ΠΡΟΣΒΛΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ 500 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ. Ο Α΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΧΕ ΜΟΝΟ 10 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΘΥΜΑΤΑ. ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟ ΑΙΩΝΑ ΠΕΘΑΝΑΝ 500 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ 150 ΑΠΟ ΙΛΑΡΑ. ΑΠΟ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ, ΚΟΚΚΥΤΗ, ΔΙΦΘΕΡΙΤΙΔΑ, ΠΟΛΙΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ, ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ ΠΕΘΑΝΑΝ (ΜΟΝΟ ΤΟΝ 20ό ΑΙΩΝΑ) ΑΛΛΟΙ ΤΟΣΟΙ. ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΝΕΞΥΠΝΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ 2100 ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ 2.300.000 ΡΩΜΙΟΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΝΑ ΥΜΝΟΛΟΓΟΥΝ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΕΣΙΛΕ ΤΟΥΣ.
ΠΟΣΟ ΠΛΗΡΩΝΕΙ Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΣΟΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Στη δημοσιότητα απόρρητη κατάσταση μισθοδοσίας από ΜΚΟ στη Χίο.
Η ΓΡΙΠΗ ΤΟΥ 1918.
Η πανδημία γρίπης του 1918 ήταν μία από τις σοβαρότερες πανδημίες στην ιστορία. Προκλήθηκε από έναν ιό H1N1 με γονίδια που προέρχονταν από τα πτηνά και επηρέασε δυσανάλογα υγιείς νεαρούς ενήλικες.
Αν και δεν υπάρχει καθολική ομοφωνία σχετικά με τον τόπο προέλευσης του ιού, εξαπλώθηκε σε όλον τον κόσμο κατά τη διάρκεια του 1918 1919.
Εκτιμάται ότι περίπου 500 εκατομμύρια άνθρωποι ή το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού προσβλήθηκε με αυτόν τον ιό. Ο αριθμός των θανάτων εκτιμάται ότι ήταν τουλάχιστον 50 εκατομμύρια παγκοσμίως, ενδεχομένως έως και 100 εκατομμύρια, δηλ. 7 τοις εκατό του τότε πληθυσμού. Σκότωσε περισσότερους ανθρώπους και από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους μαζί.
Χωρίς εμβόλιο για προστασία ενάντια στη λοίμωξη από γρίπη και χωρίς αντιβιοτικά για τη θεραπεία των δευτερογενών βακτηριακών λοιμώξεων το 1918, οι προσπάθειες ελέγχου παγκοσμίως ήταν περιορισμένες.
Κάθε χρόνο έχουμε μία επιδημία γρίπης και κάθε 10 με 15 χρόνια έχουμε μία πανδημία γρίπης. Αναφέρεται ότι κάθε 100 περίπου χρόνια έχουμε και μία παγκόσμια, εξαιρετικά θανατηφόρα πανδημία γρίπης. Η τελευταία παγκόσμια πανδημία γρίπης ήταν του 1918.
ΖΗΜΕΙΩΣΗ Ζ.Π.: ο Ζ.Π. δίδασκε και ιστορία των Επιστημών σε διάφορες σχολές του Ελληνικού κράτους. Από το 1990 εξηγούσε στους μαθητές τον μόνιμο φόβο αυτών που μελετούν την ιστορία των λοιμωδών νοσημάτων. Η ανθρωπότητα κινδύνευε και πάντοτε θα κινδυνεύει από τους ιούς και τα βακτήρια.
Κάθε ένδεκα χρόνια περίπου επέρχεται μία παγκόσμια επιδημία Γρίπης και κάθε 100 χρόνια μία Πανδημία Γρίπης με εκατομμύρια θανάτους.
Όπως εξηγούσε ο Ζ.Π. στους μαθητές, από το 1990 ήδη, είναι μόνιμος ο φόβος του. ότι σε εκατό χρόνια από την Γρίπη του 1918, δηλαδή περίπου το 2020, θα εμφανιστεί μία νέα ιογενής πανδημία που μπορεί να εξολοθρεύσει, όπως το 1918 το 7% του ανθρώπινου πληθυσμού.
Αυτό δεν είναι συνωμοσιολογία. Είναι απτή πρόβλεψη ενός γνώστη της ιστορίας.
Μέσα στον 20ό αιώνα η ευλογιά προκάλεσε περίπου 300 με 500 εκατομμύρια θανάτους στον κόσμο. Η ιλαρά σκοτώνει 150 εκατομμύρια. Μόνο τα δύο νοσήματα αυτά σκότωσαν 5 με 7 φορές περισσότερους από όσα τα θύματα των δύο παγκόσμιων Πολέμων που έγιναν τον ίδιο αιώνα.
Και δεν υπολογίζουμε σε αυτόν τον αριθμό τα εκατομμύρια νεκρών από κοκκύτη, διφθερίτιδα, πολιομυελίτιδα, ισπανική γρίπη, ηπατίτιδες γιατί δεν μπορούμε να μετρήσουμε τα θύματα τους.
ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ
Στις 5 Μαρτίου του 1520 ένας μικρός Ισπανικός στόλος απέπλευσε από την Κούβα για το Μεξικό. Τα πλοία μεταφέρουν Ισπανούς στρατιώτες, πυροβόλα. Δεν είναι όμως αυτά το φονικό φορτίο. Μαζί τους είναι ο σκλάβος Φρανσίσκο ντε Εγκία. Ο Φρανσίσκο είχε ευλογιά. Σε λίγες μέρες ανεβάζει πυρετό και πέφτει στο κρεβάτι, στο σπίτι μιας οικογένειας αυτοχθόνων Αμερικανών στην πόλη Κεμποαλάν. Κολλούν όλα τα μέλη της οικογένειας και μετά οι γείτονες και μετά κι άλλοι, κι άλλοι...
Σε 10 μέρες το Κεμποαλάν είχε γίνει νεκροταφείο. Οι Μάγια και οι Αζτέκοι έκαναν προσευχές, κρύα μπάνια, εντριβές με πίσσα. Άλλα μάταια. Στο τέλος οι αρχές γκρέμιζαν τα σπίτια πάνω στα πτώματα. Τον Σεπτέμβριο του 1520 η επιδημία έφτασε στην μεγαλειώδη πρωτεύουσα των Αζτέκων, την Τσενοτστιτλάν μια μεγαλειώδης μητρόπολη 250 χιλιάδων κατοίκων.
Μέσα σε δύο μήνες πεθαίνει το ένα τρίτο του πληθυσμού μαζί με τον αυτοκράτορα Κιτλαχουάκ.
Μέσα σε περίπου 6 μήνες από τον ερχομό της νόσου το Μεξικό που είχε τότε 22 εκατομμύρια κατοίκους είχε πια, μόνο τους μισούς. Και μετά ήρθε η ιλαρά και η γρίπη. Σε λίγα χρόνια το Μεξικό είχε πια 2 εκατομμύρια. Αυτό ήταν το τέλος των πολιτισμών της κεντρικής Αμερικής. Όχι από τους κατακτητές όπως πιστεύεται. Από την ευλογιά, την ιλαρά και τη γρίπη.
Από έναν μικρό ιό που έβραζε μέσα στο αίμα του καημένου Φρανσίσκο ντε Εγκία.
H αφήγηση για την επιδημία του Μεξικού είναι από τον ιστορικό Yuval Harari.
Η μάχη με την ευλογιά
Ήταν Μάιος του 1980 και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε μόλις ανακοινώσει πως η ευλογιά, μια θανάσιμη ασθένεια από την οποία είχαν νοσήσει και είχαν πεθάνει εκατομμύρια άνθρωποι, είχε επιτέλους εξαλειφθεί εντελώς από τον πλανήτη. Η ασθένεια προκαλούσε το θάνατο σε περίπου 400.000 Ευρωπαίους κάθε χρόνο κατά το 18ο αιώνα ενώ κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα υπολογίζεται ότι η ευλογιά προκάλεσε 300-500 εκατομμύρια θανάτους.
Στις αρχές της δεκαετίας του '50 υπολογίζεται ότι εμφανίζονταν περίπου 50 εκατομμύρια περιστατικά κάθε χρόνο παγκοσμίως.
Το 1967 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολόγιζε ότι εκείνη τη χρονιά 15 εκατομμύρια άνθρωποι προσβλήθηκαν από την ασθένεια και 2 εκατομμύρια πέθαναν.
Η ευλογιά εντοπιζόταν κυρίως στα μικρά αιμοφόρα αγγεία του δέρματος, καθώς και του στόματος και του λαιμού. Στο δέρμα προκαλούσε χαρακτηριστικά ερυθηματώδη εξανθήματα και αργότερα φουσκάλες γεμάτες υγρό ενώ το πιο επικίνδυνο στέλεχός της είχε συνολικό ποσοστό θνησιμότητας 30-35%.
Για να καταπολεμηθεί η ευλογιά χρειάστηκαν περίπου δύο αιώνες ο Βρετανός παθολόγος Έντουαρντ Τζένερ ήταν αυτός που ανακάλυψε το εμβόλιο αφού πρώτα διετέλεσε ένα πείραμα που σήμερα θα ήταν αδιανόητο να γίνει, κάνοντας δοκιμές τότε σε ένα 8χρονο παιδί. Η ευλογιά σκότωνε έως τότε έναν στους 13 κατοίκους του Λονδίνου. Μετά από επιτυχημένα προγράμματα εμβολιασμού κατά τη διάρκεια των 19ου και 20ου αιώνα, ο ΠΟΥ ανακοίνωσε την εξάλειψη της ευλογιάς το 1980. Μέχρι σήμερα, η ευλογιά είναι η μοναδική νόσος του ανθρώπου που έχει εξαλειφθεί πλήρως.
Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΠΙΘΑΝΟΝ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΣΗΚΕ ΠΡΙΝ 1000 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΑΠΟ ΖΩΑ.
Επιστήμονες, που ανακάλυψαν τον φονικό ιό σε μια παιδική μούμια του 17ου αιώνα στη Λιθουανία και τον μελέτησαν, έβγαλαν το συμπέρασμα ότι η ασθένεια έχει ηλικία μάλλον εκατοντάδων παρά χιλιάδων ετών.
Η αντίληψη ότι η ευλογιά έχει ιστορία χιλιάδων ετών, βασίσθηκε κυρίως σε παλαιές περιγραφές συμπτωμάτων των ανθρώπων που είχαν αρρωστήσει επιδημίες (σε Αίγυπτο, Κίνα, Ινδία, Ρώμη και αλλού), τα οποία έμοιαζαν με εκείνα την ευλογιάς. Για παράδειγμα, ουλές σε πρόσωπα μουμιών από την Αίγυπτο, έχουν θεωρηθεί ένδειξη για επιδημία ευλογιάς πριν από 3.000 έως 4.000 χρόνια. Όμως πάντα υπήρχε το περιθώριο λάθους, καθώς τα συμπτώματα ίσως αφορούσαν άλλες νόσους (π.χ. την ιλαρά ή την ανεμοβλογιά).
Οι ερευνητές από πολλές χώρες, με επικεφαλής τον καθηγητή εξελικτικής βιολογίας Έντουαρντ Χολμς του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», πήραν άδεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για να μελετήσουν δείγματα του παθογόνου μικροοργανισμού της ευλογιάς, που εντοπίσθηκαν σε μουμιοποιημένο παιδί, το οποίο είχε βρεθεί σε μια κρύπτη της Δομινικανής Εκκλησίας του Αγίου Πνεύματος στο Βίλνιους. Η ανάλυση με ραδιενεργό άνθρακα έδειξε ότι το παιδί πέθανε περίπου το 1650 μ.Χ., σε μια εποχή που η ευλογιά εξαπλωνόταν στην Ευρώπη.
Οι επιστήμονες κατάφεραν να «διαβάσουν» (αλληλουχίσουν) πλήρως το γονιδίωμα του ιού (Variola virus) που προκαλεί την ευλογιά και στη συνέχεια -συγκρίνοντάς το με πρόσφατα στελέχη του ιού από τον 20ό αιώνα- μπόρεσαν να «χαρτογραφήσουν» την εξέλιξή του. Πρόκειται για τον αρχαιότερο ανθρώπινο ιό που έχει ποτέ αποκωδικοποιηθεί (το παλαιότερο έως τώρα ήταν βακτηριακό DNA ηλικίας 1.600 ετών περίπου).
Παρ’ όλα αυτά ο ιός δεν είναι τόσο αρχαίος όσο θα περίμενε κανείς. «Το απολίθωμα μας αποκαλύπτει πως στην πραγματικότητα η εξελικτική ιστορία του ιού είναι πολύ πιο πρόσφατη από ό,τι νομίζαμε έως τώρα: μόνο μερικών εκατοντάδων χρόνων και όχι χιλιάδων», δήλωσε ο Έ. Χολμς.
Πρόσθεσε όμως ότι, προς το παρόν, είναι αδύνατο να πει κανείς από πού προήλθε η ευλογιά (από κάποιο ζώο ή από μετάλλαξη σε άνθρωπο), ποιος ήταν ο πρόγονος του ιού και πότε ακριβώς πρωτοεμφανίσθηκε στους ανθρώπους. Η νέα εκτίμηση είναι ότι αυτό συνέβη μεταξύ του 1588 και του 1654 μ.Χ., δηλαδή η εμφάνισή του -«βολικά» για την εξάπλωση του ιού- συνέπεσε με την εποχή των ανακαλύψεων νέων εδαφών, των μεταναστεύσεων και της πρώτης παγκοσμιοποίησης. Οι επιστήμονες σκοπεύουν να ψάξουν και σε άλλες μούμιες για να φωτίσουν περισσότερο το ζήτημα, καθώς θεωρείται σημαντικό.
Η ευλογιά υπήρξε μια από τις πιο θανατηφόρες ασθένειες που έπληξαν ποτέ την ανθρωπότητα, προκαλώντας πολλά εκατομμύρια θανάτους. Η ανάπτυξη εμβολίου άρχισε μετά τα πρώτα πειράματα του Έντουαρντ Τζένερ το 1796.
Το τελευταίο γνωστό περιστατικό καταγράφηκε στη Σομαλία το 1977 και επισήμως η νόσος θεωρήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ότι εξαλείφθηκε το 1980 μετά από μια παγκόσμια εκστρατεία εμβολιασμών (θεωρείται η μόνη ανθρώπινη νόσος που εξαφανίσθηκε μετά από εμβολιασμό). Μερικά αποθέματα του τρομερού ιού φυλάσσονται σήμερα -υπό αυστηρότατα μέτρα ασφαλείας- σε δύο εργαστήρια των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Ευλογιά: Όπλο βιολογικού πολέμου και τρομοκρατία
Η ευλογιά είναι μια από τις περισσότερο επικίνδυνες και θανατηφόρες ιογενείς μεταδοτικές ασθένειες που υπάρχουν.
Υπάρχουν έντονες ανησυχίες, ότι μετά από τις επιθέσεις με τον βάκιλο του άνθρακα, ακόμη ένα πολύ επικίνδυνο βιολογικό όπλο, που είναι η ευλογιά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους τρομοκράτες για να σπείρουν το θάνατο και τον πανικό.
Δια μέσου των αιώνων, η ευλογιά με την ικανότητα της να μεταδίδεται εύκολα, από άνθρωπο σε άνθρωπο, κάτω από οποιεσδήποτε κλιματολογικές συνθήκες και σε οποιαδήποτε εποχή, αποτελούσε την κυριότερη λοιμώδη ασθένεια που απειλούσε τους ανθρώπινους πληθυσμούς και τη σημαντικότερη αιτία θανάτων από μολυσματικές ασθένειες.
Πριν από την εποχή του εμβολιασμού η ασθένεια αυτή ήταν ξαπλωμένη παγκόσμια. Τότε σχεδόν όλοι σε κάποια στιγμή της ζωής τους ασθενούσαν με ευλογιά.
Το 1980, χάρις στο πρόγραμμα των μαζικών εμβολιασμών παγκοσμίως, η ασθένεια εκριζώθηκε πλήρως. Αυτό επέτρεψε στην Παγκόσμιο Οργάνωση Υγείας να ανακοινώσει ότι η ασθένεια νικήθηκε και εφόσον η ασθένεια εξαφανίστηκε, δόθηκε η οδηγία να σταματήσουν οι εμβολιασμοί σε όλες τις χώρες.
Η ευλογιά χρησιμοποιήθηκε από παλιά σαν βιολογικό όπλο. Οι Άγγλοι κατακτητές της Αμερικής σκόρπισαν με μολυσμένα μέσα, τον ιό της ευλογιάς στους Ινδιάνους, που δεν είχαν στην ήπειρό τους, για να τους προκαλέσουν την ασθένεια αυτή και να τους εξολοθρέψουν.
Κατά τον ψυχρό πόλεμο, οι Σοβιετικοί δημιούργησαν ένα πολύ μεγάλο εργοστάσιο παρασκευής των ιών της ευλογιάς και κατασκευής βομβών και διηπειρωτικών πυραύλων φορτωμένων με τεράστιες ποσότητες ιών. Να σημειωθεί ότι οι εγκαταστάσεις αυτές υπάρχουν μέχρι σήμερα.
Η μολυσματική δόση που είναι αναγκαία για να μεταδώσει την ασθένεια, με μορφή ψεκασμού, είναι πολύ μικρή. Επιπρόσθετα ο ιός είναι πολύ σταθερός σε τέτοια μορφή γεγονός που δείχνει πόσο επικίνδυνα μεταδοτικός είναι.
Ακόμη και εάν ένας μικρός αριθμός ατόμων μολυνθούν θα μπορούσαν να μεταδώσουν την ασθένεια στους άλλους με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγάλος πανικός που θα επιβάλουν την λήψη ευρείας κλίμακας μέτρων.
Πώς μεταδίδεται η ασθένεια;
Ο ιός της ευλογιάς, προκαλεί τη νόσο της ευλογιάς, η οποία είναι μια πολύ μεταδοτική ασθένεια και αρκετά συχνά προκαλεί το θάνατο.
Η ευλογιά, έχει μια βασική διαφορά σε σχέση με τον άνθρακα λόγω του γεγονότος ότι είναι μεταδοτική μεταξύ των ανθρώπων. Ο ιός της ευλογιάς μεταδίδεται με σταγονίδια σάλιου, που μεταφέρονται από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Όταν ένα άτομο έρχεται σε κοντινή επαφή, πρόσωπο με πρόσωπο, κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας, μαζί με κάποιον άλλο που έχει μολυνθεί ή που είναι ασθενής τότε τα σταγονίδια που μεταφέρονται από τον ένα στον άλλο κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, περιέχουν σημαντικές ποσότητες ιού που μεταφέρουν και διαδίδουν τη μόλυνση.
Ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού από τούς ασθενείς είναι μεγαλύτερος κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας της ασθένειας τους, διότι είναι σ' αυτή την περίοδο που έχουν μέσα στο σάλιο τους τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις του παθογόνου ιού.
Να σημειωθεί ότι ο ιός συνεχίζει να μεταδίδεται και μετά, κατά τη διάρκεια της νόσου, μέχρι που να πέσουν όλες οι εφελκίδες.
Οι εφελκίδες είναι οι σκληρές, μαυριδερές κρούστες που σχηματίζονται πάνω σε μια πληγή για την αναπλήρωση και αποκατάσταση του χαμένου ιστού. Οι βλάβες ή πληγές του δέρματος που δημιουργούνται κατά την διάρκεια της νόσου, καλύπτονται από τις κρούστες αυτές.
Επίσης είναι σημαντικό να τονισθεί ότι ο ιός μπορεί να μεταδοθεί και από μολυσμένα ρούχα ή σεντόνια. Γι' αυτό πρέπει να λαμβάνονται όλα τα μέτρα για την αποστείρωση των ρούχων και των κρεβατιών των ασθενών. Σαν απολυμαντικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι ουσίες hypochlorite και quaternary ammonia για το πλύσιμο μολυσμένων επιφανειών.
Ποια είναι τα σημεία και συμπτώματα της ευλογιάς;
Από τη στιγμή που ο ιός θα εισβάλει στον οργανισμό μέχρι τη στιγμή που θα εκδηλωθεί η ασθένεια (χρόνος επώασης της ασθένειας) περνούν από 12 έως 14 ημέρες.
Ο ασθενής παρουσιάζει ψηλό πυρετό, αδιαθεσία, κατάπτωση, πονοκέφαλο πόνους στην πλάτη και στους μυς. Σε μερικές περιπτώσεις παρουσιάζει έντονους κοιλιακούς πόνους και παραλήρημα.
Στη συνέχεια εμφανίζεται ένα εξάνθημα κηλιδοβλατιδώδες, πρώτα μέσα στο στόμα και στο φάρυγγα, πάνω στις βλεννογόνους. Μετά επεκτείνεται στο δέρμα στο πρόσωπο, στους αντιβραχίονες και ξαπλώνεται στον κορμό και στα πόδια.
Σε μια με δύο μέρες, το εξάνθημα γίνεται φυσαλιδώδες και μετά φλυκταινώδες (φουσκαλίδες που περιέχουν πύο).
Οι φλύκταινες που περιέχουν πύο, είναι χαρακτηριστικά στρογγυλές, με τεταμένη επιφάνεια, και βαθιά ενσωματωμένες μέσα στο μεσοδερμικό στρώμα της επιδερμίδας.
Την όγδοη με ένατη μέρα της ασθένειας, αρχίζουν να δημιουργούνται οι εφελκίδες, οι κρούστες που καλύπτουν τις δερματικές βλάβες. Στη συνέχεια αποκολλούνται και πέφτουν αφήνοντας ουλές άχρωμες στο δέρμα.
Θεραπεία και εξέλιξη
Περίπου το 30% των ασθενών πεθαίνουν, ενώ οι υπόλοιποι αναρρώνουν.
Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα θεραπεία εναντίον του ιού της ευλογιάς που να είναι αποτελεσματική. Οι έρευνες για την κατασκευή ενός φαρμάκου εναντίον του ιού αυτού συνεχίζονται.
Για τους ασθενείς με ευλογιά μπορεί να δοθεί υποστηρικτική θεραπεία με ενδοφλέβια υγρά, φάρμακα κατά του πυρετού και του πόνου. Επίσης μπορούν να χορηγηθούν αντιβιοτικά στις περιπτώσεις εκείνες που υπάρχει δευτερογενής επιμόλυνση από βακτηρίδια.
Εμβόλιο
Οι συστηματικοί εμβολιασμοί εναντίον της ευλογιάς σταμάτησαν το 1972. Είναι πιθανόν ότι τα άτομα που εμβολιάστηκαν πριν από τη χρονολογία αυτή να μην έχουν ικανοποιητική ανοσία και προστασία από τον ιό και έτσι πρέπει να θεωρείται ότι κινδυνεύουν και αυτοί από τον ιό της ευλογιάς.
Ο μαζικός εμβολιασμός του πληθυσμού εναντίον της ευλογιάς δεν συνιστάται. Δεν υπάρχουν εμβόλια διαθέσιμα για μαζικό εμβολιασμό.
Τα άτομα τα οποία έχουν εκτεθεί στην ευλογιά, εάν εμβολιαστούν μέσα σε 4 μέρες από την έκθεσή τους στην ασθένεια, τότε μπορεί να μειωθεί σημαντικά η σοβαρότητα της ασθένειας ή ακόμη να επιτευχθεί η πρόληψή της.
Το εμβόλιο κατά της ευλογιάς δεν περιέχει τον ιό της ευλογιάς αλλά ένα άλλο ζωντανό ιό, τον ιό της δαμαλίτιδας (ευλογιά των αγελάδων).
Τα διάφορα κράτη έχουν αποθηκευμένες ορισμένες ποσότητες εμβολίων. Όμως λόγω του κινδύνου βιοτρομοκρατικών επιθέσεων γίνονται σκέψεις για μαζική αύξηση των ποσοτήτων που θα έχουν για να υπάρχουν σε περιπτώσεις επιθέσεων εναντίον του πληθυσμού. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και ευάλωτα στην ευλογιά.
Γιατί έχουμε νέα έξαρση κορωνοϊού στο Χονγκ Κονγκ;
ΑπάντησηΔιαγραφή«Σχετικά με την έξαρση της COVID-19 στο Hong Kong υπάρχουν 2 “μύθοι” που καταρρίπτονται» αναφέρει σε ανάρτησή του στο Facebook ο Γκίκας Μαγιορκίνης.
Και συνεχίζει αναλύοντας ο επίκουρος καθηγητής Επιδημιολογίας και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων: «1) Η χρήση του συνολικού ποσοστού εμβολιασμένων στην κοινότητα δείχνει το επίπεδο της προστασίας: Το Hong Kong λέει σχεδόν 90% στο σύνολο του πληθυσμού αλλά όπως φαίνεται και στο γράφημα έχει τεράστια κενά στους άνω των 60, στους οποίους η Όμικρον δεν είναι “απλή γρίπη”. Το ηλικιακό προφίλ των εμβολιασμών είναι το Α και το Ω. Η χρήση του γενικού ποσοστού στον πληθυσμό είναι ευάλωτη στην λεγόμενη “οικολογική πλάνη”.
2) Η χρήση του όρου “αποσύζευξη” (decoupling) κρουσμάτων-θανάτων: Δυστυχώς ο όρος χρησιμοποιήθηκε ακόμα και σε μεγάλα ιατρικά journals, αυτό που ισχύει κατ’ουσίαν είναι η “μεταβολή κλίμακας” (rescaling) μεταξύ κρουσμάτων και θανάτων. Η σχέση εξακολουθεί να υπάρχει αλλά είναι σε διαφορετική κλίμακα με αρκετά μικρότερο πιθανότητα θανάτου ανά κρούσμα.
Ακούγεται ότι σκέφτονται πάλι το mass testing στο Hong Kong, αλλά υπάρχουν αρκετοί λόγοι που η αποτελεσματικότητά του μέτρου έχει μειωθεί δραματικά με την Όμικρον. Γιατί;
Θα χρησιμοποιήσω την φράση του Fermat: “I have a truly marvelous demonstration of this proposition which this margin is too narrow to contain.”
Ζ.Π.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Αλλο πράγμα τα δοκιμασμένα σε όλα τα στάδια εμβόλια, που έχουν επίσημη κανονική έγκριση και άλλο κάτι που είναι ακόμα σε πειραματικό στάδιο, έχει αδεια κυκλοφορίας εκτάκτου ανάγκης και κατασκευάστηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Μην αναφέρουμε και τα λεγόμενα του Gates οτι αλλάζει το DNA των κυττάρων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε άλλοτε γίνονταν μαζικοί εμβολιασμοί εν μέσω πανδημίας;
ΖΗΝΩΝ
Για να αναπτυχθεί ένα αξιόπιστο εμβόλιο παραδοσιακού τύπου απαιτούνται 10 με 20 χρόνια δοκιμών. Σε πολλές λοιμώδεις ασθένειες, από ιούς κυρίως, δεν μπόρεσαν να αναπτύξουν εμβόλια. Έτσι και για τους διάφορους τύπους γνωστών
κορωνοϊών, εδώ και 20 χρόνια, προσπαθούν για ανάπτυξη εμβολίων και δεν το κατορθώνουν.
Τα σημερινά εμβόλια για τον κορωνοϊό (mRNA) αρχικά αναπτύχθηκαν σαν προσπάθειες παρασκευής αντικαρκινικών φαρμάκων και μετά είδαν ότι λειτουργούσαν παράγοντας αντισώματα, δηλαδή κάνουν ότι ακριβώς περιμένουμε από τα εμβόλια. Άρα το εμβόλιο για τον κορωνοϊό δεν κατασκευάστηκε σε λίγες εβδομάδες. Είχε πίσω του μελέτες και έρευνες τουλάχιστον 20 ετών. Λογικά οι περισσότεροι ιατροί συμφωνούν ότι εδώ έχουμε μία εντυπωσιακή εξέλιξη της επιστήμης. Κανένας δεν περίμενε το Φθινόπωρο του 2020 ότι θα είχαμε εμβόλια για τον κορωνοϊό, μέσα στο 2020.
Για να πάρει "επίσημη κανονική έγκριση" το εμβόλιο θα έπρεπε να περιμένουμε 10 και περισσότερα χρόνια, την στιγμή που η πανδημία συσσωρεύει πτώματα. Όταν πεθαίνει ο πατέρας και η μάνα σου προσπαθείς με κάθε τρόπο να τους σώσεις. Προηγήθηκαν πειραματικές χορηγήσεις σε 40.000 εθελοντές χωρίς να εκδηλώσουν προβλήματα. Και η καλύτερη απόδειξη ότι έπαψε να είναι πειραματικό το εμβόλιο, βρίσκεται στην μέχρι σήμερα εμπειρία: το έκαναν πάνω από 2 δισ άνθρωποι και δούλεψε ουσιαστικά και χωρίς σοβαρές παρενέργειες. Βέβαια δεν είναι και το τελειωτικό και το άριστο, ιδίως ως προς την διάρκεια ανοσίας. Σίγουρα θα βρεθούν αργότερα και καλύτερα. Αλλά σήμερα αυτό είχαμε, αυτό κάναμε. Και κανένα DNA δεν αλλάζει. Αυτά είναι αντιεπιστημονικές γελοιότητες.
Τώρα όσον αφορά στο ερώτημα "πότε άλλοτε γίνονταν μαζικοί εμβολιασμοί εν μέσω πανδημίας" η απάντηση είναι: πάντοτε.
Από το 1796 όταν ο Έδουάρδος Τζένερ βρήκε το εμβόλιο της Ευλογιάς και το έκανε μέσα στην πανδημία, μέχρι και σήμερα με τα ετήσια εμβόλια Γρίπης, που εάν υπάρχει πανδημία το κάνουμε δύο φορές, το πρώτο στις αρχές Φθινοπώρου και το δεύτερο μέσα στην χειμωνιάτικη πανδημία.
Ζ.Π.
ΖΗΜΕΙΩΣΗ Ζ.Π.: ο Ζ.Π. δίδασκε και ιστορία των Επιστημών σε διάφορες σχολές του Ελληνικού κράτους. Από το 1990 εξηγούσε στους μαθητές τον μόνιμο φόβο αυτών που μελετούν την ιστορία των λοιμωδών νοσημάτων. Η ανθρωπότητα κινδύνευε και πάντοτε θα κινδυνεύει από τους ιούς και τα βακτήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε ένδεκα χρόνια περίπου επέρχεται μία παγκόσμια επιδημία Γρίπης και κάθε 100 χρόνια μία Πανδημία Γρίπης με εκατομμύρια θανάτους.
Όπως εξηγούσε ο Ζ.Π. στους μαθητές, από το 1990 ήδη, είναι μόνιμος ο φόβος του. ότι σε εκατό χρόνια από την Γρίπη του 1918, δηλαδή περίπου το 2020, θα εμφανιστεί μία νέα ιογενής πανδημία που μπορεί να εξολοθρεύσει, όπως το 1918 το 7% του ανθρώπινου πληθυσμού.
Αυτό δεν είναι συνωμοσιολογία. Είναι απτή πρόβλεψη ενός γνώστη της ιστορίας.
Ζ.Π.
ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΚΡΑΣΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μεσήλικες και οι πιο ηλικιωμένοι άνθρωποι που από μισό ποτήρι κρασί τη μέρα αυξάνουν την κατανάλωση τους σε ένα ποτήρι, εμφανίζουν αλλαγές και συρρίκνωση στον εγκέφαλο τους, οι οποίες ισοδυναμούν με περίπου δύο έξτρα χρόνια γήρανσης, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, την πρώτη που κάνει αυτή τη συσχέτιση. Η ακόμη μεγαλύτερη κατανάλωση αλκοόλ σε καθημερινή βάση σχετίζεται με ακόμη πιο εκτεταμένη επίπτωση στον εγκέφαλο.
Ήταν ήδη γνωστό ότι οι άνθρωποι που πίνουν πολύ, εμφανίζουν γνωστική εξασθένηση λόγω αλλοιώσεων στο μέγεθος και στη δομή του εγκεφάλου τους. Όμως η νέα μελέτη δείχνει ότι ακόμη και επίπεδα κατανάλωσης που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ασφαλή – π.χ. λίγες μπίρες ή λίγα ποτηράκια κρασί την εβδομάδα – στην πραγματικότητα μπορεί να ενέχουν κινδύνους για τον εγκέφαλο και κατά συνέπεια για το νου.
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Πενσιλβάνια και του Ουισκόνσιν, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρεμί Νταβιέτ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», ανέλυσαν μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου 36.678 ατόμων μέσης και τρίτης ηλικίας, συσχετίζοντας τη λευκή και φαιά ουσία τους με τη συχνότητα κατανάλωσης αλκοόλ (από μηδενική έως πάνω από τέσσερα ποτήρια τη μέρα).
Διαπιστώθηκε ότι όσοι έπιναν κατά μέσο όρο μισό ποτήρι τη μέρα, δεν εμφάνιζαν εγκεφαλικές διαφορές από αυτούς που δεν έπιναν καθόλου αλκοόλ. Όμως όσοι έπιναν ένα ποτήρι, είχαν μικρότερο εγκεφαλικό όγκο και λιγότερες εγκεφαλικές διασυνδέσεις σε σχέση με όσους έπιναν ένα, εκείνοι που έπιναν δύο ποτήρια καθημερινά, είχαν μικρότερο όγκο εγκεφάλου σε σχέση με όσους έπιναν ένα κ.ο.κ.
«Όσο περισσότερο πίνει κανείς, τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα», δήλωσε ο Νταβιέτ. «Τα ευρήματα μας έρχονται σε αντίθεση με τις έως τώρα επιστημονικές και κυβερνητικές οδηγίες για τα όρια ασφαλούς κατανάλωσης αλκοόλ», ανέφερε ο ερευνητής Χάνρρι Κράντσλερ.
‘Αλλες έρευνες στο παρελθόν είχαν συμπεράνει ότι η με μέτρο κατανάλωση αλκοόλ δεν έχει επίπτωση ή μπορεί ακόμη και να ωφελεί τον εγκέφαλο των ηλικιωμένων, κάτι που δεν φαίνεται να επιβεβαιώνει η νέα έρευνα. Οι ερευνητές εκτίμησαν ότι ακόμη και μισή μπίρα τη μέρα ισοδυναμεί με έξτρα χρόνο γήρανσης του εγκεφάλου, ενώ τέσσερα ποτά τη μέρα ισοδυναμούν με τουλάχιστον δέκα χρόνια πιο γηρασμένο εγκέφαλο.
«Ένα επιπρόσθετο ποτό τη μέρα μπορεί να έχει μεγαλύτερη επίπτωση από οποιοδήποτε προηγούμενο ποτό εκείνη τη μέρα. Αυτό σημαίνει ότι το να κόψει κανείς το τελευταίο ποτό του βραδιού μπορεί να έχει μεγάλη θετική επίπτωση από την άποψη της γήρανσης του εγκεφάλου», δήλωσε ο Νταβιέτ.
Ζ.Π.
Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία νέα έρευνα δύο καθηγητών ψυχολογίας των Πανεπιστημίων του Aberdeen και του Berkeley που φέρνει στο φως το The Conversation, αποκαλύπτει πως ο εγκέφαλός μας είναι πρακτικά μία χρονομηχανή όσον αφορά την οπτική αντίληψη του κόσμου γύρω μας.
Οι Mauro Manassi και David Whitney τονίζουν πως τα μάτια μας βομβαρδίζονται διαρκώς από μία ασύλληπτη ποσότητα οπτικών πληροφοριών. Εκατομμύρια σχήματα, χρώματα, φωτεινότητες αλλάζουν κάθε χιλιοστό του δευτερολέπτου, ενώ ταυτόχρονα το βλεφάρισμα, οι κινήσεις του ματιού αλλά και του σώματος κάνουν την επεξεργασία των δεδομένων από τον εγκέφαλο μία τιτάνια προσπάθεια. Πώς καταφέρνει λοιπόν να ανταποκριθεί ο εγκέφαλος μέσα σε αυτόν το “θόρυβο” πληροφοριών;
Κι όμως η όραση μάς έρχεται φυσική, αβίαστα και ακούραστα και αντί για απότομες αλλαγές βιώνουμε ένα σταθερό οπτικά περιβάλλον. Η διεργασία που ο εγκέφαλος δημιουργεί αυτήν την ψευδαίσθηση έχει εντυπωσιάσει τους επιστήμονες εδώ και αιώνες. Μεταξύ άλλων, η νέα έρευνα αποκαλύπτει πως ο εγκέφαλος σταθεροποιεί αυτόματα τα οπτικά ερεθίσματα.
Αντί να αναλύει κάθε μία εικόνα, αντιλαμβανόμαστε ένα μέσο όρο όσων είδαμε τα τελευταία 15 δευτερόλεπτα. Έτσι, έχοντας αντικείμενα τα οποία μοιάζουν το ένα στο άλλο, ο εγκέφαλός μας μάς ξεγελά για να αντιλαμβανόμαστε ένα σταθερό περιβάλλον, ενώ το να “ζούμε στο παρελθόν” μπορεί να εξηγήσει γιατί δεν παρατηρούμε μικρές αλλαγές που συμβαίνουν με το χρόνο. Αν ο εγκέφαλος μάς έδινε την πραγματική εικόνα σε πραγματικό χρόνο ο κόσμος θα ήταν ένα χάος με διαρκείς εναλλαγές φωτός, σκιάς, κίνησης δίνοντάς μας μία αίσθηση ακραίων παραισθήσεων, ενώ με τη χρονοκαθυστέρηση τα τελευταία 15 δευτερόλεπτα μας δίνουν μία εντύπωση του περιβάλλοντός μας που προσφέρει σταθερότητα.
Στο παρακάτω βίντεο οι ερευνητές προσπαθούν να απεικονίσουν την ψευδαίσθηση. Το πρόσωπο στα αριστερά γερνάει αργά για 30 δευτερόλεπτα, ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να διαπιστώσουμε την πλήρη αλλαγή στην ηλικία και συνήθως οι παρατηρητές θεωρούν πως γερνά αρκετά πιο αργά από ότι γερνά στην πραγματικότητα. Εκατοντάδες εθελοντές, ανέφεραν με συντριπτική πλειοψηφία στο τέλος του βίντεο την ηλικία του προσώπου η οποία είχε περάσει 15 δευτερόλεπτα πριν.
https://youtu.be/cLqVwvdOzuk
Υπάρχουν αρνητικά και θετικά σε αυτό το μικρό “lag” που έχει ο εγκέφαλός μας. Η καθυστέρηση μας προσφέρει μία σταθερή εμπειρία όρασης, ωστόσο έχει το ρίσκο της όταν χρειάζεται απόλυτη ακρίβεια. Για παράδειγμα οι ακτινολόγοι εξετάζουν εκατοντάδες ακτινογραφίες που μοιάζουν μεταξύ τους. Έρευνες έχουν δείξει πως οι αποφάσεις τους δε βασίζονται μόνο στην εικόνα που κοιτάζουν τώρα, αλλά και σε προηγούμενες, κάτι που μπορεί να έχει επιπτώσεις στους ασθενείς.
Το οπτικό μας σύστημα μας κάνει τυφλούς σε απότομες αλλαγές, ωστόσο αυτή η αίσθηση συνέχειας μας βοηθά να ζούμε σε ένα σταθερό κόσμο.
Εδώ ολόκληρη η έρευνα: https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.abk2480
Ζ.Π.
Εγκεφαλογράφημα δείχνει τις τελευταίες στιγμές ετοιμοθάνατου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η πρώτη έρευνα που εξέτασε τη ζωντανή εγκεφαλική δραστηριότητα σε έναν άνθρωπο που πεθαίνει.
Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες κατέγραψαν τη δραστηριότητα ενός ετοιμοθάνατου ανθρώπινου εγκεφάλου, ανακαλύπτοντας ότι παρουσίαζε τα ίδια μοτίβα με τα όνειρα, την ανάκληση μνήμης και τον διαλογισμό, αποκάλυψε νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Frontiers in Aging Neuroscience και συνόψισε το rt.
Στο εγκεφαλογράφημα καταγράφεται η δραστηριότητα σε έναν 87χρονο ασθενή που είχε συνδεθεί με ένα μηχάνημα ηλεκτροεγκεφαλογραφίας (EEG) για την ανίχνευση επιληπτικών κρίσεων και τη θεραπεία του ασθενούς, όταν ξαφνικά έπαθε έμφραγμα και πέθανε.
Τα 900 δευτερόλεπτα εγκεφαλικής δραστηριότητας που μετρήθηκαν γύρω από τον χρόνο του θανάτου του ασθενούς περιγράφηκαν ως παρόμοια με την «επαναφορά μνήμης», κάτι που δυνητικά απαντά σε μια ερώτηση σχετικά με την εγκεφαλική δραστηριότητα σε αυτές τις στιγμές, η οποία έχει προβληματίσει τους νευροεπιστήμονες.
«Μέσω της δημιουργίας περιοδικών κινήσεων (ταλάντωση) που εμπλέκονται στην ανάκτηση μνήμης, ο εγκέφαλος μπορεί να αναπολεί μια τελευταία ανάκληση σημαντικών γεγονότων της ζωής λίγο πριν πεθάνουμε», είπε ο Δρ Αζμάλ Ζέμαρ, νευροχειρουργός στο Πανεπιστήμιο του Λούιβιλ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος ηγήθηκε της ερευνητικής ομάδας.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να σημαίνουν ότι ο εγκέφαλος παραμένει ενεργός και συντονισμένος καθώς το άτομο πεθαίνει, ακόμη και μετά το θάνατό του. Ο Δρ Αζμάλ Ζέμαρ πρόσθεσε ότι «αυτά τα ευρήματα θέτουν σε αμφισβήτηση το πότε ακριβώς τελειώνει η ζωή και δημιουργούν σημαντικά ερωτήματα σε σχέση με το χρονοδιάγραμμα της δωρεάς οργάνων».
Είναι η πρώτη έρευνα που εξέτασε τη ζωντανή εγκεφαλική δραστηριότητα σε έναν άνθρωπο που πεθαίνει, αλλά ακολουθεί παρόμοια ευρήματα σε περιοδικές κινήσεις που παρατηρήθηκαν σε αρουραίους που βρίσκονταν σε ελεγχόμενο περιβάλλον. Καθώς ο ασθενής είχε προηγουμένως υποστεί εγκεφαλικές κακώσεις λόγω επιληπτικών κρίσεων και πρηξίματος, οι ερευνητές δέχονται ότι τα δεδομένα είναι περίπλοκα, με τον Δρ Αζμάλ Ζέμαρ να δηλώνει ότι σχεδιάζει να διεξαγάγει περαιτέρω έρευνα για να επιβεβαιώσει την αρχική του μελέτη.
«Κάτι που μπορούμε να μάθουμε από αυτή την έρευνα είναι ότι αν και οι αγαπημένοι μας έχουν τα μάτια τους κλειστά και είναι έτοιμοι να ”ξεκουραστούν”, ο εγκέφαλός τους μπορεί να επαναφέρει μερικές από τις ωραιότερες στιγμές που βίωσαν στη ζωή τους», εξηγεί ο Δρ Αζμάλ Ζέμαρ.
Ζ.Π.