Ὁ διασυρμός τῆς πολιτικῆς ἀπό τούς πολιτικούς. Εφημερίς Εστία Μάιος 21/5/2024
Ὁμοίως ἐάν μιά χώρα συμπεριφέρεται κατά τρόπο φοβικό καί ὑποχωρητικό, παύει νά χαίρει ἐκτιμήσεως, μέ ἀποτέλεσμα νά κορυφώνονται οἱ εἰς βάρος της διεκδικήσεις. Αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά προβλήματα τῆς σημερινῆς Ἑλλάδος.
Γιά αὐτό καί κάθε γειτονική χώρα ὄχι ἁπλῶς ἐγείρει ἀπαιτήσεις, τό πράττει κατά τρόπον προσβλητικό καί περιφρονητικό. Πολύ ἁπλά δέν μᾶς ὑπολογίζουν. Μόλις προχθές ὁ Σκοπιανός Κρίστιαν Μιτσόσκι μᾶς εἶπε ὅτι θά ὀνομάζει τήν χώρα του ὅπως θέλει, καί ἄς τόν πᾶμε στό Διεθνές Δικαστήριο! Καί ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις κάθεται καί τόν ἀκούει χωρίς νά ἀντιδρᾶ.
Ὁ Ἀλβανός Πρωθυπουργός μᾶς ἐπανέλαβε ὅτι δέν ὑπάρχει «ζήτημα Μπελέρη» καί ὅτι ἡ χώρα του θά γίνει δεκτή στήν ΕΕ, εἰς πεῖσμα τῶν διαφωνιῶν τῆς Ἑλλάδος. Καί ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις κάθεται καί τόν ἀκούει χωρίς νά ἀντιδρᾶ.
Τό καθεστώς Ἐρντογάν βεβηλώνει τήν Μόνη τῆς Χώρας, καί τό μόνο πού βρίσκει νά πεῖ ὁ Ἕλλην ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν εἶναι πώς «ἐκτιμᾶ» ὅτι ἡ τουρκική Κυβέρνησις θά ἐπαναξιολογήσει τήν ἀπόφασή της. Μά εἶναι σοβαρή δήλωσις αὐτή; Σέ μιά κανονική χώρα θά ἀρκοῦσε γιά νά τόν ἔχει ἀποπέμψει ὁ Πρωθυπουργός μέ συνοπτικές, ἄν μή, καί ἀτιμωτικές διαδικασίες. Σέ μιά κανονική χώρα… Δυστυχῶς, ἡ ἀνυποληψία στήν ὁποία ἔχουμε περιέλθει δέν εἶναι ἐπίτευγμα μίας μόνον κυβερνήσεως. Μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις συγκεκριμένων προσώπων, ὁλόκληρο τό πολιτικό σύστημα ἔχει συνεργήσει στήν διαμόρφωση τῆς σημερινῆς καταστάσεως. Ἡ αἰτία εἶναι γνωστή. Ἀδράνεια ἀπέναντι στίς προκλήσεις καί προσπάθειες συγκαλύψεως τῶν προβλημάτων, ἀντί τῆς ἀναζητήσεως λύσεων. Μία τέτοια περίπτωσις ἦταν ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, διά τῆς ὁποίας τό «μακεδονικό» πρόβλημα «κουκουλώθηκε» χωρίς νά ἐπιλυθεῖ. Εἶχε προηγηθεῖ ὅμως μιά πολιτική στρουθοκαμηλισμοῦ πού διήρκεσε πολλές δεκαετίες. Τό ἑλληνικό Κράτος ἠρνεῖτο νά ἀναφέρει καί τήν λέξη «μακεδονικό», προέβαινε δέ καί σέ σχετικές συστάσεις πρός τούς δημοσιογράφους (μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ γράφων) ἀφήνοντας τόν ἀείμνηστο Νικόλαο Μάρτη νά εἶναι ἡ μοναδική ἐθνική φωνή πού ἀκόμη ὀρθωνόταν.
Τό γεγονός ὅτι ἡ τακτική αὐτή ἦταν ἐσφαλμένη κατεδείχθη τό 2008 κατά τήν Σύνοδο τοῦ ΝΑΤΟ στό Βουκουρέστι. Ἐκεῖ ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις, μέ Πρωθυπουργό τόν Κώστα Καραμανλῆ, ὑπεραμύνθηκε τῶν ἐθνικῶν θέσεων καί ἀπέδειξε ὅτι μποροῦμε νά ἔχουμε διπλωματικές ἐπιτυχίες στηριζόμενοι στίς δικές μας δυνάμεις. Ἦταν ὅμως ἡ τελευταία ἀναλαμπή ἀποφασιστικῆς ἐθνικῆς πολιτικῆς. Δυστυχῶς ἡ κληρονομιά ἐκείνης τῆς ἐπιτυχίας ἀπεμπολήθηκε ἀπό τίς ἑπόμενες γενιές πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι σήμερα ἔχουν φθάσει νά ἐρίζουν γιά τόν χρόνο ψηφίσεως τῶν μνημονίων πού περιλαμβάνει ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν. Τό ἐνδεχόμενο νά καταγγελθεῖ ἀμέσως καί νά ἀπαιτήσουμε ἐμπορική ἀπομόνωση τῆς γειτονικῆς χώρας, δέν ἔχει προτείνει κανείς. Ἄς ἀναλάβουν μιά σχετική πρωτοβουλία οἱ βουλευτές, οἱ ὁποῖοι στήν συνεδρίαση τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν καί Ἀμύνης, ἐπιμόνως χρησιμοποιοῦσαν τό ὄνομα «Σκόπια» γιά τό γειτονικό μόρφωμα ἀποφεύγοντας τό ψευδεπίγραφο «Βόρεια Μακεδονία».
Εἶναι μιά στιγμή κατά τήν ὁποία θά μπορούσαμε νά δείξουμε ἄν ἔχουμε τό πραγματικό εἰδικό βάρος (ἤ τό «γεωπολιτικό ἀποτύπωμα») γιά τό ὁποῖο κομπάζει ἡ Κυβέρνησις. Νά ἀπαιτήσουμε δηλαδή ἐμπορικό ἀποκλεισμό τῶν Σκοπίων ἀπό ὁλόκληρη τήν ΕΕ, ἀπειλῶντας, σέ ἀντίθετη περίπτωση, μέ διαρκές βέτο σέ ὅλα τά ἐπίπεδα καί σέ ὅλες τίς ἀποφάσεις. Καί ἄς μήν ἰσχυρισθεῖ ὅτι μιά τέτοια πολιτική θά ἦταν «ἀνεύθυνη». Ἀνεύθυνη πολιτική συνιστᾶ ἡ ἐγκατάλειψις τῶν ἐθνικῶν θέσεων. Ἀπ’ ἐναντίας ἡ ἀποφασιστικότης εἶναι αὐτή πού θά φέρει τήν ἀποκατάσταση τοῦ σεβασμοῦ τῆς διεθνοῦς κοινότητος πρός τήν χώρα. Καί τότε μπορεῖ νά ἀρχίσουν νά μᾶς ὑπολογίζουν καί οἱ λοιποί γείτονες. Διότι ἐπιπροσθέτως θά ἀποκτήσουν καί κάποιο νόημα, οἱ ἐπικλήσεις στόν διεθνῆ παράγοντα, δηλαδή στούς συμμάχους καί ἑταίρους μας, γιά τήν στήριξη τῆς χώρας μας. Στήριξη, τήν ὁποία δέν ἔχουμε δεῖ ἀπό κανέναν, καθώς ὅλοι μόνον ἀπαιτήσεις ἔχουν. Ἀλλά ἔτσι τούς συνηθίσαμε νά μᾶς βλέπουν.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου