Η πολιτική ορθότητα κατακρεουργεί την Αγκάθα Κρίστι

 

 

 

ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ Η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΕΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ

 

 

 

Η πολιτική ορθότητα κατακρεουργεί την Αγκάθα Κρίστι

http://redskywarning.blogspot.com/2022/05/blog-post_30.html

 

Είναι γνωστό ότι η θρησκεία της πολιτικής ορθότητας έχει μολύνει κάθε πτυχή της δυτικής κουλτούρας και ως εκ τούτου και τον κινηματογράφο, επιβάλλοντας κατά τρόπο ολοκληρωτικό, τα δικά της δόγματα και τα δικά της τοτέμ. Όσοι έχουν μία αγάπη για τον κινηματογράφο, με θλίψη και οργή βλέπουν ιστορικές αλλά και κλασσικές ταινίες να μην μένουν ούτε αυτές αλώβητες από τον «ιό» αυτό. Έτσι, δεν περιμέναμε να ξεφύγουν από το ιερατείο της πολιτικής ορθότητας τα πασίγνωστα έργα της Αγκάθα Κρίστι που εσχάτως μεταφέρονται (ξανά) στην μεγάλη οθόνη.   

   

 

Η αρχή έγινε με το “Murder In The Orients Express” (Έγκλημα στο Όριεν Εξπρες) του 2017 (με τον Kenneth Branagh στον ρόλο του Ηρακλή Πουαρό και τους Penélope Cruz, Willem Dafoe, Johnny Depp, Michelle Pfeiffer κ.α). Σταχυολογούμε ορισμένες "χτυπητές" αλλαγές: Στην ταινία κατ’αρχάς, δεν υπάρχει ο χαρακτήρας δρ Κωνσταντίνου (Έλληνας γιατρός!) ο οποίος διεξάγει την ιατροδικαστική έρευνα, στο πλευρό του Πουαρό και του Μπουκ (το διευθυντικό στέλεχος της εταιρείας που διαχειρίζεται το Orient Express και παλιός φίλος του Πουαρό). Αντίθετα συγχωνεύονται δύο χαρακτήρες σε έναν τον οποίο υποδύεται ένας μαύρος με το όνομα δρ Άρμπαθνοτ όπου είναι μείξη του συνταγματάρχη Άρμπαθνοτ (στην ταινία του 1974, τον υποδύεται ο Sean Connery) και του γιατρού Κωνσταντίνου. 

Σε όλη την ταινία είναι έντονο το «αντιρατσιστικό» αφήγημα: ο Πουαρό λέει στον «δρ Άρμπαθνοτ» ότι θα πρέπει να δούλεψε πολύ σκληρά για να γίνει γιατρός γιατί η φυλή του δεν έχει τέτοιες ευκαιρίες, ενώ ο ίδιος αναφέρει για κάποιο Middlesex Medical College, το οποίο δίνει σε έναν μαύρο μόνο μια φορά κάθε χρόνο τέτοια ευκαιρία. Ο «Αυστριακός» Σάιρους Χάρντμαν (τον υποδύεται ο μονίμως κακός Willem Dafoe) σηκώνεται από το τραπέζι του γιατί καθόταν και ο (μαύρος) "δρ Άρμπαθνοτ", ενώ αργότερα κάνει «ρατσιστικό» σχόλιο για το κρασί πως το αν αναμείξεις το κόκκινο με το λευκό θα καταλήξεις να καταστρέψεις και τα δύο και του απαντά η Μέρι Ντέπεναμ, η οποία είναι ερωτευμένη με τον μαύρο δρ Άρμπαθνοτ (στο βιβλίο με τον συνταγματάρχη Άρμπαθνοτ), πως της αρέσει ένα καλό ροζέ κρασί, ρίχνοντας επιδεικτικά το λευκό κρασί στο κόκκινο κρασί και προβάλλοντας έτσι (κατα κάποιους "ακραίους" φυσικά) το «ιδεώδες» των διαφυλετικών ζευγαριών (πόσο πιθανό αλήθεια ήταν να συνέβαινε κάτι τέτοιο εκείνη την εποχή;) και λέγοντας προηγουμένως πως δεν πρέπει να διαφοροποιούμε τους ανθρώπους εξ αιτίας της φυλής τους. Πριν ξεκινήσει η εξονυχιστική έρευνα, ο Μπουκ παρακαλεί τον Πουαρό να ερευνήσει την υπόθεση αυτή του φόνου γιατί αλλιώς η αστυνομία θα πιάσει ή τον "Μπενιαμίνο Μαρκέζ", που αντικαθίσταται από τον χαρακτήρα του βιβλίου Αντόνιο Φοσκαρέλι που είναι Ιταλός, αλλά στην ταινία μετατρέπεται σε λατίνο, επειδή απλά τον λένε Μαρκέζ ή τον "δρ Άρμπαθνοτ" λόγω του χρώματος του δέρματός του… Εκεί που η παλαβομάρα της πολιτικής ορθότητας χτυπάει ταβάνι είναι όταν στο τέλος της ταινίας, το τρένο φτάνει σε μία πόλη της Γιουγκοσλαβίας και δύο από τους Γιουγκοσλάβους αστυνομικούς φαίνονται να είναι μαύροι!!! 

 Πάμε να δούμε το πώς διαμορφώθηκε η πρόσφατη ταινία “Death on the Nile” («Έγκλημα στο Νείλο») του 2022, με τους Kenneth Branagh, Gal Gadot, Armie Hammer, Russell Brand, Annette Bening κ.α). 

Με σκούρο χρώμα το τι αναφέρει το βιβλίο του 1937 της Αγκάθα Κρίστι και η ταινία του 1978 (με τον Peter Ustinov στον ρόλο του Πουαρό και τους Bette Davis, Mia Farrow, Jane Birkin, David Niven κ.α) και με κόκκινο οι αλλαγές – παραμορφώσεις ένεκα πολιτικής ορθότητας.

• Συνταγματάρχης Ρέις / Colonel Race, παλιός γνωστός του Πουαρό, τον βοηθάει στις έρευνες. // Δεν εμφανίζεται.

      

• Λινέτ Ντόιλ / Linnet Doyle: Στον θάνατό της ήταν χαραγμένο δίπλα στο κρεβάτι της ένα «Ζ», δήθεν ότι η δολοφόνος είναι η Ζακλίν ντε Μελφόρ, έτσι ώστε  να μην την υποψιαστούν. Είναι πανέξυπνη και αρνείται να υπογράψει τα έγγραφα του Άντριου Πένιγκτον και δεν υποκύπτει. // Δεν υπάρχει κανένα χαραγμένο «Ζ» στο κρεβάτι της δίπλα. Δείχνει να υποκύπτει σαν γυναίκα στον άντρα της με το να υπογράφει τα έγγραφα, όμως την επαναφέρει η Ρόζαλι Ότεμπρον. Πράγμα που πάλι δεν ισχύει. Δεν  προκαλεί την Ζακλίν λέγοντάς της ότι έκανε τρεις φορές σεξ με τον Σάιμον με την στιγμή πριν αποχωρήσει από το μπαρ.

 

• Σάιμον Ντόιλ / Simon Doyle: Ένιωθε αμηχανία την στιγμή του καβγά με την Ζακλίν και της έλεγε διαρκώς να ηρεμήσει και να διατηρήσει την αξιοπρέπειά της, ενώ προτού αρχίσει ο καβγάς άνοιξε ένα περιοδικό να διαβάσει. Σκοτώθηκε μαζί με την Ζακλίν στην αποβάθρα του λιμανιού. // Σκοτώνονται μαζί με την Ζακλίν στο μπαρ όπου καβγαδίζουνε στην μέση της ταινίας και δέχεται σφαίρα στο πόδι, αντί στην αποβάθρα και συνεχίζει να προκαλεί την Ζακλίν, διορθώνοντας την Λινέτ πως έκαναν 4 φορές σεξ.

    

• Ζακλίν ντε Μπελφόρ / Jacqueline de Bellefort: Στην διάρκεια ενός καβγά με τον Σάιμον Ντόιλ μέσα στο μπαρ, μεθυσμένη και εκτοξεύοντας συνεχώς σπόντες στην Κορνήλια Ρόμπσον, όπως για το γεγονός ότι χαρακτήρισε την ζωή της χαρούμενη ή ότι τραγούδησε ένα τραγούδι που έλεγε για έναν άνδρα που φέρθηκε απαίσια στην γυναίκα του, ενώ έπειτα όταν απευθύνθηκε στον Σάιμον Ντόιλ, τον αποκάλεσε «βλάκα» και τον απείλησε πως θα τον σκοτώσει σαν σκυλί, «τέτοιο βρωμόσκυλο που είναι». (Στο δωμάτιο υπήρχαν μόνο ο Σάιμον Ντόιλ, η Ζακλίν Ντε Μπελφόρ, η Κορνήλια Ρόμπσον και ο Τζιμ Φάνθορπ). // Στην διάρκεια του καβγά με τον Σάιμον Ντόιλ μέσα στο μπαρ, δεν είναι μεθυσμένη, αλλά δικαιολογημένα τον πυροβολεί, αφού εκείνος την προκαλούσε από την αρχή, λέγοντάς της κατάμουτρα πως αγαπάει την Λινέτ και πως την ίδια δεν την αγάπησε ποτέ, πράγματα που δεν υπάρχουν στο βιβλίο, ενώ η Ρόζα Ότερμπορν λέει ότι του «αξίζει» που τον πυροβόλησε. Τέλος την δείχνει αφού έχει πυροβολήσει τον Σάιμον, να στρέφει το όπλο στον εαυτό της για να αυτοκτονήσει από τύψεις, κάτι που δεν περιγράφεται στο βιβλίο.

 

• Σάλομι Όττενμπορν / Salome Otterbourne: Συγγραφέας «αισθησιακών» βιβλίων, αλλά δεν είναι πλέον στις δόξες της και έχουν πέσει οι πωλήσεις των βιβλίων της. Πήγε να αποκαλύψει στον Πουαρό τον δολοφόνο και λίγο πριν τον ανακοινώσει πυροβολείται πισώπλατα και πεθαίνει. // Από συγγραφέας αισθησιακών» βιβλίων, γίνεται τραγουδίστρια jazz μουσικής και μαύρη. Ως εκ τούτου (και για να ενισχυθεί η συμπάθεια προς τον συγκεκριμένο χαρακτήρα) η μαύρη Ρόζαρι, έχει δεχτεί πολύ «ρατσισμό» στο παρελθόν για το χρώμα της, ενώ κάποια στιγμή λέει απόλυτα φυσιολογικά, ότι εάν άρχιζε να σκοτώνει (!) όσες της επιτέθηκαν ρατσιστικά θα υπήρχαν στο πάτωμα πτώματα από λευκές! Δεν ανακοινώνει τον δολοφόνο και δεν σκοτώνεται.  

 

• Ρόζαλι Ότεμπορν / Rosalie Otterbourne: Η κόρη της Σαλώμης. Πάντα σκυθρωπή και μουτρωμένη, απόλυτα αφοσιωμένη στην μητέρα της. Δημιούργησε μια ρομαντική σχέση με τον Τιμ. // Στην ταινία απεικονίζεται ως πανέξυπνη μαύρη η οποία είναι ερωτευμένη με τον Μπουκ. (Κάποιος «ακραίος» θα έβλεπε άλλη μία προώθηση του διαφυλετικού ζευγαριού).  

 

• Κυρία  Άλερτον / Mrs Allerton: Καλοστεκούμενη 50άρα, αναπτύσσει μεγάλη συμπάθεια για τον Πουαρό και είναι υπέρ της σχέσης που ανέπτυξε ο γιος της. // Δεν εμφανίζεται. Αντικαταστάθηκε από την "κυρία Μπουκ", ένας χαρακτήρας που δεν υπήρξε τα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι. 

 

• Τιμ Άλερτον / Tim Allerton, ο γιος της κυρίας Άλερτον: Κοσμοπολίτης συγγραφέας που λατρεύει την μητέρα του και περνά τον περισσότερο χρόνο μαζί της. Έφτιαξε μια ρομαντική σχέση με την Ροζαλί. // Δεν εμφανίζεται. Αντικαταστάθηκε (;) από τον "κ. Μπουκ", από... την ιστορία «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές». Εμφανίζεται στην ταινία να είναι βαθιά ερωτευμένος με την Ρόζαλι Ότεμπορν, η οποία είναι μαύρη.   

 

• Άντριου Πέννιγκτον / Andrew Pennington: Αμερικάνος διαχειριστής της περιουσίας της Λινέτ Ντόιλ. // Ο Αμερικάνος έγινε Ινδός και από Πέννιγκτον έγινε Κατσουριάν!

 

• Μαρί Βαν Σκάιλερ / Marie Van Schuyler: πλούσια γεροντοκόρη αποφασίζει να ταξιδέψει στην Ευρώπη με τη νοσοκόμα Μπάουερς και την ξαδέλφη της. // Στην ταινία είναι…. λεσβία και μάλιστα ερωτευμένη με την «ψευτονοσοκόμα» της δεσποινίδοςΜπάουερς, ενώ έχει και φιλο-κομμουνιστικές απόψεις, καθώς στην αρχή της ταινίας, κάνει αναφορά σε ένα κομμουνιστικό - σοσιαλιστικό κόμμα. Η ενδυμασία της βέβαια και ο χαρακτήρας της παραπέμπουν σε μια «κλασσική» καθημερινή με θηλυκότητα γυναίκα.
• Κορνήλια Ρόμπσον / Cornelia Robson: Η νεαρή ξαδέλφη της Μαρί Βαν Σκάιλερ. Καλόκαρδη κοπέλα και πρόθυμη να κάνει τα θελήματά της. Αγνοεί τον κ. Φέργκουσον. //Δεν εμφανίζεται.

 

• Δεσποινίς Μπάουερς / Miss Bowers : Η νοσοκόμα της Βαν Σκάιλερ. // Η «σύντροφος» λεσβία της Μαρί Βαν Σκάιλερ. Στην ταινία παρουσιάζεται ως νοσοκόμα, κάτι που δεν ισχύει. 

 

• Κύριος Φέργκιουσον / Mr Ferguson: Νεαρός αριστοκράτης και κομμουνιστής! Υποκριτής που κυκλοφορεί με φτωχά και σκισμένα ρούχα, ενώ τα εσώρουχά του είναι πανάκριβα και υψηλής ποιότητας, αγροίκος που μισεί την Λινέτ  επειδή είναι πλούσια και είναι υπέρ της βίας και της κρεμάλας. Θέλει να παντρευτεί την Κορνήλια Ρόμπσον. //Δεν εμφανίζεται.
• Κύριος (Γκουίντο) Ρικέτι / Signor Richetti: Ιταλός αρχαιολόγος. Πήγε στην Αίγυπτο για να μελετήσει θησαυρούς. //Δεν εμφανίζεται.

 

• Λουίζ Μπουρζέ / Louise Bourget: Η υπηρέτρια της Λινέτ. Συνοδεύει την κυρία της στο ταξίδι του μέλιτος. // Παραδόξως, όλα σωστά.
• Τζιμ Φάνθορπ / James Fanthorp: Ο δικηγόρος της Λινέτ Ντόιλ // Δεν εμφανίζεται.

 

• Δρ (Καρλ) Μπέσνερ / Dr Bessner: Διάσημος Γερμανός γιατρός. Διατηρεί μεγάλη κλινική στην Τσεχοσλοβακία. Έκανε πρόταση γάμου στη Κορνήλια Ρόμπσον η οποία και δέχτηκε. // Στην ταινία λέγεται Ludwig. Κατά τα άλλα τα ίδια εκτός του ότι δεν έκανε πρόταση στην Κορνήλια Ρόμπσον, αφού αυτή δεν εμφανίζεται στην ταινία.
• Τζοάνα Σάουθγουντ/ Joanna Southwood: Φίλη της Λινέτ και δεύτερη ξαδέλφη του Τιμ Άλερτον. Κουτσομπόλα και πικρόχολη.//Δεν εμφανίζεται.

 Αυτά. Το ερώτημα είναι: υπάρχουν τόσες πολλές ταινίες που αποθεώνουν τα τοτέμ της πολιτικής ορθότητας (ξέρουμε ποια είναι αυτά). Δεν μπορούν να αφήσουν στην ησυχία τους τις κλασσικές ταινίες; Μάλλον, δεν μπορούν.

ΚΟ / Τας ευγνώμονας ευχαριστίας και θερμάς πατρικάς ευχάς εις τον HMYT, εξαίρετον φίλον του ΚΟ και ένθερμον αναγνώστην των βιβλίων της Αγκάθα Κρίστι, χωρίς την πολύτιμη βοήθεια και την κοπιώδη προσπάθεια του οποίου θα ήταν αδύνατον να συνταχθεί το παρόν άρθρο.

 

 

ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ