ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ (1.300 π.Χ.) ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΩΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ - Θ΄ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ, ΟΙ ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΣΥΡΙΟΙ - Οι Βαβυλώνιοι Ι

 

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ (1.300 π.Χ.) ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΩΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ - Θ΄ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ, ΟΙ ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΣΥΡΙΟΙ - Ασσύριοι ΙΙ

 

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ (1.300 π.Χ.) ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΩΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ - Θ΄ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ, ΟΙ ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΣΥΡΙΟΙ - Ασσύριοι Ι

 

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ (1.300 π.Χ.) ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΩΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ - Θ΄ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ, ΟΙ ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΣΥΡΙΟΙ - Σουμέριοι

Η  ΔΙΕΘΝΗΣ  ΣΚΗΝΗ  ΤΟΥ  1.300  Π.Χ.  Η  ΒΑΒΥΛΩΝΑ  ΚΑΙ  Η   ΣΗΜΙΤΙΚΗ  ΦΥΛΗ  ΤΩΝ  ΧΑΛΔΑΙΩΝ

Οι  κρεμαστοί  κήποι  της  Βαβυλώνας

Οι  κρεμαστοί  κήποι  της  Βαβυλώνας.

Τα βασιλικά ανάκτορα της  Βαβυλώνας  ήταν χτισμένα στο ανατολικό τμήμα της πόλης, όπου βρίσκονταν και οι περίφημοι κρεμαστοί κήποι, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, που ποτίζονταν με έναν ειδικό τρόπο και ήταν πάντα ανθισμένοι.

Ονομασία

Η Βαβυλώνα, ήταν αρχαία περίφημη πόλη της  Μεσοποταμίας  που για
ολόκληρους αιώνες ήταν η πρωτεύουσα του Βαβυλωνιακού κράτους.  Το
Ελληνοσουμεριανό όνομα της  μικρής  πόλεως  που υπήρξε εκεί στην αρχή, ήταν «Καντινγκίρ  ρα». Δεν  γνωρίζουμε  τι  σημαίνει  αυτό. (Ορισμένοι  υποθέτουν  ότι  μπορεί  να  σημαίνει «η  πύλη  του  θεού»  στα  ελληνοσουμεριακά).   Στη Σημιτική  Ακκαδική, ονομάστηκε: "Μπαμπ-Ιλίμ". Το όνομα αυτό δεν προήλθε από το «Καντινγκίρα», αλλά από ένα άλλο όνομα για την πόλη "Βαβέλ". Αργότερα χρησιμοποιήθηκε ο πληθυντικός "Μπαμπ-Ιλανί", που σημαίνει: «Η ΠΥΛΗ  ΤΩΝ  ΘΕΩΝ». Η αρχαία ελληνική παράδοση αποδίδει το χτίσιμο της Βαβυλώνας στη μυθική βασίλισσα Σεμίραμι που έχει πολλά κοινά στοιχεία με τη θεά Ιστάρ.

Οι  πρώτοι,  μη  Σημίτες, κάτοικοι της αρχαίας Βαβυλώνας,  οι  Σουμέριοι,  ανήκαν στη δολιχοκέφαλη φυλή, ένα  φυλετικό κλάδο που καταγόταν από την  Μεσόγειο.   Οι  μετέπειτα  Βαβυλώνιοι ήταν ένα  μείγμα από Ελληνοσουμερίους  και  Σημίτες, που κατοικούσαν  βόρεια της Σουμερίας, στην Ακάδ, και  είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή της νότιας Μεσοποταμίας προς τον Περσικό Κόλπο.

Οι Βαβυλώνιοι είχαν μαύρα μαλλιά και μελαψό δέρμα. Μιλούσαν μια από τις σημιτικές γλώσσες και η γραφή τους ήταν η σφηνοειδής, όπως και των Σουμερίων.

Τα ερείπια της Βαβυλώνας όπως φωτογραφήθηκαν το 1932

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Η Βαβυλώνα ήταν χτισμένη στις δύο όχθες του Ευφράτη,  στην επαρχία της Βαβυλωνίας του σημερινού Ιράκ, περίπου 85 χιλιόμετρα νότια της σημερινής  Βαγδάτης  και  βορειοδυτικά της Ουρ.  Ο  ποταμός  τη χώριζε σε δύο μέρη, στο ανατολικό, που ήταν η κυρίως πόλη και στο δυτικό, που ήταν η "Νέα Πόλη". Το ποτάμι γεφυρωνόταν από γέφυρα κατασκευασμένη από ψημένες πλίνθους, στρωμένη με άσφαλτο στο πάνω μέρος της και στηριγμένη σε πέτρινες βάσεις από κάτω. Στο δυτικό της μέρος η γέφυρα ήταν κινητή, δηλαδή μπορούσε ένα κομμάτι της να αφαιρεθεί για να περάσουν από κάτω πλοία.  Η  Βαβυλώνα  υπήρξε η μεγαλύτερη οχυρωμένη πόλη ολόκληρης της Ανατολής και παραμένει και μέχρι σήμερα μία  από  τις  μεγαλύτερες  πόλεις  που χτίστηκαν.  

Η πόλη περιβαλλόταν από τεράστιο  διπλό  τείχος, ύψους 50 μ. και συνολικού μήκους 85  χιλιομέτρων. Ανάμεσά τους ήταν κατασκευασμένος δρόμος για να μπορούν να κινούνται ελεύθερα οι πολεμιστές. Τα τείχη διακόπτονταν από επιβλητικούς τριακόσιους εξήντα πύργους,  σε απόσταση πενήντα μέτρων ο ένας από τον άλλον, Η κύρια Πύλη της πόλης καλυπτόταν από σμαλτωμένα γαλάζια τούβλα με αναπαραστάσεις δράκων, ταύρων και λεόντων. Οι πύλες των τειχών ξεπερνούσαν τις 100.

Τα ανάκτορα ήταν χτισμένα στο ανατολικό κομμάτι της πόλης. Οι Βαβυλώνιοι βασιλείς έφτιαχναν επιβλητικά και λαμπρά παλάτια και ανάκτορα με ομορφότερο αυτό του Ναβουχοδονόσορα, το οποίο ήταν ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.

Στο ανακτορικό συγκρότημα συμπεριλαμβάνονταν και οι περίφημοι "Κρεμαστοί Κήποι", ένα από τα εφτά θαύματα της αρχαιότητας που κατασκευάστηκαν στα χρόνια του Ναβουχοδονόσορα. Ήταν κάτι ανάλογο με τα σημερινά μπαλκόνια. Αποτελούνταν από 14 μακρόστενα διαμερίσματα, χτισμένα κατά μήκος ενός διαδρόμου. Στη σκεπή τους, ειδικά διαρρυθμισμένη για να μη φεύγει το νερό προς τα κάτω, είχαν κατασκευαστεί οι κήποι. Το σχήμα τους ήταν τραπεζοειδές, με διαστάσεις μέχρι 30 μ. πλάτος και μέχρι 40 μ. μήκος. Ποτίζονταν με έναν ειδικό τρόπο και ήταν πάντα ανθισμένοι.

Ο  Ευφράτης  και   ο Τίγρης  ποταμός   κατέβαζαν  τόνους  ύδατος   και λάσπης από τα όρη των  πηγών  τους  στα  Σουμεριακά – Βαβυλωνιακά  εδάφη. 

Το «Κάστρο των Ρωμιών»  στον  Ευφράτη  ποταμό.  Η Βαβυλωνία, χώρα άνυδρη και ξερή, πρόσφερε στους κατοίκους της το απαραίτητο καλλιεργήσιμο έδαφος χάρη στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν και στα αρδευτικά έργα που κατασκεύαζαν οι βασιλιάδες της Βαβυλώνας. Τα αρδευτικά αυτά έργα, κυρίως διώρυγες, μαρτυρούν αναπτυγμένη πολιτιστική στάθμη και η σημασία τους είναι τόσο μεγάλη, ώστε να χρησιμοποιείται ως βάση ημερολογίου ο χρόνος έναρξης της κατασκευής τους.

«RUM KALE», ΤΟ  ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ  ΚΑΣΤΡΟ  ΤΩΝ  ΡΩΜΙΩΝ   ΣΤΟΝ  ΕΥΦΡΑΤΗ, 

 ΣΤΑ  ΒΑΘΗ   ΤΗΣ  ΑΝΑΤΟΛΙΑΣ

Η  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΠΟΛΗ  ΖΕΥΓΜΑ  ΣΤΟΝ  ΕΥΦΡΑΤΗ

Οι Βαβυλώνιοι βασιλείς έφτιαχναν επιβλητικά και λαμπρά παλάτια και ανάκτορα με ομορφότερο αυτό του Ναβουχοδονόσορα. Τα περισσότερα έργα τέχνης τους ήταν στολισμένα με παραστάσεις ζώων με κυριότερη μορφή αυτή του λιονταριού σύμβολο της Βαβυλωνιακής δύναμης.

Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας, ήταν ένα από τα εφτά θαύματα της αρχαιότητας και κατασκευάστηκαν στα χρόνια του Ναβουχοδονόσορα. Ήταν κάτι ανάλογο με τα σημερινά μπαλκόνια. Αποτελούνταν από 14 μακρόστενα διαμερίσματα, χτισμένα κατά μήκος ενός διαδρόμου. Στη σκεπή τους, ειδικά διαρρυθμισμένη για να μη φεύγει το νερό προς τα κάτω, είχαν κατασκευαστεί οι κήποι. Το σχήμα τους ήταν τραπεζοειδές, με διαστάσεις μέχρι 30 μ. πλάτος και μέχρι 40 μ. μήκος.

Ο μεγάλος ναός του Βήλου (Μπελ Μαρντούκ)

Ο  Ναός,  υψωνόταν στο δυτικό μέρος της Βαβυλώνας πάνω σε τεράστιες ταράτσες, που ήταν εφτά στον αριθμό, ο περίφημος πύργος της Βαβέλ.  Μπορούμε με τη φαντασία μας να δούμε το ασύγκριτο αυτό κατασκεύασμα, που για να χτιστεί χρειάστηκαν ογδόντα πέντε εκατομμύρια τούβλα, που είχε ύψος ενενήντα μέτρων και τα θεμέλιά του είχαν πλάτος πενήντα μέτρα. Τριάντα έξι μέτρα ήταν το ύψος του πρώτου πατώματος, δεκαοχτώ του δεύτερου, έξι μέτρα του τρίτου, του τέταρτου, του πέμπτου και του έκτου και δεκαπέντε μέτρα ο ναός του Μαρντούκ, του θεού της Βαβυλώνας, στην κορφή, σκεπασμένος με χρυσάφι και στολισμένος από γαλανά τούβλα, λάμποντας πέρα, μακριά και χαιρετώντας τους ταξιδιώτες.

Ο θεός Μαρδούκ και ο δράκος του

Η  ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ  ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η θρησκεία τους ήταν πολυθεϊστική. Κορυφαίος θεός ήταν ο  Ελληνοσουμεριακός  θεός   Ανού  (=Άνω – Ουράνιος),  αντίστοιχος με το Δία των αρχαίων Ελλήνων.  Βασικά όλες οι θεότητες τους ήταν αντιγραφές των θεών του Ελληνοσουμεριακού πανθέου  (Ανουνάκι),  επειδή οι Σημίτες,  προερχόμενοι  από  νομαδικές  φυλές  που  ζούσαν περιπλανώμενοι  με   τα  κοπάδια  τους  στην  έρημο,  δεν είχαν  δικούς τους θεούς.  

Ο  Σάμας προερχόμενος από τον Ούτου, θεό του ηλίου των Σουμερίων, ήταν η κορυφαία θεότητα για τους Βαβυλωνίους πριν τον Χαμουραμπί.  Ο Σάμας στους Ασσύριους, συγγενείς φυλετικά με τους Βαβυλώνιους και απογόνους των Ακκάδιων, έγινε ο κορυφαίος θεός των  Ασσυρίων,  θεός του  Ήλιου.  Θεός της γης ήταν ο Ενλίλ. των καταιγίδων ο Αδάδ, της βλάστησης και τη ς κτηνοτροφίας ο Ταμούζ.       Ο Μαρδούκ,  γιος του Έα  ή  Ένκι,  θεού των υδάτων των Ελληνοσουμερίων,  έγινε ο μέγιστος θεός από τους Σημίτες  Ακκάδιους τον 23ο αιώνα την εποχή του Σαργών του Μεγάλου, επειδή σύμφωνα με την παράδοση βοήθησε  τον ίδιο τον Σαργών να γίνει αυτοκράτορας σε ολόκληρη την Ασία.  Από τους Ακκάδιους μεταφέρθηκε στους απογόνους τους Βαβυλώνιους. Ο  Μαρδούκ  καθιερώθηκε τον 18ο αιώνα π.Χ. την εποχή του Χαμουραμπί  η  μέγιστη θεότητα της Βαβυλώνας. Άλλες δευτερεύουσες θεότητες ήταν ο Ναμπού,   γιος του Μαρδούκ, θεός της σοφίας και της γραφής  και η Ιστάρ, θεά του έρωτα, προερχόμενη από την Ινάννα των Σουμερίων, κοινή σε Ασσύριους και Βαβυλώνιους, αντιστοιχεί με τη θεά της Αιγύπτου Ίσιδα και την ελληνική θεά Αφροδίτη..

Η  θεά  Ιστάρ

Η Βαβυλώνα ήταν γνωστή και για το πλήθος των ναών της. Συνολικά η πόλη είχε 33 ναούς με το ίδιο βασικό σχέδιο, δηλαδή ορθογώνιο σχήμα, μια κεντρική αυλή εσωτερικά, γύρω από την οποία ήταν χτισμένα τα διάφορα διαμερίσματα και παχείς τοίχους χωρίς παράθυρα. Στο δυτικό της τμήμα υψωνόταν ο μεγαλοπρεπής ναός του Βήλου, που αποτελούνταν από εφτά επάλληλους πύργους. Μέσα στο ναό φυλαγόταν το ολόχρυσο άγαλμα του βαβυλωνιακού θεού Μπελ - Μαρντούκ, δηλαδή του Βήλου. Στην κορυφή του κτιρίου υπήρχε αστεροσκοπείο απ' όπου οι Χαλδαίοι αστρονόμοι έκαναν τις παρατηρήσεις τους. Στο ναό αυτό αναφέρεται και η σχετική με τον Πύργο της Βαβέλ παράδοση. Άλλος περίφημος ναός της πόλης ήταν ο Εσάγιλα, αφιερωμένος στο θεό Μαρντούκ. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ένα τμήμα του ναού, ο σηκός, ήταν ολόκληρο επιχρυσωμένο.

Ο  ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΟΣ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

 Ο  λεγόμενος  ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΌΣ  ή  ΧΑΛΔΑΪΚΟΣ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ  ήταν  η  συνέχεια,  αλλά  και  η  διαστροφή  του Ελληνοσουμεριακού  πολιτισμού.

Κύριες επιστήμες θεωρούνταν η μαγεία και η τέχνη του εξορκισμού. Οι επιστημονικές τους έρευνες ήταν στενά συνδεμένες με μαγείες και προλήψεις.   Στα Μαθηματικά έκαναν μερικές   προόδους. Χρησιμοποιούσαν το «εξηκονταδικό σύστημα» στη μέτρηση. Οι Βαβυλώνιοι  ασχολήθηκαν  πιό  πολύ  με  την  Αστρονομία  και  κυρίως  με  την  Αστρολογία.  Αυτοί έχτισαν τα πρώτα αστεροσκοπεία, γνωστά ως Ζιγκουράτ. Βρήκαν τις εκλείψεις του Ήλιου και της Σελήνης. Ανακάλυψαν το ηλιακό ρολόι και την κλεψύδρα. Χώρισαν το χρόνο σε 12 σεληνιακούς μήνες. Οι 6 είχαν 30 μέρες και οι υπόλοιποι 29. Κάθε μήνας χωριζόταν σε 6 βδομάδες με 5 μέρες η καθεμιά. Κάθε τόσο, για να συμβαδίζει αρμονικά ο χρόνος με τις εποχές, συμπλήρωναν και ένα 13ο μήνα. Αλλά και σε άλλες επιστήμες, όπως  η  Γεωγραφία, η  Ιατρική, η  Ζωολογία και η  Χημεία οι Βαβυλώνιοι έκαναν προόδους.

Η Τέχνη και η βιοτεχνία, που συνδέονταν συχνά, είχαν αναπτυχθεί πολύ. Τα περισσότερα έργα τέχνης τους ήταν στολισμένα με παραστάσεις ζώων με κυριότερη μορφή αυτή του λιονταριού σύμβολο της Βαβυλωνιακής δύναμης. Στο στόλισμα των υφασμάτων, των χαλιών και των επίπλων οι Βαβυλώνιοι, ακολουθούσαν ελληνοσουμερικά πρότυπα.

Επίσης είχαν αναπτυγμένη τεχνολογία. Αναχώματα και διώρυγες που σώζονται μέχρι σήμερα και ένα αξιόλογο αρδευτικό σύστημα βοηθούσαν στην καλλιέργεια της γης. Στις καλλιέργειες χρησιμοποιούσαν το αλέτρι. Τα εργαλεία τους ήταν πέτρινα μέχρι το 1000 π. Χ., οπότε κατασκευάστηκαν τα πρώτα ορειχάλκινα και σιδερένια. Κύριο μεταφορικό μέσο ήταν το κάρο που έσερναν αρχικά τα γαϊδούρια κι έπειτα, από το 2100 π.Χ., τα άλογα, ενώ οδικές αρτηρίες διέσχιζαν όλη τη χώρα.

Το νομισματικό σύστημα ήταν εξελιγμένο. Στις συναλλαγές τους χρησιμοποιούσαν ράβδους από χρυσό ή άργυρο. Η υφαντική και η αγγειοπλαστική ήταν αναπτυγμένες.

Η  λογοτεχνία τους  υπήρξε αξιόλογη. Δυστυχώς δε διασώθηκε μεγάλο μέρος της βαβυλωνιακής φιλολογίας γιατί η τέχνη της γραφής ήταν ακόμα πολύ πρόσφατη. Οι Βαβυλώνιοι έγραφαν πάνω σε πήλινους πίνακες, χυτούς, που έψηναν μετά το γράψιμό τους. Οι περισσότερες επιγραφές καταστράφηκαν, εκτός από τη βιβλιοθήκη της Βορσίππης, όπου βρέθηκαν 30.000 επιγραφές.

Το πολίτευμα των Βαβυλώνιων ήταν απολυταρχικό. Ο βασιλιάς όριζε διάδοχό του έναν από τους γιους του και οι διαμάχες ανάμεσα στα μέλη της βασιλικής οικογένειας ήταν πολύ συνηθισμένες. Η διοίκηση αποτελούνταν από άρχοντες που διόριζε ο βασιλιάς. Τους άρχοντες βοηθούσαν στο διοικητικό τους έργο πρόκριτοι που προέρχονταν από τις επαρχιακές ή κοινοτικές συνελεύσεις, ώστε να υπάρχει κάποια αυτονομία στα διάφορα διαμερίσματα της χώρας.

Στα χέρια του βασιλιά συγκεντρώνονταν η πολιτική και η θρησκευτική εξουσία. Οι νόμοι ήταν αυστηροί και το κράτος καθόριζε τα πάντα, τις τιμές, τους μισθούς, ακόμα και τα φιλοδωρήματα. Αντίθετα, τα ήθη τους ήταν περισσότερο χαλαρά. Ευνοούσαν τον ελεύθερο ερώτα και το γάμο "υπό δοκιμή" που μπορούσε πολύ εύκολα να διαλυθεί με πρωτοβουλία του ενός από τους δύο συζύγους..

Ζ. ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ