«Έφτασαν στην Ελλάδα 11 Ισραηλινοί που ανήκουν στην ελίτ των μυστικών υπηρεσιών. Ήρθαν, έφτιαξαν δίκτυο κατασκοπείας και ως αντάλλαγμα έδιναν πληροφορίες στον Μητσοτάκη για αυτούς που τον ενδιέφεραν».
ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ. ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΕΛΛΑΔΑ.
 |
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ ΜΥΓΔΟΝΙΟΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ, ΠΑΡΑΠΟΤΑΜΟΣ ΤΟΥ ΑΒΟΡΑ ΠΟΥ ΕΚΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟΝ ΕΥΦΡΑΤΗ. |
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΓΔΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ
(ΠΟΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΝ ΞΕΡΕΙ;)
Η Μυγδονία ήταν αρχαία χώρα της ΒΑ Μεσοποταμίας εκτεινόμενη μεταξύ του Μασίου όρους και του ποταμού Αβόρα ή Χαβόρα (σημ. Κχαβούρ) που αποτελούσε όριο με την Οσροηνή.
Το όνομά της οφείλει στην μετά τη Μακεδονική κατάκτηση μετονομασία του ποταμού που διαρρέει αυτή σε Μυγδόνιο. Υπάρχει όμως και η εκδοχή που θέλει τους Θράκες της Μυγδονίας να έχουν μεταναστεύσει εκεί προ του Τρωϊκού πολέμου. Για την προς ανατολάς επέκταση των Θρακών (συγκεκριμένα των Φρυγών), αναφέρεται και ο Ηρόδοτος που υποστηρίζει ότι οι Αρμένιοι υπήρξαν Φρύγες άποικοι ("Ἀρμένιοι δὲ κατά περ Φρύγες ἐσεσάχατο, ἐόντες Φρυγῶν ἄποικοι). Η Αρμενία βρισκόταν βορείως της Μυγδονίας. Επίσης η χώρα αυτή ονομαζόταν και Ανθεμουσία από το εύφορο του εδάφους της.
Το όνομά της οφείλει στην μετά τη Μακεδονική κατάκτηση μετονομασία του ποταμού που διαρρέει αυτή σε Μυγδόνιο. Υπάρχει όμως και η εκδοχή που θέλει τους Θράκες της Μυγδονίας να έχουν μεταναστεύσει εκεί προ του Τρωϊκού πολέμου. Για την προς ανατολάς επέκταση των Θρακών (συγκεκριμένα των Φρυγών), αναφέρεται και ο Ηρόδοτος που υποστηρίζει ότι οι Αρμένιοι υπήρξαν Φρύγες άποικοι ("Ἀρμένιοι δὲ κατά περ Φρύγες ἐσεσάχατο, ἐόντες Φρυγῶν ἄποικοι). Η Αρμενία βρισκόταν βορείως της Μυγδονίας. Επίσης η χώρα αυτή ονομαζόταν και Ανθεμουσία από το εύφορο του εδάφους της.
Πρωτεύουσά της ήταν η Νίσιβις που επί Σελευκιδών μετονομάστηκε σε Αντιόχεια (της Μυγδονίας).
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΝΙΣΙΒΙΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ
Η Ελληνική πόλη Νίσιβις ( που κανείς Έλληνας δεν γνωρίζει), ήταν οχυρώτατη πόλη της Μεσοποταμίας, χτισμένη μεταξύ των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, κατά τη μακεδονική περίοδο της χώρας. Ήταν πρωτεύουσα της Μυγδονίας της Μεσσοποταμίας, από το όνομα του Μυγδόνιου ποταμού που τη διαρρέει. Αναφέρεται από τον Πλούταρχο σχολιάζοντας ότι στη πόλη αυτή κατοικούσαν γνήσιοι απόγονοι των Σπαρτιατών.
Κατά το 309 π.Χ. ο Σέλευκος Α΄, μετά την λήξη του Βαβυλωνιακού πολέμου προς τον Αντίγονο, επανίδρυσε την πόλη σε Αντιόχεια την εν Μυγδονία. Εκεί μεταφέρθηκαν Μακεδόνες άποικοι και εξελληνίστηκε πλήρως. Ο Πολύβιος (Ε΄,51) αναφέρει την Αντιόχεια, ως ένα σταθμό στην εκστρατεία του Αντιόχου Γ΄ εναντίον του στασιαστή Μόλωνα στις ανατολικές σατραπείες.
Σήμερα η πόλη διατηρεί παραφρασμένο το αρχαίο όνομά της, στα τουρκικά Nusaybin, που βρίσκεται ακριβώς επί της μεθορίουΤουρκίας - Συρίας και σε απόσταση 60 χλμ. ΝΑ. της πόλης Μαρντίν, στον ομώνυμο νομό, επί του μικρού ποταμού Τσαχτσαχά (του Μυγδονίου των αρχαίων).
Η αρχαία πόλη λόγω ακριβώς της επίκαιρης θέσης της στη μεγάλη τότε οδό μεταξύ του Τίγρητος ποταμού και της Μεσογείου είχε αποκτήσει μεγάλη σπουδαιότητα, από τους χρόνους ακόμη των Ασσυρίων. Αργότερα υπήρξε πρωτεύουσα της Αρμενίας, από το 149 π.Χ. μέχρι το 14 μ.Χ.. Στη συνέχεια περιήλθε στους Ρωμαίους. Μετά την αποτυχημένη εκστρατεία και τον θάνατο του αυτοκράτορα Ιουλιανού στην Περσία, ο διάδοχός του Ιοβιανός αναγκάστηκε να την παραχωρήσει, μαζί με άλλες οχυρές θέσεις όπως τα Σίνγκαρα, στους Πέρσες. Το 1514, περιήλθε στους Τούρκους.
|
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ ΜΥΓΔΟΝΙΟΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ, ΠΑΡΑΠΟΤΑΜΟΣ ΤΟΥ ΑΒΟΡΑ ΠΟΥ ΕΚΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟΝ ΕΥΦΡΑΤΗ. ΕΝΑΣ ΚΑΤΑΦΥΤΟΣ ΟΡΕΙΝΟΣ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΩ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΟΝ ΤΙΓΡΗ ΠΟΤΑΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ. ΕΔΩ ΕΖΗΣΑΝ ΓΕΝΕΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ (2.000 Π.Χ) ΒΡΥΓΕΣ Ή ΦΡΥΓΕΣ ΔΗΛ. ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΜΕΤΑ ΓΝΗΣΙΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ (700 Π.Χ.) ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΛΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΓΔΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ). ΕΔΩ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ, ΕΖΗΣΑΝ, ΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ, ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΠΟΛΛΕΣ ΓΕΝΕΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ "ΓΝΗΣΙΟΙ" ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ, ΟΥΤΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ. |
Μυγδόνιος ποταμός
Τουρκία: Çağ-çağ Deresi, Τσαγ-τσάγ
Συρία: Nahr al-Jagh Jagh / Jagjag
Ο χείμαρρος Σιγιαχ-σού / τουρκ. Siyah su (= σκοτεινό νερό) έχει τις πηγές του κοντά στο χωριουδάκι Τόπτεπε / Toptepe Köyü (κοντινό μεγαλοχώρι το Τσάλντερε / Çaldere, της Επαρχίας Νισίβεως / Νουσαϊμπίν / Nusaybin του Νομού Μαρντίν / τουρκ. Mardin ili).
Ο χείμαρρος Μπεγιάζ-σου / Beyaz su (= λευκό νερό), πηγάζει Ν της κωμόπολης Μιντιάτ (της Επαρχίας Μιντιάτ / Midyat) και βόρεια από το χωριό Κιλετσίκ / Kılecik που είναι πάνω στον δρόμο Nusaybin-Midyat.
Εκβολές στον ποταμό Καμπούρ / Nahr al Khabour, ΒΑ Συρία, παραπόταμο του Ευφράτη
Ο Μυγδόνιος και οι δυο χείμαρροι που τον δημιουργούν, ο Σιγιαχ-σού / Siyah su και ο Μπεγιάζ-σου / Beyaz su (το σκοτεινό και το φωτεινό νερό), διαρρέουν έναν κατάφυτο ορεινό μικρόκοσμο στην καρδιά της Άνω Μεσοποταμίας.
Όλη αυτή η περιοχή, το ιστορικό Τουρ Αμπντίν / Tour Abdin, είναι το μεγαλύτερο και ιερότερο μοναστηριακό κέντρο του συριακού κόσμου. Ένα «Άγιον Όρος» των Ορθοδόξων της Συρίας, που ιδρύθηκε εξακόσια χρόνια πριν από την Αθωνική Πολιτεία.
Μετά τον τερματισμό του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου και τις διευθετήσεις που ακολούθησαν (1918-1923) το βουνό βρέθηκε στην επικράτεια της Τουρκίας, κοντά στα σύνορα με τη Συρία και σε μικρή απόσταση από τον ποταμό Τίγρη και τα σύνορα με το Ιράκ. Το Μαρντίν / Mardin, πρωτεύουσα του ομώνυμου Νομού, είναι χτισμένο στις δυτικές πλαγιές του.
Ο Μυγδόνιος, που οφείλει το παλαιό ελληνικό όνομά του στους Μακεδόνες εποικιστές, κατευθύνεται από Βορρά προς Νότο. Στα βόρεια του ποταμού βρίσκεται η κωμόπολη Μιντιάτ / Midyat, έδρα μιας επαρχίας του Νομού Μαρντίν. Ο κεντρικός δρόμος Midyat-Nusaybin ακολουθεί τη μόνη φυσική οδό που διασχίζει το βουνό: την κοιλάδα του Μυγδόνιου, που σε πολλά σημεία δεν ξεπερνάει τα 100 μ πλάτος κι αλλού φτάνει στα 200-250.
Αφήνοντας πίσω το βουνό, ο Μυγδόνιος φτάνει στη μεγάλη και διχοτομημένη, λόγω κρατικών συνόρων, πεδιάδα του παραποτάμου του Ευφράτη, Καμπούρ (Αβόρας).
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου