ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ (1.300 π.Χ.) ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΩΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ - Θ΄ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ, ΟΙ ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΣΥΡΙΟΙ - Ασσύριοι Ι
ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ (1.300 π.Χ.) ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΩΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ - Θ΄ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ, ΟΙ ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΣΥΡΙΟΙ - Σουμέριοι
Νέα Ασσυριακή αυτοκρατορία (911 - 609 π.Χ.)
ΑΝΤΑΝΤ ΝΙΡΑΡΙ ο 2ος (911 – 891 π.Χ.) : Με αναδιοργανωμένη την Ασσυριακή οικονομία, λόγω παραγωγής σιτηρών, άρχισε τις επεκτάσεις σε βάρος των Αραμαίων και των νεο - Χετταίων.
ΤΟΥΚΟΥΛΤΙ – ΝΙΝΟΥΡΤΑ ο 2ος (891 – 884 π.Χ)
ΤΟΥΚΟΥΛΤΙ – ΝΙΝΟΥΡΤΑ ο 2ος (891 – 884 π.Χ)
 |
| Ο Ασουρνασιρπάλ ο 2ος συναντά έναν υψηλό αυλικό. |
Κατέκτησε τους Αραμαίους (Σύρους) και τους Χετταίους στην βόρεια Συρία.
Υπήρξε εξαιρετικά βάναυσος βασιλιάς, έδειξε απίστευτη σκληρότητα με μαζικό ακρωτηριασμό των αιχμαλώτων του. Ξεσήκωσε πλήθος επαναστάσεων, που τις κατέπνιξε όλες στο αίμα, χρησιμοποίησε τα υλικά των πόλεων που κατακτούσε σαν οικοδομικά υλικά και διέλυσε την Φρυγία η οποία τότε δέχθηκε το τελικό χτύπημα από τους Κιμμέριους.
 |
| Σαλμανασέρ ο 3ος - μουσείο (Κων/πολη) |
ΣΑΛΜΑΝΑΣΕΡ ο 3ος (859 – 824 π.Χ.) :
Ο ΣΑΛΜΑΝΑΣΕΡ, από τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του αντιμετώπισε συνασπισμό εναντίον του με Αιγύπτιους, Σύριους και Αμμωνίτες, υπό την ηγεσία του βασιλιά της Δαμασκού Ανταντεζέρ. Συνέτριψε τον συνασπισμό αυτό στην μάχη του Καρκάρ (Qarqar) (853 π.Χ). Το 842 π.Χ. εκστρατεύει στην Συρία εναντίον του γιού του Αντανεζέρ Αζαέλ. Δεν κατάφερε να κυριεύσει την Δαμασκό, αλλά θα λεηλατήσει όλα τα περίχωρα και θα καταλάβει την Βαβυλώνα, θανατώνοντας τον βασιλιά της.
 |
Τα όρια της Ασσυριακής αυτοκρατορίας την εποχή του Σαλμανασέρ του 3ου (859 - 824 π.Χ.) και του Ασουρμπανιπάλ |
ΣΑΜΣΙ – ΑΝΤΑΝΤ ο 5ος (824 – 811 π.Χ.) :
H Aσσυρία βρίσκεται σε νέα παρακμή, με εμφύλιους πολέμους.
ΑΝΤΑΝΤ - ΝΙΡΑΡΙ ο 3ος (811- 783 π.Χ.) :
Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του ήταν ανήλικος και κυβερνούσε η μητέρα του Σαμμουραμάτ, η οποία ήταν γνωστή στους Έλληνες ως Σεμιραμίς. Η παρακμή της Ασσυρίας, ύστερα από τους εμφύλιους πολέμους του πατέρα του με τον αδελφό του, ήταν πολύ μεγάλη.
ΣΑΛΜΑΝΑΣΕΡ ο 4ος (783 – 773 π.Χ.)
ΣΑΛΜΑΝΑΣΕΡ ο 4ος (783 – 773 π.Χ.)
ΑΣΟΥΡ - ΝΤΑΝ ο 3ος (773 – 755 π.Χ.) :
Η παρακμή της Ασσυρίας συνεχίστηκε σε μεγαλύτερο βαθμό. Αντιμετώπισε μία εξέγερση
(763 π.Χ.) και δύο θανατηφόρες επιδημίες πανούκλας (765, 759 π.Χ.).
ΑΣΟΥΡ - ΝΙΡΑΡΙ ο 5ος (755- 745 π.Χ.).
ΑΣΟΥΡ - ΝΙΡΑΡΙ ο 5ος (755- 745 π.Χ.).
 |
| Τιγκλάθ - Πιλεσέρ ο 3ος - Βρετανικό μουσείο (Λονδίνο) |
ΤΙΓΚΛΑΘ - ΠΙΛΕΣΕΡ ο 3ος (745 – 727 π.Χ.) :
Ανέτρεψε τον προηγούμενο βασιλιά Ασούρ - Νιραρί τον 5ο σφάζοντας ολόκληρη την βασιλική οικογένεια.
Προχώρησε σε μεγάλες καινοτομίες και επαναστατικές αλλαγές, που σύντομα θα μετατρέψουν την Ασσυρία στο ισχυρότερο βασίλειο του κόσμου. Η μεγαλύτερη καινοτομία ήταν η παρουσία αιχμαλώτων από κατακτημένους λαούς στον Ασσυριακό στρατό, ειδικά στο πεζικό, ενώ οι ίδιοι οι Ασσύριοι συμμετείχαν περισσότερο στα ανώτερα στρατιωτικά σώματα, όπως το ιππικό. Νίκησε τους Ουραρτού, κατέλαβε τα βασίλεια των νεο - Χετταίων και της Φοινίκης. Κατέλαβε στην συνέχεια τα κράτη των Μήδων και των Περσών (737/6 π.Χ.) και οι αιχμάλωτοι σφαγιάστηκαν.
ΣΑΛΜΑΝΑΣΕΡ ο 5ος ( 727 – 722 π.Χ.)
ΣΑΛΜΑΝΑΣΕΡ ο 5ος ( 727 – 722 π.Χ.)
 |
| Σαργών ο 2ος - σε ανάγλυφοΟ κατακτητής της Ελληνικής Κύπρου το 709 π.Χ. |
ΣΑΡΓΩΝ ο 2ος (722 – 705 π.Χ.):
Τα πρώτα χρόνια νίκησε ένα συνασπισμό ΕΛΛΗΝΟΦΙΛΙΣΤΑΙΩΝ με Αιγυπτίους
ολοκληρώνοντας την κατάκτηση της Φιλισταίας. Στην συνέχεια κατέλυσε τα κράτη των νεο - Χετταίων καταλαμβάνοντας την Καρχεμίς (717 π.Χ.). Το 714 π.χ. πραγματοποίησε την όγδοη εκστρατεία του εναντίον της Ουραρτού. Ο βασιλιάς Ρούσας ο 1ος της Ουραρτού
κινήθηκε εναντίον του. Ο Σαργών τον συνέτριψε, σφάζοντας ολόκληρο τον στρατό του, αλλά ο ίδιος ο Ρούσας κατάφερε να διαφύγει.
 |
| Η Ασσυριακή αυτοκρατορία την εποχή του Σαργών του 2ου και του Ασουρμπανιπάλ. |
Ο Σαργών ο 2ος ήταν ο κατακτητής της Κύπρου.
Σύμφωνα με σφηνοειδείς επιγραφές που βρέθηκαν στα ανάκτορα του Χορσαμπάν, προκύπτει οτι η Κύπρος κατελήφθη από τον Σαργών το 709 π.Χ. Ο Σαργών έστησε την θριαμβευτική στήλη στο Κίτιο, όπου αναφέρει ότι 7 Έλληνες βασιλείς της Γιατνάκα (=Κύπρου - στα Ασσυριακά θα πει νησί των Δαναών) τον προσκύνησαν και του φίλησαν τα πόδια. Στην συνέχεια έκτισε τα μεγαλοπρεπή ανάκτορα του Χορσαμπάν που εγκαινιάστηκαν το 706 π.Χ.
Ο Σαργών σκοτώθηκε το 705 π.Χ. σε μάχη εναντίον των Κιμμερίων.
 |
| Η ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΣΑΡΓΩΝ Β' ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΚΙΤΙΟ |
Την πρώτη μαρτυρία για την ύπαρξη βασιλέων και βασιλείων στην Κύπρο την έχουμε από επιγραφή πάνω σε λίθινη στήλη που βρέθηκε στο Κίτιο το 1845. Χρονολογείται γύρω στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. [707 π.Χ.].
Η στήλη παριστάνει σε ανάγλυφο, γενειοφόρο βασιλιά, τον Σαργών Β’ [721-705], ντυμένο με μακρύ ασσυριακό χιτώνα και κάλυμμα στην κεφαλή του. Έχουν βρεθεί πολλές τέτοιες στήλες με παραστάσεις Ασσύριων βασιλέων. Το σημαντικό στοιχείο που κάνει το εύρημα αυτό μοναδικό για την ιστορική έρευνα, είναι η επιγραφή [σφηνοειδής] που βρίσκεται χαραγμένη στις πλευρές της λίθινης στήλης και που μας πληροφορεί περιληπτικά τα εξής: Η Κύπρος ονομάζεται από τους Ασσυρίους, Iadnana, ενώ τους Έλληνες [σε άλλες επιγραφές] τους ονομάζουν Iamana. Αυτό δείχνει πως έβλεπαν οι Ασσύριοι, τη σχέση της Κύπρου με τους υπόλοιπους Έλληνες. Το όνομα Γιατνάνα, παραπέμπει στους Δαναούς [ομηρική ονομασία για τους Έλληνες], καθώς και στουςΊωνες [ονομασία των Ελλήνων του 8ου αιώνα π.Χ.].
Η επιγραφή αναφέρει ότι η Iadnana, είχε επτά βασιλείς που ασπάστηκαν τα πόδια του και έφεραν τον φόρος τους στη Βαβυλώνα που ήταν χρυσός, ασήμι, έβενος, πύξος και τον θησαυρό της χώρας τους [ίσως να εννοεί το χαλκό].
Σύμφωνα με τους ιστορικούς η Κύπρος ήταν κάτω από την Ασσυριακή κατοχή για πολύ λίγο καιρό, από το 707 π.Χ. έως το 669 π.Χ. Την περίοδο αυτή οι Κύπριοι βασιλείς έχαιραν ευρείας αυτονομίας, ήταν όμως φόρου υποτελείς στον Ασσύριο Βασιλιά Σαργών Β΄. Ακολούθησε μια περίοδος «ανεξαρτησίας» εκατόν περίπου χρόνων. Κατά την Ασσυριακή περίοδο κάποια βασίλεια είχαν ήδη Φοίνικες βασιλείς, όπως το Κίτιο και η Αμαθούντα, που αναφέρονται με τα ονόματα Qartihadast και Nuria αντίστοιχα.
Οι στήλες αυτές στήνονταν σε όλη την Ασσυριακή επικράτεια, σαν προπαγανδιστικά εργαλεία επίδειξης ισχύος του Ασσύριου βασιλιά προς τους υποτελείς προς αυτόν λαούς και βασιλείς.
Παραθέτουμε πιο κάτω το κείμενο της αρχαίας ενεπίγραφης στήλης που έστησε στο Κίτιο ο Ασσύριος βασιλιάς Σαργών Β’ σε μετάφραση:
[Εφτά βασιλεί]ς της Ιa’, περιοχής [της Ιad]nana, που [βρίσκεται] σε επτά ημερών ταξίδι [στο μέσο της] θάλασσας του δύοντος ηλίου, και τους οποίους οι κατοικίες είναι μακριά – [από] μέρες μακρινές [δεν είχαν πληρώσει;] το φόρο της Ασσυρίας, γιατί κανείς από τους βασιλείς, πατέρες μου [που προηγήθηκαν] εμού [δεν είχε καν ακού]σει το όνομα της χώρας τους – άκουσαν από το μέσο της θάλασσας [για τα κατορθώματα που έκανα] στη Χαλδαία και στη χώρα των Hatti και οι καρδιές τους χτύπησαν γοργά, ο [φόρ]ος τους: χρυσός, ασήμι, [σκεύη από] έβενο, πύξο, ο θησαυρός της χώρας τους, [μέσα στη] Βαβυλώνα εν τη παρουσία [έφεραν και] ασπάστηκαν τα πόδια μου.
Βιβλιογραφία: Βάσος Καραγιώργης, Κύπρος το σταυροδρόμι της ανατολικής Μεσογείου, 1600-500 π.Χ., σσ.153-154, εκδόσεις ΚΑΠΟΝ 2002.
 |
| Ο Σεναχειρίμπ με την επίσημη βασιλική του στολή |
ΣΕΝΑΧΕΙΡΙΜΠ (705 – 681 π.Χ.)
Ο Σεναχειρίμπ κατάφερε να ανακαταλάβει οριστικά την Βαβυλώνα (689 π.Χ.) όπου για να εκδικηθεί τον θάνατο του γιού του, επιδόθηκε σε αμέτρητες σφαγές, καταστροφές και λεηλασίες όλων των ναών. Η μεγαλύτερη ιεροσυλία του ήταν η καταστροφή τον ναού του Εσαγκίλα, ο οποίος αναφέρεται σαν ο πύργος της Βαβέλ.
 |
| Ο Σεναχειρίμπ ως εστεμμένος πρίγκηπας |
Το 701 π.Χ. ο Σεναχειρίμπ πολιόρκησε τα Ιεροσόλυμα. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, σύμφωνα με τα Ασσυριακά χρονικά, έλυσε την πολιορκία και επέστρεψε με ολόκληρο τον στρατό του στην Νινευή. Σύμφωνα με την Βίβλο (Β΄ Βασιλέων 18 : 13) ο αρχάγγελος Γαβριήλ με εντολή του θεού Ιεχωβά θανάτωσε 185.000 Ασσυρίους στρατιώτες. Άλλες σοβαρές πηγές σχετικά με το θέμα, γράφουν για μία μεγάλη καταστροφή τότε στον στρατό των Ασσυρίων. ( Ιώσηπος, Ηρόδοτος).
Ο Ιουδαίος Ιώσηπος λέει ότι μία αιφνίδια ασθένεια αποδεκάτισε τον Ασσυριακό στρατό. Ο Ηρόδοτος λέει ότι ο Σεναχειρίμπ εκστράτευσε κατά του Αιγύπτιου Φαραώ Σέθη, του οποίου ο στρατός λιποτάκτησε, επειδή τρομοκρατήθηκε από το απίστευτο μέγεθος του Ασσυριακού στρατού. Ο Σέθης ονειρεύτηκε, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ένα θεό ο οποίος του είπε να προχωρήσει. Τότε εμφανίστηκαν αρουραίοι που ροκάνισαν τις ασπίδες των Ασσυρίων, με αποτέλεσμα απροστάτευτοι να εξουδετερωθούν όλοι εύκολα στην μάχη. Στον ναό του θεού Φθά υπάρχει πέτρινος ανδριάντας του θεού Σέθη με έναν αρουραίο στο χέρι.
Ο Σεναχειρίμπ δολοφονήθηκε από τους μεγαλύτερους γιούς του, οι οποίοι δεν τον συγχώρησαν για την καταστροφή του ναού του Εσαγκίλα στην Βαβυλώνα.
 |
| Ο Εσαρχαδών σε ανάγλυφο - Μουσείο Βερολίνου |
ΕΣΑΡΧΑΔΩΝ (681 – 669 π.Χ.)
Ο μικρότερος γιός και διάδοχος του Σεναχειρίμπ, είναι αυτός ο οποίος οικοδόμησε τον ναό του Εσαγκίλα στην Βαβυλώνα, που είχε καταστρέψει ο πατέρας του. Εμφανίστηκαν οι Κιμμέριοι (679 π.Χ.) που είχαν σκοτώσει τον παππού του Σαργών τον 2ο. Τους νίκησε και τους ανάγκασε να αποσυρθούν δυτικότερα προς την περιοχή της Ε.Α.Χ. όπου κατέστρεψαν το βασίλειο της Φρυγίας (676 π.Χ.) Την εποχή του η Πεντάπολη των Φιλισταίων έγινε επαρχία της Ασσυρίας. Το 671 π.Χ. εκστράτευσε εναντίον του Αιγύπτιου Φαραώ Taharqa και τον νίκησε. Ήταν ο πρώτος Ασσύριος βασιλιάς που υπέταξε την Αίγυπτο, στήνοντας θριαμβευτική στήλη.
 |
| Ο θεός γενάρχης των Ασσυρίων Ασσούρ μέσα στον ηλιακό δίσκο – προήρχετο από τον ηλιακό θεό των Σουμερίων Ουτού |
 |
| 1. Ασουρμπανιπάλ - 2.Εσαρχαδώ 3.Σαργών ο 2ος - 4.Σεναχειρίμπ |
ΑΣΟΥΡΜΠΑΝΙΠΑΛ (669 – 627 π.Χ.)
Διαδέχθηκε τον πατέρα του σε ηλικία 16 ετών και βασίλευσε 42 χρόνια.
Στους Έλληνες ήταν γνωστός σαν Σαρδανάπαλος, λόγω της υπερβολικής του ακολασίας.
Ήταν ο τελευταίος βασιλιάς με τον οποίο η Ασσυριακή αυτοκρατορία έφτασε στο αποκορύφωμα της.
Ήταν πασίγνωστος για την αγάπη του στα γράμματα και τις επιστήμες. Ίδρυσε την βιβλιοθήκη του Σαρδανάπαλου στην Νινευή συγκεντρώνοντας όλα τα χειρόγραφα. Κατά τον ιστορικό Ιουστίνο ήταν ο πρώτος και τελευταίος Ασσύριος βασιλιάς που ήξερε να γράφει και να διαβάζει, αλλά παρόλα αυτά η βιαιότητα του ήταν ακόμα μεγαλύτερη.
Ο Έλληνας Σαρδανάπαλος, δημιούργημα του Κτισία του Κνίδιου, σχετίζεται με τον βασιλιά Ασουρμπανιπάλ, αλλά δέν ταυτίζεται απόλυτα μαζί του, αποτελεί δηλαδή ένα συνοθύλευμα στοιχείων των τελευταίων βασιλέων της Ασσυρίας. ιδιαίτερα του Ασουρμπανιπάλ. Σύμφωνα με τον Κτισία ο Σαρδανάπαλος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Ασσυρίας (κάτι που δεν ισχύει για τον Ασουρμπασινάλ, επειδή ακολούθησαν άλλοι τρείς), και στις μέρες του επαναστάτησε ο βασιλιάς των Μήδων Αρσάκης, ο οποίος τον νίκησε. Τότε ο Σαρδανάπαλος κάηκε μαζί με τις γυναίκες του για να μην πέσει στα χέρια του.
 |
| Ο Ασουρμπανιπάλ ως στυλοβάτης του ναού του Ασσούρ |
Μετά τον θάνατο του Φαραώ Taharqa που είχε ηττηθεί απο τον πατέρα του (664 π.Χ.) ο διάδοχος του Tantamani κήρυξε την ανεξαρτησία της Αιγύπτου, ορίζοντας την Θήβα πρωτεύουσα του. Ο Ασουρμπανιπάλ τον νίκησε, λεηλάτησε την Θήβα, αλλά αργότερα η Αίγυπτος έγινε ανεξάρτητη υπό τον αντίπαλο του Ψαμμήτιχο, γιό του Νεχώ, που ήταν υποτελής στον Ασουρμπανιπάλ.
Σύμφωνα με Ασσυριακό χειρόγραφο ο βασιλιάς της Λυδίας Γύγης είδε σε όνειρο τον Ασσύριο θεό Ασσούρ να του ζητά να υποταχθεί με την θέληση του στον Σαρδανάπαλο για να τον βοηθήσει να νικήσει τους εχθρούς του. Πραγματικά το έκανε και σε λίγο έδιωξε τους Κιμμέριους, αλλά όταν αργότερα υποστήριξε τον Αιγύπτιο επαναστάτη Tantamani, το βασίλειο του λεηλατήθηκε απο τους Κιλίκιους.
Οι σχέσεις του με το Ελάμ ήταν αρχικά καλές αφού ο βασιλιάς Ουρτακού (674 – 664 π.Χ) φοβόταν την ισχύ του. Ο διάδοχος του όμως Τεμπτί - Κουμμά - Σεσουσινάκ (664 – 653 π.Χ.) επιτέθηκε στην Ασσυρία και ο Ασουρμπανιπάλ τον συνέτριψε στην μάχη του Ουμπαί (653 π.Χ.). Έτσι το Ελάμ για πρώτη φορά κατακτήθηκε από την Ασσυρία.
Το 652 π.Χ. επαναστάτησε ο Σαμάς - σουμ - ουκίν στην Βαβυλώνα, που μισούσε τον σκληρό ζυγό του Σαρδανάπαλου. Ο Ασουρμπανιπάλ, μετά από δύο χρόνια πολιορκίας, τον συνέτριψε και τον έκαψε στα ανάκτορα (648 π.Χ.). Ακολούθησαν σκηνές απίστευτων σφαγών στα ανάκτορα της Βαβυλώνας από τους Ασσύριους. Οι ιστορικοί μιλάνε για κανιβαλισμό. Το 640 π.Χ. συνέτριψε οριστικά την τελευταία εξέγερση των Ελαμιτών ισοπεδώνοντας την χώρα, ενώ το 653 π.Χ. κατόρθωσε επιτυχώς να διώξει τους Σκύθες που είχαν επιτεθεί στην πόλη των Μήδων.
ΑΣΟΥΡ - ΕΤΙΛ – ΙΛΑΝΙ (631 – 627 π.Χ.) Επί των ημερών του ήρθε η κατακόρυφη παρακμή της Ασσυρία.
ΣΙΝ - ΣΟΥΜΟΥ - ΙΣΙΡ (627 π.Χ.)
ΣΙΣΑΡΙΣΚΟΥΝ (627 – 612 π.Χ.)
Ο Ναβοπαλάσαρ, ο πατέρας του Ναβουχοδονόσορα, κατέλαβε την Βαβυλώνα και την κήρυξε ανεξάρτητη από την Ασσυρία. Ο Σισαρισκούν χάθηκε στην πολιορκία της Νινευή.
ΑΣΟΥΡ - ΟΥΜΠΑΛΙΤ ο 2ος (612 – 609 π.Χ.)
Ο τελευταίος βασιλιάς της Ασσυρίας.
Η Ασσούρ κατελήφθη από τους Βαβυλώνιους το 614 π.Χ. και λίγο αργότερα η πρωτεύουσα Νινευί, μετά από πολιορκία τριών ετών (612 π.Χ.), καταστράφηκε ολοσχερώς. Ο Ασσύριος βασιλιάς κατέφυγε στην Χαρράν, την τελευταία πόλη που είχε παραμείνει στα χέρια των Ασσυρίων, που πολιορκούσε ο Ναβοπαλάσαρ με την βοήθεια Περσών και Μήδων. Όταν καταλήφθηκε και η Χαρράν (609 π.Χ.) απο τους νεο - Βαβυλώνιους του Ναβοπαλάσαρ όλη η Ασσυρία υποδουλώθηκε τότε στη Βαβυλώνα των Σημιτών Χαλδαίων και η Ασσυριακή αυτοκρατορία τερματίστηκε οριστικά.
 |
| Οι Ασσύριοι την εποχή της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών της Περσίας |
Μετά την κατάληψη των Βαβυλωνίων τυπικά διαλύθηκε το Ασσυριακό κράτος, οι Ασσύριοι όμως εξακολουθούσαν να υπάρχουν στους ίδιους τόπους.
Οι Πέρσες ιδιαίτερα που ήταν νεοδημιούργητος πολιτισμός χωρίς δικές τους μακροχρόνιες παραδόσεις αντέγραψαν τον πολιτισμό των Ασσυρίων, ο οποίος εμφανίζεται περίπου σαν μία νέα του έκδοση, με την μόνη σημαντική διαφορά ότι οι Πέρσες σαν περισσότερο πολιτισμένοι περιόρισαν σημαντικά τις ακρότητες και τις σφαγές των κατακτημένων λαών.
Ο κορυφαίος Ασσυριολόγος George Roux λέει ότι μπορεί οι πόλεις τους να καταστράφηκαν, αλλά οι παλιοί Ασσύριοι εξακολουθούσαν να ζουν στην ύπαιθρο, ενώ και πολλές πόλεις τους όπως η Αράπκα, έμειναν ανέπαφες. Οι Ασσύριοι έμειναν υποτελείς στους Πέρσες πληρώνοντας φόρο στον μεγάλο βασιλιά.
 |
| Ο θεός των Περσών Αχούρα Μάσδα όμοιος με τον Ασσύριο θεό Ασσούρ |
Σάν σκληροί πολεμιστές ήταν η κύρια δύναμη μαζί με τους Λυδούς του Περσικού στρατού, αποτελούσαν το βαρύ πυροβολικό.
Η γλώσσα τους, η Αραμαική, έγινε από τους Πέρσες η διπλωματική τους γλώσσα που την καθιέρωσαν στην συνέχεια σαν παγκόσμια γλώσσα, μέχρι την εποχή που αντικαταστάθηκε από τα Ελληνικά.
Το διοικητικό, το ταχυδρομικό και το οδικό σύστημα των Περσών ήταν αντιγραφή των αντίστοιχων συστημάτων που χρησιμοποιούσαν οι Ασσύριοι την εποχή της μεγάλης τους ισχύος, δηλαδή τους πρώτους αιώνες της 1ης χιλιετίας π.Χ.
Ο Δαρείος ξεκίνησε στην Περσέπολη την κατασκευή απέραντων πολυτελέστατων ανακτόρων, όπου κάθε νέος βασιλιάς προσέθετε και κάποιο νέο μεγάλο κτίριο με την προσωπική του υπογραφή. Αυτή η συνήθεια ήταν παράδοση των Ασσυρίων βασιλέων, οι οποίο είχαν τεράστιες τοιχογραφίες από την ζωή του βασιλιά στα παλάτια τουςι. Ο Δαρείος έχτισε την Apadana, την αίθουσα ακροάσεων και στην συνέχεια ο Ξέρξης άρχισε την κατασκευή της αίθουσας του θρόνου, με τις 100 κολώνες. Τα γνωστά τεράστια λιοντάρια με τις γενειοφόρες κεφαλές που συναντάμε σε όλα τα ανάκτορα των Ασσυρίων βασιλέων, τα συναντάμε επίσης όμοια στην Πύλη των εθνών, την κύρια είσοδο της Περσέπολης. ΄Επίσης ο θεός των Περσών Αχούρα Μάσδα εμφανίζεται με την ίδια ανθρώπινη μορφή του θεού των Ασσυρίων Ασσούρ πάνω στον ηλιακό δίσκο.
 |
| Ασσύριοι στρατιώτες αποδίδουν τιμές στον βασιλιά των Περσών Δαρείο |
Οι Πέρσες είχαν γενειάδες όπως οι Ασσύριοι ανάλογα με την κοινωνική τάξη που ανήκαν, οι χαμηλές κοινωνικές τάξεις και οι δούλοι είχαν κοντές γενειάδες, οι ευγενείς μεγαλύτερες από μέτριες μέχρι μακριές, οι δε βασιλείς από την εποχή του Δαρείου και μετά τεράστιες, στα πρότυπα των Ασσύριων βασιλέων.
Η ενδυμασία τους ήταν το μοναδικό πράγμα στο οποίο είχαν σημαντική διαφορά οι Πέρσες. Δέν φορούσαν τον γνωστό πανάρχαιο Ασσυριακό χιτώνα, αλλά βαριά και κλειστά ρούχα, που έμοιαζαν πολύ περισσότερο με τα σημερινά,
Οι Ασσύριοι κάτω απο αυτές τις συνθήκες προσαρμόστηκαν εύκολα στο Περσικό βασίλειο των Αχαιμενιδών, υπηρετώντας με μεγάλη όρεξη στον στρατό του μεγάλου βασιλιά σαν οι πιο σκληροί πολεμιστές, ενώ πάντα εμφανίζονται να δίνουν αδιαμαρτύρητα φόρο τιμής στον βασιλιά. Η μοναδική τους εξέγερση με απόπειρα επαναφοράς της Ασσυριακής μοναρχίας έγινε το 350 π.Χ. επί Αρταξέρξη του 3ου. Ο Αρταξέρξης, μετά την καταστολή του κινήματος, ευνούχισε 400 αρχηγούς των Ασσυρίων..
 |
| Τοιχογραφία της Περσέπολης με τον Δαρείο στα πρότυπα των Ασσύριων βασιλέων |
Αργότερα υποτάχθηκαν στους Έλληνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και αποτέλεσαν τμήμα του μεγάλου βασιλείου των Σελευκιδών. Οι Έλληνες είχαν τον δικό τους μεγάλο πολιτισμό και δεν χρειάστηκε, όπως οι άλλοι, να αντιγράψουν τίποτε από τα Ασσυριακά έθιμα.
Ο Μέγας Αλέξανδρος θέλησε να κατασκευάσει νέα ανάκτορα στην Βαβυλώνα. Ο ιστορικός Αρριανός στο έργο του "Η ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου" γράφει ότι 10.000 Ασσύριοι εργάτες εργάστηκαν τότε για την κατασκευή φραγμάτων.
Ο ΛΑΟΣ ΤΩΝ ΑΣΣΥΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
Οι Ασσύριοι, μέχρι την εμφάνιση του Χριστιανισμού, χωρίς να δημιουργούν προβλήματα, παρέμειναν πιστοί στους Έλληνες Σελευκίδες και διατήρησαν την εθνική τους ταυτότητα μέσω της Αραμαϊκής γλώσσας. Τα Αραμαϊκά είχαν αντικαταστήσει σταδιακά στον Ασσυριακό λαό τα πανάρχαια Ακκαδικά. Την εποχή της πτώσης στους Χαλδαίους Βαβυλώνιους τα Ακκαδικά τα μιλούσαν μονάχα οι βασιλείς και το στενό τους περιβάλλον.
 |
| Ο Άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος, ιδρυτής της Ασσυριακής εκκλησίας |
Ο εκχριστιανισμός των Ασσυρίων
Οι Ασσύριοι ήταν ο πρώτος λαός που ασπάστηκε την Χριστιανική θρησκεία. Δεν την εγκατέλειψαν ποτέ, παραμένοντας όλοι χριστιανοί μέχρι και σήμερα. Η Ασσυριακή Εκκλησία αναφέρεται ότι ιδρύθηκε το 33 μ.Χ. στην Έδεσσα από τον Απόστολο Θωμά και τον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο, ετεροθαλή αδελφό του Ιησού.
Το γεγονός ότι η Αραμαϊκή γλώσσα που μιλούσαν ήταν η μητρική γλώσσα του Ιησού Χριστού, ήταν ο βασικότερος λόγος που οι Ασσύριοι δέχτηκαν τόσο εύκολα τον Χριστιανισμό από τον 1ο αιώνα.
Το 179 μ.Χ. ήταν η επίσημη θρησκεία τους.
Ο Χριστιανισμός είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ταυτότητας των νεο – Ασσυρίων.
Όποιος Ασσύριος τις δύο τελευταίες χιλιετίες, άλλαζε θρησκεία (γινόταν για παράδειγμα μουσουλμάνος), έχανε ταυτόχρονα και την εθνική του ταυτότητα.
Η μεγαλύτερη προσωπικότητα στα πρώτα χρόνια της Ασσυριακής εκκλησίας ήταν ο Εφραίμ ο Σύριος (306 – 379 μ.Χ.) διάκονος, εκκλησιαστικός συγγραφέας, θεολόγος και υμνογράφος. Έγραψε πάνω από 300 ύμνους και μετά τον θάνατο του ανακηρύχθηκε άγιος, ακόμα και από τους δυτικούς.
Η Χριστιανική εκκλησία της Ασσυρίας ή Ασσυριακή εκκλησία έχει την δική της ταυτότητα και διέπεται από τις αρχές του επίσκοπου Νεστόριου. Αυτός θεωρήθηκε αιρετικός για τους Ορθόδοξους . Οι Ασσύριοι χριστιανοί, σαν πολύ πιο φιλελεύθεροι δεν κάνουν καμιά διάκριση ανάμεσα στην δική τους εκκλησία και τις υπόλοιπες χριστιανικές.
 |
| Εφραίμ ο Σύριος (3ος αι. μ.Χ.) - Μωσαϊκό από την Έδεσσα |
Οι Ασσύριοι χριστιανοί ανήκουν σε όλα τα δόγματα.
Υυπάρχουν 26% Ορθόδοξοι, 4% Ρωμαιοκαθολικοί, 45% χριστιανοί Χαλδαίοι και μόνο 20% ανήκουν στην επίσημη Ασσυριακή εκκλησία της Ανατολής.
Οι χριστιανοί Ασσύριοι ξεκίνησαν από νωρίς ευρύτατες αποστολές σε ολόκληρη την Ασία και από τον 6ο αιώνα μ.Χ. είχαν διαδώσει τον Χριστιανισμό σε ολόκληρη την Κίνα και την Μογγολία. Το Ασσυριακό αλφάβητο ήταν το πρώτο αλφάβητο των Μογγόλων. Στην Κίνα οι Ασσύριοι ιεραπόστολοι βρέθηκαν από το 800 μ.Χ. ενώ τον 12ο αιώνα η Ασσυριακή χριστιανική εκκλησία ήταν μεγαλύτερη απο την Ορθόδοξη και την Καθολική μαζί.
Οι Ασσύριοι χριστιανοί είχαν καλές σχέσεις με τους Πέρσες βασιλείς της δυναστείας των Σασσανιδών, γι'αυτό δέχθηκαν με πρωτοβουλία τους όλους τους διωχθέντες χριστιανούς. Εκτός αυτού μελετούσαν εντατικά και αρχαία Ελληνική φιλοσοφία,γι'αυτό με πρωτοβουλία τους οι Σασσανίδες δέχθηκαν επίσης τους Έλληνες νεοφιλοσόφους τους διωχθέντες από τους Χριστιανούς μετά τον 4ο αιώνα.
Ο μισός στρατός του Τζένγκις Χάν ήταν Ασσύριοι χριστιανοί.
Όταν έφτασε ο Μάρκο Πόλο στην Κίνα τον 11ο αιώνα έμεινε έκπληκτος από τον τεράστιο βαθμό διάδοσης του χριστιανισμού στην χώρα από τους Ασσύριους ιεραποστόλους. Το σχίσμα της Ασσυριακής εκκλησίας με τις χριστιανικές εκκλησίες της Δύσης έγινε τον 5ο αιώνα με την τοποθέτηση στον πατριαρχικό θρόνο απο τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον 2ο του Ασσύριου επισκόπου Νεστόριου (428 - 431) που θεωρήθηκε αιρετικός λόγω της πιό ορθολογικής γνώμης που είχε για την Παναγία.
 |
| Ο πατριάρχης Νεστόριος |
Ο Νεστόριος δίδασκε ότι ο Ιησούς είχε δύο φύσεις, την θεία και την ανθρώπινη. Η Παναγία ήταν η μητέρα του ανθρώπου Χριστού και όχι του θεού, γι'αυτό την έλεγε Χριστοτόκο. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος είπε, μία γυναίκα, να γεννήσει ένα θεό.
Αυτό έφερε την βίαιη αντίδραση του πατριάρχη της Αλεξάνδρειας Κυρίλλου και του πάπα της Ρώμης Σελεστίνου του 1ου. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο 2ος που υποστήριζε τον Νεστόριο συγκάλεσε την 3η Οικουμενική Σύνοδο (431 μ.Χ.) στην Έφεσο, η οποία παρά την υποστήριξη του αυτοκράτορα, καταδίκασε τον Νεστόριο και τον ανάγκασε εγκαταλείποντας τον πατριαρχικό θρόνο να εξοριστεί την Αίγυπτο.
Οι Ασσύριοι χριστιανοί είναι βασικά Νεστοριανοί αλλά δέν έκαναν ποτέ διακρίσεις.
Δεν επηρεάστηκαν καθόλου από την ταχύτατη διάδοση του Ισλαμισμού σε ολόκληρη την Ασία και παρέμειναν χριστιανοί πάντοτε παρά τις αφόρητες πιέσεις και τους διωγμούς,
Εκτός από τον Χριστιανισμό μελέτησαν βαθιά και όλους τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους όπως τον Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Ιπποκράτη και Γαληνό.
Οι Άραβες θαύμαζαν τις γνώσεις των Ασσυρίων και μαθήτευσαν κοντά τους.
Μετά τον 12ο αιώνα κάτω από το βάρος της πολύ υψηλής φορολογίας για τους μη μουσουλμάνους, πολλοί αλλαξοπίστησαν και έτσι έχασαν την εθνική τους ταυτότητα.
. Το τελικό χτύπημα στους Ασσυρίους θα το δώσουν οι ορδές του εκτουρκισμένου Μογγόλου Ταμερλάνου (1336 - 1405), ο οποίος είχε καταλάβει σχεδόν ολόκληρη την Ασία ως το Αιγαίο, σφάζοντας και καταστρέφοντας ότι έβρισκε μπροστά του.
Η γενοκτονία των Ασσυρίων από τους Τούρκους
 |
| Ασσύριοι χριστιανοί ιερείς |
Ο Ταμερλάνος (γύρω στο 1400) έφερε σημαντικές καταστροφές εξαφανίζοντας την Ασσυριακή εκκλησία, με εκτεταμένες σφαγές των περισσότερων επισκοπών των Ασσυρίων.
Οι Νεστοριανοί της Ασσυριακής εκκλησίας της Κύπρου αποφάσισαν στο Συμβούλιο της Φλωρεντίας (1445) να ασπαστούν το Ρωμαιοκαθολικό δόγμα, ιδρύοντας έτσι την Χαλδαϊκή εκκλησία την οποία αποτελούν Ασσύριοι που αποχώρησαν από το δόγμα του Νεστόριου και ασπάστηκαν τον Καθολικισμό.
Την ίδια εποχή ο πατριαρχικός θρόνος της Ασσυρίας παρήκμασε τόσο που έγινε κληρονομικός ως το 1552, που οι ιερείς επέβαλαν στην θέση του πατριάρχη τον Ιωάννη Σουλάκα (Johannan Sulaqa) (1510 - 1554). Αυτός ταξίδεψε την ίδια χρονιά στην Ρώμη δηλώνοντας την υποταγή της Ασσυριακής εκκλησίας στο παπικό δόγμα. Ο Ιωάννης Σουλάκα δολοφονήθηκε δύο χρόνια αργότερα και από τότε η Ασσυριακή εκκλησία πέρασε διάφορες περιπέτειες, ανεβαίνοντας διαδοχικά στον πατριαρχικό θρόνο ιερείς που άλλοτε ήταν πιστοί στο Ρωμαιοκαθολικό δόγμα (Χαλδαίοι χριστιανοί), άλλοτε ήταν σε ρήξη με το δόγμα πιστοί στο Νεστοριανό δόγμα (Ασσύριοι χριστιανοί).
Ανεξάρτητα απο το δόγμα που ασπάστηκαν οι Ασσύριοι διατήρησαν πάντοτε την πίστη τους στην Χριστιανική θρησκεία, την εθνική τους ταυτότητα και τις μνήμες τους από τους αρχαίους σκληρούς πολεμοχαρείς τους προγόνους τους.
Τα περισσότερα τμήματα του πληθυσμού τους ζούσαν στην Οθωμανική Τουρκία και το Ιράκ.
Το 1915 θα γνωρίσουν μιά από τις μεγαλύτερες εθνικές τους καταστροφές.
Οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Τουρκίας ειδικά οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι κατηγορήθηκαν απο τους Τούρκους σαν πράκτορες και σύμμαχοι των Ρώσων, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν εκτεταμένες σφαγές εναντίον τους.
Υπολογίζεται ότι εκείνο το διάστημα σφαγιάστηκαν γύρω στους 1.500.000 Αρμένιοι, οι απόγονοι του επίσης θρυλικού αρχαίου βασιλείου της Ουραρτού και άλλοι 750.000 Ασσύριοι. Μνημείο για την σφαγή των Αρμένιων και των Ασσύριων στήθηκε στήθηκε στην πρωτεύουσα της Αρμενίας Εριβάν.
5.000.000 Ασσύριοι διώχθηκαν απο τους Τούρκους στην Ρωσία, όπου ο τελευταίος τσάρος Νικόλαος ο 2ος τους εγκατέστησε σε όλες τις μεγάλες πόλεις της αυτοκρατορίας.
 |
| Ασσύριες θρησκευόμενες χριστιανές γυναίκες |
Το 1918 εγκαταστάθηκαν 300 οικογένειες Ασσυρίων στην Αθήνα (από την Ρωσία), στις περιοχές του Πειραιά και του Αιγάλεω.
Οι Ασσύριοι εξακολουθούσαν να ζούν σαν Χριστιανοί στο Ιράκ, την φυσική τους κοιτίδα. Το 1915 αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού του Ιράκ και την τρίτη εθνολογική του δύναμη. Από τότε άρχισαν εντατικά να μεταναστεύουν μαζικά σε χώρες της δυτικής Ευρώπης, στην Αμερική και στην Αυστραλία.
Σημαντική θέση κατέχει η ομογένεια των Ασσυρίων στο Σικάγο των ΗΠΑ με τους πρώτους Ασσυρίους να μεταναστεύουν εκεί απο το 1880, στην δεκαετία του 1940 ο πληθυσμός των Ασσυρίων ήταν 5.000, μόνο στην πόλη του Σικάγου και 70.000 σε ολόκληρη την Αμερική.
Οι Ασσύριοι εξακολουθούσαν να ζούν σαν Χριστιανοί στο Ιράκ, την φυσική τους κοιτίδα. Το 1915 αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού του Ιράκ και την τρίτη εθνολογική του δύναμη. Από τότε άρχισαν εντατικά να μεταναστεύουν μαζικά σε χώρες της δυτικής Ευρώπης, στην Αμερική και στην Αυστραλία.
Σημαντική θέση κατέχει η ομογένεια των Ασσυρίων στο Σικάγο των ΗΠΑ με τους πρώτους Ασσυρίους να μεταναστεύουν εκεί απο το 1880, στην δεκαετία του 1940 ο πληθυσμός των Ασσυρίων ήταν 5.000, μόνο στην πόλη του Σικάγου και 70.000 σε ολόκληρη την Αμερική.
Στο Ιράκ το ποσοστό των Ασσυρίων στον συνολικό πληθυσμό έπεσε απο τις συνεχείς μεταναστεύσεις στο 2%. Τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο έχασαν την ζωή τους τα 2/3 των Ασσυρίων.
Σήμερα στον κόσμο υπάρχουν περίπου 4.500.000 Ασσύριοι, από τους οποίους τα 3.000.000 ζούν στο Ιράκ, Ιράν, Τουρκία και στην Συρία. Οι υπόλοιποι 1.500.000 ζουν σε χώρες της διασποράς στην Δύση.
Στις ΗΠΑ ζούν σήμερα περίπου 250.000 Ασσύριοι, εκ των οποίων οι 150.000 είναι Χαλδαίοι Χριστιανοί, που ζούν οι περισσότεροι στην περιοχή του Ντιτρόιτ, στο Μίτσιγκαν και 100.000 Ασσύριοι χριστιανοί του Νεστοριανού δόγματος που ζούν οι περισσότεροι στο Ιλινόις του Σικάγου.
 |
| Διαμαρτυρία Χριστιανών Ασσυρίων στο κτίριο του ΟΗΕ στην Τεχεράνη για την γενοκτονία απο τους μουσουλμάνους στο Ιράκ (2010) |
Το τελικό μεγάλο πλήγμα το δέχθηκαν οι Ασσύριοι στο Ιράκ μετά το 2003, την πτώση του Σαντάμ Χουσείν από τους Αμερικάνους. Ο Σαντάμ προστάτευε τους Ασσύριους. Μετά την επικράτηση στην χώρα των ακρότατων Ισλαμικών στοιχείων, ξεκίνησε ομαδικός και αδιάκριτος διωγμός και σφαγές όλων των Χριστιανών, με κύρια θύματα όπως ήταν αναμενόμενο τους Ασσύριους.
Ο πληθυσμός των Ασσυρίων στο Ιράκ πρίν την πτώση του Σαντάμ Χουσείν ήταν γύρω στα 2.000.000. Στην συνέχεια την τελευταία δεκαετία, λόγω των ανεξέλεγκτων σφαγών και της τρομοκρατίας των φανατικών Ισλαμιστών, οι Ασσύριοι στο Ιράκ απέμειναν κάτω από 800.000 και κινδυνεύουν με αφανισμό.
Η συντριπτική πλειοψηφία των εναπομεινάντων Ασσυρίων στο Ιράκ, βρίσκεται σήμερα στην Μοσούλη, στο κεντρικό Ιράκ, την πόλη που ταυτίζεται με την αρχαία πρωτεύουσα των Ασσυρίων Νινευή. –
Ζ. ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου