ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ «ΜΟΡΦΩΜΕΝΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ»;

 

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΩΝ ΤΗΣ CIA ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΕΝΤΥΠΑ.‏

 

ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΗΣ CIA: «ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ»

ΝΙΤΣΕ:  «ΘΕΛΕΤΕ  ΝΑ  ΑΠΑΛΛΑΓΕΙΤΕ  ΑΠΟ   ΤΗΝ  ΑΛΗΘΕΙΑ;  ΠΝΙΞΤΕ  ΤΗΝ  ΜΕ  ΛΕΞΕΙΣ».

«Δημοσιογραφία είναι, να δημοσιεύεις αυτά, που κάποιοι δεν θέλουν να δημοσιευτούν. Οτιδήποτε άλλο, είναι δημόσιες σχέσεις».  Γεώργιος  Όργουελ

 

  Διαβάστε  και  τα  άρθρα:

ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ: ΠΕΝΤΕ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΕΒΡΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ CIA, ΜΕ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟ ΜΕΛΛΟΝ. Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ.


 "Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΣΕ ΗΠΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ".



ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΑΡΧΗΓΟ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΑΝ «ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ».


Τζων  Σουίντον   (1829-1901) πρώην αρχισυντάκτης των New York Times

«Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιοι δεν θέλουν να δημοσιευτούν. Οτιδήποτε άλλο, είναι δημόσιες σχέσεις».

  

    

       Όλοι  οι  Έλληνες  «οι  νουν  έχοντες»  διερωτώνται:    Τι  συμβαίνει  επιτέλους  με  την  δημοσιογραφία  και   με  τους δημοσιογράφους;  

Υπάρχει  καθόλου  τιμιότητα  και  αξιοπιστία  στον   κλάδο  αυτόν,  τον  επονομαζόμενο  και «τετάρτη εξουσία»; 

       Η Ροζίτα  Σώκου  είπε  κάποτε:                                                        «Στην  Ελλάδα,  όποιος  δεν  πετυχαίνει  αλλού, γίνεται  δημοσιογράφος».  Πόσο αληθεύει  αυτό;

      Εάν  ερευνήσει  κανείς  το  θέμα  σε  βάθος,  θα   διαπιστώσει,  ότι  ο  βίος,  η  πολιτεία  και  τα  στάδια   της  εξελικτικής πορείας  ενός  τυπικού  Έλληνα  δημοσιογράφου  είναι  απολύτως  προβλέψιμα:  

     Α. στάδιο: 

Μετά  την  αποφοίτησή του  από  την  σχολή του   Βεντούρα (ή  ισοδύναμης  σχολής)  εισέρχεται
δυναμικά στο  «λειτούργημα»  της  δημοσιογραφίας,  όπου  σημειώνει  συνήθως  παταγώδη  αποτυχία,  γιατί  είναι τεμπελχανάς  και μικρόμυαλος,   πάσχει   από  τις  γνωστές  ιδεοληψίες   και  στερείται  ταλέντου,  γνώσεων και ευλυγισίας  πνεύματος.      

     Β.  στάδιο:   

Προκειμένου  να  επιπλεύσει  γίνεται  πράκτορας  ξένης  πρεσβείας,  ρουφιανεύει  τους  άλλους  δημοσιογράφους   και  τους  πολιτικούς,  οι οποίοι  είναι  βέβαια  πράκτορες  της  ίδιας       ή  άλλης  πρεσβείας.         

      Γ.  στάδιο:    

Απαιτεί  δημόσιο  αξίωμα  και  πολλά  λεφτά  (βλέπε  ποίημα  Σουρή:  «ή  υπουργό  με  κάνεις  ή  εφημερίδα  βγάζω»).     

      Δ.  στάδιο:    

Γίνεται  βουλευτής,  υπουργός, μπορεί  και  πρωθυπουργός,   (Μπορώ  να  αναφέρω   άφθονα  παραδείγματα).
                                       

     Στο  σημείο  αυτό  αξίζει  να  αναφέρουμε  τμήμα του  ΜΝΗΜΕΙΩΔΟΥΣ  άρθρου  του  αμερικανού   δημοσιογράφου  των  Τάϊμς  της  Νέας  Υόρκης  Τζών  Σουίντον,  για  το  ποιόν  των  δημοσιογράφων.  

Βέβαια  κι  αυτός  τα  είπε  όταν  έβγαινε  στη  σύνταξη.   Το  αφεντικό  του,  ο  εβραίος  ιδιοκτήτης  και  εκδότης  των Τάιμς  της  Νέας  Υόρκης   Σουλτζμπέργκερ, φαίνεται   του  είχε  βγάλει  το  λάδι.
Παρεμπιπτόντως,  η  Ελληνική Βασιλική  οικογένεια  των    Γλύξμπουργκ,   συνδέεται  από  το  1945,  στενά,  (πιο  στενά          δεν  γίνεται)  με τους Σουλτσμπέργκερ.                                                 

      «Είναι  δουλειά  και  καθήκον  κάθε  δημοσιογράφου  να  καταστρέφει  την  αλήθεια,  να ψεύδεται,  να  διαστρεβλώνει,   να  εξυβρίζει,  να  κολακεύει  γονυπετής  το  Μαμωνά  και  να  πουλάει  τη  Πατρίδα  του  για  τον  άρτο  τον  επιούσιο.     Είμαστε  υποτελείς.  ΄Οργανα  των  πλουσίων  που  βρίσκονται  στο  παρασκήνιο.                                                     Είμαστε  καραγκιόζηδες.  Αυτοί  οι άνθρωποι  κινούν  τα  νήματα  και  εμείς  χορεύουμε  στο  ρυθμό  τους.  Ο  χρόνος,  η  ζωή μας ,  οι  ικανότητές  μας  είναι ιδιοκτησία  αυτών   των  ανθρώπων.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ  ΠΟΡΝΕΣ». (Επεξήγηση:  δηλαδή  «μορφωμένες  πουτάνες»).

       Πηγή: «Η  ιστορία της εργασίας», του  Richard  O. Bayer,  εκδόσεις:  United  Electrical, Radio & Machine  Workers of America, NY   1979.  

 (Σημείωση:  Δεν  ξέρω  αν  αληθεύει,  πάντως  έχει   γραφεί,   χωρίς  να  διαψευσθεί:  «σήμερα, το 2015, ο λαός  των  Ιουδαίων  αριθμείται  από  περίπου 15.000.000  άτομα,  δηλαδή  αποτελεί  το 0,2% του παγκόσμιου πληθυσμού των  7.000.000.000.                        Οι  Ιουδαίοι   κατέχουν  το σύνολο των Τραπεζών
και  των χρηματιστηρίων  παγκοσμίως, βρίσκονται  μέσα  σε  όλα  τα  καίρια πόστα των μεγάλων  κυβερνήσεων και  είναι  ιδιοκτήτες    στο 96% των ΜΜΕ,  στο  80%   των πολυεθνικών   εταιρειών                            και  στο 90% των εταιρειών δημοσκοπήσεων»).

    Ας  κάνουμε  εδώ  ορισμένες  επισημάνσεις.  

Η  δημοσιογραφία  είναι  ένα  σημαντικό  στοιχείο μιας σύγχρονης  κοινωνίας.  Όλοι  όμως ομολογούν
ότι  η  δημοσιογραφία  και  η  ενημέρωση πάσχει   σοβαρά.  Αυτό  είναι  αδιαμφισβήτητο. Το  πιο  χαρακτηριστικό  στοιχείο  στην  παθολογία της   δημοσιογραφίας  που  παρατηρείται  σήμερα,  είναι   η  εξαφάνιση της ενημέρωσης: 

οι πληροφορίες  χωρίς πληροφόρηση.

        Η  παγκόσμια  ιδιοκτησία των  ΜΜΕ,  όλοι  γνωστής  καταγωγής,  έχει  εκδώσει  και επιβάλει   διεθνώς σαν  βασική  κατευθυντήρια   οδηγία   στις   «μορφωμένες  πουτάνες»  τους,  την στρατηγικά   ελεγχόμενη  πληροφόρηση.  Οι  κατευθύνσεις  της   αφανούς  αυτής  νεοταξικής  λογοκρισίας είναι να              εξαφανίζει τις ουσιαστικές πληροφορίες,  μέσα  σε  έναν κυκεώνα  ΑΣΗΜΑΝΤΩΝ πληροφοριών, που διαχέονται μέσα            από ένα ελεγχόμενο  ευρύτατο δίκτυο Μέσων Ενημέρωσης. 

    Αυτό επιτρέπει στη νέου τύπου λογοκρισία ΝΑ  ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ πλουραλιστική και δημοκρατική.  Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται κατ' αρχάς στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τη βασική πηγή ενημέρωσης του κοινού.
       Όλοι οι Ιατροί,  οι  ψυχίατροι  και  ψυχολόγοι και οι ειδικοί στις νευροεπιστήμες  και  στην ανθρώπινη   ψυχοκοινωνιολογία γνωρίζουν ότι η απομνημόνευση πληροφοριών από τον εγκέφαλο γίνεται καλύτερα όταν αυτές παρουσιάζονται με δομημένο και ιεραρχημένο τρόπο.

      Όμως, τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων κάνουν ακριβώς το αντίθετο, ανακατεύοντας άναρχα ετερόκλητα θέματα διαφορετικής σπουδαιότητας (διάφορα θέματα: λίγο πολιτική, αθλητικά, ένα κοινωνικό θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετά ξανά λίγο πολιτική κ.λπ.), επειδή επιδιώκουν τη λιγότερη δυνατή απομνημόνευση των πληροφοριών από το κοινό.

 Έτσι, είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις ένα πληθυσμό...

        Όπως οι  «εκλογές»  και  τα  «δημοψηφίσματα», έτσι και οι τηλεοπτικές  «εφημερίδες» συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά έχουν χάσει το περιεχόμενο τους. Ένα τηλεοπτικό δελτίο περιέχει το πολύ 2 με 3 λεπτά πραγματικής ενημέρωσης. Η υπόλοιπη αποτελείται από θέματα περιοδικών, ανούσια  ρεπορτάζ, διάφορα περιστατικά, κουτσομπολιά και "ριάλιτι" γύρω από την καθημερινότητα. Οι αναλύσεις από εξειδικευμένους ανεξάρτητους  δημοσιογράφους, όπως και οι  πραγματικά ενημερωτικές εκπομπές, έχουν σχεδόν εξαφανιστεί ολοκληρωτικά.   

          Οι  νευροψυχίατροι  αποκαλούν  αυτό  το  γεγονός   «κοινωνική  σχιζοφρένεια».  Πράγματι η  ψυχική   πάθηση  που  αποκαλείται  στην  Ψυχιατρική   Σχιζοφρένεια, σχηματικά,  μπορεί  να περιγραφεί   ως  εξής:  

Η  ροή  πάσης  φύσεως  πληροφοριών  προς  το   Κεντρικό  Νευρικό  Σύστημα ελέγχεται  και  φιλτράρεται σε   ένα  πολύπλοκο  νευρικό  πλέγμα  που  αποκαλείται ανιών              δικτυωτός  σχηματισμός.  Εάν  αυτό  το  ειδικό   φίλτρο  γίνει  διάτρητο,  τότε  ποικίλα, εσωτερικά  και  εξωτερικά,  άσχετα,  ασήμαντα  και  αδιάφορα   ερεθίσματα,   εισέρχονται  και  πλημμυρίζουν  το Κ.Ν.Σ. στην φάση  που  γίνεται  η  ολοκλήρωση   των  ανώτερων  ψυχικών  λειτουργιών. Το αποτέλεσμα  είναι  η  διάσπαση  του  ψυχισμού,  η   υπερφόρτωση  με  «παράσιτα»,  η  Σχιζοφρένεια. 

Τελικά  το  υποκείμενο  καταλήγει  στην  λεγόμενη   «πρωτογενή  Άνοια».

    Η  κατάσταση  που  έχουν  επιβάλλει  οι  σημερινοί   επικυρίαρχοι  στον  λαό,  είναι  αυτό  ακριβώς. 

     Από  την  άλλα  μεριά  υπάρχουν  ατελείωτοι,   εξαγορασμένοι  με  άφθονο  χρήμα, «ανεξάρτητοι»   δημοσιογράφοι,    «πανεπιστημιακοί»,  δήθεν  ειδικοί   ιστορικοί, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι κλπ,  πάντα   έτοιμοι  (και  πληρωμένοι)  για  να  θολώσουν  τα νερά   για  να  φαίνονται  βαθειά.                                Όλοι  τους  αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί»  και  έχουν  στο  μέτωπό  τους  εμφανές  το  «αριστερό   πρόσημο». Μόλις  οι  οικονομικοί αφέντες  τους   πατήσουν  το  κατάλληλο  κουμπί,  μπορεί  να   ξεράσουν  και  να σερβίρουν  στον  άσχετο  λαό  ό,τι χρειάζεται  για  τον  πνευματικό  έλεγχό  του.  

         Οι  πουλημένοι  «δημοσιογράφοι»  παίρνουν   «συνεντεύξεις» από  πολιτικούς,  από  τις  οποίες  παραπληροφορείται  συνεχώς,  με  μισές  αλήθειες   και  ολόκληρα  ψέματα,  ο  εύπιστος  λαός.

         Η  τακτική  που  εφαρμόζεται  στο  σημείο  αυτό   από  τους  πολιτικούς  και  την  όπισθεν  αυτών  κρυπτόμενη  οικονομική  δύναμη,  έχει  να  κάνει  με  την  ρήση,  που  εφάρμοζε  πάντοτε  στις  συνεντεύξεις  του  ο  Ανδρέας  Παπανδρέου:   «αν  δεν  θέλεις  να  βρεθείς  στην  δυσάρεστη  θέση,   να απαντάς  σε δύσκολες  ερωτήσεις,   φρόντισε  ώστε  αυτές  να  μην  γίνονται  ποτέ».

    Η  αληθινή  ενημέρωση παρέχεται πλέον από περιθωριακά     και ειδικά έντυπα, τα οποία διαβάζονται από μία μειοψηφία  υποψιασμένων  πολιτών. Η εξαφάνιση της ενημέρωσης είναι το απτό σημάδι ότι η φύση του πολιτικού καθεστώτος που ζούμε έχει ήδη αλλάξει.

    Και  η  Ελληνική  Δικαιοσύνη  τι  κάνει;  Οι  φορείς,   τα  πρόσωπα  της  δικαιοσύνης,  θα απαντήσουν:   «εφαρμόζουμε  τους  νόμους,  αυτή  είναι  η  δουλειά   μας.  Το  έργο  μας  είναι  η (καλή  ή  η  κακή)   εφαρμογή  των  νόμων,  που  παράγει  το  νομοθετικό             σώμα, οι  βουλευτές,  που εσείς  επιλέγετε». 

      Και  έτσι  φθάνουμε  στο  αγλάϊσμα  της  ηθικής,   στους  νομοπαρασκευαστές,  στους  νομοθέτες, στους   βουλευτές  μας,  σ΄αυτούς  που  νομοθετούν,  ώστε  οι  άλλοι  να  εφαρμόζουν.  Οι βουλευτές  μας  λοιπόν   δημιουργούν  τον  νόμο.  Ο  νόμος  όμως,  όπως  πολλοί   γνωρίζουν  ή  το υποψιάζονται, σε πολλές περιπτώσεις,  είναι  το  νόμιμο  εργαλείο  των  απατεώνων.   Νόμοι,  όπως νομοθέτες   και   νομοθετικό  έργο, υπάρχουν  πολλοί  και  ειδικά  στην  Ελλάδα       εξαιρετικά  πολλοί. 

(Περισσότεροι νόμοι, λιγότερη δικαιοσύνη,  Κικέρων).

Η  θεσμοθετημένη  πολυνομία  στην  Ελλάδα,   εμπεριέχει  ενδογενή  ασάφεια  και  αντιφατικότητα  μέσα  στους  ίδιους  τους  νόμους  που  ψηφίζονται    και αυτό  γίνεται  ο  καλύτερος  υπερασπιστής της ανομίας.  Γι΄αυτό  οι  μεγαλύτεροι  απατεώνες,  οι  «έλληνες»   πολιτικοί,  λένε  ότι  «ο  νόμος είναι  ένα  χαζό  σκυλί,   που  το  ξεγελάς,  όποτε  θέλεις».  Οι  νομοθέτες   άλλωστε,  δηλαδή  οι βουλευτές  μας,  ενδιαφέρονται   να  αποδώσουν  «νομιμότητα»  και  όχι  δικαιοσύνη.   Οι  «έλληνες» νομοθέτες  κατάντησαν   οι  στυλοβάτες   της  παρανομίας.    Η  νομιμότητα  εκφράζει  την  υποκειμενική  δικαιοσύνη  του  βουλευτή  νομοθέτη. Με  τους  «νόμους»  όμως  που  ψηφίζουν  οι  βουλευτές  μας,  απλώς   διαστρεβλώνουν  την   πραγματική  δικαιοσύνη.   Έτσι  οι  βουλευτές  μας  ψήφισαν  και  ψηφίζουν  στην  Ελλάδα  ένα  απέραντο   σύνολο  ανόητων,  ανεφάρμοστων  και εξωφρενικών   νόμων,  μέσα  στους  οποίους  εμπεριέχονται   ποταμοί   νομικής  ασυναρτησίας  και πανέξυπνης   θεσμοθετημένης  νομικής  ιδιοτέλειας.   Φαίνεται  ότι  την  σημερινή  Ελλάδα  είχε υπ΄όψιν  του   ο  Μοντεσκιέ  όταν  έγραφε:

« Δεν υπάρχει πιο βάναυση μορφή τυραννίας από εκείνη που ασκείται στη σκιά των νόμων και με τα χρώματα της δικαιοσύνης».-

Ζ.  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΑΡΘΡΑ:

1.  ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΟΛΙΤΕΣ ΘΑ ΜΗΝΥΣΟΥΝ ΤΟΥΣ «ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ» ΓΙΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΛΛΕΡΓΗ.

2.   ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ CIA ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

3.   H ΠΟΛΙΤΙΚΗ, KOIΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

4.   Η ΕΥΦΥΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

5.   ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΣ ΟΙ «ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ»;

6.   Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ KANEI ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

7.   Η ΘΗΛΥΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

8.   ΕΛΛΑΣ: ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΑΔΟΥΛΕΥΤΟΥΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥΣ

9.   ΟΙ «ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ» ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

10.   ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ (ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ), ΟΜΟΛΟΓΕΙ: "ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΞΕΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ".

11.   "ΑΠΟ 26 ΕΤΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ Ο ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ";

12.   ΟΙ «ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ» ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ «ΔΕΞΙΟΙ» ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΜΙΑΣ ΞΕΝΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ;

Διαβάστε  και  το  άρθρο:  ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΑΡΧΗΓΟ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΑΝ «ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ».
Η  ΒΑΛΕΡΙ  ΠΛΕΪΜ,  μία  πράκτορας  της  CIA,   σε  βιβλίο  της  ισχυρίστηκε,  ότι  στρατολόγησε  στην  CIA,  εκατοντάδες  Έλληνες  πολιτικούς,  δημοσιογράφους,  επιστήμονες  και  επιχειρηματίες.  Το  βιβλίο  της,  ανάρπαστο  στις  ΗΠΑ, δεν  μεταφράστηκε, για  άγνωστους  λόγους,   στα  ελληνικά.    

Η  Βάλερι  Πλέιμ,  δουλεύοντας για τη CΙΑ στην πρεσβεία της Αθήνας, ήταν  υπό την καθοδήγηση του «σταθμάρχη» Νταγκ Σμιθ  και  είχε σαν βασικό καθήκον να στρατολογεί στην CIA, ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ.

«Κάθε ημέρα στο γραφείο, συγκρίναμε με τους συναδέλφους μου τις σημειώσεις μας για το ποιούς πολιτικούς κλπ. είχαμε συναντήσει και με ποιούς θα έπρεπε να επιδιώξουμε να συνεχίσουμε τις επαφές μας».

Μετά ο Τζιμ (υψηλόβαθμο στέλεχος της CIA στην Αθήνα) μας ρωτούσε ποιούς είχαμε συναντήσει το περασμένο βράδυ.
Του δείχναμε με περηφάνια τη μικρή στοίβα με τις επαγγελματικές κάρτες, τις κοίταζε στα γρήγορα, απορρίπτοντας κάθε μία λέγοντας:

«τον έχουμε ήδη στρατολογήσει – μην ασχολείστε – αναξιόπιστος – τον έχουμε ήδη στρατολογήσει – ίσως».

Εντύπωση προκαλεί  η προθυμία με την οποία «Έλληνες πολιτικοί, επιστήμονες, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι και κοσμικοί της συμφοράς, σπεύδουν να παραδοθούν στην αγκαλιά της CΙΑ, για να αποκομίσουν τα κέρδη της επιτυχίας και της ανέλιξης».

Σήμερα,  όπως έχει γραφεί  για  την  πατρίδα  μας:  «Ευρισκόμενη η Ελλάδα σε ελεύθερη πτώση εδώ και καιρό και έχοντας απωλέσει την εθνική της κυριαρχία μέσα από μια διαδικασία που ελάχιστα διαφέρει επί της ουσίας ως προς τα αποτελέσματά της από την ήττα και την Κατοχή του 1941-1944, πλέον υφίσταται λεηλασία από επιχειρήσεις της, κατά τεκμήριο, "μη φιλικής" χώρας στα ανατολικά της.

Και δεν θα πούμε "εχθρικής" γιατί η Τουρκία δεν αντιμετωπίζει πλέον την Ελλάδα ως "εχθρική" χώρα. Την αντιμετωπίζει ως "ενδοχώρα" και "δορυφόρο εν αναμονή".

Π.χ. ο  "Αστέρας" Βουλιαγμένης που απέκτησε ο τουρκικός όμιλος  Dogus. Με αντίτιμο κάτι λιγότερο από 400 εκατ. ευρώ, η τουρκική μυστική  υπηρεσία  ΜΙΤ θα έχει πλέον προσβάσεις στην ελληνική κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή μέσω του ελέγχου του Αστέρα, που ούτε καν ονειρευόταν…»

ΕΡΩΤΗΜΑ  ΠΡΩΤΟ:

Πως  μπορεί  ένας  ξένος  πράκτορας  να  πλησιάσει  και  να  στρατολογήσει  έναν  Έλληνα  πολιτικό  ή  δημοσιογράφο;

ΕΡΩΤΗΜΑ  ΔΕΥΤΕΡΟ:

Τι  είδους  άνθρωπος  είναι  ένας  «έλληνας» που  γίνεται  πράκτορας  ξένων  μυστικών  υπηρεσιών;  Τι  γονιδιακό  φορτίο  κουβαλάει.  Τι  εμπειρίες  έχει  από  την  ζωή  του.  Σε  τι  στηρίζεται  μία  ξένη  μυστική  υπηρεσία  και  τον  πατάει  γερά  πάνω  στον  κάλο.  Τι  ανυπόφορο  έκανε  τέλος  πάντων  στην  ζωή  του  και  ζει  έκτοτε  με  τον  βραχνά  του  ισόβιου  πράκτορα  και  προδότη  της  χώρας  του;

Παρακάτω  παρουσιάζω  μία  - ίσως  αφελή  - ανάπτυξη  του  θέματος,  που  όπως  έλεγαν  παλιά  οι  καθηγητές μου  μπορεί  να  επανεκδοθεί  «βελτιωμένη  και  επηυξημένη».

Ας  πάρουμε  μερικά  υποθετικά  παραδείγματα. 

Έχουμε  έναν  φιλόδοξο  και  κενού  περιεχομένου  έλληνα  διπλωματικό  υπάλληλο,  με  ενδιαφέρον  όνομα,  π.χ  τον  κ.  Ιακωβ-ίδη.  Έχουμε  έναν  γιο  ενός  εκδότη  εφημερίδων,  παλιού  κομμουνιστή,   που  θέλει  εξουσία  και  πολιτική  ισχύ,  π.χ.  τον  κ. Πεταλουδ-άρη.  Έχουμε,  π.χ.  τον 

κ.  Κρασ-άτο,  έναν  αριστούχο  απόφοιτο  μιας  ταλμουδικής  σχολής,  αδούλευτο  γιο  πλούσιας  οικογένειας,  κατά  βάση  ρηχού, ανόητου  και  μονοδιάστατου  ατόμου,  που  έμαθε  να  συλλαβίζει  μερικά  ταλμουδικά  ρητά  και  νομίζει  ότι  ερμηνεύει  μ’ αυτά  το  σύμπαν,  τύπος  πολύ  εύκολα  χειραγωγούμενος  από  έξυπνους  πράκτορες.

Τι  θα  πράξει  μ’ αυτούς  τους  τύπους  ένας  έξυπνος  πράκτορας;

Στην  αρχή  βέβαια  η  γνωριμία  τους  θα  αναφέρεται  στα  "υψηλά  ιδανικά".  Θα  τονίζονται  στις  αρχικές  συνομιλίες  τους,  η  κοινότητα  των  ιδεών,  οι  συμμαχικές  σχέσεις  των  χωρών  τους,  το  πνεύμα  της  δημοκρατίας  και  των  ανθρωπίνων  δικαιωμάτων  και  όλες  οι  γνωστές  αρλούμπες. Στην  πορεία  ο  πράκτορας  μπορεί  να  επιδείξει (με  έμμεσο  ή  άμεσο  τρόπο)  και  το  εκβιαστικό  υλικό  που  η  υπηρεσία  του  διαθέτει  για  τον  στρατολογούμενο  (π.χ.  σεξουαλικές διαστροφές,  διπλή  ζωή,  απατεωνίες  κλπ). 

Στην  συνέχεια  ο  τύπος  και  τα  ελεγχόμενα  ΜΜΕ  θα  αρχίσουν  να  εξυμνούν  τους  συγκεκριμένους  τύπους.  Ο  πράκτορας  θα  υποσχεθεί  βοήθεια,  πάντα  με  "καλές  προθέσεις",  στους  υποψήφιους.  Ίσως  τους  τονίσει  ότι  δεν  εγγυάται  τίποτε,  αλλά  ανάλογα  με  τις  πολιτικές  περιστάσεις  και  τις  ιστορικές  συγκυρίες,  θα  τους  υποστηρίξει  στην  σταδιοδρομία  τους,  είτε  αυτή  είναι  πολιτική,  είτε  επιχειρηματική.  Δεν  θα  ζητήσει  στην  αρχή  ανταλλάγματα.  Πιθανόν  μάλιστα  να  τους  αφήσει  λυτούς  ή  με  μακρύ  σχοινί δεμένους.  Μπορεί  να  τους  προτρέψει  να  κάνουν,  συνεχώς  δημόσια,  τον  αντίπαλο  της  πρεσβείας,  (την   γνωστή  πλέον  ψεύτικη - στημένη - αντιπαλότητα  για  τους  αφελείς).  Ίσως  τους  υπενθυμίσει  διακριτικά,  αν  είναι  τόσο  μπούφοι  και  δεν  καταλαβαίνουν, ότι  λίγα  μόνο  θέματα  πρέπει  να  μην  αγγίζουν  αρνητικά,  τα  λεγόμενα  ιερά  θέματα  της  νέας  εποχής,  δηλαδή  την  αγία  τριάδα:  εβραίοι – ομοφυλόφιλοι – λαθρομετανάστες.  Βέβαια  καμιά  μυστική  υπηρεσία  δεν  θέλει  να  στρατολογεί  και  τελείως  ανόητους.  Θέλουν  ο  υποψήφιος  πράκτορας  να  διαθέτει  ένα  ελάχιστο  διανοητικής  ισχύος.

Τα  υπόλοιπα  έρχονται  σιγά  σιγά. Ο  τύπος,  τα  ΜΜΕ,  οι  δημοσκόποι,  οι  τηλεοράσεις  αρχίζουν  να  ξεφαντώνουν  για  τον  πράκτορα  -  πολιτικό.  Πόσο  έξυπνος,  πόσο  όμορφος,  πόσο  ικανός,  με  ποιόν  τρόπο  θα  σώσει  τον  λαό - και  αυτός.  Το  ενδιαφέρον  του  κοινού  αρχίζει  να  ξυπνά.  Φωτογραφίες,  συνεντεύξεις,  ταξίδια,  ομιλίες,  χτυπήματα  στην πλάτη,  καθημερινά  άρθρα,  όλα  για  τον  ανερχόμενο  πολιτικό  γίγαντα.

Έτσι  διάφορες  συγκυρίες  και  εξελίξεις,  (το  παιγνίδι  είναι  μακροχρόνιο - μπορεί  να  κρατήσει  μια  ζωή),  φέρνουν  εναλλαγές  στην  ζωή  του  πράκτορα  και  ξαφνικά  τον  βλέπουμε  δήμαρχο,  βουλευτή,  μεγαλοδημοσιογράφο,  μεγαλοεπιχειρηματία,  υπουργό,  πρωθυπουργό,  πρόεδρο  δημοκρατίας.

Ο  λαός,  και  εδώ  και  στην  Ευρώπη,  αποτελείται  βέβαια,  από  τον  διπλανό  κ.  ηλίθιο.

Την  εξέλιξη  των  πρακτόρων  περιέγραψε  παλιά  ο  Σουρής:

"Νάχεις  εφτά  πρωθυπουργούς

Που  να  σε  κλέβουν  φανερά.

Και  ενώ  αυτοί  σε  κλέβουνε,

Τον  κλέφτη  να  γυρεύουνε".

Στην  διαμόρφωση  και  εξέλιξη  ενός  πράκτορα  μπορούμε  να  προσθέσουμε πολλά.  Ο  αναγνώστης  καλείται να  συμβάλλει  σ' αυτό.-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Υ.Γ.


 

ΒΙΒΛΙΟ  ΤΟΥ  ΧΡΗΣΤΟΥ  ΠΑΣΑΛΑΡΗ:  «ΟΙ ΒΑΡΟΝΟΙ ΤΩΝ MEDIA,  ΧΘΕΣΙΝΟΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ».

ΠΑΣΑΛΑΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ:

 «Δεν υπηρέτησα κανέναν άλλον πέρα από την εφημερίδα και τον αναγνώστη. Δεν τρύπωσα ποτέ σε κρατική υπηρεσία. Δεν πήρα ποτέ ούτε μια δεκάρα από κόμματα, οργανώσεις, πολιτικούς, επιχειρηματίες, λεφτάδες, σκυλάδες, πράκτορες, ντόπιους και ξένους. Δεν υπάρχει άνθρωπος να πει ότι αγόρασε την πένα, το μυαλό, τη συνείδησή μου. Ο καλός Θεός με βοήθησε ν' αποφύγω τις κακοτοπιές, τους πειρασμούς, τα δολώματα, τους εκβιασμούς και όλα αυτά τα άνθη του κακού που πνίγουν το χώρο μας.  Χαίρομαι που ο Μητσοτάκης, ο Έβερτ, ο Σαμαράς, ο Ανδρέας, ο Λάτσης, ο Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Αλαφούζος, η Αγγελοπούλου και ο οποιοσδήποτε "κάποιος" . . . ουδέ καν διανοήθηκε να πει "μωρέ, πόσο κάνει η πένα σου; Τι θέλεις για να μιλήσεις ή να σωπάσεις;»

 (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ο Χρήστος Πασαλάρης γεννήθηκε το 1925 στα Εξάρχεια σπούδασε ιατρική και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και δημοσιογραφία στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του έδρασε στο γαλλικό σοσιαλιστικό κίνημα και η μητέρα του, γεννημένη στο Μοναστήρι  της  σκλαβωμένης  Μακεδονίας,   ήταν κόρη του Μακεδονομάχου Ναούμ Κωνσταντινίδη, οπλαρχηγού του Παύλου Μελά. Σύζυγός του υπήρξε η σπουδαία ζωγράφος Λούη Σηλυβρίδου-Πασαλάρη.