ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΣΣΑΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΣ ΣΤΕΛΛΑΚΑΤΟΥ, "ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ", ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΟ 1963 ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΕΧΕΙ ΠΡΟΛΟΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΙΚΗΣ ΧΕΡΜΑΝ ΟΜΠΕΡΘ, (Hermann Oberth, 1894-1989).
Ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς
(125 - 180 μ.Χ.)
Ο Έλληνας πατέρας της επιστημονικής φαντασίας σε ένα φανταστικό πορτραίτο του 17ου αιώνα.
1. "Αληθής ιστορία" (λόγος πρώτος και δεύτερος).
2. "Ικαρομένιππος" ή "Υπερνέφελος
"Αληθής ιστορία" (λόγος πρώτος και δεύτερος)
και τις περιπλανήσεις του Λουκιανού και του πληρώματός του μέσα στις μαύρες τρύπες και τις σκουληκότρυπες του διαστήματος.
Από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με το θέμα ήταν ο καθηγητής του Καίημπριτζ (Cambridge) Justin Meggitt, που υποστήριξε με μία ενδιαφέρουσα
μελέτη του, ότι το πρώτο κείμενο Επιστημονικής Φαντασίας στην ιστορία το έγραψε στα ελληνικά ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς, τον 2ο αιώνα μ.Χ.
Πρόκειται για το βιβλίο «Αληθής ιστορία» στο οποίο ο Λουκιανός σατιρίζει τα δημοφιλή στην εποχή του ταξιδιωτικά αφηγήματα. Ουσιαστικά είναι μια παρωδία των ταξιδιωτικών μυθιστορημάτων που ήταν αγαπητά κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους, ένα είδος "σατιρικής επιστημονικής φαντασίας". Αντί, όμως, οι ήρωές του να περιπλανηθούν στη Γη, ο Λουκιανός τους «εκτοξεύει» σε μακρινούς κόσμους – σε παράξενους πλανήτες και νησιά αλλά και στη Σελήνη. Στη μυθοπλασία του συγγραφέα η Σελήνη είναι κατοικημένη από αλλόκοτα όντα – οι γήινοι ήρωές του μάλιστα φθάνοντας εκεί εμπλέκονται σε έναν πόλεμο ανάμεσα στους στρατούς των κατοίκων της Σελήνης και των κατοίκων του Ήλιου.
Το βιβλίο κυκλοφορεί στα νέα ελληνικά με τον τίτλο «Αληθινή ιστορία» (εκδόσεις Αίολος, 2006), «Λουκιανού διάλογοι: Αληθινή ιστορία, Ταξίδι στον Άδη, Ταξίδι στον ουρανό κ.α.» (εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη, 2003),«Ταξίδι στο φεγγάρι: Σχεδόν απίστευτες περιπέτειες στο διάστημα» (εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2002),«Μία αληθινή ιστορία : Το ταξίδι στην Σελήνη και ο πόλεμος με τους κατοίκους του ηλίου» (εκδόσεις Ιδεοθέατρον, 1999),«Αληθινή ιστορία» (εκδόσεις Ύψιλον, 1992).
(Από την έκδοση του Παπαδόπουλου):«Αν κανείς πάει στο φεγγάρι με πλοίο, πρέπει να έχει καπετάνιο έμπειρο. Εμείς πήγαμε! Και ζήσαμε πολλές περιπέτειες σ αυτό το ταξίδι που μοιάζει σχεδόν απίστευτο και που, αν έχετε λίγο χρόνο και λίγα χρήματα, πρέπει να το τολμήσετε κι εσείς, για να δείτε ότι είναι πέρα για πέρα αληθινό».
(Από την έκδοση του Αίολου):«Περάσαμε το ποτάμι από ένα μέρος που ήταν ρηχά και βρήκαμε κάτι καταπληκτικά κλήματα: ο κορμός τους, από τη ρίζα ως τη μέση, ήταν χοντρός και γερός, αλλά από τη μέση κι απάνω ήταν γυναίκες, τέλειες σ' όλα τους, που το κορμί τους άρχιζε από τα λαγόνια. Από τα δάχτυλα τους ξεφύτρωναν κλαδιά γεμάτα σταφύλια. Τα μαλλιά τους ήταν κι αυτά γεμάτα σταφύλια, κληματσίδες και φύλλα. Μόλις πλησιάσαμε, μας χαιρετούσαν και μας καλωσόριζαν, άλλες μιλώντας λυδικά, άλλες ινδικά, μα οι πιο πολλές ελληνικά. Μας έδιναν μεθυστικά φιλιά στο στόμα κι όποιον φιλούσαν, έπεφτε τύφλα στο μεθύσι. Μόνο που δε μας άφηναν να κόψουμε σταφύλια, γιατί έτσι και κάναμε πως κόβουμε, πονούσαν και τσίριζαν. Επίσης ήθελαν να σμίξουν μαζί μας. Δύο σύντροφοι μας όμως που τις άγγιξαν, δεν μπορούσαν πια να ξεκουνήσουν, γιατί κόλλησαν στο πράμα τους, φυτρώσανε και ρίζωσαν μαζί τους. Τα δάχτυλα τους έγιναν κλαδιά με κληματσίδες και δε θ' αργούσαν να βγάλουν και καρπούς».
"Ικαρομένιππος" ή "Υπερνέφελος
Το «Ταξίδι στη Σελήνη» που περιγράφει ο Λουκιανός, είναι η πρώτη ιστορική και λογοτεχνική καταγραφή ενός παρόμοιου εγχειρήματος.
Δεν είναι μόνο η μοναδική αρχαία λογοτεχνική αποστολή σε εξωγήινο περιβάλλον, αλλά και η πρώτη περιγραφή ενός διαπλανητικού πολέμου, που θα την ζήλευαν ακόμη και οι σημερινοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας του είδους «διαστημική όπερα».
Ξεκινώντας ο Μένιππος, που ο Λουκιανός τον ονομάζει "Ικαρομένιππο", λόγω του ότι "πετούσε", τον βάζει να μετράει την απόσταση και τη διαδικασία αποκόλλησης από την έλξη της Χθονός, για το ταξίδι προς την Σελήνη (αυτό που λέμε σήμερα γήινο βαρυτικό φρεάτιο)
Η Σελήνη είναι ο πρώτος σταθμός για το ταξίδι του προς τον Όλυμπο, την κατοικία των θεών, που βρίσκεται μακριά, ενώ στην πορεία προς τα εκεί, αφήνει πίσω του ακόμα και τον Ήλιο.
Στην Σελήνη ο Ικαρομένιππος συναντά ανθρώπους. Μάλιστα αναφέρει και πόλεις.
Μερικά στοιχεία Ε.Φ. σε άλλους αρχαίους συγγραφείς:
1. Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ κατά τη διάρκεια ενός διαλόγου του με τον Σιμμία, έδωσε την εξής περιγραφή της γης: «Η Γη, αν τη δει κανείς από ψηλά, μοιάζει σαν τις σφαίρες, που έχουν φτιαχτεί από δώδεκα χρωματιστά είδη δέρματος». Περιγράφει δηλαδή τη Γη, αφ' ενός σφαιρική, αφ’ ετέρου πολύχρωμη, λόγω ιδιομορφιών του εδάφους κυρίως, αλλά και της θαλάσσης, όπως φαίνεται από το διάστημα.
«Η Ιερή Γεωγραφία Της Ελλάδος» Ν.Λίτσα , εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ.
2. Τα πρώτα δείγματα Ε.Φ. τα συναντούμε στην φανταστική
«Πολιτεία» του Πλάτωνα.
3. Ο Πλούταρχος στην πραγματεία του: «Περί του προσώπου του εμφαινομένου εν τω κύκλω της Σελήνης», ένα διάλογο οκτώ ατόμων που περιέχεται στον τόμο "Ηθικά", συζητούν για όλες τις έως τότε (επιστημονικές) θεωρίες για τη Σελήνη και στα πλαίσια της συζήτησης αναφέρονται και σε ένα φανταστικό ταξίδι στη Σελήνη, που αφορά όμως στην μετά τον θάνατο ζωή.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
«Πολιτεία» του Πλάτωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου