Αφρική: Εντοπίστηκαν ύποπτα κρούσματα λέπρας σε χιμπατζήδες. Η ΛΕΠΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ. ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ 4 ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ ΛΕΠΡΑΣ ΑΝΑ 100.000 ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ.

 

ΗΠΑ: Νεκρή 10χρονη από πανούκλα στο Κολοράντο... ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ.

  

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΛΟΤΟΙ, ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΚΑΡΟΣ. ΟΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΟΥΚΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ, ΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ. 

 Πρωτοφανή κρούσματα λέπρας έκαναν την εμφάνισή τους σε χιμπατζήδες στην Αφρική, με τους επιστήμονες να εμφανίζονται ιδιαίτερα  ανήσυχοι. Στην  Βραζιλία  και  στο  Τέξας  τρώγοντας μολυσμένα αρμαντίλλος διαδόθηκε  η  Λέπρα.  Στο  Καμερούν  τρώγοντας  ένα  είδος  πιθήκου  δημιουργήθηκε με μετάλλαξη  το  AIDS.  Στην Κίνα τρώγοντας νυχτερίδες δημιουργήθηκε ο κορωνοϊός.

Τι  θα  συμβεί  στην  Αφρική  τρώγοντας  πιθήκους  με  Λέπρα;

Με τον όρο λέπρα, ή αλλιώς νόσος του Χάνσεν, εννοείται χρόνια λοιμώδης ασθένεια του ανθρώπου, που προκαλείται από τα μυκοβακτήρια Mycobacterium leprae και Mycobacterium lepromatosis. 

Αγγλικά η νόσος λέγεται leprosy και ετυμολογικά η λέξη έχει ελληνική προέλευση από το λέπος=φλούδα, λέπι--> λεπερός = ο έχων λέπια, φλούδες--> λεπρός. H λέξη λέπρα μεταφέρθηκε δια των λατινικών στα αγγλικά και στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Η λέπρα είναι μια αρχαία ασθένεια, η παλαιότερη που είναι γνωστό ότι σχετίζεται με ανθρώπους, με ενδείξεις της να εντοπίζονται σε τόπους ταφής στην Ινδία ήδη από το 2000 π.Χ.   Είναι σπάνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, με κατά μέσο όρο λιγότερες από 200 περιπτώσεις να έχουν διαγνωστεί ετησίως τα τελευταία 10 χρόνια, κυρίως σε άτομα που μετανάστευσαν από ξένες χώρες όπου η ασθένεια είναι διαδεδομένη. Η ασθένεια απαντάται κυρίως σε τροπικές χώρες όπως η Βραζιλία, η Ινδία, η Ινδονησία και άλλες χώρες της Αφρικής, της νοτιοανατολικής Ασίας και των νησιών του Ειρηνικού. Το 2016 υπήρχαν 214.783 νέες περιπτώσεις παγκοσμίως.

Το μυκοβακτήριο της λέπρας ανακαλύφθηκε το 1873 από το Νορβηγό γιατρό Γκέρχαρντ Αρμάουερ Χάνσεν και αναγνωρίστηκε από τον Άλμπερτ Νάισερ. Ως τότε πολλοί νόμιζαν ότι ήταν κληρονομική.Ο Χάνσεν συμπέρανε τη μολυσματικότητά της και έδειξε ότι ήταν δυνατόν να ελεγχθεί κάπως, αν οι πάσχοντες απομονώνονταν. Η λέπρα αναφέρεται συχνά κατ' ευφημισμόν ως νόσος του Χάνσεν. Η λέπρα παραμορφώνει τα άτομα που πάσχουν αλλοιώνοντας το δέρμα τους, ενώ παρουσιάζονται και εξογκώματα. Επίσης μπορεί να απονεκρώσει τα νεύρα του δέρματος με αποτέλεσμα ο ασθενής να μη νιώθει τίποτα στα σημεία αυτά. Η λέπρα μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα κάθε ηλικίας κυρίως μεγαλύτερα των 3 ετών. Υπολογίζεται ότι καθημερινά νοσούν περίπου 1000 άτομα.

Από το 1981 με υπουργική απόφαση δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούμε τον όρο «Λέπρα» ή «λεπρός» στον γραπτό ή προφορικό δημόσιο λόγο, ούτε και σε επίσημα έγγραφα.

Η επώαση της νόσου είναι περίπου πέντε χρόνια (2-10 χρόνια), με περιπτώσεις ακόμα και 20 χρόνια επώασης.

Όπως γράφει η επίσημη Ιστοσελίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τη λέπρα, "Ο μηχανισμός μετάδοσης της λέπρας είναι η παρατεταμένη στενή επαφή με πάσχοντα και η μετάδοση γίνεται κυρίως με τα ρινικά σταγονίδια".

Διακρίνονται δυο βασικές μορφές λέπρας, η λεπρωματώδης και η νευρική, από τις οποίες η πιο βαριά και επικίνδυνη για το περιβάλλον είναι η λεπρωματώδης λέπρα που αναπτύσσεται στο δέρμα κυρίως στα άκρα και το πρόσωπο. Το κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι η εμφάνιση μεμονωμένων κόκκινων κηλίδων στο δέρμα που μεγαλώνουν και εξαπλώνονται αργότερα σε όλο το σώμα.

Ο πιο γνωστός μύθος που κυκλοφορεί ακόμα για την ασθένεια είναι πως μεταδίδεται εύκολα. Σύμφωνα όμως με τις τελευταίες μελέτες η λέπρα κατατάσσεται στην τελευταία θέση των μεταδοτικών ασθενειών. Με την φαρμακευτική αγωγή ο ασθενής παύει πλέον να μεταδίδει την ασθένεια και μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Χανσενικών, σήμερα  στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 400 χανσενικοί ασθενείς (έπασχαν από λέπρα ), οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν αποθεραπευτεί. Την τελευταία 20ετία καταγράφηκαν μόνο μεμονωμένα κρούσματα που αφορούσαν λαθρομετανάστες, και κυρίως στην Αττική.

 

H λαθρομετανάστευση ξανάφερε την λέπρα στην Ελλάδα.

Η εξαφανισμένη από την Ελλάδα ασθένεια της λέπρας επιστρέφει δριμύτερη μέσω των λαθρομεταναστών.  Στην  Ελλάδα  τα  τελευταία  χρόνια ο καθ’ ύλην αρμόδιος φορέας, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), κατέγραφε ένα κρούσμα ανά πενταετία.  Από  το 2010  όμως  υπάρχουν  πολλές περιπτώσεις λέπρας  σε λαθρομετανάστες,  όπως  το  παρακάτω περιστατικό.  Στο  Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου εντοπίστηκαν από τους δερματολόγους τέσσερις περιπτώσεις λέπρας,  που αφορούσαν λαθρομετανάστες, κατοίκους της Αιτωλοακαρνανίας. Οι ειδικοί είχαν βάλει στο μικροσκόπιο τους ασθενείς, αφενός διότι πρόκειται για μέλη μιας οικογένειας, αφετέρου επειδή τα δύο εξ αυτών αφορούν μικρά παιδιά. Η οικογένεια, διαμένει στην Ελλάδα την τελευταία 10 ετία, ταλαιπωρείτο επί μήνες με δερματολογικά συμπτώματα και λανθασμένες ιατρικές διαγνώσεις. Η διάγνωση της λέπρας έγινε στο πλαίσιο επίσκεψης στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου κι εφόσον είχαν «εξαντληθεί» οι γιατροί της περιοχής τους. Ειδικοί του ΚΕΕΛΠΝΟ ενημέρωσαν αμέσως μόλις πιστοποίησαν την μολυσματική μεταδοτική ασθένεια το περιβάλλον, συγγενικό και φιλικό, της οικογένειας καθώς και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου όπου φοιτούν τα παιδιά. Μάλιστα, έχει προγραμματιστεί η διενέργεια ειδικής εξέτασης στους μαθητές του σχολείου ώστε να εντοπιστούν εγκαίρως τυχόν άλλα κρούσματα.

 

ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ  ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ  ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ  4  ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ  ΛΕΠΡΑΣ  ΑΝΑ  100.000  ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ

Η νόσος του Χάνσεν έχει εξαλειφθεί μεν στην Ελλάδα αλλά συνεχίζει να απειλεί την χώρα εξ ανατολών. Η συχνότητα εμφάνισης της στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Τουρκία και την Αίγυπτο, αποτελεί «πονοκέφαλο» για τους υγειονομικούς φορείς της Γηραιάς ηπείρου. Σε αυτές τις περιοχές καταγράφονται τέσσερα κρούσματα λέπρας ανά 100.000 πληθυσμού, αριθμός που θεωρείται υψηλός δεδομένου ότι σήμερα το φαρμακευτικό οπλοστάσιο για την καταπολέμηση της λέπρας είναι εξαιρετικά ενισχυμένο και  οδηγεί πάντοτε στην αντιμετώπισή της.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ  ΗΜΕΡΑ  ΚΑΤΑ  ΤΗΣ  ΛΕΠΡΑΣ

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λέπρας γιορτάζεται κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του Ιανουαρίου με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης κατά της Λέπρας (ILEP) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με στόχο την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας για την ασθένεια της λέπρας, που πλήττει 3 εκατομμύρια ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο.

 

Στην Ελλάδα   Η  ΛΕΠΡΑ  είναι εξαιρετικά σπάνια.

Η νόσος δεν ανιχνεύεται με εργαστηριακές εξετάσεις αίματος.
Δεν υπάρχει εργαστηριακή εξέταση για να ανιχνεύσει την νόσο σε προκλινικό στάδιο (όπως, π.χ. η καμπύλη Σακχάρου ανιχνεύει την προδιάθεση για Σακαχαρώδη Διαβήτη).
Δεν υπάρχει εξέταση που να ανιχνεύει την ευαισθησία του ατόμου στην νόσηση από το Μυκοβακτηρίδιο της ν. Χάνσεν.
Δεν είναι κληρονομική, όπως πιστευόταν παλαιότερα.
Μεταδίδεται πολύ δύσκολα και μόνον από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Η μετάδοση γίνεται με την αναπνοή.
Δεν είναι απειλητική για την ζωή και δεν ελαττώνει το προσδόκιμο επιβιώσεως.
Δεν καθιστά τον ασθενή ευαίσθητο σε άλλες λοιμώδεις ή αυτοάνοσες παθήσεις.
Είναι απολύτως ιάσιμη με απλά φάρμακα.

Στις μέρες μας η νόσος θεραπεύεται με απλά αντιβιοτικά φάρμακα, που χορηγούνται σε ορισμένους συνδυασμούς για καθορισμένα χρονικά διαστήματα. Φάρμακα παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται στην θεραπεία της ακμής, των ουρολοιμώξεων, της φυματιώσεως, της αμυγδαλίτιδος, κλπ.

 Οταν η θεραπεία γίνεται έγκαιρα, συνήθως δεν προκαλείται καμμιά αναπηρία, δυσμορφία, δυσλειτουργία ή ανικανότητα για εργασία. Χρειάζεται μόνον υπομονή γιατί η θεραπεία διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα, και απαιτείται τακτικός εργαστηριακός έλεγχος και σωστή επικοινωνία με τον Δερματολόγο.

 

 

ΤΑ  ΑΡΜΑΝΤΙΛΛΟ  ΚΑΙ  Η ΛΕΠΡΑ

 

Τα αρμαντίλλο είναι μικρά θηλαστικά της οικογένειας Δασυποδίδες. Είναι γνωστά επειδή το σώμα τους καλύπτεται από οστεώδες κέλυφος, και η ίδια η ονομασία τους σημαίνει στα ισπανικά «μικρό θωρακισμένο» (little armored one) και προφέρεται Αρμαδίγιο. Υπάρχουν πολλά είδη αρμαντίλλο, και κάποια από αυτά διακρίνονται από τον αριθμό των ζωνών στην «πανοπλία» τους. Όλα τα είδη αρμαντίλλο είναι ιθαγενή στην Αμερική, όπου κατοικούν σε διάφορα είδη περιβάλλοντος. Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει μόνο το κοινό αρμαντίλλο, ή αρμαντίλλο με τις εννέα ζώνες (επιστημονική ονομασία: Dasypus novemcinctus) που είναι πολύ συνηθισμένο στο Τέξας.

Το αρμαντίλλο έχει γίνει το επίσημο σύμβολο της πολιτείας του Τέξας. Όμως στο Τέξας θεωρείται παράσιτο και συχνά βρίσκεται νεκρό δίπλα στο δρόμο.

Τα αρμαντίλλο χρησιμοποιούνται συχνά στην έρευνα για τη νόσο του Χάνσεν, καθώς είναι μέσα στα λίγα ζώα (μαζί με τους λαγούς, τους πιθήκους και τα ποντίκια) που μπορούν να προσβληθούν από λέπρα. Είναι ευαίσθητα στη λέπρα λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας σώματος που έχουν, η οποία εξυπηρετεί το μυκοβακτήριο της λέπρας. Τα άγρια αρμαντίλλο μπορούν να μεταφέρουν την ασθένεια, αλλά σπάνια παρατηρείται μετάδοση σε ανθρώπους. Το αρμαντίλλο με τις εννέα ζώνες έχει παράξενο αναπαραγωγικό σύστημα: η γονιμοποίηση καθυστερεί αρκετά μετά το ζευγάρωμα, και το θηλυκό γεννά τέσσερα πανομοιότυπα τετράδυμα του ιδίου φύλου κάθε φορά (πολυεμβρυογονία), τα οποία προέρχονται όλα από ένα ωάριο και μοιράζονται τον ίδιο πλακούντα. Επειδή τα μικρά αρμαντίλλο πάντα είναι ολόιδια, η ομάδα με τα τέσσερα νεογνά χρησιμεύει σε επιστημονικούς, συμπεριφορικούς ή ιατρικούς ελέγχους.

Το Dasypus novemcinctus,  (αρμαντίλλο),  έχει εξαπλωθεί από τη Βόρεια, Κεντρική έως και τη Νότια Αμερική.  Yπάρχουν εκατομμύρια αρμαντίλλο στις νότιες ΗΠΑ, και οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν μαζί τους με διάφορους τρόπους. Τα ζώα χρησιμοποιήθηκαν για το δέρμα τους (τσάντες και παπούτσια), μερικά έγιναν κατοικίδια ζώα και φιλοξενήθηκαν σε ζωολογικούς κήπους, ενώ σε κάποιες περιοχές έγιναν ακόμη και μέρος του μενού μας.

H  γιατρός  Eleanor Storrs διαπίστωσε ότι τα αρμαντίλλο που μολύνθηκαν με λέπρα παρουσίασαν τις ίδιες δερματικές βλάβες και βλάβες νεύρων με τους ανθρώπους. Λίγο μετά από αυτό, η ίδια και η ομάδα της ανακάλυψαν ότι τα ζώα που ζούσαν στην άγρια φύση στο Τέξας και τη Λουιζιάνα μολύνθηκαν φυσικά από το  μικρόβιο.  H ευαισθησία του αρμαντίλλο στη λέπρα έδωσε μια ώθηση στην επιστήμη και την ιατρική. Καθώς ήταν  έν  από  τα  λίγα ζώα, εκτός από τον άνθρωπο, στο οποίο τα βακτηρίδια μπορούσαν να απομονωθούν, τα αρμαντίλλο επέτρεψαν στους επιστήμονες να μελετήσουν τη λέπρα και πιθανές θεραπείες.

Στην Βραζιλία  μία μελέτη επικεντρώθηκε σε ανθρώπους που ζουν σε μια αγροτική περιοχή στη δυτική πολιτεία Pará στον Αμαζόνιο της Βραζιλίας. Οι άνθρωποι που ζουν εκεί συχνά έτρωγαν τα αρμαντίλλο  ως πηγή πρωτεΐνης. Επίσης υπήρχε πολλή αλληλεπίδραση ανθρώπων και ζώων: το 19%  κυνηγούσε τα ζώα στα δάση και το 65%  καθάριζε το κρέας για το μαγείρεμα ή έτρωγε αρμαντίλλο τουλάχιστον μία φορά το χρόνο. Η έρευνα έδειξε ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων είχαν μολυνθεί από τον M. leprae.

Ένα εκπληκτικό ποσοστό της τάξης του 62% των αρμαντίλλο που σκοτώθηκαν από κυνηγούς εμφάνισε σημάδια μόλυνσης, ποσοστό τρεις φορές υψηλότερο από ό, τι στο Τέξας και Λουιζιάνα. Το πιο σημαντικό είναι ότι μια ομάδα 27 ατόμων που έτρωγαν το κρέας τους πιο συχνά είχαν εμφανίσει 50% υψηλότερο ποσοστό στελεχών της λέπρας από άλλες ομάδες, υποδεικνύοντας ότι η αυξημένη κατανάλωση σχεδόν διπλασίασε τον κίνδυνο για την ασθένεια. Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η λέπρα μεταδίδεται από τα ζώα σε ανθρώπους στη Βραζιλία  (ζωοανθρωπονόσος).

 

Εντοπίστηκε η "βιολογική αλχημεία" των βακτηρίων της λέπρας.

Πρώτη φορά οι επιστήμονες εντόπισαν σε πειραματόζωα τη «βιολογική αλχημεία» που κάνουν τα βακτήρια της λέπρας, καθώς όταν εισέρχονται σε ένα οργανισμό, μετατρέπουν τα νευρικά κύτταρα σε βλαστοκύτταρα. Αυτή η "έξυπνη και εξελιγμένη" -όπως χαρακτηρίστηκε- ικανότητα αναπρογραμματισμού του σώματος μπορεί πιθανώς να αξιοποιηθεί δεόντως από τους επιστήμονες για καλό πλέον σκοπό στο πεδίο της αναγεννητικής ιατρικής, ώστε να υπάρξουν νέου τύπου θεραπείες με βλαστικά κύτταρα.

Με αυτό τον τρόπο, μια λοιμώδης νόσος, όπως η λέπρα, που έχει βασανίσει την ανθρωπότητα για χιλιάδες χρόνια, θα μπορούσε μελλοντικά να βοηθήσει στη θεραπεία άλλων ασθενειών. Πάνω από 200.000 άνθρωποι παγκοσμίως διαγιγνώσκονται ακόμα κάθε χρόνο με λέπρα (γνωστή και ως νόσος του Χάνσεν), η οποία μέχρι σήμερα παραμένει σε μεγάλο βαθμό μυστηριώδης, ιδίως όσον αφορά τον τρόπο που πλήττει τόσο εκτεταμένα το νευρικό σύστημα των πασχόντων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή αναγεννητικής βιολογίας Ανούρα Ραμπουκάνα του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας "Cell" (Κύτταρο), σύμφωνα με το BBC, το "Science" και το "Nature", ανακάλυψαν ότι οι συγκεκριμένοι παθογόνοι μικροοργανισμοί έχουν τη δυνατότητα να μετατρέπουν μέρη του μολυσμένου σώματος σε ιστούς πιο χρήσιμους για τα ίδια τα βακτήρια. Κάτι ανάλογο έχουν κάνει στο εργαστήριο διάφορες επιστημονικές ομάδες, π.χ. μετατρέποντας κύτταρα του δέρματος σε πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα, που με τη σειρά τους μπορούν να εξειδικευτούν σε επιμέρους κύτταρα (ήπατος, καρδιάς, εγκεφάλου κ.α.).

"Από τη στιγμή που τα κύτταρά μας είναι δυνατό να χειραγωγηθούν, γιατί ένα βακτήριο να μην το εκμεταλλευθεί;", είπε ο Ανούρα Ραμπουκάνα, τα πειράματα του οποίου -με ποντίκια και καλλιέργειες κυττάρων- έδειξαν ότι το βακτήριο της λέπρας, αφού μολύνει τα νευρικά κύτταρα, μετά από μερικές εβδομάδες αρχίζει να τα μετατρέπει σε βλαστοκύτταρα. Με αυτό τον τρόπο ξεφεύγει καλύτερα από τις άμυνες του ανοσοποιητικού συστήματος, το "ραντάρ" του οποίου παραπλανιέται, επειδή δεν αναγνωρίζει τα μολυσμένα βλαστικά κύτταρα ως "καμουφλάζ" του εχθρικού μικροοργανισμού, ο οποίος έτσι εξαπλώνεται με την άνεσή του, όπου θέλει μέσα σε ένα οργανισμό-στόχο.

Εισβολή και "μεταμφίεση"

Συχνά, αυτά τα μολυσμένα βλαστοκύτταρα -μαζί με τα βακτήρια- βρίσκουν καταφύγιο μέσα στους μυς, όπου και μετατρέπονται σε μυϊκά κύτταρα. Ο ακριβής μηχανισμός της αρχικής πυροδότησης και, στη συνέχεια, της «αλχημικής» μετατροπής που χρησιμοποιούν τα βακτήρια, παραμένει προς το παρόν άγνωστος.

Για "εντυπωσιακή ανακάλυψη" έκανε λόγο ο Ραμπουκάνα, τονίζοντας πως "είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτεται ότι μια βακτηριακή λοίμωξη δημιουργεί τα δικά της βλαστικά κύτταρα". Εξέφρασε επίσης την αισιοδοξία του ότι η ανακάλυψη όχι μόνο θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της λέπρας (έως τώρα οι γιατροί δεν ήξεραν πώς ακριβώς εξαπλώνονται τα βακτήριά της σε όλο το σώμα), αλλά γενικότερα θα οδηγήσει στη δημιουργία νέων τρόπων για την ανάπτυξη των βλαστοκυττάρων.

Όπως είπε, πιθανώς θα ήταν εφικτό να χειραγωγηθούν κατάλληλα τα βακτήρια της λέπρας, ώστε να μετατρέψουν τα νευρικά κύτταρα του ασθενούς σε βλαστικά. Στη συνέχεια, μέσω αντιβιοτικών θα σκοτωθούν τα βακτήρια και τα βλαστοκύτταρα θα μπορούν πλέον με ασφάλεια να μεταμοσχευθούν στον ασθενή.

Ο Ανούρα Ραμπουκάνα δεν απέκλεισε μάλιστα ότι και άλλου είδους βακτήρια, πέρα από αυτό της λέπρας (Mycobacterium leprae), τα οποία είναι υπεύθυνα για άλλες λοιμώδεις και νευροεκφυλιστικές ασθένειες, έχουν παρόμοια ικανότητα δημιουργίας βλαστοκυττάρων σε ένα ξένο οργανισμό.

Ο καθηγητής Κρις Μέισον του University College του Λονδίνου, ειδικός στα βλαστοκύτταρα, δήλωσε ότι «η ικανότητα των βακτηρίων να μετατρέπουν το ένα είδος κυττάρου των θηλαστικών σε ένα άλλο είδος συνιστά "αλχημεία" στη φύση και μάλιστα σε μείζονα κλίμακα". Όπως είπε, "το επόμενο ουσιώδες βήμα θα είναι να μεταφραστεί αυτή η νέα πολύτιμη γνώση σε χειροπιαστά αποτελέσματα για τους ασθενείς, μια διαδικασία που μπορεί να πάρει μία δεκαετία". Κατ’ αρχήν όμως θα πρέπει να αποδειχτεί ότι τα βακτήρια της λέπρας δουλεύουν όντως με τον ίδιο "αλχημικό" τρόπο και στους ανθρώπους πέρα από τα ποντίκια.

 

 

 

 

Αφρική: Εντοπίστηκαν ύποπτα κρούσματα λέπρας σε χιμπατζήδες.

Πρωτοφανή κρούσματα λέπρας έκαναν την εμφάνισή τους σε χιμπατζήδες στην Αφρική, με τους επιστήμονες να εμφανίζονται ιδιαίτερα ανήσυχοι.

Μάλιστα το στέλεχος του βακτηρίου που ανιχνεύτηκε στους χιμπατζήδες είναι διαφορετικό από τα στελέχη που μολύνουν συνήθως τον άνθρωπο–μια αναπάντεχη διαπίστωση που δημιουργίες υποψίες ότι κάπου στην αφρικανική ζούγκλα υπάρχει μια άγνωστη φυσική δεξαμενή του παθογόνου παράγοντα.

Η μελέτη δεν έχει υποβληθεί ακόμα σε έλεγχο και παραμένει αδημοσίευτη, είναι όμως διαθέσιμη ως προδημοσίευση εδώ.

Η λέπρα, γνωστή και ως νόσος του Χάνσεν, είναι μια χρόνια λοίμωξη που προκαλείται από το βακτήριο Mycobacterium leprae, καθώς και από το συγγενικό είδος Mycobacterium lepromatosis που ανακαλύφθηκε μόλις το 2008.

Η ασθένεια έπληττε κάποτε εκατομμύρια ανθρώπους, σήμερα όμως έχει εξαφανιστεί από τις ανεπτυγμένες χώρες χάρη στον συνδυασμό αντιβιοτικών που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1980. Κρούσματα, πάντως, συνεχίζουν να καταγράφονται σε χώρες όπως η Ινδία.

Διαφορετικά στελέχη

Πολλά παραμένουν άγνωστα για τη λέπρα, δεδομένου ότι κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να καλλιεργήσει στο εργαστήριο τα δύο βακτήρια που την προκαλούν. Ασαφές παραμένει εξάλλου το πότε και το πώς εμφανίστηκε η ασθένεια, αν και πρόσφατες γενετικές μελέτες υποδεικνύουν ότι έχει ηλικία εκατομμυρίων ετών, και επομένως προϋπήρχε του ανθρώπου.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, σποραδικά κρούσματα λέπρας έχουν καταγραφεί σε αρμαδίλλους στις ΗΠΑ και σε κόκκινους σκίουρους στη Βρετανία. Και στα δύο είδη ανιχνεύεται ένα στέλεχος του M.leprae που συνδέεται εξελικτικά με κρούσματα σε ανθρώπους την εποχή του Μεσαίωνα –κάτι που σημαίνει ότι οι αρμαδίλλοι και οι σκίουροι πιθανότητα μολύνθηκαν από τον άνθρωπο.

Αυτό, όμως, δεν φαίνεται να ισχύει στην περίπτωση της πρωτοφανούς επιδημίας στην Δυτική Αφρική. Χιμπατζήδες με φρικτές αλλοιώσεις του προσώπου εντοπίστηκαν πρώτα στη Γουινέα-Μπισσάου και λίγους μήνες αργότερα στην Ακτή του Ελεφαντοστού, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.

Ο Φάμπιαν Λέντερτζ, κτηνίατρος του Ινστιτούτου «Ρόμπερτ Κοχ» στο Βερολίνο, ο οποίος μελετά πληθυσμούς χιμπατζήδων στην Ακτή Ελεφανοστού, ενημερώθηκε για το πρώτο κρούσμα το 2017 (εικόνα πάνω). Αποφάσισε τότε να εξετάσει αναδρομικά τα βιολογικά δείγματα που είχαν συλλεχθεί από τον πληθυσμό τα προηγούμενα χρόνια. Και πράγματι, ίχνη του βακτηρίου της λέπρας ανιχνεύθηκαν σε έναν δεύτερο χιμπατζή που είχε σκοτωθεί από λεοπάρδαλη το 2009.

Χωρίς θεραπεία

Όταν ο Λέντερτζ και οι συνεργάτες του προσδιόρισαν τη γενετική αλληλουχία του βακτηρίου, διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για στελέχη που σπάνια ανιχνεύονται στον άνθρωπο. Επιπλέον, το στέλεχος της Νέας Γουινέας ήταν διαφορετικό από ό,τι το στέλεχος της Ακτής Ελεφαντοστού, ένδειξη ότι οι δύο επιδημίες έχουν διαφορετική προέλευση.

Δυστυχώς, οι προσβεβλημένοι χιμπατζήδες δεν είναι δυνατόν να υποβληθούν σε θεραπεία. «Οι ασθενείς πρέπει να λαμβάνουν αντιβιοτικά για μήνες, κάτι που απλά δεν γίνεται στα άγρια ζώα» εξηγεί ο Λέντερτζ στον δικτυακό τόπο του Science.

Ο ερευνητές θεωρεί απίθανο να μολύνθηκαν οι χιμπατζήδες από ανθρώπους, δεδομένου ότι η λέπρα μεταδίδεται δύσκολα και μόνο έπειτα από παρατεταμένη επαφή με ασθενείς. Κρούσματα δεν έχουν καταγραφεί σε ανθρώπινους πληθυσμούς κοντά στις προστατευόμενες περιοχές όπου ζουν οι χιμπατζήδες, και οι επιστήμονες που παρακολουθούν τα ζώα φροντίζουν πάντα να κρατούν απόσταση αρκετών μέτρων.

Η εικόνα που προκύπτει είναι οι χιμπατζήδες μολύνθηκαν είτε από κάποιο άλλο ζώο είτε από βακτήρια που ενδεχομένως κυκλοφορούν ελεύθερα στο περιβάλλον.

Σύμφωνα με το Science, βασικοί ύποπτοι είναι τα τρωκτικά, αν και το M.leprae έχει βρεθεί να μολύνει ακόμα και έντομα και αμοιβάδες σε συνθήκες εργαστηρίου.

Στο μεταξύ, τίποτα δεν μπορεί να γίνει για την προστασία των απειλούμενων χιμπατζήδων στις δύο αφρικανικές χώρες, αν και οι πληθυσμοί στο σύνολό τους δεν δείχνουν να απειλούνται από την ασθένεια.

Όπως όμως επισημαίνει ο Λέντερτζ, η λέπρα «αποτελεί μια επιπλέον απειλή, μετά τη λαθροθηρία, την καταστροφή του ενδιαιτήματος και άλλες ασθένειες».

 

 

ΖΩΟΑΝΘΡΩΠΟΝΟΣΟΙ

Εντοπίστηκαν κρούσματα γρίπης των πτηνών σε αγρόκτημα. Η Δανία έδωσε εντολή για θανάτωση 25.000 κοτόπουλων. Η Γερμανία διέταξε να σφαγιαστούν 16.100 γαλοπούλες.
Η Δανία, έπειτα τη σφαγή εκατομμυρίων βιζόν, έδωσε εντολή να θανατωθούν 25.000 κοτόπουλα, αφού εντόπισε κρούσματα γρίπης των πτηνών H5N8 σε ένα αγρόκτημα, σταματώντας τις εξαγωγές πουλερικών και αυγών σε χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τουλάχιστον τρεις μήνες.
Η μαζική θανάτωση των πουλερικών γίνεται αφότου κρούσματα της γρίπης των πτηνών εντοπίστηκαν σε άγρια πτηνά στο δυτικό τμήμα της χώρας τις τελευταίες ημέρες, την ώρα που κρούσματα καταγράφηκαν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης τις τελευταίες εβδομάδες.
Νωρίτερα σήμερα, η Γερμανία διέταξε να σφαγιαστούν 16.100 γαλοπούλες, αφότου εντοπίστηκε η ίδιου τύπου γρίπη των πτηνών σε ένα αγρόκτημα στη βόρεια Γερμανία.
Η Διεύθυνση Κτηνιατρικής και Τροφίμων της Δανίας επισήμανε σε μια ανακοίνωση ότι δεν έχουν καταγραφεί κρούσματα μόλυνσης ανθρώπων στην Ευρώπη και ότι για τα σημερινά ευρήματα έχουν ενημερωθεί οι αρχές της ΕΕ.

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ