Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ, ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ, ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ: «απίστευτο το χάλι του τριτοκοσμικού ελληνικού κράτους επί Μητσοτάκη. Προσπαθούσα ( καρκινοπαθής), εβδομάδες να κλείσω ραντεβού στο ΕΦΚΑ. Τραυματική εμπειρία. Τραγική η κατάσταση της Δημόσιας διοίκησης στο κράτος Μητσοτάκη. Τίποτε δεν δουλεύει. Ακατάλληλοι υπάλληλοι. Διαφθορά. Απίστευτες ολιγωρίες που προξενούν τελικά τις αδιανόητες συγκρούσεις τραίνων με τεράστιες απώλειες ανθρώπινων ζωών, εκτεταμένες πυρκαγιές, το κλείσιμο εθνικών οδών με το πρώτο χιόνι. Φθίνουσα πορεία της δημόσιας διοίκησης, τεράστιο δημόσιο χρέος, δυσμενέστατα δημογραφικά, χωλαίνουσα λειτουργία κρίσιμων θεσμών, συμπεριλαμβανομένης της δικαιοσύνης, πολύ χαμηλή ανταγωνιστικότητα, η εξίσου χαμηλή παραγωγικότητα».

 

 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥΣ. ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ. ΤΗΝ ΕΧΑΣΑΝ ΠΡΙΝ 571 ΧΡΟΝΙΑ. ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΥΣ, ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ…

 

Σκληρή κριτική στην δημόσια διοίκηση, είχε ασκήσει στην τελευταία, μακροσκελή,  ανάρτησή του στο Facebook στα τέλη Φεβρουαρίου, ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργος Προβόπουλος, που πέθανε σήμερα, στα 74 του χρόνια.

Αφορμή ήταν η «δοκιμασία που βίωσε» στο κατάστημα του ΕΦΚΑ στο Μαρούσι, μια «τραυματική εμπειρία» όπως έγραψε χαρακτηριστικά στην ανάρτησή του.

Μάλιστα, αναφέρθηκε προσωπικά στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τις ευθύνες του για την κατάσταση στην δημόσια διοίκηση, κατά την υπουργία του στην κυβέρνηση Σαμαρά, σημειώνοντας:

«Κάποιες επιτυχείς πρωτοβουλίες, τύπου Πιερρακάκη, δεν στοχεύουν στην αναμόρφωση/αναβάθμιση του επιπέδου της δημόσιας διοίκησης, δηλαδή του πυρήνα της, αλλά στην παράκαμψη της τελευταίας με πρωτοβουλίες τύπου by pass. Ο πρωθυπουργός διετέλεσε στην κυβέρνηση Σαμαρά Υπουργός Δημόσιας Διοίκησης, και γνωρίζει, υποθέτω, τα θέματα. Αν θυμάμαι καλά, επί της δικής του υπουργίας δεν αναλήφθηκε κάποια σοβαρή πρωτοβουλία, που θα μπορούσαμε να την θυμόμαστε εκ των υστέρων ως αξιόλογη».

Προσωπικά, έχοντας χάσει μισή μέρα, χωρίς να ολοκληρώσω μια δουλειά που θα μπορούσε να γίνει και με μειλ, θα ξανα χάσω πολύτιμο χρόνο και πάλι προσεχώς, πληρώνοντας το αντίτιμο της αποτυχίας μιας κυβέρνησης που επαίρεται για τις συνεχείς «μεταρρυθμίσεις»της. 

«Απίστευτες ολιγωρίες που προξενούν τελικά τις αδιανόητες συγκρούσεις τραίνων».

Επίσης, περιγράφοντας αναλυτικά την περιπέτειά του, έκανε λόγο για «αποτυχία μιας κυβέρνησης που επαίρεται για τις συνεχείς “μεταρρυθμίσεις” της, κάποιες από αυτές εντελώς άστοχες, όπως πχ η πανεπιστημιακή αστυνομία ,που πάντως αντί να στοχεύσουν να πάνε την δημόσια διοίκηση μπροστά, την αφήνουν να χάνει συνεχώς έδαφος, τιμωρώντας τους Έλληνες πολίτες με χαμένο χρόνο, απουσία από τις άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις τους και σπατάλη χρήματος, γιατί η απώλεια χρόνου μεταφράζεται σε απώλεια οικονομικών πόρων και ανάπτυξης.

«Είναι ακριβώς αυτές οι απίστευτες ολιγωρίες που προξενούν τελικά τις αδιανόητες συγκρούσεις τραίνων με τεράστιες απώλειες ανθρώπινων ζωών, τις εκτεταμένες πυρκαγιές ή το κλείσιμο εθνικών οδών με το πρώτο χιόνι κλπ»

 Ολόκληρη η ανάρτηση

 

«Είχα σήμερα μια τραυματική εμπειρία, από αυτές που ζουν καθημερινά οι Έλληνες, όταν έρχονται σε επαφή με την ευρύτερη δημόσια διοίκηση. Το επίπεδο της δημόσιας διοίκησης της χώρας, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι χρονίως πολύ χαμηλό. Όμως διαπιστώνουμε τα τελευταία χρόνια μια συνεχή υποχώρηση, αφού ελάχιστα έχουν γίνει για να αντιστραφεί η τραγική κατάσταση. Κάποιες επιτυχείς πρωτοβουλίες, τύπου Πιερρακάκη, δεν στοχεύουν στην αναμόρφωση/αναβάθμιση του επιπέδου της δημόσιας διοίκησης, δηλαδή του πυρήνα της, αλλα στην παράκαμψη της τελευταίας με πρωτοβουλίες τύπου by pass. Ο πρωθυπουργός διετέλεσε στην κυβέρνηση Σαμαρά Υπουργός Δημόσιας Διοίκησης, και γνωρίζει, υποθέτω, τα θέματα. Αν θυμάμαι καλά, επί της δικής του υπουργίας δεν αναλήφθηκε κάποια σοβαρή πρωτοβουλία, που θα μπορούσαμε να την θυμόμαστε εκ των υστέρων ως αξιόλογη. Και μετά από αυτήν την σύντομη εισαγωγή, έρχομαι στην δοκιμασία που βίωσα σήμερα στο κατάστημα του ΕΦΚΑ στο Μαρούσι. Εκεί είχα κλείσει τηλεφωνικά ραντεβού μέσω του 1555 κάποιες εβδομάδες πριν για σήμερα στις 12:00».

«Παρουσιάζομαι λοιπόν στο χώρο υποδοχής λέγοντας στην υπάλληλο ότι έχω ραντεβού. Η κυρία ψάχνει τα χαρτιά της αλλά δεν βρίσκει το όνομα μου. Με ρωτά: πώς κλείσατε το ραντεβού; Της απαντώ μέσω του 1555.

Και τι απαντά; Μα αυτό το τηλ. κέντρο δεν δουλεύει, δεν σας έκλεισε ραντεβού (πρώτο σοκ). Και συνεχίζει. Αυτό το έχει αναλάβει μια ιδιωτική εταιρία και οι κοπέλες που απαντούν στο τηλέφωνο δεν έχουν ιδέα. (δεύτερο σοκ). Υποθέτω ότι όταν εξαγγέλθηκε πανηγυρικά η «καινοτομία» του 1555, ως είθισται στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, θα έγινε πολύς θόρυβος και ο αρμόδιος υπουργός θα συνέχαιρε εαυτόν στα κανάλια και στα social media για την φοβερή πρωτοβουλία του αυτή. Με προέτρεψε όμως η κυρία της υποδοχής να κλείσω νέο ραντεβού, πάλι μέσω του 1555, αλλά συγκεκριμένες μέρες και μόνον τα απογεύματα.

Ομολογώ δεν κατανόησα γιατί ένα σύστημα που δεν δουλεύει γενικώς, κάνει τη δουλειά του λίγες ώρες, συγκεκριμένες όμως, την εβδομάδα. Και αναρωτήθηκα: ο Διοικητής του Οργανισμού έχει ελέγξει, ως όφειλε, αν η Υπηρεσία αυτή του 1555 και κατ επέκταση η ιδιωτική εταιρία που αμείβεται πλουσιοπάροχα γι αυτό, προσφέρει πράγματι την υπηρεσία για την οποία αμείβεται; ( Σημειώνω ότι οι εταιρίες αυτές, ενώ δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στις συμβατικές τους υποχρεώσεις, στις εκλογικές αναμετρήσεις αποδεικνύονται πολύ δραστήριες,  προσφέροντας τις υπηρεσίες τους δωρεάν προς τα πολιτικά πρόσωπα που τις έχουν επιλέξει προηγουμένως να υπηρετήσουν συγκεκριμένες ανάγκες στο χώρο της δημόσιας διοίκησης.)

Εδώ με λύπη μου θα προσθέσω ότι οι διοικητές των δημοσίων οργανισμών της χώρας ακόμη επιλέγονται σταθερά με τα συνήθη κομματικά κριτήρια και πολλοί είναι αντικειμενικά ακατάλληλοι. Η επιλογή των διοικήσεων μέσω των λεγόμενων head hunters, μετά από μνημονιακές πιέσεις, λειτουργεί κατά κανόνα ως εξής: οι head hunters, πριν παραδώσουν στην κυβέρνηση μια λίστα με τους υποψήφιους προέδρους των οργανισμών, έχουν πάρει ήδη σαφή κατεύθυνση από τον αρμόδιο Υπουργό για τα πρόσωπα που προκρίνει . Στο τέλος, από την λεγόμενη short list ο Υπουργός επιλέγει έναν εξ αυτών, που έχει προ επιλέξει φυσικά ο ίδιος. Βεβαίως οι head hunters έχουν και οι ίδιοι ευθύνη γι αυτήν την αδιανόητη ελληνική ευρεσιτεχνία, όμως γιατί να αρνηθούν να κάνουν μια δουλειά «εύκολη», για την οποία αμείβονται άλλωστε πλουσιοπάροχα;

Προσωπικά, έχοντας χάσει μισή μέρα, χωρίς να ολοκληρώσω μια δουλειά που θα μπορούσε να γίνει και με μειλ, θα ξανα χάσω πολύτιμο χρόνο και πάλι προσεχώς, πληρώνοντας το αντίτιμο της αποτυχίας μιας κυβέρνησης που επαίρεται για τις συνεχείς «μεταρρυθμίσεις»της, κάποιες από αυτές εντελώς άστοχες, όπως πχ η πανεπιστημιακή αστυνομία ,που πάντως αντί να στοχεύσουν να πάνε την δημόσια διοίκηση μπροστά, την αφήνουν να χάνει συνεχώς έδαφος, τιμωρώντας τους Έλληνες πολίτες με χαμένο χρόνο, απουσία από τις άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις τους και σπατάλη χρήματος, γιατί η απώλεια χρόνου μεταφράζεται σε απώλεια οικονομικών πόρων και ανάπτυξης.

Είναι ακριβώς αυτές οι απίστευτες ολιγωρίες που προξενούν τελικά τις αδιανόητες @συγκρούσεις τραίνων με τεράστιες απώλειες ανθρώπινων ζωών, τις εκτεταμένες πυρκαγιές ή το κλείσιμο εθνικών οδών με το πρώτο χιόνι κλπ. Όλα αυτά τα χάλια που βιώνουμε επί σειρά ετών, αδιαμαρτύρητα , δεν δείχνουν χώρα Ευρωπαϊκή αλλά χώρα τριτοκοσμική. Αν η δημόσια διοίκηση δεν ανακόψει αυτόν τον θλιβερό κατήφορο της, πραγματική, γνήσια και διατηρήσιμη ανάπτυξη δεν πρόκειται να δούμε.

Κι ας μην καμαρώνουμε για την ταχύτερη τάχα ανάπτυξη έναντι άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, γιατί όλοι γνωρίζουμε που οφείλεται. Οφείλεται στα υπεράφθονα και φθηνά μέσα που εξασφαλίζουν στην χώρα οι τεράστιοι πόροι από την ΕΕ τα χρόνια που έρχονται. Τα μεγάλα προβλήματα της χώρας είναι ακόμη εδώ και αναζητούν εναγωνίως λύση: είναι η φθίνουσα πορεία της δημόσιας διοίκησης, το τεράστιο δημόσιο χρέος, που τελευταία μειώνεται ως % επί του ΑΕΠ λόγω υψηλού πληθωρισμού, τα δυσμενέστατα δημογραφικά, η χωλαίνουσα λειτουργία κρίσιμων θεσμών, συμπεριλαμβανομένης της δικαιοσύνης, η πολύ χαμηλή ανταγωνιστικότητα, η εξίσου χαμηλή παραγωγικότητα η οποία, μόνον αυτή, αν βελτιωθεί, μπορεί να οδηγήσει σε διατηρήσιμη άνοδο του βιοτικού επιπέδου των πολιτών κλπ.

Η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου δεν επιτυγχάνεται με κυβερνητική προτροπή προς τις επιχειρήσεις να αυξήσουν τους μισθούς, αλλά με την συνεχή βελτίωση της παραγωγικότητας, όπου όμως η ευθύνη της ίδιας της κυβέρνησης είναι μεγάλη, γιατί οι πολιτικές της είναι εκείνες που μπορούν να πετύχουν μιά βιώσιμη άνοδό της. Πρόοδο που δεν την βλέπουμε, στον βαθμό και στην έκταση που απαιτούνται. Επαναπαυόμαστε λοιπόν στους τεράστιους πόρους της ΕΕ, που λειτουργούν όμως πρόσκαιρα, αν και περιορισμένα, αν λάβει κανείς υπόψη με ποια κριτήρια( συνήθως ταμειακά και μόνον) γίνεται η κατανομή τους.

Έγινα φοβάμαι κουραστικός, που η σημερινή προσωπική μου ταλαιπωρία έγινε αφορμή να γενικεύσω τις αναφορές μου και να σας ταλαιπωρήσω κι εσάς, όσους τουλάχιστον αντέξατε να διαβάσετε όλο το σχόλιο μου. Γι αυτό και σας ευχαριστώ, που μοιραστήκατε τις αγωνίες μου».

Ο Γιώργος Προβόπουλος είχε καταγωγή από τη δυτική Φθιώτιδα, αλλά γεννήθηκε στον Πειραιά το 1950. Σπούδασε στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1973. Στη συνέχεια με υποτροφία λόγω επιδόσεων σπούδασε στη Βρετανία, όπου και έλαβε το 1974 Master of Arts στα οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Έσσεξ και το 1977 το Διδακτορικό (Ph.D.) από το ίδιο Πανεπιστήμιο.

Από το 1979 έως το 2007 δίδαξε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1990 συμμετείχε μαζί με τον Άγγελο Αγγελόπουλο σε επιτροπή που σύστησε η Κυβέρνηση Ζολώτα για την σταθεροποίηση της οικονομίας. Ενεργός πολιτικά στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και διατηρώντας σχέσεις με πρόσωπα από όλο το πολιτικό φάσμα.

Στο διάστημα 1990-1993 διετέλεσε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος καθώς και πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων. Στη συνέχεια μεταπήδησε στον ιδιωτικό τομέα, και εργάστηκε ως οικονομικός σύμβουλος στην Alpha Bank. Το 2004 είχε καίρια συμβολή στη συγγραφή του κυβερνητικού προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας για τον τομέα της οικονομίας. Την ίδια χρονιά τοποθετήθηκε στη διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας και στη συνέχεια επέβλεψε την πώλησή της στους Γάλλους της Credit Αgricole.

Μεταξύ 2006 και 2008 υπήρξε Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς. Τον Ιούνιο του 2008 διορίστηκε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Η τοποθέτησή του έγινε αποδεκτή με ικανοποίηση από την τραπεζική αγορά, αφενός διότι συγκέντρωνε στο πρόσωπό του την αναγκαία θεωρητική κατάρτιση και γνώση των μακροοικονομικών και νομισματικών πραγμάτων, ενώ παράλληλα διέθετε και την απαραίτητη εμπειρία στη διοίκηση χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Η θητεία του έληξε το 2014, όταν παρέδωσε τη σκυτάλη τον Γιάννη Στουρνάρα, δηλώνοντας «απελευθερωμένος».

Πράγματι την τελευταία δεκαετία, χωρίς να απέχει από τις οικονομικές διεργασίες, περνούσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στα αγαπημένα του Κύθηρα όπου διέθετε εξοχική κατοικία και κτήμα. Παράλληλα, πραγματοποιούσε με την οικογένειά του σύντομες αποδράσεις σε χώρες του εξωτερικού. Με ευρύτερη βαθιά μόρφωση, υπήρξε λάτρης της μουσικής, του θεάτρου και της λογοτεχνίας. Παρά την αποστασιοποίησή του, συνέχισε να δίνει το «παρών» στα οικονομικά και επιχειρηματικά δρώμενα, διατελώντας, μεταξύ άλλων και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ομίλου Ελλάκτωρ από τον Ιούλιο του 2019 μέχρι τον Ιανουάριο του 2021.

Τα τελευταία «καμπανάκια»

Ο Γ. Προβόπουλος μπορεί να είχε καθοριστικό ρόλο στο «κούρεμα» του χρέους αλλά δεν έπαψε ποτέ να ανησυχεί για αυτό, ούτε όμως και να κρούει τον κώδωνα όποτε το θεωρούσε επιβεβλημένο, όπως στο φόρουμ των Δελφών το 2019 όταν εξέφρασε την αγωνία του ότι «μπορεί να βρεθούμε εκτός του ευρωπαϊκού άρματος».

Στην τελευταία του τέτοια παρέμβαση τον περασμένο Φεβρουάριο προειδοποιούσε: «Τα μεγάλα προβλήματα της χώρας είναι ακόμη εδώ και αναζητούν εναγωνίως λύση: είναι η φθίνουσα πορεία της δημόσιας διοίκησης, το τεράστιο δημόσιο χρέος, που τελευταία μειώνεται ως ποσοστό επί του ΑΕΠ λόγω υψηλού πληθωρισμού, τα δυσμενέστατα δημογραφικά, η χωλαίνουσα λειτουργία κρίσιμων θεσμών, συμπεριλαμβανομένης της δικαιοσύνης, η πολύ χαμηλή ανταγωνιστικότητα, η εξίσου χαμηλή παραγωγικότητα η οποία, μόνον αυτή, αν βελτιωθεί, μπορεί να οδηγήσει σε διατηρήσιμη άνοδο του βιοτικού επιπέδου των πολιτών».

Χθεσινή προεκλογική απόφαση του Μητσοτάκη.

 Μ.Δ.Π.Π. = Μονάδες Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών. Θα έχουν 22 φύλακες και... 28 διοικητικούς η κάθε μία! Στην πορεία, οι περισσότεροι φύλακες θα γίνουν διοικητικοί και μετά θα απεργούν ζητώντας κι άλλες προσλήψεις. Αθάνατο Ελληνικό Δημόσιο!

ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ