ΕΙΣ ΑΙΩΝΙΑ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ. ΓΙΑΤΙ ΠΕΘΑΝΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ 50.000 ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΙΩΤΕΣ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΤΗΣ ΤΡΙΠΛΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΟΥ 1941 – 42;

 

Η ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΟΜΩΣ ΤΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ. ΠΟΣΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ; ΣΟΪΜΠΛΕ: "ΑΠΟ ΤΟ 1945 ΟΥΔΕΠΟΤΕ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΗΤΑΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΧΩΡΑ. ΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕΘΟΔΙΚΑ ΩΣΤΕ ΚΑΙ Η ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΥΡΩΠΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ".

 

Η  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ  ΤΗΣ  ΚΑΤΟΧΗΣ.  ΠΟΙΟΙ  ΤΗΝ  ΕΥΧΟΝΤΑΝ  ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ.

ΕΡΩΤΗΜΑ:  Γιατί  πέθαναν  από  την  πείνα  50.000  Αθηναίοι  και  Πειραιώτες  τον  χειμώνα  της  τριπλής  κατοχής  του  1941 – 42;

Κανένας  λαὸς στὴν Εὐρώπη τοῦ Β΄ Παγκόσμιου πολέμου δὲν πείνασε. Ἀκόμα καὶ στὴν Γερμανία, μόνο  τοὺς τελευταίους μῆνες  τοῦ  1945  παρατηρήθηκε  ἔλλειψη  τροφίμων, αλλά  ὄχι  λιμός.

Γιατί μόνο στὴν Ἑλλάδα καὶ εἰδικὰ στὴν Ἀθήνα καὶ τὸν Πειραιά;

Περισυλλογή σωμάτων νεκρών πολιτών από τους δρόμους της Αθήνας, τον χειμώνα του 1941-1942 

 

Φιλονόη,  Παναγιώτης Μαρίνης,  8 Σεπτεμβρίου 2018

Ἡ πείνα τῆς Κατοχῆς ὠφείλετο σὲ τρία αἴτια:

1.   Τὸ μέγα ἔγκλημα τοῦ αὐστραλιανοῦ σίτου. Ὁ Κορυζῆς εἶχε ἀγοράση, προβλέποντας τὸ κακό, πληρώνοντας μετρητοῖς σιτάρι ἀπὸ τὴν Αὐστραλία, 200.000 τόννους ἐτησίως ἐπὶ τετραετία. Πράγματι, ἡ πρώτη παρτὶς ἔφθασε στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ ἐκεῖ παρεκρατήθη ἀπὸ τοὺς  Ἀγγλους μὲ τὴν σύμφωνο γνώμη τῆς ἐξορίστου Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ἡ ὁποία εἶπε: «Νὰ πεινάσῃ ὁ λαός, νὰ διώξῃ τοὺς Γερμανούς!»
Πολὺ πρωτότυπος ἰδέα στὴν παγκόσμιο στρατηγικὴ σκέψι, στίφη πειναλέων ἐκδιώκουν τακτικοὺς στρατούς!

2.   Ὁ ἐγκληματικὸς ἀγγλικὸς ναυτικὸς ἀποκλεισμός, ποὺ δὲν ἐπέτρεπε τὴν ἄφιξι ἐμπορικῶν πλοίων ἀπὸ τὴν Τουρκία. Μόλις ἔληξε ἤρκησαν 2-3 ἀφίξεις τοῦ «Κουρτουλοῦ» γιὰ νὰ γεμίσῃ ἡ Ἀθήνα τρόφιμα.  

3.   Ἡ ἐγκληματικὴ σαδιστικὴ στάσις τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ποὺ ἀπηγόρευσε στοὺς ἀγρότες νὰ πωλήσουν προϊόντα τους στὶς πόλεις. Ἐλάμβανε αὐτὸ ὅ,τι ἤθελε καὶ δὲν ἄφηνε κἂν τὸ ὑπόλοιπο νὰ πωληθῇ, «γιὰ νὰ πεινάσουν οἱ πόλεις, νὰ γίνουν κομμουνιστικές»!

ΟΙ  ΑΓΓΛΟΙ  ΤΟΥ  ΡΟΤΣΙΛΝΤ  ΚΑΙ  ΤΟΥ  ΜΠΑΡΟΥΧ

Οι  άγγλοι  της  τοκογλυφίας  του  Σίτυ,  οι  άγγλοι  του  Πατσίφικο  που  σκότωσαν  τον  Κυβερνήτη,  που επέβαλαν  με  βία  το  «Σύνταγμα»  στην  Αθήνα  το  1843,  που βομβάρδισαν  πολλές  φορές,  και  τον  19^ο  και  τον  20ό  αιώνα, την  Αθήνα,  λες  και  ήταν  ο  χειρότερος  εχθρός  τους,  -  αμάν πια  με  αυτήν  την  Αθήνα,  της  κατέκλεψαν  τα  αρχαία,   την  βομβάρδισαν  10  φορές,  την  απέκλεισαν  για  να  ψοφήσουν  από  πείνα  οι  κάτοικοί  της -  τι  δεν  έκαναν  -  και  τι  δεν  θα  κάνουν -  τα  πάντα  θα  κάνουν,  για  να  την  σβήσουν  από  την γη  και  να  ανυψώσουν  την Ιερουσαλήμ.  Θα  δούμε  ποτέ  οι  άγγλοι  του  Ρότσιλντ  να  βομβαρδίσουν  την  Ιερουσαλήμ;

Οι  άγγλοι  του  Ρότσιλντ  που,  με  80  αξιωματικούς  τους  στα  καράβια  του  Σουλτάνου,  διηύθυναν  την  σφαγή  της  Χίου.

Οι  άγγλοι  του  Ρότσιλντ  της  Μικρασιατικής  καταστροφής και  της  Κυπριακής τραγωδίας.

Οι  άγγλοι  του  Ρότσιλντ  που  δεν  δίσταζαν ποτέ  σε  τίποτε.  Γνωρίζουμε  πλέον  ότι αυτοί  προκάλεσαν  την  ιταλική  εισβολή.  Με  τον  πράκτορά  τους  Τσιάνο  εξώθησαν  τους  Ιταλούς  σε  επίθεση  κατά της  Ελλάδος,  για  διεύρυνση  του  μετώπου  και  κατατριβή  του  άξονα.

  Οι  άγγλοι  του  Μπαρούχ,  του  χρηματοδότη του  Τσώρτσιλ,  που  δολοφόνησαν  τον  Μεταξά  και τον  Κορυζή.   
(Ο ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΒΑΪΤΣΜΑΝ: «ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ  ΑΦΕΝΤΙΚΟ,  ΟΤΙ  ΜΑΣ  ΠΕΙΣ  ΘΑ  ΚΑΟΥΜΕ).

Οι  άγγλοι  που  οργάνωσαν  με  τους  πράκτορές τους,  τον  ιουδαίο  Μάγιερς  και  τον  Ζαχαριάδη  την,  ελεγχόμενη,  κομμουνιστική  εξέγερση για  πολλούς  λόγους.   
(ΠΩΣ ΗΡΘΕ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ VIP ΠΤΗΣΗ ΤΗΣ  ΑΓΓΛΙΚΗΣ  ΡΑΦ  Ο  ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ΛΑΟΥ  ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ.  Ο  ΕΒΡΑΙΟΣ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ  ΜΑΓΙΕΡΣ  ΕΙΧΕ  ΚΑΝΕΙ  ΚΑΛΑ  ΤΗΝ  ΔΟΥΛΕΙΑ  ΤΟΥ.)

Οι  άγγλοι  που  βομβάρδισαν  το 1943  την  Αθήνα,  τον  Πειραιά  και  την  Θεσσαλονίκη,  ανοχύρωτες  και  πεινασμένες  πόλεις,  με  χιλιάδες θύματα, αθώους Έλληνες.

Οι  άγγλοι  προκάλεσαν  και  τον  ναυτικό  αποκλεισμό  της Ελλάδος, ένα  άχρηστο  και αδικαιολόγητο  στρατηγικά  μέτρο,  που  εξόντωσε  από  την πείνα  πάνω  από  500.000  Έλληνες. 

 

ΟΙ  ΘΑΝΑΤΟΙ  ΤΩΝ  ΑΘΗΝΑΙΩΝ

Ο Σουηδός διπλωμάτης και μέλος του Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα από το 1942, Πολ Μον, περιγράφει την πρωτεύουσα της χώρας:

«Η πόλη παρουσίαζε θέαμα απελπιστικό. Άντρες πεινασμένοι, με τα μάγουλα ρουφηγμένα, σέρνονταν στους δρόμους. Παιδιά, με όψη σταχτιά και γάμπες λιγνές σαν πόδια αράχνης, μάχονταν με τα σκυλιά γύρω στους σωρούς των σκουπιδιών. Όταν το φθινόπωρο του 1941 άρχισε το κρύο, οι άνθρωποι έπεφταν στους δρόμους από εξάντληση. Τους μήνες εκείνου του χειμώνα σκόνταφτε κανείς κάθε πρωί πάνω σε πτώματα. Σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας οργανώθηκαν νεκροφυλάκεια. Τα καμιόνια της δημαρχίας έκαναν κάθε μέρα τον γύρο τους, για να μαζεύουν τους πεθαμένους. Στα νεκροταφεία τους σώριαζαν τον έναν πάνω στον άλλο. Ο σεβασμός για τους νεκρούς, τόσο βαθιά ριζωμένος στους Έλληνες, είχε στομωθεί».

Σύμφωνα με τα αρχεία των κατοχικών Αρχών, τον Νοέμβριο του 1941 ο αριθμός των νεκρών τετραπλασιάστηκε σε σχέση με τον αντίστοιχο της περιόδου 1931-1940, ενώ το διάστημα Ιανουαρίου-Μαρτίου εξαπλασιάστηκε.

Ο αριθμός άγγιζε τους 300-400 νεκρούς την ημέρα μόνο τον Δεκέμβριο.

Με στοιχεία από το Ελληνικό Υπουργείο Ανοικοδομήσεως, το β΄εξάμηνο του 1941 οι γεννήσεις στην Αθήνα ήταν 5.400 και οι θάνατοι 20.300, δηλαδή πέθαναν 15.000 άνθρωποι περισσότεροι απ' όσους γεννήθηκαν. Το α΄εξάμηνο του 1942 η «μακάβρια» διαφορά εκτινάχθηκε στους 22.500 περισσότερους νεκρούς. Ακόμα και αυτοί οι επίσημοι αριθμοί, όμως, παρουσιάζουν συντηρητικά το πρόβλημα, καθώς οι θάνατοι δεν αναφέρονταν επίσημα σκοπίμως, προκειμένου τα κουπόνια διατροφής των αποθανόντων να χρησιμοποιούνται από συγγενείς.

Η  ΕΛΛΕΙΨΗ  ΤΡΟΦΙΜΩΝ  ΣΤΗΝ  ΑΘΗΝΑ

Οι αγρότες προπολεμικά παρέδιδαν τη σοδειά τους στο κράτος σε προσυμφωνημένες τιμές μέσω του συστήματος της συγκέντρωσης της παραγωγής. Μέσα στην κατοχή κανένας δεν ήταν πρόθυμος να παραδώσει τη σοδειά του φοβούμενος ότι θα καταλήξει στις κατοχικές δυνάμεις και μάλιστα έναντι χρηματικού τιμήματος, το όποιο είχε πλέον μηδαμινή αξία. Επιπλέον έλειπαν τα μεταφορικά μέσα για τη μεταφορά προς τα αστικά κέντρα, τα αυτοκίνητα είχαν επιταχτεί και τα καύσιμα επίσης. Δεν είναι μάλλον τυχαίο ότι το αποκορύφωμα των θανάτων στην Αθήνα συνέπεσε με τη διακοπή των σιδηροδρομικών δρομολογίων για ένα μήνα, το Δεκέμβριο του 1941. Τέλος, η χώρα είχε χάσει τη διοικητική συνοχή της καθώς είχε τρεις κατακτητές που λίγο τους ενδιέφερε τι γινόταν παραπέρα.

Οι παραδοσιακά ελληνικές  εύφορες περιοχές της ανατολικής Μακεδονίας της Θράκης, που παρείχαν την πλειοψηφία των τροφίμων στην  Αθήνα  και  σε ολόκληρη την χώρα προπολεμικά, είχαν βρεθεί υπό βουλγαρική κατοχή. Οι βουλγαρικές αρχές δεν είχαν καμία διάθεση να διοχετεύσουν την παραγωγή προς την υπόλοιπη χώρα, αλλά πλέον μεταφέρονταν στο εσωτερικό της  Βουλγαρίας.   

Η βουλγαρική ζώνη κατοχής  περιελάμβανε μόνο το 11% του πληθυσμού και το 15% του εδάφους, διέθετε ωστόσο το 40% της παραγωγής σιταριού, το 60% της παραγωγής σίκαλης και αβγών, το 50% των οσπρίων και το 80% του βουτύρου, προϊόντα που πρωταγωνιστούσαν στην ελληνική διατροφή. 

Σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής η Βουλγαρία δεν αποδέχθηκε να παραχωρήσει κανένα από αυτά τα αγαθά στις υπόλοιπες ζώνες, οι οποίες εξάλλου περιελάμβαναν και τα μεγάλα αστικά κέντρα.  Το λάδι της Κρήτης ή της Μυτιλήνης  ήταν στα χέρια του γερμανικού στρατού. 

Το Μάιο η έλλειψη τροφίμων ήταν φανερή στην Αθήνα και μέχρι τον Ιούνιο στις επαρχίες. Τον Ιούλιο 1941 ο αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα Μακ Βη έκανε λόγο «για πορεία προς την πείνα».

Εν όψει του διαφαινόμενου κινδύνου χρεοκοπίας της  Ελλάδος  (χώρας  υπό  κατοχή),  ο ίδιος ο Χίτλερ διόρισε ως εντεταλμένο για οικονομικά θέματα στην Ελλάδα των πρώην δήμαρχο Βιέννης, Χέρμαν Νόιμπαχερ.

Τελικά ο Νόιμπαχερ μαζί με τον Ιταλό ομόλογό του Ντ' Αγκοστίνο αποκατέστησε στοιχειωδώς τα βασικά μεγέθη της οικονομίας, κάτι που επιτεύχθηκε στη πραγματικότητα και από την ανθρωπιστική βοήθεια που προσέφερε ο Διεθνής Ερυθρός  Σταυρός.

Ανθρωπιστική βοήθεια, περισσότερο συμβολική και όχι ουσιαστική, προσέφερε αρχικά το τουρκικό πλοίο Κουρτουλούς. Αμέσως μετά επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ των εμπόλεμων πλευρών και συστάθηκε σουηδοελβετική επιτροπή που διένειμε τρόφιμα στην Ελλάδα.

 Έτσι από το Φθινόπωρο του 1942 ξεκίνησαν τα φορτία τροφίμων του Ερυθρού Σταυρού να εφοδιάζουν διάφορα μέρη της χώρας.

 Η πείνα στην Ελλάδα της Κατοχής.

του Γιώργου Ζαβάκου

Ο επισιτισμός της Ελλάδος αποτελούσε ανέκαθεν ένα από τα σημαντικότερα προβλήματά της. Η φύση του ελληνικού εδάφους και οι κλιματολογικές συνθήκες ευνοούσαν την παραγωγή βιομηχανικών γεωργικών προϊόντων ή γεωργικών προϊόντων πολυτελούς επισιτισμού τα οποία ήταν και είναι εξαιρετικά ευπρόσβλητα στην περίπτωση διεθνών κρίσεων. Αυτά ανταλλάσσονταν με τρόφιμα πρώτης ανάγκης και ο όγκος των ανταλλαγών αυτών κατείχε σημαντική θέση στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας. Η Ελλάδα εξήγε καπνό, σταφίδα, κρασί, λάδι, σύκα, κ.ά. και εισήγε σιτηρά, κρέας και άλλα ζωοκομικά προϊόντα, ζάχαρη, ρύζι κ.ά.

 Πριν από τον πόλεμο η Ελλάδα δεν είχε αυτάρκεια σε τρόφιμα και επομένως, για να διατηρηθεί το επίπεδο διατροφής του λαού, ήταν απαραίτητος ο συμπληρωματικός εφοδιασμός της από το εξωτερικό. Η Ελλάδα τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια έχει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, της Μικρασιατικής Καταστροφής, αλλά και να ξεπεράσει τις οικονομικές επιπτώσεις και να αφομοιώσει το ενάμισι περίπου εκατομμύριο προσφύγων που έρχονται στην Ελλάδα από τη Μικρά Ασία.

Οι προπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις λαμβάνουν δραστήρια μέτρα και προχωρούν σε μεταρρυθμίσεις για την αύξηση της γεωργικής παραγωγής. Παρ’ όλα αυτά, και η αυξανόμενη παραγωγή δεν ήταν αρκετή για να θρέψει ολόκληρο τον ελληνικό πληθυσμό και να εξασφαλίζει την αυτάρκεια της χώρας σε τρόφιμα και οι εισαγωγές αγαθών εξακολουθούν να είναι αναγκαίες.

Ο ελληνικός αγροτικός πληθυσμός ζει με μεγάλη λιτότητα έχοντας ως κύριο διατροφικό μέσο το ψωμί. Η κατανάλωση κρέατος, γάλακτος και ψαριών καθώς και των προϊόντων πολυτελείας (τσάι, καφές, κακάο κ.ά.) είναι εξαιρετικά χαμηλή. Καθώς πλησιάζει η έκρηξη του πολέμου η κατάσταση επιδεινώνεται. Οι τοπικές επιστρατεύσεις, οι στρατιωτικές προπαρασκευές και η εκτέλεση αμυντικών έργων απορροφούν ολοένα και περισσότερα αποθεματικά ποσά. Ταυτόχρονα ο κίνδυνος της σύρραξης προξένησε δικαιολογημένο πανικό στον λαό με αποτέλεσμα την πρωτοφανή αγοραστική κίνηση σε ολόκληρη τη χώρα που εξαφάνισε κάθε διαθέσιμο απόθεμα αγαθών. Η έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1939 προκάλεσε εξάλλου δυσχέρειες στο εξωτερικό εμπόριο της Ελλάδος αλλά και στην υπερπόντια ελληνική ναυτιλία, που επέφερε αναπόφευκτες συνέπειες στον απαραίτητο εφοδιασμό από το εξωτερικό και κατ’ επέκταση στον εντοπισμό του ελληνικού πληθυσμού. Με την κήρυξη του πολέμου από τους Ιταλούς η Ελλάδα μετατρέπεται σε θέατρο επιχειρήσεων. Ο στρατός, που έχει προτεραιότητα στη διατροφή, απορροφά μεγάλο μέρος από τα αποθέματα τροφίμων και έτσι λιγοστεύουν συνεχώς οι ποσότητες που απομένουν για τον αστικό πληθυσμό. Κάθε διαθέσιμο συνάλλαγμα φυλάσσεται για την αγορά πολεμοφοδίων. Η επιστράτευση στερεί τη γεωργία από τα απαραίτητα εργατικά χέρια, ενω η επίταξη των μεταφορικών μέσων και των υποζυγίων αποδυναμώνει και δυσχεραίνει καταστροφικά την παραγωγή.

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η παρατεταμένη ξηρασία που οδηγεί σε μεγάλη μείωση της φθινοπωρινής σποράς (μόνο το 1/10 της κανονικής) αλλά και η έλλειψη σπόρων, λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και καυσίμων εξαιτίας του πολέμου. 

Το 1941 η σοδειά έχει πέσει στο μισό τόσο εξαιτίας του πολέμου αλλά και εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών. 

Το εθνικό εισόδημα, που φτάνει το 1939 τα 62,8 δισεκατομμύρια δραχμές, πέφτει το 1941 στα 23  δισεκατομμύρια. 




ΣΗΜΕΙΩΣΗ  

 ΖΗΝΩΝΟΣ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΥ:  

2008:   Το  ακαθάριστο  εθνικό  προϊόν  ήταν    210.431.000. 000  Ευρώ.

2017:   Το  ακαθάριστο  εθνικό  προϊόν έπεσε  σε  177.700.000.000  Ευρώ. 

2008 :  Γεννήσεις Ελληνόπουλων:  118.302,   

           Θάνατοι : 107.979    Διαφορά  + 10.323

2017:  Γεννήσεις  Ελληνόπουλων:  81.850      

            Θάνατοι   113.247    Διαφορά   -31.397 

     31.397   περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις.

Η  ΧΩΡΑ  ΣΗΜΕΡΑ  ΕΙΝΑΙ  ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ  ΓΙΑ  100  ΧΡΟΝΙΑ  ΣΕ  ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ  ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ.  ΑΚΟΜΗ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΑΡΧΑΙΑ  ΜΝΗΜΕΙΑ  ΤΗΣ  ΕΙΝΑΙ  ΥΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΑ.  ΔΟΥΛΕΙΕΣ  ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΟΥΝ.  ΕΝΑΣ  ΣΤΟΥΣ  ΔΥΟ  ΝΕΟΥΣ  ΕΙΝΑΙ  ΑΝΕΡΓΟΣ.  ΤΑ  ΠΑΙΔΙΑ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΕΓΓΟΝΙΑ  ΜΑΣ  ΘΑ  ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ  ΓΙΑ  ΕΝΑ  ΞΕΡΟΚΟΜΜΑΤΟ  ΓΙΑ  ΤΑ  ΓΝΩΣΤΑ  ΑΦΕΝΤΙΚΑ,  ΧΩΡΙΣ  ΚΑΝΕΝΑ  ΜΕΛΛΟΝ.   

  Οι  θάνατοι  των  Ελλήνων  αυξάνουν,  οι  γεννήσεις  Ελληνόπουλων  μειώνονται,  τα  ναρκωτικά  κάνουν  θραύση  και  παντού  κυριαρχεί  η  απάθεια,  ο  παραλογισμός, οι  απατεώνες, οι  αναρχικοί,  οι  ομοφυλόφιλοι  και  ο  καρκίνος της Ελλάδος, ο κομμουνισμός.

ΚΑΘΕ  ΧΡΟΝΟ  ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙ  300  ΜΕ  400.000  ΑΓΕΝΝΗΤΑ  ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ  ΣΤΙΣ  ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ.   ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ  500.000  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΙ  ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ  ΕΚΔΙΩΧΘΗΚΑΝ  ΣΤΑ  ΞΕΝΑ  ΚΑΙ  ΕΓΙΝΕ  ΕΙΣΑΓΩΓΗ  3.000.000  ΜΑΥΡΩΝ  ΚΑΙ  ΑΣΙΑΤΩΝ  ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ.   

  Η  ΑΡΙΣΤΕΡΗ   ΓΕΝΙΑ  ΤΟΥ  ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ  (ΤΟΥ  ΑΒΡΑΑΜ  ΜΠΕΝΑΡΟΓΙΑ),   ΠΟΥ  ΚΥΒΕΡΝΑ  ΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ  ΑΠΟ  ΤΟ  1974  ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ  ΣΤΟΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΟ  ΛΑΟ  ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ  ΑΠΩΛΕΙΕΣ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ  ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ.



 

Οι εισαγωγές παύουν εντελώς, ενώ πολλά εργοστάσια κλείνουν εξαιτίας της έλλειψης πρώτων υλών και καυσίμων. Η ναυτιλία, που αποτελούσε ζωτικό πόρο για τη χώρα, παραλύει, όπως και η αλιεία που απαγορεύεται για στρατιωτικούς λόγους. Οι μεταφορές, σιδηροδρομικές και οδικές, περιορίζονται στο ελάχιστο. Με τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο η χώρα υπέστη ολέθριο πλήγμα στην οικονομική υποδομή της που θα τη σημάδευε και θα την έφερνε πολλά χρόνια πίσω. Για να μπορέσει να ανακάμψει, θα χρειάζονταν πολλά χρόνια, ακόμη κι αν μετά τον πόλεμο ακολουθούσε ειρηνική περίοδος ανοικοδόμησης. Το γεγονός ότι μετά τη σύρραξη ακολουθεί σκληρή και εξαντλητική Κατοχή, τόσο από πλευράς υλικών όσο και ανθρώπινων πόρων, αποδεικνύει το μέγεθος της καταστροφής, αλλά και την απελπιστική κατάσταση στην οποία θα περιέλθει το ελληνικό στοιχείο.

Κατοχική πολιτική και λεηλασία

Τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί  εισβάλλουν στην Ελλάδα και καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της.

Η χώρα διαιρείται σε τρεις ζώνες κατοχής:  
 Α.  την γερμανική (Θεσσαλονίκη, Λήμνος, Λέσβος, Χίος, το μεγαλύτερο μέρος της Κρήτης, Μήλος, Αίγινα, Σαλαμίνα, το αεροδρόμιο Τατοΐου και Ελληνικού, Κηφισιά, Χαλάνδρι, Εκάλη, Ελευσίνα, λιμάνι του Πειραιά και σιδηρόδρομος Αθήνας-Θεσσαλονίκης). 

Β.  την ιταλική (Πελοπόννησος, Ήπειρος, Θεσσαλία, Κυκλάδες, Σποράδες, Σάμος, Ιόνια νησιά και ανατολική πλευρά της Κρήτης).  

Γ.  την  βουλγαρική.   Οι Βούλγαροι, με την άδεια των Γερμανών, καταλαμβάνουν ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη. 

Η  ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ  ΚΑΤΟΧΗ  (ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΟΠΟΙΑ  ΔΕΝ  ΜΙΛΑΕΙ  ΚΑΝΕΝΑΣ).

Η βουλγαρική περίπτωση εμπεριέχει ένα παράδοξο. Η Βουλγαρία κατέλαβε επαρχίες ενός κράτους προς το οποίο δεν είχε κηρύξει τον πόλεμο, ούτε ήρθε σε εχθροπραξίες μαζί του, ούτε απηύθυνε οποιαδήποτε προειδοποίηση ή τελεσίγραφο διατυπώνοντας κάποια αξίωση.
Σιωπηρά, ακολουθώντας τα γερμανικά στρατεύματα, ο βουλγαρικός στρατός, με πλήθος διοικητικών αρχών, εγκαταστάθηκε μέχρι τον ποταμό Στρυμόνα.

Επίσης και η επίσημη ελληνική κυβέρνηση, στην Αθήνα αρχικά, στο εξωτερικό έπειτα, τηρούσε τυπική σιωπή απέναντι στη βουλγαρική εισβολή επί δυόμισι μήνες περίπου και μόνο στις αρχές Ιουλίου θα κηρύξει τον πόλεμο κατά της Βουλγαρίας.
Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι η βουλγαρική κατοχή του τμήματος αυτού της χώρας, η τρίτη και σκληρότερη στα τελευταία τριάντα χρόνια, υπήρξε πολύ βίαιη και συνοδευόταν από την καταστροφική οικονομική απομύζηση αλλά και συστηματικές ενέργειες εκβουλγαρισμού του ελληνικού στοιχείου. 
Στο πλαίσιο των ενεργειών αυτών εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας δεκάδες χιλιάδες Βούλγαροι έποικοι οι οποίοι, όπως και ο υπόλοιπος βουλγαρικός στρατός, λυμαίνονταν τις ελληνικές περιουσίες. Χαρακτηριστικό της εκμετάλλευσης αποτελεί το γεγονός ότι οι Έλληνες χωρικοί καλλιεργούσαν τα χωράφια τους τα οποία είχαν παραχωρηθεί στους Βουλγάρους και έτσι ήταν αναγκασμένοι να πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους και για τις περιουσίες τους και για το εισόδημά τους. Επίσης, δεν υπήρχε καμία μέριμνα από τις βουλγαρικές αρχές οι οποίες δεν έδειχναν το παραμικρό ενδιαφέρον για την τύχη του ελληνικού πληθυσμού.
Συνέπεια όλων αυτών ήταν η εμφάνιση φοβερής πείνας που αποδεκάτιζε τον πληθυσμό. Δικαίωμα στην παραγωγή είχαν μόνο οι Βούλγαροι, ενώ όσες φορές μερικοί Έλληνες αποκτούσαν προμήθειες πέραν του καθορισμένου τιμωρούνταν με φυλάκιση ή ακόμη και με θάνατο. Οι λόγοι αυτοί ανάγκασαν χιλιάδες κατοίκους της περιοχής να καταφύγουν στη γερμανική ζώνη της Θεσσαλονίκης. Σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής έφτασαν εκεί πάνω από 25.000 με την προσδοκία ότι θα αντιμετωπίσουν καλύτερη μεταχείριση. 
Όσοι δεν τα κατάφερναν συλλαμβάνονταν και φονεύονταν από τις βουλγαρικές  αρχές.

Στην υπόλοιπη Ελλάδα υπήρχε ουσιαστικά γερμανική διοίκηση αφού η ιταλική υπάκουε στις εντολές των Γερμανών. Και οι δύο κατακτητές πάντως φέρθηκαν στους Έλληνες με την ίδια και μεγαλύτερη σκληρότητα από αυτήν των Βουλγάρων, αν και οι Ιταλοί πολλές φορές υπήρξαν πιο ανεκτικοί. Χαρακτηριστικό, πάντως, και των τριών ήταν η αλόγιστη και χωρίς όρια εκμετάλλευση του ελληνικού πλούτου και η αδιαφορία για την απογύμνωση και την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας.

Στις υπόλοιπες κατακτημένες ή ουδέτερες χώρες οι Γερμανοί ακολούθησαν την πολιτική της «λογικής εκμετάλλευσης» των πλουτοπαραγωγικών πηγών, επειδή συνήθως αυτό εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους. Στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, στη Δανία και στη Νορβηγία οι γερμανικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν το υπάρχον οικονομικό παραγωγικό δυναμικό καθώς και τον νομισματικό μηχανισμό και προέβαιναν σε ενέργειες για τη διατήρηση του πληθωρισμού. Όταν η τεχνική αυτή δεν απέδιδε παρά μόνο ασήμαντα ή δευτερεύοντα αποτελέσματα, τότε το Ράιχ κατέφευγε στην αρπαγή και στη λεηλασία. Παράδειγμα τέτοιων χωρών αποτελούν η Ελλάδα και η Ουκρανία.
Οι Γερμανοί είχαν δύο κύρια οικονομικά ενδιαφέροντα στην Ελλάδα: τις προμήθειες αγαθών και τα μεταλλεύματα. Υπήρχε μόνο ένα σημαντικό εργοστάσιο παραγωγής πυρομαχικών (Μποδοσάκη), αλλά αφού τα υλικά έπρεπε να εισαχθούν από τη Γερμανία, οι μηχανές του αποσυναρμολογήθηκαν και στάλθηκαν εκεί, ενώ τα κτίρια μετατράπηκαν σε χώρο επισκευών της Λουφτβάφε. Παρόμοια τύχη είχε και η υπόλοιπη ελληνική οικονομία.

ΟΙ  ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ  ΤΟΥ  ΠΟΛΕΜΟΥ

Σύμφωνα με τα κείμενα των σχεδίων της Χάγης του 1899 και των Βρυξελλών, αλλά και τον κανονισμό της Χάγης του 1907, όταν ένας στρατός καταλαμβάνει μια ξένη χώρα οφείλει να εξασφαλίσει τη συντήρησή του με τρόφιμα της πατρίδας του και να συμπληρώνει τις προμήθειές του, όταν αυτό χρειαστεί, από τους πόρους της κατεχόμενης χώρας υπό τον όρο να μην διαταράσσει δραματικά τη διατροφή του πληθυσμού. Οι δυνάμεις του Άξονα όχι μόνο δεν τήρησαν αυτό τον κανόνα, αλλά και ενήργησαν με τέτοιο τρόπο που έκαναν αδύνατη τη διατροφή των Ελλήνων με τα προϊόντα της χώρας τους.
Μεταξύ της 1ης Μαΐου του 1941 και 15ης Οκτωβρίου του 1942 το Ράιχ αφαίρεσε κάθε χρήσιμο παραγωγικό εργαλείο και δεν έδωσε τίποτα, ή πολύ λίγα, σε ανταπόδοση καθιστώντας έτσι αδύνατη την ανάκαμψη της οικονομίας. Ολόκληρη η σοδειά κατασχέθηκε ως λεία πολέμου ή αγοράστηκε σε πολύ χαμηλές τιμές και μεταφέρθηκε στη Γερμανία. Όλα τα πολύτιμα για τις εξαγωγές αποθέματα σε λάδι, σταφίδα, καπνό, σύκα και ελιές κατασχέθηκαν με σκοπό πολλά από αυτά να θρέψουν τον γερμανικό στρατό της Βόρειας Αφρικής. Ακόμη και ελληνικό νερό στάλθηκε σ’ αυτή την περιοχή. Μέχρι και εργοστάσια τροφίμων ίδρυσαν οι Γερμανοί, για να κονσερβοποιούν τα ελληνικά προϊόντα και να τα στέλνουν στην πατρίδα τους. Όσον αφορά τις επιτάξεις, χαρακτήριζαν την ύπαρξη και των ελάχιστων ιδιωτικών αποθεμάτων ως λαθρεμπόριο πολέμου και έτσι όλοι έσπευδαν τρομοκρατημένοι να παραδώσουν ό,τι είχαν στην κατοχή τους ακόμη και φάρμακα. Συχνά επιβάλλονταν ομαδικές ποινές των κατοίκων σε τρόφιμα, ενώ πολλές ήταν και οι επιτάξεις ζώων. Περίπου στο ίδιο διάστημα μεταφέρθηκαν στη Γερμανία αγαθά αξίας 45.700.000 μάρκων, ενώ μέχρι το τέλος του ίδιου χρόνου έφτασαν τα 150.000.000. Όλες οι αγορές έγιναν σε τιμές Κατοχής σε αναλογία 1 μάρκο προς 50 δραχμές. Στον τομέα της βιομηχανίας η υφαντουργία, που απασχολούσε χιλιάδες εργαζομένους, υπολειτουργούσε δημιουργώντας έτσι πάρα πολλούς ανέργους, ενώ η εμπορική ναυτιλία, που προσπόριζε σημαντικά έσοδα στη χώρα έπαψε να το πράττει, και ο πόλεμος σταμάτησε τα πολύτιμα εμβάσματα των Ελλήνων από το εξωτερικό.

Το γερμανικό οικονομικό επιτελείο έβλεπε τα ελληνικά μεταλλεύματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Υλικά όπως το χρώμιο, ο βωξίτης, το μαγγάνιο, ο μόλυβδος και το νικέλιο ήταν ζωτικής σημασίας για τα κράματα των πυρομαχικών και οι Γερμανοί ήλπιζαν ότι με τα μεταλλεύματα αυτά θα κάλυπταν ένα μεγάλο μέρος των αναγκών τους στον τομέα αυτό. Έτσι εξηγείται εξάλλου και η ενέργεια του Ράιχ να καταλάβει την πλούσια σε χρώμιο περιοχή της Θεσσαλονίκης, ενώ η υπόλοιπη Μακεδονία ήταν στα χέρια των Βουλγάρων. Πάντως, τα γερμανικά σχέδια στον τομέα αυτόν δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, αφού η προσδοκώμενη παραγωγή δεν επιτεύχθηκε ποτέ και διότι πολλές ήταν οι διολιοφθορές και οι ανατινάξεις των ορυχείων από μέλη της Εθνικής Αντίστασης.
Εκτός των άλλων, οι Έλληνες ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν το κόστος κατοχής, δηλαδή την κάλυψη όλων των αναγκών των κατακτητών με το ελληνικό προϊόν. Ο πόλεμος του 1940-1941 είχε ήδη δημιουργήσει ένα τεράστιο έλλειμμα της τάξεως των 4.563.000.000 δραχμών το 1940 και 7.516.000.000 δραχμών το 1941. Αυτή τη χρονιά το κόστος κατοχής είναι τετραπλάσιο από τα προβλεπόμενα έσοδα. Η πολιτική της κακοδιαχείρισης που είδαμε πριν επέσπευσε την επιδείνωση της οικονομίας η οποία δεν μπορεί να επωφεληθεί από τους φόρους και τα εισοδήματα που εισπράττονταν προπολεμικά. Το 1941 το κόστος κατοχής φτάνει το 40% του εθνικού εισοδήματος, ενώ τον επόμενο χρόνο το 90%. Η διαδικασία αυτή συνετέλεσε στην ανοδική πορεία του πληθωρισμού που έφτασε σε απίθανα ύψη ως την Απελευθέρωση. Με την άνοδο του κόστους κατοχής η κυβέρνηση αναγκαζόταν να αυξήσει τις τιμές καθώς η κίνηση της δραχμής αυξανόταν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, νέα άνοδο του κόστους κατοχής και έτσι συνεχιζόταν ο φαύλος κύκλος.
Ο πληθωρισμός δεν ήταν μόνο συνέπεια των συνθηκών αυτών. Ήταν συνάμα και το αποτέλεσμα εσκεμμένων ενεργειών των κατακτητών, που σκόπευαν σε τρεις βασικούς στόχους. Πρώτον, με τον πληθωρισμό είχαν την ευχέρεια να αποκτούν ό,τι χρειάζονταν πληρώνοντας σε νόμισμα χωρίς εσωτερική αξία. Δεύτερον, υποχρέωναν τον ελληνικό λαό, με τις άθλιες συνθήκες που δημιουργούσαν, να πουλήσει τα σπίτια του, τα κοσμήματά του και γενικά τα υπάρχοντά του και να στραφεί προς τον κατακτητή ζητώντας δουλειά στα εργοστάσια της Γερμανίας (τον Σεπτέμβριο του 1944 οι Έλληνες καταναγκαστικοί εργάτες στο «έδαφος του Ράιχ» φτάνουν τις 16.000). Τρίτον, με την πείνα και την εξαθλίωση προσπαθούσαν οι κατακτητές να αποδυναμώσουν την αντιστασιακή δράση. 

ΤΟ  ΝΟΜΙΣΜΑ  ΣΤΗΝ  ΚΑΤΟΧΗ

 
Για τη διευκόλυνση των αγορών τους, οι δυνάμεις του Άξονα εξέδωσαν δικό τους νόμισμα τους πρώτους μήνες της Κατοχής. Οι Γερμανοί τα μάρκα κατοχής, οι Ιταλοί τη μεσογειακή δραχμή (στα νησιά του Ιονίου την ιονική δραχμή) και οι Βούλγαροι το επίσημο βουλγαρικό νόμισμα, το λέβα. Τα νέα νομίσματα δεν έφεραν καμία υπογραφή παρά μόνο τα στοιχεία της σειράς και τον αύξοντα αριθμό και δεν είχαν αξία εκτός Ελλάδος. Αφού τα χρησιμοποίησε για την αγορά μεγάλης ποσότητας αγαθών το Ράιχ τα αποσύρει τον Αύγουστο του 1941 και τα αντικαθιστά με ισοτιμία 60 προς 1 για το μάρκο και 1 προς 1 για τη μεσογειακή δραχμή. Ακόμη όμως και έτσι η Τράπεζα της Ελλάδος εξακολούθησε να τυπώνει ελληνικές δραχμές χωρίς αντίκρισμα, αφού τα αποθέματα χρυσού είχαν φυγαδευθεί, και τα έδινε στους κατακτητές είτε με τη μορφή αποζημίωσης είτε δανεισμού! Με τις ογκώδεις δεσμίδες δραχμών που έπαιρναν Γερμανοί και Ιταλοί, αγόραζαν σε χαμηλές τιμές τα προϊόντα της χώρας στους τόπους παραγωγής τους. Οι 763.000 χρυσές λίρες και τα 11.265 χρυσά φράγκα που διοχετεύθηκαν από την Τράπεζα του Ράιχ με ενέργειες του οικονομικού πληρεξουσίου Νόυμπαχερ δεν ήταν αρκετά για να αποτρέψουν το οικονομικό χάος.

Τον Ιούλιο του 1941 η ποσότητα των δραχμών σε κυκλοφορία έφτασε τα 24 δισεκατομμύρια δραχμές, τον Δεκέμβριο τα 49 δις, ένα χρόνο μετά τα 306 δις, τον Ιούνιο του 1943 τα 550 και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους τα 3,1 τρισεκατομμύρια. Τους τελευταίους μήνες της Κατοχής οι γερμανικές απαιτήσεις ανέρχονταν σε 50 δισεκατομμύρια ημερησίως, ενώ η κυβέρνηση τύπωνε περίπου 500 δις σε ημερήσια βάση. Μετά το τέλος του πολέμου η νομισματική κυκλοφορία έχει φτάσει στο ασύλληπτο ποσό των 7.305.500.000.000.000 δραχμών σε αντίθεση με τα 11 δισεκατομμύρια του 1940. Την περίοδο αυτή το μικρότερο τραπεζογραμμάτιο που κυκλοφορούσε ήταν αξίας 100 δισεκατομμυρίων δραχμών (είχε αγοραστική δύναμη μικρότερη της μιας προπολεμικής δραχμής ή σε είδος, την αξία ενός αβγού), ενώ το κόστος μιας εφημερίδας έφτανε τα 500 δισεκατομμύρια δραχμές. Μία οκά ψωμί, που το 1941 στοίχιζε 10 δραχμές, έφτασε τον Σεπτέμβριο του 1944 να πωλείται 153 εκατομμύρια. Αυτό σημαίνει ότι τα είδη πρώτης ανάγκης ανέβηκαν 50.000 φορές ενώ οι μισθοί μόνο 2.000 φορές. Οι μισθοί (που μόλις επαρκούσαν για τρεις οκάδες λάδι ή έξι οκάδες ψωμί) ορίζονταν από επιτροπή, για να ανταποκρίνονται κατά το δυνατόν στις συνεχείς αυξήσεις των ειδών διατροφής. Το κόστος ζωής, με βάση το έτος 1940, διπλασιάσθηκε το πρώτο εξάμηνο της Κατοχής. Τον Οκτώβριο του 1943 ήταν 335 φορές μεγαλύτερο του προπολεμικού, τον Δεκέμβριο του 1943 828, και τον τελευταίο μήνα της Κατοχής, τον Οκτώβριο του 1944, είχε φτάσει σε ιλιγγιώδη επίπεδα. Η χρυσή λίρα, που έμενε στην αναλογία με τη δραχμή στο 1 προς 375 πριν τον πόλεμο, έφτασε στο 1 προς 600.000 για μεγάλο διάστημα του πολέμου. Έχει υπολογισθεί ότι εξαιτίας του πληθωρισμού η συνολική ζημιά που υπέστη η χώρα ως την 1η Οκτωβρίου του 1944 έφτανε τις 27.452.262 χρυσές λίρες. Στις 10 Νοεμβρίου τέθηκε σε κυκλοφορία η νέα δραχμή. Η σχέση της με την παλαιά ορίσθηκε: 1 νέα δραχμή=50 δισεκατομμύρια παλαιές δραχμές και η σχέση της με την αγγλική χάρτινη λίρα ήταν 600 νέες δραχμές.

Με τη στροφή του πολέμου προκύπτει μια αλλαγή της λειτουργίας της Ελλάδος στην όλη  ναζιστική στρατηγική. Λόγω της γρήγορης προέλασης των βρετανικών μονάδων μετά τη μάχη του Ελ Αλαμέιν (από τις 23 Οκτωβρίου 1942), η Ελλάδα δεν είναι πια διαμετακομιστική χώρα για τα γερμανοϊταλικά στρατεύματα Βόρειας Αφρικής, αφού αναμένεται Συμμαχική επίθεση κατά της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Έτσι η χώρα από βάση εφοδιασμού και εξόρμησης γίνεται οχυρό που πρέπει να προστατεύσει το πολιτικά και πολεμοοικονομικά σημαντικό νοτιοανατολικό τμήμα της ναζιστικής αυτοκρατορίας από επιθέσεις προς Νότον. Επίσης, μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών και την αποχώρηση της 11ης Ιταλικής Στρατιάς, δυνάμεως 25.000 ανδρών, το ναζιστικό καθεστώς επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα πλην της βουλγαρικής ζώνης. Όλα αυτά ενέτειναν την τρομοκρατία και κλιμάκωσαν την κατοχική εκμετάλλευση.
Αυτή η εξαντλητική οικονομική πολιτική των Γερμανών αποσκοπούσε στην εξασφάλιση προμηθειών για τις δυνάμεις Κατοχής, στην αποστολή πρώτων υλών και εργατικού δυναμικού στη Γερμανία αλλά και στη διείσδυση και κυριαρχία του γερμανικού κεφαλαίου στην ελληνική οικονομία. Η γερμανική πολιτική απέβλεπε γενικότερα στην εφαρμογή ενός σχεδίου περιορισμένης εκβιομηχάνισης των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, με την ίδρυση εργοστασίων προσανατολισμένων στην ελαφρά βιομηχανία. Οι μονάδες αυτές θα λειτουργούσαν συμπληρωματικά ως προς τη βαριά γερμανική βιομηχανία και θα βοηθούσαν στην αποδιάρθρωση των παλαιών οικονομικών δομών στις χώρες αυτές και στην αποδέσμευση πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού που θα μπορούσε να απορροφηθεί από τη γερμανική βιομηχανία. 

Εμφάνιση της πείνας – Αιτίες 

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, οι πρώτες ελλείψεις έχουν αρχίσει να εμφανίζονται πριν ακόμη την έλευση του κατακτητή. Μετά την αρχή της Κατοχής η πείνα κάνει αισθητή την παρουσία της, χωρίς να φτάσει όμως ακόμη στο σημείο που θα βρεθεί αργότερα. Στις αρχές φθινοπώρου του 1941 ήδη τα εισοδήματα, οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν σχεδόν εκμηδενισθεί. Τα περισσότερα λαϊκά συσσίτια που ιδρύονται το καλοκαίρι διακόπτουν τη λειτουργία τους γιατί δεν διαθέτουν τα μέσα και δεν βρίσκουν τρόφιμα.

Επιπλέον η διαίρεση της χώρας σε τρεις ζώνες κατοχής κάνει πολύ πολύπλοκη τη διανομή τροφίμων. Εξάλλου, αν και η βουλγαρική ζώνη περιελάμβανε μόνο το 11% του πληθυσμού και το 15% του εδάφους, διέθετε ωστόσο το 40% της παραγωγής σιταριού, το 60% της παραγωγής σίκαλης και αβγών, το 50% των οσπρίων και το 80% του βουτύρου, προϊόντα που πρωταγωνιστούσαν στην ελληνική διατροφή. Σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής η Βουλγαρία δεν αποδέχθηκε να παραχωρήσει κανένα από αυτά τα αγαθά στις υπόλοιπες ζώνες, οι οποίες εξάλλου περιελάμβαναν και τα μεγάλα αστικά κέντρα. Των τελευταίων μάλιστα ο αριθμός είχε αυξηθεί δραματικά μετά την αποχώρηση των στρατιωτών από τις εμπόλεμες ζώνες και τη μεταφορά τους εκεί, όπου περίμεναν ότι το ελληνικό κράτος θα τους μετέφερε στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Η κυβέρνηση από την άλλη δεν κατορθώνει να συγκεντρώσει το σιτάρι και τα άλλα γεωργικά προϊόντα από τη γερμανοϊταλική αγροτική ζώνη αφού οι χωρικοί κρύβουν τη σοδειά τους. Πολλοί, ιδιαίτερα οι εύποροι αγρότες, διατηρούν κρυφές αποθήκες, για να ανεβάζουν τις τιμές, ενώ αρκετές οικογένειες έχουν στη διάθεσή τους προμήθειες μέχρι την επόμενη σοδειά. Συχνά μάλιστα γίνονται εκκλήσεις από διάφορες αντιστασιακές ομάδες που προτρέπουν τους παραγωγούς να μην παραδώσουν στις αρχές τα γεωργικά προϊόντα, ώστε να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο να σταλούν αυτά στη Γερμανία. Ουσιαστικά δηλαδή, στην ελληνική υπηρεσία εφοδιασμού φτάνει μόνο το 4% της ήδη μειωμένης σοδειάς σιταριού και μόνο το 2% των υπολοίπων δημητριακών.  Η επίθεση του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση ματαίωσε κάθε πιθανότητα εφοδιασμού με σιτάρι από την περιοχή αυτή. Εξάλλου το αρχηγείο του Ράιχ διεμήνυε ότι, αφού άλλες χώρες όπως το Βέλγιο, η Νορβηγία και η Ολλανδία ήταν περισσότερο σημαντικές από την Ελλάδα, θα έρχονταν πρώτες στις αποστολές τροφίμων και έτσι η χώρα μας δεν είχε να περιμένει και να ελπίζει βοήθεια από τη Γερμανία.

Εκτός των άλλων, ένας καθοριστικός παράγοντας στο ζήτημα της πείνας ήταν ο αποκλεισμός των Συμμάχων. Η Μεγάλη Βρετανία είχε σφυρηλατήσει ένα σιδερένιο κλοιό γύρω από την ηπειρωτική Ευρώπη και κανένα εμπόρευμα δεν επιτρεπόταν να περάσει σε καμιά κατεχόμενη χώρα ούτως ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα εφοδιασμού των κατακτημένων χωρών του Άξονα... Η πολιτική αυτή, που είχε δοκιμασθεί και κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν απόλυτη και έπρεπε να διατηρηθεί με κάθε θυσία αφού θεωρούνταν αναγκαία για το νικηφόρο και σύντομο τέλος του πολέμου. Κάθε χαλάρωση του αποκλεισμού θα ευνοούσε τον εχθρό και έτσι ο πόλεμος θα παρατεινόταν. Μόνο η συμμαχική νίκη θα σήμαινε στην ουσία τροφή για την Ευρώπη.

Οι ανάγκες του πολέμου θα μπορούσαμε να πούμε ότι δικαιολογούσαν ένα τέτοιο μέτρο? όμως, στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα θιγόταν περισσότερο λόγω της θέσης της αλλά και επειδή ούτως ή άλλως ήταν αναγκασμένη να καλύπτει το διατροφικό έλλειμμά της με εισαγωγές από το εξωτερικό.
Με τον αποκλεισμό, κάθε αποστολή βοήθειας από άλλες χώρες γινόταν αυτομάτως αδύνατη. 
Όπως και να είχε η κατάσταση, πάντως, η Ελλάδα ήταν μια συμμαχική χώρα που ο ηρωισμός της και η σθεναρή αντίστασή της εναντίον του κατακτητή είχαν αποσπάσει τον παγκόσμιο θαυμασμό (και ιδιαίτερα τον βρετανικό) και είχε εμψυχώσει τον υπόλοιπο κόσμο να αντισταθεί στον Άξονα. Η χώρα αυτή τώρα είχε αφεθεί αβοήθητη στη μοίρα της. 

Σημείωση  Ζ.Π.   

 
 "Η Ελλάδα ήταν μια συμμαχική χώρα που ο ηρωισμός της και η σθεναρή αντίστασή της εναντίον του κατακτητή είχαν αποσπάσει τον παγκόσμιο θαυμασμό (και ιδιαίτερα τον βρετανικό)".

Πολλά  μπορεί  να  πει  κανείς  για  τις  απόψεις  και  την  ανάλυση  του  θέματος  που  παραθέτουμε,  από  τον  ιστορικό  Γιώργο  Ζαβάκο.

Τι  πραγματικά  σκέφτονταν   οι  αγγλοεβραίοι  για  μας  και  πως  μας  χρησιμοποιούσαν  σαν  το  γουρούνι  στο  σακί  φαίνεται  από  τα  παρακάτω:

Το Βρετανικό Πολεμικό Συμβούλιο, (υπό  την  υψηλή   επικυριαρχία  του ΡΟΤΣΙΛΝΤ)  που συνέρχεται  το απόγευμα της 28ης Οκτωβρίου 1940, μαζί με την ομόφωνη  απόφαση για  ΜΗ  ΒΟΗΘΕΙΑ  προς την Ελλάδα και ανησυχώντας αποκλειστικά για τυχόν απόβαση των Ιταλών στην Κρήτη (πράγμα απίθανο) παίρνει και μια απόφαση: «Συνεφωνήθη ότι η γενική γραμμή που θα ετηρείτο θα ήταν ότι παρά την αποσκίρτησιν των Γάλλων εκάναμε παν το δυνατόν δια να βοηθήσωμεν την ελληνική Κυβέρνηση» (από τη σειρά Αρχεία του Φόρεϊν  Όφφις, που αποδεσμεύτηκαν το 1970).

Την επομένη ημέρα το Βρετανικό Υπουργείο Προπαγάνδας αναλύει ως  εξής  αυτή τη στάση:

ΟΙ  ΑΓΓΛΟΕΒΡΑΙΟΙ  ΤΟΥ  ΡΟΤΣΙΛΝΤ:  «ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΕΙΝΑΙ 
ΕΠΙΡΡΕΠΕΙΣ   ΣΤΗΝ  ΚΟΛΑΚΕΙΑ.  
ΚΟΛΑΚΕΥΣΕ  ΤΟΥΣ  ΚΑΙ  ΘΑ  ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ  
ΜΕΧΡΙ  ΘΑΝΑΤΟΥ  ΓΙΑ  ΣΕΝΑ».

«… Οι Έλληνες είναι επιρρεπείς στην κολακεία και υπάρχουν πολλά ευχάριστα και κολακευτικά πράγματα που μπορούμε να πούμε για αυτούς αυτή την ώρα…. Μπορούμε να πούμε ότι είμαστε υπερήφανοι και ευτυχισμένοι που τους έχουμε στο πλευρό μας ως συμμάχους και πολεμούμε για ιδανικά, τα οποία, αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, είναι ελληνικά ιδανικά. Υπάρχουν επίσης κλασικές αναφορές οι οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με επιτυχία … οτιδήποτε στοιχείο πολιτισμού και κουλτούρας είχαν οι Ρωμαίοι το όφειλαν στους Έλληνες. Όλο αυτό το υλικό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με λίγη φαντασία και με μεγάλη επιτυχία από έναν κλασικό φιλόλογο … Οι Έλληνες έχουν μια ασαφή γνώση για τις κλασικές τους παραδόσεις, αλλά τίποτε δεν θα τους ευχαριστούσε περισσότερο από να τις υπενθυμίζει  σ’ αυτούς  ένας Άγγλος…»

( Μ.Πετράκη, Βρετανική πολιτική και προπαγάνδα στον ελληνοϊταλικό πόλεμο).

   Διαβάστε  και  το  άρθρο:

Η ΑΓΓΛΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ‏

Πολλοί Έλληνες είδαν τον αποκλεισμό ως πράξη απαξίας από πλευράς των Συμμάχων. Η άρση του, από την άλλη, θα έσωζε χιλιάδες ζωές. Ήδη από τον Μάιο του 1941 οι προβλέψεις για τον ερχόμενο χειμώνα είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητικές. Ο Γερμανός πληρεξούσιος Άλτενμπουργκ ενημερώνει στις 7 Μαΐου τον υπουργό Εξωτερικών του Ράιχ και τη γερμανική διοίκηση ότι η πείνα θα εξαπλωνόταν εάν το κενό των τροφίμων δεν έκλεινε.
Στο Βερολίνο γίνονται συζητήσεις μεταξύ των αρμοδίων για το θέμα, αλλά η απάντηση είναι αρνητική, ενώ δίνεται η εντολή στον πληρεξούσιο να ξεχάσει κάθε απαίτηση από τη Γερμανία. Οποιαδήποτε προμήθεια από τη Ρωσία δεν είναι εφικτή, όπως επίσης και ο εφοδιασμός των ιταλικών ζωνών από τη γερμανική καθώς η τελευταία ήταν η πολυπληθέστερη. Τον Οκτώβριο μάλιστα ο Χίτλερ παραχωρεί την ευθύνη για τη διατροφή των Ελλήνων στους Ιταλούς οι οποίοι διά στόματος Μουσολίνι απαντούν ότι ο Χίτλερ «πήρε από τους Έλληνες ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους και περιμένει τώρα από τους Ιταλούς να τους θρέψουν». Ο Άλτενμπουργκ, παρ’ όλα αυτά, έχοντας συναίσθηση της κατάστασης και προσπαθώντας να τη βελτιώσει ζητά 10.000 τόνους δημητριακών το καλοκαίρι, αλλά το γερμανικό Υπουργείο Γεωργίας αρνείται και πάλι. Μόνο όταν οι εκθέσεις του πληρεξουσίου έδειχναν καθαρά ότι η οικονομική κρίση και η επερχόμενη πείνα θα απειλούσαν τα γερμανικά στρατιωτικά συμφέροντα αναγκάστηκαν οι αρμόδιοι του Ράιχ να δώσουν κάποια προσοχή. Ο Γερμανός πληρεξούσιος παρουσιάζει μια ανάλυση του οικονομικού προβλήματος και ζητά εκτός των άλλων μείωση του κόστους κατοχής, για να αποτραπεί η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Στον επίλογό του τονίζει ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην απώλεια των προμηθειών λαδιού και μεταλλευμάτων που ήταν τόσο απαραίτητα για τη Γερμανία. Τον Σεπτέμβριο φθάνουν στην Ελλάδα 10.000 τόνοι δημητριακών. Όμως ξεκαθαρίζεται ότι άλλη βοήθεια δεν πρόκειται να αποσταλεί.
Την πρώτη εβδομάδα του Οκτωβρίου η πείνα, που είχε προβλεφθεί τον Μάιο, γίνεται τώρα πολύ έντονη. Τα αποθέματα δημητριακών έχουν εξαντληθεί. Οι Ιταλοί πιέζουν τους Βουλγάρους, που κατέχουν τις πιο παραγωγικές περιοχές, να στείλουν 100.000 τόνους δημητριακών αλλά αυτοί αρνούνται, ενώ και η πίεση από την πλευρά των Γερμανών αποτυγχάνει. Μετά την άρνηση αυτή, οι Ιταλοί στέλνουν 800 τόνους δημητριακών, ενώ οι Γερμανοί φορτίο 10.000 τόνων.
Δυστυχώς το πλοίο που εκτελούσε τη μεταφορά βυθίστηκε από τους Άγγλους έξω από τις ελληνικές ακτές και ο Γερμανός πληρεξούσιος ζητά άλλο φορτίο το οποίο δεν φθάνει ποτέ στην Ελλάδα. Οι Γερμανοί προσπάθησαν να λύσουν υπεύθυνα και μόνιμα το πρόβλημα της έλλειψης αγαθών μόλις το καλοκαίρι του 1942.


ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ  ΓΙΑ  ΕΜΠΕΔΩΣΗ  ΚΑΙ  ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ:

ΣΗΜΕΙΩΣΗ  

 ΖΗΝΩΝΟΣ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΥ:  

2008:   Το  ακαθάριστο  εθνικό  προϊόν  ήταν    210.431.000. 000  Ευρώ.

2017:   Το  ακαθάριστο  εθνικό  προϊόν έπεσε  σε  177.700.000.000  Ευρώ. 

2008 :  Γεννήσεις Ελληνόπουλων:  118.302,   

           Θάνατοι : 107.979    Διαφορά  + 10.323

2017:  Γεννήσεις  Ελληνόπουλων:  81.850      

            Θάνατοι   113.247    Διαφορά   -31.397 

     31.397   περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις.

Η  ΧΩΡΑ  ΣΗΜΕΡΑ  ΕΙΝΑΙ  ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ  ΓΙΑ  100  ΧΡΟΝΙΑ  ΣΕ  ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ  ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ.  ΑΚΟΜΗ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΑΡΧΑΙΑ  ΜΝΗΜΕΙΑ  ΤΗΣ  ΕΙΝΑΙ  ΥΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΑ.  ΔΟΥΛΕΙΕΣ  ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΟΥΝ.  ΕΝΑΣ  ΣΤΟΥΣ  ΔΥΟ  ΝΕΟΥΣ  ΕΙΝΑΙ  ΑΝΕΡΓΟΣ.  ΤΑ  ΠΑΙΔΙΑ  ΚΑΙ  ΤΑ  ΕΓΓΟΝΙΑ  ΜΑΣ  ΘΑ  ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ  ΓΙΑ  ΕΝΑ  ΞΕΡΟΚΟΜΜΑΤΟ  ΓΙΑ  ΤΑ  ΓΝΩΣΤΑ  ΑΦΕΝΤΙΚΑ  ΧΩΡΙΣ  ΚΑΝΕΝΑ  ΜΕΛΛΟΝ.   

  Οι  θάνατοι  των  Ελλήνων  αυξάνουν,  οι  γεννήσεις  Ελληνόπουλων  μειώνονται,  τα  ναρκωτικά  κάνουν  θραύση  και  παντού  κυριαρχεί  η  απάθεια,  ο  παραλογισμός, οι  απατεώνες, οι  αναρχικοί,  οι  ομοφυλόφιλοι  και  ο  καρκίνος της Ελλάδος, ο κομμουνισμός.

ΚΑΘΕ  ΧΡΟΝΟ  ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙ  300  ΜΕ  400.000  ΑΓΕΝΝΗΤΑ  ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ  ΣΤΙΣ  ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ.   ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ  500.000  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΙ  ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ  ΕΚΔΙΩΧΘΗΚΑΝ  ΣΤΑ  ΞΕΝΑ  ΚΑΙ  ΕΓΙΝΕ  ΕΙΣΑΓΩΓΗ  3.000.000  ΜΑΥΡΩΝ  ΚΑΙ  ΑΣΙΑΤΩΝ  ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ.   

  Η  ΑΡΙΣΤΕΡΗ   ΓΕΝΙΑ  ΤΟΥ  ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ  (ΤΟΥ  ΑΒΡΑΑΜ  ΜΠΕΝΑΡΟΓΙΑ),   ΠΟΥ  ΚΥΒΕΡΝΑ  ΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ  ΑΠΟ  ΤΟ  1974  ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ  ΣΤΟΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΟ  ΛΑΟ  ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ  ΑΠΩΛΕΙΕΣ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ  ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ.

ΚΑΙ  ΤΙ  ΜΑΣ  ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ  ΣΤΟ  ΜΕΛΛΟΝ... 




   Το  μέλλον  μας  είναι  εδώ;

 ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΞΑΝΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ – ΤΑ ΖΩΑ - ΤΟΝ ΑΝΙΚΑΝΟ ΚΥΡΙΑΚΟ, ΓΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ΣΑΝ ΝΕΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ; ΕΛΛΑΔΑ, Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΧΩΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, ΤΗΣ ΠΙΟ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΝΤΡΟΠΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΕΙΑΣ.  
(Ο ΒΑΛΤΑΔΩΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ. ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ»;)

  

    Ή  μήπως  εδώ;

ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΞΕΙ; ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΟΛΠΟ, ΑΛΑ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ. ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΕΙ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΖΕΙ 200 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΔΑΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ. 
( ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ.  KAI  ΟΤΑΝ "ΟΛΑ ΤΑΣΚΙΑΖΕ Η ΦΟΒΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΑΚΩΝΕ H  ΣΚΛΑΒΙΑ".  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΜΙΑ  ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ  ΣΙΩΠΗΣ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ  ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ,  ΟΤΑΝ  ΜΑΣ  ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ  Ο  ΕΒΡΑΙΟΣ  ΑΝΘΥΠΑΤΟΣ - ΓΚΑΟΥΛΑΪΤΕΡ  ΔΑΥΙΔ  ΧΑΡΙΣ,  ΓΙΑ  ΝΑ  ΔΩΣΕΙ  ΟΔΗΓΙΕΣ  ΣΤΟΥΣ  "ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ".)


   
  Ή  μήπως  εδώ;

  ΣΚΟΠΙΑΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ: "ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ  ΕΙΝΑΙ  ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ  ΤΗΣ  CIA".   






    Ας  έχουμε  υπ' όψιν  ότι:

 
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΖΗΝΩΝΟΣ ΠΑΠΑΖΑΧΟΥ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΓΙΝΕ Η ΤΟΞΙΚΗ ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΝΟΜΑΡΧΕΣ, ΔΗΜΑΡΧΟΙ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΟ ΣΤΟΜΑ. ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΝΟΙ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΧΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΠΕΤΑΧΤΗΚΑΝ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ. 4 ΟΡΕΙΝΟΙ ΝΟΜΟΙ (ΓΡΕΒΕΝΑ, ΚΙΛΚΙΣ, ΔΡΑΜΑ, ΚΑΡΔΙΤΣΑ) ΣΤΙΣ 4 ΠΡΩΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΓΙΑ «ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ».


   και:

OI ΕΛΛΗΝΕΣ TO 2050 ΘΑ EINAI 10 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΝΩ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΘΑ ΑΝΕΛΘΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΟΥ 10 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ. ΤΟ 2100 ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΣΕ 7,5 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 12 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ. ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΘΑ ΦΘΑΣΟΥΝ ΤΟ 2100 ΤΑ 4,5 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ.

Σημείωση:  Φανταστείτε  να  γινόταν  σήμερα  από  άγγλους,  νέος  ναυτικός  αποκλεισμός  του  πολεοδομικού  τέρατος  των  5.000.000  κατοίκων  των  Αθηνών.  Οι  θάνατοι  από  την  πείνα  δεν  θα  ήταν  δεκάδες  χιλιάδες  αλλά  εκατομμύρια, σε  μία  Αττική  που  δεν  παράγει  απολύτως  τίποτε,  δεν  έχει  δικό  της  νερό  και  οι  κάτοικοί  της  ζουν  παρασιτικά  εις  βάρος  όλης  της υπόλοιπης  Ελλάδος.

ΖΗΝΩΝ   ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Υ.Γ.

Σήμερα,  10  Οκτωβρίου  2018,  όλα  τα  (ιουδαϊκά)  ειδησεογραφικά  πρακτορεία,  τα  διεθνή  ΜΜΕ  και  κοντά  σ’ αυτά  οι  τσανακογλείφτες των  ιουδαϊκών  ανταποκρίσεων, τα  «ελληνικά»  ΜΜΕ,  ξεφαντώνουν  από  χαρά,  πρώτη είδηση  διεθνώς:  βρέθηκε,  λέει,  στην  Ιερουσαλήμ  το  αρχαιότερο  πειστήριο  για  την  ονομασία  της  «ιστορικής»  πόλης.

Πλάκα ασβεστόλιθου 2.100 ετών που βρέθηκε σε ανασκαφές στην Ιερουσαλήμ, είναι το αρχαιότερο, πλέον, πειστήριο για την ονομασία της ιστορικής πόλης.

“Ανανίας γιος του Δόδαλου της Ιερουσαλήμ” γράφει στα αραμαϊκά με εβραϊκά γράμματα η επιγραφή στην πέτρινη πλάκα, αποδεικνύοντας ότι πάντοτε αυτό ήταν το όνομα της πόλης.

Η πέτρινη πλάκα ρωμαϊκής τεχνοτροπίας βρέθηκε κοντά στο δρόμο Binyanei Ha’uma, στην είσοδο της πόλης.

Επιγραφές που αναφέρουν την Ιερουσαλήμ την περίοδο 1.000 π.Χ. έως και 70 μ.Χ. είναι εξαιρετικά σπάνιες, ενώ ποτέ άλλοτε δεν έχει βρεθεί πλάκα με το όνομα της πόλης που χρονολογείται 2.100 χρόνια πριν.

Μέχρι σήμερα το αρχαιότερο πειστήριο για την ονομασία της πόλης αναγραφόταν σε νομίσματα τα οποία χρονολογούνταν από το 500 π.Χ.

Ποιος ήταν ο Ανανίας και ο πατέρας του ο Δόδαλος πιθανόν δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Το όνομα Ανανίας ήταν διαδεδομένο στην αρχαία Ιερουσαλήμ. Από την άλλη, ίσως μάθουμε ποιος είναι ο Δόδαλος. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το Δόδαλος βγαίνει από το αρχαιοελληνικό Δαίδαλος και εικάζεται ότι Ανανίας και Δόδαλος ήταν αρχιτέκτονες ή γλύπτες.

Εξάλλου, σε κοντινή απόσταση από το σημείο όπου βρέθηκε η πλάκα εντοπίστηκε αρχαίο εργοστάσιο κεραμικών.  Yuli Schwartz / IAA

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους το όνομα Ιερουσαλήμ ετυμολογείται Γιερού – Σαλίμ, δηλαδή ως “θεμέλιο (σουμμεριακά γιερού, να θεμελιώσει) του θεού Σαλίμ” και έτσι ο θεός Σαλίμ θεωρείται ως πρώτος “πολιούχος” της πόλης της εποχής του ορείχαλκου.