ΤΟ ΑΡΒΑΝΟΝ

 

ΑΛΛΟ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ

 

    

Απεικόνιση των Αρβάνων μετά των οδικών αρτηριών (κίτρινο χρώμα) συμπεριλλαμβανομένης και της αρχαίας Εγνατίας οδού, που διέρχονταν από τα Άρβανα βουνά και ελέγχονταν από τους Αρβανίτες φρουρούς του Βυζαντίου.

"Οι Αρβανίτες έδειξαν σε ειρήνη και σε πόλεμο, ότι έχουν απόλυτη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.  Τα  τοπωνύμια (Άρβανον, Άρβανα) που εμπεριέχουν τη λεκτική ρίζα ΑΡΒΑΝ- εκ της οποίας παράγεται το ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ, αφορά ευρύτερη κατοικημένη περιοχή με φρουρούμενα περάσματα (κλεισούρες) και απροσδιόριστο αριθμό ενόπλων αλλά και κατοίκων "των ομορούντων τω Αρβάνω πολίχνεια".  Από  την  άλλη  μεριά  στους  σημερινούς  "Αλβανούς"  δεν  αρέσει να αποκαλούνται… Αλβανοί και προτιμούν το "Σκιπιτάροι".
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΒΑΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΕΚΕΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΣΤΟ ΣΟΥΛΙ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.  Τα Άρβανα συνόρευαν ανατολικά με τις λίμνες Οχρίδα και Πρέσπα. Ας το έχουν υπόψιν τους  οι  κάτοικοι «Αρβανίτικων» χωριών της κυρίως Ελλάδος και Πελοπονήσου, των οποίων οι προπαπούδες τους έδωσαν το Ελληνικότατο όνομα «Λίμνη» ή «Λίμνες» στα «νέα» χωριά τους και οι νεώτεροι αδυνατούν να κατανοήσουν τους λόγους που το χωριό τους έλαβε τέτοιο όνομα.

Άρβανον,  Άρβανα,  Άρμπουνα, Αρμπέν, Αρμπερία, Αλβανόπολις, Ελμπασάν, Κρόϊα, Άρβων.     Πηγή: Arvanitis.eu  

Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία, ότι επίθετα που λήγουν σε -ίτης, -ιάτης και αποδίδονται σε άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων, υποδηλώνει ξεκάθαρα την περιοχή προελεύσεως της καταγωγής του/των.

— Ξεπερνάμε τον…. σκόπελο, όπου οι Αρβανίτες έδειξαν με ειρήνη και με πόλεμο, ότι έχουν απόλυτη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και χωρίς να κατασκευάζουμε νοητά κι΄ ανόητα πελάγη Πεγασγών τε και Ιλλυριών, και με απλότητα να δούμε αν υπήρξε στο παρελθόν τόπος, χρονικά πλησίον στον χρόνο εμφανίσεως των Αρβανιτών, ο οποίος τόπος να έχει ΤΑΥΤΟΣΗΜΗ ρίζα ΑΡΒΑΝ-. Επίσης, να ρίξουμε και μια ματιά, για το τι μπορεί να συμβαίνει, με λέξεις-πόλεις ή λέξεις-τόπους εν γένει, με τις οποίες, τα 50 τελευταία χρόνια, εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ, βομβαρδιζόμαστε για να ξαναξεχάσουμε μια χαμένη πατρίδα κοιτίδα.

— Ήρεμα και απλά:

1.– ΑΡΒΑΝΟΝ, ΑΡΒΑΝΑ, ΑΡΜΠΟΥΝΑ
Ευτυχώς και προϋπήρξαν ημών: (α) ο Μιχαήλ Ατταλειάτης, γνωστότατος λεπτολόγος-ακριβολόγος ιστορικός, που μας λέει: Η πρώτη αναφορά σε Ἁλβανούς” αλλά και «Αρβανίτες» γίνεται αναφορικά με γεγονότα γύρω στά 1043 από τον Μιχαήλ Ατταλειάτη, όπου αναφέρεται σε Αλβανούς «σελ. 9…και οί ποτε σύμμαχοι και της ισοπολιτείας ημίν συμμετέχοντες, ως και αυτής της θρησκείας, Αλβανοί και Λατίνοι όσοι μετά την εσπερίαν Ρώμην τοις Ιταλικοίς πλησιάζουσι μέρεσι,…», και “σελ. 18…ο προμνημονευθείς Γεώργιος, ώ Μανιάκης επώνυμον, εκ της Ιταλικής αρχής επαναστάς μετά των εκείσε συνόντων στρατιωτών Ρωμαίων και Αλβανών,….» αλλά και σε Αρβανίτες «σελ. 297 …είχε γαρ και Ρωμαίων πολλών στρατιωτικόν, Βουλγάρων τε και Αρβανιτών,…»

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ η παραμικρή πιθανότητα, την αυτή χρονική περίοδο, να γράφει ο Ατταλειάτης και να χρησιμοποιεί δύο διαφορετικούς επιθετικούς προσδιορισμούς για να αναφερθεί στην αυτή εθνοτική καταγωγή στρατιωτών. Είναι σαφές, ότι με τη ξεχωριστή χρήση των όρων «ΑΛΒΑΝΟΙ» και «ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ» ο λεπτολόγος Μιχαήλ Ατταλειάτη, προσδιορίζει δύο εντελώς ξεχωριστές οντότητες στρατιωτών.

(β) Η Άννα Κομνηνή στην Αλεξιάδα περιγράφοντας την εισβολή των Νορμανδών στα 1081, από την Ιταλία στο Δυρράχιο, και τις επιχειρήσεις του πατέρα της Αλεξίου Κομνηνού, αναφέρεται σε “εποίκους” από την περιοχή του Αρβάνου “…τας περί το Άρβανον ανατεθείκει κλεισούρας….. επί δε τινα των ομορούντων τω Αρβάνω πολίχνεια προέφθασαν των Βαϊμούντω προσχωρήσαι, οι τούτων έποικοι τας του Αρβάνου ατραπούς ακριβώς επιστάμενοι προσελθόντες πάσιν…..» (ΠΗΓΗ των δύο παραπάνω αποσπασμάτων: http://hellenikathemata.blogspot.gr/2012/12/blog-post_25.html (με επιφύλαξη για τη συνέχεια περί πριγκιπάτου, για το οποίο θα εξηγήσω στη λέξη «Κρόϊα»)

(γ) Το 1167, ο Πάπας Αλέξανδρος Γ ‘ , σε μια επιστολή που κατευθύνεται προς τον επίσκοπο του Αρβάνου Λάζαρο, τον συγχαίρει για την επιστροφή της επισκοπής του στην Καθολική πίστη και τον καλεί να αναγνωρίσει τον αρχιεπίσκοπο της Ragusa ως ανώτερό του. (Kristaq 2002, σελίδα 215)

Αφού λοιπόν βρέθηκαν γραπτά ντοκουμέντα, που πιστοποιούν ότι υπήρχαν τοπωνύμια (Άρβανον, Άρβανα) που εμπεριέχουν τη λεκτική ρίζα ΑΡΒΑΝ- εκ της οποίας παράγεται το ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ, και μάλιστα αφορά ευρύτερη κατοικημένη περιοχή με φρουρούμενα περάσματα (κλεισούρες) και απροσδιόριστο αριθμό ενόπλων αλλά και κατοίκων (των ομορούντων τω Αρβάνω πολίχνεια), ήταν εύκολο για τους πολύ μεταγενέστερους ερευνητές (μεταξύ των οποίων και των κορυφαίων Κονσταντίν Jireček το 1911 και Milan Šufflay 1928 που προσλήφθησαν από την Αλβανία) να προσδιορίσουν την περιοχή των Αρβάνων, στην οποία συμπεριλαμβάνεται συστάδα βουνών, δυτικά της λίμνης Οχρίδος και ανατολικά και προς νότον του Δυρραχίου!!! Εντός της ίδιας περιοχής των Αρβάνων, συνυπάρχει και το τοπωνύμιο «ΑΡΜΠΟΥΝΑ» και δεν νομίζω να παίζει οποιονδήποτε ρόλο, αφού υπερισχύει το ενυπάρχον την ίδια χρονική περίοδο Άρβανον – Άρβανα.

Αυτά τα στοιχεία είναι πανίσχυρα και αφού η εν λόγω περιοχή κατοικείτο τουλάχιστον κατά το 1000 μ.Χ. και έως το 1400 μ.Χ., είναι βέβαιο ότι κατοικείτο από τους…. ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ. Όλες δε οι έρευνες έχουν αποδείξει, ότι η θρησκεία των κατοίκων αυτής της περιοχής, (ανεξάρτητα με το τι έκανε ο προμνημονευθής επίσκοπος Αρβάνων Λάζαρος, ήταν και παρέμειναν μέχρι ξεριζωμού τους ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ. Η γλώσσα αυτών των Αρβανιτών, σύμφωνα με τις μελέτες των υπό των Αλβανών διορισθέντων Κονσταντίν Jireček το 1911 και Milan Šufflay 1928 ήταν η Ελληνική, αλλά μιλούσαν και τα Αλβανικά.

2.– ΑΡΜΠΕΝ, ΑΡΜΠΕΡΙΑ
Η σύγχρονη (των τελευταίων 50-60 χρόνων) προπαγάνδα της Αλβανίας, καταβάλει τεράστια προσπάθεια, για να αντικαταστήσει στη γνώσει και στη συνείδηση των Ελλήνων Αρβανιτών, τα τοπωνύμια των Ελληνοκατοικούμενων Ελληνόγλωσσων ΑΡΒΑΝΟΝ και ΑΡΒΑΝΑ, με τα…. Αλβανοκατοικούμενα τις ίδιες χρονικές περιόδους Αrbën, Arbër, Arbëria. Η Arbër ήταν ένα καθαρά Αλβανικό χωριό, στα νοτιοδυτικά παράλια της Αλβανίας, πιο κάτω από την Αυλώνα και από τα πρώτα χωριά που εξισλαμίσθησαν. Αν δε προσέξατε, στον κατά Jireček και Šufflay χάρτη, τα τοπωνύμια Αρβανον, Άρβανα και Arbër, Arbëria συνυπάρχουν χρονικά, για να επιβεβαιώσουν ότι αφορούν τελείως διαφορετικούς τόπους.

Προέκταση αυτής της Αλβανικής προπαγάνδας, είναι και η τεράστια προσπάθεια που κάνουν οι πράκτορες της γείτονος, να υποκαταστήσουν τα Αρβανίτικα που μιλούσαν ως μεικτή διάλεκτο οι παλαιότεροι Έλληνες Αρβανίτες, με τα σύγχρονα Αλβανικά. Ο ίδιος προπαγανδιστικός μηχανισμός, καταβάλει κάθε προσπάθεια για να πετύχει επίσης, να μη χρησιμοποιούν οι Έλληνες Αρβανίτες τον όρο «ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ» που προέρχεται από τις λέξεις Αρβανίτης, Άρβανον, αλλά τον Αλβανικό όρο arbërisht εκ του ΑλβανοΟθωμανικού χωριού Αrbër, όρο που χρησιμοποιούν παράλληλα οι Αλβανοί, για να υποδηλώσουν εντός της Ελλάδος, την ονομασία της…. Αλβανικής γλώσσας!!!

Αφού λοιπόν, το κρίσιμο χρονικό διάστημα 1000 – 1400 μ.Χ. υπήρχαν ΑΡΒΑΝΟΝ και ΑΡΒΑΝΑ, απορρίπτουμε τα σύγχρονα με αυτά, αλλά διαφορετικών τόπων τοπωνύμια Αrbën, Arbër, Arbëria, και κάθε παράγωγο αυτών, που χρησιμοποιείται δολίως, για την Αλβανοποίηση των Ελλήνων Αρβανιτών.-

3.– ΑΛΒΑΝΟΠΟΛΙΣ
Ασήμαντη κωμόπολη, που εμφανίστηκε για λίγο περί το 150 μ.Χ. και έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη της. Οι ιστορικοί υπολογίζουν ότι θα πρέπει να υπήρχε στα παράλια της Αδριατικής, στο ύψος της σημερινής Κρόϊας. Την κρίσιμη περίοδο 1100 – 1400 μ.Χ. όπου δραστηριοποιούνται με πολλούς τρόπους οι Αρβανίτες, κανείς δεν γνώριζε την Αλβανόπολη. Είναι ισχνές οι προσπάθειες των Αλβανών, αλλά υπαρκτές, να παίξουν και αυτό το παιχνίδι προπαγάνδας, για να προκαλούν σύγχυση στους Έλληνες Αρβανίτες. Όμως, την στιγμή που ούτε στους ίδιους αρέσει να αποκαλούνται… Αλβανοί και προτιμούν το σκιπιτάροι, δεν νομίζω ότι μπορούν  να βρουν πρόσφορο έδαφος για αυτήν την εκδοχή, αλβανοποίησης των Ελλήνων Αρβανιτών.

4.– ΕΛΜΠΑΣΑΝ
Το σενάριο «ΕΛΜΠΑΣΑΝ – ΑΛΜΠΑΝΟΙ – ΑΡΜΠΑΝΟΙ» επιχειρήθηκε προπαγανδιστικά αλλά πολύ λίγο και εγκαταλείφτηκε, διότι, να και το Ελμπασάν βρίσκεται στο βόρειο τμήμα των κάποτε Αρβάνων, αμέσως έγινε γνωστό, ότι αυτή η μεταγενέστερη Αλβανική πόλη, πήρε το όνομά της από το… Τούρκικο il-basan, που σημαίνει «το κάστρο» !

5.– ΚΡΟΪΑ
Μη παραξενεύεστε με την ασχετοσύνη της ονομασίας, ως προς τη ρίζα ΑΡΒΑΝ-. Η Αλβανική προπαγάνδα έχει παίξει χοντρό παιχνίδι και αν χρησιμοποιήσουμε την ποδοσφαιρική ορολογία, προσπαθεί να μας βάλει γκολ με ανάποδο…. ψαλιδάκι!

Εξηγούμαι: Είδαμε στη περίπτωση (1), με ντοκουμέντα του 1043, του 1081 και του 1167 μ.Χ., ότι βεβαιότατα υπήρξαν Άρβανον, Άρβανα με αρκετά Ελληνόφωνα και Ελληνόψυχα χωριά (άγνωστο πόσα), όπου κατοικούσαν ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ, ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΣΒΑΛΟΥΝ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ (όπως την ξέρουμε σήμερα). Από τα συμφραζόμενα των σχετικών αλλά λίγων κειμένων, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι οι ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΑΡΒΑΝΩΝ ήσαν αυτόνομοι που υπηρετούσαν μακροχρόνια τη Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Ταυτόχρονα (περί το 1190 και μετά) άρχισαν να αναπτύσσονται και να συνυπάρχουν στον χώρο που σήμερα ξέρουμε σαν Αλβανία, πολλά ημιαυτόνομα κρατίδια-πριγκιπάτα, τα οποία προσέφεραν τις υπηρεσίες τους κατά τρόπον ανοίκειο. Δηλαδή οι μικροηγεμόνες τους δεν είχαν κανένα πρόβλημα, να μισθώνουν τις υπηρεσίες τους, άλλοτε στους Βυζαντινούς, άλλοτε στους Λατίνους, αλλά αν τους συνέφερε οικονομικά, πουλιώντουσαν και στους…. από βορρά εισβολείς!!! Αυτές οι «πριγκιπικές συμπεριφορές» προκαλούσαν συχνότατα πολέμους μεταξύ των πριγκιπάτων.

Το 1190, ο φεουδάρχης της Κρόϊας (Kruja) ονόματι Πρόγων, έλαβε από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα τον τίτλο του Μέγα Άρχοντα της Kruja. Έτσι αναφέρεται στα Βυζαντινά αρχεία και τίποτε άλλο. Ο Πρόγων ηγεμόνευσε την Kruja και τα άμεσα περίχωρά της, μέχρι το 1198. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Άρχων Ιωάννης, που ηγεμόνευσε το ίδιο μικρό πριγκιπάτο, από 1198 – 1208.

Τον Μέγα Άρχοντα Ιωάννη διαδέχθηκε ο αδελφός του Μέγας Άρχων Δημήτριος, που ηγεμόνευσε χωρίς συνοριακές μεταβολές της Kruja από το 1208 μέχρι το 1215. Αυτό που χαρακτηρίζει τον Δημήτριο, είναι ότι άρχισε κάποια στιγμή να αυτοαποκαλείται πρίγκιπας της Αλβανίας!!! Ο Δημήτριος, με την ανάληψη της «εξουσίας» το 1208, παντρεύτηκε με την πριγκίπισσα της Σερβίας Κομνηνή Nemanjić, κόρη του μεγάλου πρίγκιπα μετέπειτα βασιλιά της Σερβίας Στέφανου, κάτι που όμως δεν του εξασφάλισε την εύνοια του φιλόδοξου και αδίστακτου Σέρβου ηγεμόνα.

Με τον θάνατο του Μέγα Άρχοντα Δημήτριου, ανέλαβε την εξουσία η χήρα γυναίκα του Κομνηνή Nemanjić, η οποία γρήγορα παντρεύτηκε ξανά, τον Ελληνοαλβανό Γρηγόριο Καμόνα. Με αυτόν τον γάμο η Σέρβα πριγκίπισσα, απόκτησε μια κόρη, την οποία πάντρεψε με τον άρχοντα του γειτονικού Ελμπασάν, ονόματι Golem, το 1254! Όλο το διάστημα της φωτοβολίδας του πριγκιπάτου της Kruja (και όχι σημειώστε του Άρβανου), αναφέρονται πολλοί πόλεμοι, πρόσκαιρες προσαρτήσεις γειτονικών μικρών εδαφών, πολλές αντίστοιχες εξεγέρσεις και επί της ουσίας – ΜΗΔΕΝ!!! Το πριγκιπάτο διαλύεται οριστικά το 1255, έναν χρόνο μετά την υποτιθέμενη προσάρτηση δια γάμου, του γειτονικού Ελμπασάν! Τα Άρβανα συνεχίζουν όμως να υπάρχουν.

Έκανα τόσο αναλυτική περιγραφή για αυτό το ασήμαντο πριγκιπάτο, διότι τις μαύρες μέρες μας, δηλαδή τα τελευταία χρόνια, το διαδίκτυο γίνεται εργαλείο προπαγάνδας και χωρίς να παρουσιάζονται ντοκουμέντα, που να ανατρέπουν τα μέχρι στιγμής γνωστά ιστορικά γεγονότα, γίνεται διαστρέβλωση και ότι πετύχουν. Ενώ το πραγματικό ιστορικό γεγονός εν προκειμένω είναι, ότι ιδρύθηκε και υπήρξε βραχύβια το πριγκιπάτο της Kruja και ότι ο γιος του Πρόγων Δημήτριος αυτοαπεκαλείτο πρίγκιπας της Αλβανίας, ενώ η συγκεκριμένη οικογένεια φεουδαρχών Πρόγον είχε μόνο τον Βυζαντινό τίτλο του Μέγα Άρχοντα της Kruja, βλέπουμε στη wikipedia, κάποιοι να έχουν βαφτίσει το πριγκιπάτο της Kruja, σε πριγκιπάτο του Αρβάνου, και να ξαναμπερδεύονται ανοήτως, αναφέροντες ανάκατα, την ….Αρμπέρ και την Αρμπερία, περιοχών άσχετων με το Άρβανον!!! Για να κολλάει το θέμα στα arbërisht (δήθεν Αρβανίτικα) και κατ΄ επέκταση, στην κατά τους Αλβανούς άποψη, περί Αλβανογέννιας των Αρβανιτών? Πάντως τυχαίο δεν είναι.

Η θέση της αρχαίας κωμόπολης ΑΡΒΩΝ στην άνω Αδριατική, η ελλιπής ρίζα της λέξεως αυτής και η εξαφάνισής της εκατοντάδες χρόνια πριν, δεν δικαιολογεί τον συσχετισμό της με την προέλευση του ονόματος ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ. Αντίθετα τα ΑΡΒΑΝΑ, ήσαν υπαρκτά το κρίσιμο διάστημα 1000 – 1400 μ.Χ., ισχυρά στρατιωτικά και αποδεδειγμένα κατοικημένα την ίδια περίοδο.

Είναι ότι ποιο ανόητο έχει καταγραφεί, σαν προέλευση της ονομασίας Αρβανίτης και δεν το χρεώνω στους Αλβανούς.  Είναι κάποιοι ανόητοι εδώ, οι οποίοι εγκαταλείπουν (χωρίς να εξηγούν το γιατί) την Ελληνική Βορειοηπειρώτικη κοιτίδα του Αρβάνου, η λέξη του οποίου περιλαμβάνει ολόκληρη την απαραίτητη ρίζα ΑΡΒΑΝ- και εκτοξεύονται στο άνω άκρο της Αδριατικής, όπου υπήρχε κάποτε μια κωμόπολη σε ένα μικρό νησί, με το όνομα Άρβων, αδιαφορούν ή δεν ξέρουν ότι η ρίζα εδώ είναι ΑΡΒ- και επομένως οι κάτοικοί της θα έπρεπε να ονομάζονται ΑΡΒΙΤΕΣ, και προχωρούν στην ανόητη εξίσωση: ΑΡΒΩΝ ===> ΑΡΒΩΝΙΤΕΣ ===> ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ!!!! Κάτι ανάλογο είδα και αλλού, που κάποιος βρήκε λεκτική ρίζα ΑΡΒ- ή ΑΡΒΑΝ- στις Ινδίες, και κάπου αλλού!!!

Έτσι, αφού είδαμε κι΄ αποείδαμε ότι όλα τα σενάρια πλην ενός είναι κλούβια, επανερχόμαστε στη κοιτίδα μας και μοναδική επιλογή μας και βροντοφωνάζουμε: ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΒΑΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΕΚΕΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΣΤΟ ΣΟΥΛΙ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Το συνεχίζουμε κι΄ εμείς!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΦΙΛΟΥΣ: Τα Άρβανα συνόρευαν ανατολικά με τις λίμνες Οχρίδα και Πρέσπα. Ας το έχουν υπόψιν τους κάτοικοι «Αρβανίτικων» χωριών της κυρίως Ελλάδος και Πελοπονήσου, των οποίων οι προπαπούδες τους έδωσαν το Ελληνικότατο όνομα «Λίμνη» ή «Λίμνες» στα «νέα» χωριά τους και οι νεώτεροι αδυνατούν να κατανοήσουν τους λόγους που το χωριό τους έλαβε τέτοιο όνομα. Κατά 75% οι πρόσφυγες ΕΛΛΗΝΕΣ Αρβανίτες (και όχι οι ολιγάριθμοι κατσαπλιάδες Αλβανοί), έδιναν στον «νέο» τους χωριό, όνομα που να τους θυμίζει την χαμένη πατρίδα!

ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ.

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ