ΣΤΙΣ 11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020 ΕΓΙΝΕ ΜΝΗΜΟΣΥΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΚΑΙ ΡΟΥΣΒΕΛΤ. ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ. ΑΠΩΝ Ο ΜΑΣΟΝΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ.

 

Πριν τον πόλεμο ο Πειραιάς είχε ισχυρή  ναυπηγική βιομηχανία,  που  αναπτύχθηκε  κυρίως  επί Μεταξά, η οποία συναγωνιζόταν, αν δεν ξεπερνούσε, την  ναυπηγική  βιομηχανία της  αγγλικής  Λίβερπουλ.  Σε συνάρτηση με τη τεχνογνωσία που είχαν δώσει , άθελα τους , οι Γερμανοί ( τσιμεντένια πλοία, μηχανουργεία κτλ )  με  την λήξη του πολέμου ο Πειραιάς θα ξεπερνούσε την  Λίβερπουλ.   Κάτι τέτοιο  δεν το  ήθελε ο Τσώρτσιλ.

 

 ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΚΑΝ  ΑΝΑΦΟΡΑ  ΣΤΑ  ΣΧΟΛΙΚΑ  ΒΙΒΛΙΑ  ΤΗΣ  ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Μετά  τον  βομβαρδισμό  στον  Πειραιά.  Φωτογραφία από το αρχείο ένωσης εργαζομένων ΗΣΑΠ... Εδώ  ο  μασόνος  Παυλόπουλος  δεν  ήρθε  για  να  εκφωνήσει  κανένα  λόγο.

ΓΙΑΤΙ Ο ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΚΑΙ Ο ΡΟΥΣΒΕΛΤ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΑΝ ΣΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ;


Βομβαρδίζοντας ἀποκλειστικῶς πολιτιστικὰ μνημεία

1 Νοεμβρίου 2018 ἀπὸ τὴν Φιλονόη, Παναγιώτης Μαρίνης

Διατί οἱ συμμαχικοί βομβαρδισμοί ἐστόχευον ἀποκλειστικῶς τά μνημεία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ;
  
Ἀπαντήσεις σὲ σχόλια φίλων
Γενικῶς ἐστόχευον στὰ μνημεία, διατὶ ἦσαν βάρβαροι …καὶ πάντα θὰ εἶναι…

• Δὲν εἶναι βάρβαροι! Δὲν ἦτο βάρβαρος ὁ Τσώρτσιλ, ὅπως οἱ Σομαλοὶ ποὺ οὐροῦν στὶς πύλες τῆς μητροπόλεως τῆς Φλωρεντίας καὶ στὴν κιονοστοιχία τοῦ Ἁγίου Πέτρου! Πιὸ ἐκπολιτισμένος ἀπὸ ὅλους τους Ἕλληνες ἦτο ὁ Τσώρτσιλ!

• Οἱ στρατιωτικοὶ διεμαρτύροντο ὅτι ἔπρεπε οἱ βομβαρδισμοὶ νὰ στοχεύουν σὲ στρατιωτικὲς ἐγκαταστάσεις ἢ σὲ ὑποδομὲς ὅπως οἱ γέφυρες, τὰ ἀεροδρόμια, ἢ ἔστω σὲ βιομηχανικὲς περιοχές! Πράγματι ἐὰν ἐγίνετο ἔτσι ὁ χρόνος ποὺ διήρκεσε ὁ πόλεμος θὰ ἐμειοῦτο εἰς τὸ ἥμισυ!

• Ὅμως, ὁ Τσώρτσιλ ἐπέμενε οἱ βομβαρδισμοὶ νὰ ἀφοροῦν κατὰ κύριον λόγον στὸ ἱστορικὸν κέντρον τῶν πόλεων!

• Οὕτως κατεστράφη ὁλοσχερῶς ἡ Δρέσδη. Ἡ Δρέσδη δὲν ἦτο τυχαία πόλις, ἦτο ἡ πρωτεύουσα τοῦ Βασιλείου τῆς Σαξωνίας, πόλις-μουσεῖον στολισμένη ὅσον καμμία ἄλλη μὲ κτίρια ὑψηλῆς αἰσθητικῆς ἀξίας, διὸ καλουμένη «Ἀθῆναι τοῦ Βοῤῥᾶ»! Ἡ Δρέσδη, ἀνοχύρωτος πόλις πλήρης προσφύγων, κατεστράφη ὁλοσχερῶς δὶ’ ἑνὸς φρικτοῦ Ὁλοκαυτώματος ἐμπρηστικῶν βομβῶν! Καὶ ἐκεῖ κατεκάησαν οἱ συνωθούμενοι 600.000 (ἑξακόσιες χιλιάδες) πρόσφυγες ἀπὸ τὴν Ἀνατολήν! Ναί, 600.000 τὰ θύματα τῆς Δρέσδης! Ὁμοίως κατεστράφησαν πολλὲς ἄλλες ἱστορικὲς πόλεις τῆς Γερμανίας, ὡς τὸ Ἀμβοῦργον καὶ ἡ Νυρεμβέργη.

• Κατὰ τοὺς βομβαρδισμοὺς τῆς Ἰταλίας ἡ Ἀγγλικὴ ἀεροπορία ἐπεκεντρώθη ἀποκλειστικῶς στὰ πολιτιστικὰ μνημεῖα!

Οὕτως ἐμβομβαρδίσθη ἡ Πομπηΐα! Ἀδιανόητον, καὶ ὅμως συνέβη! Στὴν Νεάπολιν ἐβομβαρδίσθη μόνον τὸ ἱστορικὸν κέντρον καὶ κατεστράφησαν σημαντικὰ μνημεῖα, ὅπως τὸ περίφημον μοναστήρι Σάντα Κιάρα! Ὅπως ἔγινε καὶ στὸν βομβαρδισμὸν τοῦ Πειραιῶς ὅπου ἐμβομβαρδίσθη μόνον ἀκριβῶς τὸ κέντρον τῆς πόλεως πέριξ της πλατείας Κοραῆ!
• Στοὺς βομβαρδισμοὺς τοῦ Μιλάνου ἐβομβαρδίσθησαν ἀποκλειστικῶς πολιτιστικὰ μνημεῖα, ὡς ὁ ἀρχαῖος ναὸς τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου!

• Στὸν βομβαρδισμὸν τοῦ 1942 ἔκπληκτος ὁ Βρεταννὸς ἀρχηγὸς τοῦ σμήνους εἶδε ὅτι τὸ ἐπίκεντρόν του βομβαρδισμοῦ ἦτο τὸ Ντουόμο, ἀναμφισβητήτως τὸ Νὸ 1 μνημεῖον τοῦ Ἀναγεννησιακοῦ-Δυτικοῦ πολιτισμοῦ, ποὺ ἐκτίζετο ἐπὶ 600 ἔτη καὶ ἀκόμη δὲν ἔχει τελειώσῃ πλήρως! Συγκλονισμένος ὁ ἀγαθὸς Ἀγγλος ἀξιωματικὸς δὲν ἐξετέλεσε τὴν ἐντολὴν καὶ οὕτως τὸ Ντουόμο ἐσώθη!

Διατί τάχα;;;

Ἔχει κάποιος ἀπαντήσεις; 

 

Τελετή μνήμης από τον Δήμο Πειραιά για τα θύματα του βομβαρδισμού της πόλης στις 11/1/1944.

Ο Δήμος Πειραιά, τιμώντας τη μνήμη των θυμάτων του βομβαρδισμού της πόλης την 11η Ιανουαρίου 1944, τέλεσε σήμερα επιμνημόσυνη δέηση στο Δημοτικό Νεκροταφείο «Ανάσταση».

Ο αντιδήμαρχος Προσόδων και Εμπορίου, Γρηγόρης Καψοκόλης, εκπροσωπώντας το δήμαρχο Πειραιά, Γιάννη Μώραλη, στην ομιλία του τόνισε τα εξής:
«Όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, έτσι και φέτος ο Δήμος Πειραιά τιμά τη μνήμη των συμπολιτών μας που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού του Πειραιά της 11ης Ιανουαρίου 1944. Πρόκειται για ένα γεγονός το οποίο σημάδεψε βαθιά την πόλη μας. Αποτελεί το μεγαλύτερο πλήγμα της ιστορίας μας. Εκείνη η μαύρη μέρα του ΄44 έχει μείνει άσβεστη στη μνήμη όλων των Πειραιωτών, καθώς υπολογίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους περίπου 700 άμαχοι πολίτες όλων των ηλικιών. Καταστράφηκαν ολοσχερώς ή υπέστησαν μεγάλες ζημιές κτίρια και υποδομές, ενώ δημιουργήθηκε μεγάλο προσφυγικό ρεύμα προς την Αθήνα. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε αυτόν τον βομβαρδισμό χάθηκαν περίπου τα δύο τρίτα του συνολικού αριθμού των άμαχων που έχασαν τη ζωή τους στους 239 βομβαρδισμούς του Πειραιά, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Έπρεπε να περάσουν δεκαετίες, ώστε να μπορέσει η πόλη να βρει τους ρυθμούς της. Παρόλα αυτά, παρ΄ όλες τις ανθρώπινες απώλειες και την καταστροφή που υπέστη ο Πειραιάς σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, κατάφερε να ορθοποδήσει. Με πολλή δουλειά, αλλά και δύναμη ψυχής, ο Πειραιώτης άφησε πίσω του την καταστροφή και συνέβαλε, ώστε να δημιουργηθεί ξανά ένας σύγχρονος Πειραιάς.
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε την ιστορία μας. Είναι χρέος μας, απέναντι στους δημότες και ειδικά στους νεότερους, να διατηρούμε στη μνήμη μας αυτά τα γεγονότα, που έχουν καθορίσει και σημαδέψει τη ζωή μας, αλλά και τη ζωή της πόλης. Η υπενθύμιση αυτού του τραγικού για την πόλη γεγονότος μπορεί να αποτελέσει, για όλους σήμερα, ένα παράδειγμα ότι ακόμη και σε εξαιρετικά δύσκολες περιόδους μπορούμε να ξεπερνάμε τα προβλήματα με ομοψυχία και να προχωράμε μπροστά με σκληρή δουλειά. Τέτοια μέρα κάθε χρόνο ο Δήμος είναι παρών για να τιμά όλους αυτούς που τόσο άδικα έχασαν τη ζωή τους. Εκ μέρους του δημάρχου Πειραιά, κ. Γιάννη Μώραλη, σάς ευχαριστούμε για την παρουσία σας, αυτήν τη μέρα τιμής και μνήμης για την πόλη μας».
Στεφάνια κατέθεσαν ο αντιδήμαρχος Πειραιά, Γρηγόρης Καψοκόλης, εκ μέρους της κυβέρνησης η γενική γραμματέας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, Χριστιάνα Καλογήρου, εκ μέρους της Βουλής των Ελλήνων ο βουλευτής Νικόλαος Μανωλάκος, καθώς και συγγενείς των θυμάτων.
Η τελετή μνήμης, την οποία πλαισίωσε η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Πειραιά, ολοκληρώθηκε με την ανάκρουση του εθνικού ύμνου.
Στην τελετή παρέστησαν επίσης οι βουλευτές Κώστας Κατσαφάδος, Γιάννης Μελάς, Θεόδωρος Δρίτσας και Διαμάντω Μανωλάκου, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά, Παναγιώτης Αβραμίδης, αντιδήμαρχοι και εντεταλμένοι δημοτικοί σύμβουλοι, δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι, ο εκπρόσωπος του Διοικητή της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, εκπρόσωποι του Λιμενικού Σώματος, εκπρόσωποι του Ερυθρού Σταυρού και συγγενείς των θυμάτων.



  H στιγμή που ο Πειραιάς έχει δεχθεί το πρώτο κύμα βομβών....


11.01.1944. Βομβαρδίστηκε από τη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία ο Πειραιάς από τις 12 το μεσημέρι και για 3 ώρες.. Από το ανηλεές σφυροκόπημα η πόλη υπέστη τεράστιες Τα «συμμαχικά» αεροπλάνα, κάνουν στάχτη την πόλη! Στους δρόμους σκορπισμένα πτώματα, φρικτές εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών! Οι δρόμοι κλεισμένοι από ξύλα, κεραμίδια από τις στέγες, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και λάκκοι που έχουν ανοίξει οι βόμβες.
Σφυροκόπημα για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι – ώρα που ο κόσμος ευρίσκετο στους δρόμους.
Τα θύματα υπολογίστηκαν σε 5.500: Όλοι Ελληνες, μόνον 8 ήταν οι νεκροί Γερμανοί στρατιώτες.
Ανάμεσα στις χιλιάδες των θυμάτων της ημέρας εκείνης, συγκαταλέγονται 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες τους της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιώς, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας και 2 αδελφές στην Γαλλική Σχολή.
Ακόμη 70 άτομα στο εστιατόριο του Βίρβου, γωνία Ρέπουλη και Βασ. Κωνσταντίνου (Σωτήρος+ Πολυτεχνείου σήμερα), στο κτίριο Ταβλαδωράκη, στο ξενοδοχείο «Κοντινένταλ» και αλλού. καταστροφές και τα θύματα ξεπέρασαν τις 5.500.




Καταρρέει το κτίριο της Ηλεκτρικής εταιρείας – Στο καταφύγιο εγκλωβίστηκαν και βρήκαν το θάνατο 70 άμαχοι από ασφυξία...




Τετάρτη, 11 Ιανουαρίου 2017 http://autochthonesellhnes.blogspot.com/2017/01/11-1944.html
11 Ιανουαρίου 1944 : Ο παρανοϊκός βομβαρδισμός του Πειραιά...από τους «συμμάχους» μας.

Κανένας «έλληνας πολιτικός» μετά τον πόλεμο δεν ζήτησε ευθύνες. Κανένας δεν απαίτησε να παραπεμφθούν σε δίκη και να κρεμαστούν οι αγγλοαμερικανοί που βομβάρδισαν και σκότωσαν αναίτια 1000 Έλληνες Θεσσαλονικείς (ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΌ 10.000 Έλληνες Πειραιώτες). Οι Ρότσιλντ του Λονδίνου είχαν αφηνιάσει. Ήθελαν να εξοντώσουν όλους τους Έλληνες. Όπως ακριβώς ο βομβαρδισμός του Πειραιά με τα 10.000 θύματα. Το «ελληνικό» κράτος των πρακτόρων τους ξέχασε. Καμία μνήμη, κανένα μνημόσυνο.

Τρίτη, 14 Φεβρουαρίου 2017 ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ autochthonesellhnes.blogspot.com/2017/02/h-1943-1000.html
H ΒΟΜΒΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΟ 1943 ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΑΝ 1000 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ;

Πειραιώτης ιστορικός  ερευνητής Δημοσθένης Μπούκης  του Γιάννη: 

Αριστερά πίνακας ταφέντων  με τις ηλικίες.  

Δεξιά  βεβαίωση  του   εφημέριου του  ναού της Ευαγγελιστρίας ότι  η Χάιδω,  σύζυγος Ιωάννη Δ. Μπούκη - δασκάλα του πιάνου - "εφονεύθη  μετά  των   δύο τέκνων της, Δημοσθένους ετών 10  και Αλέξανδρου ετών 5  εντός της  επί  της οδού Μεγάλου Αλεξάνδρου  32 οικίας της  κατά τον βομβαρδισμόν".

  ΔΕΝ  ΧΤΥΠΟΥΣΑΝ  ΤΟΥΣ  ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ  ΑΛΛΑ  ΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ.  ΣΚΟΠΟΣ  ΤΟΥ  ΤΣΩΡΤΣΙΛ  ΚΑΙ  ΤΟΥ  ΡΟΥΣΒΕΛΤ:  ΝΑ  ΣΒΥΣΟΥΝ  ΟΛΗ ΤΗΝ  ΕΥΡΩΠΗ.

11 Ιανουαρίου 1944. Ο βομβαρδισμός του Πειραιά με Flying Fortresses της 15ης Μοίρας της USAAF...Οι αεροφωτογραφίες μέσα από τα βομβαρδιστικά δείχνουν να φλέγεται το κέντρο του Πειραιά και η περιοχή της Δραπετσώνας γύρω από το κεντρικό λιμάνι...

Άθικτες έμειναν  οι γερμανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ναύσταθμου, το αεροδρόμιο, τα ναυπηγεία του Περάματος, μεταξύ αυτών και το μεγαλύτερο που κατασκεύαζε τσιμεντόπλοια για λογαριασμό των γερμανικών αρχών κατοχής.

 Μεσημέρι  της 11ης  Ιανουαρίου του 1944!

        Η πιο εγκληματική ενέργεια των παραφρόνων συμμάχων. Βομβαρδίζουν τον Πειραιά, δήθεν για να διώξουν τους Γερμανούς.  

       Τα "συμμαχικά" αεροπλάνα,  κάνουν στάχτη την πόλη! Στους δρόμους σκορπισμένα πτώματα, φριχτές εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών! Οι δρόμοι κλεισμένοι από ξύλα, κεραμίδια από τις στέγες, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και λάκκοι που έχουν ανοίξει οι βόμβες.  

        Σφυροκόπημα για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι  - ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους. 

        Τα θύματα υπολογίστηκαν  σε 5.500: Ολοι Ελληνες, μόνον 8 ήταν οι νεκροί Γερμανοί στρατιώτες.

       Ανάμεσα στις χιλιάδες των θυμάτων της μέρας εκείνης, συγκαταλέγονται 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες τους της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας και 2 αδελφές   στη Γαλλική Σχολή.

      Ακόμη 70 άτομα στο  εστιατόριο του Βίρβου, γωνία Ρέπουλη και Βασ. Κωνσταντίνου (Σωτήρος+ Πολυτεχνείου σήμερα), στο κτίριο Ταβλαδωράκη,  στο  ξενοδοχείο "Κοντινένταλ"  και αλλού.     

Άθικτες έμειναν  οι γερμανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ναύσταθμου, το αεροδρόμιο, τα ναυπηγεία του Περάματος, μεταξύ αυτών και το μεγαλύτερο που κατασκεύαζε τσιμεντόπλοια για λογαριασμό των γερμανικών αρχών κατοχής.

Στους δρόμους σκορπισμένα πτώματα, φριχτές εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών! Οι δρόμοι κλεισμένοι από ξύλα, κεραμίδια από τις στέγες, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και λάκκοι που έχουν ανοίξει οι βόμβες. Σφυροκόπημα για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι – ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους. Τα «Ιπτάμενα Φρούρια» της 15ης Αεροπορικής Δύναμης των ΗΠΑ, βομβάρδισαν ανελέητα τις κεντρικές συνοικίες του Πειραιά. Τα θύματα αυτού του αδικαιολόγητου βομβαρδισμού υπολογίστηκαν σε 10.000 από τα οποία 8 ήταν Γερμανοί στρατιώτες. Ανάμεσα σ’ αυτά συγκαταλέγονται και 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν από τα ερείπια του στο καταφυγίου του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας και πέθαναν από ασφυξία.

Διεκόπησαν από την καταστροφή του δικτύου τους, το φως, το νερό, το τηλέφωνο και οι συγκοινωνίες.  Έτσι ο Πειραιάς είχε απομονωθεί από την άλλη Ελλάδα. Είχαν διαλυθεί και οι υπηρεσίες όλες, και η  Αστυνομία (στα Β' Ε' Α' και Στ' τμήματα), είχε υποστεί συμφορές σε θύματα και σχεδόν δεν υπήρχε.

 Στο ταφολόγιο του Δημοτικού Νεκροταφείου της Ανάστασης αναφέρονται τα ονόματα 492 νεκρών, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των πτωμάτων που μεταφέρθηκαν στο Α' και Γ Νεκροταφείο Αθηνών. Ακόμη, θα πρέπει να υπολογιστεί κι ένας σημαντικός αριθμός νεκρών του ίδιου βομβαρδισμού, που τάφηκαν χωρίς να δοθούν τα στοιχεία τους, προκειμένου οι συγγενείς να διατηρήσουν τα ατομικά δελτία τροφίμων, με τα οποία δίνονταν η μερίδα του συσσιτίου ή τα 30 δράμια ψωμιού. Ο κόσμος άρχισε να παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς προς την Αθήνα, που είχε χαρακτηριστεί "ανοχύρωτη πόλη".

Η χαρακτηριστικότερη περίπτωση  παραμόρφωσης, από τις χιλιάδες άλλες,  αναφέρεται στα δύο πτώματα δύο αδελφών. Ήταν και οι δυο πανύψηλοι, εθεωρούντο από τους  ψηλότερους  Πειραιώτες. Όταν τα πτώματά τους ανασύρθηκαν από τα ερείπια, παρά το γεγονός ότι δεν τα είχε πλήξει η βόμβα, ήταν αγνώριστα. Είχαν κοντύνει κατά ένα τρίτο. Από την ασφυξία είπαν οι ειδικοί.

Μια άλλη τραγική περίπτωση  σημειώθηκε  σε ένα σπίτι της οδού Σωκράτους – Πολυτεχνείου τώρα. Κατά καλή τύχη  του ιδιοκτήτη του, ενώ όλα τα γύρω σπίτια γκρεμίστηκαν, εκείνο δεν έπαθε τίποτε.  Ενας εκ των ενοίκων του ανέβηκε στην ταράτσα για να πάρει ένα ζευγάρι κότες, που είχαν εκεί. Τότε βρέθηκε μπροστά σε ένα ανατριχιαστικό θέαμα, με τις κότες  έντρομες και  αγριεμένες στη  γωνιά της ταράτσας: Το κεφάλι  μιας  νέας γυναίκας, ήταν πεταγμένο πάνω στην ταράτσα. Και  πιο πέρα ένας φρικαλέος σορός ρούχων και σαρκών. Κατέφθασαν γείτονες και αστυνομικοί, αλλά κανείς δεν ανα­γνώρισε ποια  ήταν η άτυχη νέα. Γειτόνισσα πάντως δεν ήταν. Και όλα  έπειθαν ότι ήταν περαστική  από το δρόμο.

Αλλη τραγική περίπτωση είναι εκείνη  της πολυμελούς οικογένειας Μπερτζελέτου. Ολοι τους πέθαναν κάτω από τα ερείπια. Μόνον ένας α­δελφός από καλή   τύχη  ή προαίσθηση, είχε φύγει λίγη ώρα πριν από το σπίτι αυτό.   

       Αξιοσημείωτη είναι ακόμη μία λεπτομέρεια σχετική με τις  μαθήτριες της Επαγ­γελματικής Σχολής. Τα  κορίτσια  έπρεπε, όπως και άλλοτε έκαναν, να πάνε  στο καταφύγιο  του Πειραϊκού Συνδέσμου. Κατά κακή έμπνευση, όμως, μιας μαθήτριας που είπε ότι δεν έβλεπε γερό το καταφύγιο του Πειραϊκού, πήγαν στο καταφύγιο της Ηλεκτρικής.  Και οι βόμβες έπεσαν εκεί, και σκοτώθηκαν όλες, ενώ το καταφύγιο  του Πειραϊκού δεν έπαθε τίποτα.

        Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τους εργάτες του σαπωνοποιείου Παπουτσάνη.

Μερικά εκ των θυμάτων  που  τάφηκαν εκ των πρώτων:

  Βασίλειος Κούσκουλας ετών 68, Κωνστ. Σμυρλής ετών 30,Σ.Στρατηγόπουλος ετών 37, Σμαράγδα Μπόντζου μητέρα, Κουλίτσα Μπόντζου κόρη, Κούλα Μανιά ετών 17, Εμμ. Παπαιωάννου ετών 52, Άγγ. Περδικάρης ετών  27, Κων, Καλονάρχης ετών 54, Δημ. Καραπάνος  ετών 24, Άνεσ. Γεωργίου ετών 35, Κ. Σαγγούρης ετών 18, Γ. Αθανασόπουλος ε­τών 18, Άννα Μονογυιού ετών 50, Ν. Δρόσος ετών 23, Δημ. Κουμπής ετών 23, Άλ. Βονιόζος ετών 47, Σ. Καλαβούτου ετών 37, Άλ. Σκεντέρογλου ετών 36, Μίμης Παπαγρηγορίου ετών 12, Ευάγγ. Καρπαθάκης ετών 112, Μιχ. Δημόπουλος ετών 31, Ειρήνη Μονογυιού, Ι. Σπυριδάκος ε­τών 32, Γ. Σπυριδάκος ετών 19, Δημ. Μπουλετίδης ετών 19. Στ. Κοντζιάς ετών 38, Άγγελική Στεργίου ετών 48, Γ, Κυριακίδης ετών 43, Ν. Μινόγιαννης ετών 50, Απ. Μαθσάς ετών 40, Άναστ. Βλαβιανός ε­τών 22, Μαρία Βλαβιανού, Αλεξάνδρα Βλαβιανού ετών 20, Χρυσάνθη Κατσιβελλάκη ετών 65, Μαρία Κατσιβελλάκη ετών 26, Μαγδαληνή Ραφτοπούλου ετών 50, Κορνήλιος Μιχαλεάκος ετών 22, Σπ. Βρυώνης ετών 26, Ν. Λαζαράτος ετών 32.  Αλλά ο κατάλογος είναι μακρύς!.....

Βασίλης  Παν. Κουτουζής:  «Οι Σειρήνες με το ανατριχιαστικό ουρλιαχτό τους είχαν σιωπήσει, διότι είχε καταστροφή το δίκτυο της Ηλεκτρικής. Όλοι χαθήκαμε κάτω από τα δέντρα της πλατείας προς τον "Αι Σπυρίδωνα. Μερικοί στάθηκαν όρ­θιοι κολλημένοι στους κορμούς των δένδρων. Άλλοι ξάπλωσαν κάτω από τα παγκάκια μέσα σε νερά και άλλοι στα θεμέλια κοντά ενός καλοκτισμένου χαμηλού τοίχου προς την Φίλωνος.

Ό αξιωματικός υπηρεσίας όρθιος εμπρός σ' ένα σκονισμένο τραπέζι οπού δέσποζαν 2-3 κηροπήγια μας είπε με λίγα λόγια τον τομέα μας και την αποστολή μας.

-  Να σώσετε ζωές που θα είναι ακόμη παγιδευμένες στα υπόγεια κά­τω από τις ερειπωμένες οικοδομές, να ρίξετε ετοιμόρροπους τοίχους και όσα αιωρούνταν επάνω στους ανύπο­πτους πολίτες, να φράξετε πρόχειρα τις εκτιθέμενες περιοχές των εμπόρων και των κατοίκων. Αυτό είναι το έργο σας.  Για εργαλεία μη συζητάτε.  Τα χέρια   σας   θα   γίνουν   αξίνες   και λοστοί, σφυριά και φτυάρια. Τα μαντήλια σας επίδεσμοι.   Ό θεός μαζί σας και σας ευχαριστώ.

-  Που θα πάμε; Ρώτησε ένας. Που είναι τα τετράγωνα αυτά; Ό αξιωμα­τικός βγήκε στον εξώστη και έδειξε τα   τετράγωνα   που   είναι   προς  το θέατρο,  από την Φίλωνος έως την Κολοκοτρώνη».

Συμμαχικές” πηγές εμμένουν στην άποψη ότι αυτές οι «παράπλευρες απώλειες» προκλήθηκαν από λάθος σκόπευσης του «κατεχόμενου από τον εχθρό, λιμένος». Αλλά το λιμάνι του Πειραιά είχε ήδη εγκαταλειφθεί από τους Γερμανούς αφού το Αιγαίο Πέλαγος ελεγχόταν απόλυτα, πλέον, από τις ”συμμαχικές” ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις. Κατά σύμπτωση, αμερικανικά αεροπλάνα ισοπέδωσαν και τα εγκαταληφθέντα από τους Γερμανούς, λόγω έλλειψης πρώτων υλών, προπολεμικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Αναλυτές, μάλλον αξιόπιστοι, επεσήμαναν ότι, κατά τα τότε ισχύοντα, τα πληρώματα των αμερικανικών βομβαρδιστικών αεροπλάνων επέστρεφαν στις ΗΠΑ μετά την συμπλήρωση εικοσιπέντε μάχιμων αποστολών. Γεγονός που επαληθεύεται και από το ντοκιμαντέρ «The Memphis Belle»(http://youtu.be/Dn8tqacRXK4). Και ότι ο Πειραιάς και ο Σκαραμαγκάς αποτελούσαν «εύκολους στόχους» αφού δεν διέθεταν αντιαεροπορική άμυνα ανάλογη μ΄ εκείνη, π.χ., του Schweinfurt με τα ακαταμάχητα αεριωθούμενα Messersmith 262…

ΤΟ  ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Το πρωί της 11ης Ιανουαρίου 84 βομβαρδιστικά Β-17, τα επονομαζόμενα «Ιπτάμενα Φρούρια» της 5ης Πτέρυγας Βομβαρδισμού της 15ης Αεροπορικής Δύναμης απογειώθηκαν από τα αεροδρόμια του Τάραντα και της Φότζια  με στόχο το ελληνικό λιμάνι.

Τα ονόμαζαν «Ιπτάμενα Φρούρια». Ήταν πανίσχυρα αμερικανικά βομβαρδιστικά που απογειώθηκαν από την Ιταλία  με στόχο το μεγαλύτερο ελληνικό λιμάνι. Στις 11 Ιανουαρίου 1944 αμερικανικά βομβαρδιστικά χτύπησαν ανελέητα τον Πειραιά. Υπήρξε ο σφοδρότερος αεροπορικός βομβαρδισμός που καταγράφηκε στην Ελλάδα, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τους κατοίκους του λιμανιού να πληρώνουν βαρύτατο φόρο αίματος....

Κατά την προσέγγιση του στόχου η αμερικανική δύναμη συνάντησε αναπάντεχα πολύ πυκνές νεφώσεις. Όταν τα βομβαρδιστικά άρχισαν την άνοδο στο προβλεπόμενο ύψος ρίψης των βομβών οι δύο τελευταίες σμηναρχίες του σχηματισμού αλληλοδιεμβολίστηκαν, λόγω της μηδενικής ορατότητας. Οκτώ αεροσκάφη τυλίχθηκαν στις φλόγες και χάθηκαν....

Ο θόρυβος των κινητήρων έγινε αντιληπτός από πλήθος Πειραιωτών. Οι κάτοικοι, όταν συνειδητοποίησαν ότι τα αεροπλάνα ήταν συμμαχικά, πανηγύριζαν με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό. Λίγα λεπτά μετά από εκεί θα ερχόταν ο θάνατος. Στις 12.55 τα έξι προπορευόμενα αεροσκάφη εξαπέλυσαν τις πρώτες βόμβες. Δεκαέξι λεπτά μετά ακολούθησε το δεύτερο κύμα βομβών. Στις 13.15 ο αμερικανικός σχηματισμός δέχθηκε την επίθεση 25-30 γερμανικών καταδιωκτικών. Δύο βομβαρδιστικά επλήγησαν. Τα  καταδιωκτικά συνοδείας ωστόσο επέτρεψαν στα βομβαρδιστικά να συνεχίσουν το έργο τους. Ούτε τα πυκνά αντιαεροπορικα πυρά, από τις πυροβολαρχίες που κάλυπταν τον Πειραιά, κατάφεραν να αποτρέψουν την αμερικανική επίθεση....

Λόγω της μεγάλης διασποράς, βόμβες έπληξαν όλες τις συνοικίες του Πειραιά. Το κέντρο της πόλης ήταν αυτό που υπέστη τη μεγαλύτερη καταστροφή. Στην οδό βασιλέως Κωνσταντίνου 10 βρισκόταν το τετραώροφο κτίριο της Ηλεκτρικής Εταιρείας Αθηνών-Πειραιώς, το οποίο διέθετε ισχυρό καταφύγιο. Το κτίριο ισοπεδώθηκε. Το καταφύγιο έμεινε άθικτο. Μέσα σε αυτό είχαν καταφύγει 70 άμαχοι, ανάμεσα τους και 12 μαθήτριες και δύο δασκάλες της Οικοκυρικής Σχολής. Λίγη ώρα μετά τα συνεργεία του δήμου άρχισαν την προσπάθεια μετακίνησης των ερειπίων προκειμένου να τους απεγκλωβίσουν....

Πράγματι οι 900 βόμβες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έπληξαν στρατιωτικούς στόχους, είχαν προκαλέσει εκτεταμένες καταστροφές. Το ίδιο κιόλας βράδυ ο Πειραιάς δοκιμάστηκε εκ νέου, από βρετανικά βομβαρδιστικά αυτή τη φορά. 
Εκτός από τα νέα θύματα που προκάλεσε η επιδρομή σήμανε και το τραγικό τέλος για τους εγκλωβισμένους στο καταφύγιο της Ηλεκτρικής Εταιρείας. Ενώ ο απεγκλωβισμός τους ήταν θέμα ωρών, η προσθήκη νέων ερειπίων τον κατάστησε αδύνατο. Οι άτυχοι άνθρωποι πέθαναν, με βασανιστικό τρόπο, από ασφυξία....
Ο αριθμός των νεκρών αμάχων που  μπόρεσαν  να  καταμετρήσουν  πρόχειρα   ξεπέρασε τους 1000, ενώ εκείνος των τραυματιών τους  1500. Πολλοί  κάηκαν  και  εξαερώθηκαν.  Οι απώλειες των Γερμανών περιορίστηκαν σε 10 άνδρες....

ΟΙ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ  ΔΗΛΩΣΑΝ:  «ΚΑΛΑ  ΜΑΣ  ΚΑΝΑΝΕ  ΚΑΙ  ΜΑΣ  ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΑΝ  ΟΙ  ΣΥΜΜΑΧΟΙ».

Ήταν ωστόσο φυσικό ότι οι Πειραιώτες δεν νοιάζονταν για τις καταστροφές που υπέστη ο κατακτητής, αλλά για τις δικές τους τρομακτικές απώλειες. Οργή και αγανάκτηση ήταν τα αισθήματα που κυριαρχούσαν, τα οποία έσπευσαν να εκμεταλλευτούν ποικιλοτρόπως οι αρχές κατοχής και η κατοχική κυβέρνηση. Το κύμα αγανάκτησης μεγάλωσε όταν οι Γερμανοί αναδημοσίευσαν την ανακοίνωση του Ραδιοφωνικού Σταθμού του Καϊρου η οποία χαρακτήριζε την επίθεση «λίαν επιτυχή» και δεν εμπεριείχε καμία αναφορά σε απώλειες αμάχων. Ακόμη και μέλη της Εθνικής Αντίστασης εξαγριώθηκαν. Το ΕΑΜ Πειραιά μάλιστα κυκλοφόρησε και μια ανακοίνωση κατά των Συμμάχων, χαρακτηρίζοντας την επιδρομή φονική. Το κείμενο όμως αποσύρθηκε πολύ γρήγορα και όλες οι αντιστασιακές οργανώσεις συμφώνησαν (ή αναγκάστηκαν να συμφωνήσουν) πως η  αεροπορική επιδρομή «στράφηκε με πραγματική ευσυνειδησία σε στρατιωτικούς στόχους». Πάντως οι βομβαρδισμοί τύπου «χαλί» που διενεργούσαν οι Σύμμαχοι, με αποτέλεσμα τη μη διάκριση στρατιωτικών από πολιτικούς στόχους, προφανώς δεν έδειχναν «πραγματική ευσυνειδησία»....

Για πολλά χρόνια ένα από τα ερωτήματα που υπήρχαν ήταν αν επρόκειτο για αγγλικά ή αμερικάνικα αεροπλάνα. 

Η ανέλκυση από την θάλασσα όμως ενός αεροπλάνου που έριξαν οι γερμανοί κατά την διάρκεια του πρώτου βομβαρδισμού καθώς και η τυχαία ανακάλυψη βόμβας απέδειξαν περίτρανα ότι επρόκειτο για καθαρά αμερικάνικο βομβαρδισμό που επραγματοποιήθηκε από Ιπτάμενα Φρούρια (Πρόκειται για ένα τετρακινητήριο βαρύ βομβαρδιστικό αεροπλάνο που κατασκευάστηκε από την εταιρία Boeing για τις ανάγκες της Αμερικανικής αεροπορίας. Χρησιμοποιήθηκε κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κυρίως για τον βομβαρδισμό Γερμανικών στόχων. Μπορούσε να πετάξει σε πολύ μεγάλο ύψος, σε μεγάλες αποστάσεις, μεταφέροντας μεγάλο φορτίο και μπορούσε να αμυνθεί σε εχθρικές επιθέσεις. Ήταν το αεροπλάνο με τη ρίψη περισσοτέρων βομβών από οποιοδήποτε άλλο, κατά τη διάρκεια του πολέμου).
Όμως στο σημείο αυτό οφείλουμε να πούμε ότι έστω και αν ποτέ δεν εύρισκαν το βυθισμένο στον λιμένα αεροσκάφος, έστω και αν ποτέ δεν εύρισκαν βόμβα αμερικάνικου βομβαρδιστικού, δεν θα υπήρχε καμία δικαιολογία να μην φανερωθεί η ταυτότητα των δραστών αφού η αποστολή ουδέποτε εκρατήθει μυστική ή απόρρητη περισσότερο ή λιγότερο από τις υπόλοιπες επιχειρήσεις της εποχής εκείνης.
Οι πιλότοι ουδέποτε κρύφτηκαν, συνέστησαν μάλιστα ενώσεις και συνδέσμους και ανάρτησαν εμφανώς τις αποστολές τους μεταξύ των οποίων ήταν και ο βομβαρδισμός του Πειραιά.
Μικρή έρευνα στο διαδίκτυο είναι αρκετή για να βρει κάποιος τις μοίρες που έλαβαν μέρος, τα αεροπλάνα, τα μέσα της εποχής, τις διαταγές ακόμα και τα ονοματεπώνυμα με τις διευθύνσεις όλων όσων έλαβαν μέρος.
Γιατί άραγε ουδέποτε δημοτική ή άλλη αρχή δεν ήρθε σε επικοινωνία μαζί τους για να παρευρεθούν σε κάποια τελετή, να πούνε την άποψή τους ή να κάνουν γνωστές τις εντολές κάτω από τις οποίες έδρασαν; Έκανε γνωστή δημοτική ή κάποια άλλη αρχή σε αυτές τις ενώσεις τι προξένησαν με την πράξη τους ή οι τελετές αυτές γίνονται τόσα χρόνια μόνο για εσωτερική κατανάλωση και όχι για δημοσιοποίηση κάποιου γεγονότος;;

Σχηματισμός τέτοιων σκαφών (B17) απογειώθηκαν από την αμερικάνικη πλέον βάση της Φότζια Ιταλίας, που ανήκαν στην 5η πτέρυγα της 15ης Αεροπορικής Στρατιάς. Για προστασία από τυχόν προσβολή τους από αεροσκάφη του άξονα συνοδεύονταν από αεροσκάφη τύπου Lockheed P 38 Lightning.
Ο πιο πάνω σχηματισμός έφτασε στον Πειραιά στις 12.35 και στις 13.43 απεχώρησε. Το μεγαλύτερο μέρος των βομβών που έριξε ήταν εμπρηστικές.
Όμως όπως προαναφέραμε δεν ήταν μόνο αυτός ο βομβαρδισμός. Ακολούθησαν στις 19.22 και 22.00 άλλοι δύο βομβαρδισμοί από αγγλικούς σχηματισμούς αυτή την φορά (RAF).
Η πληροφορία αυτή δίνεται πλέον ελεύθερα από το Military History Network και στο σκέλος που αφορά την USAF (αμερικάνικη αεροπορία). Οι 3 πρώτες γραμμές είναι αυτές που αφορούν την καταστροφή της πόλης ενώ στο ημερολόγιο κάνει λόγο μόνο για βομβαρδισμό λιμένα. Απώλειες δικές τους 8 αεροσκάφη εκ των οποίων τα 6 καταστράφηκαν από μεταξύ τους σύγκρουση λόγω συννεφιάς.

Ένα από τα λιγότερο γνωστά σχετικά χρονικά είναι και η ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αναφορά του «Αστυφύλακα Α75».

Εγώ, ο Α75, μαζί με άλλους 30 Συναδέλφους του Α’ Αστυνομικού τμήματος Αθηνών, τρεις αρχιφύλα­κες και τον υποδιοικητή μας Νικολόπουλο, ευρεθήκαμε κοντά στους Πειραιώτες το πρωί της 13ης Ιανουαρίου. Μας ξεφόρτωσαν από ένα φορτηγό μπροστά στον ναό του Άγίου Κωνσταντίνου. Ψιλόρριχνε χιονόνερο και το διαπεραστικό κρύο πέρναγε την υγρή μπέρτα, την χοντροϋφασμένη χλαίνη και την στολή και έφτανε ως το κόκαλο. Οι αρβύλες και οι μπότες δεν βάσταγαν κρύο και έμπαζαν νερά.
Ό υποδιοικητής ανέβη στο απάνω σκαλοπάτι της εισόδου του ναού και μας είπε:
– «Κύριοι, ήλθαμε εδώ όπως και τόσοι άλλοι Συνάδελφοι, χθες και σήμερα, για να βοηθήσουμε την Αστυνομία του Πειραιά. Εμείς θα βοηθήσουμε το Β’ Αστυνομικό τμή­μα, που είναι κοντά στο ρολόϊ. Το έργο μας είναι δύσκολο και επικίνδυ­νο. Πρέπει να σώσουμε ζωές παγιδευ­μένες κάτω από τους σωρούς των πεσμένων κτηρίων, να συνδράμουμε τραυματίες, να περιφρουρήσουμε την περιουσία των πολιτών. Οι δρόμοι είναι αδιάβατοι από οικοδομικά υλικά των πεσμένων κτιρίων. Εχουν ανασκαφεί σε μερικά σημεία από τις βόμβες. Εχουν ακόμη τραμ ακινητοποιημένα ή κατεστραμμένα, σιδη­ροτροχιές αναποδογυρισμένες στρα­βωμένες και υψωμένες, ζώα πεθαμέ­να σε τυμπανιαία κατάσταση. Πιο επικίνδυνοι για μας είναι οι μισοπεσμένοι και ετοιμόρροποι τοίχοι, οι αιωρούμενες στέγες και τα πατώμα­τα. Ενα λάθος μας ή μια ατυχία, μπορεί να ρίψη αυτά επάνω μας και να μας θάψουν ζωντανούς. Λοιπόν, Κύριοι, κατεβαίνουμε αυτό το δρόμο που είναι αριστερά του θεάτρου. Κάνετε το Σταυρό σας και ο Θεός βοηθός».
Περάσαμε μέσα από χαρακώματα και βγήκαμε στην Λεωφόρο, την αδιάβατη Βασ. Κων/τίνου. Σ’ όλο το μήκος της ομάδες Συναδέλφων αγωνί­ζονταν να ανοίξουν τρύπες σε υπόγεια που μπορούσε να ήσαν πλακωμένοι άνθρωποι. Εκεί δεξιά μας στην γωνία της Λεωφόρου και της οδού, συνεργεία Συναδέλφων αγωνίζονταν με τα χέρια να βρουν τις μαθήτριες μιας Σχολής, παγιδευμένες στο υπό­γειο ενός σωριασμένου διώροφου. Μάθαμε πως τις βρήκαν νεκρές. 

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Δεν έμεινε σχολείο, νοσοκομείο, εκκλησία, καταφύγιο και γενικά χώρος που συγκεντρώνονταν κόσμος που να μην  επλήγηκε.
Η καταστροφή σε κόστος υπολογίστηκε περί τα 325 εκατομ. προπολεμικές δραχμές.
Ο Πειραιάς από την μεγαλοπρέπεια του μεσοπολέμου βυθίστηκε ολοκληρωτικά στο χάος και έκανε χρόνια για να ορθοποδήσει.
Κανένα διεθνές δικαστήριο δεν δίκασε αυτό το έγκλημα πολέμου, ουδείς τιμωρήθηκε.
Κανείς εκπρόσωπος δημοτικής ή άλλης αρχής εζήτησε αποζημίωση και ουδείς αποζημιώθηκε.
Καμμία πόλη που δεν ανήκε εντός της γερμανικής επικράτειας, δεν βομβαρδίστηκε τρεις φορές την ίδια μέρα από δύο διαφορετικές υπερδυνάμεις της εποχής.

   ΞΑΝΑΡΩΤΑΜΕ:

ΓΙΑΤΙ Ο ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΚΑΙ Ο ΡΟΥΣΒΕΛΤ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΑΝ ΣΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ;

Βομβαρδίζοντας ἀποκλειστικῶς πολιτιστικὰ μνημεία

1 Νοεμβρίου 2018 ἀπὸ τὴν Φιλονόη, Παναγιώτης Μαρίνης

Διατί οἱ συμμαχικοί βομβαρδισμοί ἐστόχευον ἀποκλειστικῶς τά μνημεία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ;

Ἀπαντήσεις σὲ σχόλια φίλων
Γενικῶς ἐστόχευον στὰ μνημεία, διατὶ ἦσαν βάρβαροι …καὶ πάντα θὰ εἶναι…

• Δὲν εἶναι βάρβαροι! Δὲν ἦτο βάρβαρος ὁ Τσώρτσιλ, ὅπως οἱ Σομαλοὶ ποὺ οὐροῦν στὶς πύλες τῆς μητροπόλεως τῆς Φλωρεντίας καὶ στὴν κιονοστοιχία τοῦ Ἁγίου Πέτρου! Πιὸ ἐκπολιτισμένος ἀπὸ ὅλους τους Ἕλληνες ἦτο ὁ Τσώρτσιλ!

• Οἱ στρατιωτικοὶ διεμαρτύροντο ὅτι ἔπρεπε οἱ βομβαρδισμοὶ νὰ στοχεύουν σὲ στρατιωτικὲς ἐγκαταστάσεις ἢ σὲ ὑποδομὲς ὅπως οἱ γέφυρες, τὰ ἀεροδρόμια, ἢ ἔστω σὲ βιομηχανικὲς περιοχές! Πράγματι ἐὰν ἐγίνετο ἔτσι ὁ χρόνος ποὺ διήρκεσε ὁ πόλεμος θὰ ἐμειοῦτο εἰς τὸ ἥμισυ!

• Ὅμως, ὁ Τσώρτσιλ ἐπέμενε οἱ βομβαρδισμοὶ νὰ ἀφοροῦν κατὰ κύριον λόγον στὸ ἱστορικὸν κέντρον τῶν πόλεων!

• Οὕτως κατεστράφη ὁλοσχερῶς ἡ Δρέσδη. Ἡ Δρέσδη δὲν ἦτο τυχαία πόλις, ἦτο ἡ πρωτεύουσα τοῦ Βασιλείου τῆς Σαξωνίας, πόλις-μουσεῖον στολισμένη ὅσον καμμία ἄλλη μὲ κτίρια ὑψηλῆς αἰσθητικῆς ἀξίας, διὸ καλουμένη «Ἀθῆναι τοῦ Βοῤῥᾶ»! Ἡ Δρέσδη, ἀνοχύρωτος πόλις πλήρης προσφύγων, κατεστράφη ὁλοσχερῶς δὶ’ ἑνὸς φρικτοῦ Ὁλοκαυτώματος ἐμπρηστικῶν βομβῶν! Καὶ ἐκεῖ κατεκάησαν οἱ συνωθούμενοι 600.000 (ἑξακόσιες χιλιάδες) πρόσφυγες ἀπὸ τὴν Ἀνατολήν! Ναί, 600.000 τὰ θύματα τῆς Δρέσδης! Ὁμοίως κατεστράφησαν πολλὲς ἄλλες ἱστορικὲς πόλεις τῆς Γερμανίας, ὡς τὸ Ἀμβοῦργον καὶ ἡ Νυρεμβέργη.

• Κατὰ τοὺς βομβαρδισμοὺς τῆς Ἰταλίας ἡ Ἀγγλικὴ ἀεροπορία ἐπεκεντρώθη ἀποκλειστικῶς στὰ πολιτιστικὰ μνημεῖα!

Οὕτως ἐμβομβαρδίσθη ἡ Πομπηΐα! Ἀδιανόητον, καὶ ὅμως συνέβη! Στὴν Νεάπολιν ἐβομβαρδίσθη μόνον τὸ ἱστορικὸν κέντρον καὶ κατεστράφησαν σημαντικὰ μνημεῖα, ὅπως τὸ περίφημον μοναστήρι Σάντα Κιάρα! Ὅπως ἔγινε καὶ στὸν βομβαρδισμὸν τοῦ Πειραιῶς ὅπου ἐμβομβαρδίσθη μόνον ἀκριβῶς τὸ κέντρον τῆς πόλεως πέριξ της πλατείας Κοραῆ!
• Στοὺς βομβαρδισμοὺς τοῦ Μιλάνου ἐβομβαρδίσθησαν ἀποκλειστικῶς πολιτιστικὰ μνημεῖα, ὡς ὁ ἀρχαῖος ναὸς τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου!

• Στὸν βομβαρδισμὸν τοῦ 1942 ἔκπληκτος ὁ Βρεταννὸς ἀρχηγὸς τοῦ σμήνους εἶδε ὅτι τὸ ἐπίκεντρόν του βομβαρδισμοῦ ἦτο τὸ Ντουόμο, ἀναμφισβητήτως τὸ Νὸ 1 μνημεῖον τοῦ Ἀναγεννησιακοῦ-Δυτικοῦ πολιτισμοῦ, ποὺ ἐκτίζετο ἐπὶ 600 ἔτη καὶ ἀκόμη δὲν ἔχει τελειώσῃ πλήρως! Συγκλονισμένος ὁ ἀγαθὸς Ἀγγλος ἀξιωματικὸς δὲν ἐξετέλεσε τὴν ἐντολὴν καὶ οὕτως τὸ Ντουόμο ἐσώθη!

Διατί τάχα;;;

Ἔχει κάποιος ἀπαντήσεις; 





  

13 Φεβρουαρίου 1945:  Το  ολοκαύτωμα  της  Δρέσδης.

Όπως  και  στους  βομβαρδισμούς  του  Πειραιά  και  της  Θεσσαλονίκης  οι  βόμβες  των  «συμμάχων»  ήταν  εμπρηστικές.  Οι  σιωνιστές  Τσώρτσιλ  και  Ρούσβελτ  ήθελαν  να  κάψουν  ζωντανούς  όλους  τους  ευρωπαίους  πολίτες  και  τα  γυναικόπαιδα.

Στις 13 Φεβρουαρίου του 1945, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ήδη μια, ουσιαστικά, τελειωμένη ιστορία, η οποία περιμένει αυστηρά και μόνο το τυπικό της τέλος. Άλλωστε 2 ημέρες πριν είχε λήξει η Διάσκεψη της Γιάλτας, κατά την οποία οι εκπρόσωποι των κύριων δυνάμεων των Συμμάχων, συνευρέθηκαν στην Γιάλτα της Ουκρανίας, προκειμένου να συναποφασίσουν και να μοιράσουν τις σφαίρες επιρροής της μεταπολεμικής Ευρώπης. Σε εκείνη την διάσκεψη είχε υπογραφεί και το πρόχειρο χαρτί που μεταβίβαζε κατά 90% την Ελλάδα στην δυτική σφαίρα επιρροής.
Εκείνη την ημέρα τα σοβιετικά στρατεύματα βρισκόντουσαν 70 χιλιόμετρα από την καρδιά του Βερολίνου και το μόνο που ουσιαστικά αποτελούσε στρατηγικό στόχο των συμμαχικών δυνάμεων ήταν ο αγώνας δρόμου για το Βερολίνο, δηλαδή το ποιος από τους δύο θα προλάβει να μπει πρώτος στο Βερολίνο.
Αρκετά χιλιόμετρα νότια του Βερολίνου, βρίσκεται ένα από τα, ομολογουμένως, πολιτιστικά στολίδια της Κεντρικής Ευρώπης, η Δρέσδη. Μια πόλη χωρίς αντιαεροπορική άμυνα, ή στόχους άξιους για χτύπημα, αφού το σύνολο των γερμανικών δυνάμεων έχει ήδη υποχωρήσει προς το Ρουρ και την Σιλεσία. Οι μοναδικοί στρατιωτικοί στόχοι είναι τέσσερα εργοστάσια, ένα αεροδρόμιο και τρία γκαράζ τραίνων, που βρίσκονται στο βόρειο τμήμα της πόλης. Για αυτούς τους στρατιωτικούς στόχους, θα μιλήσουμε στην συνέχεια…
τις 13 Φεβρουαρίου 1945 η επίθεση ξεκινάει. Τα βομβαρδιστικά διέσχισαν ατιμώρητα την Γερμανία. Την τελευταία στιγμή μόνο ο πληθυσμός της Λειψίας ειδοποιήθηκε και κλείσθηκε στα καταφύγια. 1.400 αεροπλάνα ρίχνουν μέσα σε 14 ώρες στην πόλη χιλιάδες βόμβες. 2.978 τόνους συν 771 τόνους των αμερικανικών ιπτάμενων φρουρίων. Καταστρέφονται 75.358 σπίτια και 11.500 έχουν σοβαρές ζημιές. Στο κέντρο της πόλεως από τις 28.410 κατοικίες καταστρέφονται οι 24.866. Από τα 19 νοσοκομεία, τα 3 καταστρέφονται ολοσχερώς ενώ τα υπόλοιπα παθαίνουν σοβαρές ζημιές. Μέσα σε μια μόνο νύχτα η πόλη ερημώνεται σε ακτίνα 6 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Η αναλογία τους είδους των βομβών, δείχνει από την αρχή ποιος είναι ο στόχος των βομβαρδιστικών. Το 75% των βομβών είναι εμπρηστικές και φωσφόρου, ενώ μόνο το 25% είναι εκρηκτικές βόμβες, ικανές να πλήξουν θεωρητικά έναν στρατιωτικό στόχο, όπως τα γκαράζ τραίνων που προαναφέραμε. Στόχος του βομβαρδισμού είναι η πλήρης εξολόθρευση του πληθυσμού, των γυναικόπαιδων που έχουν απομείνει στην πόλη αυτή της Σαξωνίας.
Μόλις έναν χρόνο πριν είχε συμβεί ένα παρόμοιο γεγονός στρατηγικού παραλογισμού, όταν οι «σύμμαχοι» έριξαν χιλιάδες βόμβες στο λιμάνι του Πειραιά, σκοτώνοντας 6000 Έλληνες πολίτες, άνευ ουσιαστικά λόγου και αιτίας, αφήνοντας ανέπαφους τους όποιους γερμανικούς στόχους είχαν απομείνει στον Πειραιά. Και σε αυτή την περίπτωση η πλειοψηφία των βομβών είναι εμπρηστικές και πολύ μακριά από το λιμάνι που θα αποτελούσε πιθανό στρατιωτικό στόχο.
Στον αντίστοιχο βομβαρδισμό της Δρέσδης, οι βόμβες μένουν μακριά από το βόρειο τμήμα της πόλης που βρίσκονται τα εργοστάσια και πέφτουν σχεδόν ολοκληρωτικά στο παλαιό τμήμα της πόλης που κατοικούν τα γυναικόπαιδα. Η φωτιά καταπίνει γρήγορα ολόκληρες συνοικίες και 135.000 χιλιάδες πολιτών χάνουν την ζωή τους μέσα στις φλόγες. Οι εικόνες πραγματικά φρικιαστικές για να τις αντέξει κανείς. Όσο για τους στρατιωτικούς στόχους; Αν εξαιρέσει κανείς τον εργοστάσιο οπτικών που έπαθε ελάχιστες ζημιές και το ένα στέγαστρο τρένων που έχει κάποιες ζημιές στην οροφή του, όλα ανέπαφα… Άλλωστε οι βόμβες έπεσαν πολύ μακριά από τους στόχους. Όπως και στον Πειραιά…

Οι νεκροί ξεπέρασαν στον αριθμό αυτούς που θα μετρούσαν λίγους μήνες μετά η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι... Μόνο στην κεντρική πλατεία Άλτμαρκτ, έχασαν την ζωή τους 6.865 Γερμανοί στις φλόγες.

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ