Εγκαίνια για το Αλβανικό σχολείο στη Μυτιλήνη. Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.
23.000 ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΛΥΠΤΑ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ.
Στην Χάντα, από το 300 π.Χ. μέχρι το 800 μ.Χ. δηλαδή για 1100 χρόνια, έζησαν, μεγάλωσαν, εργάστηκαν και πέθαναν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες. Σήμερα οι ανάξιοι νεοέλληνες, οι θεωρούμενοι απόγονοί τους, δεν γνωρίζουν τίποτε γι αυτούς.
Αυτός ο μυθικός Ελληνικός χώρος που έζησαν οι λαμπροί αυτοί δημιουργοί, ένα πραγματικό στολίδι της ΕΛΛΗΝΟΒΑΚΤΡΙΑΝΗΣ περιόδου, έχει πλέον σχεδόν καταστραφεί. Πολλά αρχαία ελληνικά ευρήματα λεηλατήθηκαν από Ρώσους και Αμερικανούς. Οι "έλληνες πολιτικοί" δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ για αυτήν την καταστροφή των προγονικών μας θησαυρών.
Ο ΒΟΥΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΧΑΝΤΑ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Η ΧΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΓΚΑΝΤΑΡΑΣτην αρχαία περιοχή της Γκαντάρα, έξι μίλια νότια της πόλης της Τζαλαλαμπάντ στο ανατολικό Αφγανιστάν, εντοπίσθηκε η (ο) Χάντα (Hadda) ένας Ελληνο Βουδιστικός αρχαιολογικός χώρος – από τους μεγαλύτερους Βουδιστικούς ναούς και τόπους προσκυνήματος στον κόσμο, κατά το χρονικό διάστημα 1ου μέχρι τα μέσα του 3ου αι. μ.Χ.
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΕΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ
ΜΟΥΣΕΙΟ GUIMET ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΝΤΑ
23.000 ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΛΥΠΤΑ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ.
Πάνω από 23.000 Ελληνο Βουδιστικά γλυπτά από πηλό ή γύψο, αρχιτεκτονικά διακοσμητικά, κεφαλές και στοιχεία που απεικονίζουν άνδρες, γυναίκες, παιδιά, δαίμονες, καθώς και ηλικιωμένοι, με κάθε πιθανό τρόπο έκφρασης και ένδυσης, κάθε κοινωνικής τάξης και θέσης, κάθε τύπο προσώπου από όλες τις γωνιές του κόσμου ανακαλύφθηκαν στον Χάντα σε μια σειρά από αρχαιολογικές ανασκαφές κατά το χρονικό διάστημα 1930 και 1970.
Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΤΗΣ ΓΚΑΝΤΑΡΑΣ
Τα γλυπτά από τον Χάντα συνδυάζουν στοιχεία Βουδισμού και Ελληνισμού, σε ένα σχεδόν τέλειο και μοναδικά αναγνωρίσιμο Ελληνιστικό στυλ.
Παρά το γεγονός ότι η εν λόγω τεχνοτροπία τοποθετείται από τους ειδικούς στην ύστερη Ελληνιστική περίοδο του 2ου ή 1ου αιώνα π.Χ., τα εν λόγω γλυπτά χρονολογούνται περί τον 1ο αιώνα μ.Χ. ή αργότερα.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΛΥΠΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΝΤΑ
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΧΑΝΤΑ
Λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετική ποιότητα, την τεχνική φινέτσα, την ποικιλία και ποσότητα των γλυπτών, η Χάντα πρέπει να ήταν μια «πόλη εργοστάσιο» στην οποία έζησαν και εργάστηκαν Έλληνες, ή εκπαιδευμένοι καλλιτέχνες εξοικειωμένοι με όλες τις πτυχές της Ελληνιστικής γλυπτικής, σε αυτό που ο ιστορικός μελετητής John Boardman περιγράφει ως «το λίκνο της νεότευκτης Βουδιστικής γλυπτικής στο Ινδο-Ελληνικό στυλ».
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΤΛΑΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ, ΧΑΝΤΑ
Η «μεταφορά» των Ελλήνων ηρώων στον Βουδισμό (π.χ. ο Ηρακλής είναι η έμπνευση και το μοντέλο για την Βουδιστική Bodhissatva) αναδεικνύεται πλήρως στον Χάντα.
ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΧΑΝΤΑ
Κορμός μνημειακού Μποντισάτβα (5ος αι. μ.Χ).
Για παράδειγμα μια ομάδα γλυπτών που ανασύρθηκε από ανασκαφές στο ναό της Χάντα γνωστά ως Tapa-i-Shotor, αναπαριστούν έναν Βούδα που πλαισιώνεται από τέλεια αναπαριστάμενη Ελληνιστική μορφή της Τύχης, η οποία κρατά το κέρας της Αμάλθειας της και ο Ηρακλής δεν κρατά το σύνηθες ρόπαλο, αλλά τον κεραυνό που σχετίζεται με τον χαρακτήρα της Boddhisatva Βατζραπάνι .
ΚΕΦΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΣΤΗΝ ΧΑΝΤΑ
Εκτός από τη γλυπτική, η Χάντα περιείχε μερικά από τα το παλαιότερα διασωθέντα Βουδιστικά χειρόγραφα στον κόσμο, τα οποία είναι ίσως τα παλαιότερα σωζόμενα Ινδικά χειρόγραφα, τον μακρύ -χαμένο κανόνα τηςΣέχτας Σαρβαστιβαντίν (Sarvastivadin) που κυριάρχησε στην Γκαντάρα και συνέβαλε στην εξάπλωση του Βουδισμού από Ινδία στην Κίνα.
«ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΑΓΟΡΙ», ΜΙΚΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΧΑΝΤΑΣ
Χρονολογούμενα από τον 1ο αιώνα μ.Χ., τα εν λόγω χειρόγραφα είναι γραμμένα σε φλοιό σημύδας στη γλώσσα Γκαντάρι και αφού λεηλατήθηκαν από την Χάντα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, εξήχθησαν λαθραία στο Πακιστάν. Ανακαλύφθηκαν σε ένα πήλινο δοχείο που φέρει επιγραφή στην ίδια γλώσσα και τελικά κατέληξαν στην Βρετανική Βιβλιοθήκη του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον στο Σιάτλ. Η νομική κυριότητα των εν λόγω ανεκτίμητων χειρογράφων παραμένει υπό συζήτηση.
ΕΛΛΗΝΟΒΟΥΔΙΣΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΧΑΝΤΑΣ (5ος ΑΙΩΝΑΣ Μ.Χ.).
Περισσότερα από 1000 γλυπτά εξ’ αυτών που βρέθηκαν στην Χάντα στο διάστημα 1930 – 1970 εκτίθενται στο Μουσείο της Καμπούλ και το Μουσείο Guimet στο Παρίσι.
Κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής εισβολής και κατοχής του Αφγανιστάν, μεγάλος αριθμός γλυπτών εκλάπη από την περιοχή και σε σύντομο χρονικό διάστημα διοχετεύθηκαν στην διεθνή αγορά αντικών. Επιπλέον μια μάχη αρμάτων μεταξύ Σοβιετικών στρατευμάτων και ανταρτών του Αφγανιστάν, προξένησε σοβαρές καταστροφές στους ναούς και τελικά ότι απέμεινε μετά την απόσυρση των Σοβιετικών, λεηλατήθηκε και σχεδόν εξαφανίσθηκε κατά τη διάρκεια του Αφγανικού εμφυλίου το 1991-2001.
Στην Χάντα, από το 300 π.Χ. μέχρι το 800 μ.Χ. δηλαδή για 1100 χρόνια, έζησαν, μεγάλωσαν, εργάστηκαν και πέθαναν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες. Σήμερα οι ανάξιοι νεοέλληνες, οι θεωρούμενοι
απόγονοί τους, δεν γνωρίζουν τίποτε γι αυτούς.
Αυτός ο μυθικός Ελληνικός χώρος που έζησαν οι λαμπροί αυτοί δημιουργοί, ένα πραγματικό στολίδι της ΕΛΛΗΝΟΒΑΚΤΡΙΑΝΗΣ περιόδου, έχει πλέον σχεδόν καταστραφεί. Πολλά αρχαία ελληνικά ευρήματα λεηλατήθηκαν από Ρώσους και Αμερικανούς. Οι "έλληνες πολιτικοί" δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ για αυτήν την καταστροφή των προγονικών μας θησαυρών.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
«Το Ισραήλ δεν έχει ΟΥΤΕ λόγο ΟΥΤΕ συμφέρον να τροποποιήσει προς το ελληνικότερον την φυσιογνωμία του»
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό
Militaire News
-
22/10/2022
Μετά από την αιφνίδια και κυρίως προσβλητική ακύρωση της επίσκεψης του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ, Μπένι Γκάντζ, στο υπό σύσταση Διεθνές Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα, οι πολιτικοί μας ταγοί, δια των μιντιακών θεραπαινίδων τους, εναποθέτουν και πάλι τα πάντα, στην πιθανότητα επανεκλογής Νετανιάχου στην πρωθυπουργία…
Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν πρόκειται απλώς για μια επιζήμια και πολλαπλά επικίνδυνη αντίληψη. Πρόκειται στην ουσία για μια έμμεση αναγνώριση του ναυαγίου του γνωστού μεγαλόσχημου αφηγήματος περί στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ των δυο χωρών, το οποίο υιοθετήθηκε, όχι για να αποτυπώσει επ’ ακριβώς το περιβάλλον της διμερούς συνεύρεσης της Ελλάδας με το Εβραϊκό κράτος, αλλά για να τροφοδοτηθούν με το απαραίτητο υλικό οι επικοινωνιακές ανάγκες των κυβερνώντων. Και για να εξηγηθούμε πληρέστερα, θεωρούμε πως είναι απαραίτητο να αποσαφηνίσουμε τα εξής:
Πρώτον: Καλώς επιδιώχτηκε να αναζητηθεί ένα modus vivendi μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ, σε μια εποχή εξαιρετικά κρίσιμη και με την ΝΑ Μεσόγειο να εμφανίζεται πλήρως αποσταθεροποιημένη. Δυστυχώς όμως η Εξωτερική πολιτική της χώρας μας δεν κατέδειξε, στο πλαίσιο αυτής της σχέσης, την αποφασιστικότητά της να διεκδικήσει και εν τέλει να «επιβάλει» και ένα ανάλογο modus operandi που θα αναδείκνυε και θα επιβεβαίωνε καθημερινά τον στρατηγικό χαρακτήρα αυτής της σχέσης.
Δεύτερον: Η κρισιμότητα της παραπάνω διαπίστωσης, δεν συνιστά μια απλή διαχειριστική ανεπάρκεια ως προς την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου ζητήματος. Αποτελεί ένα διαρκές δομικό πρόβλημα στην Εξωτερική μας πολιτική, που επιβεβαιώνει μια άκρως καταστροφική αντίληψη με την οποία αντιμετωπίζεται η χώρα μας και το γεωπολιτικό ειδικό της βάρος, από το ίδιο το πολιτικό της προσωπικό διαχρονικά.
Τρίτον: Η εύκολη καταφυγή στο «σωσίβιο» Νετανιάχου, δεν αποτυπώνει μια ρεαλιστική προσέγγιση που θα ήταν από κάθε άποψη θεμιτή και καλοδεχούμενη. Επιβεβαιώνει μια επικίνδυνη απροθυμία των αρμοδίων, να συνειδητοποιήσουν, έστω και την ύστατη στιγμή, τις κρίσιμες ολιγωρίες και τα σημαντικά κενά που επέδειξαν κατά την διαδικασία δόμησης αυτής της περιφερειακής σχέσης, και κυρίως αποδεικνύει μια καταστροφική εμμονή σε λογικές ετεροπροσδιορισμού, από όλους εκείνους που αρνούνται να τροποποιήσουν τα κακώς κείμενα και να διαχειριστούν με «επιθετικό» δυναμισμό την Εξωτερική πολιτική της χώρας.
Τέταρτον: Μια τέτοιου είδους αντιμετώπιση εκ μέρους του Ισραήλ, θα έπρεπε να θεωρείται μάλλον αναμενόμενη και η εκδήλωσή της ήταν απλώς θέμα χρόνου και διαμόρφωσης των απαραίτητων συνθηκών για να προκύψει. Για το Ισραήλ αυτή η σχέση ήταν από την πρώτη στιγμή – και συνεχίζει να παραμένει – μια σχέση ετεροβαρής, πέρα και ανεξάρτητα από τον επικοινωνιακό φερετζέ με τον οποίο την περιέβαλε η Ελλάδα.
Ζ.Π.
Πέμπτον: Οι στρατηγικές συνεργασίες, για τις οποίες η Ελλάδα αρέσκεται να μιλά, κατά κανόνα δεν είναι έωλες, ευάλωτες, επιρρεπείς και εξαρτημένες από τα γούστα, τις συμπάθειες και τις αντιπάθειες των πολιτικών ηγετών, οι οποίοι βεβαίως προσδίδουν σ’ αυτές το προσωπικό τους στοιχείο. Και δεν είναι όλα τούτα διότι σφυρηλατούνται, οικοδομούνται, ισχυροποιούνται και επιβεβαιώνονται καθημερινά και διαχρονικά, μέσα από ένα πλέγμα αμφίδρομων συμφερόντων, μακροπρόθεσμων γεωπολιτικών και άλλων στοχεύσεων, αλλά και μιας δυναμικής προσέγγισης των υφιστάμενων ισορροπιών, προσβλέποντας σε ένα status με συγκεκριμένη ταυτότητα και ισχυρά γεωπολιτικά εργαλεία που είναι δυνατόν να το επιφέρουν.
ΔιαγραφήΌλα τα παραπάνω είναι πλευρές τις οποίες η Ελλάδα εμφανώς τις υποτίμησε. Το πολιτικό της προσωπικό μερίμνησε για τις δάφνες των ανακοινώσεων, ενώ αυτό που όφειλε να πράξει, ήταν να καταδείξει από την πρώτη στιγμή ότι…
• Σε αυτήν την συνεργασία, δεν μπαίνει ως φτωχός συγγενής, αλλά ως πρωταγωνιστής αποφασισμένος να την τιμήσει αλλά και να διεκδικήσει τα αυτονόητα…
• Σε αυτήν την συνεργασία, δεν είναι το συμβαλλόμενο μέρος που θα συνεχίσει να διαχειρίζεται μίζερα και φοβικά τα εθνικά του δίκαια, αλλά ένας αποφασισμένος δρών που αντιλαμβάνεται ότι το αποφασιστικότερο ανάχωμα στον τυχοδιωκτικό αναθεωρητισμό, είναι μεταξύ άλλων ΚΑΙ η στρατηγική συμφωνία των μερών, για την διεύρυνση της συλλογικής τους ατζέντας ΚΑΙ με τα απαράγραπτα ιστορικά τους δίκαια, καθοριστικό συστατικό των οποίων είναι τα διαχρονικά ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή.
• Σε αυτήν την συνεργασία, δεν μπαίνει για να ανεχτεί αλλά για να απαιτήσει και να προσφέρει, ισότιμα, ειλικρινά και αποφασιστικά.
Το Ισραήλ έχει μια διαφορετική παράδοση στην περιοχή και είναι εκ των πραγμάτων καταδικασμένο στις διμερείς του σχέσεις, να συνδυάζει την υποχρέωσή του σε σεβασμό με το «δικαίωμά» του σε «απαιτήσεις».
Η Ελλάδα αντίθετα έχει μια παράδοση υποχωρητικότητας, συμβιβασμών και φοβικών συνδρόμων. Μια σχέση που θεωρεί ότι μπορεί να συνδυάζει τα ασυμβίβαστα, είναι καταδικασμένη εκ των πραγμάτων να είναι ετεροβαρής, με το ασθενές της μέρος να αντιμετωπίζεται ως διοικητική περιφέρεια του ισχυρού και όχι ως ισότιμος και υπολογίσιμος εταίρος.
Το Ισραήλ δεν έχει… ΟΥΤΕ λόγο… ΟΥΤΕ συμφέρον να τροποποιήσει προς το… ελληνικότερον την φυσιογνωμία του. Η Ελλάδα μήπως έχει ΚΑΙ λόγους αλλά ΚΑΙ συμφέρον να γίνει επιτέλους σοβαρός και υπολογίσιμος δρών στην περιοχή;;;
Το πολιτικό της προσωπικό, έχει την υποχρέωση να αναζητήσει τις λύσεις στις επιλογές του, αντί να τις εναποθέτει στην ελπίδα για κυβερνητικές ανατροπές σήμερα στο Ισραήλ, αύριο στην Λιβύη, μεθαύριο στην Τουρκία και αλλού…
https://www.militaire.gr/to-israil-den-echei-oyte-logo-oyte-symferon-na-tropopoiisei-pros-to-ellinikoteron-tin-fysiognomia-toy/?utm_source=projectagora&utm_medium=contentdiscovery
Ζ.Π.