Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΖΙΡΑΙΟΣ (ΕΒΡΑΪΣΤΙ: ΓΙΑΧΣΟΥΑ ΝΑΖΙΡ, ΓΙΑΧΣΟΥΑ = Ο ΙΕΧΩΒΑ ΣΩΖΕΙ. ΝΑΖΙΡ = ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΧΡΙΣΜΕΝΟΣ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ). «Ο μέγιστος εξιουδαϊστής και αβρααμοποιός πράκτορας του Ιουδαϊσμού» Μ. ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ. ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ; 

 

ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ

 

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΜΑΛΘΑΚΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

 

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ

ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ, ΣΤΙΣ 7/7/2019, ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΠΕΘΑΝΕ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 60 ΕΤΩΝ Ο ΒΛΑΣΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ.

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΙ ΠΟΤΝΙΑ.

 

 

 

 

 Ο Ιουδαϊσμός τον 1ο π.Χ. αιώνα υφίστατο από τον Ελληνισμό ισχυρή πίεση. Ένα επιτελείο από οξυδερκείς, ικανούς και σοφούς ιουδαίους, υπό την αρχηγία του Γαμαλιήλ, διέγνωσε τον τεράστιο κίνδυνο για εξαφάνιση του Ιουδαϊσμού. Υπήρχε μεγάλη ανάγκη ελιγμών για αναγέννηση του ραγδαία συρρικνούμενου ιουδαϊκού ιερατείου. Έτσι προέκυψε η γέννηση του παραλλαγμένου Ιουδαϊσμού με την μορφή του Χριστιανισμού, ο οποίος θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο επεκτατισμού, που όλοι οι ιουδαίοι έπρεπε να ακολουθήσουν. Το νέο αυτό είδος Ιουδαϊσμού θα εκπλήρωνε πολύ καλύτερα τις εξουσιαστικές τους βλέψεις επί των εθνών. Έτσι η νομοδιδασκαλική σχολή του Γαμαλιήλ έψαξε να βρει τα κατάλληλα πρόσωπα (δηλαδή νέους, εκπαιδευμένους και «αφιερωμένους») που θα διακινδύνευαν αναλαμβάνοντας δράση. Οι χρισμένοι ή χριστοί στον ναό ή σε ανάδοχες οικογένειες ήταν αρκετοί και μπορούσαν να επανδρώσουν τις ομάδες εκτέλεσης των σοφών σχεδιαστών. Ήταν οι κατάλληλες δεξαμενές ηρώων, ένας ορατός βραχίονας ενός αόρατου διευθυντηρίου. Με την δημιουργία του Χριστιανισμού κάθε άλλο παρά εγκατάλειψη του Ιουδαϊκού έθνους υπήρξε. Απεναντίας οι πρώτοι που έγιναν μαζικά χριστιανοί, ήταν το σπέρμα του Αβραάμ, (όπως πολύ αργότερα, οι πρώτοι που έγιναν μαζικά κομμουνιστές), αφού οι ενημερωμένοι Ιουδαίοι κατάλαβαν την μοναδική ευκαιρία που είχαν πλέον, να προσεγγίσουν μέσα από τον χριστιανισμό, τα ισχυρά κέντρα αποφάσεων και ιστορικών εξελίξεων ώστε να κάνουν επιτέλους το όνειρο του Αβραάμ πραγματικότητα. Μάλιστα στηριζόμενος απολύτως στην Παλαιά Διαθήκη ο Χριστιανισμός έδωσε στο έθνος αυτό, απίστευτες ευκαιρίες διεθνοποίησης της Εβραϊκής ιστορίας και θεολογίας, κάνοντας παγκοσμίως γνωστό, ένα ασήμαντο μέχρι τότε θρησκευτικά και πολιτικά έθνος.

 

 

 

Ιησούς Χριστός: ο μέγιστος εξιουδαϊστής και αβρααμοποιός  πράκτορας του Ιουδαϊσμού! Του Μ. Καλόπουλου

Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός τοποθετεί τους απατεώνες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ στον παράδεισο!
«Σας λέγω δε (εγώ ο Ιησούς) ότι πολλοί θέλουσιν ελθεί από ανατολών και δυσμών και θέλουσι καθήσει μετά του Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τη βασιλεία των ουρανών». Ματθαίος 8.11

Αλλά και όλοι ανεξαιρέτως οι υπόλοιποι άθλιοι και δολοφονικότατοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης… στον παράδεισο!
«Εκεί (την ήμερα της κρίσεως) θέλει είσθαι (λέει ο Ιησούς) ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων, όταν ίδητε τον Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και πάντας τους προφήτας εν τη βασιλεία (παράδεισο) του Θεού». Λουκάς 13.28.

Ο Ιησούς Χριστός τοποθετεί τον αρχιαπατεώνα Αβραάμ, (για φαντάσου) κλειδοκράτορα του υποτιθέμενου χριστιανικού παραδείσου!
«Απέθανε δε ο πτωχός και εφέρθη υπό των αγγέλων (στον Παράδεισο) εις τον κόλπον του Αβραάμ». Λουκάς 16.22-31.

Αναγορεύει τον αδίστακτο, άθλιο μάγο Αβραάμ, πρότυπο συμπεριφοράς!
«Εάν ήσθε τέκνα του Αβραάμ, τα έργα του Αβραάμ ηθέλετε κάμνει». Ιωάννης 8.39

Κακώς η μετεξέλιξη του Ιουδαϊσμού ονομάστηκε χριστιανισμός και όχι αβρααμισμός… μιας και η "σωτηριακή" κομπίνα του χριστιανισμού, δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο απ' την απόλυτη δικαίωση του αβρααμικού επεκτατισμού!
«Προβλέποντας η γραφή πως ο θεός θα σώσει τα έθνη με την πίστη, (στον Γιαχβέ), έδωσε στον Αβραάμ το μήνυμα πως απ' αυτόν θα ευλογηθούν όλα τα έθνη». Γαλάτας 3.8

Ο Ιησούς Χριστός, είναι η απόλυτα επιτυχημένη συνέχεια του Αβραάμ, μιας και του πρόσφερε την καλύτερη ευκαιρία επικράτησης των δόλιων αβρααμικών "ευλογιών", μετατρέποντας τον εθνικό Ιουδαϊσμό, σε διεθνοποιημένο "σωτηριακό" επεκτατισμό.
«Η "ευλογία" λοιπόν του Αβραάμ (δηλαδή η τελική πνευματική υποδούλωση των εθνών στον Ιουδαϊσμό) έρχεται με τον Ιησού Χριστό στα έθνη… οι επαγγελίες δοθήκαν στον Αβραάμ ως διαθήκη στον απόγονό του… αυτός δε ο απόγονος (του) είναι ο Ιησούς Χριστός». Γαλάτας 3.14-16.

Ο Ιησούς Χριστός, ο μαραγκός που κατάφερε να γίνει ο μέγιστος εξιουδαϊστής και αβρααμοποιός πράκτορας του Ιουδαϊσμού!
«Αν είστε του Χριστού άρα και του Αβραάμ σπέρμα γίνατε». Γαλάτας 3.28.

Αυτόν τον περιτετμημένο Εβραίο ψευδοσωτήρα, θέλουν κάποιοι οπωσδήποτε να ανακηρύξουν Έλληνα!

Μ. Καλόπουλος

 

 

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΓΑΜΑΛΙΗΛ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΑΝΟΥΚΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ.

Ο Γαμαλιήλ το έτος 1 μ.Χ. θα  ήταν περίπου 25 ετών και υπηρετούσε σαν νεαρός ιερέας στον ναό του Σολομώντος (έχοντας υπό την επίβλεψή του τις μικρές ιουδαίες,  (12χρονες !), τις αφιερωμένες στον ναό, όπως η Μαρία), το 33 μ.Χ. στην σταύρωση του Ιησού θα ήταν περίπου 55-60 ετών και το 52  μ.Χ. όταν αναφέρεται ότι πέθανε, θα ήταν 80 ετών. Υπάρχει και μία αναφορά του Ιώσηπου ότι ο Γαμαλιήλ έζησε μέχρι το 70 μ.Χ. και τιμωρήθηκε σαν συνοργανωτής των εβραϊκής εξέγερσης. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο Γαμαλιήλ θα πέθανε σε ηλικία πάνω από 90 ετών. Ο Γαμαλιήλ ήταν παντρεμένος και είχε και παιδιά. Αναφέρεται μάλιστα από το ταλμούδ ο εγγονός του ο Γαμαλιήλ Β΄ που ζούσε περί το 110 μ.Χ. Άρα η εποχή του Μακκαβαίου Ματταθία (167 π.Χ) απέχει 200 χρόνια από την εποχή της δραστηριότητας του Γαμαλιήλ και του πρωτοπαλίκαρού του, του Ναζίρ Γιαχσούα. Μπορούμε έτσι να διακρίνουμε πλέον καθαρά ότι ο Γαμαλιήλ και ο Ιησούς δεν ήταν παρά οι τελευταίοι κρίκοι στην ίδια γραμμή που καθόρισε η εξέγερση των Μακκαβαίων το 167 π.Χ. εναντίον των Ελλήνων. 

Ο επιμελής και βαθυστόχαστος Γαμαλιήλ, έχοντας την υποστήριξη μιας ολόκληρης πανεπιστημιακής σχολής υπό την διεύθυνσή του στην Ιερουσαλήμ, με 1000 φοιτητές, 500 των οποίων μελετούσαν τον Μωυσαϊκό νόμο και 500 «την σοφία των Ελλήνων», - υπέκλεπταν, όπως  αποδεικνύεται, πολλά  αρχαία  ελληνικά  ρητά  και  εδάφια  Ελλήνων  συγγραφέων  και  τα  ενσωμάτωναν  στα  βιβλία  της  Βίβλου -    διαθέτοντας όσους ναζιραίους (αφιερωμένους – χρισμένους – χριστούς) ήθελε από κορίτσια αφιερωμένα στον ναό, με πατέρες τον ίδιο και άλλους ιερείς (το «Άγιο Πνεύμα»), μπορούσε να φτιάξει μία σέχτα, ένα κίνημα, χρησιμοποιώντας την παράδοση των ιουδαίων και την «σοφία των Ελλήνων» σε ένα αριστοτεχνικό αμάλγαμα, γεμάτο θελκτικές ιδέες και υποσχέσεις, όπως την αγάπη, την ελπίδα, την μετά θάνατο σωτηρία, την ελεημοσύνη κλπ για να ξανοιχθεί ο νέος ιουδαϊσμός με την μορφή του Χριστιανισμού στην Νέα Χαναάν, την ομογενοποιημένη λεκάνη της Μεσογείου. 

Ο Γαμαλιήλ έκανε άριστη δουλειά. 

Έτσι εξηγείται γιατί οι Ύμνοι στον Δία, του Έλληνα φιλοσόφου Kλεάνθη (331-232 π.X.) εμφανίζονται στα Eυαγγέλια, όπως και 207 λέξεις από το έργο Θαϊς του Mενάνδρου (343-291 π.X.). 

Eισαγωγικά από τον ποιητή Eπιμενίδη (6ος-7ος αι. π.X.) τοποθετούνται στα χείλη του Iησού και εφτά χωρία από την Ωδή του Δία, αγνώστου συγγραφέα, βρίσκονται ανατυπωμένα στην Kαινή Διαθήκη. 

Επίσης χωρία από τα «Φαινόμενα» του Έλληνα πολιτικού Aράτου από τη Σικυώνα (271-213 π.X.) συναντούνται επίσης στην Kαινή Διαθήκη. 

Έτσι για παράδειγμα: “μὴ πλανᾶσθε· φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί.” (Α΄ Κορ. ιε΄33), είναι απόσπασμα από το έργο του Μενάνδρου “Θαΐς”. Αλλού: “εἶπέ τις ἐξ αὐτῶν ἴδιος αὐτῶν προφήτης· Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί.” (Τίτ. α΄ 12), που είναι από αποσπάσματα του Επιμενίδη και του Καλλιμάχου (“Ύμνος προς τον Δίαν”).

Ολόκληρο το κείμενο της «επί του όρους ομιλίας» είναι σύνθεση ρητών που βρίσκουμε στους Ψαλμούς, στον Ησαΐα, στον Εκκλησιαστή, τον Ενώχ, σε εβραϊκά βιβλία προσευχών και σε  αρχαίους  Έλληνες  φιλοσόφους.

Φαίνεται καθαρά ότι όλες οι ομιλίες του Ιησού ήταν κατασκευασμένες από επιτροπή ιερέων της σχολής του Γαμαλιήλ, οι οποίες δινόταν για απαγγελία στον  λαό από  τον εκπαιδευμένο Ναζιραίο.

Ο Ιησούς θαύμαζε τον Γαμαλιήλ και αυτό το αναφέρει πολλές φορές στους λόγους του, «ο πατέρας μου μείζων μου εστίν».

Ο Γαμαλιήλ θα μπορούσε να είναι και ο βιολογικός του πατέρας, δεδομένου ότι και η μητέρα του Ιησού ήταν αφιερωμένη (Ναζιραία).
Η μητέρα του Ιησού μπορεί να είχε αποκαλύψει στον δωδεκαετή γιο της, ότι ο βιολογικός του πατέρας ήταν ένας ιερέας (άγγελος) του ναού του Σολομώντα.

Πόσων ετών ήταν η Μαρία όταν κατέστη έγκυος;  

Παρ' όλο που η Καινή Διαθήκη δεν μας αποκαλύπτει την ηλικία της μικρής Μαρίας, στο «Ευαγγέλιο της γέννησης της Μαρία» καθώς και στο «Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου» διαβάζουμε:

 «Η Παρθένος του Κυρίου που προχωρούσε στα χρόνια και αύξανε σε τελειότητα… συνομιλούσε καθημερινά με αγγέλους και δεχόταν επισκέπτες απ' τον θεό… Έτσι όταν έφτασε σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, ο αρχιερέας αποφάσισε να επιστρέψουν όλες οι παρθένες του Ναού στα σπίτια τους και να παντρευτούν». Ευαγγέλιο της γέννησης της Μαρίας  κεφ. 5

Το «Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου» είναι αποκαλυπτικότερο: «Η Μαρία έμεινε στο Ναό σαν περιστέρι που μαθήτευε εκεί και ελάμβανε τροφή από τα χεριά ενός αγγέλου. Όταν έγινε δώδεκα ετών οι ιερείς έκαναν συμβούλιο και είπαν: Άδου η Μαρία είναι δώδεκα χρονών, τι πρέπει να κάνουμε μήπως και κινδυνεύσει να κηλιδωθεί (προφανώς απ' την έμμηνο ρύση της νεαρής Μαρίας) ο ιερός χώρος του Κυρίου;» Ο Ιερέας Ζαχαρίας προσευχήθηκε και άγγελος Κυρίου έδωσε την απάντηση: «Ζαχαρία πήγαινε να καλέσεις όλους τους χήρους. Αυτός που θα φανερώσει ο Κύριος θα είναι ο σύζυγος της Μαρίας»

Δωδεκάχρονο κοριτσάκι λοιπόν, και προφανώς στην αρχή των έμμηνών της η μικρούλα Μαρία! Και η ερώτηση, γιατί ένας θεός προτίμησε να αφήσει έγκυο ένα τόσο μικρό κοριτσάκι, ένα παιδάκι ουσιαστικά και όχι μια ώριμη γυναίκα; Αν ο θεός προτίμησε να καταστήσει έγκυο ένα κοριτσάκι, γιατί να μην τον μιμηθούν και οι αναρίθμητοι οπαδοί της θρησκείας του; Γιατί κατηγορούν τον Μωάμεθ που παντρεύτηκε μια εννιάχρονη παιδούλα και γενικότερα τους Μουσουλμάνους που έχουν ανάλογα έθιμα;

Και επιτέλους γιατί δεν γίνεται αισθητή η υποβόσκουσα παιδεραστία;

Ενδιαφέρον έχει επίσης η συγκαλυμμένη περιγραφή της "συνεύρεσης" ενός "αγγέλου" με την Μαρία όπως μας αποκαλύπτουν τα Ευαγγέλια Βαρθολομαίου και Ιακώβου: «Μεγάλωνε δε η Μαρία στον ναό και ελάμβανε τροφή εκ χειρός αγγέλου» Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου (2ος αι.μ.Χ.) 7.11-17.3. 

http://zenonpapazaxos.blogspot.com/2021/02/4_20.html

 

Μεταφέρω εδώ ένα πολύ ενδιαφέρον ποστ του αξιόλογου μπλόγκερ Ασκαρδαμυκτί που είναι και θεολόγος με τίτλο : Αγιορείτικες αναμνήσεις (ΙΓ') - Στο Άγιο Όρος διαπίστωσα πως η Παναγία δεν ήταν παρθένα!

Όλοι οι ψυχαναλυτές του κόσμου να μαζευτούν δε νομίζω να βγάλουν άκρη με την εμμονή των Χριστιανών για την παρθενιά.

Έχουν αναγάγει την παρθενία της μητέρας του Ιησού σε δόγμα, έχουν θεοποιήσει τον παρθενικό υμένα, κι εκατομμύρια άνθρωποι πέταξαν στα σκουπίδια τις ζωές τους για να υπηρετήσουν το δήθεν θεάρεστο ιδανικό της αγαμίας...

Το ’χα γράψει και παλιά. Η παρθενία της μητέρας του Ιησού ήταν ένα ατυχές μεταφραστικό σφάλμα μιας προφητείας του Ησαΐα.

Το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο χρησιμοποιεί τη λέξη "αλμαά" που σημαίνει "νεαρή κοπέλα", "έφηβη σε αναπαραγωγική ηλικία".

Οι αλεξανδρινοί φιλόλογοι του 3ου π.Χ. αιώνα. που μετέφρασαν τη Βίβλο στα ελληνικά, τη λέξη "αλμαά" την απέδωσαν εσφαλμένα ως "παρθένα".

Βέβαια, δεν πρόκειται και για κανένα τεράστιο λάθος γιατί την εποχή εκείνη οι έφηβες ανύπαντρες γυναίκες ήταν κατά κανόνα παρθένες, εκτός κι αν έπεφταν θύματα ενδοοικογενειακής σεξουαλικής βίας.

Οι Χριστιανοί, που έφτιαξαν τη θρησκεία τους βασισμένοι στις προφητείες της Εβραϊκής Βίβλου, δεν αντιλήφθηκαν αρχικά το μεταφραστικό λάθος, κόλλησαν στη λέξη "παρθένος" κι έστησαν ένα ολόκληρο ψυχασθενές αντισεξουαλικό δογματικό οικοδόμημα.

Είχα πάντα την απορία: καλά, πόσο παχύδερμα πρέπει να ’ναι αυτοί οι Χριστιανοί, που ακόμα και σήμερα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν για το μεταφραστικό λάθος! Είναι δυνατόν να σφυρίζουν αδιάφορα, να το παίζουν ανήξεροι, να μην προσπαθούν να βρουν έστω και μια φτηνή δικαιολογία;

Ε λοιπόν, η απορία αυτή μού λύθηκε απόψε που είχα την τύχη και την άδεια να περάσω κάμποσες ώρες στην πλούσια βιβλιοθήκη της αγιονορείτικης Σκήτης.

Ανακάλυψα πως οι Χριστιανοί είχαν εντοπίσει το μεταφραστικό λάθος τουλάχιστον απ’ τον 11ο αιώνα. Και για να ξεπεράσουν το πρόβλημα έφτιαξαν έναν μύθο. Πως δήθεν απ’ τους εβδομήντα σοφούς άντρες που ανέλαβαν να μεταφράσουν στα ελληνικά την Παλαιά Διαθήκη, μόνο ένας επέμενε να αποδοθεί το "αλμαά" του Ησαΐα ως "νεαρή κοπέλα" κι όχι ως "παρθένος". Αλλά επενέβη άγγελος Θεού και ξεκαθάρισε πως "αλμαά" σημαίνει "παρθένα"!

Το μύθο αυτόν τον βρήκα στην ερμηνεία του Ευθυμίου Ζιγαβινού, που έζησε περίπου στα 1100 μ.Χ., και στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Νικηφόρου Κάλλιστου Ξανθόπουλου.

Νομίζω τώρα πως καταλαβαίνετε σε τι σαθρές βάσεις οικοδομήθηκε όλο το χριστιανικό οικοδόμημα!

Η Μαριάμ δεν ήταν σε καμία περίπτωση παρθένα. Έζησε σα μια φυσιολογική γυναίκα της εποχής της και μάλιστα ήταν και πολύτεκνη.

Ξέρω τι σκέφτεστε. Πως αν δεχθούμε πως ο Ιησούς είχε βιολογικό πατέρα τότε όλη η χριστιανική πίστη καταρρέει.

Ας καταρρεύσει κι ας κάνει όσο πάταγο θέλει. Δεν με ενδιαφέρει. Η αλήθεια πρέπει κάποτε να ειπωθεί...

http://atheofobos2.blogspot.com/2014/12/blog-post_23.html

Αθεόφοβος, Δευτέρα, Δεκεμβρίου 29, 2014

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΗ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΧΑΝΟΥΚΑ; ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ ΜΑΣ ΔΙΑΦΩΤΙΖΕΙ ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΑ: «ΠΡΙΝ 2200 ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΘΕΛΑΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ. ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ». Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ: «ΤΑ ΗΡΩΪΚΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΜΑΚΚΑΒΑΊΩΝ ΕΣΦΑΞΑΝ ΚΑΙ ΕΚΑΨΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΡΩΜΕΡΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ».

 

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ – ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ: ΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ.

Η πρωτοχριστιανική περίοδος – όπως αργότερα η πρωτοκομμουνιστική - ήταν καθαρά εβραϊκή υπόθεση. Ο πρωτοχριστιανισμός υπήρξε μία υποχρεωτική «ιστορικο-ερωτική» συγκατοίκηση με τους ιουδαίους. Ένα βαθύ θεολογικό ειδύλλιο μεταξύ ιουδαίων και Ελλήνων. Ένα συγκλονιστικό «σωτηριακό» αγκάλιασμα, με μοναδική υποχρέωση του λαού των Ελλήνων την ολοκλήρωση της «σωτηρίας» τους στην μητρική κλίνη του ιστορικού εβραϊσμού. Η διδασκαλία ήταν: "η εβραϊκή ιστορία διδάσκει, εξαγνίζει και σώζει. Η Ελληνική σοφία δυσοσμεί ανυπόφορα και λερώνει μολυσματικά". Για να λειτουργήσουν οι σωτηριολογικές εγγυήσεις του Χριστιανισμού έπρεπε να υπάρξει οριστική αποκοπή των Ελλήνων από τους φυσικούς προγόνους του Ελληνικού λαού. Έπρεπε να επέλθει η αλλοίωση των φυσικών χαρακτηριστικών του λαού μας. Για να επιτευχθεί η Εθνοκτονία των Ελλήνων έπρεπε ο Ελληνικός λαός να αποκόψει τις προγονικές του καταβολές, να καταργήσει την εμμονή του να τιμά τους λαμπρούς και ηρωικούς προγόνους του, να αλλάξει τα πατροπαράδοτα Ελληνικά έθιμά του και να τα αντικαταστήσει με τα ιουδαϊκά.

"Ο θεός του Αβραάμ, ο θεός του Ισαάκ, ο θεός του Ιακώβ, ο θεός των πατέρων ημών. Ο Χριστός, τον φτωχό ελληνικό λαό ανόρθωσε και κάθισε αυτόν μετά των αρχόντων του Ισραήλ, τον όντως λαόν αυτού". Άγιος Ευσέβιος.

Ο Χριστιανισμός - όπως ακριβώς πολύ αργότερα ο κομμουνισμός - ήταν και είναι κατ' εξοχήν διεκδικητική θρησκεία κατά παντός. Υπήρξε γνήσιο παιδί του Ιουδαϊσμού, και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, ισοπέδωνε μεθοδικά κάθε αντιγνωμία, ακόμη και πατρική. Μεγάλο πλήθος φανατικών ιουδαίων αντιμαχόταν τον Χριστιανισμό εκλαμβάνοντάς τον ως αντίπαλη θρησκεία. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι ο Χριστιανισμός ήταν ουσιαστικά η καλύτερη εκπλήρωση του παλαιοδιαθηκικού ιουδαϊσμού. Ο Χριστιανισμός είχε έναντι των εθνών την πολυσυλλεκτικότητα, που ο γιαχβικός ιουδαϊσμός δεν διέθετε. Έτσι για ολοφάνερες και ευνόητες σκοπιμότητες αναπτύχθηκε από τους χριστιανούς ένας επιφανειακός, αλλά και ενίοτε ουσιαστικός αντιεβραϊσμός. Αργότερα υπήρξε και ο φόβος, μήπως ο Χριστιανισμός αποκτήσει φανερούς διαύλους επικοινωνίας με τον καθαρόαιμο ιουδαϊσμό και έτσι γίνει ολοφάνερη στους λαούς η ιουδαϊκή ταυτότητα του Χριστιανισμού.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ – ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ;

 Άρθρο του VLADIMIR MINKOV, 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016, Jerusalem post: «The jews should celebrate Christmas as a Torah victory over paganism».

«Οι Εβραίοι πρέπει να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα ως νίκη της Τορά ενάντια στον παγανισμό».

https://www.jpost.com/blogs/intellectual-judaism/the-jews-should-celebrate-christmas-as-a-torah-victory-over-paganism-476358

«Επειδή απαγορεύεται στους Εβραίους να προσηλυτίζουν στον ιουδαϊσμό αυτούς που γενετικά δεν ανήκουν στην εβραϊκή φυλή, ο μόνος τρόπος να ακολουθήσουν οι μη Εβραίοι (οι γκοΐμ) την Τορά ήταν η δημιουργία μιας νέας θρησκείας, κατευθυνόμενης από την Τορά. Και ο ραββίνος Γιόσουα, που έγινε Ιησούς Χριστός στα μυαλά των τότε παγανιστών, έκανε ακριβώς αυτό, επομένως εμείς οι Εβραίοι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τις προσπάθειες του να εκπληρώσει την εβραϊκή αποστολή του Μεσσία».

 

 

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ,  ΤΟ  ΙΕΡΟ  ΒΙΒΛΙΟ  ΤΟΥ  ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

H εβραιοχριστιανική «Βίβλος» είναι μία ξενάγηση στα απίστευτα κατορθώματα μερικών μάγων της Μέσης Ανατολής. Εκεί μας παρουσιάζεται ένας ολόκληρος κόσμος μαγείας και πανουργίας, με παράξενους, πανέξυπνους και αδίστακτους τρόπους παρέμβασης στην ιστορία. Όλοι κάποτε πρέπει να διατυπώσουμε την καυτή ερώτηση: τι κάνουν επιτέλους αυτοί οι ιουδαίοι πατριάρχες - μάγοι; Έφθασε ο καιρός πλέον για να απομυθοποιήσουμε τον μεγάλο γρίφο της ανθρωπότητας, την ισχυρότερη θεολογική παραπλάνηση, που αποτρέλανε την ανθρωπότητα; Όλος αυτός ο πολιτισμοκτόνος κατακλυσμός γεννήθηκε μέσα από τις σελίδες ενός χαλδαιικού βιβλίου, που μετονόμασαν σε "Αγία Γραφή". Αυτό το θεολογημένο ιστορικό αρχείο των χαλδαίων μάγων, σε κάθε σελίδα του ξερνάει φωτιά και κατάρες, κυνηγώντας την υποταγή των λαών της γης, στον τρομοκράτη των ψυχών, τον τριαδικό ιεχωβά. Μελετώντας απ’ αυτή την σκοπιά την Βίβλο, καταλαβαίνουμε πως δεν έχουμε μπροστά μας, την ιστορία κάποιου δραστήριου βιβλικού θεού, που (κατά τον αφελή θεολογικό ισχυρισμό), άλλο δεν έκανε απ’ το να αναμειγνύεται καθημερινά στην ιστορία των ανθρώπων, αλλά ένα διαχρονικό, ισχυρό κέντρο παραγωγής εφαρμοσμένης μαγείας, με πλήρη συναίσθηση της παρεμβατικής του δύναμης στην διαμόρφωση της ιστορίας!

Ο νεοβαρβαρισμός με το προσωπείο του προφητισμού, ο αβρααμογενής ιουδαιοχριστιανισμός, ο ιδεολογικός οργανωτής, ο ελπιδο-σερβιριστής και μεθοδικός κατεδαφιστής του πολιτισμού, κατανόησε κάποτε, ότι έφθασε η ώρα του. Σκορπώντας δωρεάν την ιουδαϊκή ελπιδο-πανάκεια, πλάνεψε και καταγοήτεψε τους απαίδευτους της Μεσογείου και οπαδοποιώντας τους, ανέτρεψε, δαιμονοποίησε και τελικά κατέστρεψε οτιδήποτε Ελληνικό. Οι άξεστοι, οι δειλοί, οι εθελόδουλοι και οι βάρβαροι (απαίδευτοι) ήταν ανέκαθεν το μεγάλο πρόβλημα της προόδου, ο φυσικός αντίπαλος του πολιτισμού και η ατελείωτη δεξαμενή των οπαδών της νέας χαλδαϊκής θρησκείας.

 

ΤΑ ΙΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΪΣΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης «Εκκλησιαστής» γράφτηκε κατά την ελληνιστική περίοδο και είναι καθαρή αντιγραφή από την Ελληνική φιλοσοφία. Οι ιουδαίοι συγγραφείς είχαν μελετήσει σε βάθος τον Ηράκλειτο και τους Στωικούς και Επικούρειους φιλοσόφους. Σχεδόν όλο το βιβλίο είναι συλλογή ρητών από αρχαίους έλληνες συγγραφείς. 

Ο χριστιανός Ωριγένης αναφέρει ότι ο Χριστιανισμός είναι ένας «παρεξηγημένος Πλατωνισμός» και οτιδήποτε έχει γραφτεί στην Βίβλο έχει ειπωθεί πολύ καλύτερα από τον Πλάτωνα» (Origen, “Contra Celcus” 5. 65; G. 1, 7, 15, 19, και δες στο Minucius Felix in Keim, p. 77.) 

Το 50% και πιθανόν ακόμη πιο πολύ της χριστιανικής θεολογίας και φιλοσοφίας είναι καθαρή αντιγραφή και επεξεργασία απόψεων του Ηράκλειτου, τον Παρμενίδη, των Στωικών, του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα και από τα ελληνικά Ελευσίνια Μυστήρια, τους Ορφικούς και τον Ερμή τον Τρισμέγιστο. Θεολόγος Σ. Γιαγκάζογλου στο άρθρο «Πλάτων ή Μωυσής; Η θεωρία της λογοκλοπής» (Σύναξη, τ. 69, σ. 41-48, έτος 1999)… 

Ο Εβραιο-Χριστιανισμός συμπεριέλαβε πάνω από 200 Ομηρικούς αλληγορικούς μύθους που μετατράπηκαν σε "θαύματα", όπως η θυσία του Ισαάκ από την αντίστοιχη της Ιφιγένειας και ο γάμος της Κανά από τον αντίστοιχο του Διόνυσου. Όλη η Ελληνο-Αιγυπτιακή θεοσοφία και φιλολογία είναι αντιγραμμένη μέσα στην Βίβλο και πολλοί πατέρες τους όπως ο Ωριγένης, ο Ειρηναίος, ο Φίλων ο Αλεξαδρεύς, αναφέρουν ότι ο Εβραιο-Χριστιανισμός δεν είναι τίποτα από έναν «παρεξηγημένο Πλατωνισμό». 

Ακόμα και το βιβλίο του Ιώβ είναι αντιγραφή από ελληνικές μεσογειακές ιστορίες καθώς αναφέρει Ελληνικά ονόματα. Στο βιβλίο του Ιώβ προσέξτε τα ελληνικά ονόματα των τριών θυγατέρων του Ιώβ που αναφέρει η «Αγία Γραφή»: "Ημέρα, Κασία, Αμαλθαίας Κέρας", (– η Αμάλθεια ήταν η γίδα η γαλουχούσα τον Δία). 

Στο εμβριθές βιβλίο του «The Legends of the Jews» ο ιουδαίος Louis Ginzberg, σε ένα από τα κορυφαία Ιουδαϊκά λογοτεχνικά βιβλία, αποδεικνύει ότι οι περισσότερες ιστορίες και θρύλοι του καθαρού Ιουδαϊσμού αλλά και του Χριστιανισμού, γράφτηκαν από το 200 π.Χ μέχρι το 200 μ.Χ. με ατελείωτες αντιγραφές, τροποποιήσεις και κλοπές του Ελληνικού Πνεύματος, αφού στα «ιερά» αυτά βιβλία αναφέρονται το Ρωμαϊκό μίλι, οι δαρεικοί, τα Ελληνικά δίδραχμα, αλλά και τοποθεσίες ή κράτη που ονομάστηκαν πολύ αργότερα. 

Οι σχολές τύπου Γαμαλιήλ που διαμόρφωσαν τον πρώιμο Χριστιανισμό μελετώντας την «σοφία των Ελλήνων», γνώριζαν καλά την δουλειά τους. Δεν εξηγείται διαφορετικά τόση εμμονή με την Ελληνική φιλολογία και φιλοσοφία. Ίσως θα έπρεπε να αντικαταστήσουν τον Ιεχωβά τους με τον Δία-Άμμωνα. 

ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΠΡΩΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΟΜΗΡΙΚΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΔΑΥΙΔ ΜΠΕΝ ΓΚΟΥΡΙΟΝ (1886 - 1973) ήταν ο ιδρυτής του Ισραήλ. Για την προσωπικότητα του Μπεν-Γκουριόν ο συμπατριώτης του συγγραφέας Άμος Οζ έχει γράψει τα ακόλουθα: «Κατά τα πλέον δραματικά χρόνια της ηγετικής του πορείας ο Μπεν-Γκουριόν κατάπινε φιλοσοφικά βιβλία, έγραφε σχόλια στη Βίβλο, ερωτοτροπούσε με τον βουδισμό, έμαθε ακόμη και αρχαία ελληνικά για να διαβάσει Πλάτωνα στο πρωτότυπο». Ο Γιοσέφ Εζικιήλ Γιαχουντά εξέδωσε το 1982 στο Λονδίνο ένα βιβλίο 680 σελίδων με τίτλο «Hebrew is Greek» (Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά), στο οποίο δέχεται ότι οι προπάτορες των Εβραίων ήταν οι Έλληνες και τα εβραϊκά είναι ουσιαστικά τροποποιημένα Ελληνικά. 

 

Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΠΟΥ ΕΤΡΕΦΕ ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ"

 

 

ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

1.1 Βίβλος γενέσεως ᾽Ισραήλ υἱοῦ Δαυὶδ υἱοῦ ᾽Αβραάμ.1.2 ᾽Αβραὰμ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ισαάκ, ᾽Ισαὰκ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ιακώβ, ᾽Ιακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ιούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, 1.3 ᾽Ιούδας δὲ ἐγέννησεν τὸν Φάρες καὶ τὸν Ζάρα ἐκ τῆς Θαμάρ, Φάρες δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑσρώμ, Ἑσρὼμ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Αράμ, 1.4 ᾽Αρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Αμιναδάβ, ᾽Αμιναδὰβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαλμών, 1.5 Σαλμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς ῾Ραχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ιωβὴδ ἐκ τῆς ῾Ρούθ, ᾽Ιωβὴδ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ιεσσαί, 1.6 ᾽Ιεσσαὶ δὲ ἐγέννησεν τὸν Δαυὶδ τὸν βασιλέα. Δαυὶδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σολομῶνα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, 1.7 Σολομὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν ῾Ροβοάμ, ῾Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Αβιά, ᾽Αβιὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ασάφ, 1.8 ᾽Ασὰφ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ιωσαφάτ, ᾽Ιωσαφὰτ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ιωράμ, ᾽Ιωρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Οζίαν, 1.9 ᾽Οζίας δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ιωαθάμ, ᾽Ιωαθὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Αχάζ, ᾽Αχὰζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑζεκίαν, 1.10 Ἑζεκίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Αμώς, ᾽Αμὼς δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ιωσίαν, 1.11 ᾽Ιωσίας δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ιεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος. 1.12 Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος ᾽Ιεχονίας ἐγέννησεν τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ζοροβαβέλ, 1.13 Ζοροβαβὲλ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Αβιούδ, ᾽Αβιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ελιακίμ, ᾽Ελιακὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Αζώρ, 1.14 ᾽Αζὼρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Αχίμ, ᾽Αχὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ελιούδ, 1.15 ᾽Ελιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ελεάζαρ, ᾽Ελεάζαρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ιακώβ,

1.16 ᾽Ιακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν ᾽Ιωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἣς ἐγεννήθη ᾽Ιησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός.

1.17 Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ ᾽Αβραὰμ ἕως Δαυὶδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυὶδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες.

Ιησούς δε εγέννησεν Σαούλ, Σαούλ δε εγέννησεν Ιωάννην, Ιωάννης δε εποίησεν Αποκάλυψιν, Σαούλ δε και Ιωάννης υιοθετήσαντες παιδία εκ Μεσογείου διάφορα, εγέννησαν εν τη παρόδω του χρόνου, Ουάρακα. Ουάρακας δε εγέννησεν Μωάμεθ και εξηπλώθη Μωάμεθ εν τη Οικουμένη σφόδρα.

Πάσαι δε αι γενεαί από Σαούλ έως Μωάμεθ γενεαί είκοσιν.

Ιησούς δε και Μωάμεθ, έκαστος εν τη χώρα αυτών διαμοιρασάντων, άνωθεν Μεσογείου Ιησούς, κάτωθεν Μεσογείου Μωάμεθ, υιοθετήσαντες πολλά τεκνία διάφορα, εγέννησαν Χάζαρον, Μαϊμονίδην και Σάυλωκ. Χάζαρος, Μαϊμονίδης και Σάυλωκ εγέννησαν εν κινδύνοις σφόδρα Ρότσιλντ.

Πάσαι δε αι γενεαί από Χάζαρον έως Ρότσιλντ γενεαί τριάκοντα τρεις.

Ρότσιλντ δε εγέννησεν Ρικάρντο, Ρικάρντο δε εγέννησεν Κεσιλέ Μαρδοχαίον τον λεγόμενον Μαρξ, Κεσιλέ Μαρδοχαίος δε εγέννησεν Ιωσήφ Σιφ και Σοφόν Χερτσλ, Ιωσήφ Σιφ και Σοφός Χερτσλ εγέννησαν Πάρβους, Πάρβους δε εγέννησεν Ισραήλ Μπλανκ – Ουλιάνωφ, Ισραήλ Μπλανκ – Ουλιάνωφ δε εγέννησεν Μπρονστάιν και Τζουγκασβίλι, Μπρονστάιν και Τζουγκασβίλι δε εγέννησαν Μπεναρόγια και Βεντούρα, μετά δε ταύτα Τζουγκασβίλι εφόνευσεν Μπρονστάιν και εγέννησεν Καγκάνοβιτς, Καγκάνοβιτς δε εφόνευσεν Τζουγκασβίλι και εγέννησεν Φρόυντ, Φρόυντ δε εγέννησεν Μαρκούζε, Μαρκούζε δε εγέννησεν Σόρος.

Πάσαι δε αι γενεαί από Ρότσιλντ έως Σόρος γενεαί δέκα.

Κεσιλέ Μαρδοχαίος, Σοφός Χερτσλ, Μπρονστάιν και Μαρκούζε, συν τη βοηθεία πλειάδος Σοφών, εγέννησαν εντός πεντήκοντα ετών την Καινήν Τάξιν και τον Νέον Ισραήλ.

Έτι δε εβδομήκοντα άλλων ετών ο Νέος Ισραήλ ενηλικιωθείς εν Ιεροσολύμοις εγκατεστάθη.

Η Καινή δε Τάξις επί πάντων των Εθνών ούσα, αναδευτήρ γέγονεν, πάντων τα Έθνη ποιήσαι ομογενή, το δε κάκιστον του Ιάφεθ γένος αποκτείναι και αφανίσαι.

Ο καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν. Αγάθυνον, Κύριε, εν τή ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω ο της Ιερουσαλήμ καινός Ναός.

Καὶ ἀπήνεγκέ με ἐν πνεύματι ἐπ᾿ ὄρος μέγα καὶ ὑψηλόν, καὶ ἔδειξέ μοι τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν Ἱερουσαλὴμ καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν Ἱερουσαλὴμ καινὴν εἶδον καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς.

Καὶ ἡ πόλις τετράγωνος κεῖται, καὶ τὸ μῆκος αὐτῆς ὅσον καὶ τὸ πλάτος. καὶ ἐμέτρησε τὴν πόλιν ἐν τῷ καλάμῳ ἐπὶ σταδίους δώδεκα χιλιάδων· τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ ὕψος αὐτῆς ἴσα ἐστί.

Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ τὸ ἀρνίον ἑστηκὸς ἐπὶ τὸ ὄρος Σιών, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, ἔχουσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ γεγραμμένον ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν.

Καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐσφραγισμένων· ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ πάσης φυλῆς υἱῶν Ἰσραήλ·

Μετὰ ταῦτα εἶδον, καὶ ἰδοὺ θύρα ἀνεῳγμένη ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἡ φωνὴ ἡ πρώτη ἣν ἤκουσα ὡς σάλπιγγος λαλούσης μετ᾿ ἐμοῦ, λέγων· ἀνάβα ὧδε καὶ δείξω σοι ἃ δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα.

Ὁ νικῶν, ποιήσω αὐτὸν στῦλον ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ μου, καὶ ἔξω οὐ μὴ ἐξέλθῃ ἔτι, καὶ γράψω ἐπ᾿ αὐτὸν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μου καὶ τὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ Θεοῦ μου, τῆς καινῆς Ἱερουσαλήμ, ἣ καταβαίνει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου, καὶ τὸ ὄνομά μου τὸ καινόν.

Εγώ εἰμι ἡ ῥίζα καὶ τὸ γένος Δαυΐδ, ὁ ἀστὴρ ὁ λαμπρὸς ὁ πρωϊνός.

 

 

 ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ