ΠΟΥΤΙΝ: «Η ΡΩΣΙΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ. Το 2050 ο πληθυσμός της Ρωσίας θα είναι μόνο 107 εκατομμύρια». ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΡΩΣΙΑ: ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΠΑΙΔΙΚΗ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ, ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ, ΠΟΡΝΕΙΑ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΦΤΩΧΕΙΑ, ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ, ΙΣΛΑΜΙΚΟΣ ΛΑΘΡΟΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ.

 

 

  

Πούτιν: «Η μόνη άμυνα είναι η ενίσχυση των πυρηνικών μας». Ν.Μεντβέντεφ: «Μόνο τα πυρηνικά μας όπλα εμποδίζουν τη Δύση να κηρύξει πόλεμο εναντίον μας».

 

 

 

 

Από το  1993, ο πληθυσμός της Ρωσίας, λόγω της εκτίναξης της θνησιμότητας, μειώθηκε (σύμφωνα με την επίσημη στατιστική υπηρεσία της χώρας – Rosstat) κατά 7 εκατομμύρια, από τα 149 εκατομμύρια το 1993 στα 142 εκατομμύρια σήμερα. Υπολογίζεται, δε, ότι η μείωση του πληθυσμού μέχρι το 2025 θα φτάσει τα 18 εκατομμύρια και μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 40 εκατομμύρια.
Ήταν ο ίδιος ο Πούτιν που τον Μάρτη του 2012, σε άρθρο του στην «Komsomolskaya Pravda», ενόψει των προεδρικών εκλογών ομολογούσε ότι «σήμερα ζουν στη Ρωσία 143 εκατομμύρια άνθρωποι σύμφωνα με εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων. Αν οι παρούσες συνθήκες παραμείνουν ίδιες, το 2050 ο πληθυσμός θα είναι 107 εκατομμύρια».

 

Ήδη μια δεκαετία νωρίτερα η 10η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών της Ρωσίας, δημοσίευσε τα συμπεράσματά της σε άρθρο υπό τον τίτλο… «Αργός θάνατος». Όπως σημειωνόταν «οι διαστάσεις και η άνευ προηγουμένου αύξηση της θνησιμότητας και η χειροτέρευση της υγείας του πληθυσμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι τόσο σημαντικές που εμφανίστηκε η απειλή της εθνικής ασφάλειας της χώρας».
Το ποσοστό θνησιμότητας στη Ρωσία είναι τόσο υψηλό ώστε να συγκρίνεται με εκείνο χωρών της Αφρικής. Τα αίτια της αυξανόμενης θνησιμότητας αποδίδονται στην κατάρρευση του συστήματος Υγείας, της Πρόνοιας, στην κακή διατροφή και στην υπαγωγή των Ρώσων σε καθεστώς στρεσογόνων καταστάσεων, όπως η ανεργία. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε στην «LeMonde» ο Ανατόλι Βισένσκι, διευθυντής του δημογραφικού ινστιτούτου της Μόσχας, στη Ρωσία «ο ένας στους τρεις άνδρες πεθαίνει μεταξύ 20 και 60 ετών. Οι Ρώσοι άνδρες έχουν σήμερα προσδόκιμο επιβίωσης τα 61,4 έτη. Ο μέσος όρος ζωής των Ρώσων είναι κάτω από πολύ φτωχότερες χώρες, όπως π.χ. το Μπαγκλαντές». Δηλαδή το προσδόκιμο ζωής των ανδρών στη Ρωσία λίγο απέχει από τα επίπεδα που ίσχυαν την εποχή του τσάρου!

Σύμφωνα με τους επιστήμονες γιατρούς της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών της Ρωσίας «μέσα σε 10 χρόνια (1989 – 1999) όλες οι κατηγορίες ασθενειών στη Ρωσία αυξήθηκαν κατά 15,4%».
Η κατάρρευση του συστήματος Υγείας με τη Ρωσία να παρέχει για την υγεία το 4,2% του ΑΕΠ έναντι 8%-10% κατά μέσο όρο στη Δύση.

Μόνο από τη μαζική έξαρση του αλκοολισμού που σημειώθηκε σε διάστημα μιας 20ετίας στη Ρωσία έχασαν τη ζωή τους πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι!

Σήμερα υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο 500.000 Ρώσοι πεθαίνουν από το αλκοόλ!

Ας κάνουμε μια σύγκριση: Στα 10 χρόνια πολέμου στο Αφγανιστάν σκοτώθηκαν 12.000 στρατιωτικοί. Με άλλα λόγια, από το αλκοόλ πεθαίνουν κάθε χρόνο στη Ρωσία 40 φορές περισσότερα άτομα από όσα σκοτώθηκαν στις στρατιωτικές απώλειες που είχε σε 10 χρόνια η Σοβιετική Ένωση στο Αφγανιστάν. Σύμφωνα με την έκθεση της «Εστίας πολιτών της Ρωσίας» η επιδημία αλκοολισμού έχει οδηγήσει στο εκπληκτικό φαινόμενο η θνησιμότητα των ελευθέρων ανδρών να είναι τριπλάσια εκείνων που είναι κρατούμενοι στις φυλακές…

Μόνο τη δεκαετία 1999 – 2009, όπως καταγράφεται από την υπηρεσία του ΟΗΕ, ο αριθμός των ναρκομανών αυξήθηκε κατά 60%. Στη σημερινή Ρωσία (στοιχεία της ρώσικης ομοσπονδιακής υπηρεσίας – FSKN) υπάρχουν πάνω από 5 εκατομμύριο άνθρωποι εθισμένοι στα ναρκωτικά. Πάνω από 800.000 Ρώσοι έχουν πεθάνει από το 2001 λόγω της χρήσης ναρκωτικών. Τα κέρδη των εμπόρων ναρκωτικών υπολογίζεται ότι ξεπερνούν ετησίως τα 75 δισ. δολάρια, αφού η Ρωσία έχει μετατραπεί στη μεγαλύτερη αγορά ηρωίνης με το 20% του παγκόσμιου εμπορίου του συγκεκριμένου «προϊόντος» να διενεργείται στο έδαφός της. Μόνο από το Αφγανιστάν εκτιμάται ότι διακινείται ετησίως στα εδάφη της Ρωσίας ηρωίνη αξίας 4,5 δισ. ευρώ…

Τρομακτικά διαμορφώθηκαν τα στοιχεία για τη θνησιμότητα των παιδιών και μητέρων. Η θνησιμότητα των παιδιών στον πρώτο χρόνο της ζωής τους έφτασε να είναι έως και 2 φορές υψηλότερη απ’ ό,τι στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες.
Ο παιδικός πληθυσμός, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2009, είχε μειωθεί τουλάχιστον κατά 12%. Η μητρική θνησιμότητα στη Ρωσία καταγράφηκε έως και κατά τουλάχιστον 5 φορές υψηλότερη απ’ ό,τι στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες.
   Η ίδια η διευθύντρια της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ, η Κάρολ Μπέλαμι, είχε αναγκαστεί να παραδεχτεί, παρουσιάζοντας την έκθεση του 2004, ότι «η οικονομική ανάπτυξη (σ.σ. μετά το 1990) στην Ανατολική Ευρώπη και την πρώην ΕΣΣΔ απέκλεισε τα παιδιά».
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία (και πάλι της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ), ένα στα τρία παιδιά έφτασαν στην Ρωσία να ζει κάτω των ορίων της φτώχειας. Στις ρωσικές πόλεις να κυκλοφορούν πάνω από 2 εκατομμύρια «παιδιά του δρόμου», ενώ πάνω από 700.000 παιδιά να βρίσκονται σε ιδρύματα, «παρατημένα» από τις οικογένειές τους.
Και κάτι ακόμα: Κάθε χρόνο στη εξαφανίζονται πάνω από 30.000 παιδιά, τα οποία είτε καταλήγουν στη «βιομηχανία» λευκής σαρκός, την παιδική πορνεία, είτε θυσιάζονται στο εμπόριο οργάνων… 

Η θνησιμότητα από φυματίωση σε σύγκριση με το 1990 αυξήθηκε κατά 2,5 φορές. Από το 1990 έως το 1997 η νοσηρότητα από σύφιλη αυξήθηκε κατά 64 φορές.
Εν έτη 2015 μια ασθένεια που θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί, η φυματίωση, εμφάνισε 10,4 εκατομμύρια νέα κρούσματα παγκοσμίως. Όπως εξήγησε πριν από λίγο καιρό στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της ελληνικής Βουλής ο κ. Μιχάλης Κουμπής, (πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας)
«ένα μεγάλο πρόβλημα επανεμφάνισης της φυματίωσης ήταν και η κατάρρευση υγειονομικών συστημάτων. Για παράδειγμα, η πρώην Σοβιετική Ένωση είχε και κατάρρευση του υγειονομικού της συστήματος και, εν συνέχεια, χιλιάδες κόσμου από τις χώρες αυτές όδευσε προς την Ευρώπη, κουβαλώντας μαζί και το πρόβλημα της φυματίωσης».   

Σύμφωνα με τη ρωσική στατιστική υπηρεσία «Rosstat», εντός του 2015 ο αριθμός των Ρώσων, τα εισοδήματα των οποίων δεν ξεπερνούσαν το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, αυξήθηκαν σε σχέση με το 2014 κατά 6,7 εκατομμύρια άτομα και ανήλθαν στα 23 εκατομμύρια! Δηλαδή 1 στους 6 Ρώσους «ζούσε» – επισήμως – σε συνθήκες φτώχειας, που σημαίνει ότι δεν διέθετε ούτε καν τα 123 ευρώ μηνιαίως που έχουν ορίσει οι ρωσικές αρχές σαν όριο της φτώχειας στη χώρα…

Τρία χρόνια μετά, φέτος, εν έτει 2018, ο Ρώσος υπουργός Εργασίας Μαξίμ Τοπίλιν παραδέχτηκε ότι κάτω από το όριο της φτώχειας ζουν 20 εκατομμύρια Ρώσοι .

Η αλήθεια, όμως, είναι ακόμα χειρότερη: Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα (Δεκέμβρης 2018) του Ινστιτούτου Κοινωνικής Ανάλυσης & Πρόβλεψης της Ρωσικής Ακαδημίας Εθνικής Οικονομίας & Δημόσιας Διοίκησης (σημείωση: υπάγεται στο Κρεμλίνο) α) το 22% των Ρώσων βρίσκεται στην κατηγορία των φτωχών, στην οποία ανήκουν τα άτομα τα εισοδήματα των οποίων δεν τους επιτρέπουν να αποκτήσουν τίποτα περισσότερο από τα βασικά είδη διατροφής, β) το 35,6% των Ρώσων εντάσσεται στην κατηγορία του καταναλωτικού κινδύνου.

Σύμφωνα, δε, με τον διευθυντή του Ινστιτούτου Οικονομίας της ρωσικής Ακαδημίας Ρουσλάν Γκρίνμπεργκ «μόνο το 20% του ρωσικού πληθυσμού ζει άνετα. Για το ήμισυ σχεδόν του πληθυσμού η ζωή είναι απλώς μια μάχη επιβίωσης»…

Σύμφωνα με την έκθεση (GlobalWealthReport) της CreditSuisse για το 2014:
Το 10% των πλουσιότερων ανθρώπων στη Ρωσία κατέχει το 85% του πλούτου της χώρας και από αυτούς το 1% των πλουσίων της χώρας κατέχει το 74% του συνολικού πλούτου της Ρωσίας! Η «επίδοση» κατατάσσει τη Ρωσία στη χώρα με τη μεγαλύτερη κοινωνική ανισότητα στον πλανήτη. 
Επίσης: Σύμφωνα με την αξιολόγηση και κατάταξη των πλουσιότερων ανθρώπων της Ρωσίας, ο αριθμός των Ρώσων δισεκατομμυριούχων σε σχέση με το 2004 τριπλασιάστηκε και από τους 36 πήγε στους 111. Αυτοί οι 111 άνθρωποι – σε ένα πληθυσμό 143 εκατομμυρίων – κατέχουν το 20% σχεδόν του συνολικού πλούτου. Οι 20 πλουσιότεροι εξ αυτών διαθέτουν περιουσία άνω των 227 δισ. δολαρίων.
Επίσης: Το 2013 η αξία των περιουσιακών στοιχείων των 200 πλουσιότερων Ρώσων επιχειρηματιών είχε καταμετρηθεί στα 488,3 δισ. δολάρια, δηλαδή κατά 42 δισ. δολάρια περισσότερα σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.

 

  

Η ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, χαρακτησιστικό των ορθόδοξων κοινωνιών.

Στην σημερινή Ρωσία οι Ρωσίδες γυναίκες δεν τεκνοποιούν ή τεκνοποιούν ελάχιστα  (ένα – δύο παιδιά.).  Οι μη ρώσικοι πληθυσμοί αυξάνονται ταχύτατα  και συσσωρεύονται  στα αστικά κέντρα.  Η Μόσχα έχει ήδη 2.000.000 μουσουλμάνους  (από τα 15 εκατομμύρια κατοίκους). Αν αυτή  η τάση συνεχισθεί περί το 2060 ο πληθυσμός της Μόσχας θα αποτελείται  κατά το ήμισυ από μουσουλμάνους.

H σιωπηλή εξαφάνιση της Ρωσίας

 

Εναν αιώνα πριν, ένα φάντασμα επλανάτο πάνω από την Ευρώπη, την Τουρκία, τη Μέση Ανατολή, τις βρετανικές Ινδίες, την Κίνα και την Ιαπωνία. Το φάντασμα ήταν η εκπληκτική αύξηση του πληθυσμού της τσαρικής Ρωσία. Το 1857, η Ρωσία είχε 57 εκατομμύρια κατοίκους. Ως το 1919 είχε φθάσει τα 111 εκατομμύρια. Αντίθετα, ο πληθυσμός της αυτοκρατορικής Γερμανίας ήταν μόλις ο μισός και της Μεγάλης Βρετανίας το ένα τρίτο. Ολόκληρος ο κόσμος φοβόταν.

Δημογραφική παρακμή

Εκατό χρόνια αργότερα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το αντίθετο φαινόμενο: η Ρωσία παρακμάζει δημογραφικά σε κλίμακα που δεν έχει ποτέ επαναληφθεί στην ανθρώπινη ιστορία. Οι πληθυσμοί των Ινδιάνων της Αμερικής και των Πολυνησίων αποδεκατίστηκαν εξαιτίας της εισβολής ξένων ιών, ενώ ο Τζένγκις Χαν με τις ορδές του ισοπέδωσε τις πόλεις της Κεντρικής Ασίας. Το «μεγάλο άλμα προς τα εμπρός» του Μάο μπορεί να κόστισε τη ζωή σε 30 εκατομμύρια Κινέζους. Ομως, αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία είναι μια γενικευμένη μείωση του πληθυσμού, που οφείλεται σε ενδογενείς παράγοντες. Με λίγα λόγια, οι Ρώσοι επέλεξαν αυτή την πορεία, αν και όχι επειδή τους αρέσει. Οι γυμνοί αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. H ετήσια έκδοση του OHE «Κατάσταση του Παγκόσμιου πληθυσμού 2001» υπολογίζει ότι ο ρωσικός πληθυσμός βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα 145 εκατομμύρια, αλλά θα έχει μειωθεί στα 104 ώς το 2050. O διάσημος Αμερικανός αναλυτής της ρωσικής δημογραφίας Μάρεϊ Φέσμπαχ υπολογίζει ότι ο πληθυσμός της Ρωσίας μειώνεται κατά 750.000 ψυχές ετησίως.

Είναι προφανές πως, εφόσον γεννιούνται τόσο λίγα παιδιά, οι ηλικιωμένοι, παρότι δεν τους φροντίζουν, πολλαπλασιάζονται. H ρωσική κοινωνία είναι άρρωστη. Τα όρια θνησιμότητας των ανδρών πέφτουν σημαντικά εξαιτίας του αλκοολισμού, ο οποίος έχει εκλάβει δραματικές διαστάσεις, αλλά και εξαιτίας της γενικευμένης έκπτωσης του συστήματος υγειονομικής φροντίδας. Οι έγκυοι γυναίκες και τα παιδιά δεν περιθάλπονται σωστά, ενώ η πλειοψηφία των Ρώσων θεωρεί τα νοσοκομεία επικίνδυνους τόπους που πρέπει πάση θυσία να αποφεύγονται.

Καλύτερα μόνες

Η κατάντια των Ρώσων ανδρών απωθεί τις Ρωσίδες, που προτιμούν να μένουν μόνες τους. Αλλες, εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών, καταφεύγουν στην πορνεία. Για να διατηρεί μια κοινωνία σταθερό τον πληθυσμό της χρειάζεται κατά μέσον όρο να γεννιούνται δύο παιδιά ανά γυναίκα (ή κατά κάτι λιγότερα). Ομως η τωρινή αναλογία είναι μόλις 1,2 παιδιά ανά γυναίκα. Εύλογα λοιπόν, πέρυσι, ο πρόεδρος Πούτιν δήλωσε ότι το δημογραφικό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ρωσία. Το δημογραφικό, όχι η τρομοκρατία, ούτε η ρύπανση του περιβάλλοντος ούτε η πυρηνική απειλή ούτε η Κίνα. O θάνατος του ρωσικού πληθυσμού είναι ζήτημα προτεραιότητας για τη χώρα.

Το θέμα είναι ότι αυτό δεν έχει συμβεί πουθενά αλλού και δεν υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα που θα βοηθούσαν στην υπέρβασή του. Είναι γνωστό ότι όσο μια χώρα αναπτύσσεται, τόσο πέφτει η γεννητικότητα. Ετσι, είναι απόλυτα κατανοητό γιατί η ρωσική γεννητικότητα μειώνεται από την εποχή του Στάλιν και ακόμη περισσότερο από την εποχή της πτώσης της ΕΣΣΔ. Πάντως, αν συνυπολογίσουμε σ’ αυτή την τάση τις δραματικές προοπτικές που αντιμετωπίζουν οι Ρωσίδες σήμερα, καταλαβαίνουμε γιατί δεν θέλουν να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά.

Ορισμένες άλλες σύγχρονες κοινωνίες έχουν επιτύχει την ισορροπία ανάμεσα στην ανάπτυξη και τη γεννητικότητα. Οι σκανδιναβικές χώρες, παραδείγματος χάριν, κατάφεραν να πολεμήσουν την υπογεννητικότητα εφαρμόζοντας σημαντικές πολιτικές στήριξης της οικογένειας, ώστε να μην αποφεύγουν τα ζευγάρια να αποκτήσουν δεύτερο παιδί.

Ομως, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η αλκοολική Ρωσία θα εφαρμόσει το ίδιο γενναιόδωρες πολιτικές στήριξης των γυναικών και των παιδιών. Γι’ αυτό, ο Πούτιν θεωρεί πως η μόνη λύση είναι η οικονομική ανάπτυξη, που θα επιτρέψει -τουλάχιστον θεωρητικά- στους νέους Ρώσους να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους και να φτιάξουν οικογένεια.

Οι ρωσικοί οικονομικοί δείκτες δεν είναι τόσο κακοί όπως στο παρελθόν. H καταστροφική μείωση της παραγωγής έχει συγκρατηθεί και βρίσκεται σε πορεία αργής ανάκαμψης. Οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες σταθεροποιούνται, τουλάχιστον στις περιοχές που δεν αντιμετωπίζουν μειονοτικά προβλήματα. Οι ξένοι επενδυτές δείχνουν ξανά ενδιαφέρον και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παρέχει τη στήριξή του.

Μπορούν όμως όλα αυτά να αντιστρέψουν τις δημογραφικές τάσεις; Αμφιβάλλω. Ισως ο πληθυσμός να μειώνεται κατά 500.000 ετησίως αντί των 750.000, όμως η αιμορραγία σίγουρα θα συνεχιστεί.

Ταυτόχρονα με την κρίση στη Μέση Ανατολή, τη διεθνή τρομοκρατία, την κούρσα εξοπλισμών στη Νότια Ασία και την άνοδο της Κίνας (για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα ζητήματα), ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με τη σιωπηλή εξαφάνιση της Ρωσίας. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, δεν ξέρουμε ούτε πού μπορεί να οδηγήσει αυτό ούτε πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί.

 

 

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ