ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΝΤΟΥΓΚΙΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ: "Η Ρωσία δεν είναι Δυτική Ευρώπη. Η Ρωσία ακολούθησε τους Έλληνες, το Βυζάντιο και τον ανατολικό χριστιανισμό. Και εξακολουθεί να ακολουθεί αυτόν ακριβώς τον δρόμο. Η σύγχρονη Δύση -όπου θριαμβεύουν οι Ρότσιλντ, ο Σόρος, οι Σβάμπς, ο Μπιλ Γκέιτς και οι Ζάκερμπεργκ- είναι το πιο αποκρουστικό φαινόμενο στην παγκόσμια ιστορία. Δεν είναι πλέον η Δύση της ελληνορωμαϊκής μεσογειακής κουλτούρας".
Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΓΙΟΥΒΑΛ ΝΩΕ ΧΑΡΑΡΙ: "Γιατί ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει χάσει ήδη τον πόλεμο. Στο πιστοποιητικό θανάτου της ρωσικής αυτοκρατορίας θα είναι γραμμένο το όνομα του Πούτιν".
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ. ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ;
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΜΑΛΘΑΚΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ
Αυτό που συμφέρει τον Ελληνισμό στην ρωσσο-ουκρανική κρίση είναι ένας μακροχρόνιος πόλεμος φθοράς (war of attrition) μεταξύ των πλευρών, ώστε να αποδυναμωθούν και τα δύο μέρη.
Δεν θέλουμε να δούμε μία νέα βυζαντινή αυτοκρατορία να αναδύεται από την Πολωνία μέχρι το Βλαδιβοστόκ, η οποία θα προξενήσει τεράστια γεωπολιτισμικά προβλήματα επαναφέρουσα τις βυζαντινές αξίες και αντιλήψεις. Ούτε θέλουμε να δούμε επέκταση και ενίσχυση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ των οποίων οι αξίες και οι αντιλήψεις είναι επικίνδυνες για την επιβίωση των εθνών.
Με την προϋπόθεση ότι απομακρύνεται όλος ο Ελληνικός πληθυσμός από την εμπόλεμη ζώνη, και ότι διατηρούμε αυστηρά ουδετερότητα, θέλουμε τον κατακερματισμό και την αποδυνάμωση και των δύο πλευρών.
Αν όπως δείχνουν τα πράγματα μέχρι στιγμής, δεν επεκταθεί ο πόλεμος σε άλλες περιοχές ώστε να αποφευχθεί η παγκόσμια ανάφλεξη, η μακροπρόθεσμη καθήλωση δυτικών και ρωσσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, είναι το καλύτερο σενάριο.
Αν νικήσει η Ρωσία με μικρές απώλειες, γρήγορα θα επεκταθεί στην ανατολική και κεντρική Ευρώπη. Αν νικήσει το ΝΑΤΟ/ΕΕ, θα επεκταθούν στην κεντρική Ασία. Καμία από τις δύο προοπτικές δεν συμφέρει τον Ελληνισμό.
Η διαρκής και μακροπρόθεσμη Ελληνική στρατηγική πρέπει να είναι η διάσπαση και η αποδυνάμωση των μεγάλων δυνάμεων, για να μπορέσει ο Ελληνισμός να επιβιώνει και ει δυνατόν να ενδυμώνει σε ένα ταχέως εναλλασσόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον.
Πρώτον, η ουκρανική ηγεσία στηρίχθηκε μονομερώς στην Δύση/ΝΑΤΟ, εκλαμβάνουσα ως δεδομένο ότι θα εμπλακεί σε πόλεμο με την Ρωσσία για χάρη της Ουκρανίας.
Η ουκρανική ηγεσία θα έπρεπε να είχε μελετήσει την ιστορία εθνοτήτων που ζούν επί αιώνες μέσα ή κοντά σε σύνορα δύο, τριών ή και τεσσάρων κρατών/αυτοκρατοριών, πχ Κούρδοι, και να μάθουν τους ελιγμούς που πρέπει να κάνουν. Σε καμμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να μπαίνουν όλα τα αυγά σε ένα καλάθι.
Δεύτερον, αρκετοί δυτικόφιλοι αναλυτές θεωρούσαν ότι ζούμε ακόμη στην μονοπολική δεκαετία του 1990 όπου οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έκαναν ό,τι ήθελαν χωρίς σοβαρή αντίδραση. Ούτε οι ΗΠΑ έχουν την δύναμη που διέθεταν πριν 30 χρόνια, ούτε η Ρωσσία είναι αδύναμη όπως πριν 30 χρόνια. Το πρόσφατο πάθημα στο Αφγανιστάν, έπρεπε να έχει γίνει μάθημα σε όσους υπερεκτιμούν την Δύση.
Τρίτον, η επεκτακτική πολιτική του ΝΑΤΟ προς ανατολάς θα εύρισκε τοίχο κάποια στιγμή, ήταν αναμενόμενο. Έπρεπε να είχε ανακοπεί εδώ και δεκαετίες. Ήταν και είναι λάθος να διαλυθεί μόνον το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, και να παραμένει το ΝΑΤΟ εν ζωή δημιουργώντας τεράστια προβλήματα σε όλο τον πλανήτη.
Τέταρτον, η ρωσσική ηγεσία παρά τις δηλώσεις περί αυτοσυγκρατήσεως και περιορισμένων στόχων της στρατιωτικής επιχειρήσεως στην Ουκρανία, προσπαθεί να επαναφέρει τα παλαιά της σύνορα. Δεν προσπαθεί μόνον να εκφοβίσει χώρες όπως η Πολωνία και η Ρουμανία οι οποίες μετετράπησαν σε θεραπαινίδες του ΝΑΤΟ. Προσπαθεί να επεκτείνει τα σύνορά της, απορροφώντας ή δορυφοροποιώντας πληθυσμούς, εθνότητες, κράτη.
Πέμπτον, η σύγκρουση με την Δύση ήταν δεδομένο ότι θα έρθει κάποια στιγμή, και η ουκρανική κρίση είναι μόνον ένα στάδιο αυτής. Σε αξιακό επίπεδο η Ρωσσία απορρίπτει πλήρως όλο το δυτικό αφήγημα, από τα "δικαιώματα" των λοατκι μέχρι τον οικονομικό φιλελευθερισμό, από την στρατιωτική συνεργασία μέχρι την γεωπολιτική αντίληψη η Ρωσσία έχει απεξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό σε σχέση με την δεκαετία του 1990 όταν οι ρωσσικές ελίτ θαύμαζαν κάθε ανοησία του δυτικού κόσμου.
Έκτον, τίποτε δεν αποκλείει παγκόσμια ανάφλεξη παρά τις όποιες προσπάθειες για αυτοσυγκράτηση. Η Κίνα από την μία πλευρά δεν θέλει να εμπλακεί στην ουκρανική σύγκρουση. Αν όμως επέμβει ανοικτά το ΝΑΤΟ στο πλευρό της Ουκρανίας σε ευρείας κλίμακος αντεπίθεση, η Ρωσσία θα ζητήσει την βοήθεια της Κίνας. Από την άλλη πλευρά η Κίνα θέλει την καθήλωση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία προκειμένου η Δύση να εστιάσει εκεί την προσοχή της και να αποσυμπιεστεί η κατάσταση στον Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό, όπου δυτικές δυνάμεις έχουν δημιουργήσει αντι-κινεζικό συνασπισμό με χώρες όπως η Ινδία, η Ιαπωνία, και η Αυστραλία.
Έβδομον, όποιος έχει μελετήσει την ιστορία του πρώτου παγκοσμίου πολέμου ξέρει ότι η απόσταση από μία τοπική σύγκρουση σε μία γενικευμένη σύρραξη, είναι πολύ μικρή. Ακόμη και σήμερα πολλοί ιστορικοί και διπλωμάτες δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί τόσες χώρες ενεπλάκησαν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ μπορούσε να αποφευχθεί με μικροπαραχωρήσεις.
Όγδοον, σε μία άλλη Ελλάδα, με ένα άλλο καθεστώς, όχι το σημερινό που άγεται και φέρεται από την Δύση, την Ελλάδα δεν την συμφέρει ούτε η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, ούτε η επέκταση του ρωσσικού στρατιωτικού συνασπισμού (CSTO) προς δυσμάς. Την συμφέρει η διάλυση και ο αλληλοσπαραγμός των μεγάλων συνασπισμών με την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα ακολουθεί ανεξάρτητη πολιτική εκτός συνασπισμών.
Δυστυχώς η ανόητη και αυτοκτονική πολιτική των ελληνόφωνων κατοχικών κυβερνήσεων, ακολουθεί κατά πόδας την Δύση. Η τιμή του φυσικού αερίου θα εκτοξευθεί στα ύψη με απρόβλεπτες συνέπειες για την κοινωνία και την οικονομία, εξ αιτίας του εμμονικού, μονομερούς, αυτοκτονικού προσανατολισμού της χώρας στο δυτικό στρατόπεδο.
Παρ' όλα αυτά, η ιστορία διδάσκει ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για τον απεγκλωβισμό από το τέλμα, παρά μόνον δια της δημιουργικής καταστροφής, ήτοι του πολέμου. Το όζον πολιτικό πτώμα της ΕΕ έπρεπε να έχει ενταφιαστεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Είναι κωμικοτραγικό να υπάρχουν κράτη όπως η Ουκρανία που περιμένουν να τους σώσει η Ευρώπη, με ηγέτες τύπου Μακρόν, όταν η Ευρώπη δεν μπορεί να σώσει τον εαυτό της από την παρατεταμένη παρακμή.
Από την στιγμή που ο Πούτιν δεν περιόρισε την στρατιωτική επιχείρηση στα όρια των δύο ρωσσόφωνων αποσχισθεισών περιοχών και καταλαμβάνει το Κίεβο, ο δεύτερος γύρος της κλιμακουμένης συρράξεως θα αφορά τις Βαλτικές και τις Σκανδιναβικές χώρες.
Σε ελάχιστο διάστημα μπορεί να υπάρξει ανάφλεξη και σε αυτές τις χώρες με τα ίδια επιχειρήματα εκατέρωθεν. Ήτοι από την Δύση ότι θέλουν να εξασφαλίσουν την δημοκρατία κλπ, από την Ρωσσία ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ σε αυτές τις χώρες είναι απαράδεκτη.
Ο τρίτος γύρος θα είναι η Ταϊβάν. Αυτή την στιγμή η Κίνα σφυγμομετρεί προσεκτικώς τις αντιδράσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Αν διαπιστώσει αδυναμία και παράλυση, θα προσπαθήσει να μιμηθεί την ρωσσική επιτυχία στην Ουκρανία.
Διαφαίνεται ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα προξενήσει γεωπολιτικές ανακατατάξεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Μετά την εγκληματική ενέργεια του φερομένου ως πρωθυπουργού της Ελλάδος να υποστηρίξει με όπλα την Ουκρανία, χωρίς να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα από την ΕΕ, να θεωρείται δεδομένο ότι στην επομένη κρίση μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας, η Ρωσσία θα υποστηρίξει την Τουρκία. Και θα την υποστηρίξει όπως έκανε ο Λένιν με τον Κεμάλ.
Και όποιος περιμένει το ΝΑΤΟ και την ΕΕ να υποστηρίξουν την Ελλάδα σε περίπτωση ρωσσο-τουρκικής επιθετικής ενέργειας εις βάρος της Ελλάδος, έχει τα ίδια μυαλά με τον Ζελένσκυ.
Δεν είναι απλώς ηλίθιοι αυτοί που λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις, είναι άκρως επικίνδυνοι.
H "πρόταση" που κατέθεσε ο Πούτιν στις διαπραγματεύσεις για παύση των εχθροπραξιών στην Ουκρανία, έγινε ακριβώς για να μην γίνει δεκτή, ώστε να συνεχιστούν οι εχθροπραξίες.
Στην ιστορία της διπλωματίας κατατίθενται "προτάσεις" μόνο και μόνο για να απορριφθούν, και ύστερα ο προτείνων να έχει το πρόσχημα ότι τάχα δεν εισακούγονται οι "ειρηνευτικές" του προτάσεις, και άρα για όλα φταίει ο αντίπαλος.
Μεταξύ άλλων, απαιτεί την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας. Αυτό το "αίτημα" δεν μπορεί να γίνει δεκτό από κανένα κράτος, εκτός και αν θέλει να σβήσει από τον χάρτη.
Άλλο πράγμα η ουδετερότητα της Ουκρανίας έναντι στρατιωτικών συνασπισμών, την οποία η Ουκρανία θα πρέπει να συζητήσει, και άλλο η αποστρατιωτικοποίηση. Η αποστρατιωτικοποίηση είναι ιταμή πρόκληση, και όχι ειρηνευτική πρόταση. Είναι σαν να ζητά από τους Ουκρανούς να παραδοθούν άνευ όρων στο διηνεκές, και να δηλώσουν αιώνια υποταγή στην Ρωσσία.
Aντί των διαφόρων συναισθηματικών αφηγημάτων που επικροτεί ο συρμός, αξίζει να δούμε εν συντομία πού εστιάζουν οι επαγγελματίες διπλωμάτες των δύο πλευρών Ρωσσίας-ΗΠΑ, για να αιτιολογήσουν την στάση τους στο ουκρανικό ζήτημα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το διεθνές δίκαιο είναι ένα τεράστιο πλέγμα αποφάσεων, νόμων, συμβάσεων, διακηρύξεων, όπου κάθε πλευρά μπορεί να επιλέξει αυτό που της ταιριάζει, αναλόγως της περιστάσεως και αναλόγως των συμφερόντων της.
Έτσι η Ρωσσία εστιάζει σε διεθνή κείμενα όπως ο καταστατικός χάρτης του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη(OSCE, 1999) όπου στο άρθρο 8 λέει ξεκάθαρα ότι δεν επιτρέπεται ένα κράτος να ενισχύει την ασφάλειά του εις βάρος άλλων κρατών:
"Each participating State will respect the rights of all others in these regards. They will not strengthen their security at the expense of the security of other States".
Εκεί "πάτησε" η ρωσσική διπλωματία για τα κατάλληλα προσχήματα. Και όντως υπάρχει σοβαρό έρεισμα στην επιχειρηματολογία τους. Δεν μπορούν οι δυτικοί στο όνομα της ουκρανικής ασφαλείας να αδιαφορούν για την ρωσσική ασφάλεια.
Από την άλλη μεριά η αμερικανική διπλωματία ανταπαντά με ένα εξίσου σημαντικό διεθνές κείμενο, την απόφαση του OSCE στο Ελσίνκι το 1975, όπου στο άρθρο 1 που αφορά την κυριαρχική ισότητα των κρατών, αναγνωρίζει το δικαίωμα του κάθε κράτους στην ανεξάρτητη εξωτερική και αμυντική πολιτική, υπό την έννοια ότι μπορεί να γίνεται μέλος διεθνών οργανισμών και στρατιωτικών συνασπισμών ή να παραμένει ουδέτερο:
"Within the framework of international law, all the participating States have equal rights and duties. They will respect each other's right to define and conduct as it wishes its relations with other States in accordance with international law and in the spirit of the present Declaration. They consider that their frontiers can be changed, in accordance with international law, by peaceful means and by agreement.
They also have the right to belong or not to belong to international organizations, to be or not to be a party to bilateral or multilateral treaties including the right to be or not to be a party to treaties of alliance; they also have the right to neutrality."
Εκεί "πατά" η αμερικανική διπλωματία και τα επιχειρήματά της είναι εξίσου στιβαρά με των ρωσσικών. Δεν μπορεί η Ρωσσία να καθορίζει μονομερώς την εξωτερική και αμυντική πολιτική των χωρών που την περιβάλλουν.
Και τα δύο κείμενα προέρχονται από τον OSCE, αλλά φυσικά τα αντίπαλα διπλωματικά στρατόπεδα επιλέγουν ό,τι τους συμφέρει.
Όταν έρθει η στιγμή της συγκρούσεως, τα διπλωματικά κείμενα έχουν διακοσμητικό ρόλο, αλλά αξίζει να τα αναφέρουμε για να καταδείξουμε τον τρόπο σκέψεως της κάθε πλευράς.
Για την κρίση στην Ουκρανία δεν πρέπει να λησμονούμε ότι εκτός από την επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο η σφοδρή επιθυμία της ΕΕ για επέκταση προς ανατολάς.
Η Ρωσσία είχε δηλώσει ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί άλλη επέκταση της ΕΕ σε περιοχές που τις θεωρεί ως ρωσσική αυλή.
Το υπογραμμίζουμε διότι κάποιοι θεωρούν ότι ο μόνος λόγος ήταν οι ενδεχόμενες νατοϊκές στρατιωτικές βάσεις στην Ουκρανία που θορύβησαν τους Ρώσσους.
Είχα γράψει πριν πολλά χρόνια ότι είναι αδιανόητο για την Ελλάδα να εντάσσεται σε έναν υπερεθνικό οργανισμό όπως η ΕΕ, ο οποίος δεν έχει σταθερά σύνορα, συνεχώς θέλει να τα διευρύνει, και θέλει να φτάσει μέχρι την Μαύρη Θάλασσα και την Μέση Ανατολή. Επί Γάλλου προέδρου Σαρκοζύ, η ΕΕ συζητούσε την επέκταση στην Βόρειο Αφρική.
Επρόκειτο για ιμπεριαλιστική παράνοια, που κάποτε έπρεπε να σταματήσει. Η Ελλάς αυτή την στιγμή πληρώνει την γεωπολιτική ασχετοσύνη και αφέλεια των ευρωραγιάδων που την διοικούν, οι οποίοι ουδέποτε σκέφτηκαν ότι η μανία της συνεχούς επεκτάσεως της ΕΕ θα αποτελέσει αιτία πολέμου.
Εκστόμιζαν χαζοχαρούμενες κραυγές αυτοθαυμασμού κάθε φορά που μία χώρα προσηρτάτο στην ΕΕ αδιαφορώντας για την γεωπολιτική ισορροπία δυνάμεων.
Τώρα εκστομίζουν άναρθρες κραυγές θυμού και απελπισίας, χωρίς να παραδέχωνται ότι η διαρκής επέκταση ενός γεωοικονομικού και γεωπολιτικού συνασπισμού όπως η ΕΕ είναι αιτία πολέμου.
Η Ελλάς πρέπει να απεμπλακεί άμεσα από το έκτρωμα της ΕΕ αν θέλει να επιβιώσει ως έθνος.
Aρκετοί ρωσσόφιλοι απηυδισμένοι από την δυτική προπαγάνδα, καταπίνουν αμάσητη την ρωσσική προπαγάνδα.
Η Ρωσσία άρχισε να συγκεντρώνει μεγάλους αριθμούς στρατευμάτων στα σύνορα με την Ουκρανία από τον Μάρτιο 2021, και όλοι οι Ρώσσοι αξιωματούχοι ηρνούντο ότι επίκειται εισβολή στην Ουκρανία.
Έφτασαν σε σημείο να χλευάζουν τις πληροφορίες των δυτικών μμε για επικείμενη ρωσσική εισβολή ως φαντασιώσεις και αντιρωσσική υστερία. Απεδείχθη ότι δεν ήταν φαντασιώσεις, είχε όντως προετοιμαστεί η ρωσσική εκστρατεία από τον Μάρτιο του 2021.
Και φυσικά καλά έκαναν οι Ρώσσοι αξιωματούχοι διότι αυτό απαιτεί η τέχνη της προπαγάνδας, να αφοπλίζουν ψυχολογικώς τον εχθρό, να τον αποκοιμίζουν, να τον καθησυχάζουν, για να αποκτήσουν οι ένοπλες δυνάμεις το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.
Και το απέκτησαν. Απεδείχθη ότι οι Ουκρανοί μέχρι τελευταία στιγμή δεν είχαν προετοιμαστεί, δεν είχαν ναρκοθετήσει σημαντικούς άξονες, ούτε είχαν κηρύξει γενική επιστράτευση.
Αντί να κοιτάζουν τους χάρτες και να αφουγκράζονται την υπερμεγέθη συγκέντρωση ρωσσικών στρατευμάτων στα σύνορά τους, ήλπιζαν ότι οι δηλώσεις των Ρώσσων αξιωματούχων ήταν αληθινές. Δεν ήταν. Ήταν το πιό επικίνδυνο παραισθησιογόνο, hopium (hope+opium). Τάχα δεν θα γίνει εισβολή, τούς έλεγαν μέχρι τελευταία στιγμή, και αρκετοί Ουκρανοί το πίστεψαν.
Ύστερα ο Πούτιν δήλωσε ότι δεν αποσκοπεί σε κατάληψη όλης της Ουκρανίας. Αρκετοί στην Δύση τον πιστεύουν ή ελπίζουν ότι λέει αλήθεια. Όχι μόνον θα προσπαθήσει να καταλάβει όλη την Ουκρανία, αλλά αν μπορούσε θα έφτανε μέχρι τον Βιστούλα ποταμό μέσα στην Πολωνία, εκεί που ηττήθηκαν οι Μπολσεβίκοι το 1920 από τις πολωνικές δυνάμεις με διοικητή τον Jozef Pilsudski.
Ύστερα η ρωσσική κυβέρνηση είπε ότι δεν θα επιτεθεί σε άμαχο πληθυσμό, ούτε σε μη-στρατιωτικούς στόχους. Άλλη μία προπαγανδιστική πομφόλυγα που την κατάπιαν αμάσητη οι ρωσσόφιλοι στην Δύση.
Σε οποιαδήποτε ανάλογη επιχείρηση εκτελούσαν οι Αμερικανοί με το δόγμα shock and awe, το οποίο οι Ρώσσοι έχουν αντιγράψει, στόχευαν τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δίκτυα ώστε η εχθρική κυβέρνηση να χάσει την μάχη της επικοινωνίας με τον λαό της, και αντιστοίχως οι αμερικανικές δυνάμεις να αποκτήσουν επικοινωνιακό πλεονέκτημα. Επιπλέον οι εγκαταστάσεις και τα δίκτυα ηλεκτρικού ρεύματος ήταν από τα πρώτα που διέλυαν με τις αεροπορικές επιδρομές. (full spectrum dominance).
Τα ίδια αρχίζουν να κάνουν τα ρωσσικά στρατεύματα. Κτυπούν στόχους που θα πλήξουν το ηθικό του πληθυσμού, ασχέτως αν τους θεωρεί κάποιος στρατιωτικό ή μη-στρατιωτικό στόχο.
Από την στιγμή που οι Ρώσσοι στρατηγοί διαπιστώνουν σοβαρή αντίσταση ή αστικό αντάρτικο, είναι ανοησία να πιστεύει κάποιος ότι αν οι Ουκρανοί αντάρτες κρυφτούν σε κάποιο κτήριο, πχ πολυκατοικία, ότι οι Ρώσσοι δεν θα την κατεδαφίζουν, τάχα επειδή δεν είναι στρατιωτική βάση.
Οι ρωσσόφιλοι μάλλον δεν θυμούνται τί έκαναν τα ρωσσικά στρατεύματα στο Γκρόζνυ της Τσετσενίας κατά την διάρκεια των δύο ρωσσο-τσετσενικών πολέμων. Κυριολεκτικώς ισοπέδωσαν την πρωτεύουσα της Τσετσενίας.
Η κατοχική κυβέρνηση των ευρωραγιάδων με μία σειρά αθλίων αποφάσεων έκλεισε το ρωσσικό Sputnik στην Ελλάδα, και ακύρωσε την παράσταση "Λίμνη των Κύκνων, αδιαφορώντας για τους Έλληνες που κατοικούν στην Ρωσσία. Αν η ρωσσική κυβέρνηση κλείσει τα ελληνόφωνα μμε της Ρωσσίας; Αν απαγορεύσει τις ελληνόφωνες θεατρικές παραστάσεις;
Αν συνεχιστεί αυτή η τακτική από τους ευρωλιγούρηδες, ίσως κλείσουν το ινστιτούτο Πούσκιν στην Ελλάδα, ίσως απαγορεύσουν την διδασκαλία της ρωσσικής γλώσσης. Και αν απαντήσει η ρωσσική κυβέρνηση απαγορεύοντας την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσης; Αν κλείσει όλα τα ελληνικά πολιτιστικά ιδρύματα στην Ρωσσία; Εκατοντάδες χιλιάδες ελληνογενών θα χάσουν κάθε επαφή με τον Ελληνισμό και θα αφομοιωθούν δια παντός σε έναν ξένο πολιτισμό.
Προφανώς τα ευρωγιουσουφάκια δεν ενδιαφέρονται για τα ρωσσικά αντίποινα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ένα φιλικό κτύπημα στην πλάτη από τα αφεντικά τους στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Ο Ελληνισμός της Ρωσσίας τούς είναι αδιάφορος και μισητός. Γι' αυτούς προέχουν τα ξένα συμφέροντα, όχι τα ελληνικά.
Το ίδιο αδιάφορο και μισητό είναι για τους πραγματικούς Έλληνες το μισελληνικό ψευδοκράτος των ρωμιών.
Aσχέτως αποτελεσμάτων στο ουκρανικό μέτωπο, βασική επιδίωξη της ρωσσο-κινεζικής στρατηγικής συνεργασίας εδώ και πολλά χρόνια ήταν να αμφισβητηθεί η αμερικανο-δυτική παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Από την εθνικοποίηση του διαδικτύου μέχρι τα εναλλακτικά συστήματα πληρωμών, από την απόρριψη των δυτικόφερτων αντιλήψεων περί δικαιωμάτων μέχρι την στρατιωτικοποίηση της αρκτικής και του διαστήματος, οι δύο ασιατικές χώρες διεκδικούσαν εδώ και δεκαετίες την δική τους "θέση στον ήλιο" για να θυμηθούμε το βιλχεμικό ρητό της αυτοκρατορικής Γερμανίας.
Οι ΗΠΑ και οι δυτικοί τους σύμμαχοι ήξεραν ότι οι αναθεωρητικές χώρες όπως το Ιράν θέλουν την κατεδάφιση της διεθνούς τάξεως πραγμάτων, και αντικατάστασή της από κάτι άλλο. Αλλά δεν πίστευαν ή δεν περίμεναν ότι η σύγκρουση θα γινόταν τόσο σύντομα και με τόση σφοδρότητα.
Αυτό που δεν μπορούν να παραδεχθούν στην Δύση είναι ότι το δημογραφικό τους πρόβλημα, η διάλυση της παραγωγικής τους βάσεως και η μεταφορά της στην Ασία, και η αμφισβήτηση θεμελιωδών πολιτιστικών αξιών του δυτικού κόσμου, καταδεικνύουν ότι σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα θα ηττηθούν.
Αναθεωρητικά κράτη δεν είναι μόνον η Ρωσσία, η Κίνα, η Βόρειος Κορέα, και το Ιράν, όπως αρέσκονται να δηλώνουν οι δυτικοί αναλυτές.
Αναθεωρητική δύναμη είναι και η Ινδία. Όσο περνά ο καιρός αμφισβητεί όλο το δυτικογενές αποικιοκρατικό δικαιϊκό σύστημα που είχε ενσωματώσει.
Αναθεωρητική δύναμη που ακόμη δεν έχει δείξει τα δόντια της είναι και η Αφρικανική ήπειρος. Ακόμη δεν έχει το οικονομικό και στρατιωτικό υπόβαθρο που έχει η Κίνα, αλλά έχει τεράστιο δημογραφικό πλεονέκτημα έναντι του δυτικού κόσμου. Η αύξηση του αφρικανικού πληθυσμού γίνεται με γεωμετρικούς ρυθμούς. Πολλές χώρες της Δύσεως θα μετατραπούν σε αφρικανικές αποικίες δια της λαθρομεταναστεύσεως, χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα αλλάξει πολλά δεδομένα. Όπως ήδη παραδέχονται οι περισσότεροι δυτικοί αναλυτές, έληξε η μονοπολική μεταψυχροπολεμική περίοδος, και ξεκίνησε επίσημα ένας νέος ψυχρός πόλεμος.
Όσο και αν φωνασκεί η ρωσσική κυβέρνηση ότι θέλει την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, είναι φανερό ότι θέλει να την αφανίσει πλήρως από τον χάρτη, θεωρώντας ότι δεν έχει εθνική ιστορία και εθνική υπόσταση.
Όσο και αν φωνασκούν οι δυτικοί σύμμαχοι ότι η Ρωσσία είναι εισβολέας και ο αποκλειστικός υπαίτιος, το μόνο που κάνει η Ρωσσία είναι να αντιγράφει το κοσοβάρικο πρόσχημα: εισβολή του ΝΑΤΟ για την προστασία μίας μειονότητος από επικείμενη γενοκτονία.
ΝΑΤΟ και ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για τις μειονότητες. Ενδιαφέρονται για το ότι η Ρωσσία έσπασε το μονοπώλιο αλλαγής συνόρων και αλλαγής καθεστώτων που επί τρεις δεκαετίες διέθετε η Δύση.
Από εδώ και πέρα θα αλλάζουν σύνορα και καθεστώτα, χωρίς την άδεια των δυτικών συμμάχων.
Η ρωσσική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την μειονότητα στην ανατολική Ουκρανία. Αυτό που την ενδιαφέρει κυρίως είναι η αλλαγή όλης της καθεστηκυίας τάξεως στην ανατολική και κεντρική Ευρώπη, και η ανατροπή του δυτικοκεντρικού συσχετισμού δυνάμεων σε διεθνείς οργανισμούς.
Όπως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ υποκινούσαν και χρηματοδοτούσαν αποσχιστικές τάσεις ισλαμιστών κατά της Ρωσσίας, έτσι και η Ρωσσία έστειλε ρωσσόφιλους ισλαμιστές Τσετσένους εις βάρος της Ουκρανίας. Αν ο Πούτιν διαπιστώσει ισχυρότερη αντίσταση, θα στείλει και μισθοφόρους ιδιωτικών εταιρειών, όπως έκαναν οι δυτικοί στην Συρία.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου