ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΣΣΑΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΣ ΣΤΕΛΛΑΚΑΤΟΥ, "ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ", ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΟ 1963 ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΕΧΕΙ ΠΡΟΛΟΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΙΚΗΣ ΧΕΡΜΑΝ ΟΜΠΕΡΘ, (Hermann Oberth, 1894-1989).

 

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΔΙΟΓΕΝΗΣ, Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ. ΕΖΗΣΕ ΠΡΙΝ 2.000 ΧΡΟΝΙΑ

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

  

Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο από την  κ.  Φραντζέσκα Στελλακάτου,  

έχει τίτλο    "Ταξιδεύοντας στη Σελήνη και τον Άρη" και εκδόθηκε ιδιωτικώς στην Αθήνα, το 1963!

Το εκπληκτικό  με το βιβλίο αυτό είναι πως διαθέτει πρόλογο από τον Hermann 

Oberth (1894-1989), τον «πατέρα» της πυραυλικής τεχνολογίας και της
αστροναυτικής! 

Να τι γράφει ο Dr. Oberth(μεταφέρω όλον τον πρόλογό του):

«Η επιστήμη του Διαστήματος έχει μακρυνό πρόγονο τον μύθο και τη φαντασία, πνευματικό της δε τέκνο είναι το μυθιστόρημα. Λίγα χρόνια μας χωρίζουν από την ημέρα, που ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος ετέθη σε τροχιά γύρω από τη Γη, κι η πρόοδος της Αστροναυτικής κατέστη αλματώδης. Κάθε μήνα που περνά νέο βήμα σημειώνεται προς τα εμπρός. Ο άνθρωπος μ’ απροσδόκητη ταχύτητα εισέρχεται σε μεγαλύτερο βάθος στον πλανητικό χώρο, για να τον εξερευνήση κι ειρηνικά να τον χρησιμοποιήση για το καλό όλων.
Ένας πυρετός επιστημονικός φλογίζει τις καρδιές όλων, με φυσικό επακόλουθο να κεντρίζεται η φαντασία ανδρών και γυναικών, μικρών και μεγάλων.
Η Ελληνική Αστροναυτική Εταιρεία πέτυχε να δημιουργήση αγάπη της Κοινής Γνώμης για τα επιτεύγματα της επιστημονικής τεχνολογίας. Και να, που παράλληλα έσπρωξε το ενδιαφέρον μέχρι του σημείου, ώστε ν’ αναπτύξη και τον τομέα της Αστροναυτικής Φιλολογίας, με το ανά χείρας έργο της κ. Φραντζέσκας Στελλακάτου ‘Ταξιδεύοντας στη Σελήνη και στον Άρη’. Έχω τη γνώμη ότι είναι έργο άξιο, ιδιαιτέρας προσοχής κι επαίνου. Πρόκειται για μιαν αξιόλογη εργασία κι είναι βέβαιο ότι η συγγραφεύς έχει καταβάλει πολλή προσπάθεια και πολλούς κόπους. Το χαρακτηρίζουν η σαφήνεια, η απλότης της αφηγήσεως κι η αληθοφάνεια διαφόρων περιστατικών.
Έχει πολλά σημεία, που το διακρίνει η πρωτοτυπία και, ενώ διατηρεί ευλάβεια σ’ ωρισμένες αρχές της επιστήμης, δίνει στον κεντρικό πυρήνα του μύθου συναρπαστικό περιεχόμενο. Είναι μυθιστόρημα, που διεγείρει γενικά το ενδιαφέρον κι αφορά όχι μόνο τους ειδικούς, αλλά και πάντα μη ειδικό. Εισάγει δεν τον αναγνώστη στις θεμελιώδεις αρχές των διαστημικών ταξιδιών. Αλλ’, επί πλέον, το παρόν βιβλίον παρουσιάζει και κάποια άλλο ενδιαφέρον: Το πώς, δηλαδή, βλέπει μια γυναίκα-συγγραφέας την υπόθεσι των διαστημικών ταξιδιών.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι πλημμυρίζει από αισιοδοξία για το μέλλον και τους μεγάλους σκοπούς της Αστροναυτικής. Μεσ’ από τα γεγονότα, που ιστορούνται με πυκνή αλληλουχία, η κ. Φραντζέσκα Στελλακάτου εμφανίζεται πιστή οπαδός της σύγχρονης επιστήμης του Διαστήματος. Είμαι βέβαιος, ότι η εκλεκτή συγγραφεύς προσφέρει συμβολή στην ανάπτυξι της θετικής διαστημικής  Τεχνικής στη χώρα του Δαιδάλου και του Ικάρου, στην ωραία Ελλάδα, με την οποία έχω συνδεθή από ταξίδι, που έκανα το έτος 1961. Επομένως, ο καθένας, που έχει ενδιαφέρον για τις πτήσεις μέσα στο κοσμικό Διάστημα, πρέπει να συντελέση στην περαιτέρω διάδοσι του παρόντος βιβλίου.

Νυρεμβέργη 7 Ιουλίου 1963
Δρ. Χέρμαν Όμπερθ, Καθηγητής»

 Ο  πραγματικός  εφευρέτης  των  πυραύλων  και  των  διαστημικών  πτήσεων,  ο  καθηγητής  Όμπερθ,  εμφανίζεται  με  αυτήν  την  επιστολή,  λάτρης  της  Ελλάδος, να  ταξιδεύει  και  να  συνδέεται  με  την  "ωραία  Ελλάδα"  την  χώρα  του  Δαιδάλου  και  του  Ικάρου,  και  να  γνωρίζει  περισσότερα  από  τον  καθένα,  για  τα  επιτεύγματα  της   Ελληνικής  Αστροναυτικής  Εταιρείας   από  το  1963 !  

Και  όχι  μόνο  αυτό.  Γνωρίζει  προσωπικά  μία  Ελληνίδα,  την  κ.  Φραντζέσκα  Στελλακάτου,  που  σήμερα  δεν  την  ξέρει  κανείς  στην  Ελλάδα,  η  οποία - προσέξτε -  είναι  μία  γυναίκα  το  1963  στην  Ελλάδα,  που  γράφει  μυθιστόρημα  Επιστημονικής  Φαντασίας,  τέτοιου  επιπέδου,  το  οποίο  να  προσελκύσει  το  ενδιαφέρον  του  εφευρέτη  των  πυραύλων !

Επειδή,  πιθανόν,  ορισμένοι  αναγνώστες  δεν  γνωρίζουν  ποιος  είναι  ο  Όμπερθ,  πρέπει  να  γραφεί  ότι  είναι  ο  δημιουργός  της  πυραυλικής  και  διαστημικής  τεχνολογίας  και  ο  δάσκαλος  του  Βέρνερ  φον  Μπράουν.  Οι άλλοι  δύο που  αναφέρονται  σαν  ισοδύναμοι  με  τον  Όμπερθ,  ο  Ρώσος  Τσιολκόφκυ,  ήταν  τελείως  θεωρητικός,  ο  δε  Αμερικανός  Γκόνταρντ,  πειραματίστηκε  πράγματι  με  την  πυραυλική  τεχνολογία,  αλλά  χωρίς  μεγάλη  επιτυχία. 

 Έπρεπε,  Ρώσοι  και  Αμερικανοί,  όπως  αναφέρει  στο  βιβλίο  του  ο  Άρθουρ  Κλαρκ  "Το  τέλος  της  παιδικής  ηλικίας"  να  αρπάξουν  με  την  βία  τους  μαθητές  του  Όμπερθ  και  να  τους  υποχρεώσουν  να  τους  διδάξουν  την πυραυλική  τεχνολογία.  

                   

Ο  ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ  ΧΕΡΜΑΝ  ΟΜΠΕΡΘ

Με  τον  μαθητή  του  Βέρνερ  φον  Μπράουν

Ο Χέρμαν Ιούλιος  Όμπερθ γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου 1894 στην πόλη Hermannstadt της Αυστροουγγαρίας (σήμερα λέγεται Sibiu και βρίσκεται στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας) από Γερμανούς γονείς. 

Ήταν φανατικός αναγνώστης του Ιουλίου Βερν και είχε αποστηθίσει όλα τα έργα του και κυρίως το «από τη Γη στη Σελήνη». 

Επηρεασμένος από τις ιδέες του Βερν,ο Χέρμαν κατασκεύασε σε ηλικία 14 ετών το πρώτο του πυραυλικό μοντέλο  και ήταν ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα του πολυεπίπεδου πυραύλου!

 Το 1922 η διατριβή του στις μεταπτυχιακές σπουδές του, απορρίφθηκε σαν ουτοπική!  

Παρ ΄ολ ΄αυτά την δημοσίευσε το 1923 με τίτλο «By Rocket into Planetary Space» και το 1929 την επέκτεινε στις 429 σελίδες με τίτλο «Ways to Spaceflight».

Το 1928-1929 ο Ομπερθ δούλεψε στο Βερολίνο σαν επιστημονικός σύμβουλος στο πρώτο φιλμ το οποίο είχε σκηνές στο διάστημα και είχε τίτλο «The Woman in the Moon”,σκηνοθετημένη από τον Φριτζ Λανγκ. Το φιλμ είχε μεγάλη συνεισφορά στο να εκλαϊκευτεί η ιδέα της πυραυλικής επιστήμης. Η κύρια εργασία του Ομπερθ ήταν να κατασκευάσει και να εκτοξεύσει έναν πύραυλο σαν ένα κοινωνικό γεγονός πριν την πρεμιέρα του φιλμ.  

Το Φθινόπωρο του 1929,ο Ομπερθ εκτόξευσε τον πρώτο πύραυλο με υγρά καύσιμα, με την ονομασία Kegelduse. Βοηθήθηκε σε αυτό το πείραμα από τους μαθητές του στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, ένας εκ των οποίων ήταν ο Βερνερ φον Μπραουν, ο οποίος θα ηγούταν αργότερα του πολεμικού προγράμματος ανάπτυξης πύραυλων με την ονομασία Α4,περισσοτερο γνωστό σήμερα ως πύραυλος V-2!  

To 1938 η οικογένειά του έφυγε από το Σιμπίου  για να εγκατασταθεί στην  Γερμανία. Ο Ομπεθ μετακόμισε πρώτα στην Βιέννη, ύστερα στην Δρέσδη και κατέληξε το 1941 στο Πινεμουντ για να δουλέψει πάνω στο V-2.  

Οι πρώτες ιδέες του Όμπερθ ήταν μάλλον περίεργες: ένα μαγνητικό μηχάνημα επιταχύνσεως μέσα σε μία σήραγγα, από την οποία όμως πρώτα θα είχε αφαιρεθεί ο αέρας, ένα αεροπλάνο προωθούμενο με έλικες από μετάξι και ένας κολοσσιαίος τροχός, γεννήτρια φυγοκεντρικών δυνάμεων. Επέμενε σε αυτές, ώσπου οδηγήθηκε στην αρχή της αντίδρασης. Όμως δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος, που αυτή ήταν η σωστή αρχή: ΄΄θα έλεγα ψέματα αν ισχυριζόμουν, ότι είμαι ενθουσιασμένος από αυτή την ανακάλυψη. Δεν μου άρεσαν καθόλου οι προοπτικές της τεράστιας κατανάλωσης καυσίμων, οι κίνδυνοι από τους πυραύλους με πυρίτιδα, οι δυσκολίες που παρουσίαζε ο χειρισμός των υγρών προωθητικών, το πολύ υψηλό κόστος των χημικών προϊόντων κ.λ.π.΄΄

Το 1917 ο Όμπερθ πρότεινε στο Γερμανικό Υπουργείο Στρατιωτικών, να αναλάβει μία μελέτη ενός βομβαρδιστικού βλήματος μεγάλου βεληνεκούς, με υγρό προωθητικό. Μετά τον πόλεμο, το 1922, ανανέωσε αυτή την πρόταση του, διατυπώνοντας παράλληλα θεωρίες για την δυνατότητα των διαστημικών πτήσεων. Την ίδια χρονιά, μιας και η πρόταση του αυτή, δεν έτυχε της απαιτούμενης προσοχής, έγραψε μία επιστολή στον Γκόνταρντ: ΄΄Σκέπτομαι ότι μόνον με την συνεργασία των σοφών, όλων των εθνών, μπορεί να λυθεί το μεγάλο αυτό πρόβλημα........ να περάσουμε πέρα από την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας, με την βοήθεια ενός πυραύλου.΄΄

Στα 1923, ο Όμπερθ γράφει το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο ΄΄Ο Πύραυλος στο Διαπλανητικό Χώρο΄΄ και το δημοσιεύει στο Μόναχο, τον επόμενο χρόνο. Σε αυτό, εκτός των άλλων, <<ξαναζωντανεύει>> τους μεγάλους επανδρωμένους δορυφόρους και διαστημικούς σταθμούς, που είχαν ξεχαστεί από την εποχή των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας. Αναφέρει ακόμα ότι, ένας πύραυλος μπορεί να λειτουργεί στο κενό και ότι έχει την δυνατότητα να αναπτύξει ταχύτητα μεγαλύτερη από την ταχύτητα εκροής των καυσίμων του.

Στα 1929, ο Όμπερθ ξεκινά το δεύτερο βιβλίο του, το οποίο και εκδίδεται πάλι στο Μόναχο, με τίτλο: ΄΄Ο Δρόμος των Διαστημικών Ταξιδιών΄΄ και σε αυτό περιγράφει το διαστημόπλοιο του, να κινείται με υγρό καύσιμο. Τα δύο έργα του αυτά, υπήρξαν σημαντικά, όχι μόνον για τις πολυάριθμες ιδέες που περιελάμβαναν αλλά και, επειδή παρακίνησαν κι άλλους επιστήμονες να ασχοληθούν με τους πυραύλους.

Ο  Βίλυ Λέυ, ένας ειδικευμένος συγγραφέας έργων σχετικών με τα πυραυλικά θέματα και αντιπρόεδρος της Εταιρείας και ο Όμπερθ, ο πρόεδρος της, είχαν αναλάβει να κατασκευάσουν έναν πύραυλο, για να βοηθήσουν στο γύρισμα μιας ταινίας, με τίτλο ΄΄Η Γυναίκα στη Σελήνη΄΄, με σκηνοθέτη, τον μεγάλο Φριτς Λανγκ και σεναριογράφο, την κυρία Λανγκ. Ο πύραυλος ποτέ δεν συμπληρώθηκε, η ταινία όμως γυρίστηκε και στην διάρκεια της, ο Λανγκ εφεύρε την ΄΄ανάστροφη μέτρηση΄΄, που από τότε, κάθε φορά, καθηλώνει εκατομμύρια θεατές, σ΄ όλο τον κόσμο.

Με την κατάρρευση της Γερμανίας, τον Μάιο του 1945, όταν οι Ρώσοι κατέλαβαν το Πεενεμούντε, δεν βρήκαν σχεδόν τίποτα. Όλο το ανθρώπινο δυναμικό είχε νωρίτερα - 2 Μαίου - παραδοθεί στους Αμερικάνους και μέσα σε αυτούς συγκαταλέγονταν, ο Βέρνερ φον Μπράουν, ο Βάλτερ Ντόρμπεργκερ και 120 ακόμη κορυφαίοι σχεδιαστές, επιστήμονες και μηχανικοί των V-2, μαζί με, περισσότερα από ένα τόνο, έγγραφα. Έτσι, σχεδόν χωρίς να το θέλουν, οι Αμερικάνοι πήραν στα χέρια τους , ένα από τα πολυτιμότερα λάφυρα του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ενώ νωρίτερα, πριν μπουν οι Ρώσοι στο Πεενεμούντε, ο συνταγματάρχης Χόλγκερ Ν. Τοφτόυ, με μια πραγματικά, καταδρομική ενέργεια, κατάφερε να φορτώσει σε 300 φορτηγά βαγόνια, όλα τα εξαρτήματα των V-2, που βρίσκονταν εκεί.

Η απογοήτευση των Ρώσων ήταν μεγάλη και μπορεί αμυδρά μόνον να αποτυπωθεί στα λόγια του Προέδρου Ιωσήφ Στάλιν προς τον στρατηγό Ι.Α. Σέρωφ: ΄΄Τούτο είναι απόλυτα ανυπόφορο. Νικήσαμε τις στρατιές των Ναζί, καταλάβαμε το Βερολίνο και το Πεενεμούντε αλλά οι Αμερικάνοι πήραν τους ειδικούς των πυραύλων. Τι άλλο μπορούσε να είναι πιο αποκρουστικό και ασυγχώρητο; Πώς επετράπη να συμβεί αυτό;΄΄

Το 1950 πήγε στην Ιταλία, όπου ολοκλήρωσε την δουλειά που είχε ξεκινήσει για το Ιταλικό Ναυτικό. Το 1953 επέστρεψε στο Φρεχτ για να δημοσιεύσει το βιβλίο του «Man in Space»,στις σελίδες του οποίου περιγράφει τις ιδέες του για ένα ανακλαστικό τηλεσκόπιο με βάση στο διάστημα, για έναν διαστημικό σταθμό, ένα ηλεκτρικό διαστημόπλοιο και διαστημικές στολές.

Το 1950 και το 1960,ο Ομπερθ προσέφερε τις απόψεις του όσον αφορά τα ΑΤΙΑ, ήταν υπέρμαχος της εξωγήινης υπόθεσης. Για παράδειγμα, σε ένα άρθρο του στο «The American Weekly» τον Οκτώβριο του 1954,δηλωσε πως «Είναι η θέση μου πως τα ΑΤΙΑ είναι πραγματικά και είναι διαστημόπλοια από άλλο ηλιακό σύστημα. Νομίζω πως ελέγχονται από νοήμονες παρατηρητές που είναι μέλη μιας φυλής η οποία μελετά την Γη μας εδώ και αιώνες…»!  

Ο Ομπερθ τελικά δούλεψε για τον πρώην μαθητή του Φον Μπραουν, αναπτύσσοντας διαστημικούς πυραύλους στο Χαντσβιλ, Αλαμπαμα στις ΗΠΑ. Το 1958 επέστρεψε στο Φρεχτ για να δημοσιεύσει τις ιδέες του για σεληνάκατο και για ελικόπτερα απώθησης. Το 1969 μετέβη στις ΗΠΑ για να παρακολουθήσει την εκτόξευση του Saturn V που μετέφερε το πλήρωμα του Apollo 11 στην πρώτη αποστολή στο φεγγάρι. 

Μετά την πετρελαϊκή κρίση του 1973, ξεκίνησε μελέτες για εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Επίσης επέστρεψε ξανά στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 3 Οκτωβρίου 1985 για να παρακολουθήσει την εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου Discovery.

Πέθανε στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας, στις 28 Δεκεμβρίου 1989.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ  Ζ.Π.:  Για  την  πρωτοπόρο Ελληνίδα συγγραφέα  Ε. Φ.  Φραντζέσκα  Στελλακάτου,  που υμνεί ο  Γερμανός  Χέρμαν Όμπερθ,   δεν  γνωρίζουμε  απολύτως τίποτε, εκτός του ότι κατάγεται από την Κεφαλλονιά.  Κάτι είναι κι αυτό. 

Μήπως την γνωρίζουν τουλάχιστον οι Κεφαλλονίτες; 

ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ