Η ΑΠΟΚΡΥΦΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ 666
Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. Η μετάβαση της κοινωνίας των Ελληνομεσογειακών λαών από τον Ελληνικό ανθρωποκεντρικό πολιτισμό στον ιουδαϊκό θεοκεντρικό «πολιτισμό». Η κατάκτηση από τους ιουδαίους της νέας Χαναάν, όλης της λεκάνης της Μεσογείου.
Πλήθος μελετητών -ανάμεσα τους και ο καθηγητής στην Θεολογική σχολή Claremont στην Καλιφόρνια, Dennis MacDonald- έχουν υποστηρίξει πως το κατά Μάρκον ευαγγέλιο, που κατά την επικρατούσα θεωρία γράφτηκε πρώτο, δεν είναι παρά ένα λογοτεχνικό κείμενο, το περιεχόμενο του οποίου είναι κατά πολύ επηρεασμένο, έως και βασισμένο, στην ομηρική Οδύσσεια! Κι αυτό γιατί οι συγγραφείς του χρησιμοποίησαν την αρχαία τεχνική της μίμησης.
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΜΙΜΗΣΕΩΣ
Ο Dennis MacDonald παρουσιάζει στο βιβλίο του «Το κατά Μάρκον ευαγγέλιον και τα Ομηρικά έπη» όλους τους κοινούς τόπους που έχει εντοπίσει ανάμεσα στο πρώτο ευαγγέλιο του Μάρκου και το Ομηρικό έπος της Οδύσσειας.
Με λίγα λόγια υποστηρίζει ότι ο Μάρκος (ή τέλος πάντων το πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από τη συγγραφή του Κατά Μάρκον ευαγγελίου) προσπάθησε να κατασκευάσει ένα ιουδαϊκό Έπος, που είχε τη βάση του στην Οδύσσεια, παρουσιάζοντας όμως τους ήρωες της δικής του ιστορίας περισσότερο ισχυρούς από αυτούς του Ομήρου!
Ο MacDonald επισημαίνει μια σειρά από ομοιότητες που παρουσιάζουν τα δύο έργα, όπως για παράδειγμα το ότι και οι δύο ήρωες (ο Ιησούς και ο Οδυσσέας) βασανίστηκαν: ο μεν Οδυσσέας από πλάσματα μυθικά όπως η Χάρυβδη, αλλά και η Καλυψώ και η Κίρκη, ο δε Ιησούς από δαίμονες, δαιμονισμένους αλλά και τους εξουσιαστές της εποχής του.
Και οι δύο ταξίδευαν με συντρόφους ανίκανους να αντέξουν τα δεινά που περνούσαν, ενώ καταλήγουν να επιστρέφουν στο σπίτι τους για να το βρουν γεμάτο αντιπάλους έτοιμους να τους σκοτώσουν.
Γίνονται και οι δύο υποκείμενα φροντίδας μυροφόρων γυναικών, ενώ αμφότεροι γεύονται το δείπνο μαζί με τους συντρόφους τους πριν την κάθοδο στον Αδη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως σε ότι αφορά τον θάνατο του Ιησού, ο Μάρκος αφήνει την Οδύσσεια και βασίζεται στην Ιλιάδα και τον μαρτυρικό θάνατο του Εκτορα.
ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ
Πιο αναλυτικά, η ομοιότητα που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι η υπεροχή των δύο κεντρικών προσώπων, Οδυσσέα και Ιησού, η οποία αναδεικνύεται χωρίς ιδιαίτερο κόπο, μέσα από τις ίδιες τις περιστάσεις που κάνουν τους συντρόφους και των δύο να φαίνονται κατώτεροι.
Το ευαγγέλιο του Μάρκου, είναι αυτό που περισσότερο από τα άλλα παρουσιάζει τους 12 μαθητές ως κατ’ ουσίαν άπιστους -αφού όταν είδαν τον δάσκαλό τους να περπατάει πάνω στο νερό τον αμφισβήτησαν-, βαθιά φοβητσιάρηδες και δειλούς -όντας ψαράδες φοβούνταν τις τρικυμίες και δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν- αλλά και με περιορισμένη αντίληψη, αφού όταν, σύμφωνα με τον ευαγγελιστή, ο Ιησούς επιχείρησε να τους εξηγήσει το μυστήριο της βασιλείας του Θεού, χρειάστηκε να τους το επαναλάβει πολλές φορές.
Αυτή η επιτηδευμένη ίσως ολιγωρία των μαθητών, φαίνεται επίσης από το γεγονός ότι συχνά διαπληκτίζονταν για το ποιος είναι ο καλύτερος και ο πιο αγαπητός του δασκάλου τους, αμελώντας την ουσία της πίστης τους.
Οι σύντροφοι του Οδυσσέα από την άλλη πλευρά, είχαν περίπου τα ίδια χαρακτηριστικά. Αποδείχθηκαν ανόητοι, δειλοί, αγόμενοι από πάθη και αδυναμίες, στα οποία μόνο ο Οδυσσέας είχε το σθένος να αντισταθεί. Ο Όμηρος τους παρουσιάζει ως σκληροτράχηλους, αλλά και φυγόπονους, εξαιτίας των πολλών δεινών που είχαν περάσει στην εκστρατεία τους. Οι παράλληλες αυτές πορείες των μαθητών του Ιησού και των συντρόφων του Οδυσσέα γίνονται εμφανείς σε όλη την έκταση των κειμένων.
Μελετώντας προσεκτικά την εργασία του MacDonald, προκύπτουν ερωτηματικά τα οποία αναζητούν σαφείς απαντήσεις. Για παράδειγμα, πώς ένας απλοϊκός και αγράμματος ψαράς καταφέρνει να κατανοήσει την ομηρική γλώσσα, πετυχαίνοντας μάλιστα να εργαστεί πατώντας πάνω της; Η ερώτηση αυτή εγείρει νέες απορίες αναφορικά με τους πραγματικούς δημιουργούς των Ευαγγελίων και εν γένει των ιερών πρωτοχριστιανικών κειμένων. Όμως αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο αδυνατούμε να αναπτύξουμε εδώ λόγω του περιορισμένου χώρου.
ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΚΑΙ Η ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ
Ο MacDonald (αλλά και οι σύμφωνοι με αυτόν θρησκειολόγοι και ιστορικοί) έχοντας σχολαστικά προβεί σε συγκριτική μελέτη του κατά Μάρκον ευαγγελίου με πλήθος έργων από την ελληνική και λατινική γραμματεία των πρώτων μετά χριστιανικής χρονολόγησης αιώνων, καταλήγει σε ορισμένες ιδιαίτερα διαφωτιστικές παρατηρήσεις, σύμφωνα με τις οποίες ο Μάρκος έχει κάνει μια καταφανή προσπάθεια να διαμορφώσει το ιστορικό πρόσωπο του Ιησού, μέσα από μια σειρά χαρακτηριστικών αλλά και βιωμάτων, που κατάφεραν να τοποθετήσουν τον ομηρικό Οδυσσέα στο πάνθεον των σπουδαίων ανδρών της ιστορίας.
Η οπτική που εισάγει ο MacDonald δεν σταματά στο πρώτο συνοπτικό ευαγγέλιο, καθώς όπως ο ίδιος επισημαίνει, οι αρχικές του παρατηρήσεις περί μιμήσεως βασίστηκαν στις πράξεις των Αποστόλων, κάθε μια από τις οποίες αντιστοιχούσε σε κάποια σκηνή από την Ελληνική Μυθολογία!
Σε ότι αφορά τον Μάρκο, η έρευνα του καθηγητή τον οδήγησε στο συμπέρασμα πως ο ευαγγελιστής βασίστηκε όχι μόνο σε ένα, αλλά σε περισσότερα φιλολογικά είδη και πάνω σε μια μεγάλη ποικιλία κειμένων, όπως ιουδαϊκά μαρτυρολόγια, κείμενα του Πλάτωνα, Έλληνες τραγωδούς, μυθιστορηματικά κείμενα των πρώτων αιώνων αλλά και βιογραφίες.
Τείνει δε, να καταλήξει στο ότι ο Μάρκος ξεκίνησε την εργασία του με σκοπό να συγγράψει την βιογραφία του Ιησού, ιδέα όμως την οποία εγκατέλειψε γρήγορα, όταν αντιλήφθηκε την αναξιοπιστία και την ολιγωρία των πηγών που είχε στην διάθεση του.
Ο λόγος που προχώρησε σε αυτή την «ανανεωτική μεταμόρφωση» ήταν σαφώς η αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του Ομήρου στην Αρχαία παιδεία. Οι νέοι μάθαιναν αλφάβητο μέσα από τα έπη του μεγάλου ραψωδού και μόνο όταν αποκτούσαν καλή γνώση των δύο επών τους επιτρεπόταν να προχωρήσουν σε άλλα βιβλία. Όπως χαρακτηριστικά έχει γράψει ο Πλάτωνας, «…ήταν ο ποιητής που μόρφωσε την Ελλάδα», ενώ δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε πως τα έπη αντιμετωπίζονταν στον Αρχαίο κόσμο ως η θρησκευτική, πολιτιστική και ιστορική εγκυκλοπαίδεια της εποχής.
ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΟΜΗΡΙΚΕΣ ΜΙΜΗΣΕΙΣ
Ο Μάρκος, άλλωστε, δεν ήταν ο μόνος που αποφάσισε να μιμηθεί με το έργο του τον Όμηρο. Όπως έχει γράψει ο συγγραφέας και μουσικός Αριστείδης ο Κοϊντιλιανός «…μεγαλύτερος στόχος του δημιουργού είναι η μίμηση καθώς εξίσου σημαντικό με το να έχει κανείς την πρωτότυπη έμπνευση είναι να αναπαράγει οτιδήποτε έχει εφαρμοστεί με επιτυχία στο παρελθόν».
Στην λογική αυτή λοιπόν, τα έπη ακολούθησαν έργα όπως τα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ρόδιου, η «Αινειάδα» του Βιργίλιου, τα «Διονυσιακά» του Νόννου του Πανοπολίτη, αλλά και μερικά ιουδαϊκά ποιήματα όπως το «Περί Ιουδαίων» του Θεόδοτου.
Σε γενικές γραμμές πάντως, η Οδύσσεια κρατάει τα σκήπτρα, ως το πιο δημοφιλές έργο του Αρχαίου κόσμου, αφού δημιουργήθηκαν με βάση αυτήν, λογοτεχνικά μορφώματα διαφορετικού είδους (από ποίημα σε πεζό), ύφους (από σοβαρό σε σατιρικό ή αστείο) αλλά και χωροχρονικών συνθηκών. Τέλος έγινε σημείο αναφοράς και μέσο εξύμνησης και εγκαθίδρυσης αξιών, κάτι που διατήρησαν τα εμπνευσμένα από αυτήν έργα, καθώς κατάφερναν να καθιερώνουν αξίες με την ίδια επιτυχία που το έκανε και το πρωτότυπο έργο,ακόμα και αν εκ πρώτης όψεως δεν εμφάνιζαν έναν «ομηρικό» χαρακτήρα.
Σύμφωνα με τον MacDonald, οι εμφανείς όσο και συγκαλυμμένες μιμήσεις του Μάρκου είναι αποκαλυπτικές της ανωτερότητας του Ομήρου.
Για τον Αμερικανό καθηγητή, ο πρώτος ευαγγελιστής, μετέτρεψε το έπος σε πεζό λόγο, επικαιροποίησε το ομηρικό λεξιλόγιο και επανατοποθέτησε τα επεισόδια στον τόπο και τον χρόνο, σε μια όχι άκοπη διαδικασία, αφού δεν αρκέστηκε στο να ντύσει τον δικό του ήρωα με τα χαρακτηριστικά των επιφανών ανδρών του Ομήρου, αλλά έκανε μια προσπάθεια –και σε κάποιο βαθμό πέτυχε- να παρουσιάσει τον Ιησού ως πιο σπλαχνικό, πιο ευγενή και πιο σκληραγωγημένο από τον Οδυσσέα, καταναλώνοντας παράλληλα πολύ ενέργεια ώστε να συγκαλύψει το λογοτεχνικό του «δάνειο».
Υπάρχει κάποια βάση άραγε σε όλα αυτά; Η έρευνα στα ερευνητικά πεδία της Αρχαίας λογοτεχνίας, της συγκριτικής Μυθολογίας, αλλά και του Μυθικισμού, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, ρίχνοντας περισσότερο φως στο ομιχλώδες αίνιγμα της γέννησης της νέας θρησκείας 2.000 περίπου χρόνια πριν από σήμερα.
Ο «ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ» ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
Ο Dennis Ronald MacDonald είναι καθηγητής της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή Claremont στην Καλιφόρνια και έχει γίνει γνωστός για τις ανατρεπτικές του θεωρίες. Εκτός από την ένταξη και χρήση του ρητορικού εργαλείου του ρομαντισμού -την μίμηση- στο σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία πρώτο ευαγγέλιο, αυτό του Μάρκου, αλλά και τις πράξεις των Αποστόλων, και τον εντοπισμό των κοινών τόπων τους με τα Ομηρικά έπη, ο MacDonald ασχολείται και με άλλα ζητήματα που άπτονται της ουσίας και της βάσης του χριστιανισμού. Ένα ακόμα εξαιρετικό πόνημά του, είναι η μελέτη των συνοπτικών ευαγγελίων, αναδεικνύοντας το πρόβλημα που υπήρχε με τα κοινά τους σημεία αλλά και τις πηγές τους.
Σύμφωνα τόσο με τον MacDonald, αλλά και άλλους μελετητές, το ευαγγέλιο του Μάρκου παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με τα επόμενα δύο συνοπτικά, του Ματθαίου και του Λουκά, παρ’ όλα αυτά στα τελευταία εντοπίζονται σημαντικά πρωτότυπα χωρία τόσο σε σχέση με το ευαγγέλιο του Μάρκου, όσο και μεταξύ τους. Πρόκειται για ένα 25% της ύλης τους που παρουσιάζει σημαντικές διαφορές στην πλοκή, γεγονός που ενισχύει την πεποίθηση για την ύπαρξη μιας πρωταρχικής, άγνωστης σήμερα πηγής (οι ειδικοί την ονομάζουν Q), από την οποία εμπνεύστηκαν την ιστορία τους οι συγγραφείς των Ευαγγελίων.
Ο MacDonald έχει μεταξύ αυτών γράψει πολλά ακόμα βιβλία, άρθρα και συγκριτικές λογοτεχνικές εργασίες, ενώ είναι και συνδιευθυντής στο Ινστιτούτο «Antiquity and Christianity» του Claremont.
ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΚΟΜΗ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΜΑΡΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ (αν και πρόκειται για αμέτρητες περιπτώσεις),
ΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ
Οδύσσεια και Μάρκος 5, 1/20
Ο Οδυσσέας και το πλήρωμα του έφτασαν με πλοίο στην Αιαία.
Ο Ιησούς και οι μαθητές του πήγαν με πλοίο στην χώρα των Γεργεσηνών.
Όταν ο Οδυσσέας τράβηξε το σπαθί του η Κίρκη έτρεξε προς το μέρος του, γονάτισε, τον φώναξε με το όνομα του, και ζήτησε να τη λυπηθεί.
Όταν ο Ιησούς διέταξε τον δαίμονα να φύγει, ο δαιμονισμένος , γονάτισε, τον φώναξε με το όνομα του, και ζήτησε να τον λυπηθεί.
Ο Οδυσσέας ζήτησε από την Κίρκη να ορκιστεί ότι δεν θα έκανε κακό.
Ζήτησε από τον Ιησού να υποσχεθεί ότι δεν θα του έκανε κακό.
Ο Οδυσσέας ζήτησε από την Κίρκη να κάνει τα γουρούνια πάλι ανθρώπους, και εκείνη δέχτηκε, αλλά αργότερα αυτοί θα πνίγονταν στην θάλασσα.
Η λεγεώνα των δαιμόνων ζήτησε να σταλεί στα γουρούνια, και ο Ιησούς το δέχτηκε, μετά όμως τα έστειλε στη θάλασσα και πνίγηκαν.
Ο Οδυσσέας και το πλήρωμα του έφυγαν με πλοίο.
Ο Ιησούς και οι μαθητές του έφυγαν με πλοίο.
Οδύσσεια κ/μ Πράξεις 20, 7/12
Ο Οδυσσέας και το πλήρωμα έφυγαν από την Τροία και ταξίδεψαν πίσω στην Ελλάδα
Ο Παύλος και το πλήρωμα σταμάτησαν στην Τρωάδα έχοντας φύγει από την Αχαΐα.
Μετά το ταξίδι ο Οδυσσέας και το πλήρωμα γευμάτισαν.
Μετά το ταξίδι ο Παύλος και οι πιστοί γευμάτισαν.
Η συμφορά συνέβη την νύχτα
Η συμφορά συνέβη τα μεσάνυχτα
Ο Τηλέμαχος και ο Πεισίστρατος πήγαν στην Σπάρτη από ξηράς.
Ο Ιησούς και οι μαθητές του πήγαν στην Γαλιλαία από ξηράς.
Ο Μενέλαος αρνήθηκε να τους διώξει νηστικούς.
Ο Ιησούς αρνήθηκε να τους διώξει νηστικούς (τους φιλοξενούμενους).
Κάθισαν όλοι, άντρες και γυναίκες.
Κάθισαν όλοι, (προφανώς άντρες και γυναίκες).
Πήραν ψωμί, κρασί και κρέας και τα μοίρασαν.
Ο Ιησούς πήρε ψωμί και ψάρια και τα μοίρασε.
Όλοι έφαγαν και χόρτασαν.
Όλοι έφαγαν και χόρτασαν.
Οδύσσεια 100/116 Μάρκος 14, 13/16
Ο Οδυσσέας έστειλε δυο συντρόφους να αναζητήσουν φιλοξενία.
Ο Ιησούς έστειλε δυο μαθητές να αναζητήσουν κατάλυμα.
Πήγαν και συνάντησαν μια γυναίκα που έπαιρνε νερό για να το πάει στην πόλη. Πήγα και συνάντησαν έναν άντρα που μετέφερε νερό στην πόλη.
Έκαναν ερωτήσεις και τους έδειξαν ένα "ψηλό παλάτι"
Έκαναν ερωτήσεις και τους έδειξαν ένα "μεγάλο ανώγι".
Ένας ετοίμασε το γεύμα του.
Οι μαθητές ετοίμασαν το δείπνο
Ιλιάς Μάρκος
Ο Έκτωρ κατάλαβε τότε ότι θα τον σκότωναν, διότι οι θεοί του τον είχαν εγκαταλείψει.
Ο Ιησούς ήξερε ότι θα πέθαινε και παραπονέθηκε ότι ο Θεός τον εγκατέλειψε.
Η ψυχή του Εκτωρα πήγε με λυγμό στον Άδη.
Ο Ιησούς έβγαλε κραυγή και εξέπνευσε.
Οι Τρώες θρήνησαν σαν να είχε καταστραφεί η πόλη τους "από πάνω ως κάτω". Ο θάνατος του Ιησού προανάγγειλε την πτώση της Ιερουσαλήμ και του ναού, το καταπέτασμα του οποίου σχίστηκε "από πάνω ως κάτω
"Ιλιάς Ω
Μάρκος 6, 45/52
Ο Δίας, πάνω στον Όλυμπο, είδε τον Πρίαμο να ταξιδεύει προς τον Αχιλλέα.
Ο Ιησούς είδε από το βουνό τους μαθητές του να κωπηλατούν.
Ο Ερμής περπάτησε πάνω στο νερό μέχρι τον Πρίαμο.
Ο Ιησούς περπάτησε πάνω στο νερό μέχρι τους μαθητές του.
Ο Πρίαμος τρομοκρατήθηκε περιμένοντας το χειρότερο.
Οι μαθητές τρομοκρατήθηκαν περιμένοντας το χειρότερο.
Μετά από αυτές τις προφητείες, ο Οδυσσέας, μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο. Έκατσε μόνος του.
Μετά από αυτές τις προφητείες, ο Ιησούς κάθισε στο τραπέζι του σπιτιού του ταπεινού λεπρού.
Μπήκε η Ευρύκλεια με μια λεκάνη νερό και του έπλυνε τα πόδια. Αργότερα τον άλειψε με λάδι.
Μπήκε μια γυναίκα με ένα ακριβό βάζο από αλάβαστρο γεμάτο μύρο και το έχυσε στο κεφάλι του Ιησού.
Έριξε κάτω το μπρούτζινο σκεύος, χύνοντας όλο το νερό.
Έσπασε το δοχείο για να χύσει το μύρο.
Μόνο εκείνη αναγνώρισε τον βασιλιά της.
Μόνο εκείνη αναγνώρισε ότι ο Ιησούς θα πέθαινε.
Οδύσσεια Μάρκος 6 17/29
Ο Αγαμέμνων σφαγιάστηκε ανάμεσα σε πιατέλες και πιάτα.
Ο Ιωάννης αποκεφαλίστηκε, και το κεφάλι του παρουσιάσθηκε επί πινάκι.
Η γιορτή σπιλώθηκε από ένα φόνο.
Η γιορτή σπιλώθηκε από ένα φόνο.
Ο φόνος του Αγαμέμνωνα προαναγγέλλει τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσει ο Οδυσσέας.
Ο φόνος του Ιωάννη του Βαπτιστή προαναγγέλλει τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσει ο Ιησούς.
Πηγή: Τα Ομηρικά Έπη και το Ευαγγέλιο του Μάρκου.- Μακ Ντόναλντ
Η συγκλονιστική άποψη του Μακ Ντόναλντ είναι ότι το Ευαγγέλιο του Μάρκου αποτελεί μια προσεκτικά μελετημένη και συνειδητή κατασκευή ενός αντι-έπους, βασισμένου σχεδόν αποκλειστικά στα έπη του Ομήρου.
Ο λογοκλόπος Μάρκος απλά εκσυγχρονίζει και εξιουδαΐζει τον Οδυσσέα, παρουσιάζοντας έναν νέο ήρωα, τον Ιησού.
Η άλλη παράμετρος για την συγγραφή του Ευαγγελίου, όπως είναι φυσικό, είναι η Παλαιά Διαθήκη, από την οποία όμως ο Μάρκος αντλεί συντριπτικά λιγότερα στοιχεία.
Στοιχεία από το συγκλονιστικό βιβλίο του Μακ Ντόναλντ:
Οι μαθητές του Ιησού είναι ψαράδες -σε μια κατάξερη Παλαιστίνη- επειδή και ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του είναι ναυτικοί.
Ο Ιησούς είναι ξυλουργός επειδή και ο Οδυσσέας, όπως αναφέρει ο Όμηρος, είναι και ξυλουργός.
Οι ομοιότητες είναι ατέλειωτες.
Ο Πέτρος μοιάζει στον Ευρύλοχο όχι μόνον επειδή και οι δύο ομιλούν εξ ονόματος όλων των υπόλοιπων μαθητών-συντρόφων, αλλά επειδή και οι δύο κατηγορήθηκαν από τους ηγέτες τους ότι είχαν καταληφθεί από κακούς δαίμονες, αλλά και διότι και οι δύο προτίμησαν, αντί να υποφέρουν, να σπάσουν τους όρκους τους προς τον ήρωά τους.
Γιατί οι αρχιερείς χρειάζονταν τον Ιούδα για να αναγνωρίσει και να τους υποδείξει τον Ιησού, ώστε να τον συλλάβουν; Τον γνώριζαν ήδη. Ο Ιησούς δίδασκε δημόσια στην Παλαιστίνη επί τρία χρόνια και, σε μια τουλάχιστον περίπτωση, μιλώντας στο ναό συνδιαλέγεται με τους αρχιερείς κατηγορώντας τους ότι κατέστησαν «τον οίκο» του «σπήλαιο ληστών».
Η απάντηση είναι απλή. Ο προδότης Ιούδας «παίζει το ρόλο» του Μελάνθιου, γιου του Δολίου, στην Οδύσσεια. Μετά την επιστροφή του στην Ιθάκη, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που αναγνώρισαν τον Οδυσσέα, που εμφανίζεται σαν ζητιάνος. Ο Μελάνθιος είναι εκείνος που προδίδει τον Οδυσσέα και επιχειρεί να εφοδιάσει με όπλα τους μνηστήρες. Η Ευρύκλεια, η τροφός του Τηλέμαχου, είναι από τους λίγους ανθρώπους που αναγνωρίζει τον Οδυσσέα. Η Ευρυνόμη, υπηρέτρια στο παλάτι, λούζει τον Οδυσσέα, τον μυρώνει και του φορά καθαρά ρούχα.
Ο Μάρκος παίζει με τα ονόματα των δύο γυναικών, όταν αναφέρει το περιστατικό όπου μια, μη επονομαζόμενη, γυναίκα σπάει ένα ένα πανάκριβο δοχείο με μύρο και χρίει τον Ιησού. Και ενώ οι μαθητές του αγανακτούν, ο Ιησούς λέει να την αφήσουν ήσυχη διότι «όπου και αν κηρυχθεί αυτό το ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο» [να κηρυχθεί, δηλαδή, ο νόμος -ευρύτατα- σε όλο τον κόσμο (Ευρυνόμη)], «εκείνο που αυτή έκανε, θα αναφερθεί σε ανάμνησή της», θα δοξαστεί δηλαδή παντού (Ευρύκλεια).
Ο Μακ Ντόναλντ βρίσκει έντεκα ομοιότητες ανάμεσα στην σταύρωση του Ιησού και στον θάνατο του Έκτωρα, όλες με την ίδια σειρά, και έντεκα ακόμα ομοιότητες ανάμεσα στην διήγηση του Μάρκου για την ταφή του Ιησού και στην διήγηση του Ομήρου για την ταφή του Έκτωρα, όλες με την ίδια σειρά.
Όσο για την ανάσταση, τίποτα το εξαιρετικό. Οι ήρωες του Ομήρου πηγαινοέρχονται διαρκώς στον Άδη. Το μόνο που προσθέτει ο Μάρκος είναι η εκ νεκρών ανάσταση ...; Στην Οδύσσεια ένας σύντροφος του Οδυσσέα αποκοιμιέται και πέφτοντας από την σκεπή σκοτώνεται. Το φάντασμά του μάς λέει πόσο «κακότυχος» ήταν.
Στις Πράξεις των Αποστόλων, ένας νεαρός πέφτει επίσης από ένα παράθυρο, καθώς αποκοιμήθηκε, και σκοτώνεται. Αυτός ο νέος είναι περισσότερο τυχερός. Τυχαίνει να περάσει ο Παύλος από εκεί και τον ανασταίνει. Το όνομά του; Εύτυχος!
Όλοι οι σχολιαστές του Μακ Ντόναλντ συμφωνούν σε ένα σημείο: το έργο του κλείνει μια για πάντα το ζήτημα του χριστολογικού. Μερικά παραδείγματα, όσον αφορά τα δάνεια του ευαγγελιστή Μάρκου από τον Όμηρο, θα ήταν ενδιαφέροντα. Πρόκειται όμως για αμέτρητες περιπτώσεις.
Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι ο Μάρκος δεν είναι απλώς κάποιος εγγράμματος φίλος, σύντροφος, μαθητής κάποιων αγράμματων ψαράδων από την Ιουδαία. Γνωρίζει άριστα τα έπη του Ομήρου. Η κοινή ελληνική, που ήταν η διεθνής γλώσσα της εποχής του, είχε τεράστιες διαφορές από την γλώσσα του Ομήρου (μια απλή ματιά στα Ευαγγέλια και στον Όμηρο αρκεί). Η μελέτη του Ομήρου την εποχή εκείνη προϋπόθετε την παράλληλη μελέτη λεξικών αλλά και σχολιογραφικών έργων πάνω στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια.
Σείριος:
Εκ πρώτης όψεως, ο τίτλος αυτού του βιβλίου προκαλεί την έκπληξη. Τι σχέση μπορεί να έχουν τα αρχαιότερα έπη -τα Ομηρικά- με το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, το αρχαιότερο όλων των Ευαγγελίων;
Με δεδομένο πως ο Ντένις ΜακΝτόναλντ είναι πολυγραφότατος και παγκοσμίως γνωστός Συγγραφέας - καθηγήτης Θεολογίας και Καινής Διαθήκης στο Πανεπιστήμιο του Λος Αντζελες, δίνει σε αυτό το βιβλίο βαρύνουσα σημασία. Σύμφωνα με τον Ντ. ΜακΝτόναλντ, ο συγγραφέας του Κατά Μάρκον μιμείται τα ομηρικά έπη, γράφοντας ένα πεζό έπος σχεδιασμένο κατά μέγα μέρος σύμφωνα με την Οδύσσεια και το τέλος της Ιλιάδος. «Ο Ιησούς του Μάρκου», τονίζει, «μοιράζεται πολλά χαρακτηριστικά με τον Έκτορα και ακόμα περισσότερα με τον Οδυσσέα».
Σείριος
http://sfrang.blogspot.gr
http://http---ellinon-anava.pblogs.gr/
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ. ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕ ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ. ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΜΟΝΟ 144.000 ΕΒΡΑΙΟΙ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΜΟΛΥΝΘΗΣΑΝ ΜΕ ΓΥΝΑΙΚΑ. "Γέροντας, νέους, και παρθένους, και νήπια, και γυναίκας, φονεύσατε μέχρις εξαλείψεως".
ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ Ο ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ (ΝΟΤΙΑ), ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΛΟΥΚΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ (ΒΟΡΕΙΑ). ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΠΗΓΕ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ; ΒΟΡΕΙΑ Ή ΝΟΤΙΑ;
ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ. Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΖΗΤΗΣΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ. «Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσιν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ θεός.» (Κατὰ Ματθαίον Εὐαγγέλιον, 1, 23). ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΝ ΟΝΟΜΑΣΑΝ ΙΗΣΟΥ;
ΕΔΩ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ…ΕΚΕΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ…ΠΟΙΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;
Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου