21 ΜΑΪΟΥ 2013: Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΒΕΝΝΕΡ (Dominique Venner)
Η κλοπή των Γλυπτών του Παρθενώνα από τον Έλγιν έγινε από τον Κ.Μητσοτάκη… παρέμβαση για χόμπι στην ομιλία του στις ΗΠΑ! «Πηγαίνω στο μνημείο Λίνκολν και αυτό μου θυμίζει σαν να περιδιαβαίνω και να περπατώ στον Παρθενώνα, πριν ο λόρδος Έλγιν παρέμβει εκεί για τα δικά του καλλιτεχνικά χόμπι».
.jpg)
Το Ίδρυμα Nobel επέστρεψε στην Ελλάδα χρυσό δαχτυλίδι των Μυκηναϊκών χρόνων.
Eνα χρυσό σφραγιστικό δαχτυλίδι Μυκηναϊκών χρόνων, που φέρει παράσταση ζεύγους αντωπών σφιγγών επιστράφηκε στην Ελλάδα από το Ιδρυμα Nobel, σε τελετή που πραγματοποιήθηκε προχθές, Πέμπτη 19 Μαϊου στη Στοκχόλμη.
Το δαχτυλίδι είχε βρεθεί το 1927, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής στη μυκηναϊκή νεκρόπολη της Ιαλυσού Ρόδου, μεταξύ των κτερισμάτων του Τάφου 61. Φυλασσόταν στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου, όπως και το σύνολο των ευρημάτων από τις συστηματικές ανασκαφές στο νησί.
Κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα, το δαχτυλίδι εκλάπη από το Μουσείο, μαζί με εκατοντάδες αρχαιότητες, στην πλειονότητά τους νομίσματα και κοσμήματα, που ακόμα αγνοούνται. Οι έρευνες της εποχής για τον εντοπισμό τους απέβησαν άκαρπες, παρά την κινητοποίηση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και της Αστυνομίας.
Ακολουθώντας την οδό της παράνομης διακίνησης, το χρυσό δαχτυλίδι της Ρόδου βρέθηκε στις Η.Π.Α., όπου τη δεκαετία του 1950 ή του 1960 αγοράστηκε από τον Ούγγρο νομπελίστα Georg von Békésy. Μετά τον θάνατό του, το 1972, ολόκληρη η συλλογή του von Békésy περιήλθε στο Ίδρυμα Νόμπελ και τα έργα τέχνης δόθηκαν προς φύλαξη, ανάλογα με το είδος τους, σε διάφορα μουσεία. Το μυκηναϊκό δακτυλίδι κατέληξε στο Μουσείο Μεσογειακών και Ανατολικών Αρχαιοτήτων, με έδρα τη Στοκχόλμη.
Το 1975, ο τότε Διευθυντής του σουηδικού Μουσείου και διακεκριμένος αρχαιολόγος Carl Gustaf Styrenius διαπίστωσε ότι το χρυσό σφραγιστικό δαχτυλίδι από το μυκηναϊκό νεκροταφείο της Ιαλυσού βρισκόταν στη συλλογή του Μουσείου, ενημέρωσε σχετικά τις αρμόδιες ελληνικές Αρχές, αλλά το δαχτυλίδι παρέμεινε στη Στοκχόλμη, για λόγους που δεν αποσαφηνίζονται από τα υπάρχοντα αρχεία. Το χρυσό σφραγιστικό δαχτυλίδι, σχεδόν οκτώ δεκαετίες μετά την παράνομη απομάκρυνσή του, θα εκτεθεί εκ νέου στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου.
Όπως δήλωσε η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, «Το Ίδρυμα Νόμπελ και το Σουηδικό Κράτος με την απόφασή τους της επιστροφής του μυκηναϊκού δαχτυλιδιού στην Ελλάδα, στην χώρα προέλευσής του, δείχνουν τον σεβασμό τους στη σύγχρονη Ελλάδα και στις συνεχείς προσπάθειες, που καταβάλουμε, για την καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης των πολιτιστικών αγαθών. Είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτή τη χειρονομία. Αποτελεί παράδειγμα ήθους και γενναιοδωρίας και για άλλα ιδρύματα και μουσειακούς οργανισμούς ανά τον κόσμο».
«Hταν προφανές για εμάς ότι το δαχτυλίδι έπρεπε να επιστραφεί. Αυτό το τεχνούργημα έχει πολύ μεγάλη πολιτιστική και ιστορική αξία για την Ελλάδα», είπε ο Vidar Helgesen, Εκτελεστικός Διευθυντής του Ιδρύματος Νόμπελ, ο οποίος παρέδωσε το δαχτυλίδι στην Ελενα Βλαχογιάννη, Προϊσταμένη του Τμήματος Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών της Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών του ΥΠΠΟΑ.
Στο πλαίσιο της αναζήτησης πληροφοριών για τις αγνοούμενες αρχαιότητες του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, έργο που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε εξέλιξη, η Διεύθυνση Τεκμηρίωσης ανακίνησε την υπόθεση, αναζήτησε και συγκέντρωσε στοιχεία από το αρχείο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου, το Ιστορικό Αρχείο Αρχαιοτήτων και από κάθε άλλη διαθέσιμη πηγή.
Το χρυσό δαχτυλίδι τεκμηριώθηκε πλήρως ως κλαπέν από το Μουσείο Ρόδου και ξεκίνησαν οι διαδικασίες για τη διεκδίκησή του.
Σε στενή συνεργασία με το υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, η Πρεσβεία της Ελλάδας στη Στοκχόλμη ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις με το Μουσείο Μεσογειακών και Ανατολικών Αρχαιοτήτων και το Ίδρυμα Νόμπελ. Τα δύο σουηδικά ιδρύματα αντιμετώπισαν εξαρχής θετικά το ελληνικό αίτημα και παρείχαν με προθυμία αρχειακό υλικό, καθώς και κάθε διευκόλυνση για την πρόοδο των διαπραγματεύσεων. Στο πλαίσιο αυτό, το δαχτυλίδι εξετάστηκε από εμπειρογνώμονες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, που μετέβησαν στη Στοκχόλμη για τον σκοπό αυτό, και επιβεβαιώθηκε η ταύτισή του με το κλαπέν της Ρόδου, ανοίγοντας οριστικά τον δρόμο για τον επαναπατρισμό του.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Ο ΕΒΡΑΙΟΤΟΥΡΚΟΣ ΤΖΟΝΣΟΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΥΨΗΛΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ. ΟΠΩΣ ΤΟ 1822 80 ΑΓΓΛΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΔΙΗΥΘΥΝΑΝ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΗΝ ΧΙΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως γράφει το middleeasteye.net «η BAE Systems με έδρα τη Βρετανία συνεργάζεται στενά με την Turkish Aerospace Industries για την ανάπτυξη του αεροσκάφους τζετ, με τεχνολογία stealth.
Το έργο έχει γίνει εξαιρετικά σημαντικό για τις τουρκικές ΕΔ, καθώς η Τουρκία αποκλείστηκε από το πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F-35 από τις ΗΠΑ μετά την αγορά των ρωσικών πυραυλικών συστημάτων S-400. Τώρα η Άγκυρα χρειάζεται το έργο TF-X για να καταφέρει να αντικαταστήσει τον γηρασμένο και λιγότερο εξελιγμένο εναέριο στόλο της.
Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου φέρεται επίσης να εξέφρασε ενδιαφέρον για τουρκικά οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, όπως το Bayraktar TB2 του Baykar, το οποίο ήταν αποτελεσματικό κατά των ρωσικών όπλων στη Συρία, τη Λιβύη, το Αζερμπαϊτζάν και πρόσφατα την Ουκρανία.
Ζ.Π.
«ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ»: ΤΟ ΠΟΛΥΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ, ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυβραβευμένη κινηματογραφική ταινία του Χιου Χάτσον, βρετανικής παραγωγής 1981.
Είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία δύο βρετανών ερασιτεχνών δρομέων, που έχουν βάλει στόχο να κερδίσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924. Πρόκειται για τον εβραϊκής καταγωγής άγγλο Χάρολντ Έιμπραμς (1899-1978), που βιώνει τον κρυφό ρατσισμό των συμπατριωτών του και επιθυμεί τη συμμετοχή του στους Αγώνες, προκειμένου να πάρει το αίμα του πίσω, και τον σκωτσέζο θεολόγο Έρικ Λίντελ (1902-1945), που είναι από τη φύση του γρήγορος και θέλει να τιμήσει το Θεό για το χάρισμα που του δώρισε. Τελικά και οι δύο αθλητές θα πετύχουν τον στόχο τους: ο μεν Έιμπραμς θα κερδίσει τα 100 μ., ο δε Λίντελ τα 400 μ.
Η πρεμιέρα της ταινίας δόθηκε στις 30 Μαρτίου 1981 στο Λονδίνο με ιδιαίτερη λαμπρότητα και με την παρουσία των μελών της βασιλικής οικογένειας. Ήταν υποψήφια για επτά Βραβεία Όσκαρ. Στην τελετή της 29ης Μαρτίου 1982 κέρδισε τέσσερα: καλύτερης ταινίας (Ντέιβιντ Πάτναμ), πρωτότυπης μουσικής (Βαγγέλης Παπαθανασίου), πρωτότυπου σεναρίου (Κόλιν Γουέλαντ) και κοστουμιών (Μιλένα Κανονέρο).
Ο ΤΙΤΛΟΣ, ΒΕΒΑΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ.
Ο πρωτότυπος αγγλικός τίτλος της ταινίας είναι Chariots of Fire (Άρματα Φωτιάς) και είναι δανεισμένος από τον στίχο του σπουδαίου βρετανού ρομαντικού ποιητή Γουίλιαμ Μπλέικ Bring me my chariot of fire (Milton), που με τη σειρά του είναι δάνειο από το Βιβλίο Βασιλειών Δ’ της Παλαιάς Διαθήκης (Κεφ. 2, στίχος 11): «…And it came to pass, as they still went on, and talked, that, behold, there appeared a chariot of fire, and horses of fire, and parted them both asunder; and Elijah went up by a whirlwind into heaven…». («…Και εγένετο αυτών πορευομένων, επορεύοντο και ελάλουν. και ιδού άρμα πυρός και ίπποι πυρός και διέστειλαν ανά μέσον αμφοτέρων, και ανελήφθη Ηλιού εν συσσεισμώ ως εις τον ουρανόν…»).
Το αληθινό νόημα της ταινίας: τους τελευταίους δύο αιώνες δύο κυρίαρχες ράτσες συναγωνίζονται για την παγκόσμια κυριαρχία. Η ιουδαιοποιημένη αγγλοσαξωνική ράτσα και η Ιουδαϊκή ράτσα. Τελικά διαπιστώνουν ότι η τελική κυριαρχία του κόσμου θα προέλθει από την κοινή συνεργασία τους.
Ο καψερός Βαγγέλης Παπαθανασίου τι ρόλο κομπάρσου παίζει εκεί μέσα;
Ζ.Π.