H ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 33 Μ.Χ. ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 33 Μ.Χ. ΑΥΤΟ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΗΚΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ. ΓΙΑΤΙ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΑΝ ΚΙΝΗΤΗ ΕΟΡΤΗ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ;

 Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ, ΠΟΥ ΒΑΦΤΙΣΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ, ΗΤΑΝ ΝΑΖΙΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΞΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΔΑΞΕ ΑΥΤΟ.

 

ΤΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΝΑΖΙΡΑΙΟΙ;

 

Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ ΣΙΦ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΓΑΜΑΛΙΗΛ. ΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΙΔΡΥΤΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ: ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ.

  H  ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

O βρετανός επιστήμονας Richard Neave  σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, χρησιμοποίησε την εγκληματολογική ανθρωπολογία και έφτιαξε το πρόσωπο ενός  τυπικού  ιουδαίου  της  εποχής  του Ιησού Χριστού.  Ο  Richard Neave  είναι συνταξιούχος και ειδικεύεται στην ιατροδικαστική ανακατασκευή του προσώπου.  Την είδηση αυτή έφερε στο φως η Mirror με δημοσίευμα. Στον ίδιο και την ομάδα του δόθηκαν μια σειρά από εβραϊκά κρανία από ισραηλινούς αρχαιολόγους, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για να φτάσουμε στην αποκάλυψη αυτή. 
Σύμφωνα με τον Richard Neave,  ο τυπικός  ιουδαίος  της  εποχής  του  Ιησού Χριστού  είχε κοντά σγουρά μαλλιά, γένια, το ύψος του ήταν λίγο παραπάνω από το 1,52 και ζύγιζε γύρω στα 50 κιλά.

Ο  αστρονόμος  Διονύσης Σιμόπουλος  βγάζει το συμπέρασμα ότι η σταύρωση του Ιησού   πρέπει  να συνέβη την Παρασκευή 3 Απριλίου του 33 μ.Χ.

 

 

Έτος		Ημερομηνία-ημέρα
26 μ.X.		20 Απριλίου, Σάββατο
27 μ.X.		10 Απριλίου, Πέμπτη
28 μ.X.		30 Mαρτίου, Τρίτη
29 μ.X.		17 Απριλίου, Kυριακή
30 μ.X.		8 Απριλίου, Σάββατο
31 μ.X.		27 Mαρτίου, Τρίτη
32 μ.X.		15 Απριλίου, Tρίτη
33 μ.X.		4 Απριλίου, Σάββατο
34 μ.X.		23 Mαρτίου, Τρίτη
35 μ.X.		12 Απριλίου, Τρίτη
Έτος	Σταύρωση		Πάσχα Εβραίων-Ανάσταση
26 μ.X.	Παρασκευή 19 Απριλίου		Σάββατο 20 Απρ. – Kυριακή 21 Απριλίου
30 μ.X.	Παρασκευή 7 Απριλίου		Σάββατο 8 Απριλίου – Kυριακή 9 Απριλίου
33 μ.X.	Παρασκευή 3 Απριλίου		Σάββατο 4 Aπριλίου – Kυριακή 5 Απριλίου

 

 

 

 

Εάν  θεωρήσουμε  την  ιστορία  του  Ιησού  σαν  ιστορικό  γεγονός,   μπορούμε  συνδυάζοντας  διάφορες  ιστορικές  πληροφορίες  με  τις  σημερινές αστρονομικές  μας  γνώσεις  να  υπολογίσουμε  με  σχετική  ακρίβεια  πότε  έγινε  η  σταύρωση  και  η  «ανάσταση»  του  Ναζιραίου  Ιησού.  Η  εποχή αυτών  των  γεγονότων  συνδέεται άμεσα με την εαρινή ισημερία, τις φάσεις της Σελήνης και το Σεληνιακό ημερολόγιο που επικρατούσε την εποχή εκείνη στην Παλαιστίνη, θέματα δηλαδή καθαρώς αστρονομικά.

Ο  Διονύσιος ο Μικρός θεώρησε σαν έτος γέννησης του Ιησού το 754 από κτίσεως Ρώμης, ενώ πολλοί σήμερα πιστεύουν  ότι  πιθανώς  είναι  το 750, δηλαδή το 4 π.Χ.

Στο  βιβλίο «Ο Αστέρας της Βηθλεέμ», ο αστρονόμος,  Κωνσταντίνος Χασάπης, προτείνει  ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του  5  π.Χ., δηλαδή λίγες μέρες  προ του 4 π.Χ.

Ο Ιησούς  σταυρώθηκε όταν Ρωμαίος κυβερνήτης της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος (Λουκάς Γ’ 1) . Ο Πόντιος Πιλάτος, ο ανθύπατος του Τιβερίου, ήταν ο πέμπτος επίτροπος από την αρχή της ρωμαϊκής κατοχής στην Ιουδαία και  παρέμεινε εκεί κατά τη δεκαετία 26 έως 36 μ.X., γεγονός που επιβεβαιώνεται από μια επιτύμβια πλάκα που βρέθηκε  στην  Kαισάρεια  της  Παλαιστίνης το 1961.

Οι ώρες 12.00 μ.μ και 15.00 μ.μ. αναφέρονται σε όλα τα Ευαγγέλια σαν έκτη και ενάτη ώρα. Οι Εβραίοι (όπως και πολλοί άλλοι αρχαίοι λαοί) θεωρούσαν ως αρχή του 24ώρου τη δύση του ήλιου της προηγούμενης   ημέρας. Οπότε, πρώτο μέρος του 24ώρου ήταν η νύκτα και δεύτερο η ημέρα.  Έτσι  η ημέρα στο εβραϊκό ημερολόγιο ξεκινούσε από τις 18.00 μ.μ. το απόγευμα της προηγουμένης μέχρι τις 18.00 μ.μ. το απόγευμα της επομένης  (το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση).

Το εβραϊκό πάσχα εορτάζονταν πάντοτε την πρώτη πανσέληνο αμέσως μετά την εαρινή ισημερία, δηλαδή στο τέλος της 14^ης ημέρας και στην αρχή της  15^ης ημέρας του μήνα Νισάν.  Ο μήνας Νισάν στα εβραϊκά σημαίνει «καιρός που πρασινίζουν τα πάντα». Ένα επιπλέον στοιχείο που έχουμε είναι οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή  εκείνη στην Ιερουσαλήμ. Τα  ευαγγέλια  αναφέρουν  ότι έκανε ακόμη κρύο τα βράδια στην Ιερουσαλήμ, κατά τον χρόνο της σταύρωσης του  Ιησού.

Τα  ευαγγέλια μας πληροφορούν ότι την χρονιά της σταύρωσης, το Εβραϊκό Πάσχα γιορτάστηκε ημέρα Σάββατο. Αυτό όμως σημαίνει ότι η πρώτη εαρινή πανσέληνος του έτους της σταύρωσης πρέπει να συνέπιπτε Παρασκευή ή Σάββατο, αφού οι Εβραίοι δεν γιόρταζαν ποτέ το πάσχα τους την Παρασκευή, διότι ήταν ημέρα προπαρασκευής.

Το πρόβλημά μας λοιπόν είναι ένα απλό αστρονομικό πρόβλημα που μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: «Σε ποιες ημερομηνίες  και σε ποιες ημέρες της εβδομάδας συνέβη η πρώτη εαρινή πανσέληνος κατά τα έτη 26-36 μ.Χ. όταν ηγεμόνας της Ρώμης στην Παλαιστίνη ήταν ο Πόντιος Πιλάτος;» 

 

Με απλούς μαθηματικούς τύπους λοιπόν, και με βάση τα αστρονομικά μας δεδομένα βρίσκουμε ότι το Πάσχα των Εβραίων μόνο τρεις χρονιές πέφτει  καθ’ ημέρα Σάββατο: Το 26, το 30 και το 33 μ.Χ.

1   Αν δεχτούμε την άποψη κάποιων αστρονόμων και μερίδας των ιστορικών ότι ο Ιησούς γεννήθηκε το 7 π.X. και ότι έζησε 33 έτη κατά τα Ευαγγέλια, τότε πιθανώς η σταύρωσή του έγινε το 26 μ.X.  (Παρασκευή 19 Απριλίου- Σάββατο 20 Απρ. - Kυριακή 21 Απριλίου).



2.   Εάν, θεωρήσουμε ότι ο Ιησούς γεννήθηκε γύρω στο 4 π.X., τότε πιθανώς η σταύρωσή του έγινε γύρω στο 30 μ.X.  (Παρασκευή 7 Απριλίου- Σάββατο 8 Απριλίου – Kυριακή 9 Απριλίου).

 

 

 

 

 Η  ΟΡΙΣΤΙΚΗ   ΑΠΑΝΤΗΣΗ  ΤΗΣ  ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

3.  Εάν δεχτούμε ότι ο Ιησούς  βαπτίστηκε σε ηλικία 30 ετών και ήταν τριετής ο δημόσιος βίος του, τότε η σταύρωση του Ιησού να έγινε το 33 μ.X.  (Παρασκευή  3 Απριλίου,  12  το μεσημέρι,  πέθανε  στις  3  το  απόγευμα  και  ετάφη  λίγο  αργότερα  σε  διπλανό  θολωτό  τάφο)  και  η  ανάστασή του  έγινε  την επομένη  το  πρωί  του  εβραϊκού  Σαββάτου 4  Απριλίου  33  μ.Χ.  που  ήταν τότε  και  το  Πάσχα  των  Ιουδαίων  ή  την  επομένη  του  εβραϊκού  Σαββάτου  5  Απριλίου  33  μ.Χ.

 

 

 

 

 

 

Παντελώς αφρούρητος ο "τάφος" της ανάνηψης.

Όλα έγιναν την νύχτα της Παρασκευής. Πριν ο ήλιος δύσει ο Ιησούς ήταν "νεκρός". Μετά την δύση του ηλίου ανέλαβε ο Νικόδημος. Ο Ιησούς ήταν ήδη τοποθετημένος σε πεντακάθαρο και ευρύχωρο πέτρινο τάφο. Το κείμενο είναι ξεκάθαρο... ούτε Ρωμαίοι φρουροί αναφέρονται πουθενά, ούτε καν εχθρικοί Φαρισαίοι. Ολόκληρο το βράδυ της Παρασκευής, απ’ την στιγμή της αποκαθήλωσης, (απόγευμα Παρασκευής) μέχρι το επόμενο πρωί του Σαββάτου... κανείς δεν επιτηρούσε την ταφή εκείνου, που κατά την διάρκεια της δημόσιας σταδιοδρομίας του, δεν έπαψε να διαφημίζει την επικείμενη  ανάστασή  του.

Τόσο ο Νικόδημος ο αρχιερέας, όσο και ο Ιωσήφ ο βουλευτής (αυτοί τουλάχιστον κατονομάζονται) ήταν δίπλα του για να τον "τυλίξουν", όχι στα σάβανα όπως δικαιολογημένα λέει το κείμενο, αλλά στα αρωματικά έλαια, τις εντριβές και τα πταρνιστικά, ώστε να του προσφέρουν όλη εκείνη την σειρά της επιμελέστατης θεραπείας, που τόσο είχε ανάγκη! 

Οι δύο ανανήπτες, εντελώς ελεύθεροι από κάθε περιφρούρηση, είχαν μια ολόκληρη νύχτα μπροστά τους, για να πετύχουν την "ανάσταση" του καρωθέντα Ιησού, καθώς και την αναγκαία μεταφορά του σε άλλον τόπο.  

 

 

Όταν ξημέρωσε Σάββατο το φαρισαϊκό θέατρο της ανάστασης, άγγιξε το κοροϊδευτικότερο αποκορύφωμά του. Στις επίσημες σημειώσεις των σεναριογράφων της θεοποίησης, την Καινή Διαθήκη, διαβάζουμε την εξής καταπληκτική και εξωφρενικά θρασύτατη ομολογία: «την άλλη μέρα που ήταν Σάββατο, πήγαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι όλοι μαζί και είπαν στον Πιλάτο: Κύριε θυμηθήκαμε (τώρα το θυμήθηκαν!) πως εκείνος ο λαοπλάνος όταν ζούσε είχε πει «σε τρεις μέρες θα αναστηθώ». Γι’ αυτό δώσε διαταγή να φρουρηθεί καλά ο τάφος έως την τρίτη μέρα, μην τυχόν έρθουν οι μαθητές του τη νύχτα και τον κλέψουν κι έπειτα πουν στο λαό πως αναστήθηκε απ’ τους νεκρούς και τότε η πλάνη αυτή θα είναι χειρότερη απ’ την προηγούμενη. Ο δε Πιλάτος τους είπε πηγαίνετε και ασφαλίστε (τον τάφο) όπως νομίζετε. Τότε (το πρωί του Σαββάτου!) πήγαν στον τάφο τον σφράγισαν με πέτρα και άφησαν εκεί την φρουρά». Ματθ.27.62-66. 

ΞΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΝΥΧΤΑ
 
Ξαφνικά, οι ίδιοι οι Φαρισαίοι, που έδωσαν μάχη να τον σταυρώσουν την μοναδική κατάλληλη μέρα του έτους, που πέτυχαν να τον αποκαθηλώσουν ακριβώς στην σωστή στιγμή και με τον αρχιφαρισαίο Νικόδημο, του παρείχαν κάθε δυνατή ολονύχτια βοήθεια... ξέχασαν ότι η καταλληλότερη νύχτα για να συμβούν όσα κατήγγειλαν στον Πιλάτο, ήταν το ίδιο αυτό βράδυ της Παρασκευής προς το Σάββατο και όχι οποιαδήποτε επόμενη νύχτα ή μέρα.

Έτσι, αφού μεσολάβησε μια ολόκληρη αφρούρητη νύχτα, (η κρίσιμη νύχτα της Παρασκευής προς το Σάββατο), οι χαρισματικοί αυτοί υποκριτές, οι Φαρισαίοι, γνωρίζοντας άριστα ότι ο Ιησούς έχει ήδη φυγαδευτεί, ξεκίνησαν το πρωί του Σαββάτου, να ζητήσουν απ’ τον Πιλάτο να τοποθετήσει Ρωμαίους φρουρούς, σ’ έναν... ήδη αδειανό τάφο.

Ο Ιωάννης Χρυσόστομος παραδέχεται την αφύλακτη νύχτα στον τάφο του Ιησού.

«Διατί δε μη πρό τούτου έκλεψαν, αλλ’ ότε υμείς ηθέλετε; Ει γαρ εβούλοντο τούτο ποιήσαι, μηδέ πω φυλαττομένης της θήκης εποίησαν αν εν τη πρώτη νυκτί, ότε και ακίνδυνον και ασφαλές. Τω γαρ Σαββάτω προσελθέντες ηττήσαντο παρά του Πιλάτου την κουστωδίαν, και εφύλαττον, την δε πρώτην νύκταν ουδείς τούτων τω τάφω αρήν»

ΤLG Ιωάννης Χρυσόστομος: In Matthaeum 58.788.43-49

Μετάφραση:
«Κι έπειτα γιατί να μην κλέψουν το σώμα νωρίτερα; Ασφαλώς αν είχαν σκοπό να κάνουν κάτι τέτοιο, θα το έκαναν όταν δεν εφρουρείτο ο τάφος, τότε που ήταν και ακίνδυνο καί σίγουρο, δηλ. τήν πρώτη νύχτα- γιατί το Σάββατο πήγαν οι Εβραίοι στόν Πιλάτο καί ζήτησαν τήν κουστωδία και φρούρησαν τον τάφο, ενώ, την πρώτη νύχτα δεν ήταν κανένας εκεί».

Ιωάννης Χρυσόστομος: In Matthaeum 58.788.43-49

Όλοι όσοι γεννηθήκαμε χριστιανοί, στα θρησκευτικά σχολικά μαθήματα και στα αναρίθμητα κατηχητικά που περάσαμε, μάθαμε ότι οι φρουροί τοποθετήθηκαν έξω απ’ τον τάφο αμέσως μετά την αποκαθήλωσή του, ώστε να αποκλειστεί κάθε απόπειρα κλοπής του σώματος του Ιησού. Τα ίδια όμως τα κείμενα, απλά διαψεύδουν όλους τους (ψεύτες) κατηχητές της ζωής μας, αφήνοντας εντελώς ελεύθερη ολόκληρη την πρώτη κρίσιμη νύχτα. Έτσι απλά, το περίφημο "θαύμα", υποβιβάζεται μόνο του στο επίπεδο της απλής ανθρώπινης σκευωρίας.

Έτσι αναστήθηκε και θεοποιήθηκε ένας απλός  Ιουδαίος. 

 

 Το εξωφρενικό είναι, πως όλα αυτά ΕΙΝΑΙ εκεί πολύ καθαρά γραμμένα, απλά όλοι εμείς τα μονίμως απονήρευτα κουτάβια, πίνοντας απ’ τον θεολογικό μανδραγόρα αυτής της θρησκείας, υπήρξαμε σε τέτοιο αξιοθρήνητο βαθμό "υπνωτισμένοι" (κατ’ ουσία μαγεμένοι), που ανεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα, κυριολεκτικώς τα πάντα... 

 

 

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ