ΟΙ ΦΙΛΙΣΤΑΙΟΙ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΙΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ.

 

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΦΙΛΙΣΤΑΙΩΝ

Στην ελληνική μετάφραση της Βίβλου, οι Φιλισταίοι θεωρούνται «ἀλλόφυλοι» των Ισραηλιτών. Τα πάμπολλα αγγεία των Φιλισταίων που βρέθηκαν και βρίσκονται συνεχώς από εβραίους αρχαιολόγους, δείχνουν επίσης ελληνική – αιγαιακή καταγωγή, ενώ μεγάλη γενετική ανάλυση που έγινε, η ανάλυση DNA των οστών των γουρουνιών που βρέθηκαν στους φιλισταιϊκούς αρχαιολογικούς χώρους, έδειξε ότι τα γουρούνια που έτρωγαν οι Φιλισταίοι ήταν ευρωπαϊκής και όχι ασιατικής καταγωγής.

Στο γνωστό βιβλίο μαύρης (κατάμαυρης) μαγείας των εβραίων «Παλαιά Διαθήκη» - «Γένεσις» (21.32-34, 26.1-8) αναφέρεται ότι στην περιοχή Γέραρα της γης Χαναάν ο Φιλισταίος Βασιλιάς Αβιμέλεχ και ο αρχιστράτηγος του Φιχόλ έκαναν συμφωνία με τον Χαλδαίο μάγο (- Εβραίος = από το εβραϊκό Ιβρεί δηλ. ΟΧΙ ΝΤΟΠΙΟΣ, περάτης, πρόσφυγας, περαστικός από εκεί, καταγόμενος από την Χαλδαϊκή πόλη Ουρ της Μεσοποταμίας-) και κατ’επάγγελμα ψεύτη και δολοπλόκο Αβραάμ (δεύτερο μισό του 15ου αιώνα π.Χ.) ώστε να παραμείνει ο περιπλανώμενος μάγος μαύρης μαγείας Αβραάμ στη χώρα των Φιλισταίων για πολύ καιρό. Αναφέρεται επίσης ότι οι Φιλισταίοι είχαν σαν νόμισμα το ελληνικό ΔΙΔΡΑΧΜΟ από το 1500 π.Χ. (!)

(Λεξικά ΓΕΡΑΡΑ: γεραρός <αρχαία ελληνική < γεραίρω < γέρας γεραρός, -ά, -ό (λόγιο) αξιοσέβαστος, σεβαστός γεραρός < γεραίρω < γέρας < ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *gʷerH- (χαιρετίζω, επαινώ), ΓΕΡΑΡΟΣ = γέρος, μεγαλοπρεπής, συνώνυμα: γεραιός, γηραιός, (πληθυντικός) οἱ γεραροί: ιερείς (πληθυντικός) αἱ γεραραί: ιέρειες του Διονύσου - πανάρχαια πόλη της Παλαιστίνης – από το 2.000 π.Χ. - με ελληνικό όνομα και έλληνες κατοίκους).

Στο Δευτερονόμιο (2,23) αναφέρεται ότι οι Φιλισταίοι είχαν εγκατασταθεί στη νότια παραλιακή λωρίδα της Χαναάν – διάφορες πηγές λένε πριν από το 2.000 π.Χ. – και είχαν δημιουργήσει ομοσπονδία (Πεντάπολη) η οποία περιελάμβανε τις πόλεις Αζωτος, Ασκάλων, Ακκαρών ή Εκρών, Γάζα και Γαθ. Επίσης στην εύφορη κοιλάδα του Ιορδάνη είχαν δημιουργήσει άλλη μία πεντάπολη: Σόδομα, Γόμορα, Αδαμά (αδάμας- διαμάντι), Σεβωείμ (Σεβάσμια;) και Σηγώρ (Ζωγόρα = ζώων αγορά;)

Oι Φιλισταίοι, εκτός των άλλων, ήταν σαν λαός και σπουδαίοι μεταλλωρύχοι. Η κατεργασία των μετάλλων υπήρξε η μεγάλη ειδικότητά τους, κι αυτό τους έδινε μια ιδιαίτερη δύναμη. Οι εβραίοι αγόραζαν και τρόχιζαν τα γεωργικά τους εργαλεία στις πόλεις των Φιλισταίων, όπως πολλές φορές αναφέρει η Π. Διαθήκη.

Βλέπε την διδακτορική διατριβή του Ν.Π. Ολυμπίου, Προϊσραηλιτικοί Ιεροί Χώροι και Ναοί εις την Παλαιστίνην. Χώροι Συνεχούς Ναοδομίας, Αθήναι 1984 σ.88,185,312,437.

Σχετικά με την Μυκηναϊκή παρουσία στην παλαιστινιακή τοποθεσία Μεγγιδώ βλ. τις πρόσφατες επιστημονικές ανακοινώσεις του καθηγητή του Τελ Αβίβ Assaf Yasur Landau, the many faces of colonization: 12th century Aegean

settlements in Cyprus and the Levant.

Ε. Παπαδοπούλου, Μινωϊκή και Μυκηναϊκή Παρουσία στην εγγύς Ανατολή

και ειδικότερα στην κοιλάδα του Ιορδάνου. Στις Περιλήψεις του διεθνούς Συνεδρίου Πανεπιστημίου Αιγαίου, Ρόδος 7-11 Οκτωβρίου 2002, σ.22-23 και σ.26,

ΔΕΛΤΙΟΝ της Ελληνικής Εταιρείας Μεσανατολικών σπουδών, Δεκέμβριος 2001 Νο.1(1,σ.7, σχετικά με τις ανασκαφές του καθηγητού Αθ. Παπαδόπουλου στο Νεκροταφείο της θέσεως an Nag της Πρώιμης εποχής του Χαλκού, όπου παρατηρείται συνέχεια της λατρείας μέχρι και τους Βυζαντινούς χρόνους.

Μυκηναϊκά ευρήματα υπήρχαν και μέσα στο ναό του Σολομώντος.

Ειρήνη Λ. Μπουρδάκου, Ηρακλής Ο Εξερευνητής του Αρχαίου κόσμου .47.

ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΟΦΙΛΙΣΤΑΙΩΝ ΜΕ  ΕΒΡΑΙΟΥΣ.

Ο ΝΑΖΗΡΑΙΟΣ  ΣΑΜΨΩΝ

Κριταί 15, 4-6: «Σαμψών, ο γαμβρός του Φιλισταίου Θαμναθαίου».

Η Παλαιά Διαθήκη προσπαθεί συνεχώς να παρουσιάσει τους πολυθεϊστές Ελληνοφιλισταίους σαν τους αρχετυπικούς εχθρούς των μονοθεϊστών Ισραηλιτών, το όργανο που ο Γιαχβέ επέλεξε για να τιμωρήσει/συνετίσει τους Ισραηλίτες για τις αμαρτίες τους, στην πραγματικότητα όμως οι καθημερινές σχέσεις των δύο λαών δεν ήταν τόσο εχθρικές.

Ο Δαυΐδ αναγκάστηκε να καταφύγει στους Φιλισταίους ως μισθοφόρος, όταν ο Σαούλ (πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ που εκλέχθηκε για να τους καθοδηγήσει στον πόλεμο κατά των Φιλισταίων) επιχείρησε να τον σκοτώσει εξαιτίας της δημοφιλίας που είχε αποκτήσει με τον υποτιθέμενο άθλο του εναντίον του Γολιάθ. Πολλοί εβραίοι βασιλιάδες είχαν προσωπική φρουρά μόνο από Φιλισταίους, γιατί φοβόντουσαν τους δικούς τους, μην τους δολοφονήσουν.

Η αρχαιολογία έχει αποδείξει ότι υπήρχαν κανονικότατες εμπορικές σχέσεις μεταξύ Ισραηλιτών και Φιλισταίων, οι οποίοι είχαν και το μονοπώλιο της μεταλλουργίας.

Οι εβραίοι, παρά τις απαγορεύσεις των ιερέων, έπαιρναν για συζύγους, κόρες Φιλισταίων. Οι πανάσχημοι Χαλδαιοεβραίοι εντυπωσιάζονταν από την ομορφιά των Ελληνίδων Φιλισταίων. Ο ίδιος ο Κριτής των Ιουδαίων, ο Σαμψών, παντρεύθηκε, κατά σειρά, τρεις ελληνοφιλισταίες.

Θαυμάστε απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη, Κριταί, 14,3:

«Ο πατήρ και η μήτηρ είπον τω Σαμψών. Μη ουκ γυνή εκ παντί του λαού, συ πορεύει λαβείν γυναίκα από των αλλοφύλων, των απεριτμήτων.

Είπε Σαμψών. Αυτή ευθεία εν οφθαλμοίς μου»

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: «Ο πατέρας και η μητέρα του Σαμψών του είπαν. Δεν υπάρχει για σένα μία εβραία γυναίκα στον λαό μας για να την πάρεις και πηγαίνεις και παίρνεις από τους αλλοφύλους , τους απερίτμητους; Απάντησε ο Σαμψών. Αυτή η Φιλισταία είναι η πεντάμορφη στα μάτια μου».

Κριταί 15, 4-6: «Σαμψών, ο γαμβρός του Φιλισταίου Θαμναθαίου».

Παρέκβαση: Θαμνί, Θαμναθαίος: Ελληνόηχο, μη εβραϊκό όνομα, ο έλληνας πεθερός του Σαμψών. Κανένας στο σχολείο δεν μας είπε ότι ο Σαμψών είχε πεθερό φιλισταίο με ελληνικό όνομα. Κανένας φιλόλογος ή θεολόγος δεν προχώρησε σε ετυμολογία του ονόματος. Ποιός γραικύλος νεοέλληνας ξέρει ότι ο πεθερός του Σαμψών ήταν ο Θαμναθαίος ο έλληνας;

Άραγε πόσο ΤΟΡΕΦ μας χρειάζεται;

Θαμά, θαμάκις, επίρρημα = συχνάκις, συχνά, πολλάκις, Ιλιάδα Π,207 Πίνδαρος Ισμθ. 1,37. Θαμέες, θαμέσι, θαμέας, θαμύς, θαμειαί = πυκνός, Ιλιάδα Α,52 «πυραί καίοντο θαμειαί». Θαμίζω,θαμά, θαμινός, θαμινά = έρχομαι συχνάκις, συχνάζω, Οδύσσεια Θ161 «ούτι κομιζόμενος γε θάμιζεν». Θάμνα = οίνος δευτερίας, στεμφυλίτης. Θαμνάς (-θάμνος) = η ρίζα. Θάμνος, θαμινός = φυτόν μικρόν, χαμόκλαδον Οδύσσεια Ε471 «θάμνος εν πυκνοίσι» = εντός των πυκνών θάμνων.

Θαάσσω (θάσσω) = κάθομαι Ιλιάδα Ι 194 «λοπών έδος ένθα θάασσεν», Ύμνοι Ομήρου 468 «μετ΄αθανάτοισι θαάσεις».

Άρα πιθανώς: όνομα και περιοχή Θαμναθαίος = τόπος με πυκνά χαμόκλαδα, που κάθονται (μένουν) άνθρωποι. Αυτά, μέχρι που οι (ανύπαρκτοι) έλληνες φιλόλογοι μας πουν περισσότερα.

Ο Μωϋσής στις 10 εντολές που παρέδωσε στους Ιουδαίους, απαγορεύει την μοιχεία, όχι όμως και την πορνεία. Η πορνεία απεναντίας ετιμάτο ιδιαιτέρως παρά των Ιουδαίων. Πάμπολλοι βιβλικοί δίκαιοι επισκέπτονταν καθημερινά πόρνες. Ο δίκαιος Σαμψών π.χ. είχε σαν τακτικότατη συνήθεια να επισκέπτεται τα πορνεία στις πόλεις των Φιλισταίων.

Κριταί, 16,1: «Και επορεύθη Σαμψών εις Γάζαν και είδεν εκεί γυναίκα πόρνην και εισήλθεν προς αυτήν».

Παρεμπιπτόντως ο Σαμψών ήταν Ναζηραίος, δηλαδή αφιερωμένος στο εβραϊκό ιερατείο από παιδί. Σαν Ναζηραίος, δηλαδή ειδικός πράκτορας του Ιουδαϊκού ιερατείου, ήταν ο καλύτερα εκπαιδευμένος και μυημένος στην δηλητηριοχρησία και στις πτωματικές τέχνες. Ως Ναζηραίος, ασχολούμενος συνεχώς με τις επικίνδυνες πτωματικές μαγγανείες, με τις οποίες δηλητηρίαζε τα νερά των Φιλισταίων και προκαλούσε λοιμούς, κινδύνευε να καταστεί και ο ίδιος ακάθαρτος (να μολυνθεί ). Έτσι οι εβραίοι ιερείς του επέβαλλαν ένα ευδιάκριτο προειδοποιητικό μήνυμα, τα μακριά μαλλιά. Σε περίπτωση που τα έκοβε, έδινε το μήνυμα και γινόταν εγκαίρως αντιληπτός από απόσταση: «Προσοχή, είμαι μιασμένος – μολυσμένος = εξασθενημένος, πρέπει να με υποδεχθείτε με τις αναγκαίες προφυλάξεις».

       

Ο  ΓΟΛΙΑΘ  (ΚΑΛΕΑΔΗΣ),  Ο  ΔΑΥΪΔ  ΚΑΙ  Ο  ΕΛΧΑΝΑΝ

Αν ρωτήσουμε οποιονδήποτε Έλληνα στο δρόμο «ποιος σκότωσε τον Γολιάθ;» όλοι θα απαντήσουν «ο Δαυΐδ».

Η νίκη του μικροκαμωμένου Ιουδαίου Δαυΐδ εναντίον του γιγαντόσωμου Έλληνα Γολιάθ εισχώρησε τόσο έντονα ΜΕΣΑ στο μυαλό μας, λόγω της ιουδαιοχριστιανικής προπαγάνδας από την παιδική ηλικία και έγινε τόσο παροιμιώδης που αποτυπώθηκε ανεξίτηλα στις μνήμες όλων μας.

Όποιος όμως έχει διαβάσει καλά όλη την Παλαιά Διαθήκη ξέρει ότι ο Δαυΐδ δεν είναι ο μόνος που σκότωσε τον Γολιάθ.

Σε δύο άλλα χωρία της ΠΔ ως «Γολιαθοφόντης» ήρωας παρουσιάζεται ο -κατά τα άλλα άγνωστος- Έλχανάν !

Β΄ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ 21-19: «Και εγένετο πόλεμος μετά των αλλοφύλων Φιλισταίων και επάταξεν Ελχανάν, υιός Αριωργίμ ο Βηθλεεμίτης, τον ΓΟΛΙΑΘ ΤΟΝ ΓΕΘΘΑΙΟΝ».

Σχόλια χριστιανών: «η ύπαρξις δύο συνωνύμων Γολιάθ εν Γεθ δεν είναι αδύνατος (!)».

Το παραπάνω βιβλικό χωρίο ήταν σκάνδαλο και έπρεπε να διορθωθεί. Έτσι πολύ αργότερα το διόρθωσαν, υπέρ του σπουδαιότερου ήρωα Δαυΐδ, με την προσθήκη ότι ο Ελχανάν σκότωσε όχι τον Γολιάθ, αλλά τον αδελφό του Λαχμί. Έτσι στην θεόπνευστο βίβλο ο Γολιάθ σκοτώνεται δύο φορές και μία ο αδελφός του:

Α΄ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ 20-5: «Και εγένετο πόλεμος μετά των αλλοφύλων Φιλισταίων και επάταξεν Ελχανάν, υιός Ιαίρ, τον Λαχμί, Αδελφόν Γολιάθ του Γεθθαίου».

Αυτό σημαίνει ότι η τελική εκδοχή της Βίβλου που παράχθηκε κατά την Βαβυλωνιακή Εξορία (μετά το 600 π.Χ), . ενσωμάτωσε δύο διαφορετικές παλαιότερες παραδόσεις για την Γολιαθοφονία, που υποτίθεται ότι συνέβη στα χρόνια του Δαυΐδ, δηλαδή μεταξύ 1000 με 950 π.Χ. Πως εξηγείται αυτό το παράδοξο; Προφανώς υπήρχε μια αρχική παράδοση με τον Ελχανάν ως Γολιαθοφόντη και αργότερα ο άθλος του μεταφέρθηκε στον Δαυΐδ από εκείνους τους συγγραφείς που είχαν σαν σκοπό να πλάσουν έναν αυθεντικό Ιουδαίο ήρωα Δαυΐδ.

Ο ίδιος ο Δαυΐδ δεν γνωρίζει καν και ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ τον άθλο που ο ίδιος έκανε. Η επική αυτή νίκη του εβραίου Δαυΐδ επί του έλληνα Γολιάθ, παγκοσμίως γνωστή και παροιμιώδης, αγνοείται επιδεικτικά από την υπόλοιπη Παλαιά Διαθήκη. Ο πολυγραφότατος Δαυΐδ, που έγραψε πάνω από 150 ψαλμούς και ποιήματα, δεν αναφέρει πουθενά το σπουδαιότερο κατόρθωμά του. Η έλλειψη αυτή εξόργισε τους μεταγενέστερους ιουδαίους που επιχείρησαν να τη διορθώσουν με την δημιουργία νέου – μη αυθεντικού – ψαλμού, του 151 ψαλμού, που περιγράφει τον θάνατο του Γολιάδ.

Το πολύ μεταγενέστερο βιβλίο «Σοφία Σειράχ» που γράφηκε από τον ιουδαίο αρχιερέα Σίμωνα το 190 π.Χ. στους αλεξανδρινούς χρόνους, αναφέρει την ιστορία του Δαυΐδ και του Γολιάθ με σκοπό να απαλλάξει τον Δαυΐδ από την κατηγορία του μάγου επαοιδού και να τον αναδείξει σε ήρωα της εβραϊκής ιστορίας.

Η ιστορία αυτή με την πρόκληση σε μονομαχία για την επίλυση πολεμικών διεκδικήσεων, παραπέμπει έντονα σε ομηρικό ύφος, ενώ πουθενά αλλού δεν εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη τέτοια μονομαχία μεταξύ ηρώων. Αυτό δίνει λαβή να υποψιασθούμε ότι όλα αυτά γεννήθηκαν στα κεφάλια των μεταγενέστερων ιουδαίων, των ελληνιστικών χρόνων, που διάβαζαν Όμηρο.

Επίσης στην μετάφραση των Ο΄ το περιστατικό της μονομαχίας του Δαυΐδ με τον Γολιάθ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΠΛΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, δηλαδή είναι αμφισβητούμενο απόσπασμα.

(Α΄ Βασιλειών 17, 12-31, 41-50, 55-58).

 ΤΕΛΙΚΩΣ:

 ΟΙ ΦΙΛΙΣΤΑΙΟΙ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΙΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ.
Μιλούσαν ελληνικά, έγραφαν ελληνικά σε συλλαβική γραφή (από το 1.600 π.Χ. ! - 400 χρόνια πριν την εποχή του Τρωϊκού πολέμου), ίδια με την συλλαβική γραφή Α και Β της Κρήτης και της Πύλου, έκτισαν όμορφες πόλεις στην Παλαιστίνη, με ωραίους δρόμους, όμορφα οικοδομήματα και ναούς, καλλιεργούσαν σιτηρά (οι Φιλισταίοι λάτρευαν τον Θεό Δαγών, που στα εβραϊκά θα πεί σιτάρι και οι σύγχρονοι ιστορικοί τον αναφέρουν σαν τον Αρότριο Δία των Ελλήνων - επίσης λάτρευαν την ΠΟΤΝΙΑ, (Αθηνά ή Άρτεμι), - πολιούχος θεός της πόλεως Ακκαρών ήταν η Πότνια), λαχανικά, αμπέλια, ελιές και ζούσαν μία πολιτισμένη ελληνική ζωή, πριν τους τα αρπάξουν με δόλο και δηλητηριοχρησία, οι εισβολείς από την Αίγυπτο. Οι εργατικοί Έλληνες Φιλισταίοι, όπως με ζήλια έγραφαν οι μοχθηροί περιτετμημένοι στα «ιερά» τους βιβλία, είχαν κάνει την πατρίδα τους, την γη Χαναάν (= χώρα του κόκκινου), τόσο όμορφη και παραγωγική, ώστε «η γη έρεε μέλι και γάλα».
Χαναάν σημαίνει «χώρα της πορφύρας», το όνομα δηλαδή προέρχεται από το ερυθρό χρώμα που εξάγεται από την επεξεργασία της πορφύρας. Στις επιστολές της Αμάρνα του 14ου αιώνα π. Χ. οι κάτοικοι της Χαναάν αποκαλούνται «Kinanuh» ή «kinahhu», δηλαδή «Χαναναίοι = Πορφυροί - κόκκινοι». Το ὄνομα Φοίνικες (=πορφυροί) δόθηκε στους Χαναναίους του Λιβάνου από τους Μυκηναίους (Φιλισταίους), οι οποίοι είχαν συνάψει, από το 1700 π.Χ. εμπορικές σχέσεις με τους λαούς της παράκτιας ζώνης της Παλαιστίνης και μετά πολλοί Αχαιοί είχαν ΜΟΝΙΜΑ εγκατασταθεί εκεῖ με το όνομα Φιλισταίοι, Πουλεσάτι, Πελασγοί. Για παράδειγμα ο γίγαντας Γολιάθ (=Καλεάδης) ήταν Φιλισταίος - Πελασγός, δηλαδή Μυκηναίος κάτοικος της Παλαιστίνης. Οι Φιλισταίοι–Μυκηναίοι μεταφράζοντας στη δική τους Ελληνική Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα τη σημιτική λέξη Kinanuh (= Χαναάν), ονόμασαν τους συγκατοίκους τους, της βόρειας Παλαιστίνης, Φοίνικες. Σύμφωνα με τον Στέφανο Βυζάντιο η Φοινίκη (ο σημερινός Λίβανος) και η Παλαιστίνη μαζί ονομαζόταν και Χνα ( = Χαναάν).
Διαβάζοντας τον στίχο 17,4 - 17,7, από το βιβλίο των εβραίων «Βασιλειών Α’» που είναι η περιγραφή της αρματωσιάς του Γολιάθ (ΚΑΛΕΑΔΗΣ), νομίζει κανείς ότι διαβάζει ΙΛΙΑΔΑ.
« Καὶ ἐξῆλθεν ἀνὴρ δυνατὸς ἐκ τῆς παρατάξεως τῶν ἀλλοφύλων Γολιὰθ ὄνομα αὐτῶν ἐκ Γέθ, ὕψος αὐτοῦ τεσσάρων πήχεων καὶ σπιθαμῆς·
καὶ περικεφαλαία ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ θώρακα ἁλυσιδωτὸν αὐτὸς ἐνδεδυκώς, καὶ ὁ σταθμὸς τοῦ θώρακος αὐτοῦ πέντε χιλιάδες σίκλων χαλκοῦ καὶ σιδήρου·
καὶ κνημῖδες χαλκαῖ ἐπὶ τῶν σκελῶν αὐτοῦ, καὶ ἀσπὶς χαλκῆ ἀνὰ μέσον τῶν ὤμων αὐτοῦ·
καὶ ὁ κοντὸς τοῦ δόρατος αὐτοῦ ὡσεὶ μέσακλον ὑφαινόντων, καὶ ἡ λόγχη αὐτοῦ ἑξακοσίων σίκλων σιδήρου· καὶ ὁ αἴρων τὰ ὅπλα αὐτοῦ προεπορεύετο αὐτοῦ».

https://www.youtube.com/watch?v=H0IwGjO5S1A&feature=player_detailpage

ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΦΙΛΙΣΤΑΙΟΙ.
Ενας ελληνικός λαός που ζούσε ειρηνικά στην χώρα του, στην γη των Φιλιστιείμ = παλαιστιείμ = Παλαιστίνη (από το ΠΕΛΑΣΓΟΣ = περιπλανώμενος στο πέλαγος).
Τώρα πώς μάθαμε από το σχολείο να μισούμε αυτόν τον λαό, να μισούμε μία ελληνική φυλή, έχει να κάνει με την γνωστή ιστορία.
Ο λαός αυτός κατηγορήθηκε και αναθεματίσθηκε εις τον αιώνα τον άπαντα, γιατί προσπάθησε να υπερασπισθεί την γη του, τα χωράφια του και το βιός του, από τον εισβολέα και άρπαγα περιούσιο λαό του θεού.-

Υ.Γ.

Ανακάλυψα  τυχαίως  ένα  άρθρο  ενός  Έλληνα  Χριστιανού  για  τους    Ελληνοφιλισταίους. 

 Το  παραθέτω  ολόκληρο  παρακάτω.  

Εύκολα   ο  οποιοσδήποτε  ελεύθερος  άνθρωπος  μπορεί να  διαπιστώσει,    με  ποιόν  τρόπο,   μία  ιδεολογία  και   μία  θρησκεία,  μπορεί να  συσκοτίσει  το   μυαλό  των  ανθρώπων,  έτσι  ώστε  να  δικαιολογούν  με   «εμπεριστατωμένο»  τρόπο  την  γενοκτονία  της  δικής  τους    φυλής  από  ένα  ξένο  λαό  στο  όνομα  ενός  «θεού»,  στην   συγκεκριμένη  περίπτωση   των  Ελληνοφιλισταίων  από  τους   ιουδαίους  στο  όνομα  του Ανύπαρκτου   «αληθινού   θεού   Γιαχβέ».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ  ΤΟ  ΜΕ  ΠΡΟΣΟΧΗ.

 

 

 

Από  την  επίσημη  ιστοσελίδα  του  συγγραφέα  Δημήτρη  Τσινικόπουλου.

Θείες προφητείες κατά των φιλισταϊκών πόλεων

Οι Φιλισταίοι, σύμφωνα με τις πληροφορίες της Βίβλου ήταν ένας πολεμικός λαός, εγκατεστημένος από τη 2^η π.Χ. χιλιετία στη νοτιοδυτική ακτογραμμή, που βρίσκεται ανάμεσα στην Ιόππη και τη Γάζα. Γι’ αυτό η περιοχή κατέληξε να ονομάζεται Φιλιστία. Η ονομασία Παλαιστίνη της ευρύτερης περιοχής, προέρχεται από το όνομά της. Σύμφωνα με τη Γένεση, φαίνεται ότι κάποια πρώιμα φύλα, αιγαιοκρητικά, βρισκόταν ήδη εγκατεστημένα στην εποχή του Αβραάμ και Ισαάκ (Γεν. 20:12, 21:32-34, 26:1-18). Επίσης, σύμφωνα με τις βιβλικές αναφορές (Αμώς 4:7) και τις υπάρχουσες ιστορικές μαρτυρίες, οι Φιλισταίοι προερχόταν κυρίως από την Κρήτη (Καφθόρ), και από άλλα ίσως γειτονικά νησιά, που στα Αιγυπτιακά μνημεία αναφέρονται ως «θαλασσινοί λαοί», ή λαοί της θάλασσας. Μια μεγάλη εισβολή τους αναχαιτίστηκε από το Φαραώ Ραμσή τον Γ΄ και αυτό μνημονεύεται σε σχετικό Αιγυπτιακό μνημείο.

Στην εποχή του εισέβαλε ο Ισραήλ στη γη Χαναάν (15^ος αι. π.Χ.) και μετέπειτα, μέχρι την εποχή του Δαβίδ που υπέταξε τους Φιλισταίους, ακόμη και μέχρι την εποχή του Ιουδαίου βασιλιά Οζία (8^ος αι. π.Χ.), οι Φιλισταίοι παρέμειναν στις πόλεις τους Γαθ και Άζωτο (Β΄ Χρον. 26:6). Αλλά, αυτές, δεν ήσαν οι μόνες που έγιναν φημισμένες. Μαζί με τις Ασκαλώνα, Ακκαρών και την Γάζα, αποτελούσαν την περίφημη Πεντάπολη των Φιλισταίων. Αυτές οι πόλεις ήταν ανεξάρτητες μεταξύ τους, και κυβερνούνταν από έναν ηγεμόνα, αυτόνομο και ανεξέλεγκτο. Ωστόσο, για πολιτικά και στρατιωτικά θέματα, οι πέντε «κύριοι» των πόλεων, έκαναν πολεμικά συμβούλια, και έδειχναν αξιοσημείωτη ενότητα εναντίον του κοινού εχθρού τους. Τα αρχαιολογικά ευρήματα και τα ιστορικά στοιχεία εναρμονίζονται θαυμάσια με τις βιβλικές αναφορές για τους Φιλισταίους¹.

Από τις ανασκαφές που διενεργήθηκαν στις πόλεις αυτές κατά καιρούς, στον 20^ο αι. κυρίως, διαπιστώθηκε ότι οι Φιλισταίοι είχαν αναπτύξει μια ενδιαφέρουσα τέχνη κεραμικής με σχέδια που συναντώνται μόνον εκεί και μοιάζουν με τα μυκηναϊκά σχέδια. Ιδιαίτερα, βρέθηκαν ποτήρια μπύρας και κρασιού, και ήταν φυσικό αυτό, αφού οι Φιλισταίοι ήσαν φοβεροί πότες (πρβλ. Κριτές 14:10, 16:25).

Αλλά οι Φιλισταίοι ανακάλυψαν κυρίως τον σίδερο, τον κατεργαζόταν σε μεγάλες ποσότητες και είχαν κατασκευάσει χυτήρια σιδήρου. Σε αντίθεση με τους Ισραηλίτες, όπου στις κύριες περιοχές της Χαναάν, στην περίοδο της εγκατάστασής τους, δεν ήταν σε θέση να μπορούν να κατεργάζονται σίδηρο. «Και τέκτων σιδήρου ουχ’ ευρίσκετο εν πάση γη Ισραήλ» σημειώνεται στο βιβλίο των Βασιλείων (Α΄, 13:19-20), και γι’ αυτό μειονεκτούσαν σε σχέση με τους πανίσχυρους στρατιωτικά Φιλισταίους.

Η βιβλική ιστορία είναι γεμάτη με εχθροπραξίες των Φιλισταίων με τους προ-αιώνιους αυτούς εχθρούς του Ισραήλ (Κριτές 1:18, 19, 3:34. 15:9,10. Α΄ Σαμ. 4:1-11, 13:19-23, Α΄ Βασ.4:1, 16:15) ώσπου ο Δαβίδ τους καθυπέταξε, αλλά σαν λαός, συνέχιζαν να υφίστανται επί εποχής Ναβουχοδονόσορος.

Η χονδροειδής ειδωλολατρία, η απληστία, η αιματοχυσία και η διαρκής εχθρότητά τους με τους Ισραηλίτες, επέσυραν την προσοχή και την θεία κρίση, ώστε να προδιαγραφεί και να προβλεφθεί το τέλος τους. «…Ιδού, Εγώ, θα απλώσω το χέρι μου κατά των Φιλισταίων και θα αποκόψω τους Χερετίμ και θα εξαφανίσω μέχρι τον τελευταίο, το λαό της παραλίας», ήταν η προφητική κρίση (Ιεζεκιήλ 25:16). Και δεν ήταν η μοναδική. Από τη συνδυασμένη μελέτη των προφητειών του Ησαΐα 14:18-21, του Ιωήλ (3:4-8), του Ιεζεκιήλ (25:16), του Ιερεμία (27:5), του Αμώς (1:8), του Σοφονία (2:4-6) και του Ζαχαρία (9:5-7), που προελέχθησαν και διατυπώθηκαν σε ένα διάστημα τριών αιώνων περίπου (8^ος-5^ος αι. π.Χ), προκύπτουν οι επόμενες επιμέρους θείες προφητικές κρίσεις σχετικά με τους Φιλισταίους και την περίφημη Πεντάπολή τους:

1.   Οι Φιλισταίοι θα υποταχθούν και θα πωληθούν ως δούλοι στους Ιουδαίους (Ιωήλ 3:8).

2.   Οι Φιλισταίοι θα εξαλειφθούν ως λαός (Ιεζ. 25:16, Αμώς 1:8, Σοφ.2:4).

3.   Η Ασκαλών θα ερημωθεί (Ιερ. 17:23, Ζαχ. 9:5).

4.   Η Ακκαρών θα ξεριζωθεί και δε θα υπάρχει κάτοικός της (Σοφ. 2:4, Ζαχ. 9:7).

5.   Η Άζωτος θα καταστραφεί (Σοφ. 2:4) και θα κατοικηθεί από αλλογενείς (Ζαχ. 9:6).

6.   Η Γάζα θα εγκαταλειφθεί–θα φαλακρωθεί (Σοφ. 2:4, Ζαχ. 9:6).

7.   Ο βασιλιάς της Γάζας θα θανατωθεί (Ζαχ. 9:5).

8.   Οι περιοχές της Φιλιστίας (παράλια της θάλασσας) και ιδίως της Ασκαλώνας, θα γίνουν κατοικητήριο ποιμένων και μάνδρα ποιμένων, και ο Ισραήλ θα βόσκει εκεί (Σοφ. 2:6-7).

Ας εξετάσουμε τα επί μέρους αυτά προφητικά στοιχεία για να δούμε εάν και κάτά πόσο εκπληρώθηκαν.

1.   Σύμφωνα με την προφητεία του Ιωήλ (3:4-8) οι Φιλισταίοι επειδή εκμεταλλεύονταν τους Ιουδαίους και, κατά περιόδους, τους υποδούλωναν και τους πωλούσαν ως δούλους στους Έλληνες των νησιών με τους οποίους είχαν επαφή λόγω του θαλάσσιου εμπορίου και μέσω της Τύρου (Ιεζ. 27:13, πρβλ. Β΄ Χρον. 28:17-18), θα ’ρχόταν εποχή που, θα υποδουλωνόταν και οι ίδιοι, και θα πουλιόνταν ως δούλοι από τους Ιουδαίους στους Σαβαίους (Άραβες) διότι, «ο ίδιος ο Γιαχβέ το είπε».

Η προφητεία εκπληρώθηκε πέντε αιώνες αργότερα, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλαβε την Γάζα το 332 π.Χ., και πούλησε τους κατοίκους της ως δούλους και αναμφίβολα και σε Ιουδαίους, οι οποίοι δεν θίχτηκαν από το Μεγάλο Στρατηλάτη και έμειναν ανεξάρτητοι, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ιώσηπου και των άλλων ιστορικών². Αλλά εν μέρει και από τους Ιουδαίους βασιλείς Οζία (Β Χρ. 26:6-8) και Εζεκία (Β΄ Βασ.18:8) που τους κυρίευσαν πιο μπροστά.

2.   Σύμφωνα με τις προφητείες του Ησαΐα, Ιεζεκιήλ, Αμώς και Σοφονία, οι Φιλισταίοι θα εξαφανίζονταν ως λαός. Η ιστορία δείχνει ότι αυτό συνέβη βαθμιαίως. Οι πόλεις τους καταλήφθησαν σταδιακά από τους Ασσυρίους βασιλείς Θεγλάθ Φελασάρ και από τον θηριώδη Ναβουχοδονόσορ τον 6^ο αι. π.Χ. Εξορίστηκαν κι αυτοί όπως και οι Ιουδαίοι, και άλλοι λαοί, στη Βαβυλώνα. Κάποιοι που είχαν μείνει στην Ασκαλώνα υπόδουλοι, έχασαν την εθνική τους ταυτότητα, αφομοιώθηκαν και εξαφανίστηκαν από την ιστορία³.

Τα τελευταία υπολείμματά τους, υπήρχαν στους χρόνους των Μακαβαίων (2^ος αι. π.Χ.), αλλά έκτοτε, δε γίνεται καμιά αναφορά σ' αυτούς ως λαός ή έθνος. Κάποιοι ελάχιστοι κάτοικοι στα χρόνια των αποστόλων, εμφανίζονται αφομοιωμένοι σαν τους Ιεβουσαίους και ακίνδυνοι (πρβλ. Πράξεις των Αποστόλων 8:26-40).

3.   Οι προφητείες προέλεγαν την ερήμωση της Ασκαλώνας. «Η Ασκαλών ου μη κατοικηθή». Η Ασκαλών (Tελλ Ασκελόν) ευρισκόμενη μεταξύ Γιάφας και Γάζας, από τον 12^ο π.Χ. αιώνα, ήταν υπό την κυριαρχία των Φιλισταίων μια μεγάλη πόλη. Καταλήφθηκε από τον Ασσύριο μονάρχη Θεγλάρ Φελασάρ Γ΄, και από τον Σενναχειρείμ, περιήλθε αργότερα υπό την κυριαρχία των Αιγυπτίων, αλλά τελικά, κυριεύθηκε από τον Ναβουχοδονόσορ, και ο βασιλιάς της Αγά οδηγήθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, όπως ακριβώς προείπε ο Ιερεμίας (47:5-7). Το υπόλοιπο των Ιουδαίων μετά την επιστροφή τους από την Βαβυλώνα, κατέλαβε την Ασκαλώνα πράγμα που έγινε βαθμιαία (Σοφονίας 2:4-7).

4.   Η Ακκαρών σύμφωνα με τον προφήτη Σοφονία (2:4), θα ξεριζωνόταν, και θα εξαφανίζονταν οι κάτοικοί της. Πράγμα που σημαίνει ότι, θα εξαφανιζόταν από το χώρο της και από την ιστορία και δύσκολα θα μπορούσαν να την επαναπροσδιορίσουν. Δεν μπορούσε να γίνει καλύτερη περιγραφή από αυτή για την πόλη Ακκαρών (Σημερινό Χερμπάτ ελ-Μουκανά). Γιατί, στο μικρό χωριό που βρίσκεται στη θέση της και βρίσκεται στην επικράτεια του σύγχρονου Ισραήλ, δεν υπάρχουν οι συνηθισμένοι γήλοφοι (Tell), σαν κι αυτούς που επισημαίνουν οι αρχαιολόγοι για την ύπαρξη ερειπίων αρχαίων πόλεων. Η αρχαία πόλη έχει ξεριζωθεί, εξαφανιστεί. Μόνο όταν οργανώνονται χωράφια από τους κατοίκους του σύγχρονου χωριού, βρίσκονται κάποια απομεινάρια της αρχαίας πόλης ένας χειροκίνητος μύλος, ή αρχαία δεξαμενή, που μαρτυρούν την ύπαρξη μιας παλιάς ένδοξης πόλης. Η προφητεία εκπληρώθηκε κατά γράμμα. Οι υπερήφανοι κάτοικοι της Φιλισταίας θα ήταν ως οι Ιεβουσαίοι, προφητεύει ο Ζαχαρίας (9:7) δηλ., θα εξαλείφονταν όπως εξαλείφθηκαν οι Ιεβουσαίοι που έχασαν την εθνική τους ταυτότητα και αφομοιώθηκαν από τους Ισραηλίτες. Έτσι συνέβη και με τους Φιλισταίους που εξαφανίστηκαν ως φυλή και λαός και αφομοιώθηκαν από τους άλλους λαούς.

5.   Η τύχη της Αζώτου (εβρ. Ασντόντ) είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Η πόλη αυτή των Φιλισταίων ήταν μια από τις μεγαλύτερες φιλισταϊκές πόλεις και ήδη γνωστή από την εποχή του Ορειχάλκου (Ιησ. 11:22, 13:3). Ήταν σπουδαίο λιμάνι γνωστό στις Ακκαδικές πηγές ως Asdudimmu⁴ και υπήρχε ναός του Δαγών σ' αυτήν (πρβλ. Α΄ Σαμ. 5:1 επ.). Κατελήφθη από τον Σαργών τον 2^ο στα 771 π.Χ. Στη συνέχεια, την κατάλαβε ο Φαραώ Ψαμμήτιχος Ι, με μια πολιορκία επί 29 χρόνια (Ηροδ. 2:157), αλλά κατελήφη από τον Σενναχειρείμ και από το Ναβουχοδονόσορ, εξασθένησε (Ιερ. 23:20) οι κάτοικοί της αιχμαλωτίστηκαν και εν μέρει ξανακατοικήθηκε μετά την Ιουδαϊκή αιχμαλωσία (Νεμ. 13:23-24). Τελικά, σύμφωνα με τον Ζαχαρία, την κατοίκησαν ξένοι λαοί (αλλογενείς). Ο Μ. Αλέξανδρος έχοντας τη συνήθεια αναμείξεως των λαών για να χάσουν την εθνική τους ταυτότητα, έκανε το ίδιο και με τους κατοίκους των Φιλισταϊκών πόλεων⁵. Έτσι, κι αυτό το σημείο της προφητείας εκπληρώθηκε! Ενώ αργότερα, στα 148 π.Χ. κατελήφθη από τον Ιωνάθαν και τον Ιούδα τον Μακκαβαίο (Α΄ Μακ. 5:68, 10:80).

6.   & 7.) Η Γάζα θα φαλακρωθεί – εγκαταλειφθεί («διηρπαγμένη έσται», Ο΄), σύμφωνα με τις προφητείες του Σοφονία (2:4,5) και του Ιερεμία (47:5), και ο βασιλιάς της θα θανατώνονταν. Η Γάζα (Tell Kha rubeh), ήταν μια από τις πιο επιφανείς πόλεις της πεντάπολης των Φιλισταίων. Αναφέρεται στη Βίβλο ότι την κατέλαβε ο Ιησούς του Ναυή (10:41), αλλά αργότερα περιήλθε πάλι στην κυριαρχία των Φιλισταίων (πρβλ. και το επεισόδιο του Σαμψών με την πύλη της Γάζας [Κριτ. 16:1-3], και το ναό του Δαγών [Κριτ. 16:21-31]). Ήταν σε κομβικό εμπορικό σημείο και γι' αυτό αποτελούσε μήλο της έριδος μεταξύ Αιγύπτου και Ασσυρίας. Αρχαιολογικά ευρήματα αγγείων, δείχνουν την κατοχή της από τους Φιλισταίους στην εποχή του σιδήρου. Ο Ασσύριος Θελγάθ Φελασάρ ο Γ΄, φιλόσοφος, κατέλαβε την πόλη στα 733 π.Χ. εκπληρώνοντας την προφητεία του Αμώς 1:6-7 «Οι ασεβείς του λαού της Γάζας σωρεύονται όλο και πιο πολύ… γι’ αυτό θα τους τιμωρήσω: Φωτιά θα στείλω και θα καταστρέψει τα τείχη της Γάζας και τα ανάκτορά της». Η πόλη ξανακτίστηκε, έγινε υποτελής στους Ασσυρίους στην εποχή του Σενναχειρείμ, και του Εσαραδδών. Στα χρόνια του Ιερεμία, η πόλη καταλήφθηκε από τους Αιγυπτίους (Ιερ. 47:1 επ.), αργότερα στα 332 π.Χ., από τον Μέγα Αλέξανδρο μετά από πεντάμηνη πολιορκία, και τελικά, ερημώθηκε τελείως εκπληρώνοντας την προφητεία του Ιερεμία και του Αμώς: «Κανείς από τους Φιλισταίους δε θα μείνει. Εγώ ο Κύριος το λέω» (Αμώς 1:8, πρβλ. Ησ. 14:29-31)⁶.

Τα όσα επακολούθησαν εκπλήρωσαν τα προφητικά λόγια του Σοφονία 2:4, 5. «Θα μείνει ακατοίκητη η Γάζα… Ο Κύριος λέει θα σ' ερημώσω Χαναάν, χώρα των Φιλισταίων. Δεν θα σου μείνει ούτε ένας κάτοικος», του Ιερεμία (25:20 και ιδίως 47:5), αλλά και Ζαχαρία (9:5): Η Γάζα θα τρέμει από το φόβο της. Δεν θα υπάρχει πια στη Γάζα βασιλιάς... Θα βάλει ο Κύριος τέλος στην εθνική κυριαρχία των Φιλισταίων, που γι' αυτήν καμάρωναν». Αυτό το τέλος για τη Γάζα επήλθε αρχικά από τον Ναβουχοδονόσορ συνεχίστηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο, και οριστικοποιήθηκε από τον Αλέξανδρο Ιανναίο το 96 π.Χ.⁷

Στα χρόνια του Ευαγγελιστή Φιλίππου όπως αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων, αναφέρεται η Γάζα, αλλά αυτή δεν είχε σχέση με την κατεστραμμένη παλιά Γάζα των Φιλισταίων. Όπως και η σημερινή Γάζα δεν έχει σχέση με την αρχαία φιλισταϊκή πόλη. Η αρχαία Γάζα βρισκόταν 2 χιλ. πιο κοντά στην παραλία και τώρα σχηματίζει μια σειρά από αμμόλοφους με λίγα ερείπια.

Ο τόπος είναι έρημος – φαλακρωμένος, ώστε ούτε κάποια κολόνα δεν θα έδειχνε την αρχαία πόλη που ανασκάφτηκε τα τελευταία χρόνια. O Flinders Petrie στο Tell el-Aijjul, λίγα χιλιόμετρα από τη σημερινή Γάζα, ανακάλυψε κοιμητήριο και πόλη που είχε ακμάσει τη 2^η χιλ. π.Χ. και ενδείξεις φιλισταϊκής κατοχής⁸. Ο John Urguhart παρατηρεί ότι: «Η αρχαία Γάζα έχει τόσο ξεχαστεί… είναι τόσο φαλακρή, που ούτε στήλη, ούτε αγκωνάρι υπάρχει που να υποδηλώνει τη θέση της»⁹.

Έτσι, και αυτά τα σημεία 6 και 7 της βιβλικής προφητείας εκπληρώθηκαν, αν αναλογιστούμε ότι ο βασιλιάς της Γάζας Βάτις, θανατώθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο, το Νοέμβριο του 332 π.Χ.¹⁰ μαζί με 10.000 που θανατώθηκαν και εξανδραποδήθηκαν.

Μένει να δούμε αν εκπληρώθηκε και το 8^ο σημείο, και να εξαγάγουμε το γενικό συμπέρασμα.

Η προφητεία του Σοφονία 2:7 μιλούσε για τις φιλισταϊκές πόλεις ότι θα γινόταν μάνδρα ποιμένων και ότι ο Ισραήλ θα επικυριαρχούσε εκεί. Όπως προαναφέραμε, η ιστορία δείχνει ότι, στα μακκαβαϊκά χρόνια, οι Ιουδαίοι αφομοίωσαν τα υπολείμματα των Φιλισταίων και έτσι αυτοί εξαφανίστηκαν ως έθνος, οι δε Ιουδαίοι επικυριάρχησαν σ' αυτούς και στα εδάφη τους¹¹.

Ανασκοπώντας την ιστορία τους, ο Λόρενς Ε. Στέιζερ σημειώνει ότι «οι Φιλισταίοι εξορίστηκαν στη Βαβυλώνα… Εκείνοι που έμειναν στην Ασκαλώνα μετά την κατάκτησή τους από τον Ναβουχοδονόσορ έχασαν την εθνική τους ταυτότητα και… εξαφανίστηκαν από την ιστορία»¹².

Σήμερα, κανείς δεν μιλάει για Φιλισταίους, ούτε μπορεί να αποδείξει ότι κατάγεται από τους αρχαίους αυτούς πολεμοχαρείς, αφού αυτοί εξαφανίστηκαν από το χάρτη της ιστορίας, ως λαός τελείως!

Ο μαθηματικός Peter Stoner συγκεφαλαιώνοντας τα επί μέρους σημεία των προφητειών σχετικά με τις φιλισταϊκές πόλεις και τους ίδιους τους Φιλισταίους, παρατηρεί «έτσι η ανθρώπινη πιθανότητα πρόβλεψης αυτών των 4 προφητειών που επαληθεύτηκαν (οι αναφερόμενες στη Γάζα και Ασκαλών) θα ήταν 1 στις 5 (πιθανότης εξαφανισμού των Φιλισταίων) x 100 (πιθανότης η Γάζα να καλυφθεί από άμμο) x 5 (πιθανότης η Ασκαλών να ερημωθεί) x 5 (πιθανότης η Ασκαλών να γίνει ποιμνιοστάσιο) ή 1,2 x 10⁴, δηλ. πιθανότης 1 σε 12.000!¹³.

Τα περισσότερα σχόλια νομίζω περιττεύουν, όταν τα γεγονότα πανηγυρικά επαληθεύουν τον προφητικό λόγο: «… Γιατί ο Κύριος το είπε!».

***

Υποσημειώσεις

1 Πρβλ. Werner Keller, H Βίβλος ως ιστορία λαών και πολιτισμών, και Ν. Βασιλειάδη, Αρχαιολογία και Αγία Γραφή.

2 Barton Payne, Encyclopedia of Biblical prophecy, σ. 40. The Interpreters Bible, τομ. VΙ, σελ. 756. Ιώσηπου, Αρχαιολογία ΙΓ΄ ΙΙ.

3 Biblical Archaeology Review, Μάιος-Ιούνιος 1991.

4 βλ. J. Prichard, ANET, σελ. 286, 287.

5 Αρριανός ΙΙ.

6 Barton Payne, oπ. παρ. σελ. 414.

7 Βλ. λήμμα Gaza στο New Bible Dictionary (3^η έκδ.) σελ. 318 και Ιωσήπου Αρχαιολογία. 15, 364.

8 E. Stern, New Encyclopedia of Archaeological Excavations in the Holy Land (1993), σελ. 49-53, 464-467.

9 Urguhart John, The wonders of prophesy, σελ. 109.

10 Βλ. Ιωήλ Γιαννακόπουλου, Η Π. Διαθήκη κατά τους Ο΄, Οι 12 Μικροί προφήται, σελ. 351 και Θ. Σαραντή, O Μέγας Αλέξανδρος από την ιστορία ως το θρύλο, (1970) σελ. 369.

11 Barton Payne, όπ. παρ. 441, 442.

12 Biblical Archaeology Review, Μάιος-Ιαν.1991.

13 Stoner Peter, Η επιστήμη ομιλεί, σελ. 20.

 

Είναι όντως το νεκροταφείο της Ashkelon το πρώτο φιλισταϊκό νεκροταφείο;

«Αρχαιολογία και Τέχνες»:  29/07/2016

Βάλια Παπαναστασοπούλου

 

Με ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε την αποκάλυψη του νεκροταφείου στην Ashkelon, η οποία χαρακτηρίστηκε από τους ανασκαφείς της ως το πρώτο νεκροταφείο Φιλισταίων που έχει ανακαλυφθεί ποτέ. Περίπου 200 άτομα είχαν ενταφιαστεί στο χώρο (άνδρες, γυναίκες και παιδιά, όχι, όμως, βρέφη) και το νεκροταφείο καλύπτει χρονικά ταφές από τα τέλη του 11ου έως και τις αρχές του 9ου  αι. π.Χ. Πολλές ταφές συνοδεύονταν από κεραμική, η οποία ανήκει στη λεγόμενη φιλισταϊκή, που χαρακτηρίζεται για τις επιρροές της από την κεραμική του χώρου του Αιγαίου όσον αφορά στη διακόσμηση και τους τύπους αγγείων.

Η αποκάλυψη του νεκροταφείου αυτού, σύμφωνα με τους ερευνητές, πρόκειται να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα που σχετίζονται με τους Φιλισταίους. Οι Φιλισταίοι, γνωστοί από τις αφηγήσεις της εβραϊκής Βίβλου, υπήρξαν για αιώνες το αντίπαλο δέος των Ισραηλιτών. Οι συγκρούσεις ήταν συχνές, ενώ δεν έλειπαν και άλλου είδους σχέσεις σε ώρες ανάγκης, όπως π.χ. όταν ο Δαυίδ ζήτησε άσυλο στον Φιλισταίο βασιλιά της Γαθ, τον Αγχούς, για να γλιτώσει από τον Σαούλ που τον καταδίωκε. Εντούτοις, σε γενικές γραμμές οι Φιλισταίοι χαρακτηρίζονται από τους Ισραηλίτες απαξιωτικά ως απερίτμητοι και οι σχέσεις τους είναι κατά κανόνα εχθρικές.

Η εβραϊκή Βίβλος μας πληροφορεί πως είχαν καταλάβει την παράκτια ζώνη της Παλαιστίνης και πως είχαν ιδρύσει πέντε βασικές πόλεις. Πρόκειται για τη λεγόμενη Πεντάπολη των Φιλισταίων, η οποία αποτελούνταν από τις Γαθ, Ασδώδ, Άσκαλων, Γάζα και Εκρών. Το βασικό ζήτημα που έχει απασχολήσει την αρχαιολογική έρευνα σχετικά με του Φιλισταίους δεν είναι άλλο από το ζήτημα της προέλευσής τους. Σε γενικές γραμμές, αυτό που έχει δεχτεί η έρευνα μέχρι στιγμής είναι πως κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για κάποια ομάδα των λεγόμενων «Λαών της Θάλασσας» που ταλάνισαν στα τέλη του 12ου  αι. π.Χ. τα παράλια της ανατολικής Μεσογείου. Οι «Λαοί της Θάλασσας» μετακινούνταν μαζί με τις οικογένειές τους και έσπειραν την καταστροφή κυριολεκτικά στο πέρασμά τους. Ο μόνος που κατάφερε να τους σταματήσει ήταν ο φαραώ Ραμσής ΙΙΙ της 19ης Δυναστείας, ο οποίος τους απώθησε και τους έστειλε να εγκατασταθούν στην περιοχή της Χαναάν.

Ανάμεσα σε αυτές τις ληστρικές ομάδες των Λαών της Θάλασσας ήταν και οι Πελεσέτ των αιγυπτιακών πηγών, οι οποίοι ταυτίστηκαν με του Φιλισταίους. Και ενώ οι γραπτές πηγές μας μιλούν για αυτούς τους Φιλισταίους, η αρχαιολογική σκαπάνη εδώ και πολλά χρόνια προσπαθεί να τους ανιχνεύσει, να μάθει ολοένα και περισσότερα στοιχεία για αυτούς και να λύσει το περίφημο αίνιγμα της προέλευσής τους. Η αποκάλυψη του νεκροταφείου της Ashkelon ίσως να δώσει κάποιες απαντήσεις μέσω της μελέτης της κεραμικής, αλλά κυρίως της μελέτης του DNA των σκελετικών καταλοίπων. Τα ερωτήματα, όμως που εγείρονται εν προκειμένω είναι τα εξής: είναι όντως φιλισταϊκό το νεκροταφείο και, αν ναι, είναι το πρώτο που έχει αποκαλυφθεί στο χώρο της Παλαιστίνης;

Το πρώτο ζήτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει είναι η έλλειψη οποιασδήποτε δημοσίευσης των ευρημάτων, έστω και σύντομης ανακοίνωσης σε κάποιο επιστημονικό περιοδικό, δεδομένου πως η ανασκαφή διεξάγεται ήδη από το 1985. Οπότε καλό θα ήταν να δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτή η κατάσταση σε επιστημονικό επίπεδο.

Το δεύτερο ζήτημα αφορά στη φύση του συγκεκριμένου νεκροταφείου. Είναι σαφώς φιλισταϊκό; Και πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο τη στιγμή που η κεραμική που έχουμε δει στα MME έχει πολλά αγγεία φοινικικής προελεύσεως, ενώ υπάρχει και κατασκευή με φοινικικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά; Μάλιστα, ο ένας εκ των ανασκαφέων, ο Μaster, επιβεβαιώνει πως πραγματικά όλοι, όσοι έχουν ταφεί στο νεκροταφείο, δεν είναι Φιλισταίοι.

Το τρίτο σημείο που μας απασχολεί είναι πως δεν μπορούμε να ξέρουμε, αν αυτοί οι άνθρωποι που ενταφιάστηκαν στο εν λόγω νεκροταφείο αυτοπροσδιορίζονταν ως Φιλισταίοι ή αν περισσότερο έδιναν στον εαυτό τους μία άλλη ταυτότητα σε σχέση με την πόλη στην οποία κατοικούσαν ή τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Αυτό σημαίνει πως ίσως δεν έβλεπαν τους εαυτούς τους σαν μία εθνική ομάδα, όπως επιμένουμε να τους βλέπουμε εμείς σήμερα. Επιπλέον, δεν γνωρίζουμε πώς και οι ίδιοι οι Φιλισταίοι έβλεπαν τους εαυτούς τους. Μην ξεχνάμε πως όσες πληροφορίες διαθέτουμε από τις πηγές είναι αποκλειστικά εξωφιλισταϊκές.

Το τέταρτο και βασικό σημείο είναι πως αυτό το νεκροταφείο της Ashkelon δεν είναι το πρώτο φιλισταϊκό νεκροταφείο που έχει ανακαλυφθεί, αν είναι όντως αμιγώς έτσι. Ενδεικτικά, αναφέρουμε το νεκροταφείο που ανασκάφηκε στην Αζώρ το 1950 από τον Moshe Dothan. Ακόμη και ο Sir Flinders Petrie είχε ανασκάψει τάφους στο νότιο Ισραήλ που θεωρούνται από σύγχρονους αρχαιολόγους ως φιλισταϊκοί. Επίσης, ο Kletter έχει ανασκάψει νεκροταφείο στην πόλη Yavneh, δίπλα στον αρχαίο οικισμό, ο οποίος χαρακτηρίζεται «φιλισταϊκός» από αρκετά ευρήματα. Το νεκροταφείο έχει δημοσιευθεί στο αρχαιολογικό περιοδικό Atiquot (2015) και ο ανασκαφέας πιστεύει πως πρόκειται για φιλισταϊκό νεκροταφείο.

Η πορεία μίας αρχαιολογικής έρευνας είναι μακριά και επίπονη και πολλές φορές είναι δυνατόν να φέρει επισφαλή αποτελέσματα ή και να μη δώσει απαντήσεις. Στην περίπτωση του φιλισταϊκού νεκροταφείου της Ashkelon μένει να περιμένουμε τις επιστημονικές ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις και να παρακολουθήσουμε τη δημόσια επιστημονική συζήτηση σε διεθνή συνέδρια και fora. Έως τότε απλά αναμένουμε με ενδιαφέρον τα πορίσματα αυτής της οπωσδήποτε σπουδαίας αρχαιολογικής αποκάλυψης.

Το κείμενο περιέχει πληροφορίες από: Owen Jarus, «First Ever?», LiveScience, July 14, 2016 

 

  

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ