύνορα και την κυριαρχία των κρατών και καταδικάζει κάθε αναθεωρητική επιθετική ενέργεια και κάθε εκδήλωση βίας ιδιαίτερα κατά των ανθρωπίνων ζωών. Την ίδια ρητορική είχαν και οι δυτικοί προς την Ουκρανία και τώρα της συμπαρίστανται λεκτικά και με κυρώσεις. Αντίθετα, η εκπρόσωπος τύπου του κινεζικού ΥΠΕΞ σε σχετική ερώτηση απέριψε τον όρο εισβολή.
Πέραν από τις δηλώσεις του Π/Θ, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κος Οικονόμου, απέδειξε περίτρανα ότι η κυβέρνηση της ΝΔ κατατάσσεται στο ίδιο επίπεδο προπαγάνδας με την Βόρειο Κορέα. Όπως ανέφερε, «...με συνεχείς διπλωματικές ενέργειες, με διεθνείς πρωτοβουλίες, με όπλα μας την αναβαθμισμένη σχέση της χώρας μας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι αλλά και το διεθνές κύρος του Π/Θ ο οποίος πρωταγωνιστεί σε όλες τις εξελίξεις επίλυσης όλων των μεγάλων διεθνών ζητημάτων, η Ελλάδα ανθίσταται και προστατεύει όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες». Φυσικά κύριοι, έτσι προστατεύσατε και την Κύπρο, για την κατάσταση της οποίας σφυρίζετε αδιάφορα και δεν κάνετε καμμία συσχέτιση με την παρούσα κρίση. Καμμία πίεση προς την Τουρκία. Ούτε ένα βέτο δεν έχετε ασκήσει για την Κύπρο στην ΕΕ, ούτε μια φορά δεν έχετε συμπλεύσει στα ψηφίσματα μαζί της. Έλεος κύριοι, τι άλλο θα μας πείτε. Την στιγμή που συγκαλείτε το ΚΥΣΕΑ στο Μαξίμου ενώ υπάρχει ειδική αίθουσα για το ΚΥΣΕΑ στο ΓΕΕΘΑ, έρχονται ξανά στην μνήμη μας η κυβέρνηση του κου Σημίτη και το «ευχαριστώ τους Αμερικάνους». Δεν βλέπετε τους Ρώσους που καταστρέφουν τα αντίπαλα UAVs, αλλά επιτρέπετε στα τουρκικά Drones να πετάνε πάνω από όλο το Αιγαίο και εσείς τους κουνάτε το μαντήλι. Ευτυχώς που υπάρχει θεός και μας προστατεύει. Και μετά μας λέτε ότι χάριν σε εσας είμαστε προστατευμένοι από τις πιθανές συνέπειες της ρωσικής εισβολής στις τιμές του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας και έχουμε εξασφαλίσει ενεργειακή επάρκεια. Την στιγμή που στα καύσιμα πληρώνουμε πολύ περισσότερα για τους φόρους παρά για τα ίδια τα καύσιμα, πως θέλετε να σας πιστέψουμε;
Αυτός είναι ο λόγος που διαμαρτύρωνται οι πολίτες αλλά εσείς αδιαφορείτε αφού ζείτε με μια «καταπληκτική ποιότητα ζωής». Αυτός είναι ο λόγος που το Εθνικό κόμμα των Ελλήνων συγκεντρώνεται και διαμαρτύρεται, όπως εχθές Σάββατο στην μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της ακρίβειας έξω από το Υπουργείο Ενέργειας. Όταν κοντεύετε να ξεπουλήσετε όλη την Ελλάδα και τους ενεργειακούς της πόρους, όταν κλείνετε τα εργοστάσια λιγνήτη και αδιαφορείτε για τα ενεργειακά μας αποθέματα σε ορυκτά καύσιμα και φυσικό αέριο, τότε δεν υπάρχει καμμία δυνατότητα να προστατευτούν οι πολίτες, όχι βέβαια απο τις διακυμάνσεις των καυσίμων αλλά στην ουσία από εσάς. Η όποια βοήθεια μας δίνεται από την ΕΕ, θέλετε να καταλήξει στον κύκλο συμφερόντων σας και στις τσέπες των ημετέρων, στον οποίους στηρίζετε μια πλασματική ανάπτυξη. Μόνον οι ΕΛΛΗΝΕΣ νοιάζονται πραγματικά για τους πολίτες και έχουν συμπεριλάβει στο πρόγραμμά τους την αυτοδυναμία της Ελλάδας σε πρώτες ύλες και απαραίτητα προιόντα ώστε να μην επηρεαζόμαστε από τις διεθνείς συγκυρίες αλλά να είμαστε αυτάρκεις. Είναι πλέον καιρός να σταματήσετε τα μεγάλα λόγια που στερούνται ουσίας και να αποχωρήσετε...
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου