ΙΟΥΔΑΙΟΣ ΤΡΟΤΣΚΥ: "ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΝΕΓΡΟΙ ΜΕ ΛΕΥΚΟ ΔΕΡΜΑ. ΘΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΒΙΒΑΣΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΖΩΩΔΗ ΥΠΑΡΞΗ". ΠΩΣ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΣΤΑΛΙΝ ΕΞΟΝΤΩΣΕ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΙΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΡΟΤΣΚΥ.

Πούτιν: "Οι ΗΠΑ δεν είναι πια μια λευκή χώρα ευρωπαίων, οι λευκοί είναι πλέον μειονότητα στον κόσμο - εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να διατηρήσουμε τον πολιτισμό μας".

"ΦΑΡΕΝΑΪΤ 451". Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ.

 

 

 

Το  φρικτό  τέρας  του  εβραιοκομμουνισμού  έλαβε  τέλος  το    1989,  αφού  κατατυράννησε  την  Ρωσία  για  72  χρόνια.  Πρωταθλητές  στην  απαλλαγή  της  Ρωσίας  από τον  κομμουνισμό    οι  εβραιορώσοι,  οι  παππούδες  των  οποίων  είχαν  πρωτοστατήσει  στην  επιβολή  του  κομμουνισμού  "για  να  χτίσουν  τον  σοσιαλισμό".     

Δεν  υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο, που να μην εντυπωσιάζεται από το γεγονός, ότι ΜΟΛΙΣ  ΕΠΕΣΕ  Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ  στην Ρωσία το 1989, (ΟΛΟΙ τώρα  πλέον ξέρουν ποιοί και γιατί τον φτιάξανε και γιατί τον γκρεμίσανε, δεν τους εξυπηρετούσε αρκετά σήμερα),  χιλιάδες - ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ - υποτίθεται φτωχοί προλετάριοι εβραίοι  εργάτες  της  Ρωσίας, βρέθηκαν το 1989, ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ, τραπεζίτες,  πάμπλουτοι εκατομμυριούχοι και σήμερα αγοράζουν ελληνικά νησιά.

Ο ΛΕΝΙΝ ΕΙΠΕ:

1. «ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙ΄ΑΥΤΟ».
2. «ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ, ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ»
3. «Ο ΕΞΥΠΝΟΣ ΡΩΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ ΕΒΡΑΙΟΣ Ή ΕΧΕΙ ΕΒΡΑΪΚΟ ΑΙΜΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ».
Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλιάνωφ ή Λένιν (1870 – 1924, το γένος Ισραήλ ( ! ) Μπλάνκ - Μπέργκ).

ΤΡΟΤΣΚΥ:

«Πρέπει να μετατρέψουμε τη Ρωσία σε μια έρημο που θα κατοικείται από λευκούς νέγρους πάνω στους οποίους θα επιβάλουμε τυραννία, μια τυραννία που οι πιο τρομεροί δεσπότες της Ανατολής είχαν ποτέ ονειρευτεί. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτή θα είναι μια τυραννία της αριστεράς, όχι μια τυραννία της δεξιάς. Θα είναι μια κόκκινη τυραννία και όχι μια λευκή».

«Εννοούμε τη λέξη “κόκκινη” στην κυριολεξία, γιατί θα φέρουμε τέτοιες πλημμύρες αίματος, που θα κάνουν κάθε ανθρώπινη απώλεια που έγινε στους καπιταλιστικούς πολέμους, αδύνατη σε σύγκριση. 

Οι μεγαλύτεροι τραπεζίτες πέρα από τον ωκεανό θα εργαστούν όσο το δυνατόν πιο στενά μαζί μας. 

Αν κερδίσουμε την επανάσταση, θα δημιουργήσουμε τη δύναμη του Σιωνισμού πάνω στο ναυάγιο της κηδείας της επανάστασης, και θα γίνουμε μια δύναμη, μπροστά στην οποία όλος ο κόσμος θα γονατίσει. Θα δείξουμε ποια είναι η πραγματική δύναμη. Μέσω της τρομοκρατίας και των λουτρών αίματος, θα υποβιβάσουμε τη Ρωσική διανόηση σε μια κατάσταση πλήρους αποβλάκωσης και ηλιθιότητας και σε μια ζωώδη ύπαρξη ... Αυτή τη στιγμή, οι νέοι άνδρες μας με τα δερμάτινα μπουφάν τους, οι γιοι των ωρολογοποιών από την Οδησσό, την Όρσα, την Gomel και την Vinnitsa, (πόλεις με μεγάλο εβραϊκό πληθυσμό) ξέρουν πώς να μισούν οτιδήποτε ρώσικο. Τι ευχαρίστηση παίρνουν καταστρέφοντας την ρώσικη διανόηση - αξιωματικούς, ακαδημαϊκούς και συγγραφείς ...»

* Όπως αναφέρεται στα «Απομνημονεύματα του Aron Simanovich», (“Memoirs of Aron Simanovich”) ενός Εβραίου κοσμηματοπώλη στην αυλή του Τσάρου, που ενήργησε ως γραμματέας και βοηθός του Ρασπούτιν και επεδίωξε να επηρεάσει τον Τσάρο (μέσω του Ρασπούτιν) προκειμένου να βελτιωθεί η κατάσταση των Εβραίων στη Ρωσία. Τα απομνημονεύματα γράφτηκαν το 1928, αλλά μόλις τώρα μεταφράστηκαν στα αγγλικά. Τα παραπάνω λόγια βρίσκονται και σε πολυάριθμες ρωσικές ακαδημαϊκές εργασίες, συμπεριλαμβανομένης της «Φύσης του Σιωνισμού» (‘The Nature of Zionism’) του Vladimir Stepin, που δημοσιεύθηκε (στα ρωσικά) στη Μόσχα, το 1993 και μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον Clive Lindhurst.

«Πρέπει να καταλάβετε, οι κορυφαίοι μπολσεβίκοι που κυβέρνησαν την Ρωσία δεν ήταν Ρώσοι. Μισούσαν τους Ρώσους. Μισούσαν τους χριστιανούς. Καθοδηγούμενοι από εθνοτικό μίσος βασάνισαν και έσφαξαν εκατομμύρια Ρώσους χωρίς ίχνος ανθρώπινης μεταμέλειας. Αυτό  δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Ο Μπολσεβικισμός διέπραξε την μεγαλύτερη ανθρώπινη σφαγή όλων των εποχών. Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου είναι αδαές και αδιάφορο για αυτό το τεράστιο έγκλημα είναι η απόδειξη ότι τα παγκόσμια μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι και  σήμερα  στα χέρια των δραστών».       

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ  ΣΟΛΖΕΝΙΤΣΙΝ  (1918 - 2008)

Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο, που να μην εντυπωσιάζεται από το γεγονός, ότι ΜΟΛΙΣ ΕΠΕΣΕ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ στην Ρωσία το 1989 (ΟΛΟΙ πλέον ξέρουν ποιοι και γιατί τον φτιάξανε και γιατί τον γκρεμίσανε, δεν τους εξυπηρετούσε αρκετά σήμερα), χιλιάδες - ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ - υποτίθεται φτωχοί προλετάριοι εβραίοι της Ρωσίας, βρέθηκαν το 1990, ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ, πάμπλουτοι  εκατομμυριούχοι και σήμερα αγοράζουν ελληνικά νησιά.

Το  1989  οι  ιουδαϊκές  τράπεζες  της  Νέας  Υόρκης  που  δημιούργησαν  τον  κομμουνισμό  στην  Ρωσία  το  1917  αποφάσισαν  να  καταργήσουν  τον  κομμουνισμό.    Η  ενέργεια  δεν  ήταν  καθόλου  δύσκολη  γι  αυτούς.  Όπως  το  1917,  στην  κομμουνιστική  επανάσταση,  πρωταγωνιστής  ήταν  ο  ρωσικός  εβραϊσμός,  έτσι  και  72  χρόνια  αργότερα  ο  ρωσικός  εβραϊσμός  ανέτρεψε,  αριστοτεχνικά,  την  κομμουνιστική  διακυβέρνηση.
Το  1992   ο  πρόεδρος  της  Ρωσίας  Μπόρις Γιέλτσιν υπέγραψε το Ουκάζιο για την (ιουδαϊκή) ιδιωτικοποίηση στην Ρωσία με τα  κουπόνια.
Η  φαεινή  του  Σόρος,  «φιλάνθρωπου» και επενδυτή, προς  τον  Ρώσο  πρόεδρο  Γιέλτσιν  καθώς και των ειδικών της τράπεζας Goldman Sachs, η οποία εμπλεκόταν σε τεράστιες κερδοσκοπικές δραστηριότητες  και  του "Γάλλου" Ντανιέλ Κοέν  για  να  αρπάξουν  όλο  τον  πλούτο  της  Ρωσίας  ήταν  η διανομή κουπονιών ιδιωτικοποίησης σε "150 εκατομμύρια Ρώσους, ακόμα και σε βρέφη", μέσω των οποίων μπορούσαν να αγοράσουν τις μετοχές των επιχειρήσεων. Πιεσμένοι από τις ανάγκες του σήμερα, οι περισσότεροι δικαιούχοι έσπευσαν να ξαναπουλήσουν τα κουπόνια τους, τα οποία εξαγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές οι ιουδαίοι  διευθυντές των βιομηχανικών ή χρηματοπιστωτικών ομίλων και τα εγκληματικά δίκτυα. 
ΤΟ  ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ:  τρία  εκατομμύρια  ρωσοεβραίων  έγιναν  πάμπλουτοι  και  150  εκατομμύρια  Ρώσοι  φτώχυναν  ακόμη περισσότερο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ένας πίνακας που, μεταφορικά, θα απεικόνιζε την σχεδόν πενηντάχρονη κυριαρχία της «Γενιάς του  Πολυτεχνείου»  πάνω  στις  πλάτες  του σκλαβωμένου Ελληνικού  λαού.

ΔΙΑΣΗΜΟΣ  ΠΙΝΑΚΑΣ  ΤΟΥ  ΝΤΙΕΓΚΟ  ΡΙΒΕΡΑ:  ΜΑΡΞ,  ΕΝΓΚΕΛΣ, ΡΟΚΦΕΛΛΕΡ ΚΑΙ  ΤΡΟΤΣΚΥ.  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ  ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ  ΕΝΩΜΕΝΟΙ  ΜΑΖΙ, ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ. 

Όλοι γνωρίζουν  σήμερα,  ότι  δεν  θα  γινόταν  ποτέ  αυτή η  περιβόητη εβραιοκομμουνιστική  επανάσταση του  1917  στην  Ρωσία, αν  οι  πλούσιοι  εβραίοι  τραπεζίτες  των  ΗΠΑ, (Σιφ, Βάρμπουργκ, Ροκφέλλερ, Πάρβους  και  Σία), δεν χρηματοδοτούσαν  τους  εβραιοκομμουνιστές με  μπόλικα  δολάρια.  Η ιστορία  έχει  καταγράψει ακριβώς  ποιοι  εβραιοαμερικανοί  τραπεζίτες  έκαναν  την  δουλειά. Σε έναν ολόκληρο  τοίχο στον δεύτερο όροφο του Μεγάρου Καλών Τεχνών (Palacio Bellas Artes), σε μια γωνιά της Alameda Central στο Centro Historico της Πόλης του Μεξικού, βρίσκεται ένας τεράστιος πίνακας ζωγραφικής.  Τον  πίνακα αυτόν ο εβραίος τραπεζίτης Nelson Rockefeller ανέθεσε  να  τον ζωγραφίσει ο διάσημος  Μεξικανός κομμουνιστής ζωγράφος  Ντιέγκο Ριβέρα  Μάλιστα  ο  ίδιος ο εβραίος Ροκφέλερ ζήτησε  από  τον  κομμουνιστή  ζωγράφο να  απεικονίζεται δίπλα δίπλα με τον Λέον Τρότσκι, που περιβάλλεται από άλλους  διάσημους κομμουνιστές, συμπεριλαμβανομένου του Καρλ Μαρξ, (ΟΛΟΙ  ΙΟΥΔΑΙΟΙ).  

Αρχικά ο πίνακας εμφανίστηκε στο Κτίριο RCA (τώρα GE) στο   Rockefeller Center στη Νέα Υόρκη.

Ο Ροκφέλερ τον αφαίρεσε αθόρυβα,  κατά τη διάρκεια της αντι-κομμουνιστικής αντίδρασης της  Επιτροπής για τις Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες που  σύστησε το Κογκρέσο  και   τον  ξαπέστειλε  στο  Μεξικό,  για  να μην βλέπουν  καθημερινά  οι  Αμερικανοί  ποιοι  πλούσιοι   εβραίοι  των  ΗΠΑ  δημιούργησαν  τον κομμουνισμό  στην  Ρωσία.

"Πως θα σας φαινόταν, λοιπόν, αν κάποιος σοβαρός πανεπιστημιακός μελετητής σας έλεγε ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση δεν ήταν μόνον διακαής πόθος των Λένιν, Τρότσκι, Στάλιν, αλλά και των J.P. Morgan, J.D. Rockfeller και λοιπών επιφανών «παρεπιδημούντων» της Wall Street; Εξωφρενικό ψέμα; Μύθευμα ολκής; Είναι δυνατόν να συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο; Δεν ήταν οι μπολσεβίκοι ορκισμένοι εχθροί του καπιταλισμού; Εξοντώθηκαν, άμεσα ή έμμεσα, εκατομμύρια άνθρωποι στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης αντιπαλότητας; Δεν ζήσαμε για δεκαετίες σε μια γαιόσφαιρα χωρισμένη σε αντίπαλα κοινωνικοπολιτικά στρατόπεδα; Σε δύο συστήματα παραγωγής εκ διαμέτρου αντίθετα;"

Πάντα οι σοσιαλκομμουνιστές έτρεφαν μια ιδιαίτερη αγάπη προς τους τραπεζίτες. Από την γέννησή του το εβραιοκομμουνιστικό κίνημα ήταν στενά δεμένο με το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης του Σιφ. Εβραιοκομμουνιστική λέπρα - Τραπεζίτες, ένα Σέκελ με δύο όψεις, κώλος και βρακί. Οι σοσιαλκομμουνιστές δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς το χρηματιστηριακό κεφάλαιο. Μόνο το παραγωγικό κεφάλαιο (το βιομηχανικό), είναι το κακό, γιατί μπορεί αυτό να μην βρίσκεται εξ ολοκλήρου στα δικά μας χέρια. Για το χρηματιστηριακό δεν το συζητάμε. Ούτως ή άλλως ξέρουμε σε τι χέρια είναι.

 

Ο Σάββας Κωφίδης, ένας «μεγάλος» ποδοσφαιριστής, με νοημοσύνη καρότου, δήλωσε: «Ο πλανήτης γη δεν ανήκει σε κανέναν. Επειδή η ελληνική γλώσσα είναι τεράστια, αν μπορεί κάποιος ας μου πει τι σημαίνει «μετανάστης», τι «πρόσφυγας», τι «Γερμανός» και τι « Έλληνας». Εγώ δεν γνωρίζω αυτές τις έννοιες. Το μόνο που ξέρω και θέλω να ανακαλύπτω καθημερινά είναι ο «άνθρωπος».
Αυτή η Γη δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, έχω το δικαίωμα να πάω σε οποιοδήποτε μέρος θέλω και να ζήσω, γιατί αναγκάζομαι να φύγω από τον τόπο μου όπως έφυγαν οι Έλληνες και συνεχίζουν να το κάνουν. Για μένα πατρίδα δεν είναι το μέρος καταγωγής μου, αλλά είναι όλη η Γη».

Δυστυχώς τέτοιες σκέψεις είναι πολύ συνηθισμένες στον ηλίθιο βαλκανικό ανθυπολαό (με μέσο δείκτη Νοημοσύνης 92), γιαυτό αρχίζει να εξαφανίζεται σιγά σιγά από την γη.
Ένας λαός με δείκτη νοημοσύνης στα επίπεδα της καθαρής βλακείας. Πως θα επιβιώσει ένας τέτοιος λαός;
Αλλοίμονο, πολλοί «έλληνες» νομίζουν ότι η γη είναι ένα απέραντο πράσινο λιβάδι, όπου βόσκουν ήσυχα καθυστερημένες αγελάδες με γλαρά μάτια.
Δεν καταλαβαίνουν ότι η γη είναι ένας ανταγωνιστικός, βίαιος, θανατερός και επικίνδυνος κόσμος, όπου μόνο με συμμαχίες με ομοειδή, ομόαιμα όντα έχεις ελπίδες να επιβιώσεις και να αποκτήσεις απογόνους. Όταν αποκοπείς από το κοπάδι σου, από την αγέλη σου, σε τρώει ο λύκος.
Τέτοια ηλίθια όντα σαν τον Κωφίδη εξαφανίζονται αργά ή γρήγορα στην ανελέητη διαδικασία της φυσικής επιλογής. Το δυναμικό επιβίωσης που διαθέτουν είναι μηδέν.
Το θέμα όμως είναι να μην πάρουν μαζί τους στον όλεθρο και τον λαό μας.

 

 

 ΠΩΣ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΣΤΑΛΙΝ ΕΞΟΝΤΩΣΕ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΙΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΡΟΤΣΚΥ.

 
1940 και ο Ιουδαίος κομμουνιστής Τρότσκυ, που έσφαξε εκατομμύρια Ρώσους, εξακολουθεί να επιζεί, ύστερα από 24 απόπειρες δολοφονίας του με διάφορους τρόπους, οι περισσότερες από την Γκεπεού του κομμουνιστή Στάλιν, περιφερόμενος στον πλανήτη χωρίς διαβατήριο και ενώ έχει ζήσει τρομερά οικογενειακά δράματα, όπως την αυτοκτονία της κόρης του, της Ζενάιντας στο Βερολίνο, όταν της αφαιρέθηκε από τον Στάλιν η σοβιετική ιθαγένεια, αφήνοντας εκεί μωρό τον γιο της, τον Εστεμπαν Βολκόφ, που τελικά τον παρέλαβε ο πρώτος γιος του Τρότσκι στο Παρίσι, ο Λέον Σέντοφ, ο Λιόβα, πριν τον δολοφονήσουν και αυτόν εκεί, σε μια κλινική που εισήχθη ύστερα από μια πετυχημένη εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας.
Σύζυγος της Ζίνας και πατέρας του Εστεμπαν ήταν ο γνωστός και κλασικός φιλόλογος Πλάτωνας Ιβάνοβιτς Βολκόφ, 1898-1936 μέλος κι αυτός της Αριστερής Αντιπολίτευσης του Τρότσκι, που χάθηκε, όπως και τόσοι άλλοι, από τον μεγάλο εκκαθαριστή των παλιών κομμουνιστών Στάλιν την δεκαετία του 1930. Ο άλλος γιος του, ο Σεριόζα, χημικός, δεν μετείχε στην πολιτική και έμεινε στην ΕΣΣΔ. Δηλαδή δεν εξορίστηκε. Αυτό όμως δεν τον έσωσε. Αρκούσε το ότι ήταν γιος του Τρότσκι. Χάθηκε και αυτός σ’ εκείνη τη δεκαετία. Ο Εστεμπαν Βολκόφ στάλθηκε από τον Λέον Σέντοφ στον παππού και στη γιαγιά του στο Μεξικό.

Και όταν η Κ.Ε. του Κ.Κ. Μεξικού, με επικεφαλής τον γεν. γραμματέα του, τον διάσημο τοιχογράφο Νταβίντ Σικέιρος, μεταμφιεσμένοι, ντυμένοι χωροφύλακες, μπήκαν στον πύργο όπου έμεναν ο Τρότσκι και οι δικοί του, δήθεν για έλεγχο ασφαλείας, έβαλαν στο σημάδι την κρεβατοκάμαρά τους. Ο Τρότσκι και η Ναταλία στριμώχτηκαν σε μια γωνία και απέφυγαν τις σφαίρες, ενώ ο μικρός Εστεμπαν που ήταν στο διπλανό δωμάτιο τραυματίστηκε στο πόδι.

Ο δολοφόνος του Τρότσκι Ραμόν Μερκαντέρ, ένας Ισπανός που δήλωνε Βέλγος τροτσκιστής, παλιός πράκτορας της Γκεπεού, χρησιμοποιούσε τα ψευδώνυμα Ζακ Μορνάρ και Φρανκ Τζάκσον. Σχετίστηκε με την Αμερικανίδα τροτσκίστρια Σίλβια Αγκελόφ και έτσι μπήκε στο περιβάλλον του Τρότσκι.

Με πρόφαση πως θέλει τη γνώμη του Τρότσκι για ένα άρθρο του για την ΕΣΣΔ μπήκε στο γραφείο του στις 20 Αυγούστου του 1940 και όπως ο Τρότσκι άρχισε να το διαβάζει, έβγαλε κάτω από την καμπαρντίνα του τη φονική ορειβατική σκαπάνη και τον χτύπησε στο κεφάλι σπάζοντάς του το κρανίο.

Ο Τρότσκι αντιστάθηκε, έβγαλε μια κραυγή, τον δάγκωσε στο χέρι και του πήρε το όργανο της δολοφονίας.

Και όταν με τις φωνές του μπήκαν στο γραφείο του οι γραμματείς, οι φρουροί του και η γυναίκα του τους είπε: «Μην τον σκοτώνετε. Πρέπει να μιλήσει. Πείτε στους φίλους μου πως η 4η Διεθνής θα περάσει από την αψίδα του θριάμβου».

Την άλλη μέρα, 21 Αυγούστου, ο Τρότσκι πέθανε σ’ ένα νοσοκομείο της Πόλης του Μεξικού. Λένε πως οι επιστήμονες ζύγισαν τον εγκέφαλό του και βρέθηκε πολύ βαρύτερος από τους κανονικούς εγκεφάλους και είπαν ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν γεννιούνται συχνά.

Σε σχέση με την καμπαρντίνα που φορούσε ο Μερκαντέρ, ο Τρότσκι το είχε σχολιάσει αρνητικά την προηγούμενη μέρα που ο δολοφόνος έκανε την τελική πρόβα, θεωρώντας αγένεια το ότι δεν την έβγαλε.

Οι υπεύθυνοι για την ασφάλειά του του είχαν προτείνει να μη δέχεται κανέναν στο γραφείο του μόνος του. Αλλά ο Τρότσκι δεν το είχε δεχτεί, θεωρώντας το κακή διαπαιδαγώγηση της νεολαίας. Ετσι τελικά πέτυχε η τελευταία σταλινική δολοφονική απόπειρα και ο πρώτος ανάμεσα στους θερμιδωριανούς απαλλάχθηκε από τον μεγαλύτερο επικριτή του.

Ο δολοφόνος του Τρότσκι καταδικάστηκε για το έγκλημά του με 20 χρόνια κάθειρξη στο Μεξικό, τα οποία εξέτισε χωρίς καμιά στέρηση και με υλική άνεση πρωτοφανή.

Οταν αποφυλακίστηκε το 1961 επισκέφτηκε την Τσεχοσλοβακία και την τότε Σοβιετική Ενωση και κατέληξε στην Κούβα, όπου πέθανε το 1978. Μετά το έγκλημά του, του απονεμήθηκε από τον Στάλιν το 1940 το βραβείο του «Τάγματος του Λένιν» και το 1961 του «Ηρωα της Σοβιετικής Ενωσης» για τη δολοφονία εκ μέρους του του στενότερου συνεργάτη του Λένιν.

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ