Η CIA ψάχνει για νέους πράκτορες. Ανησυχία και προβληματισμός στα πολιτικά τζάκια στην Αθήνα
Ο ΑΪΝΣΤΑΪΝ ΕΚΛΕΨΕ ΤΟΝ ΤΥΠΟ Ε=Μ.C² ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟ ΦΥΣΙΚΟ ΦΡΙΤΣ ΧΑΖΕΝΕΡΛ (Fritz Hasenöhrl).
.jpg)
«Ο Δαυίδ Χίλμπερτ, ο θρυλικός μαθηματικός από το Γκέτινγκεν, το 1915, μελετάει μία καινούρια θεωρία της βαρύτητας. «Η φυσική είναι πολύ βαριά για τους φυσικούς» λέει ο Χίλμπερτ. Ο Αϊνστάιν όταν το μαθαίνει, αναστατώνεται. Ρωτάει διακριτικά τους συναδέλφους του για τις προόδους που έχει κάνει στις έρευνές του ο Χίλμπερτ.
Ο Δαυίδ Χίλμπερτ υπέβαλε την εργασία του προς δημοσίευση στις 20 Νοεμβρίου
1915. Ο Αϊνστάιν στις 25 Νοεμβρίου 1915, πέντε ημέρες αργότερα.
Την Γενική Σχετικότητα όμως του Δαυίδ Χίλμπερτ δεν την δημοσιεύουν αμέσως, αλλά αργότερα. Κανένας δεν ξέρει γιατί.
Ο (κλέφτης) Αϊνστάιν ζητάει από τον Χίλμπερτ (- πράγμα που δεν έκανε από τον
Χάζενερλ - _ να συμφιλιωθούν. Γράφει: «Δημιουργήθηκε ένα άσχημο κλίμα ανάμεσά
μας, του οποίου τις αιτίες δεν θέλω να αναλύσω. Η διάθεσή μου απέναντί σας
είναι και πάλι καθαρά φιλική και σας παρακαλώ να κάνετε κι εσείς το ίδιο
απέναντί μου. Είναι αντικειμενικά κρίμα δύο άνθρωποι που κατάφεραν με την
δουλειά τους κάτι να βγάλουν από αυτόν τον άθλιο κόσμο να μη δίνουν χαρά ο ένας
στον άλλο».
Ο Χίλμπερτ δέχεται την πρόταση συμφιλίωσης, εμμένει όμως σε όλη του την ζωή ότι
τα πνευματικά δικαιώματα των εξισώσεων της βαρύτητας είναι δικά του».
Από το βιβλίο «Η εποχή της αβεβαιότητας» του Tobias Hurter, 2021, ελληνική
μετάφραση 2022, σελίδες 93-95.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ζ.Π.: Ο
Χίλμπερτ με αυστηρή μαθηματική μέθοδο θεμελίωσε την Γενική θεωρία της Σχετικότητας
με βάση μια πολύ γνωστή μαθηματική αρχή της Φυσικής, την «αρχή του Χάμιλτον». Η
αρχή αυτή αναφέρει ότι η κίνηση ενός σώματος γίνεται με τέτοιον τρόπο ώστε
κάποια ποσότητα να παίρνει ελάχιστη τιμή. Ετσι ο Χίλμπερτ απέδειξε τις
εξισώσεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας μήνες πριν από τον Αϊνστάιν, με βάση την αρχή του Χάμιλτον. Αλλά, όπως γράφει
ο Tobias Hurter, την Γενική Σχετικότητα του Δαυίδ Χίλμπερτ δεν
την δημοσιεύουν αμέσως, αλλά αργότερα. Κανένας δεν ξέρει γιατί.
Ο ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗΣ
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε εδώ ότι μια ειδική περίπτωση της αρχής του Χάμιλτον ήταν το θέμα της Διδακτορικής Διατριβής του Καραθεοδωρή και, έτσι, θα μπορούσε να είναι αυτός που θα είχε πραγματοποιήσει την «εναλλακτική» απόδειξη των εξισώσεων της ΓΘΣ. Αυτό όμως δεν συνέβη, ίσως επειδή ο Καραθεοδωρή εκείνη την εποχή ήταν απασχολημένος με τη συγγραφή του βιβλίου του «Μαθήματα περί των πραγματικών συναρτήσεων» («Vorlesungen über reelle Funktionen»).
Το 1916, ο Αϊνστάιν και ο
Καραθεοδωρή ανταλλάσσουν τρεις επιστολές με θέμα ακριβώς την αρχή του Χάμιλτον.
Φαίνεται ότι ο Αϊνστάιν είχε ζητήσει (είτε προφορικά είτε με μη διασωθείσα
επιστολή) τη βοήθεια του Καραθεοδωρή για το πώς είναι δυνατόν να υπολογιστούν
οι εξισώσεις κίνησης, σε μια γενική περίπτωση, με βάση αυτή την αρχή,
επηρεασμένος κατά πάσα πιθανότητα από την εργασία του Χίλμπερτ.
Ο Καραθεοδωρή αργεί να απαντήσει και ο Αϊνστάιν στέλνει δεύτερη
επιστολή, στις 6.9.1916, στην οποία παρουσιάζει μια «ευρηματική» λύση για την
ειδική περίπτωση που τον ενδιέφερε. Τη λύση αυτή την ανακοινώνει στην Πρωσική
Ακαδημία Επιστημών στις 26.10.1916. Ο Καραθεοδωρή τού απαντάει στις 16.12.1916
με την αυστηρά μαθηματική γενική περίπτωση, και ο Αϊνστάιν ανταπαντά λέγοντάς
του ότι αυτή η γενική μέθοδος δεν είναι γνωστή στους φυσικούς και θα έπρεπε να
δημοσιευθεί σε ένα περιοδικό Φυσικής, μαζί ίσως με τη θεωρία των κανονικών
μετασχηματισμών, που είναι μέρος της Μηχανικής που στηρίζεται στην αρχή του
Χάμιλτον.
Αν ο Καραθεοδωρή δεν είχε καθυστερήσει να απαντήσει, ίσως να
αναφερόταν το όνομά του ως συν-συγγραφέα μιας εναλλακτικής απόδειξης της
Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Ωστόσο καθυστέρησε και έτσι ο Αϊνστάιν
κατάφερε να την κλέψει πάλι από τον Χίλμπερτ. Οσο για την τελευταία πρόταση
αυτής της επιστολής, όπου ο Αϊνστάιν προτρέπει τον Καραθεοδωρή να λύσει το
πρόβλημα των κλειστών χωροχρονικών γραμμών, αξίζει να σημειωθεί ότι το ερώτημα
αυτό συνδέεται με τη δυνατότητα ταξιδιών στον χρόνο. Συγκεκριμένα αναφέρεται σε
τροχιές που ξεκινούν και καταλήγουν στο ίδιο σημείο κατά την ίδια χρονική
στιγμή. Δυστυχώς όμως για τους λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας, ως σήμερα
δεν έχει ακόμη απαντηθεί.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
ΣΤΟ «PRONEWS» ΤΗΣ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2019 ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ, ΑΝΩΝΥΜΩΣ, ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ. ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ: ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΑ ΕΓΡΑΨΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε την Θεωρία της Σχετικότητας
Αποσπάσματα από τον Αριστοτέλη - «Της των δε ενόντων ρευστήν δύναμιν, εις κραταιάν θέσιν ισοκλίνουσα παν εν τη δομή των σμικρών μορίων πλέγμα ουσίας μέγεθος έστι τάδε: η της μάζης πολλαπλότητα εν διαδοχή, δις, μετά μεγέθους τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την μονάδα του χρόνου».
Πράγμα που σημαίνει: Το μέγεθος της περικλειόμενης ενέργειας που συγκρατεί τα μόρια στο πλέγμα της δομής τους είναι: Ο πολλαπλασιασμός της μάζας διαδοχικά δύο φορές, με το μέγεθος τριάντα χιλιάδες φορές το δέκα χιλιάδες (μετρούμενο σε) τρία πόδια προς τη μονάδα του χρόνου.
Δηλαδή: Ε= m: (3: 10.000:10.000) : (3: 10.000:10.000)= m: (3: 10.000:10.000)2 = m; (3: 100.000.000)2=m: (300.000.000)2= m : c2
Όπου 300.000.000 m/sec = c η ταχύτητα του φωτός.
Σχόλια: τριών μυρίων μυριάδων 3 (χ) 10.000 (χ) 10.000 άρα 300.000.000 m/sec.
Η μονάδα μήκους 3 πόδια (=1 μέτρο) = l m.
Η μονάδα του χρόνου είναι το 1 sec. Άρα η ταχύτητα του φωτός c= 300.000.000 m/sec = 300.000 Km/sec, αφού 1 Km (χιλιόμετρο) = 1000 m.
Εδώ έχουμε να κάνουμε πολλά σχόλια με πρώτο το ότι βασιζόμαστε στην έρευνα των Άγγλων και των Αμερικανών για την αυθεντικότητα του αραβικού κειμένου. Το βασικότερο όμως των σχολίων είναι το «πώς γνώριζε ο Αριστοτέλης ή οι Άραβες τις σύγχρονες μονάδες μέτρησης; Δηλαδή το μέτρο και το δευτερόλεπτο. Μήπως και τις μονάδες μέτρησης τις πήραν οι «πολύμαθοι κλέφτες της αρχαίας ελληνικής γνώσης» από τους αρχαίους μας προγόνους;
Το μεν δευτερόλεπτο έχει κάποια λογική, αφού είναι το 1/60 του λεπτού (min) που είναι το 1/60 της ώρας (h) που είναι το 1/24 της περιστροφής της Γης γύρω από τον εαυτό της.
Το μέτρο όμως ή τα τρία πόδια; Εδώ υπάρχει ένα μυστήριο.
Nα δώσουμε όμως και άλλα χωρία από το κείμενο του Αριστοτέλη για την ταχύτητα του φωτός. «Την προς άκραν αύξησιν λόγου μεταβολής χώρου, προς χρόνον, ουκ εά η φύσις εις μη μετρήσιμον προσάγειν: προσάγει γαρ οσονούπω της μάζης το μέγεθος εις το μη μετρήσιμον».
Πράγμα που σημαίνει: « Την αύξηση του λόγου του μήκους προς το χρόνο (ταχύτητα) προς ακραία τιμή (όριο της ταχύτητας του φωτός) δεν την επιτρέπει η φύση να φθάσει σε μη μετρήσιμη τιμή (άπειρο). Διότι κάνει και το μέγεθος της μάζας να είναι μη μετρήσιμο (άπειρο)».
Ακριβώς, δηλαδή, ότι λέει και η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Einstein (;) που του την εξήγησε και πλήρως διατύπωσε ο Καραθεοδωρή(ς).
Πάμε παρακάτω στο κείμενο του Αριστοτέλη:
«Την δε χρόνου ροήν πάλιν αίφνης εις βραδύτερον προσάγει». Που σημαίνει: «Τη δε ροή του χρόνου την επιβραδύνει άμεσα».
Μιλάμε δηλαδή για τη διαστολή του χρόνου. Όσον αφορά το όριο της ταχύτητας του φωτός ο Αριστοτέλης, όπως τον αντέγραψαν οι Άραβες και όπως πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια απεκάλυψαν οι Άγγλοι, μας λέει-
«Την δε μεταβολήν των θεών νόμος τοιαύτη επιβολή φέρει το μέγεθος μηδέ των τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την του χρόνου μονάδα υπερέχειν, μηδέ Ήλιος άλλος αστήρ αντιβαίνειν».
Εδώ έχουμε ένδειξη για το ότι ο Αριστοτέλης έχει διατυπώσει και τη «γενική θεωρία της σχετικότητας».
Η μετάφραση είναι: Στη δε μεταβολή (του χώρου προς τον χρόνο, άρα στην ταχύτητα), ο νόμος των θεών επιβάλλει να είναι μικρότερη από τριάντα χιλιάδες επί δέκα χιλιάδες επί τρία πόδια (ένα μέτρο) προς τη μονάδα του χρόνου (ένα δευτερόλεπτο) και ούτε ο Ήλιος ούτε άλλο άστρο μπορεί να την κάνει να παραβεί (το νόμο).
Ζ.Π.
Η τελευταία φράση δείχνει ότι:
Διαγραφή1) Γνώριζε ο Αριστοτέλης ότι ο Ήλιος ήταν απλά ένα άστρο όπως όλα.
2) Γνώριζε ότι τις συνθήκες κίνησης τις ορίζουν τα «βαρυτικά πηγάδια» (gravity wells) των άστρων, και ακόμη και ένα μαύρο άστρο (μελανή οπή) με την τεράστια έλξη του δε μπορεί να εξασφαλίσει ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του φωτός.
Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι:
1) Οι υποψίες μας για το ότι ο Einstein κάτι έτοιμο πρέπει να βρήκε όταν διατύπωσε τη θεωρία της σχετικότητας επαληθεύονται.
2) Ο Einstein με ειλικρίνεια και εντιμότητα ζήτησε τη βοήθεια του Καραθεοδωρή(ς) που του τα εξήγησε όλα.
3) Στον Αριστοτέλη πλέον μπορούν να αποδοθούν.
α) Ο τύπος E=m:c2 για τη μετατροπή της μάζας σε ενέργεια και αντιστρόφως.
β) Η διαστολή του χρόνου και η συστολή του μήκους .
γ) Το όριο της ταχύτητας του φωτός.
6) Η μέτρηση της ταχύτητας του φωτός.
ε) Η «βαρυτική» θεωρία της γενικής θεωρίας της σχετικότητας.
στ) Η σχέση μάζας – ταχύτητας (όταν απειρίζεται η μία, απειρίζεται και η άλλη).
Τέλος να τονίσουμε ότι ακόμη και αν δεν τα έβγαλε αυτά ο Αριστοτέλης, τότε τα πήρε από κάποια άλλη αρχαιότερη ελληνική πηγή σαν μύστης που ήταν.
Ακόμη και αν οι Άραβες είπαν ψέματα και δεν τα βρήκαν όλα αυτά από τον Αριστοτέλη, ας αναρωτηθούμε που τα βρήκανε πριν από εκατοντάδες χρόνια;
Εξάλλου γιατί να μην πάρουν αυτοί τη δόξα; Το πιθανότερο είναι ότι οι Άραβες απλά αντέγραφαν για να σώσουν τη γνώση, χωρίς καν να την κατανοούν.
Αυτούς τους Άραβες αλλά και τους Άγγλους του Imperial College of London τους ευχαριστούμε για τη γνώση που μας έδωσαν και για την αλήθεια που την απεκατέστησαν.
Κάποιοι αντιγράφουν την αρχαία ελληνική επιστήμη και μας την «πλασάρουν» ως δική τους και γεγονός μοναδικό και κοσμοϊστορικό..Ίσως μαθαίνουμε λάθος ιστορία στους νέους…Ίσως πρέπει να αρχίσουμε να μαθαίνουμε αυτά που φοβόμαστε πως θα αλλάξουν όσα έχουμε στο νού μας ως…δεδομένα.
Ζ.Π.