Η ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΥΦΥΪΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ
ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ, Ο ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΕ ΕΞΥΠΝΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΜΕ ΜΕΣΟ ΔΕΙΚΤΗ ΕΥΦΥΪΑΣ 92.
ΕΥΡΩΒΑΡΟΜΕΤΡΟ: ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 2010 - 2021 ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΜΕΙΩΘΗΚΕ ΚΑΤΑ 4% (ΣΤΗΝ ΕΕ ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΚΑΤΑ 4%). ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ (ΚΑΘΟΛΟΥ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΚΑΤΑ 8% (ΕΕ ΜΕΙΩΘΗΚΕ ΚΑΤΑ 2%). ΕΛΛΑΔΑ 2021: ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ, ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΜΟΣ, ΘΡΗΣΚΟΛΗΨΙΑ, ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ, ΛΑΘΡΟΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ, ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ, ΑΝΕΡΓΙΑ, ΑΠΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ, ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΜΕ ΥΠΕΡΔΑΝΕΙΣΜΟ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΕΥΦΥΙΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ, ΜΑΦΙΟΖΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ.
Είναι η θερμοκρασία που τα άτομα δεν έχουν καθόλου ενέργεια και μένουν ακίνητα.
Επιστήμονες στη Γερμανία δημιούργησαν τις ψυχρότερες συνθήκες που έχουν καταγραφεί ποτέ. Το απόλυτο μηδέν είναι η ελάχιστη θερμοκρασία που μπορεί θεωρητικά να επιτευχθεί στο Σύμπαν.
Στη θερμοκρασία αυτή η εντροπία φθάνει στην ελάχιστη τιμή της. Όπως ορίζεται από τους νόμους της θερμοδυναμικής, το απόλυτο μηδέν δεν μπορεί να επιτευχθεί (ακριβώς) με τεχνητά ή φυσικά μέσα, αφού κάτι τέτοιο απαιτεί ένα σύστημα πλήρως απομονωμένο από το υπόλοιπο σύμπαν. Με διεθνή συμφωνία, το απόλυτο μηδέν ορίστηκε στους −273,15 βαθμούς Κελσίου.
Είναι η θερμοκρασία που τα άτομα δεν έχουν καθόλου ενέργεια και μένουν ακίνητα. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βρέμης ερευνώντας τις κυματικές ιδιότητες των ατόμων παρήγαγαν για λίγα δευτερόλεπτα ένα από τα ψυχρότερα σημεία του Σύμπαντος. Ανέπτυξαν μια μέθοδο με την οποία η θερμοκρασία σε ένα νέφος ατόμων μειώθηκε σε τέτοιο ποσοστό που ουσιαστικά τα άτομα ακινητοποιήθηκαν.
Αν και δεν υπάρχουν θερμόμετρα ικανά να μετρήσουν αυτή τη θερμοκρασία ο υπολογισμός που έγινε μέσω της ακινησίας των ατόμων έδειξε για λίγα δευτερόλεπτα η θερμοκρασία στο νέφος ήταν μόλις 38 τρισεκατομμυριοστά του βαθμού πάνω από το απόλυτο μηδέν. Οι ερευνητές δημοσιεύουν το επίτευγμα τους στην επιθεώρηση «Physical Review Letters» και αναφέρουν ότι μπορεί να ανοίξει νέους ορίζοντες στην κατανόηση της κβαντικής μηχανικής καθώς όσο η θερμοκρασία μειώνεται τόσο πιο ασυνήθιστη και παράδοξη γίνεται η συμπεριφορά της ύλης.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021
Καναδοί και άλλοι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν, για πρώτη φορά παγκοσμίως, να «χειραγωγήσουν» την αντιύλη με τη βοήθεια ενός ειδικά κατασκευασμένου λέιζερ, ώστε να την ψύξουν σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία, κοντά στο απόλυτο μηδέν.
Οι ερευνητές της διεθνούς κοινοπραξίας ALPHA και του καναδικού Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας,
οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», αισιοδοξούν ότι το επίτευγμά τους θα αποτελέσει ορόσημο στο πεδίο της έρευνας πάνω στην αντιύλη και θα ανοίξει τον δρόμο για μία νέα γενιά πιο προχωρημένων πειραμάτων. Στόχος είναι να πέσει περισσότερο φως σε σημαντικά ερωτήματα, όπως κατά πόσο η αντιύλη αντιδρά στη βαρύτητα ή γιατί το σύμπαν αποτελείται κυρίως από ύλη και όχι από ίσες ποσότητες ύλης/αντιύλης, όπως προβλέπουν τα θεωρητικά μοντέλα της «Μεγάλης Έκρηξης» (Μπιγκ Μπανγκ).
Γιατί είναι δύσκολη η χειραγώγηση της αντιύλης
Η αντιύλη είναι το «εξωτικό καθρέφτισμα» της ύλης, διαθέτοντας σχεδόν ταυτόσημα χαρακτηριστικά με την τελευταία, αλλά αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο. Επειδή η αντιύλη εξαϋλώνεται όταν έρχεται σε επαφή με την ύλη, είναι τρομερά δύσκολο να δημιουργηθούν και να τεθούν υπό έλεγχο τα άτομα της αντιύλης, ενώ μέχρι σήμερα δεν είχε καταστεί εφικτό να «χειραγωγηθούν» μέσω λέιζερ.
Το 1995, για πρώτη φορά, 11 άτομα αντι-υδρογόνου είχαν παραχθεί σε έναν επιταχυντή του CERN και είχαν επιβιώσει για κλάσματα του δευτερολέπτου. Σήμερα, η ερευνητική κοινοπραξία ALPHA στο CERN μπορεί να παγιδεύσει 1.000 άτομα αντι-υδρογόνου για πολλές ώρες. Όμως, έως τώρα, μολονότι αυτά τα άτομα της αντιύλης κινούνται πολύ πιο αργά από ό,τι πριν 25 χρόνια, συνεχίζουν να κινούνται με τυχαίο τρόπο μέσα στη μαγνητική παγίδα τους με ταχύτητες έως 300 χιλιόμετρα την ώρα. Το νέο πείραμα επέτρεψε, για πρώτη φορά, με τη βοήθεια του λέιζερ, να «παγώσει» αυτή η κίνηση σε ταχύτητες κάτω των 50 χλμ/ώρα, οι οποίες αντιστοιχούν στην ψύξη των ατόμων.
Για πρώτη φορά τα λέιζερ εφαρμόστηκαν στην αντιύλη
Η εφαρμογή των λέιζερ, εδώ και περίπου 40 χρόνια, για τη μεταχείριση και την ψύξη των ατόμων της κανονικής ύλης, έχει φέρει μία επανάσταση στη Φυσική και έχει χαρίσει αρκετά Νόμπελ σε επιστήμονες. Είναι η πρώτη φορά που αυτές οι τεχνικές εφαρμόζονται πλέον και στην αντιύλη.
«Είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στο να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τα πρώτα στον κόσμο μόρια αντιύλης, ενώνοντας αντι-άτομα (άτομα αντιύλης) με τη βοήθεια της τεχνολογίας λέιζερ», δήλωσαν οι ερευνητές. Στο νέο πείραμά τους, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ακτίνες υπεριώδους φωτός λέιζερ για να επιβραδύνουν δραστικά την κίνηση των ατόμων αντι-υδρογόνου, των απλούστερων ατόμων αντιύλης, που αποτελούνται από ένα αντι-πρωτόνιο και ένα αντι-ηλεκτρόνιο (ποζιτρόνιο).
Στα μελλοντικά πειράματά τους, οι ερευνητές θα επιδιώξουν να επιταχύνουν την όλη διαδικασία χρησιμοποιώντας ισχυρότερα λέιζερ και να αυξήσουν την ακρίβεια των μετρήσεών τους.
Προς το απόλυτο μηδέν με τον «τρόπο του Σισύφου»
Mία τεχνική ψύξης που μοιάζει με το μαρτύριο του Σισύφου. Τα μόρια SrOH ανεβαίνουν σε έναν λόφο δυναμικού και κατρακυλούν πάλι πίσω. Σαν το Σίσυφο που ήταν καταδικασμένος από τους θεούς να κουβαλάει ένα βράχο στην κορυφή ενός βουνού – η πέτρα όμως δεν σταθεροποιείτο και κυλούσε πάλι προς τα κάτω. Η απώλεια ενέργειας κατά την αναρρίχηση ψύχει τα μόρια σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες.
Ο Doyle και οι συνεργάτες του στο Κέντρο των MIT-Harvard για Υπερ-ψυχρά Άτομα, χρησιμοποιώντας μια τεχνική με λέιζερ κατάφεραν να ψύξουν τριατομικά μόρια μονο-υδροξειδίου του στροντίου (SrOH) στους 0,0007 βαθμούς Κέλβιν (∼750μΚ).
Οι φυσικοί χρησιμοποιούν λέιζερ για να ψύξουν απομονωμένα άτομα από την δεκαετία του 1970, αλλά η μέθοδος αυτή είναι πολύ πιο δύσκολο να εφαρμοστεί σε μόρια. Άλλωστε μια έκφραση που χρησιμοποιούν οι φυσικοί που ασχολούνται με τέτοιου είδους τεχνικές είναι ότι «ένα διατομικό μόριο είναι πάρα πολλά άτομα!» Η τεχνική των λέιζερ βασίζεται στον έλεγχο και στην διέγερση των ατόμων (ή των μορίων) που κατά την αποδιέγερσή τους εκπέμπουν φωτόνια γνωστής ενέργειας. Όσα περισσότερα άτομα περιέχει το μόριο, τόσο πιο περίπλοκες είναι οι δονήσεις και περιστροφές του μορίου κάνοντας δύσκολο τον έλεγχό του.
Στην ψύξη του Σισύφου τα μόρια αναγκάζονται να αναρριχηθούν σε έναν λόφο
δυναμικού που δημιουργεί ένα στάσιμο κύμα φωτός λέιζερ, και ξαναπέφτουν όταν αποδιεγερθούν σε μια μαγνητική κατάσταση που δεν αλληλεπιδρά με το λέιζερ. Ένα μικρό μαγνητικό πεδίο χρησιμοποιείται για να επαναφέρει τα μόρια πίσω στην αρχική τους κατάσταση, για να αναρριχηθούν πάλι στο λόφο δυναμικού και να συνεχίσουν να χάνουν κινητική ενέργεια. Με τον τρόπο αυτό τα μόρια ψύχονται ταχύτατα. Οι Doyle και συνεργάτες του παρατήρησαν ότι τα μόρια ψύχονται από 50 mK έως 750 μΚ σκεδάζοντας μόνο περίπου 200 φωτόνια σε 100 μs – κάτι που αντιστοιχεί σε επιτάχυνση (επιβράδυνση) που είναι σχεδόν 1000 φορές μεγαλύτερη από την επιτάχυνση λόγω βαρύτητας. Ο φυσικοί πιστεύουν ότι η τεχνική αυτή μπορεί να εφαρμοστεί σε μόρια με περίπου 15 άτομα.
Τόσο ψυχρά μόρια θα μπορούσαν να είναι η βάση μοριακών κβαντικών υπολογιστών. Το φως των λέιζερ μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για την ψύξη των μορίων, αλλά και για την ακριβή επανάκτηση της κατάστασής τους. Αν οι φυσικοί μπορούν να ελέγξουν ποια μέρη του μορίου δονούνται, τότε μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή την τεχνική για να αποθηκεύσουν πληροφορίες.
Επίσης, τα μόρια που ψύχονται κοντά στο απόλυτο μηδέν θα αντιδρούν πολύ αργά, και έτσι οι ερευνητές θα μπορούσαν να παρατηρήσουν τις χημικές αντιδράσεις με πολύ μεγαλύτερη λεπτομέρεια σε σχέση με σήμερα.
Πριν από δέκα χρόνια, η ιδέα ότι τα διατομικά μόρια θα μπορούσαν να ψύχονται με λέιζερ ακούγονταν σχεδόν σαν επιστημονική φαντασία. Ωστόσο, το 2014, το φθοριούχο στρόντιο (SrF) ψύχθηκε με λέιζερ και παγιδεύτηκε σε μια μαγνητο-οπτική παγίδα , ενώ στην τωρινή εργασία των Kozyryev et al [Sisyphus Laser Cooling of a Polyatomic Molecule], επετεύχθη ψύξη με λέιζερ ενός τριατομικού μορίου.
Η επιτυχημένη ψύξη με λέιζερ τριατομικών μορίων ανοίγει το δρόμο προς τη μελέτη των υπερψυχρών πολυατομικών μορίων.
πηγή: https://physics.aps.org/articles/v10/43
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Πως τα νετρόνια μπορούν να διαφύγουν σε ένα άλλο σύμπαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνα με τους φυσικούς το άλμα από το σύμπαν μας σε ένα άλλο σύμπαν αποδεικνύεται ότι είναι θεωρητικά δυνατό.
Η ιδέα ότι το σύμπαν μας είναι ενσωματωμένο σε έναν ευρύτερο πολυδιάστατο χώρο συναρπάζει την φαντασία των επιστημόνων και του κόσμου γενικά.
Η ιδέα αυτή δεν ανήκει στην επιστημονική φαντασία. Σύμφωνα με κάποιες θεωρίες, ο κόσμος μας μπορεί να υπάρχει παράλληλα με άλλα σύμπαντα σε διαφορετικές διαστάσεις.
Οι κοσμολόγοι ονομάζουν αυτά τα σύμπαντα braneworlds. Και μεταξύ των πολλών προοπτικών που αυτή δημιουργεί αυτή η ιδέα είναι «αντικείμενα που βρίσκονται στο Σύμπαν μας να μπορούν με κάποιο τρόπο να μεταβούν σε ένα άλλο».
Μερικά χρόνια πριν, ο Michael Sarrazin από το Πανεπιστήμιο της Νamur στο Βέλγιο έδειξε πώς η ύλη θα μπορούσε να κάνει το άλμα αυτό με την παρουσία ισχυρών μαγνητικών πεδίων, δίνοντας έτσι μια θεωρητική βάση για τέτοιου είδους μεταβάσεις.
Τώρα, ο Sarrazin και οι συνεργάτες του, ισχυρίζονται ότι ο Γαλαξίας μας μπορεί να παράγει ένα μαγνητικό πεδίο αρκετά μεγάλο ώστε αυτό να συμβαίνει πραγματικά. Και ότι θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε την ύλη στο εργαστήριο να μεταβαίνει από το ένα σύμπαν σε άλλο. Και όχι μόνο …. ίσως τέτοιες παρατηρήσεις να έχουν ήδη γίνει σε ορισμένα πειράματα!
Τα εν λόγω πειράματα περιλαμβάνουν την παγίδευση υπέρψυχρων νετρονίων σε φιάλες και πραγματοποιούνται στο Ινστιτούτο Laue Langevin στην Γκρενόμπλ, στη Γαλλία, και στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής της Αγίας Πετρούπολης. Τα υπέψυχρα νετρόνια κινούνται τόσο αργά ώστε είναι δυνατόν να παγιδευτούν χρησιμοποιώντας «φιάλες» φτιαγμένες από μαγνητικά πεδία, συνηθισμένη ύλη και βαρύτητα.
Στα πειράματα αυτά προσδιορίζεται το «πόσο γρήγορα διασπώνται τα νετρόνια», μετατρεπόμενα σε πρωτόνιο, ηλεκτρόνιο και αντινετρίνο (διάσπαση β).
Οι φυσικοί μετρούν τον ρυθμό με τον οποίο τα νετρόνια χτυπούν τα τοιχώματα της φιάλης και το πόσο γρήγορα αυτός μειώνεται.
Είναι δυνατές οι εξής δυο διαδικασίες: η β διάσπαση των νετρονίων και η διαφυγή των νετρονίων από τη φιάλη. Έτσι, στην περίπτωση μιας ιδανικής φιάλης, η μείωση του αριθμού των νετρονίων στη φιάλη θα οφείλεται αποκλειστικά στη διάσπαση β. Όμως οι φιάλες δεν είναι ιδανικές, οπότε το ποσοστό διάσπασης των νετρονίων φαίνεται να είναι πάντα μεγαλύτερο.
Ίσως όμως να υπάρχει και μια τρίτη δυνατότητα: κάποια από τα επιπλέον νετρόνια που φαίνονται να διασπώνται, να μην διαφεύγουν απλά από τη φιάλη αλλά …
να διαφεύγουν από το σύμπαν μας σε ένα άλλο!
Έτσι ο Sarrazin και οι συνεργάτες του έχουν χρησιμοποιήσει τους μετρούμενους ρυθμούς διάσπασης για να θέσουν ένα ανώτατο όριο στο πόσο συχνά μπορεί να συμβεί αυτό.
Το συμπέρασμά τους είναι ότι η πιθανότητα άλματος ενός νετρονίων είναι μικρότερη από περίπου ένα στο εκατομμύριο.
Αυτό στην πραγματικότητα δεν μας λέει ότι γίνεται μετάβαση σε άλλο σύμπαν. Αλλά αν γίνεται … τότε δεν συμβαίνει πολύ συχνά.
Ωστόσο, Sarrazzin και οι συνεργάτες του επίσης λένε ευθέως ότι θα πρέπει να ληφθούν καλύτερα δεδομένα που να θέτουν αυστηρότερα όρια.
Σύμφωνα με την θεωρητική εργασία τους, μια αλλαγή στο βαρυτικό δυναμικό θα πρέπει να επηρεάσει και τον ρυθμό της μετάβασης. Έτσι μια ιδέα είναι να πραγματοποιηθεί πείραμα παγίδευσης νετρονίων που να διαρκεί ένα χρόνο ή περισσότερο, έτσι ώστε τη Γη να έχει ολοκληρώσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο.
Στο διάστημα αυτό, οι μεταβολές στο βαρυτικό πεδίο θα επηρεάσει τον ρυθμό μετάβασης της ύλης σε άλλο σύμπαν. Αν κάποιος μπορεί να ανιχνεύσει μια τέτοια διαφοροποίηση τότε θα είχαμε μια ισχυρή ένδειξη ότι η μετάβαση συμβαίνει πραγματικά.
Και βέβαια θα είχαμε να κάνουμε με μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις που έγιναν ποτέ στη φυσική.
Ref: arxiv.org/abs/1201.3949 : Experimental limits on neutron disappearance into another braneworld
technologyreview.com
Ζ.Π.
Economist: Το υδρογόνο θα αποτελέσει βασικό καύσιμο για την ανθρωπότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο υδρογόνο θα αποτελέσει βασικό καύσιμο για την ανθρωπότητα, σύμφωνα με το κεντρικό άρθρο του περιοδικού Εconomist, έπειτα από δεκαετίες ευρείας αμφισβήτησης της συγκεκριμένης θεωρίας.
Οι τρέχουσες τιμές φυσικού αερίου, αλλά και όλων των ορυκτών καυσίμων, έχουν προκαλέσει πανικό στις αγορές και έχουν φέρει στην επιφάνεια τη συζήτηση για το ενεργειακό μέλλον του πλανήτη.
Η βιωσιμότητα του υδρογόνου ως καύσιμο αμφισβητείται από τη δεκαετία του ’30 και την καταστροφή του αερόπλοιου Χίντεμπουργκ, ωστόσο πολλοί υποστηρίζουν ότι οι χαμηλές εκπομπές άνθρακα και η δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία σπιτιών και οχημάτων το καθιστούν ως το καύσιμο του μέλλοντος.
Μάλιστα τονίζουν ότι μια ενδεχόμενη σταδιακή «στροφή» στο υδρογόνο θα μείωνε τις εκπομπές αερίων κατά ένα δέκατο μέχρι το 2050, ποσοστό το οποίο θεωρείται σημαντικό στη μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή.
Για τη βιώσιμη παραγωγή του καυσίμου σήμερα απαιτείται η χρήση άλλων πράσινων πηγών ενέργειας, όπως η πυρηνική ή η αιολική, μια διαδικασία δαπανηρή και διόλου αποτελεσματική.
Όμως τα ολοένα και εντονότερα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής έχουν προκαλέσει ένα νέο κύμα ενθουσιασμού για το υδρογόνο και την ανάπτυξη τεχνολογίας, αποτελεσματικής και οικονομικά βιώσιμης, παραγωγής του. Περισσότερα από 350 μεγάλα προγράμματα ανάπτυξης βρίσκονται σε εξέλιξη επενδύσεις τους μπορεί να φθάσουν τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2030. Η επενδυτική τράπεζα Morgan Stanley εκτιμά ότι οι ετήσιες πωλήσεις υδρογόνου μπορούν από 150 δισεκατομμύρια δολάρια σήμερα να φθάσουν τα 600 δισεκατομμύρια έως το 2050.
Οι ιαπωνικές και νοτιοκορεατικές αυτοκινητοβιομηχανίες είναι πρόθυμες να πουλήσουν οχήματα που χρησιμοποιούν κυψέλες υδρογόνου ως καύσιμο, αν και τα αυτοκίνητα με μπαταρίες είναι πιο αποδοτικά. Από την άλλη, μερικές ευρωπαϊκές χώρες σχεδιάζουν να τροφοδοτήσουν τα σπίτια με υδρογόνο, αν και χρειάζεται ένα δίκτυο ασφαλών σωληνώσεων για το υδρογόνο, κάτι που δεν είναι πάντα δεδομένο.
Ο κατάλογος με τις πιθανές χρήσεις του υδρογόνου θα γίνεται μακρύτερος με την πάροδο του χρόνου, όσο επενδύονται περισσότερα κεφάλαια στην έρευνα και σε νέες τεχνολογίες αξιοποίησης του. Τόσο ο ιδιωτικός τομέας όσο και οι κυβερνήσεις μπορούν να παίξουν τον δικό τους ρόλο για να διευκολύνουν την οικονομία του υδρογόνου. Το συμπέρασμα, σύμφωνα με τον Economist, είναι ότι «το υδρογόνο έχει τους περιορισμούς του, αλλά μπορεί να παίξει ζωτικό ρόλο στη μετάβαση σε μια πιο καθαρή ενέργεια».
https://youtu.be/fkX-H24Chfw
Ζ.Π.
Ισραήλ: Στον κρατήρα Ramon προσομοιώνεται η ζωή στον Άρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον κρατήρα Ramon στην έρημο του νότιου Ισραήλ δημιουργήθηκαν συνθήκες προσομοίωσης του περιβάλλοντος που θα συναντήσει και θα ζήσει μια επιστημονική αποστολή στον Άρη. Στην περιοχή έχει τοποθετηθεί μια εγκατάσταση που ονομάζεται AMADEE-20 η οποία αποτελεί την αρειανή βάση στην οποία καλούνται να ζήσουν έξι επιστήμονες, πέντε άνδρες και μια γυναίκα. Μέσα στην βάση τα μέλη της αποστολής ζουν και πραγματοποιούν πειράματα.
Όταν βγαίνουν από αυτή φορούν ειδικά για την περίσταση προσαρμοσμένες στολές παρόμοιες με αυτές θα φορούσαν και στον Κόκκινο Πλανήτη. Οι στολές διαθέτουν κάμερες, μικρόφωνα και συστήματα παροχής οξυγόνου σε αυτούς που τις φορούν. Την προσομοίωση οργανώνουν το Αυστριακό Φόρουμ Διαστήματος και η Διαστημική Υπηρεσία του Ισραήλ και η ομάδα του ισραηλινού ερευνητικού προγράμματος D-MARS που αφορά και αυτό προσομοιώσεις του αρειανού περιβάλλοντος.
Στόχος της νέας προσομοίωσης είναι να αναδειχθούν διαφόρων ειδών προβλήματα και λάθη που μπορούν να γίνουν είτε μέσα στην βάση είτε στις εξόδους που θα κάνουν οι επιστήμονες με τις στολές ώστε να ληφθούν υπόψη στον σχεδιασμό των πραγματικών επανδρωμένων αποστολών στον Άρη. Η προσομοίωση ήταν προγραμματισμένη να γίνει το 2020 αλλά η πανδημία άλλαξε όπως ήταν αναμενόμενο τον σχεδιασμό. Η βάση έχει συνολικό εμβαδόν 120 τετρ. μέτρων και είναι από τις μεγαλύτερες και καλύτερα εξοπλισμένες του είδους.
Μέσα στην βάση τα μέλη της αποστολής παρακολουθούνται συνεχώς από κάμερες και αναλύονται όλων των ειδών οι κινήσεις που κάνουν για να διαπιστωθούν μοτίβα συμπεριφορών που θα πρέπει να αναλυθούν για τις πραγματικές αποστολές όταν αυτές γίνουν. Παρακολουθείται συνεχώς και η υγεία των μελών της αποστολής, καταγράφονται οι ζωτικές τους λειτουργίες κ.α. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό η προσομοίωση θα διαρκέσει ένα μήνα και τα μέλη της αποστολής θα πρέπει να πραγματοποιήσουν περισσότερα από 20 πειράματα σε τομείς όπως η γεωλογία, η βιολογία, και η ιατρική.
Ζ.Π.
Η νέα θεωρία για το σύμπαν και την αρχή των πάντων - Αμφισβητείται το Big Bang.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ακριβώς υπήρχε στην αρχή των πάντων; Αυτό είναι ένα ερώτημα που απασχολεί τους επιστήμονες σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου. Μια νέα θεωρία έρχεται να ανατρέψει τα όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα και το ερώτημα αλλάζει: μήπως τελικά δεν υπήρξε καν αρχή;
Ενδέχεται το σύμπαν να υπήρχε ανέκαθεν και σ' αυτή την εκδοχή έρχεται να συνηγορήσει μια νέα θεωρία κβαντικής βαρύτητας που αποκαλύπτει πώς θα μπορούσε αυτό να λειτουργήσει, όπως αναφέρει το Live Science.
Ο Μπρούνο Μπέντο, φυσικός που μελετά τη φύση του χρόνου στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, χρησιμοποίησε στο πρότζεκτ του μια νέα θεωρία της κβαντικής βαρύτητας, που ονομάζεται θεωρία αιτιώδους συνόλου, στην οποία ο χώρος και ο χρόνος διασπώνται σε διακριτά κομμάτια του χωροχρόνου. Σε κάποιο επίπεδο, υπάρχει μια θεμελιώδης μονάδα χωροχρόνου, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία.
Ο Μπέντο και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν αυτήν την αιτιώδη προσέγγιση για να εξερευνήσουν την αρχή του σύμπαντος. Διαπίστωσαν ότι είναι πιθανό το σύμπαν να μην είχε αρχή -ότι πάντα υπήρχε στο άπειρο παρελθόν και μόλις πρόσφατα εξελίχθηκε σε αυτό που ονομάζουμε Big Bang.
Η θεωρία του αιτιώδους συνόλου
Σε όλες τις τρέχουσες θεωρίες της φυσικής, ο χώρος και ο χρόνος είναι συνεχή μεγέθη. Σχηματίζουν ένα «λείο ύφασμα» που βρίσκεται κάτω από όλη την πραγματικότητα. Σε έναν τέτοιο συνεχή χωροχρόνο, δύο σημεία μπορούν να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά το ένα στο άλλο και δύο γεγονότα μπορούν να συμβούν όσο το δυνατόν πιο κοντά το ένα στο άλλο.
Αλλά μια άλλη προσέγγιση, που ονομάζεται θεωρία αιτιώδους συνόλου, περιγράφει εκ νέου το χωροχρόνο ως μια σειρά διακριτών κομματιών. Αυτή η θεωρία θα θέσει αυστηρά όρια στο πόσο κοντά μπορεί να είναι τα γεγονότα στο χώρο και στο χρόνο, αφού δεν μπορούν να είναι πιο κοντά από το μέγεθος ενός «ατόμου».
Αποδομείται η θεωρία του Big Bang
Η θεωρία αυτή έχει σημαντικές επιπτώσεις στη φύση του χρόνου.
«Ένα τεράστιο μέρος της αιτιολογικής φιλοσοφίας είναι ότι το πέρασμα του χρόνου είναι κάτι φυσικό, ότι δεν πρέπει να αποδοθεί σε κάποια αναδυόμενη ψευδαίσθηση ή σε κάτι που συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλό μας που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο χρόνος περνά», είπε ο Μπέντο.
Η προσέγγιση του αιτιώδους συνόλου αποδομεί σιγά σιγά την μοναδικότητα της θεωρίας του Big Bang. Είναι αδύνατο η ύλη να συμπιέζεται σε απείρως μικροσκοπικά σημεία.
Επομένως, η νέα αυτή θεωρία υπονοεί ότι το σύμπαν μπορεί να μην είχε αρχή. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως η Μεγάλη Έκρηξη μπορεί να ήταν απλώς μια συγκεκριμένη στιγμή στην εξέλιξη αυτού του πάντα υπαρκτού αιτιώδους συνόλου, όχι μια αληθινή αρχή.
Το πρότζεκτ δημοσιεύτηκε στις 24 Σεπτεμβρίου στην βάση δεδομένων arXiv και δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί σε επιστημονικό περιοδικό.
Ζ.Π.