Ιουδαϊσμός και Μεσσιανισμός
Λογοτέχνης – Συγγραφέας
Χριστός, Μεσσίας και Μεσσιανισμός – Κων/νος Λίχνος (wordpress.com)
Το όνομα ‘Μεσσίας’ σημαίνει τον ‘κεχρισμένο’ υπό τού Θεού. Στα εβραϊκά είναι ‘χαμμασείαχ’, στα αραμαικά ‘μεσειχά’, στην Καινή Διαθήκη ‘Μεσσίας’. Στα ελληνικά μεταφράζεται «ο Χριστός», οι ελληνόφωνοι Ιουδαίοι τής χριστιανικής εποχής ομως προτιμούσαν τον όρο ‘Ηλειμμένος’.
Πότε ξεκινάει όμως ο «Μύθος του Μεσσία» κ από που; Το σίγουρο είναι οτι στο άκουσμα της λέξης Μεσσίας όλοι φέρνουμε στο μυαλό μας ακαριαία το χριστό. Στη πραγματικότητα όμως υπάρχουν αναφορές για περίπου 70 μεσσίες που γεννήθηκαν 25 Δεκεμβρίου, πέθαναν & σε 3 μέρες αναστήθηκαν. Για παράδειγμα το 3000 π.Χ. υπήρχε ο Γκορ ,ο γιος του Θεού Ήλιου Ra. Τον Γκορ συνέλαβε θαυματουργά, η παρθένα Ίσιδα. Γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, ενα μεγάλο αστέρι φώτιζε την σπηλιά που γεννήθηκε κ εκει τον επισκέφτηκαν 3 άτομα με δώρα . Στην ηλικία των 12, μίλησε σε ιερείς που έμειναν άναυδοι με τη σοφία του. Στην ηλικία των 30, άρχισε να διδάσκει στα πλήθη κ πήρε το όνομα Anub. Ο Γκορ είχε 12 μαθητές, με τους οποίους έκανε θαύματα, θεράπευε τους αρρώστους, περπάτησε πάνω στο νερό. Ήταν επίσης γνωστός κ με το όνομα Horus -«Υιός του Θεού». Προδομένος απ’τον Τυφώνα, ο Ώρος σταυρώθηκε, θάφτηκε για 3 μέρες κ μετά αναστήθηκε. Ας ξεχάσουμε όμως για την ώρα τον Άνουβι κ ας ασχοληθούμε με τη πιο γνωστή στις μέρες μας εκπροσώπηση του μεσσιανισμού, τον Μεσσία των Ιουδαίων (τον Ιησού δηλαδή, η μήπως δεν είναι το ίδιο πρόσωπο ; ).
508400-godΟι Ιουδαίοι θεωρούσαν οτι ο Μεσσίας θα ηταν ενας άνθρωπος με εξαιρετικές ηγετικές ικανότητες, που θα οδηγήσει τον εβραϊκό λαό κ όλη την ανθρωπότητα στην «μεσσιανική περίοδο», μια εποχή ευημερίας, «παγκόσμιας ειρήνης» κ «θαυμάτων». Στο σύνολό του ο Ιουδαϊκός λαός όμως ως γνωστόν, απέρριψε τον Ιησού Χριστό ως Μεσσία. (Το Ταλμούδ, περιέχει πλήθος απαξιωτικών κ δυσφημιστικών αναφορών για τον Χριστό, τον οποίον ονομάζει μάγο, αμαρτωλό κλπ). Οι Εβραίοι δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς ήταν θεάνθρωπος, Υιός του Θεού ή ο Μεσσίας που ήταν προφητευμένος στις εβραϊκές γραφές. Τον θεωρούν «ψεύδο Μεσσία«. Σύμφωνα με τις εβραϊκές γραφές κ το ιουδαϊκό πιστεύω, ο αληθινός Μεσσίας, πρέπει να πληρεί τις ακόλουθες απαιτήσεις:
Να ένας οξυδερκής Εβραίος με καταγωγή απ’τον οίκο του βασιλιά Δαβίδ. – Να είναι ένα συνηθισμένο ανθρώπινο ον (κ όχι «Υιός του Θεού»)- Να φέρει την ειρήνη στον κόσμο. – Να συγκεντρώσει όλους τους Εβραίους πίσω στο Ισραήλ. – Να ξανακτίσει τον αρχαίο Ναό στην Ιερουσαλήμ. – Να ενώσει την ανθρωπότητα στη λατρεία του εβραϊκού Θεού κ τη τήρηση της Τορά. Επειδή ο Ιησούς δεν πληρούσε αυτές τις απαιτήσεις, σύμφωνα με τους Εβραίους, δεν ήταν ο Μεσσίας.
Τα πρώτα δόγματα του χριστιανισμού φαινόταν πιο κοντά σε εκείνα των παγανιστών πολυθεϊστών παρά σε εκείνα των Εβραίων. Όσο περνούσε ο καιρός, όλο κ περισσότερο, ο Χριστιανισμός απορρίπτονταν απ’τους Εβραίους κ γινόταν αποδεκτός απ’τους πολυθεϊστές. «Αν οι Χριστιανοί απλώς πίστευαν ότι ο Ιησούς ήταν ο δικός τους Μεσσίας, αυτή η πεποίθηση λίγο θα μας απασχολούσε, ως Εβραίους. Ο ισχυρισμός τους, ωστόσο, δεν είναι ότι είναι ο χριστιανικός Μεσσίας, αλλά ο δικός μας Μεσσίας, ο Μεσσίας των Εβραίων, που προφητεύτηκε απ’τους Εβραίους Προφήτες. Οι χριστιανοί επιχειρούν να αποδείξουν αυτήν την πεποίθηση, παραθέτοντας την δική μας Αγία Γραφή«, λεει ο Αμερικανο-Εβραίος ραβίνος Aryeh Kaplan.
Ισιδα και Μαρία σε συγκλονιστική ομοιότητα
Ισιδα (2100 π.χ. και 800 π.χ.) – Μαρία (500 μ.χ. και 1100 μ.χ.)
Ας δούμε όμως γιατί οι Εβραίοι δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας.
Ο εβραϊκός Μεσσίας πρέπει να είναι ένας άνθρωπος γεννημένος φυσιολογικά από έναν άντρα κ μια γυναίκα. Δεν θα είναι ένας θεός, ούτε ένας άνθρωπος που γεννήθηκε υπερφυσικά από παρθενογένεση, όπως αξιώνουν οι χριστιανοί. Πουθενά στην Αγία Γραφή δεν λέει ότι ο Μεσσίας θα είναι θεός ή σαν Θεός. Η ιδέα ότι ο Θεός θα πάρει ανθρώπινη μορφή είναι αποκρουστική για τους Εβραίους. Οι Εβραίοι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ο μόνος που πρέπει να λατρεύεται, κ όχι κάποιο άλλο δημιούργημά του, άγγελος, άγιος, ακόμα κ ο ίδιος ο Μεσσίας.
Πουθενά η Αγία Γραφή δεν προβλέπει ότι ο Μεσσίας θα γεννηθεί από παρθένα. Αυτή η ιδέα βρίσκεται μόνο στην ειδωλολατρική μυθολογία. Για τους Εβραίους η ιδέα ότι ο Θεός θα φυτεύσει ένα σπόρο σε μια γυναίκα είναι περιττή κ αφύσικη. Η όλη ιδέα της παρθενογένεσης δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό, παρά μόνο για να προσελκύσει ειδωλολάτρες στον χριστιανισμό.
Ο εβραϊκός Μεσσίας αναμένεται να επιστρέψει τους Εβραίους στη γη τους. Ο Ιησούς γεννήθηκε, ενώ οι Εβραίοι ζούσαν ακόμη στη χώρα τους, πριν φύγουν στην εξορία. Δεν μπορούσε να τους επαναφέρει στη γη τους, επειδή εξακολουθούσαν να ζουν σε αυτή! Ο αληθινός Μεσσίας θα ανοικοδομήσει το Ναό στην Ιερουσαλήμ, αλλά ο Ιησούς έζησε, ενώ ο ναός ήταν ακόμα όρθιος. Η εβραϊκή Βίβλος λέει ότι ο Μεσσίας θα λυτρώσει τον Ισραήλ. Στην περίπτωση του Ιησού, ακριβώς το αντίθετο συνέβη. Λιγο καιρό μετά το θάνατό του, ο Ιερός Ναός στην Ιερουσαλήμ καταστράφηκε, η Ιερουσαλήμ έγινε συντρίμμια, οι Εβραίοι πήραν τον δρόμο της εξορίας
17Isis_and_Mary
Ισιδα και Μαρια σε συγκλονιστικη ομοιοτητα
Ο αληθινός Μεσσίας θα βασιλεύει ως βασιλιάς των Ιουδαίων. Η σταδιοδρομία του Ιησού, όπως περιγράφεται στην Καινή Διαθήκη κράτησε όλα κι όλα τρία έτη, στο τέλος των οποίων σταυρώθηκε απ’τους Ρωμαίους ως κοινός εγκληματίας. Ποτέ δεν λειτούργησε ως τίποτα περισσότερο από ένας περιπλανώμενος ιεροκήρυκας κ «θεραπευτής». Επισης ενα απ’τα σημαντικότερα καθήκοντα του Μεσσία είναι να φέρει την ειρήνη σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην εποχή του Μεσσία, δεν θα υπάρχουν πόλεμοι, κ η κατασκευή των όπλων θα σταματήσει. Ωστόσο, χριστιανικά έθνη συνεχώς διεξάγουν πολέμους που δεν έχουν σταματήσει απ’την εποχή του Ιησού μέχρι σήμερα.
Πουθενά στην εβραϊκή Αγία Γραφή δεν λέει ότι ο Μεσσίας θα έρθει, θα σκοτωθεί κ θα επιστρέψει πάλι σε μία «δεύτερη έλευση». Η ιδέα του δεύτερου ερχομού είναι ένας καθαρός εξορθολογισμός της αποτυχίας του Ιησού να λειτουργήσει καθ ‘οιονδήποτε τρόπο ως Μεσσίας ή να εκπληρώσει οποιαδήποτε απ’τις προφητείες της Τορά κ των Προφητών. Η ιδέα είναι μια καθαρά χριστιανική εφεύρεση, χωρίς θεμέλια στην Αγία Γραφή. Επιπλέον πουθενά δεν λέει η Τορά ότι ο θάνατος κάποιου άλλου μπορεί να φέρει συγχώρεση αμαρτιών. Αντίθετα, κάθε άνθρωπος πρέπει να τιμωρηθεί για τις αμαρτίες του κ κάθε άνθρωπος πρέπει να μετανοήσει για τις αμαρτίες του κ μόνο. Η ιδέα ότι ο θάνατος κάποιου πριν 1.900 χρόνια μπορεί να φέρει συγχώρεση απ’τον Θεό, είναι παράλογη.
foto2Οι παραπάνω λόγοι είναι τα βασικά σημεία διαφοροποίησεις των Εβραίων απ΄τους χριστιανούς κ η εξήγηση του γιατί οι Εβραιοι δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι ο πραγματικος Μεσσίας, με βάσει τά οσα είχαν γραφτεί στην Παλαιά Διαθήκη. Εχει όμως η Παλαιά Διαθήκη κάποια έγκυρη ιστορική σημασία για να προσεγγίσουμε εκεί τη γένεση του μύθου του Μεσσία ή αποτελεί αναμάσημα παλαιότερων ειδωλολατρικών μύθων;
«Όποιος μελετήσει την Παλαιά Διαθήκη, θα δει, πως υπάρχουν ένα σωρό αντιφάσεις, αναχρονισμοί, μυθολογικές παραδόσεις, ασυναρτησίες, κενά κ -το σπουδαιότερο- στο εβραϊκό κείμενο αλλού μεν υπάρχει ο τύπος Ελωχείμ, που σημαίνει θεοί κι αλλού ο τύπος Γιαχβέ. Μέσα στα ίδια κεφάλαια τής Βίβλου υπάρχει διπλοτυπία σχετικά με το όνομα τού θεού των εβραίων, αλλού δηλαδή γίνεται λόγος για θεους κι αλλού για ένα θεό. Δε χρειάζεται πολύ μυαλό, για να καταλάβει κανείς, πως αν ένας έγραφε την Πεντάτευχο κ υπήρχε μια μόνη παράδοση, δε θα είχαμε αυτή την ανωμαλία κ παντού θα χρησιμοποιούνταν η ονομασία Ελωχείμ (θεοί) ή ο τύπος Γιαχβέ». (Αποσπάσματα απ’το βιβλίου «Παλαιά Διαθήκη στο φως τής κριτικής» του Γιάννη Κορδάτου).
Ένα παράδειγμα του πως η Παλαιά Διαθήκη αποτελεί αντιγραφή αρχαιότερων μύθων είναι η ιστορία για το κατακλυσμό του Νώε. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε περιληπτικά το μύθο του Δευκαλίωνα. Κατά τον μύθο, την εποχή που στη Φθία κ τη Θεσσαλία βασίλευε ο Δευκαλίωνας, ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλη την γενιά των ανθρώπων με κατακλυσμό. Τότε ο Προμηθέας συμβούλεψε το γιο του, τον Δευκαλίωνα, να κατασκευάσει μια κιβωτό για να σωθεί αυτός κ η γυναίκα του. Ο Δευκαλίωνας κατασκεύασε την κιβωτό κ έβαλε μέσα τα απαραίτητα εφόδια. Η κιβωτός του Δευκαλίωνα έπλεε πάνω στα νερά για εννιά μέρες κ εννιά νύχτες κ ύστερα κάθισε στην κορφή της Όθρης, ή κατά άλλους στον Παρνασσό, τον Άθω ή τη Δωδώνη. Όταν η βροχή σταμάτησε κ τραβήχτηκαν τα νερά, ο Δευκαλίωνας κ η Πύρρα, βγήκαν απ’την κιβωτό κ έκαναν θυσία στον Δία για να τον ευχαριστήσουν για τη σωτήρία τους. Ο Θεός δέχτηκε την προσφορά τους κ τους είπε να ζητήσουν όποια χάρη θέλουν. Αυτοί ζήτησαν να δώσει κ πάλι ζωή ο Δίας στο ανθρώπινο γένος.
Ασχέτως ομως απ’την αυθεντικότητα της Παλαιάς Διαθήκης, αυτό που προκύπτει αδιαμφισβήτητα απ’τις έρευνες των μελετητών είναι οτι ο «Μύθος του Μεσσία» έχει αφετηρία πολυ παλαιότερη κ υπάρχει διασκορπισμένος σε πολλές αρχαίες θρησκείες. Παραδείγματα που αναδεικνύουν τις ομοιότητες μεταξύ του Χριστιανισμού κ προγενέστερων παγανιστικών θρησκειών θα δούμε παρακάτω.
Αν κ σήμερα είναι άγνωστες οι ομοιότητες μεταξύ των Χριστιανικων πρακτικων κ των παγανιστικών μυστηρίων, εντούτοις τα πρώτα χριστιανικά χρόνια αποτελούσαν συχνά αντικείμενο διαμάχης μεταξύ Χριστιανών κ παγανιστών. Οι παγανιστές έβλεπαν παμπάλαια στοιχεία της λατρείας τους να σφετερίζονται από μια νέα θρησκεία. Κυρίως τους εξόργιζε το γεγονός ότι οι Χριστιανοί παρουσίαζαν ως νέο έναν παμπάλαιο μύθο.
«Ίσως, το μόνο διαφορετικό στην Χριστιανική πίστη ήταν η πεποίθηση των πιστών, ότι αυτός ο παμπάλαιος συμβολικός μύθος δεν είναι συμβολικός αλλά απτή πραγματικότητα» υποστηρίζουν ιστορικοί μελετητές. Αντιθέτως, στα παγανιστικά μυστήρια είχαν την επίγνωση των συμβολισμών που έκρυβαν απλές τελετουργικές πράξεις, όπως η βάπτιση κ η κοινωνία, κ τα αντιμετώπιζαν ως τέτοια. Οι χριστιανοί ομως αναγνώριζαν ως πραγματικότητα τα γεγονότα της ζωής του Ιησού, ενώ κατηγορούσαν τις παραδόσεις των παγανιστικών μυστηρίων ως«ολοφάνερη» μυθοπλασία.
«Είναι αυτά τα ξεχωριστά συμβάντα μοναδικά στους χριστιανούς- κι αν είναι έτσι, πως είναι μοναδικά; Μήπως είναι οι δικοί μας μύθοι που εκείνοι τους πίστεψαν; Ποιες αποδείξεις δίνουν οι χριστιανοί για το ξεχωριστό της πίστης τους; Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα το ασυνήθιστο σε αυτά που πιστεύουν οι χριστιανοί, εκτός του ότι πιστεύουν πως αυτοί έχουν την αποκλειστικότητα της γνώσης της αλήθειας για τον Θεό». Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κελσός (Έλληνας φιλόσοφος, κατά τον 2ο αι. μ.Χ.).
thrhskeytikes-omoiothtes
Ισιδα (2100 π.χ. και 800 π.χ.) – Μαρια (500 μ.χ. και 1100 μ.χ.)
Ο Ιησούς μας πληροφορούν οι Χριστιανικές πηγές είναι «ο μονογενής Υιός του Θεού» κ «Θεός εκ Θεού Αληθινού», κάτι που συναντάμε αιώνες πριν στην Διονυσιακή παράδοση. Στις ‘Βάκχες’ του Ευριπίδη ο Διόνυσος αποκαλούνταν «Υιός του Δία, εν πλήρει φύση Θεός» κ «Θεός Κύριος γεννηθείς εκ Θεού». Από ιστορικής άποψης περιττό να αναφέρουμε ότι ο μύθος του Διονύσου προηγείται αρκετούς αιώνες. Μια ακόμα πιο πρωτοφανή συγγένεια είναι η φύση της μητέρας του Μεσσία. Ό Χριστός γεννήθηκε από γυναίκα παρθένα. Αρκετοί Θεοί όμως γεννήθηκαν από θνητή παρθένα, μας πληροφορούν παλαιότερες παραδόσεις αρκετών λαών. Για τον Ιησού ήταν η Μαρία, για τον Άττι της Μικράς Ασίας η Κυβέλη, για τον Αδώνιδο της Συρίας η Μύρρα κ για τον Διόνυσο η Σεμέλη.
Ακόμα κ η πασίγνωστη περιγραφή της γέννησης του Ιησού σε σπηλιά με την παρουσία τριών βοσκών, συναντάται ήδη σε πολλούς παγανιστικούς θεούς. Αν κ σήμερα έχει επικρατήσει η άποψη ότι ο Ιησούς γεννήθηκε σε στάβλο, στα ευαγγέλια αναφέρεται ως κατάλυμα κ ο ερευνητής I.Wilson μας λέει ότι ως κατάλυμα στην ακρίβεια εννοείται σπηλιά. Ο Πέρσης Θεός Μίθρας γεννήθηκε σε σπηλιά, το ίδιο κ ο Διόνυσος που μάλιστα κατά τους ορφικούς ύμνους αμέσως ανέβηκε στον θρόνο του ως «Βασιλεύς του Κόσμου». Οι τρεις βοσκοί που επισκέπτονται το θείο βρέφος εμφανίζονται κ στη γέννηση του θεού Μίθρα, παλαιότερου κρίκου της αλυσίδας του «Μύθου του Μεσσία».
Οι Χριστιανικές πηγές μιλάνε για τρεις μάγους που έφεραν στο βρέφος σμύρνα, χρυσό κ λιβάνι. Ο Εμπεδοκλής μας πληροφορεί ότι κατά τη λατρεία του Θεού χρησιμοποιούσαν «αμιγή σμύρνα κ λίβανο, σκορπίζοντας επίσης στο έδαφος σπονδές από χρυσό μέλι». Οι πυθαγόρειοι ως γνωστό δεν δέχονταν τις θυσίες ζώων κ το παραπάνω ήταν το εναλλακτικό τελετουργικό που πρότεινε ο Εμπεδοκλής. Η Βηθλεέμ, τόπος γέννησης του Χριστού, σημαίνει «Οίκος του Άρτου». Ο άγιος Ιερώνυμος, παρατηρεί ότι την Βηθλεέμ σκίαζε απ’τον ήλιο μια σπηλιά καθαγιασμένη απ’τα μυστήρια του Θεού Αδώνιδος, ο οποίος ήταν κ ο Θεός του Άρτου. Έτσι, το όνομα Βηθλεέμ δόθηκε στην πόλη συμβολικά, «Οίκος του Άρτου»- «Οίκος του Θεού του Άρτου» κ το όνομα δεν άλλαξε όταν η λατρεία αυτή πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Κάποια απ’τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς συναντιόνται σε αρκετές παλαιότερες περιγραφές. Ένα απ’τα θαύματα του Πυθαγόρα ήταν «το καταλάγιασμα των κυμάτων των ποταμών κ των θαλασσών ώστε να περνούν οι μαθητές του εύκολα πάνω απ’αυτά». Ένα θαύμα που καταγράφεται απ’τον Πορφύριο κ που κατά το Μάρκον Ευαγγέλιο έκανε ο Ιησούς για τους μαθητές του στη θάλασσα της Γαλιλαίας. Επίσης, ο Εμπεδοκλής ανέστησε μια γυναίκα σε 30 μέρες αφ’ ότου είχε πεθάνει όπως ακριβώς είχε κάνει κ ο Χριστός με τον Λάζαρο 500 χρόνια μετά τον Έλληνα φιλόσοφο.
Κατά τη τελετή της μύησης στα Μυστήρια του Μίθρα ο θεός συνοδευόταν από 12 μαθητές, ντυμένοι όπως τα 12 ζώδια. Όμως, 12 γνωρίζουμε ότι ήταν κ οι μαθητές του Ιησού. Επίσης μια «διαβολική» μίμηση που βάζει σε υποψίες ακόμα κ τους ίδιους τους Χριστιανούς.
Άλλα στην εξωτερική εμφάνιση ο Ιησούς παρέπεμπε στον Διόνυσο. «Ένας ξένος με μακριά μαλλιά που έφερνε μια ξένη θρησκεία» ήταν στα Ιεροσόλυμα ο Ιησούς κ κατηγορήθηκε με πλαστές κατηγορίες ώστε να θανατωθεί. Στις Βάκχες του Ευριπίδη, 5 αιώνες πριν, βρίσκουμε την ίδια ακριβώς περιγραφή για τον Έλληνα Θεό. Είναι το μοτίβο του «αποδιοπομπαίου τράγου», του μάρτυρα που τιμωρείται για τα αμαρτήματα των ανθρώπων κ εμφανίζεται τόσο στον Ιησού όσο κ στον Διόνυσο.
Στην τελετή της θείας κοινωνίας καλούμαστε να φάμε το σώμα κ να πιούμε το αίμα του Κυρίου. Μια επιθυμία του ίδιου του Ιησού που ζήτησε απ’τους πιστούς του το συμβολικό αυτό τελετουργικό. «Όποιος δεν φάει το σώμα μου κ δεν πιει το αίμα μου, ώστε να γίνει ένα μαζί μου κι εγώ ένα με αυτόν, δεν θα γνωρίσει τη σωτηρία». Αν κ το παραπάνω θυμίζει χωρίο της Βίβλου, εντούτοις αυτός που μιλάει είναι ο Μίθρας. Αποτελεί κομμάτι επιγραφής του ιερού του Πέρση Θεού.
orfeas_crosΑκόμα κ ο σταυρός όμως ως σύμβολο δεν ήταν κάτι πρωτοεμφανιζόμενο στην ιστορία του Χριστιανισμού. Αρχικά πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν έχουμε αναπαραστάσεις του εσταυρωμένου Ιησού πριν από το 5ο αιώνα μ.Χ.. Αντιθέτως έχει βρεθεί ένα φυλακτό του 2ου ή 3ου αιώνα που δείχνει έναν εσταυρωμένο άντρα στον οποίο λανθασμεν κανείς αναγνωρίζει τον Ιησού. Ομως, από κάτω αναγράφεται «Ορφέας Βακχικός», δηλαδή «ο Ορφέας γίνεται Βακχείος». Γνωρίζουμε ότι ο Ορφέας ήταν προφήτης του Διονύσου, μάλιστα για πολλούς ήταν κ ο ίδιος θεός. Το φυλακτό αυτό αναπαριστάνει «τον Διόνυσο θνήσκοντα επί του σταυρού κ συμβολίζει τον μυστικιστικό θάνατο της κατώτερης φύσης του μυημένου κ την αναγέννηση του ως θεό».
Τέλος, μπορούμε να αναφέρουμε οτι αυτό που γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα με «κατάνυξη» είναι η πιο παλιά απ’τις θεότητες της ανθρωπότητας: ο ζωοδότης Ήλιος, που, με διάφορες μορφές κ ονομασίες, λατρεύεται απ’τον άνθρωπο εδώ κ τουλάχιστον 50 αιώνες. Στην πράξη, αυτό που γιορτάζεται κοντά στο τέλος του έτους είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο (21 Δεκεμβρίου), η τελευταία «μεγάλη νύχτα» της χρονιάς στο Βόρειο Ημισφαίριο, η μέρα κατά την οποία ο ήλιος σταματά την «πτώση» του κ απ’την επομένη, αρχίζει να ανατέλλει από ολοένα κ ψηλότερο σημείο. Από τις 21 Δεκεμβρίου κ μετά, έως το θερινό ηλιοστάσιο του Ιουνίου, η μέρα αρχίζει κ μεγαλώνει, κερδίζει τη μάχη απέναντι στο σκοτάδι κ γι’ αυτό όλοι οι λαοί του κόσμου είχαν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν.
Οι Σουμέριοι (που μετάγγισαν τη θρησκευτική μυθολογία τους, πρακτικώς σε όλους τους λαούς του κόσμου) είχαν ως θεό του ήλιου τον Σαμάς κ ως δευτερεύουσα θεότητα τον Μαρντούκ. Σύμβολό του ήταν ένας κύκλος που χωριζόταν σε τέσσερα τεταρτημόρια από τέσσερις χοντρές ακτίνες σε σχήμα σταυρού (αν αυτό σας λέει κάτι) κ ενίοτε, τέσσερις πιο λεπτές. (Οι Μακεδόνες προχώρησαν κι άλλο τη διαίρεση αυτή).
images (1)Ο «Μύθος του Μεσσία» ξεκινάει απ’την λατρεία του Όσιρι, θεού των Αιγυπτίων. Συνεχιζεται με τη γεννεση του ινδου θεου Κρισνα και με κάποιον παράξενο τρόπο γεννάει τον θεό των Περσών Μίθρα. Απ’τον Όσιρι βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην Ελληνική πολυθεϊστική θρησκεία και τον έως τότε άγνωστο θεό Διόνυσο. Κ από εκεί; Ο επόμενος μεσσίας που εμφανίζεται κ συμπλέει με τον Μύθο, είναι ο Ιησούς. Οι κραυγαλέες ομοιότητες του με παλαιότερους κρίκους, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Αποτελεί όντως μέρος του Μύθου, τον τελευταίο κρίκο της μυστικής κ άγνωστης αυτής αλυσίδας. Είναι ο κρίκος που ακολουθεί τον Διόνυσο. Έτσι, ο συμβολικός «Μύθο του Μεσσία» επιβίωσε στο πέρασμα των αιώνων κ συντροφεύει το άνθρωπο απ’τα πρώτα βήματα του στην ιστορία. Συναντάται σε πληθώρα λατρευτικών παραδόσεων κ σύγχρονος αντιπρόσωπος του είναι ο Ναζωραίος Ιησούς.
Ας δούμε όμως τώρα μια κοινωνιολογική προσέγγιση του μύθου. Ο Μεσσιανισμός σαν ταση αναφέρεται στη δουλική αναμονή λύτρωσης από εξωτερικούς παράγοντες. Ειδικότερα, πρόκειται για την εσφαλμένη εντύπωση του λαού σχετικά με την έλευση ενός ‘χαρισματικού’ ηγέτη – σωτήρα, ο οποίος, ως δια μαγείας θα απαλλάξει την κοινωνία απ’τα προβλήματά της. Παρουσιάζεται με τις εξής μορφές:
Πολιτικός: παρατηρείται τόσο στον αναπτυγμένο όσο κ στον υπανάπτυκτο κόσμο. – Θρησκευτικός: επικρατεί ιδιαίτερα σε θεοκρατικές κοινωνίες κ καθεστώτα. – Οικονομικός / πολιτιστικός: παρουσιάζεται όπου επικρατεί η ξενομανία. – Αθλητικός: προκαλεί την καταστρατήγηση του φίλαθλου πνεύματος κ τη δημιουργία οπαδών.
Ιδιαίτερα διαδεδομένος ήταν στους λαούς της Ανατολής, καθώς η ιδιοσυγκρασία κ η παράδοσή τους καλλιεργούσε πρόσφορο έδαφος για το Μεσσιανισμό. Ο θεοκρατισμός κ ο δεσποτισμός που επικρατούσαν σ’ αυτούς τους λαούς, η πνευματική δουλεία, η μοιρολατρεία, η παθητικότητα, ο σκοταδισμός κ η βαρβαρότητα εξέθρεφαν την προσδοκία του Μεσσία. Αντίθετα, τα γνωρίσματα της αρχαίας Ελλάδας με τα δημοκρατικά ιδεώδη, τη στροφή στον ανθρωποκεντρισμό, τον ορθολογισμό κ την επιδίωξη του μέτρου κ του ήθους κ τη συνολική φιλοσοφική θεώρηση της ζωής δεν καθιστούσαν τον έλληνα ευάλωτο στη δουλοπρέπεια του μεσσιανισμού. Καθώς ο μεσσιανισμός αποτελεί ένα εκφυλιστικό, αλλοτριωτικό φαινόμενο κ συνιστά υποσύνολο του λαϊκισμού, παρουσιάζει αντίστοιχες μ’ αυτόν αιτίες.
Συγκεκριμένα, φαινόμενα Μεσσιανισμού οφείλονται:
Στην έντονη μοιρολατρεία, τη μειωμένη αυτοεκτίμηση, την εσωτερική ανελευθερία, την αδράνεια κ την παθητικότητα στην πολιτική κ κοινωνική ζωή – μ’ ένα λόγο, στην έλλειψη παιδείας κ πνευματικής καλλιέργειας. Στα αστικα πολιτικά κόμματα που δημιουργούν πόλωση με μικροπολιτικές κ κομματικές επιδιώξεις, που προωθούν μια συγκεντρωτική δομή της εξουσία με κόμματα προσωποπαγή κ ισχυρά αρχηγικά πρότυπα. Στις θρησκευτικές αιρέσεις που προβάλλουν ως η ‘μόνη’ αλήθεια. Στην επιστήμη κ την τεχνολογία, που παρουσιάζουν τον εκσυγχρονισμό κ τα επιτεύγματά τους ως την πανάκεια για όλα τα προβλήματα του ανθρώπου. Κ τέλος σε οποιονδήποτε παράγοντα ευαγγελίζεται τη ‘λύση’ χωρίς προσπάθεια.
Αποτελέσματα του Μεσσιανισμού είναι:
Επικράτηση ιδεοληψιών κ ιδεολογημάτων που διαταρράσσουν την ψυχική ηρεμία της κοινωνίας κ προκαλούν φαινόμενα φανατισμού. Καλλιέργεια φαινομένων ολοκληρωτισμού κ δεσποτισμού με θεοκρατικό Χαρακτήρα. Πνευματική υποδούλωση κ διαμόρφωση ετερόφωτων πολιτών, μισαλλόδοξων κ φανατικών που γίνονται υποχείρια σε πολιτικά ή θρησκευτικά συμφέροντα. Παθητικοποίηση κ αδρανοποίηση μπροστά στα μεγάλα πολιτικά κ κοινωνικά προβλήματα
Λύσεις για την απαλλαγή από το Μεσσιανισμό:
Για τον αγωνιζόμενο άνθρωπο δεν υπάρχει δουλική αναμονή μιας έξωθεν σωτηρίας. Αντίθετα, ο ελεύθερος ανθρωπος δεν επαιτεί τη σωτηρία, αλλά τη διεκδικεί. Απαιτείται ομως: Ανθρωποκεντρική παιδεία, ολόπλευρη καλλιέργεια, κριτική ματιά, γόνιμη αμφισβήτηση. Κατάκτηση αυτογνωσίας, Αγωνιστικό φρόνημα, συμμετοχή στα κοινά κ συνεργατικό πνεύμα.
Ο Μεσσιανισμός ευνοείται όταν οι ασκούμενες πολίτικες αποδεικνύονται ανίκανες ν’ αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της κοινωνίας, όταν οι δημοκρατικές ματαιώσεις είναι μεγάλες. Ο Μεσσιανισμός, ως νοοτροπία κ πρακτική, εκτός του ότι ευθύνεται για μεγάλα δεινά, αποτελεί μια ισχυρή ένδειξη απελπισίας έναντι των θεσμών κ των φορέων που αδυνατούν να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Όταν οι λαοί δυσκολευονται να βρουν αγωνιστική λύση για τα αδιέξοδα της κοινωνικής πραγματηκότητας τότε επικρατούν μεσσιανικές αντιλήψεις κ χιμαιρικές ελπίδες πως κάποιος χαρισματικός ηγέτης θα αναδειχθεί για να τους σώσει.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου