ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ; ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΙΟΥΔΑΪΚΗΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ.

 

ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ «ΔΙΑΒΟΛΟΥ».

  Το  συμβούλιο  της  ισραηλιτικής  οικογένειας  Σουλτσμπέργκερ  στην  Νέα Υόρκη,  που  διευθύνει  την  ιουδαϊκή  εφημερίδα  "Τάιμς  της  Νέας  Υόρκης".  Σύμφωνα  με  την  "Αγία  Γραφή"  με  τον ίδιο  τρόπο  διευθύνει  τους  ουρανούς  ο  Ιεχωβά.


 

Κάποτε λοιπόν, ο μετανοημένος βασιλιάς των Ιουδαίων Αχαάβ, (ο γνωστός αντίπαλος του προφήτη Ηλία), ρώτησε το "τάγμα" των προφητών, αν θα έπρεπε να δώσουν ή όχι μια μάχη (την μάχη της Γαλαάδ) ενάντια στον στρατό της Συρίας. Και οι τετρακόσιοι συνολικά προφήτες που αποτελούσαν το βασιλικό προφητικό σώμα, απάντησαν ομόφωνα καταφατικά. Μόνο ο πολύ γνωστός προφήτης της εποχής τους, ο Μιχαίας, προφήτευσε εντελώς αντίθετα από τους τετρακόσιους προφήτες και έδωσε απολύτως αρνητική απάντηση!

Οι αυλικοί άρχοντες, αναρωτήθηκαν τότε δικαιολογημένα, ποιά απ’ τις δυο παρατάξεις ψεύδεται ελέω θεού, οι τετρακόσιοι… ή ο ονομαστός προφήτης Μιχαίας;! Τότε ο προφήτης Μιχαίας ανέλαβε να τους εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει και υπάρχει μεταξύ τους αυτή η αντιγνωμία! 

 (Από  τον  Μ. Καλόπουλο).


Ο Μιχαίας λοιπόν τους έδωσε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εξήγηση:
«και ο Μιχαίας εξήγησε. Είδα (βασιλιά μου) τον Κύριο, τον θεό του Ισραήλ να κάθεται στον θρόνο του κι όλα τα ουράνια όντα να στέκονται γύρω του. Και είπε (ρώτησε) ο Κύριος, (προσέξτε τι ρωτάει ο υποτιθέμενος θεός!) ποιός θα εξαπατήσει τον Αχαάβ τον βασιλιά του Ισραήλ, ώστε να πάει στην (μάχη) Γαλαάδ και να σκοτωθεί. (!)
Ο ένας (άγγελος;) έλεγε το ένα και ο άλλος το άλλο. (υπήρχαν δηλαδή διάφορες παγιδοποιές προτάσεις μεταξύ των πνευμάτων!).
Τότε, ένα πνεύμα βγήκε, στάθηκε μπροστά στον Κύριο και είπε: εγώ θα τον εξαπατήσω.
Ο Κύριος το ρώτησε: με ποιόν τρόπο;
Και (το πνεύμα) είπε, θα πάω και θα γίνω πνεύμα ψεύδους στο στόμα των προφητών. Τότε ο Κύριος είπε. (εγκρίνοντας την απάτη!)  Θα απατήσεις και θα κατορθώσεις. (ναι πράγματι έτσι θα κατορθώσεις να τον εξαπατήσεις!) Πήγαινε και κάνε όπως είπες, θα πετύχεις.
 Έτσι (γι’ αυτό) λοιπόν (καταλήγει ο Μιχαίας) ο Κύριος, (ο Γιαχβέ!) έβαλε πνεύμα ψεύδους στο στόμα πάντων τούτων των προφητών». (Β.Β.) Α΄Βασιλέων ή (Ο΄) Γ΄Βασιλειών 22.18-22.[2] 

Ο  ΙΕΧΩΒΑ  ΡΩΤΑΕΙ  ΤΟΥΣ  ΑΓΓΕΛΟΥΣ  ΤΟΥ:  

"ΠΟΙΟΣ  ΘΑ  ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙ  ΤΟΝ  ΒΑΣΙΛΙΑ  ΤΩΝ  ΙΟΥΔΑΙΩΝ;"

Όπως λοιπόν γίνεται εδώ ξεκάθαρο, η εντελώς "θεϊκή" ερώτηση, προς τους παριστάμενους: «ποιός θα εξαπατήσει τον...(τάδε) βασιλιά;» (!), αποτελεί την ακριβέστερη προσωπογραφία του βιβλικού θεού, που είναι, η θεοποιημένη δύναμη της απάτης.[1] 

Ο τέλειος αυτός συνωμότης "θεός", (θεός της χαλδαϊκής φαντασίας), εγκρίνει ευχαρίστως το ψεύδος και την απάτη, για να αποτελέσουν τα αναγκαία εργαλεία παγίδευσης. Στην προκείμενη περίπτωση, επιχειρεί την παγίδευση και τον θάνατο του ίδιου του βασιλέα των Ιουδαίων, δημιουργώντας ευκαιρίες παρέμβασης στην τοπική ιστορία!
Απ’ την άλλη, η αναντίρρητη, ψυχρή αποδοχή της προτεινόμενης χρήσης του ψεύδους και του δόλου από ολόκληρη την σύναξη, στο συνέδριο αυτό των υποτιθέμενων πνευμάτων, όπου ο ίδιος ο Γιαχβέ πολύ ανθρώπινα προεδρεύει αυτοπροσώπως, δείχνει την απόλυτη συναίσθηση όλων των παρευρισκομένων, ότι δεν υπάρχουν καλά και κακά μέσα, αλλά πως στην κυριολεξία... ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!

Βαθύτατη απορία προκαλείται επίσης, απ’ την ολοφάνερα γήινη και εντελώς ανθρώπινη συμπεριφορά της σύναξης των "πνευμάτων". Τα δήθεν πνεύματα, δεν είναι τίποτε περισσότερο από "άγγελοι", δηλαδή άνθρωποι αγγελιοφόροι και όπως θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε κανονική σύσκεψη ανθρώπων, ακούν το ζητούμενο, προτείνουν διάφορα, και τελικά ο προκαθήμενος (που φέρει το όνομα Γιαχβέ!) εγκρίνει την επικρατέστερη πρόταση, που εδώ δεν είναι άλλη απ’ την δόλια θεολογική παραπλάνηση των θυμάτων!

Ο  ΠΡΟΕΔΡΟΣ  ΙΕΧΩΒΑ  ΖΗΤΑΕΙ  ΤΗΝ  ΓΝΩΜΗ  ΤΩΝ  ΑΓΓΕΛΩΝ

Ο ίδιος ο προεδρεύων "θεός", συμπεριφέρεται απολύτως ως ανθρώπινος προϊστάμενος, ζητώντας γνώμες και τρόπους εξαπάτησης, και μάλιστα ο δήθεν αυτός παντογνώστης... ρωτάει εντελώς ανθρώπινα, λεπτομέρειες, για το πως ακριβώς σκέφτεται να εφαρμόσει την συγκεκριμένη θανατηφόρα παραπλανητική του πρόταση, ο δόλιος "άγγελος"!

Ακόμα και σ’ αυτούς που δέχονται κατά γράμμα την συγκεκριμένη περιγραφή, απευθύνουμε την ερώτηση. Με γνώμονα την βιβλική αυτή εικόνα, δεν προκύπτει φυσιολογικά η σκέψη, ότι και οι ιερείς, οι προφήτες και γενικότερα οι επίγειοι υπηρέτες ενός τέτοιου "θεού", θα είχαν κάθε λόγο να συμπεριφέρονται ανάλογα, μιμούμενοι ευσεβώς, τον τύπο, αλλά και το πνεύμα δόλου μιας τέτοιας άκρως διδακτικής και αποτελεσματικής συνωμοτικής σύναξης; Η απάντηση είναι... ασφαλώς ναι!

Τελικά είμαστε υποχρεωμένοι να υποθέσουμε το αυτονόητο.
Προφανώς ο προφήτης Μιχαίας, μας κάνει την εξαιρετική χάρη να μας αποκαλύψει, ελαφρώς συγκαλυμμένα, το σκηνικό μιας κανονικής σύναξης του μυστικού ιερατείου, κατά του τότε βασιλέως! Μια εντελώς ανθρώπινη ανατρεπτική συνωμοσία, του μυστικού εβραϊκού ιερατείου, με τον προεδρεύοντα να κάθεται στην έδρα του Γιαχβέ, και να εγκρίνει ευχαρίστως το ψεύδος και την απάτη, ως αποτελεσματικά εργαλεία κατά του βασιλέως!

Ο φανερός βραχίονας του μυστικού ιερατείου λοιπόν, ο προφήτης Μιχαίας, μας εξηγεί, ότι κάποιος πονηρός "άγγελος" (αγγελιοφόρος) κατ’ εντολήν "θεού" (μυστικού ιερατείου) διοχέτευσε στους τετρακόσιους προφήτες, (δηλαδή στο φανερό ιερατείο) "πνεύμα ψεύδους", (ψευδείς πληροφορίες) για να οδηγήσουν τον βασιλιά τους σε εξοντωτική μάχη! Δηλαδή θέση και αντίθεση κατειλημμένη απ’ το ίδιο ιερατείο, αφού μόνο ένας, ο Μιχαίας, ο πραγματικός εκπρόσωπος του ιερατείου, γνώριζε την οριστική αποχή των πανίσχυρων προφητικών όπλων, απ’ την συγκεκριμένη μάχη.

Όλες αυτές οι θεολογικές ίντριγκες, μας δίνουν ανάγλυφη την εικόνα ενός συνωμοτικού κρυφού διευθυντηρίου ιερέων. Ενός ιερατικού πυρήνα, που αποτελούσαν το ιερατείο μέσα στο ιερατείο, ή αλλιώς το μυστικό ιερατείο, στις συνάξεις του οποίου, όχι μόνο προεδρεύει κάποιος φέροντας τον τίτλο του Ιεχωβά (!) αλλά η πανουργία, η παραπλάνηση, η μαγγανεία, το ψέμα και οι παντοειδείς απάτες, αποτελούσαν τα φυσιολογικά ζητούμενα των διαβουλεύσεών του.

Όμως, για να επιστρέψουμε στην βιβλική εξιστόρηση... ένας από τους τετρακόσιους εξαπατημένους προφήτες, δεν άντεξε τον βαρύ προσβλητικό υπαινιγμό του Μιχαία, ότι τετρακόσιοι προφήτες έγιναν αντικείμενο θεολογικού εμπαιγμού, απ’ τον ίδιο τους τον θεό... και εξοργισμένος του άστραψε μια δυνατή σφαλιάρα: «εράπισε τον Μιχαία επί την σιαγόνα» ρωτώντας τον ταυτόχρονα περιπαικτικά: «από ποιόν δρόμο πέρασε τώρα το πνεύμα του Κυρίου, φεύγοντας από μένα για να μιλήσει σε σένα;» Α΄Βασιλέων ή (Ο΄) Γ΄Βασιλειών 22.23-24. 

 Ο "καλός" μας ο προφήτης Μιχαίας, αφού δέχθηκε μια τέτοια δημόσια προσβολή, δεν απάντησε βέβαια, με το γνωστό στους Έλληνες: «πάταξον μεν άκουσον δε»,[2]  ούτε φυσικά γύρισε να τον ραπίσουν κι από την άλλη σιαγόνα, όπως πολύ αργότερα θα εισηγηθεί κάποιος διάσημος συνάδελφος του προφήτη, προσπαθώντας να εμφυσήσει παθητικότητα στους πιστούς εθνικούς, αλλά σαν μιμητής και αξιόμαχος δούλος του θυμώδους Γιαχβέ, προφήτευσε αμέσως, τί άλλο... τον θάνατο του ευέξαπτου συναδέλφου του, κάτι που ασφαλώς συνέβη σύντομα, μια και ο Μιχαίας σαν μέλος του πανίσχυρου κρυφού ιερατείου, έχοντας εξουσία ζωής και θανάτου, μπορούσε άνετα να το... διευθετήσει!

 Τελικά, η προφητική γνώμη των τετρακοσίων παραπληροφορημένων προφητών, όπως ήταν αναμενόμενο υπερίσχυσε και η μάχη έγινε. Ο Γιαχβέ-Σαβαώθ όμως, δεν εμφανίσθηκε στη μάχη να βοηθήσει με τις γνωστές του μαζικές εξοντώσεις αντιπάλων και ο βασιλιάς και μαζί του χιλιάδες Εβραίοι στρατιώτες, με ακλόνητη πίστη στον θεό των προφητών, έχασαν την ζωή τους, όλοι ανώνυμα θύματα της συγκεκριμένης σκευωρίας, που μοναδικό στόχο είχε να εξοντώσει τον βασιλιά των Ιουδαίων.

Η ειρωνεία της ιστορίας αυτής είναι, ότι ο στόχος της συγκεκριμένης μάχης ήταν η ανακατάληψη-απελευθέρωση μιας δικής τους πόλεως στη Γαλαάδ, που σκλαβωμένη υπέφερε υπό την κηδεμονία των Σύριων. Βλ. Α. Βασιλέων 22.3. Όμως, το άσπλαχνο και θεοκάπηλο κρυφό ιερατείο, δεν νοιαζόταν για τέτοιες λεπτομέρειες! Ήθελε τον θάνατο του βασιλιά τους και τον πέτυχε, οδηγώντας τον σε μια μάχη όπου τα πανίσχυρα ιερατικά όπλα (με το κωδικό όνομα Σαβαώθ) δεν εμφανίσθηκαν! Άφησε χιλιάδες ομόφυλούς του, να πέσουν σε μια καταδικασμένη και άνιση μάχη αδιαφορώντας για την συνεχιζόμενη σκλαβιά των επίσης ομοφύλων Γαλααδιτών, που συνέχισαν να υποφέρουν τον ζυγό των Συρίων.    

 Ο  ΒΙΒΛΙΚΟΣ  ΘΕΟΣ  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ  ΨΕΥΔΕΤΑΙ

Γίνεται λοιπόν εδώ φανερό, ότι "ο βιβλικός θεός" (δηλαδή ένας μυστικός ιερατικός πυρήνας) του ιουδαϊκού ιερατείου, ευχαρίστως έβαζε τους προφήτες του να ψεύδονται, εν γνώση ή εν αγνοία τους, αρκεί με ότι λένε ή κάνουν να εξυπηρετούν τα πανούργα σχέδιά του! Κατά συνέπεια, οι βιβλικοί προφήτες, εντελώς φυσιολογικά... ψεύδονται κατά περίπτωση! Ποιός θα μας πει λοιπόν, πότε πραγματικά οι προφήτες λένε την αλήθεια;
Γιατί να μην υποθέσουμε το αυτονόητο; ότι και εμείς οι εθνικοί, οι προσήλυτοι στον Ιουδαιο-χριστιανισμό, είμαστε στην θέση των εξαπατημένων εκείνων προφητών που κάποιοι τους έδωσαν εσκεμμένα δήθεν θεϊκές δυνάμεις και πληροφορίες;

Όπως γίνεται εδώ φανερό, "δόλιος βιβλικός θεός  = Ιεχωβά" και "μυστικό ιερατείο" ταυτίζονται απολύτως!

Από δε τους μεθοδευμένους δόλους του αδίστακτου αυτού μυστικού ιερατείου, δεν εξαιρείται απολύτως κανείς! Ούτε οι απλοί Εβραίοι υπήκοοι, ούτε οι στρατιώτες του Ισραήλ, ούτε καν οι ίδιοι οι Εβραίοι βασιλείς!

Ακόμα και οι χαμηλόβαθμοι ιερείς και προφήτες, που δεν ανήκουν στη μυστική αυτή ομάδα, εξαπατώνται, παραπλανώνται ή προδομένοι αφανίζονται, ανάλογα με τα σενάρια που γράφει γι’ αυτούς, το αδίστακτο μυστικό ιερατικό διευθυντήριο, που απ’ τα παρασκήνια κρατάει τα τυραννικότερα ινία της εξουσίας, πάνω σε ολόκληρο τον εβραϊκό λαό!

Αναρωτιέμαι λοιπόν: τι παραπάνω έχει ένας Σατανάς ή Διάβολος (διαβολέας) απ' αυτόν τον θεό;

 

 

 

[1]  Υπενθυμίζω τα λόγια της βιβλικής ηρωίδας Ιουδίθ: «ναι, ναι θεέ του πατρός μου και θεέ της κληρονομίας Ισραήλ, συ εισάκουσον της δεήσεώς μου και δός (εις τον) λόγον μου απάτη εις τραύμα και μώλωπα αυτών» Ιουδίθ 9.12.
[2]  Πλούταρχος «Θεμιστοκλής 11.4.1.

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ