Ο αρχιτέκτονας του κράτους του Ισραήλ Δαβίδ Μπεν-Γκουριόν 1886-1973

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ": ΙΟΥΔΑΙΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΑΥΙΔ ΜΠΕΝ ΓΚΟΥΡΙΟΝ, ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ.

 

Ο "ελληνολάτρης" Μπεν Γκουριόν, ο Αβραάμ Μπεναρόγια και η διαρκής προδοσία του ΚΚΕ [Του Θ. Χατζηγώγου]

 

Τα Αρχαία Ελληνικά και ο Μπεν Γκουριόν

 

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΔΑΥΙΔ ΜΠΕΝ ΓΚΟΥΡΙΟΝ: «ΒΡΩΜΕΡΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ, ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΤΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΣΑΣ, ΤΗΝ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ».

 

ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΟΙ "ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ" ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΦΙΟΖΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ.

 

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΖΕΝΑΚΟΣ  ΤΟ  ΒΗΜΑ

24 Νοεμβρίου 2008,  

Ο ισραηλινός πολιτικός Δαβίδ Μπεν-Γκουριόν (το πραγματικό του επώνυμο ήταν Γκρούεν) γεννήθηκε στο Πλονσκ, στο τμήμα της Πολωνίας που τελούσε τότε υπό την κυριαρχία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος, ένθερμος και δραστήριος οπαδός του σιωνισμού, του κινήματος που, αρχίζοντας από τα μέσα του 19ου αιώνα, επεδίωκε την επιστροφή των Εβραίων της διασποράς στην Παλαιστίνη και τη δημιουργία εκεί εβραïκής «πατρίδας». Ο Μπεν-Γκουριόν, διαπνεόμενος από τις ίδιες ιδέες, άρχισε να αναπτύσσει σιωνιστική δράση από πολύ μικρή ηλικία.

Το 1906, λόγω των διωγμών των Εβραίων από τις ρωσικές αρχές, ο Μπεν-Γκουριόν έφυγε από την πατρίδα του και μετανάστευσε στην Παλαιστίνη, τμήμα τότε της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εκεί εργάστηκε στις αγροτικές κοινότητες των εβραίων εποίκων τις οποίες είχαν ιδρύσει μία εικοσαετία νωρίτερα οι πρώτοι σιωνιστές.

Παρά τις δυσκολίες της ζωής στην Παλαιστίνη, με τη σκληρή δουλειά, την ελονοσία και την ανέχεια που έφτανε ως το όριο της πείνας, ο Μπεν-Γκουριόν συνέχισε τη σιωνιστική δράση του συνδυάζοντάς την με τις σοσιαλιστικές ιδέες. Διακρίθηκε ως κορυφαίο στέλεχος του εβραϊκού κόμματος Εργάτες της Σιών και ως μέλος της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας του, στην οποία αρθρογραφούσε.

Το 1912 ο Μπεν-Γκουριόν άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Οι σπουδές του έμειναν στη μέση όταν, μετά την έκρηξη του A’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, οι τουρκικές αρχές λόγω της δράσης του τον απέλασαν. Ο Μπεν-Γκουριόν πήγε στη Νέα Υόρκη.

H Ομοσπονδία και το Μαπάι

Εναν χρόνο πριν από τη λήξη του πολέμου, στις 2 Νοεμβρίου 1917, ο άγγλος υπουργός Εξωτερικών Αρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ έστειλε στον Λόρδο Ρότσιλντ, από τους κορυφαίους ηγέτες του σιωνισμού, επιστολή με την οποία τον πληροφορούσε ότι μετά τον πόλεμο η αγγλική κυβέρνηση θα ευνοούσε την ίδρυση εβραϊκής «πατρίδας» στην Παλαιστίνη. Μετά τη γνωστοποίηση της Διακήρυξης Μπάλφουρ, όπως αποκλήθηκε το έγγραφο, ο Μπεν-Γκουριόν κατατάχθηκε στην Εβραϊκή Λεγεώνα του αγγλικού στρατού και βρέθηκε πάλι στη Μέση Ανατολή για να πολεμήσει για την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους.

Μετά το τέλος του πολέμου το 1918 και όσο η Παλαιστίνη τελούσε υπό αγγλική διοίκηση («εντολή») ο Μπεν-Γκουριόν ενέτεινε τις προσπάθειές του ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για την ίδρυση της «πατρίδας». Ενθάρρυνε τη μαζική μετανάστευση των Εβραίων στην Παλαιστίνη και αγωνίστηκε για την ίδρυση της πρώτης εβραϊκής Εργατικής Ομοσπονδίας, της οποίας το 1921 εκλέχθηκε γενικός γραμματέας. Υπό την ηγεσία του η Ομοσπονδία δεν άργησε να γίνει το κέντρο της δημόσιας ζωής της εβραϊκής κοινότητας ιδρύοντας πολλούς από τους θεσμούς που επρόκειτο να δεσπόσουν στην κοινωνία του Ισραήλ τις επόμενες δεκαετίες. Ο Μπεν-Γκουριόν παρέμεινε γενικός γραμματέας της ως το 1935.

Εν τω μεταξύ το 1930 χάρη στις προσπάθειες του Μπεν-Γκουριόν και άλλων ηγετών από τη συνένωση των διαφόρων μικρών ομάδων των ποικίλης προέλευσης εβραίων μεταναστών προέκυψε το σοσιαλσιωνιστικό κόμμα Μαπάι (Εργατικό). Την ηγεσία του ανέλαβε ο Μπεν-Γκουριόν. Το 1935 ο Μπεν-Γκουριόν εκλέχθηκε πρόεδρος του διεθνούς οργανισμού που χειριζόταν τα θέματα της εγκατάστασης Εβραίων στην Παλαιστίνη.

Το ψήφισμα 181 του ΟΗΕ

Το διογκούμενο μεταναστευτικό ρεύμα των Εβραίων ανησύχησε τους Αραβες της Παλαιστίνης, με αποτέλεσμα να προκληθούν συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες και αλλαγή της αγγλικής πολιτικής: το 1939 η αγγλική κυβέρνηση επέβαλε αυστηρούς περιορισμούς στη μετανάστευση των Εβραίων και στο δικαίωμά τους να αγοράζουν γη στην Παλαιστίνη. Ο Μπεν-Γκουριόν θεώρησε το μέτρο κατάφωρη παραβίαση της Διακήρυξης Μπάλφουρ. Αλλά η έκρηξη του B´ Παγκοσμίου Πολέμου τον ίδιο χρόνο τον οδήγησε σε πολιτική συμπαράταξης με την Αγγλία, χωρίς όμως εγκατάλειψη της τελικής επιδίωξης. Ετσι δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι της Παλαιστίνης κατατάχθηκαν εθελοντές στις αγγλικές ένοπλες δυνάμεις, ενώ από την άλλη η μετανάστευση και η εγκατάσταση στην Παλαιστίνη συνεχίζονταν παρά τα απαγορευτικά μέτρα.

Το 1942 ο Μπεν-Γκουριόν διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην αλλαγή πλεύσης του σιωνιστικού κινήματος: τότε για πρώτη φορά διακηρύχθηκε δημοσία ότι επιδίωξη του σιωνισμού ήταν πλέον όχι η δημιουργία «πατρίδας» στην Παλαιστίνη αλλά η ίδρυση εβραϊκού κράτους.

Οταν μετά τη λήξη του B’ Παγκοσμίου Πολέμου η αγγλική κυβέρνηση αρνήθηκε να ανακαλέσει τα περιοριστικά μέτρα, παρ’ ότι η τραγωδία του Ολοκαυτώματος, που είχε γίνει γνωστή, είχε προκαλέσει την παγκόσμια συμπάθεια για τον εβραϊκό λαό, ο Μπεν-Γκουριόν κήρυξε και οργάνωσε την αντίσταση κατά των Αγγλων και την εντατικοποίηση της μετανάστευσης.

H κατάσταση στην Παλαιστίνη επιδεινώθηκε και η Αγγλία έφερε το ζήτημα στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Στις 29 Νοεμβρίου 1947 το ψήφισμα 181 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, με 33 ψήφους υπέρ (μεταξύ των οποίων της Σοβιετικής Ενωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών), 13 κατά, 10 αποχές και μία απουσία, διαιρούσε την Παλαιστίνη σε δύο κράτη, ένα αραβικό και ένα εβραϊκό. Οι Εβραίοι της Παλαιστίνης δέχτηκαν την απόφαση. Οι Αραβες της Παλαιστίνης και τα αραβικά κράτη την απέρριψαν.

Πρωθυπουργία και πόλεμοι

Στις 14 Μαΐου 1948 ο Μπεν-Γκουριόν ως πρώτος, προσωρινός, πρωθυπουργός ανακήρυξε την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.

Ο Μπεν-Γκουριόν διετέλεσε δύο φορές πρωθυπουργός του Ισραήλ: το 1948-1953 και το 1955-1963. Οι πρωθυπουργικές θητείες του σκιάστηκαν και οι δύο από τις πολεμικές συρράξεις του Ισραήλ με τα γειτονικά του αραβικά κράτη, που δεν εννοούσαν να αναγνωρίσουν την ύπαρξή του και επεδίωκαν τον αφανισμό του. Οι πόλεμοι αυτοί έληξαν νικηφόρα για το Ισραήλ, το οποίο όμως κατέβαλε βαρύ φόρο αίματος. Το ίδιο συνέβη και με τους αντιπάλους του, οι οποίοι γνώρισαν επίσης την ισραηλινή κατοχή και τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές τους εστίες από όπου τους εξέβαλαν οι Ισραηλινοί.

Παρά τους πολέμους ο Μπεν-Γκουριόν ως πρωθυπουργός κατόρθωσε να εφαρμόσει στη βιομηχανία και στη γεωργία πολλά από τα μεταρρυθμιστικά προγράμματα που είχε προτείνει πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.

Τον Ιούνιο του 1963 επικαλούμενος αδιευκρίνιστους «προσωπικούς λόγους», που είχαν πιθανώς σχέση με εσωκομματικές διαμάχες εξαιτίας αγγλοαμερικανικών παραπόνων, ο Μπεν-Γκουριόν παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία. Το 1965 αποχώρησε από το Μαπάι και ίδρυσε νέο κόμμα, το Ράφι, το οποίο όμως δεν ευδοκίμησε ιδιαίτερα.

Ο Μπεν-Γκουριόν συνέχισε να είναι παρών στην πολιτική ζωή του Ισραήλ ως το 1970, όταν παραιτήθηκε από τη Βουλή, το Κνεσέτ, και αποσύρθηκε σε ένα κιμπούτς για να ασχοληθεί με τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του.

Για την προσωπικότητα του Μπεν-Γκουριόν ο συμπατριώτης του συγγραφέας Αμος Οζ έχει γράψει τα ακόλουθα:

«Κατά τα πλέον δραματικά χρόνια της ηγετικής του πορείας ο Μπεν-Γκουριόν κατάπινε φιλοσοφικά βιβλία, έγραφε σχόλια στη Βίβλο, ερωτοτροπούσε με τον βουδισμό, έμαθε ακόμη και αρχαία ελληνικά για να διαβάσει Πλάτωνα στο πρωτότυπο. Είχε ακόρεστη περιέργεια για τις φυσικές επιστήμες (αλλά δεν συμπαθούσε τη λογοτεχνία ούτε τις τέχνες). Ανέφερε κάτι από τον Σπινόζα σαν να πετούσε πέτρες σε έναν αντίπαλο. H λεκτική μάχη και όχι ο διάλογος ήταν ο συνήθης τρόπος του να επικοινωνεί. Περισσότερο από φιλόσοφος ήταν ένα περιφερόμενο θαυμαστικό, ένας σφιχτός, τραχύς άνθρωπος με έναν φωτοστέφανο από ασημένια μαλλιά και ένα σαγόνι που έδειχνε τρομερή δύναμη θέλησης και ηφαιστειώδη ιδιοσυγκρασία».

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ