Πολυσύμπαν (ή Μετασύμπαν) είναι το
υποθετικό σύνολο των άπειρων ή πεπερασμένων δυνατών Συμπάντων
(που περιέχει και το ιστορικό σύμπαν όπου βιώνουμε) που περιλαμβάνει όλα όσα
υπάρχουν και όλα όσα θα μπορούσαν να υπάρχουν: τα σύνολα του διαστήματος,
του χρόνου,
της ύλης και της ενέργειας,
καθώς και τους φυσικούς
νόμους και σταθερές
που τα περιγράφουν. Τα διάφορα σύμπαντα μέσα στο πολυσύμπαν συχνά ονομάζονται
και παράλληλα σύμπαντα.
Μια από τις υποθέσεις είναι τα "σύμπαντα φυσαλίδες" όπου: Το
σύμπαν μας είναι μόνο μια από τις φυσαλίδες. Ο κάθε δίσκος είναι ένα σύμπαν
φυσαλίδα. Τα Σύμπαντα αρ. 1 έως 6 είναι διαφορετικές φυσαλίδες. Έχουν φυσικές
σταθερές που είναι διαφορετικές από αυτές στο σύμπαν μας.
Η δομή του πολυσύμπαντος, η
φύση του κάθε σύμπαντος μέσα του και οι σχέσεις μεταξύ των διαφόρων συστατικών
σύμπαντων, εξαρτώνται από τη συγκεκριμένη υπόθεση που έθεσε το πολυσύμπαν.
Έχουν υποτεθεί πολλαπλά σύμπαντα στην κοσμολογία,
τη φυσική,
την αστρονομία,
τη θρησκεία,
τη φιλοσοφία,
την ψυχολογία
και τη μυθολογία,
και ιδίως στην επιστημονική
φαντασία και γενικά τη φαντασία.
Σε αυτά τα πλαίσια, τα παράλληλα σύμπαντα παίρνουν μεταξύ άλλων και ονομασίες
όπως "εναλλακτικά συμπάντα", "κβαντικά σύμπαντα",
"παράλληλες διαστάσεις", "παράλληλοι κόσμοι",
"εναλλακτικές πραγματικότητες", "εναλλακτικά
χρονοδιαγράμματα" και "πλάνα διαστάσεων". Ο όρος «Πολυσύμπαν»
επινοήθηκε το 1895 από τον Αμερικανό φιλόσοφο και ψυχολόγο Γουΐλιαμ
Τζέιμς σε ένα διαφορετικό όμως πλαίσιο.
Η υπόθεση για το πολυσύμπαν
είναι μια πηγή διαφωνίας εντός της κοινότητας των φυσικών. Οι φυσικοί διαφωνούν
τόσο για το αν υπάρχει το πολυσύμπαν, όσο και για αν το πολυσύμπαν είναι γενικά
αντικείμενο επιστημονικής έρευνας. Μεταξύ των υποστηρικτών κάποιων από τις
θεωρίες πολυσυμπάντων είναι οι Στήβεν
Χώκινγκ, Στήβεν Βάινμπεργκ, Μαξ Τέγκμαρκ, Μπράιαν
Γκριν και Αλεξάντερ Βιλένκιν. Σε αντίθεση, κάποιοι
επικριτές όπως οι Ντέιβιντ
Γκρος, Πωλ Στάινχαρντ και Πωλ Ντέιβις υποστήριξαν ότι το ερώτημα για το
πολυσύμπαν είναι φιλοσοφικό και όχι επιστημονικό, επιπροσθέτως μερικοί
υποστήριξαν ότι η υπόθεση για το πολυσύμπαν είναι επιβλαβής και ψευδοεπιστημονική.
Η άποψη που φαίνεται επικρατέστερη από την επιστημονική κοινότητα είναι πώς
αν υπάρχει η έννοια των ''παράλληλων συμπάντων'', τότε οι καταστάσεις εκεί θα
ήταν ίσως άκρως αντίθετες από αυτές που βιώνουμε στο δικό μας σύμπαν. Για
παράδειγμα, το ίδιο άτομο σε ένα παράλληλο σύμπαν θα είχε τελείως διαφορετική
εξέλιξη από ότι σε ένα άλλο. Έτσι αντιλαμβανόμαστε πως αφού οι προσωπικότητες
των ανθρώπων αλλάζουν, τότε θα υφίστανται αλλαγή και πολλές άλλες σταθερές του
σύμπαντος, όπως οι νόμοι της φύσης.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΥΠΑΡΧΟΥΝ
ΠΟΛΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ.
Δεν υπάρχει μόνο ένα αλλά πάρα πολλά σύμπαντα. Συγκεκριμένα δέκα εις
την πεντακοσιοστή και δεν αποκλείεται στο μέλλον να δημιουργούμε σύμπαντα στο
εργαστήριο, ενώ δεν αντιλαμβανόμαστε ότι πιθανότατα ζούμε σε δέκα διαστάσεις!
Αυτές είναι μερικές νέες επιστημονικές ιδέες που ανέπτυξε πρόσφατα με την
ερευνητική του ομάδα ο Δημήτρης Νανόπουλος, διακεκριμένος καθηγητής Φυσικής του
πανεπιστημίου του Τέξας A&M και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, που
μίλησε χθες στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σχετικά με το πείραμα του CERN και
την πειραματική διερεύνηση της ύπαρξης του Πολυσύμπαντος (multiverse).
Ειδικότερα, όπως αναφέρει ρεπορτάζ του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, ο κ.
Νανόπουλος εκτιμά, με βάση μαθηματικές εξισώσεις, ότι είναι δυνατό να υπάρχουν
δέκα εις την πεντακοσιοστή σύμπαντα, σύμφωνα με τη θεωρία της Υπερσυμμετρίας
(SUSY) και των Υπερχορδών, η οποία προβλέπει ότι, εκτός από τις γνωστές
τέσσερις «μεγάλες» διαστάσεις -τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και ο
χρόνος- υπάρχουν ακόμα έξι ή επτά, που βρίσκονται «διπλωμένες» σε τρομερά μικρό
χώρο, ανεβάζοντας σε 10 ή 11 τον συνολικό αριθμό των διαστάσεων. «Ζούμε σε δέκα
διαστάσεις, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε», είπε χαρακτηριστικά.
Η θεωρία του πολυσύμπαντος ή των πολλών παράλληλων συμπάντων έχει
διάφορες εκδοχές, μια από τις οποίες προωθεί σθεναρά ο κ. Νανόπουλος, ο οποίος
τόνισε όμως ότι μια τέτοια θεωρία έχει νόημα μόνο αν καταστεί δυνατό να
αποδειχτεί πειραματικά και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει ο Μεγάλος Επιταχυντής
Αδρονίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN).
Όπως υποστηρίζει ο Έλληνας φυσικός, κάθε επιμέρους σύμπαν (μεταξύ αυτών το
δικό μας) μέσα σε αυτό το πολυσύμπαν μπορεί να έχει τους δικούς του ξεχωριστούς
φυσικούς νόμους, που ισχύουν μόνο σε αυτό, ενώ στα άλλα σύμπαντα οι νόμοι που
τα διέπουν, μπορεί να είναι αφάνταστα διαφορετικοί ή και σχετικά παρόμοιοι,
έχουν όμως οπωσδήποτε ως κοινό παρονομαστή τη βαρύτητα. Το ένα σύμπαν
«γεννάει» το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων, η οποία,
όπως είπε, καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου.
Τα άλλα σύμπαντα, τα οποία χαρακτήρισε φυσαλίδες της
πραγματικότητας» που απαρτίζουν το πολυσύμπαν, είναι δυνατό να βρίσκονται πολύ
κοντά μεταξύ τους αλλά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν. Δεν απέκλεισε όμως ότι
είναι πιθανώς δυνατό να γίνει μετάβαση από το ένα σύμπαν στο άλλο. Όλα
τα σύμπαντα με τους ιδιαίτερους νόμους τους προκύπτουν κατά βάση από μόνα τους,
σαν μια «τοπική μετάλλαξη» του χώρου σε ένα προϋπάρχον σύμπαν. Ο κ. Νανόπουλος
δεν απέκλεισε μάλιστα ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας τολμηρές υποθέσεις ότι
κάποια σύμπαντα θα μπορούσαν π.χ. να αποτελούν δημιούργημα ενός «χάκερ» σε
κάποιο άλλο σύμπαν. Επεσήμανε ότι, αν τελικά αποδειχτεί η θεωρία του
πολυσύμπαντος, τότε «θα καταλαβαίνουμε τον μηχανισμό παραγωγής συμπάντων»,
οπότε, όσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό, «είναι πιθανό στο μέλλον να δημιουργηθεί
ένα σύμπαν στο εργαστήριο».
Ακόμα, ανέφερε ότι δεν αποκλείεται το σύμπαν που ζούμε τώρα, να
δημιουργηθεί ξανά ακριβώς το ίδιο στο μέλλον, ενώ το τωρινό σύμπαν μας θα
μπορούσε να είναι το νιοστό από το παρελθόν, να έχει δηλαδή ήδη προϋπάρξει
πολλές φορές. Ωστόσο, κατέστησε σαφές ότι είναι νωρίς ακόμα για να
επιβεβαιωθούν τέτοιες υποθέσεις, πρόσθεσε όμως ότι τελικά αποτελούν λογικές
συνέπειες της ευρύτερης θεωρίας του πολυσύμπαντος, που θα έπρεπε κανείς να
ακολουθήσει και να διερευνήσει.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το σύμπαν που βλέπουμε (της ορατής ύλης) και το
οποίο έχει ηλικία 13,7 δισεκατομμυρίων ετών, δεν είναι παρά το 4%, καθώς το
υπόλοιπο είναι αόρατο, αποτελούμενο κατά 23% από «σκοτεινή ύλη» και 73% από
«σκοτεινή ενέργεια». Υπολογίζεται ότι μόνο στο δικό μας σύμπαν υπάρχουν περίπου
100 δισεκατομμύρια γαλαξίες και κάθε ένας από αυτούς έχει περίπου 100
δισεκατομμύρια ήλιους, γύρω από τους οποίους περιφέρεται ένας τεράστιος αριθμός
πλανητών. Ο κ. Νανόπουλος είπε ακόμα ότι ο ήλιος κάποτε θα
«σβήσει», όμως το σύμπαν μας, που συνεχώς διαστέλλεται, είναι «ανοιχτό»,
συνεπώς ποτέ δεν θα «πεθάνει», ενώ είναι πιθανό να κάνει «μετάβαση» σε ένα άλλο
σύμπαν-φυσαλίδα.
Επιτιθέμενος στους υπέρμαχους της «ανθρωπικής Αρχής» (που λένε ότι
το σύμπαν είναι "κομμένο και ραμμένο" στα μέτρα των ανθρώπων),
αντέτεινε ότι «δεν του καίγεται καρφάκι του σύμπαντος για εμάς», ενώ
χαρακτήρισε τη θεωρία του πολυσύμπαντος «το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της
τελεολογίας». Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, διευκρίνισε ότι δεν έχει
χάσει το νόημα της η αναζήτηση μιας «ενοποιημένης θεωρίας του παντός» στην
Φυσική, όμως δεν θα αφορά παρά μια λύση μοναδική για το δικό μας σύμπαν και
τίποτε περισσότερο.
Απαντώντας σχετικά με τις φιλοσοφικές προεκτάσεις της θεωρίας του
πολυσύμπαντος, είπε ότι παραπέμπει σε «ένα νέο Διαφωτισμό» που ανοίγει νέους
δρόμους για την ανθρωπότητα, ενώ αρνήθηκε ότι υπάρχουν φραγμοί και όρια στις
δυνατότητες του ανθρώπινου νου να συλλάβει την πραγματικότητα του σύμπαντος,
εκτός από τα αναπόφευκτα ποσοτικά όρια στη συσσώρευση γνώσης στο μυαλό του
ανθρώπου. Όμως γι' αυτό, όπως είπε, υπάρχουν οι ηλεκτρονικοί
υπολογιστές ως συμπαραστάτες μας, ενώ στο μέλλον η σχέση τους με τους ανθρώπους
θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο στενή. Αρνήθηκε επίσης ότι συσσωρεύοντας ολοένα
περισσότερες γνώσεις, οι άνθρωποι χάνουν τη σοφία τους. Παράλληλα,
συμφώνησε με τις εκτιμήσεις άλλων επιστημόνων ότι η Γη αργά ή γρήγορα «δύσκολα
θα αντέξει» στα προβλήματά της, γι' αυτό είναι ανάγκη να προετοιμαστεί η
μετοίκηση της ανθρωπότητας σε άλλους πλανήτες.
Όσον αφορά στον CERN, δήλωσε ότι πλέον «δουλεύει ρολόι»,αν και οι
φυσικοί που αναλύουν τις συγκρούσεις των σωματιδίων, είναι αναγκασμένοι «να
ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα». Πάντως, σε προηγούμενη ομιλία του στην
Αθήνα, είχε δηλώσει ότι αν τελικά τα πειράματα του CERN δεν φέρουν τα
αναμενόμενα αποτελέσματα, αποτυγχάνοντας να βρουν νέα σωματίδια και να
επιβεβαιώσουν πειραματικά την υπερσυμμετρία, τότε «αυτό θα αποτελέσει ένα πολύ
μεγάλο πρόβλημα για τη Φυσική, θα προκαλέσει μια μεγάλη κρίση», καθώς θα
σημαίνει, όπως είχε πει χαρακτηριστικά, ότι «πήραμε λάθος δρόμο».
Τέλος, αναφερόμενος σε πρόσφατο δημοσίευμα του περιοδικού «Nature»,
που θεωρεί πιθανή την κατάρρευση της θεωρίας της υπερσυμμετρίας, επειδή τα
μέχρι τώρα αποτελέσματα των πειραμάτων του CERN δεν την επιβεβαιώνουν, ο
έλληνας φυσικός χαρακτήρισε υπερβολική και πρόωρη μια τέτοια εκτίμηση.
[Πηγή alttherapy.blogspot.gr]
Ο ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗΣ ΚΑΙ ΒΛΑΧΟΣ.
Δημήτρης Νανόπουλος - Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους επιστήμονες
''Αυτοί που προσπαθούμε να κάνουμε
κάτι και για αυτή τη χώρα δεν
είμαστε ήρωες ούτε πατριώτες...
Έλληνες είμαστε.''
Δημήτρης Νανόπουλος
(από athensvoice.gr)
Γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1948: Δημήτρης Νανόπουλος,
Έλληνας φυσικός. Έχει διατελέσει ερευνητής στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών
Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη της Ελβετίας και επί σειρά ετών ανήκε στο
ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του Κέντρου. Διετέλεσε ερευνητής στην Ecole
Normale Superieure, Παρίσι, και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, Cambridge,
των H.Π.A. Το 1989, εξελέγη καθηγητής στο τμήμα Φυσικής του
Πανεπιστημίου Texas A&M, College Station, όπου από το 1992 είναι
διακεκριμένος καθηγητής και όπου από το 2002 κατέχει την έδρα
Mitchell/Heep της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών. Είναι διευθυντής του Κέντρου
Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών (HARC), στο
Χιούστον, Τέξας, όπου διευθύνει ερευνητικό τμήμα του World Laboratory,
που εδρεύει στη Λωζάνη.
Ο Δ. Νανόπουλος είχε αναφερθεί στην καταγωγή του στην παρακάτω συνέντευξή που είχε παραχωρήσει στον Τάσο Καφαντάρη στο ΒΗΜΑ.
Δημήτρης Νανόπουλος
Φως στη «σκοτεινή ενέργεια»
Ο κορυφαίος
φυσικός και ακαδημαϊκός Δημήτρης Νανόπουλος ρίχνει φως στις προσδοκίες
μας από το πείραμα του CΕRΝ και στην πρόοδο για την επίτευξη του Ενιαίου
Μοντέλου της Φυσικής.
~
«Δεν πίστευα στους παράλληλους κόσμους» λέει ο ακαδημαϊκός Δημήτρης
Νανόπουλος, «αλλά υπάρχουν. Ωστόσο εμείς δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε
σε αυτούς»
Την Πέμπτη 19
Μαρτίου 2009 το Πανεπιστήμιο Πατρών είχε «βάλει τα γιορτινά του» για την
έναρξη του 10ου Συνεδρίου Ιατρικής Χημείας, που διοργανώνει το
ιδιαίτερα επιτυχημένο Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών
Ιατρικής Χημείας. Κεντρικός ομιλητής του ήταν ο εφετινός τιμώμενος του
Προγράμματος- αλλά και του Δήμου Πατρέων- ακαδημαϊκός και καθηγητής του
Πανεπιστημίου του Τέξας Δημήτρης Νανόπουλος. Το θέμα της ομιλίας του
ήταν... διεπιστημονικό: «Το μεγάλο πείραμα του CΕRΝ: ένα γιγάντιο βήμα
στην ανθρώπινη γνώση».
Υπό κανονικές
συνθήκες το εν λόγω πείραμα θα είχε ξεκινήσει, οπότε θα είχαμε τις
παραμέτρους του βηματισμού του. Ωστόσο μία λαθεμένη καλωδίωση οδήγησε
στην καταστροφή 35 υπεραγώγιμων μαγνητών- από τους 1.600 που συνολικά
διαθέτει- με επακόλουθο την αναβολή του πειράματος για περίπου ένα έτος.
Εσπευσα λοιπόν να... ζητήσω εξηγήσεις από τον εκλεκτό ακαδημαϊκό μας,
γιατί κρίνει ότι αυτό το βήμα γνώσης θα είναι γιγάντιο;
Από τη Βόρειο Ηπειρο στο Σύμπαν
Σκεφτόμουν ότι
θα χρειαζόταν να σπάσω τον αρχικό «ακαδημαϊκό πάγο», αλλά η «τεξανική»
απλότητά του διέλυσε σύντομα κάθε μου προκατάληψη. Ο Δημήτρης Νανόπουλος
είναι άνθρωπος διαχυτικός, πρόθυμος όχι μόνον ομιλητής αλλά και
ακροατής, που θέλει να πιάνει τον σφυγμό των συζητητών του. Εξηντάρης,
γκριζομάλλης, με ροδαλό πρόσωπο, μέτριος το δέμας και αεικίνητος σαν
εικοσάρης... δεν άντεξα να μη ρωτήσω «από πού κρατάει η σκούφια του». Γέλασε αυθόρμητα και μου απάντησε: «Οχι,
δεν είμαι Πελοποννήσιος. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, αλλά είμαι
Βορειοηπειρώτης και μάλιστα Βλάχος. Νάκας ήταν το αυθεντικό επώνυμο του
παππού μου προτού φύγουμε από την Αλβανία».
Ο εγγονός του
Δημήτρη Νάκα έμελλε να διαβεί πολύ πιο μακρινά σύνορα: Αφού πήρε το
πτυχίο του φυσικού από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το 1973, πήγε στο
Πανεπιστήμιο Sussex της Αγγλίας για το διδακτορικό του στη Θεωρητική
Φυσική των Υψηλών Ενεργειών. Επειτα εργάστηκε ως ερευνητής στο Ευρωπαϊκό
Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CΕRΝ) στη Γενεύη της Ελβετίας, στην Εcole
Νormale Superieure του Παρισιού, στη Γαλλία, και του Πανεπιστημίου
Ηarvard, στις ΗΠΑ. Κατέληξε στο Τέξας, όπου το 1989 εξελέγη καθηγητής
στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Τexas Α&Μ. Από το 1992 είναι
διακεκριμένος καθηγητής του και από το 2002 κατέχει την έδρα
Μitchell-Ηeep της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών. Είναι επίσης διευθυντής του
Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών του
Χιούστον (ΗΑRC), όπου και διευθύνει ένα ερευνητικό τμήμα του World
Laboratory, το οποίο εδρεύει στη Λωζάννη της Ελβετίας. Από το 1997 είναι
τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, από το 2005 πρόεδρος του Εθνικού
Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας και Εθνικός Εκπρόσωπος στο CΕRΝ.
Συγκαταλέγεται στους επιστήμονες με τις περισσότερες βιβλιογραφικές
αναφορές διεθνώς και είναι από τους πρώτους που συνέδεσαν τον κβαντικό
μικρόκοσμο με την κοσμολογία.
Το Σύμπαν είναι θέμα... οπτικής
Η πρώτη μου
ερώτηση σε έναν τόσο επιτυχημένο φυσικό ήταν... αν το μετάνιωσε.Αν
επέλεγε,σε ένα υποθετικό νέο ξεκίνημα,να μη γίνει φυσικός αλλά κάτι
άλλο. Μου απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη: «Ποτέ! Πάλι φυσικός θα γινόμουν!
Και αυτό μολονότι το άλλο μου πάθος είναι οι καλές τέχνες. Αν είναι
κάτι για το οποίο μετανιώνω είναι που δεν έμαθα μουσική».
Αδραξα την
ευκαιρία: «Εχετε όμως μελετήσει την αρμονία των συχνοτήτων.Το 2001
είχατε δηλώσει ότι η Θεωρία της Σχετικότητας ίσως έπρεπε να
διορθωθεί,καθώς οι υπολογισμοί σας έδειχναν ότι η ταχύτητα του φωτός δεν
είναι πάντοτε σταθερή- είναι εξαρτώμενη της συχνότητας.Τώρα,κατά την
ομιλία σας στο 10ο Συνεδρίου Ιατρικής Χημείας,δηλώνετε ότι έχετε
στοιχεία που σας επαληθεύουν. Τι ακριβώς εννοείτε;».
«Ενα βασικό
σημείο της Θεωρίας της Σχετικότητας, που παρουσίασε ο Αϊνστάιν το 1905,
είναι ότι η ταχύτητα του φωτός είναι σταθερή- ίση προς 299.792.458
μέτρα/δευτερόλεπτο. Η επόμενη μεγάλη θεωρία της φυσικής, εκείνη της
κβαντικής μηχανικής, μας είπε πως όταν πάμε σε διαστάσεις τόσο
μικροσκοπικές όσο η λεγόμενη κλίμακα του Πλανκ, δεν έχουμε συμπεριφορά
αντίστοιχη με εκείνη που περιγράφει ο Αϊνστάιν για τον χωροχρόνο, αλλά
κάτι διαφορετικό που ονομάζουμε “κβαντικό αφρό”. Προσπαθώντας να
κατανοήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτές τις διαστάσεις, στραφήκαμε
στην παρατήρηση του φωτός που φθάνει ως εμάς από πολύ μακρινά αστέρια. Η
αντίληψη που έχουμε όλοι μας είναι ότι το φως αυτό ταξιδεύει στο κενό.
Ωστόσο, αν ισχύουν οι θεωρίες που έχουμε στήσει τα τελευταία πενήντα
χρόνια περί κβαντικής βαρύτητας, τίποτε δεν είναι απολύτως κενό. Αλλά
τότε, θα έπρεπε το φως να “διαθλάται” από τον κβαντικό αφρό του
Διαστήματος και να φτάνει ως εμάς φιλτραρισμένο, ανάλογα με τη συχνότητα
των σωματιδίων που συναντά».
«Να υποθέσω ότι αυτού του είδους η διάθλαση του φωτός δεν πρόκειται να μας δώσει ποτέ ουράνιο τόξο σε διαστημική κλίμακα...».
«Ακριβώς, όπως
το λέτε! Μολονότι η διαδικασία μοιάζει με την ανάλυση του φωτός από το
πρίσμα του Νεύτωνα, το φιλτράρισμα συχνοτήτων δίνει αλλαγές στην
ταχύτητα με την οποία ταξιδεύει το φως. Απτά δείγματα είχαμε το 2007,
όταν κατά τη διάρκεια πειράματος που έγινε από τα τηλεσκόπια ακτίνων
γάμμα των Καναρίων Νήσων πήραμε μετρήσεις φωτονίων- προερχομένων από
ενεργούς πυρήνες γαλαξιώνπου μας έδειχναν τέτοιες επιδράσεις στην
ταχύτητα. Το συγκλονιστικό είναι ότι αυτές οι μετρήσεις έδιναν ακριβώς
την κλίμακα που προβλέπει η Θεωρία Χορδών! Ηταν, άραγε, απλώς μια φοβερή
σύμπτωση; Απο φασίσα- με να περιμένουμε και άλλες μετρήσεις.
Στα τέλη
Δεκεμβρίου 2008 λάβαμε τις μετρήσεις του νέου πειράματος, που έγινε από
το δορυφορικό τηλεσκόπιο ακτίνων γάμμα Fermi. Είχε συλλέξει φωτόνια
ηλικίας 11 δισεκατομμυρίων ετών φωτός που... δείχνουν κλίμακα ταχυτήτων
ακριβώς όμοια με εκείνη των Καναρίων Νήσων! Το πράγμα πλέον ξέφυγε από
την πιθανότητα σύμπτωσης και πηγαίνει στη βεβαιότητα».
«Πώς συνδέεται
αυτή η μεταβολή της ταχύτητας του φωτός,μέσω “τριβής με τον κβαντικό
αφρό”,με τις μελέτες εκτίμησης της σκοτεινής ενέργειας;».
«Πολύ σωστή
παρατήρηση! Αυτός ο λογισμός του “φιλτραρίσματος του φωτός” μάς δίνει
αβελτηρία για να εξηγήσουμε και τη σκοτεινή ενέργεια η οποία
καταλαμβάνει το 73% του Σύμπαντος. Μάλιστα η δική μας θεώρηση της
σκοτεινής ενέργειας δεν τη βλέπει σταθερή τη λεγόμενη Κοσμολογική
Σταθερά αλλά ως κάτι που έχει μεταβληθεί, έστω και ελαφρά, από την αρχή
του Σύμπαντος ως τώρα».
«Μιλάτε για την
αρχή του Σύμπαντος,οπότε ο νους μου τρέχει στην πρόσφατη επαναδιατύπωση
της θεωρίας ενός Επαναλαμβανόμενου Εκπυρωτικού Σύμπαντος.Αν η ταχύτητα
του φωτός σε μεγάλες αποστάσεις μεταβάλλεται από τον κβαντικό αφρό της
σκοτεινής ενέργειας, αν η σκοτεινή ενέργεια δεν είναι σταθερή στο
πέρασμα του χρόνου και εφόσον το Σύμπαν διαστέλλεται
μέχρι...νέκρωσης,μήπως όντως το ψυχρό τέλος των υπερσυμπιεσμένων
αστεριών του ακολουθείται από μία υπέρθερμη Μεγάλη Εκρηξη, που γεννάει
το επόμενο,ξανά και ξανά;». «Είναι πολύ πιθανό, αλλά δεν έχουμε ακόμη
λειτουργικό μοντέλο αυτής της θεωρίας. Δηλαδή δεν έχουμε στιβαρά
εργαλεία υπολογισμού που να μας επιτρέπουν να δηλώσουμε ότι έχουμε υπό
εξέταση μία θεωρία. Αντίθετα, από όλες τις θεωρητικές προτάσεις που
έχουν αναπτυχθεί προς την επίτευξη ενός Ενιαίου Μοντέλου της Φυσικής, η
μόνη θεωρία που μας έχει δώσει ως σήμερα λειτουργικά εργαλεία
υπολογισμών είναι η Θεωρία των Χορδών - πλέον θα πρέπει να συνηθίσουμε
την πληρέστερη και γενικευμένη ονομασία της ως Θεωρίας των Μεμβρανών.
Είναι η μόνη που μας εξηγεί, για παράδειγμα, γιατί το φωτόνιο
επηρεάζεται από τον κβαντικό αφρό ενώ το ηλεκτρόνιο όχι».
Παράλληλοι κόσμοι
~ ΠΗΓΗ: ΝΑSΑ/ DΟΕ/ FΕRΜΙ LΑΤ CΟLLΑΒΟRΑTION
Η
πιο πρόσφατη «ενεργειακή φωτογραφία» του Σύμπαντος έχει ληφθεί από το
δορυφορικό τηλεσκόπιο ακτίνων γάμμα Fermi (πρώην GLΑSΤ). Μετρώντας την
ταχύτητα των φωτονίων από μακρινούς γαλαξίες επιβεβαιώθηκε η πρόβλεψη
του Δημήτρη Νανόπουλου για μεταβολή της ταχύτητας του φωτός
«Η Θεωρία των Χορδών/Μεμβρανών όμως προϋποθέτει σαφώς την ύπαρξη πολλών διαστάσεων και Παράλληλων Συμπάντων.Τα αποδέχεστε;».
«Η αλήθεια
είναι ότι ήμουν αρχικά αντίθετος στην ιδέα των παράλληλων κόσμων. Ωστόσο
τα μαθηματικά με πείθουν για το αντίθετο. Προσέξτε όμως: ένα πράγμα
είναι η ύπαρξη διαφορετικών κόσμων και άλλο πράγμα η ερμηνεία που τους
δίνεται εκ του προχείρου. Χαρακτηριστικά, δεν θα δεχόμουν με τίποτε να
εγκλωβίσω την έρευνά μου σε αξιώματα τύπου “ ανθρωπιστικής αρχής ”, που
λένε ότι όλα φτιάχτηκαν έτσι ώστε να υπάρξει ο άνθρωπος. Αυτά δεν είναι
φυσική, αλλά μεταφυσική».
«Ωστόσο,ακόμη
και ο επιστήμονας δεν παύει να είναι άνθρωποςπου επηρεάζεται από όσα
κατά καιρούς έχει δηλώσει η μεταφυσική:Για παράδειγμα,πώς εξηγείτε το
ότι ο Θαλής μίλησε όχι μόνον για τον μικρόκοσμο της ύλης αλλά και για
παράλληλους κόσμους; Ή,πώς στέκεστε απέναντι στη ρήση του Κορανίου ότι
“οι άγγελοι διανύουν σε μία ημέρα την απόσταση που διανύει το φεγγάρι σε
χίλια δικά του χρόνια”;Αυτός ο λόγος (12.000 σεληνιακοί κύκλοι προς μία
γήινη ημέρα,εκτός βαρυτικών πεδίων) δίνει ακριβώς την ταχύτητα του
φωτός κατά Αϊνστάιν». «Μένω πραγματικά εκστατικός και δεν έχω απάντηση.
Τόσο η απίστευτη διορατικότητα των αρχαίων φιλοσόφων μας όσο και τέτοιου
είδους προβλέψεις- όπως αυτή η πρωτάκουστη που μου είπατε- δεν μπορούν
να εξηγηθούν ακόμη επιστημονικά παρά μόνον ως παράδοξα και συμπτώσεις».
«Ας
επιστρέψουμε στην επιστήμη.Αυτό που πρακτικά μας λέτε με τη μελέτη της
σκοτεινής ενέργειας είναι ότι πλησιάζετε στην επίλυση του θέματος της
αντιβαρύτητας.Δεδομένου ότι η σχολή την οποία διευθύνετε στο Τέξας
χρηματοδοτείται από τη ΝΑSΑ,είστε σε θέση να μας πείτε αν έχουν ήδη
κατασκευαστεί συσκευές αντιβαρύτητας στη Γη;Το θέμα δεν είναι πλέον τόσο
“UFΟ”,όπως θα λέγαμε παλιά,καθ΄ ότι όχι μόνον έχουν πολλαπλασιαστεί οι
βιντεοσκοπήσεις “ιπτάμενων δίσκων” σε διάφορα μέρη του πλανήτηαλλά έχει
υπάρξει και ντοκυμαντέρ του Ηistory Channel- με παρουσιαστή τον Ρότζερ
Μουρ- όπου προβάλλεται ιπτάμενος δίσκος που κατέπεσε στη Ρωσία».
«Δεν έχει
υποπέσει ποτέ στην αντίληψή μου κάτι τέτοιο. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν
συσκευές αντιβαρύτητας. Πρέπει να πω όμως ότι δεν είναι κάτι που θεωρώ
πλέον απίθανο να δω προτού πεθάνω. Τι εννοώ; Οταν ξεκινήσαμε τη
διερεύνηση της πιθανότητας να μην έχει πάντοτε σταθερή ταχύτητα το φως,
δεν περίμενα ότι θα προλάβαινα να δω ο ίδιος μετρήσεις που να το
αποδεικνύουν. Και όμως, είδα! Κατά το ίδιο σκεπτικό, δεν αποκλείω να δω
το να φτάσουμε να αξιοποιήσουμε αυτή την ανεξάντλητη δύναμη. Μάλιστα
ονειρεύομαι την ημέρα που θα έχουμε μια “ηλεκτρική σκούπα” που θα
ρουφάει από το Διάστημα αυτή την αστείρευτη σκοτεινή ενέργεια και θα μας
επιτρέπει να κατανικούμε τη βαρύτητα που μας κρατάει καθηλωμένους στον
πλανήτη μας».
«Τι άλλο ονειρεύεστε αυτόν τον καιρό;Με τι ασχολείστε ερευνητικά;» .
«Ασχολούμαι
πάρα πολύ με την επίτευξη του Ενιαίου Μοντέλου της Φυσικής (της Θεωρίας
του Παντός). Προσπαθώ, με τους συνεργάτες μου, να βρω τα μοντέλα
εφαρμογής της Θεωρίας των Μεμβρανών σε κάθε περιοχή της φυσικής».
«Σε κάθε
περιοχή της φυσικής... Πέρα από το καθαρά θεωρητικό του
πράγματος,αναρωτιέμαι αν η βεβαιότητά σας για τη μεταβολή της ταχύτητας
του φωτός μπορεί να μπολιαστεί με τα πρόσφατα επιτυχή πειράματα
κβαντικής τηλεμεταφοράς της πληροφορίας.Είναι από τις περιοχές
ενδιαφέροντός σας;».
«Οντως, αν η
ταχύτητα του μεταφερόμενου φορτίου εξαρτάται και από τη συχνότητα, ίσως
θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε δραστικά την κβαντική κρυπτογράφηση των
πληροφοριών. Το είχα σκεφθεί κάπως διαφορετικά ως τώρα, αλλά ο τρόπος
που θέτετε το ερώτημά σας με κάνει να το δω πιο ξεκάθαρα. Μπορεί να
γίνει».
Αντιβαρύτητα και υπερσυμμετρία
«Με το πείραμα
του CΕRΝ πώς συνδέεται η σκοτεινή ενέργεια ή αντιβαρύτητα;Πώς
κουμπώνει;». «Πολύ ωραία το λέτε: πώς κουμπώνει; Μία από τις βασικές
παραδοχές της Θεωρίας των Χορδών- ή Μεμβρανών- είναι η εκδήλωση της
αντιβαρύτητας μέσω της υπερσυμμετρίας. Δηλαδή, για να ισχύει η θεωρία
αυτή θα πρέπει να υπάρχουν στο Σύμπαν τα αντίθετα των στοιχειωδών
σωματιδίων. Στον επιταχυντή LΗC του CΕRΝ θα πρέπει να βρούμε, επιτέλους,
τα υπερσυμμετρικά αυτά σωματίδια. Αν δεν τα βρούμε... θα πρέπει να τα
παρατήσω όλα και να ανοίξω φροντιστήριο!». «Θα κάνω ένα άλμα
οραματισμού: Εφόσον στον LΗC δημιουργούμε συνθήκες απαρχής του
Σύμπαντος, μήπως θα μπορούσατε να πάρετε εκεί μετρήσεις ταχυτήτων
διαθλασμένου φωτός,αντί να περιμένετε φωτόνια από μακρινούς γαλαξίες;».
«Πολύ, πολύ σωστό! Αν το έλεγα αυτό πριν από κάποια χρόνια, δεν θα το
πίστευε κανένας. Τώρα όμως, που το λέτε, δεν είναι λάθος όραμα: όντως ο
μηχανισμός είναι ο ίδιος, αλλά δεν έχουμε ακόμη επιταχυντές με την
απαιτούμενη ενέργεια. Επίσης, εκτός από το τεχνικό ανέτοιμο του
πράγματος, έχουμε να υπερκεράσουμε και τις εσωτερικές διαμάχες μεταξύ
των φυσικών. Για παράδειγμα, η σχολή των Χόκινς- Δημόπουλου κ.ά. δεν
δέχεται ακόμη κάτι τέτοιο ούτε ως δυνατότητα. Γενικά βρισκόμαστε στο
ξεκίνημα μιας νέας θεώρησης της φυσικής. Θα χρειαστεί να σκύψουν επάνω
της οι νέες γενιές φυσικών για να φτάσουμε στη επόμενη φάση, αυτή των
κοσμογονικών ανακαλύψεων».
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου