ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΓΙΑ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΕΣ. Εκατομμύρια τα ακατοίκητα «akiya». Ένα στα επτά γιαπωνέζικα σπίτια είναι σήμερα ακατοίκητο. Η Ιαπωνία των 125 εκατομμυρίων κατοίκων θα δει ως το 2060 τον πληθυσμό της να μειώνεται κατά σχεδόν 1/3. Η ΜΕΘΟΔΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΙΑΠΩΝΩΝ.

 

ΟΙ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΕΟΡΤΕΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ, του Μιχάλη Καλόπουλου

 

                   

                     ΟΙ ΝΑΤΙΒΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ

Γιατί οι Ιάπωνες παρατούν τα σπίτια τους; Εκατομμύρια τα ακατοίκητα «akiya» | Moneyreview.gr

Είναι γνωστό ότι η Ιαπωνία αντιμετωπίζει δημογραφικό πρόβλημα. Ο πληθυσμός της συρρικνώθηκε κατά 556.000 άτομα το 2022 σε σχέση με το προηγούμενο έτος σηματοδοτώντας τη 12η συνεχή χρονιά μείωσης, σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα πρόσφατα. Και οι 47 νομαρχίες της Ιαπωνίας, εκτός από το Τόκιο, κατέγραψαν μείωση του αριθμού των κατοίκων κατά το στατιστικό έτος που ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών Υποθέσεων και Επικοινωνιών. Ο αυξανόμενος αριθμός των ξένων υπηκόων που ζουν στην Ιαπωνία, ωστόσο, έχει συμβάλει στην αντιστάθμιση της συνολικής πληθυσμιακής μείωσης της χώρας.

Εάν συνεχίσει έτσι, η χώρα των 125 εκατομμυρίων κατοίκων θα δει ως το 2060 τον πληθυσμό της να μειώνεται κατά σχεδόν 1/3.

 

Συνέπεια του δημογραφικού είναι τα περίπου 8,49 εκατομμύρια ακατοίκητα σπίτια σε όλη την χώρα το 2018, περίπου 1,5 φορά περισσότερα από το 1998, σύμφωνα με έρευνα του Υπουργείου Εσωτερικών Υποθέσεων και Επικοινωνιών.

Το πρόβλημα των εγκαταλελειμμένων σπιτιών έχει γίνει πονοκέφαλος στην Ιαπωνία, καθώς ένα στα επτά σπίτια είναι σήμερα ακατοίκητο.Το πρόβλημα των akiya, ήτοι δηλαδή σπίτια που έχουν εγκαταλειφθεί μετά το θάνατο των ιδιοκτητών, χωρίς οι κληρονόμοι να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη διαχείριση τους, είναι χαρακτηριστικό της χώρας.

Πριν από τη ραγδαία εκβιομηχάνισή της, η Ιαπωνία μεγάλωσε με τρεις γενιές μελών της οικογένειας να ζουν στο ίδιο σπίτι. «Αυτές οι μέρες έχουν περάσει προ πολλού», δήλωσε ο Masayuki Nakagawa, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Nihon. «Σε πολλές περιπτώσεις, ωστόσο, τα παιδιά που ζουν μακριά από τους γονείς τους δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένα για το τι θα κάνουν με τα σπίτια  μετά το θάνατό τους».

Το Nomura Research Institute εκτιμά ότι ο αριθμός των κενών κατοικίων θα φτάσει τα 23,03 εκατομμύρια – ή το 31,5% του συνόλου μέχρι το 2038, εκτός αν κατεδαφιστούν σε μεγάλη κλίμακα. Με άλλα λόγια, περίπου ένα στα τρία σπίτια θα μπορούσε τελικά να είναι κενό.

Όμως, οι τοπικές αρχές του Κιότο είναι οι πρώτες που αποφάσισαν να τιμωρήσουν όσους αφήνουν τα σπίτια άδεια, να καταρρέουν από την εγκατάλειψη για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Γι αυτόν τον λόγο  2020, οι Αμερικανοί Parker J. Allen και Matt Ketchum ίδρυσαν την Akiya & Inaka για να βρουν αγοραστές για παλιά ιαπωνικά σπίτια στην ύπαιθρο. Έλαβαν περίπου 40 αιτήσεις το 2022, περίπου πενταπλάσιες από το 2020, κυρίως από ιδιοκτήτες εταιρειών ηλικίας 40 και 50 ετών.

Τα πιο δημοφιλή σπίτια είναι εκείνα με τιμές γύρω στα 140.000 δολάρια και βρίσκονται στους νομούς Καναγκάουα, Σιζουόκα και Τσίμπα – όλες περιοχές με εύκολη πρόσβαση στο Τόκιο. 

«Πολλοί αγοραστές τις χρησιμοποιούν ως βίλες διακοπών και σχεδιάζουν να μετακομίσουν εκεί μετά τη συνταξιοδότησή τους», δήλωσε ο Parker.

Mεταξύ αυτών ο Σιγκαπουριανός Ταμ Λι ο οποίος αγόρασε ένα παλιό σπίτι σε περιοχή με περίπου 2.700 κατοίκους σε υψόμετρο περίπου 500 μέτρων στον κεντρικό ιαπωνικό νομό Wakayama.

Ο Λι αγόρασε το περίπου 110 ετών σπίτι για περίπου 2 εκατομμύρια γιεν (περίπου 14.500 δολάρια) το καλοκαίρι του 2022 και τώρα το ανακαινίζει σε ξενώνα. Παράλληλα, διευθύνει το εστιατόριο Ryunohara Shokudo που βρίσκεται δίπλα σε ένα παρόμοιο κτίριο το οποίο νοικιάζει, σερβίροντας πιάτα από τοπικά θαλασσινά και λαχανικά.

Γιατί εξαφανίζονται οι Ιάπωνες;

Johatsu, σημαίνει ο άνθρωπος που εξατμίζεται, στα Ιαπωνικά. Η Ιαπωνία τις τελευταίες δύο δεκαετίες προσπαθεί να διαχειριστεί τις οικονομικές αλλαγές στο παγκόσμιο οικονομικό τοπίο. Και αν τα δείγματα στα χαρτιά και τους αριθμούς είνια θετικά, η κοινωνία έχει δεχτεί τεράστια πλήγματα.

Η ανεργία, οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, τα ωράρια που καταπατούνται, είναι μόνο λίγοι από τους λόγους που έχουν στρέψει τους Ιάπωνες στην κατάθλιψη και την μοναξιά. Οι γάμοι διαρκούν λιγότερο από μία τηλεοπτική σεζόν, οι άντρες Ιάπωνες καταναλώνουν αντικαταθλιπτικά χάπια όσο μια ολόκληρη ήπειρος, ενώ οι γυναίκες ζουν με το φάντασμα της κατάθλιψης από την εφηβεία.

Το φαινόμενο Johatsu, εμφανίστηκε στην κρίση του 1980, και πρόκειται για την πρακτική των Ιαπώνων να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και τις οικογένειες τους, να εξαφανίζονται χωρίς να αφήνουν ίχνη και να μην επικοινωνούν ποτέ ξανά με τη παλιά τους ζωή. Τη τελευταία δεκαετία αυξάνεται συνεχώς αλλά η κυβέρνηση το αποκρύπτει για να μην αποκαλυφθούν οι επιπτώσεις από την οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα.

Η κυβέρνηση συνεχώς προσπαθεί να λύσει τα κοινωνικά φαινόμενα που προκύπτουν, αλλά πάντα βρίσκεται ένα βήμα πίσω. Το johatsu είναι τόσο ταμπού που δύσκολα μιλά κάποιος γι αυτό. Και οι νόμοι περί προστασίας της ιδιωτικής ζωής της Ιαπωνίας κάνουν αρκετά εύκολο το να εξαφανιστεί κανείς, αν το επιθυμεί, αφού για παράδειγμα αν ένα άτομο δεν καταχωρίσει τη διεύθυνσή του στο δημαρχείο, ακόμη και η κυβέρνηση δεν γνωρίζει πού βρίσκεται. Η πρόσβαση στα δημόσια αρχεία είναι σχεδόν αδύνατη ακόμα και για στενούς συγγενείς τους, ενώ η αστυνομία έχει πρόσβαση σε αυτά μόνο σε ποινικές υποθέσεις. Έτσι ουσιαστικά οι άνθρωποι εξαφανίζονται σε μια διοικητική τρύπα.

Τα νούμερα είναι τρομακτικά, σαφώς μικρότερα από την πραγματικότητα, μέσα σε ένα χρόνο 80.000 Ιάπωνες εξαφανίστηκαν, χωρίς ίχνος επικοινωνίας με συγγενείς και φίλους. 4.000 βρέθηκαν νεκροί, ενώ ένα 25% επιστρέφει μέσα στο πρώτο μήνα. Ο ιδιαίτερα ενοχικός ιαπωνικός λαός, θεωρεί ντροπή να χάσει κάποιος την εργασία του ή να χρωστάει και η φυγή είναι μονόδρομος για αυτούς. Το αξιοπερίεργο είναι ότι δεν επιλέγουν να φύγουν εκτός χώρας.

Το 2008 ένα ζευγάρι Γάλλων δημοσιογράφων, άρχισε να ενδιαφέρεται για το φαινόμενο. Οι Léna Mauger και Stéphane Remael, το κατέγραψαν όταν μια φίλη τους είπε πως ένας φίλος της είχε εξαφανιστεί, μα αυτό δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για την Ιαπωνία. Έτσι άρχισαν να το ερευνούν περισσότερο. Στο βιβλίο τους με τίτλο «The Vanished: The ‘Evaporated People’ of Japan in Stories and Photographs», που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, έχουν μια ολόκληρη συλλογή ιστοριών ανθρώπων που εγκατέλειψαν τη σύγχρονη κοινωνία χωρίς να αφήσουν ίχνος, αναζητώντας μια πιο μυστική και λιγότερο πιεστική ζωή. Υπάρχουν άτομα που εργάζονται με ημερήσια αμοιβή, και μετακομίζουν συνεχώς αποφεύγοντας να μένουν στην ίδια πόλη μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν θέλουν να ανήκουν πουθενά, ούτε να μπορέσουν να βρεθούν ίχνη τους, από τις οικογένειες τους. Η οικονομική κρίση έπληξε το θεσμό της οικογένειας στη Ιαπωνία, και οι κυβερνητικές οργανώσεις προσπαθούν να βρουν λύση πριν είναι πολυ αργά για τη νέα γενιά.

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ