ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΤΙΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018, ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΤΣΙΦΑ. «ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ» ΦΩΝΑΞΕ ΠΡΙΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΙ.
.jpg)
Την ώρα που η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου σκρόλαρε στο κινητό της κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, ο Αυστραλός πρωθυπουργός το χρησιμοποιούσε για να «ποστάρει» κείμενο για την δική μας επέτειο του ΟΧΙ.
Όπως αναφέρει σε μήνυμά του ο Αυστραλός πρωθυπουργός Άντονι Αλμπανέζε: «Την Ημέρα του «ΟΧΙ», με την ελληνική κοινότητα της Αυστραλίας, μνημονεύουμε και τιμούμε μια πράξη αντίστασης που αντήχησε σε όλο τον κόσμο στις 28 Οκτωβρίου 1940».
Υπογραμμίζοντας τη σημασία του «ΟΧΙ», ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας διαμηνύει πως σήμερα αναγνωρίζουμε την άρνηση της Ελλάδας ως έναν οιωνό για τη νίκη των Συμμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Προσθέτει, επίσης, πως ήταν το πρώτο κεφάλαιο σε μια σειρά συγκρούσεων και καταπίεσης που επέφερε τόσα πολλά δεινά στον ελληνικό λαό και επισημαίνει ότι καθώς γιορτάζουμε την Ημέρα του «ΟΧΙ», θυμόμαστε ότι το σθένος και οι θυσίες των ανδρών και των γυναικών του 1940 ήταν ένα βήμα προς την ελευθερία που απολαμβάνει η Ελλάδα σήμερα.
Αναφερόμενος στους Έλληνες που μετανάστευσαν στην Αυστραλία μετά τον πόλεμο, σημειώνει πως έφεραν μαζί τους τη μνήμη της Ημέρας του «ΌΧΙ» και το τραύμα του πολέμου.
«Το θάρρος και η αποφασιστικότητά τους ήταν το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζουν νέες ζωές σε μια νέα γη. Το κράτος μας συνεχίζει να εμπλουτίζεται από τη δύναμη, την ιστορία και την κληρονομιά μιας ζωντανής ελληνικής κοινότητας» υπογραμμίζει.
Το μήνυμα του Αυστραλού πρωθυπουργού για την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου καταλήγει: «Την Ημέρα του “ΟΧΙ” εορτάζεται η υπεράσπιση του σωστού και του καλού ακόμα και μπροστά στις κακουχίες.
Στην επιδίωξή μας για την ελευθερία, ο εμπνευσμένος αγώνας του 1940 μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να αφοσιωθούμε για να κάνουμε ό,τι μπορούμε προκειμένου να διατηρήσουμε την ειρήνη στον κόσμο μας».
Η Σακελλαροούλου «έπαιζε» με το κινητό της ενώ τα στρατεύματα παρήλαυναν μπροστά της!
Σημειώνεται επίσης ότι για πρώτη φορά στα χρονικά, πραγματοποιήθηκε η έπαρση της σημαίας στον Λευκό Πύργο για την επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης, στις 26 Οκτωβρίου του 1912, χωρίς την παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας!
Κύκλοι του γραφείου της κ. Σακελλαροπούλου ανέφεραν πως η παρουσία της δεν ήταν στο πρόγραμμα, επισυνάπτοντας μάλιστα και το σχετικό αρχείο.
Όμως, στο πρόγραμμα που είχε δώσει τις προηγούμενες ημέρες η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας περιλαμβάνονταν κανονικά η παρουσία της στην εκδήλωση.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά το πρόγραμμα της 27ης Οκτωβρίου στις 11.00 το πρωί αναμενόταν η άφιξη της Προέδρου της Δημοκρατίας στο χώρο της εξέδρας της παρέλασης προκειμένου να ξεκινήσει η παρέλαση.
Η απουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας από την καθιερωμένη τελετή στον Λευκό Πύργο σχολιάστηκε αφού η τελετή γίνεται πάντα με την παρουσία της Προεδρίας της Δημοκρατίας, εκτός αν συντρέχουν άλλοι, σοβαροί λόγοι απουσίας.
Πάντως δεν πρέπει να φαίνονται παράξενα όλα αυτά καθώς θα θυμίσουμε ότι ένα μαξιλαράκι με το πρόσωπο της και την γάτα της έβαλε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στο Προεδρικό Μέγαρο, αντί να βάλει την ελληνική σημαία!
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου έχει βγάλει από το Προεδρικό Μέγαρο την ελληνική σημαία, έχει επιδείξει και απέχθεια απέναντι στον Εθνικό Ύμνο, ενώ αλησμόνητο θα μείνει το σταυροπόδι κατά τη διάρκεια της παρέλασης για τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση της Ελλάδος όπου συνοδευόταν από τον σύντροφο της.
Η ΠτΔ πέρσι τέτοια εποχή υποδέχθηκε τον υπουργό Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη, στο Προεδρικό Μέγαρο και όλοι έμειναν άφωνοι με το μαξιλάρι με το πρόσωπό της και τη γάτα της στον καναπέ!
Μην αναρωτιέστε λοιπόν γιατί ακόμα και στην πλέον εμβληματική εορτή της νεότερης ιστορίας, αυτή των 200 ετών από την εθνεγερσία, δεν επισκέφτηκε την κυρία πρόεδρο ούτε ένας αρχηγός κράτους!
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Υ.Γ.
Οι ένδοξες Πολεμικές Σημαίες που φυλάσσονται στη Σχολή Πεζικού
Οι Πολεμικές Σημαίες Συνταγμάτων και Ταγμάτων ΠΖ βρίσκονται στην Αίθουσα Τιμών της Σχολής Πεζικού.Οι Πολεμικές Σημαίες Συνταγμάτων και Ταγμάτων ΠΖ βρίσκονται στην Αίθουσα Τιμών της Σχολής Πεζικού και συντηρούνται με ευθύνη της.
Αποτελούν τις γνήσιες Πολεμικές Σημαίες των Μονάδων που αντιπροσωπεύουν και φέρουν στο ταλαιπωρημένο ύφασμά τους την ιστορία και τις μάχες των Μονάδων τους.
Συντάγματα Πεζικου
14ο Σύνταγμα Πεζικού
15ο Σύνταγμα Πεζικού
32ο Σύνταγμα Πεζικού
39ο Σύνταγμα Πεζικού
41ο Σύνταγμα Πεζικού
53ο Σύνταγμα Πεζικού
121ο Σύνταγμα Πεζικού
132ο Σύνταγμα Πεζικού
136ο Σύνταγμα Πεζικού
140ο Σύνταγμα Πεζικού
Συντάγματα Πεζικού
151ο Σύνταγμα Πεζικού
529ο Τάγμα Πεζικού
555ο Τάγμα Πεζικού
569ο Τάγμα Πεζικού
572ο Τάγμα Πεζικού
574ο Τάγμα Πεζικού
602ο Τάγμα Πεζικού
603ο Τάγμα Πεζικού
Οι Αρχαίοι Έλληνες Δεν είχαν Σημαίες, αλλά Ασπίδες
Οι
αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν σημαίες, με την αυστηρή έννοια του όρου,
αλλά διάφορα διακριτικά σημεία, τα λεγόμενα επίσημα, που διακοσμούσαν τις
ασπίδες τους.
Στην αρχαία εποχή δεν υπήρχαν σημαίες.
Μόνον οι Σκύθες έφεραν σημαίες στον πόλεμο όμοιες με
αυτές που έχουμε σήμερα.
Οι Αρχαίοι Ελληνες στην θέση της σημαίας είχαν τις
ασπίδες που έφεραν ξεχωριστά και συμβολικά διακριτικά
(επίσημα-σημείον-φοινίκη=κοκκινο χρωμα) για να αναγνωρίζει ο ένας πολεμιστής
τον άλλον στην μάχη.
Επι των ασπίδων -όπως σήμερα ενώπιον της σημαίας-έδιδαν
τον στρατιωτικό όρκο σε επίσημη ιερή τελετή.
Επομένως τα επι των ασπίδων
επίσημα, σημεία, φοινίκη αποτελούσαν τις πολεμικές σημαίες των αρχαίων ελλήνων.
Σημαίες που ονομάζονταν επίσημα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι
Έλληνες στα πλοία τους.
Τα επίσημα περιλάμβαναν παραστάσεις ζώων και πτηνών (ίππος, φίδι, αετός κ.λπ), μυθικών τεράτων (Μέδουσα, Σφίγγα κ.ά.), σύμβολα (οφθαλμός, ρόδο, αφηρημένα ή μη κ.λπ), γράμματα (Λ, Α, Μ κ.λπ) , και ποικίλες συμβολικές παραστάσεις.
Τα πολεμικά πλοία χρησιμοποιούσαν επίσημα ή σημεία (Ηρόδοτος, Θουκυδίδης) και παράσημα (Πλούταρχος), διακριτικά σημεία που υψώνονταν στο πρωραίο κατάρτι. Επίσης, ήταν σε χρήση η φοινικίδα, ένα κομμάτι υφάσματος με βαθυκόκκινο χρώμα, από όπου πήρε και το όνομά της.
Οι φοινικίδες χρησιμοποιούνταν ως στοιχεία αναγνώρισης και σήμαιναν την έναρξη, με την ανύψωσή τους ή τη λήξη της μάχης, με την καταβίβασή τους. Εκτός από την πολεμική τους χρήση, οι κόκκινες σημαίες χρησιμοποιούνταν και στις δημόσιες συνελεύσεις της Εκκλησίας του Δήμου.
Κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους, εκτός από το δεκαεξάκτινο αστέρι της Βεργίνας, χρησιμοποιήθηκαν ευρύτατα και οι φοινικίδες, αναρτώμενες στις σάρισες και επιτελούσαν τον ίδιο σκοπό. Αργότερα, αποτέλεσαν σημαίες επίλεκτων μονάδων του μακεδονικού στρατού, ενώ στη συνέχεια υιοθετήθηκαν από όλα τα στρατιωτικά σώματα των Μακεδόνων.
Η Ιστορία Ελληνικής Πολεμικής Σημαίας
Η πολεμική σημαία κατέχει ξεχωριστή θέση στη στρατιωτική ιστορία των λαών και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τιμή και το γόητρο κάθε στρατιωτικού σώματος που δικαιούται να τη φέρει.
Από τη συγκρότηση των πρώτων ελληνικών τακτικών στρατιωτικών σωμάτων απονεμήθηκαν γαλανόλευκες σημαίες, οι οποίες αποτέλεσαν κατά κάποιο τρόπο τις πρώτες επίσημες πολεμικές σημαίες. Παρόμοιες σημαίες δόθηκαν και σε φιλελληνικά σώματα, όπως στη γερμανική Λεγεώνα ή διέθεταν δικές τους ξεχωριστές σημαίες, όπως εκείνη που είχε το ιππικό του Φαβιέρου.
Σημαντικός σταθμός για τις σημαίες των ταγμάτων Πεζικού και Ευζώνων ήταν τα διατάγματα της 9ης Απριλίου 1864 «Περί σημαιών» (ΦΕΚ 16/25-4-1864, σ. 85) και της 26ης Σεπτεμβρίου 1867 «Περί σημαίας των ταγμάτων του Πεζικού και των Ευζώνων» (ΦΕΚ 61/19-10-1867, σ. 700- 701). Σύμφωνα με αυτά, οι σημαίες κατασκευάζονταν από κυανό μεταξωτό ύφασμα με χρυσά κρόσσια ολόγυρα, και έφεραν στο μέσο σταυρό από λευκό μεταξωτό ύφασμα, στο κέντρο του οποίου υπήρχε η μορφή του Αγίου Γεωργίου . Επίσης, καθορίζονταν οι διαστάσεις των διαφόρων μερών της σημαίας. Ειδικά για τις σημαίες των Ευζωνικών ταγμάτων, αυτές ήταν όμοιες με εκείνες του Πεζικού, με τη μόνη διαφορά ότι στην επιφάνεια της σφαίρας, που κοσμούσε το άνω άκρο του κοντού της σημαίας, αναγραφόταν το γράμμα Ε αντί του γράμματος Π.
Στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων ορισμένες από τις πολεμικές σημαίες έφεραν κεντητές επιγραφές με τα ονόματα των μαχών στις οποίες έλαβαν μέρος οι μονάδες τους. Επί βασιλέως Κωνσταντίνου Α ́ εκδόθηκε ΒΔ «Περί των Σημαιών του Βασιλείου της Ελλάδος και άλλων διακριτικών σημάτων» (ΦΕΚ 175/30-6-1914), το οποίο καθόριζε, μεταξύ άλλων, όπως μόνο τα συντάγματα Πεζικού και Ευζώνων από τα στρατιωτικά σώματα να φέρουν πολεμική σημαία
Η Πολεμική Σημαία Σήμερα
Το 1980, εξεδόθη το Προεδρικό Διάταγμα 348 (ΦΕΚ 98, τ.Α/17-4-1980, σ.1486), το οποίο καθορίζει με λεπτομέρειες τις προδιαγραφές για την κατασκευή των πολεμικών σημαιών του Στρατού Ξηράς, της Πολεμικής Αεροπορίας και – μέχρι το 1984 – του Σώματος της Χωροφυλακής. Σύμφωνα με το διάταγμα αυτό, η πολεμική σημαία αποτελείται από κυανό ορθογώνιο τετράγωνο ύφασμα, πλευράς ενός μέτρου, με λευκό σταυρό, στο μέσο του οποίου, και από τις δύο πλευρές, απεικονίζεται η μορφή του προστάτη Αγίου του κάθε Κλάδου. Για τον Στρατό Ξηράς είναι ο Άγιος Γεώργιος, έφιππος να σκοτώνει τον δράκοντα, για την Πολεμική Αεροπορία ο Αρχάγγελος Μιχαήλ επί νεφών και η Αγία Ειρήνη για την Αστυνομία και τη Χωροφυλακή. Κατασκευάζεται από μεταξωτό ύφασμα και στις τρεις ελεύθερες πλευρές της φέρει επίχρυσα κρόσσια, μήκους 5 εκατοστών, που συμβολίζουν τις ψυχές που εμπιστεύεται η πατρίδα σε αυτή. Με τον ίδιο τρόπο κατασκευάζονται οι πολεμικές σημαίες της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων (ΣΝΔ) και του Ναυτικού Αγήματος. Η σημαία του Πολεμικού Ναυτικού είναι όμοια με την Εθνική Σημαία. Ο κοντός της πολεμικής σημαίας είναι μήκους 2,30 μέτρων και φέρει επένδυση από βελούδινο ύφασμα, χρώματος βαθύ κυανού. Στο άνω άκρο του κοντού υπάρχει μεταλλική σφαίρα και επ’ αυτής σταυρός. Η μεταλλική σφαίρα φέρει χαραγμένη την ταυτότητα της μονάδας στην οποία ανήκει η σημαία. Δύο χρυσόχρωμα μεταξωτά κορδόνια, μήκους 1,5 μέτρων, τα οποία απολήγουν σε θυσάνους, ίδιου νήματος με τα κορδόνια, κρέμονται από τη βάση της σφαίρας.
Από τις μονάδες του Στρατού, της Αεροπορίας και του Ναυτικού απονέμεται πολεμική σημαία μόνο σ’ εκείνες στις οποίες ανατίθεται πολεμική αποστολή, απόρροια της οποίας είναι η εμπλοκή σε μάχη εξ επαφής με τον εχθρό. Το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ) καθορίζει τις μονάδες αυτές και η απονομή της πολεμικής σημαίας γίνεται με Προεδρικό Διάταγμα.
Στον Στρατό Ξηράς, πολεμική σημαία απονέμεται στις μονάδες ελιγμού, δηλαδή τις ταξιαρχίες Πεζικού και Τεθωρακισμένων, τα συντάγματα Πεζικού, Ευζώνων, Καταδρομών, Πεζοναυτών και Αλεξιπτωτιστών, τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) και την Προεδρική Φρουρά. Ειδικά για το Όπλο του Πυροβολικού, αντί της πολεμικής σημαίας, τα πυροβόλα είναι η «σημαία» του Όπλου και γι’ αυτό δεν εγκαταλείπονται ποτέ στο πεδίο της μάχης.
Στην Πολεμική Αεροπορία, απονέμεται στις πτέρυγες και σμηναρχίες Μάχης, και στη Σχολή Ικάρων. Τέλος, όσον αφορά στο Πολεμικό Ναυτικό, πολεμική σημαία απονέμεται στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (ΣΝΔ), στο Ναυτικό Άγημα και στα πολεμικά πλοία. Πολεμική σημαία έχει απονεμηθεί και στην Ελληνική Αστυνομία, και την οποία φέρει η Σχολή Αξιωματικών.
Το 1985, με την υπ’ αριθ. Φ.463.11/362353/Σ.930/20-3-1985/ΓΕΕΘΑ (Στρατιωτικό Δελτίο Ν-Δ-Α αριθ. 5) απόφαση του Υπουργού Αναπληρωτού Εθνικής Άμυνας ρυθμίζονται οι λεπτομέρειες για τα μεγέθη της Εθνικής Σημαίας και τις διαστάσεις της σφαίρας και του σταυρού, που επαίρονται από τις μονάδες και τις υπηρεσίες των Ενόπλων Δυνάμεων. Συγκεκριμένα, κάθε στρατόπεδο φέρει μία μόνο σημαία, ανεξάρτητα από τον αριθμό των μονάδων που είναι εγκατεστημένες, ενώ οι μονάδες που είναι εγκατεστημένες σε μεμονωμένα κτήρια, όπως π.χ. η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, μπορούν να φέρουν σημαία. Επίσης, για όλες τις μονάδες προβλέπεται σημαία θυέλλης σε ημέρες σφοδρών ανέμων.
Η πολεμική σημαία ηγείται της μονάδας που τη φέρει στο πεδίο της μάχης και σε περίπτωση απώλειάς της καταρρακώνεται η τιμή και το ηθικό του στρατιωτικού σώματος, ενώ δεν δικαιούται να φέρει άλλη εκτός και αν κυριεύσει εχθρική σημαία.
Επίσης, χρησιμοποιείται σε επίσημες τελετές π.χ. Παρελάσεις, ορκωμοσίες κ.λπ. κατά τις οποίες ο σημαιοφόρος συνοδεύεται από τιμητική φρουρά. Οι πολεμικές σημαίες, όταν δεν χρησι- μοποιούνται, φυλάσσονται σε κατάλληλο χώρο με την ευθύνη και μέριμνα των διοικητών μονάδων στις οποίες ανήκουν.
https://www.diadrastika.com/2017/03/archei-ellines-den-ichan-simees-alla-aspides.html
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Αγγελής Κ. Δημήτριος, Ελληνική Σημαία (480 π.Χ.– 2000 μ.Χ.), Αθήνα, Εκδόσεις Προσκήνιο, 2001.
2. Γιαννόπουλος Νικόλαος, «Οι Σημαίες της Επανάστασης, οι «Πνοές» της Ελευθερίας, 1821», Στρατιωτική Ιστορία, τ.87, Εκδόσεις Περισκόπιο, 2003, σ.σ. 18-27.
3. Ελληνικές Σημαίες, Σήματα – Εμβλήματα, Αθήνα, Εκδόσεις «Ηλίας Κοκκώνης», 1997.
4. Ζαφειρίου Νικόλαος, Η Ελληνική Σημαία από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα (φωτογραφική αναπαραγωγή της επαυξημένης έκδοσης του 1947), Αθήνα, Εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις,1995.
5. Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, Σημαίες Ελευθερίας (Συλλογή του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου), Αθήνα, 1996.
6. Στρατιωτικός Κανονισμός 20-1, Γενικός Κανονισμός Υπηρεσίας στο Στρατό, Αθήνα, ΤΥΕΣ, 1984, σ.σ. 20, 23, 61.
7. Υπουργείο Ναυτικών, Αι σημαίαι του κράτους και τα άλλα διακριτικά σήματα, Αθήνα, Εθνικό Τυπογραφείο, 1914.
8. Χατζηλύρας Αλεξάνδρος – Μιχαήλ, «Η Ελληνική Σημαία. Η ιστορία και οι παραλλαγές της κατά την Επανάσταση – Η σημασία και η καθιέρωσή της», Στρατιωτική Επιθεώρηση, τεύχος Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 2003, ΤΥΕΣ, σ.σ. 27-61.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΓΕΣ/ΔΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου