(ΚΑΙ) ΤΟ ΥΔΡΟΠΡΙΟΝΟ ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΝΤΟΥΓΚΙΝ: «Ο πρόεδρος Πούτιν έχει το κλειδί. Μάζεψε τους ολιγάρχες, όταν ξεκίνησε η επιχείρηση στην Ουκρανία, τους εξήγησε τα πάντα. Οι ολιγάρχες, το καταραμένο στρώμα της κοινωνίας μας που διαμορφώθηκε τη δεκαετία του ’90. Δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε τη νίκη σε μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση και να πραγματοποιήσουμε τους στόχους της που έθεσε ο πρόεδρος εάν διατηρήσουμε αυτή την καπιταλιστική ολιγαρχική τάξη πραγμάτων. Επί 22 χρόνια, ο Πούτιν διεξάγει έναν συνεπή πόλεμο με αυτήν την ολιγαρχία, με αυτό το σύστημα που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1990. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι η εποχή του ολιγαρχικού καπιταλισμού στη Ρωσία έχει τελειώσει».
Ἀλεξάντερ Ντούγκιν : Ἀπαραίτητη ἡ φιλοσοφία στήν ἄσκησιν ἐξουσίας
G: Στα τέλη του
περασμένου έτους, ανακοινώθηκε ότι συμφωνήθηκαν οι οδικοί χάρτες για την ένωση
των χωρών μας στο κράτος της Ένωσης, όλοι περίμεναν την υπογραφή βασικών
συμφωνιών. Μετά την έναρξη της κρίσης στην Ουρανία, αυτό το θέμα έσβησε στο
παρασκήνιο στα μέσα ενημέρωσης. Επιβραδύνει τις διαδικασίες ένταξης η ειδική
επιχείρηση στην Ουκρανία;
Ντούγκιν : Η
διαδικασία ολοκλήρωσης βρίσκεται τώρα πραγματικά σε εξέλιξη. Αυτές οι
διαδικασίες που υπήρχαν πριν ήταν προπαρασκευαστικά βήματα. Το κύριο
εμπόδιο για την ένταξη δεν είναι μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση, είναι
οι ολιγάρχες που σαμποτάρουν την ενσωμάτωση με τη Λευκορωσία με κάθε μέσο
. Προσπαθούν να θέσουν άμεσα τις προϋποθέσεις για ιδιωτικοποίηση και να
αποκτήσουν τον έλεγχο στα κύρια βιομηχανικά και οικονομικά κέντρα της
Λευκορωσίας. Αλλά, αν ήταν Ρώσοι ολιγάρχες, θα ήταν ακόμα δυνατό να
μιλούσαμε για κάτι. Αλλά δεν είναι καθόλου Ρώσοι, πόσο μάλλον Ρώσοι
ολιγάρχες. Αυτό είναι το πρόβλημα.
Η ένταξη δεν
υπονομεύεται πραγματικά από μας. Όχι από εμάς ως κράτος. Ο Πούτιν το
θέλει, ο λαός το θέλει. Είμαστε έτοιμοι για αυτό – τόσο οι αρχές όσο και
οι πολίτες. Και οι
ολιγάρχες, ως το καταραμένο στρώμα της κοινωνίας μας που διαμορφώθηκε τη
δεκαετία του ’90, υπονομεύουν αυτές τις διαδικασίες. Προσπαθούν να τις
σαμποτάρουν ακόμη και τώρα, σε μια τέτοια κρίσιμη κατάσταση, που η νίκη
μας εξαρτάται από την αλληλεπίδραση μεταξύ των κρατών μας, από την
αλληλοϋποστήριξή μας, από την αλληλεγγύη μας.
Τώρα, κατά τη γνώμη μου,
είναι η ώρα να καθαρίσουμε την κοινωνία μας. Και καθώς καθαρίζουμε τους εαυτούς
μας, οι διαδικασίες ολοκλήρωσης με τη Λευκορωσία θα πάνε σαν ρολόι, όλο και πιό
εύκολα. Γιατί δεν πρέπει να την απορροφήσουμε. Πρέπει να δημιουργήσουμε
μια πραγματική δομή αλληλεγγύης. Όπου η ύπαρξη του κράτους της Λευκορωσίας
στο πλαίσιο του κράτους της Ένωσης θα είναι το πιο σημαντικό μας ατού, και σε
καμία περίπτωση ένα ελάττωμα ή η αδυναμία μας.
CG: Πώς ακριβώς προτείνετε να νικήσουμε την
ολιγαρχία
Ντούγκιν: Απλά πρέπει να
πείτε: είτε ο Άβεν, ο
Φρίντμαν, ο Αμπράμοβιτς και οι νέοι ολιγάρχες που έφυγαν όχι η Ρωσία .
Τώρα το ερώτημα είναι ακριβώς αυτό. Δεν
θα μπορέσουμε να πετύχουμε τη νίκη σε μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση
και να πραγματοποιήσουμε τους στόχους της που έθεσε ο πρόεδρος εάν
διατηρήσουμε αυτή την καπιταλιστική ολιγαρχική τάξη πραγμάτων. Θα
επιτύχουμε την επιτυχία, και στη συνέχεια θα γλιστρήσουμε ξανά και ξανά στο
ίδιο. Επί 22 χρόνια, ο Πούτιν
διεξάγει έναν συνεπή πόλεμο με αυτήν την ολιγαρχία, με αυτό το σύστημα που
αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1990. Αλλά αυτός ο πόλεμος αποδείχθηκε πολύ πιο
δύσκολος.
CG: Απολύτως.
Οποιεσδήποτε νίκες θα καταρρεύσουν όταν εμφανιστεί από εμάς ο υπό όρους
Αμπράμοβιτς, και ο υπό όρους Κολομόϊσκι φέρεται να προέρχεται από αυτούς, και
μετά τις διαπραγματεύσεις τους θα εκδίδουμε τους Ναζί από το Αζόφ *.
A.D .: Είμαι
πεπεισμένος ότι οι ρίζες των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε βρίσκονται στα
γεγονότα της δεκαετίας του ’90. Συμπεριλαμβανομένης αυτής της ολιγαρχικής
φιλελεύθερης φιλοδυτικής επανάστασης που έγινε το 1991, όταν ήρθαν
στην εξουσία οι «πράκτορες επιρροής» της Δύσης. Και επέβαλαν στην κοινωνία
μας ένα σύστημα εντελώς ξένο προς τον λαό μας και τα συμφέροντα του κράτους
μας. Αν δεν απελευθερωθούμε, δεν καθαρίσουμε τον εαυτό μας από αυτό, απλά δεν
θα κερδίσουμε .
Όλες οι άλλες
διαδικασίες – άνισες ανταλλαγές, διακοπή των επιθετικών, λανθασμένων αποφάσεών
μας για ορισμένα στρατηγικά έργα, οι σχέσεις μας με τη Λευκορωσία, ό,τι κι αν
σκεφτούμε – θα καταλήξουν τελικά σε αυτό. Για αυτό όμως πρέπει να παραδεχτούμε
ότι οι δύο νίκες που κέρδισε αυτή η ολιγαρχία -το 1991 και το 1993- ήταν η
ήττα του λαού μας. Αν βάλουμε ένα καλό πρόσωπο σε ένα κακό παιχνίδι και
πούμε ότι έπρεπε να ήταν έτσι, αν δεν αναγνωρίσουμε την καταστροφή του
1991 και του 1993 ως ήττα της Ρωσίας, ως κατοχή από αυτήν την ολιγαρχική ελίτ,
δεν μπορούμε να δούμε το θέμα περαιτέρω. Και η Λευκορωσία μας δίνει απλώς ένα
παράδειγμα ότι ήταν δυνατό να γίνει διαφορετικά.
TG: Και τι πρέπει να γίνει τώρα για να
καταπολεμηθεί αυτό το ολιγαρχικό σύστημα; Χρειάζεστε συλλήψεις, νυχτερινές
επιδρομές σε διευθύνσεις ή συγκέντρωση όλων σε «φιλοσοφικές βάρκες»;
Ντούγκιν: Δεν υπάρχει
ίχνος φιλοσόφων στον χώρο τους. Υπάρχουν ζώα, πολύ άσχημα και κακά . Ο
Πρόεδρος πρέπει να αποφασίσει μόνος του. Είναι πολύ ανθρώπινος, πολύ
ευγενικός άνθρωπος. Απλώς χρειάζεται να πει: αγαπητοί φίλοι, μαζεύτε τα και
δρόμο. Όπως ο Chubais: υπήρχε ο Chubais εδώ – και πλέον δεν είναι. Υπήρχαν η
Πουγκάτσοβα και ο Γκάλκιν ** – και επίσης δεν είναι . Κάτι
κάνουν κάπου, μάλλον εκτός Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ο Γκάλκιν ** μάλλον κάνει
κάποιον να γελάει, η Πουγκάτσοβα διασκεδάζει κάποιον. Ο Chubais συμβουλεύει
κάποιον για το πώς να παράγει αόρατα αντικείμενα. Μου φαίνεται ότι αυτό είναι
αρκετό.
Αν δεν θέλεις να είσαι
με τον λαό, είναι δική σου επιλογή. Αν θέλετε, ορκιστείτε πίστη στο λαό, απαρνηθείτε
την πίστη στο χρυσό μοσχάρι. Από τον καπιταλισμό, από τα οφέλη,
από την ιδιωτικοποίηση. Από αυτά τα παγκοσμιοποιητικά φετίχ, από αυτή
τη θρησκεία της ολιγαρχίας, από τον φιλελευθερισμό. Απαρνηθείτε τα.
Άν θέλετε να μείνετε εδώ αλλιώς είστε ελεύθεροι νά φύγετε. Και δεν χρειάζονται
εκτελέσεις, δεν χρειάζονται Smersh.(
Σταλινικές μέθοδοι)
Ο πρόεδρος μας έχει το κλειδί. Μάζεψε
και τους ολιγάρχες, όταν ξεκίνησε η επιχείρηση στην Ουκρανία, τους εξήγησε τα
πάντα. Αποδείχτηκαν όμως
πολύ πιο επίμονοι, γιατί είχαν ήδη διεισδύσει τόσο στο πολιτικό όσο και
στο ιδεολογικό, στο διοικητικό σύστημα. Τώρα, κατά τη γνώμη μου, ο
πρόεδρος ξέρει ποιος πρέπει να βγει έξω, ποιος πρέπει να κάνει μια επιλογή.
Είναι απαραίτητο μόνο να εκτελεστεί μια τρομερή κρίση για τη ρωσική ελίτ της
δεκαετίας του ’90.
Δεξιά πάνε τα κριάρια,
αριστερά τα κατσίκια. Αριστερά είναι ο Τσουμπάις και ο Γκάλκιν **
με την Πουγκάτσοβα, στα δεξιά είναι απλώς να εργάζεσαι για τη χώρα,
για τον λαό. Κρατώντας ακόμα και τον πλούτο τους. Ορκιζόμαστε όμως
στον λαό, ορκιζόμαστε στην ιστορία μας. Και αυτό δεν θέλουν να κάνουν. Ο κόσμος
πρέπει να καταλάβει ότι η εποχή του ολιγαρχικού καπιταλισμού στη Ρωσία
έχει τελειώσει. Και, φυσικά, μια νέα άρχουσα τάξη πρέπει να έρθει σε αυτό
το μέρος, μια τάξη πιστών Ρώσων πατριωτών, πατριωτών της χώρας μας. Τότε
όλοι οι λαοί θα μπορέσουν να βρουν μια θέση για τον εαυτό τους σε αυτή την
εντελώς νέα ελίτ.
Να πώς μου φαίνεται.
Δηλαδή, πρόκειται για αποφασιστικότητα ενός ατόμου, και όχι δημιουργία
νέων θεσμών καταστολής. Και έχουμε ένα παράδειγμα στο πρόσωπο του Alexander
Grigoryevich Lukashenko, πώς, καταρχήν, μπορεί να γίνει αυτό. Πρέπει να τον
κοιτάξεις και να πεις: μα, ήταν δυνατό; Απλώς είπε – δεν
υπάρχουν ολιγάρχες. Γιατί αν είσαι κυρίαρχος ηγεμόνας, τότε εξαρτάται από
σένα. Το είπε – και το έκανε πραγματικότητα.
Ἀπό : tsargradtv
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου