ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΝΕΟΤΗΤΑ. ΕΚΑΝΑΝ ΤΟΥΣ 64ΧΡΟΝΟΥΣ 39ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕ ΟΞΥΓΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ. ΑΥΞΗΣΑΝ ΤΟ ΜΗΚΟΣ ΤΩΝ ΤΕΛΟΜΕΡΩΝ.

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ: «Θα βρεθούν προ εκπλήξεων όσοι νομίζουν πως έχουν «ξεμπερδέψει» με την προδοσία τους και ασχολούνται σήμερα μόνον με το «ξέπλυμα» του χρήματος της προδοσίας».

Ο Shai Efrati, καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ και επικεφαλής της μελέτης, ερευνά εδώ και χρόνια το όνειρο της αιώνιας νεότητας και λέει τώρα πως η γήρανση μπορεί πράγματι να αντιστραφεί.

Επιστήμονες από το Τελ Αβίβ ισχυρίζονται πως κατάφεραν να αντιστρέψουν τη φυσιολογική διαδικασία της γήρανσης σε μια ομάδα ηλικιωμένων ατόμων.

Στην πρώτη τέτοιου είδους μελέτη που έγινε ποτέ, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ επιστράτευσαν μια πρωτοποριακή θεραπεία με οξυγόνο για να σταματήσουν και να αντιστρέψουν τελικά τους δύο βασικότερους παράγοντες της γήρανσης: το μήκος των τελομερών και τη συσσώρευση των γερασμένων κυττάρων.
Όσο το ανθρώπινο σώμα γερνά, τα τελομερή, που βρίσκονται στο τέλος των χρωμοσωμάτων και προστατεύουν τη χρήσιμη γενετική πληροφορία από τη φθορά, γίνονται ολοένα και πιο κοντά. Και την ίδια ώρα αυξάνονται κατά πολύ και τα γερασμένα και μη λειτουργικά πια κύτταρα.

 
Στην κλινική δοκιμή πήραν μέρος 35 ενήλικες ηλικίας 64 ετών και άνω για να ελεγχθεί η αποτελεσματικότητα της νέας μεθόδου (Υπερβαρική Θεραπεία Οξυγόνου).
Στα υποκείμενα της μελέτης χορηγούνταν καθαρό οξυγόνο για 90 λεπτά τη μέρα, πέντε μέρες τη βδομάδα, για ένα διάστημα 3 μηνών. Στο τέλος της περιόδου, οι επιστήμονες βρήκαν πως τα τελομερή είχαν αυξηθεί σε μήκος (κερδίζοντας ένα 20%), την ίδια ώρα που τα γερασμένα κύτταρα μειώθηκαν κατά 37%.

 Σύμφωνα με τους ερευνητές, η εικόνα που είχαν τα σώματά τους σε κυτταρικό επίπεδο ήταν ίδια με αυτή που είχαν πριν από 25 χρόνια. 

Ο  Shai Efrati,  καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ και επικεφαλής της μελέτης, ερευνά εδώ και χρόνια το όνειρο της αιώνιας νεότητας και λέει τώρα πως η γήρανση μπορεί πράγματι να αντιστραφεί.
«Αυτό που είναι τόσο αξιοσημείωτο στη δική μας μελέτη είναι ότι μέσα σε μόλις 3 μήνες θεραπείας, καταφέραμε να πετύχουμε τόσο σημαντική επιμήκυνση των τελομερών».

Οι φυσικοί που διενέργησαν την έρευνα, με επικεφαλής τον Shai Efrati, διευθυντή Υπηρεσίας Ερευνών του Ιατρικού Κέντρου Yitzhak Shamir και επίκουρου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους στο περιοδικό «Aging».

Συνολικά 63 υγιείς εθελοντές, ηλικίας 65 ετών και άνω, υποβλήθηκαν σε καθημερινά τεστ για 60 ημέρες. Οι ερευνητές τους τοποθετούσαν σε έναν υπερβαρικό θάλαμο οξυγόνου για να διαπιστώσουν εάν πράγματι θα υπάρξει κάποια βελτίωση στη λειτουργία του εγκεφάλου τους.

Έμπαιναν στον θάλαμο για δύο ώρες την ημέρα, πέντε μέρες την εβδομάδα, και τους χορηγούνταν καθαρό οξυγόνο. Πριν και μετά τους έκαναν μαγνητικές τομογραφίες.

Και μπορεί η οξυγονοθεραπεία σε τέτοιους θαλάμους να μην είναι καινούρια ανακάλυψη, καθώς χρησιμοποιείται για τη φροντίδα ασθενών με θερμικά εγκαύματα ή εμβολές αέρα, όπως διαπίστωσε ο Efrati και η ομάδα του, όμως, πλέον μπορεί να χρησιμεύσουν  και στην αντιμετώπιση της γήρανσης του εγκεφάλου.

Μετά το πέρας των τεστ φάνηκε πως ενισχύθηκε η γνωστική λειτουργία του εγκεφάλου, αλλά ενισχύθηκε και ο εγκεφαλικός ιστός.

«Αντιστρέφει τη γήρανση. Βελτιώνει τη γνωστική λειτουργία» ανέφερε ο Efrati σε δήλωσή του στους «Times of Israel», διαπιστώνοντας πως επιδρά ουσιαστικά στη λειτουργία του εγκεφάλου.

«Αυτή είναι η πρώτη φορά, απ' όσο γνωρίζουμε, που γίνεται μία παρέμβαση η οποία βελτιώνει τη βιολογία του εγκεφάλου ατόμων που γερνούν κατά τρόπο φυσιολογικό. Η επιδείνωση που επέρχεται (σ.σ. στην εγκεφαλική λειτουργία) με το γήρας, δεν χρειάζεται να θεωρείται δεδομένη».

«Η απόφραξη των μικρών αιμοφόρων αγγείων είναι παρόμοια με την απόφραξη που σημειώνεται στους σωλήνες ενός παλιού σπιτιού. Αυτή είναι το κυρίαρχο στοιχείο στη γήρανση του ανθρώπου» είπε ακόμη ο επικεφαλής της έρευνας, ολοκληρώνοντας ως εξής:  

«Αυτό μας οδήγησε στο συμπέρασμα πως η θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία του εγκεφάλου των γηραιότερων μελών του πληθυσμού».

Ο 69χρονος Avi Rabinovitch, ένας από τους εθελοντές που έλαβαν μέρος στην έρευνα, σημείωσε πως μπήκε στη διαδικασία όντας υγιής και βγήκε «σαν τίγρης».

Σημείωσε, δε, πως η μνήμη του έχει βελτιωθεί αισθητά μετά τα πειράματα.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ  Ζ.Π.  ΠΡΟΣΟΧΗ.  Τα  εντυπωσιακά  αυτά  αποτελέσματα  θα  πρέπει  να  επιβεβαιωθούν  με  αντίστοιχα  πειράματα  άλλων  ανεξάρτητων  ερευνητών.  Έτσι λειτουργεί  η  Επιστήμη.  Αλλιώς  η  ανακοίνωση  μπορεί  να  αποδειχθεί  ευσεβής  πόθος  ή  χειρότερα,  απατεωνία.

ΤΕΛΟΜΕΡΗ

Τα τελομερή είναι ένας προστατευτικός μηχανισμός και προωθούν την σταθερότητα του DNA μας. Η φθορά τους είναι ένας κεντρικός παράγοντας στη πρόκληση του γήρατος.   
Η μείωση του μήκους των τελομερών αναδεικνύεται ως προγνωστικός δείκτης για την ανάπτυξη νόσου και την πορεία νοσημάτων συμπεριλαμβανομένων διαφόρων μορφών καρκίνου.
Το τελομερές είναι μια περιοχή του DNA, χωρίς μεγάλη πληροφοριακή αξία, που βρίσκεται στο τέλος του χρωμοσώματος και προστατεύει τη χρήσιμη γενετική πληροφορία από τη φθορά. Η πληροφορία που καθιστά το κύτταρο βιολογικά ενεργό βρίσκεται στο μεσομερές, το οποίο προστατεύεται από το τελομερές. Η ονοματολογία έχει προκύψει από τη σύνθεση των ελληνικών λέξεων «τέλος», «μέσο» και «μέρος». Τα τελομερή δεν περιέχουν σημαντική γενετική πληροφορία, έχουν όμως τέτοια δομή που επιτρέπουν την προσκόλληση πρωτεϊνών που «δένουν» τη διπλή έλικα του DNA στην κάθε άκρη της, κάτι που έχει παρομοιαστεί από τους ειδικούς σαν το προστατευτικό άκρο στα κορδόνια των παπουτσιών το οποίο δεν αφήνει τα κορδόνια να ξεφτίζουν με τη χρήση.

Λόγω των πρωτεϊνικών προστατευτικών επιστρώσεων στα άκρα, η φθορά πλέον των χρωμοσωμάτων σε μήκος συμβαίνει σχεδόν μόνο κατά τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων, στη διαδικασία της μίτωσης, όπου οι έλικες των χρωμοσωμάτων ξεδιπλώνουν εντελώς και κάθε χρωμόσωμα χωρίζεται στα δύο, ώστε το κάθε κομμάτι να αποτελέσει το καλούπι για το σχηματισμό του νέου χρωμοσώματος, εν δυνάμει πανομοιότυπου με το αρχικό, για το κάθε νέο κύτταρο. Στη διαδικασία αυτή, στα άκρα των χρωμοσωμάτων συνήθως αποκόπτεται μέρος από το γενετικό υλικό. Αυτή είναι μια «παρενέργεια» που δε μπορεί να αποφευχθεί σε γενικό κανόνα, καθώς οι μηχανισμοί που παρέχουν τα συνήθη ένζυμα για την αντιγραφή της πληροφορίας δε δίνουν τη δυνατότητα για αντιγραφή του γενετικού υλικού στις άκρες των χρωμοσωμάτων. Το υλικό του DNA που αποκόπτεται είναι, τουλάχιστον στις πρώτες διαιρέσεις αναπαραγωγής, μέρος του τελομερούς, το οποίο ολοένα μικραίνει σε κάθε διαίρεση ενός κυττάρου σε δύο. Αν το τελομερές δεν αποκαθίσταται σε μήκος, με κάποιο μηχανισμό επιδιόρθωσης, η κάθε κυτταρική διαίρεση το καταναλώνει και στο τέλος αποκόπτεται πλέον από το χρωμόσωμα η σημαντική πληροφορία του μεσομερούς, οπότε και το κύτταρο καθίσταται πια βιολογικά ανενεργό.

Το μηχανισμό που προστατεύει το μήκος των τελομερών τον παρέχει η τελομεράση, που είναι ένα ένζυμο με την ικανότητα, όχι να αντιγράφει γενετική πληροφορία, αλλά να συμπληρώνει και πάλι σε μήκος το τελομερές. Εάν η τελομεράση διατίθεται σε ικανές ποσότητες στα σημεία του οργανισμού που γίνονται οι κυτταρικές διαιρέσεις, δίνεται στα τελομερή η δυνατότητα να αποκαθίστανται πλήρως σε μήκος και το κύτταρο μπορεί και παραμένει έτσι βιολογικά ενεργό για πάντα. Έχουν μελετηθεί μονοκύτταροι οργανισμοί με περίσσεια τελομεράσης που τους κάνει αθάνατους σε ευνοϊκές συνθήκες περιβάλλοντος. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ένα είδος άλγης, η Tetrahymena thermophila.

Στους πιο σύνθετους πολυκύτταρους οργανισμούς, όπως ο άνθρωπος, η περίσσεια τελομεράσης δε συνδέεται άμεσα με την αθανασία του οργανισμού. Αντίθετα, την περίσσεια της τελομεράσης τη χρησιμοποιούν τα καρκινικά κύτταρα ώστε να αναπαράγονται επ' άπειρον, σε βάρος του οργανισμού. Ο καρκίνος δεν οφείλεται στην τελομεράση, τη χρησιμοποιεί όμως μην υπακούοντας στα βιολογικά σήματα που δίνουν εντολές για παύση των ανεξέλεγκτων διαδικασιών αναπαραγωγής, καθώς περιέχεται, αλλοιωμένη πλέον, πληροφορία στο γενετικό υλικό των καρκινικών κυττάρων. Πρακτικά, το να γερνούν τα κύτταρα μετά από κάποιο αριθμό διαιρέσεων και να καθίστανται βιολογικά ανενεργά, χάνοντας την προστασία του γενετικού τους υλικού από τα τελομερή τους, τα αποτρέπει από το να αναπαράγονται ανεξέλεγκτα, αποτρέπει δηλαδή την εμφάνιση καρκίνων, καθιστώντας συνήθως ανενεργά τα καρκινικά κύτταρα στα πρώτα κιόλας στάδια αναπαραγωγής των καρκινικών όγκων. Οι καρκίνοι που τελικά εκδηλώνονται είναι εκείνοι που καταφέρνουν να ξεπεράσουν την ασφαλιστική αυτή δικλείδα του οργανισμού, τροποποιώντας κατάλληλα την πληροφορία του γενετικού υλικού τους.

Σε μακρές περιόδους τοξικού στρες, το οποίο διαχωρίζεται από το υγιές παρατεταμένο στρες που μας κάνει παραγωγικούς κάτω από ισορροπημένη ψυχολογία, παρατηρείται επιτάχυνση της γήρανσης σε κυτταρικό επίπεδο, η οποία μετράται ως αποτέλεσμα φθοράς στα τελομερή. Τα τελομερή στις ομάδες που υποφέρουν από χρόνιο τοξικό στρες εμφανίζονται μικρότερα σε μήκος, άρα και με μικρότερη δυνατότητα αντίστασης στη φθορά που προκαλούν οι κυτταρικές διαιρέσεις καθώς η δράση της τελομεράσης εμφανίζεται κατά 50% μειωμένη. 40 χρόνια υπό την επίδραση τοξικού στρες μετρώνται να συνεπάγονται τουλάχιστο 10 επιπλέον χρόνια γήρανσης σε κυτταρικό επίπεδο. Παρόμοιο αποτέλεσμα μετράται να έχει και ένα διαφορετικό είδος στρες, αυτό που συνεπάγεται η αποτυχία να φέρουν αποτέλεσμα παρατεταμένες διατροφικές δίαιτες αδυνατίσματος. Αρνητική επίδραση στο μήκος των τελομερών και στη δράση της τελομεράσης έχει επίσης το κάπνισμα.

Το μειωμένο μήκος των τελομερών στα υγιή κύτταρα έχει σχετιστεί με τις ασθένειες όπως ο καρκίνος, τα καρδιακά νοσήματα, ο διαβήτης, η αρτηριοσκλήρυνση, η πνευμονική ίνωση, η παχυσαρκία, χωρίς παρ'όλα αυτά να αποδίδεται απ' ευθείας σχέση μεταξύ των ασθενειών αυτών και του μήκους των τελομερών, σε ότι αφορά την πρόκλησή τους.

Το ένζυμο της Αθανασίας

Στο σώμα μας  υπάρχει  ένα ένζυμο που αναστέλει τη συρρίκνωση των τελομερών, η τελομεράση.

Τα τελομερή δημιουργούνται και διατηρούνται από το ένζυμο της τελομεράσης, το οποίο έχει βαπτιστεί και «ένζυμο της αθανασίας» λόγω του ρόλου του στην κυτταρική γήρανση και στον καρκίνο.

Η τελομεράση επιμηκύνει τα τελομερή, επιβραδύνει και είναι πιθανό να αναστέλλει τη γήρανση των κυττάρων.

Επιστήμονες στο χώρο της μοριακής βιολογίας ερευνούν για την ανεύρεση ουσιών που ενεργοποιούν την τελομεράση με σκοπό να αναστείλουν το γήρας. Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι πρώτες πιλοτικές έρευνες σε ανθρώπους, της πρώτης ουσίας που ενισχύει τη δράση της τελομεράσης.

Οι εξελίξεις σε αυτό τον τομέα της μοριακής βιολογίας στο άμεσο μέλλον αναμένονται εντυπωσιακές.

Πρόσφατες έρευνες μας δείχνουν ότι παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής μας επηρεάζουν αρνητικά τη δράση της τελομεράσης. Αλλαγές στο τρόπο ζωής μας αυξάνουν σημαντικά τη δράση της τελομεράσης και ενισχύουν τους διορθωτικούς μηχανισμούς στα ανθρώπινα κύτταρα.

 

 

 

 Ερευνητές ξανακάνουν νέα, γερασμένα ανθρώπινα κύτταρα. 

 

 

metabolomic  medicine

Από την στιγμή της γέννησής του ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με την φθορά που επιφέρει στον οργανισμό του το πέρασμα του χρόνου, το οποίο σταδιακά τον οδηγεί στη γήρανση.

Πραγματοποιώντας μια διαφορετική προσέγγιση, ερευνητές του Houston Methodist Research Institute δουλεύοντας με κύτταρα παιδιών τα οποία έπασχαν από το σύνδρομο του πρόωρου γήρατος Hutchinson - Gilford ή αλλιώς την ασθένεια της προγηρίας, κατάφεραν να αναπτύξουν μια μέθοδο που κάνει νέα ξανά τα ανθρώπινα κύτταρα.

Το σύνδρομο Hutchinson-Gilford (ή προγηρία, HGPS) είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο κληρονομικό νόσημα το οποίο προσβάλλει το δέρμα, το μυοσκελετικό σύστημα και τα αγγεία και χαρακτηρίζεται από την εκδηλώση πρόωρου γήρατος.

Τα παιδιά αυτά πεθαίνουν μέχρι τα 15 τους χρόνια από καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Αν και οι τρέχουσες θεραπείες είναι χρήσιμες, το μόνο που καταφέρνουν είναι να προσθέσουν ένα ή δύο επιπλέον χρόνια ζωής.

Ο John P. Cooke, επικεφαλής στο Institute of Methodist Research στο Χιούστον και οι συνεργάτες του, προσπάθησαν να βελτιώσουν την κυτταρική λειτουργία των παιδιών, με στόχο την βελτίωση της ποιότητα ζωής τους πράγμα που θα τους επέτρεπε ενδεχομένως να ζήσουν περισσότερο.

Οι επιστήμονες επικεντρώθηκαν στα τελομερή, το τμήμα του DNA που βρίσκεται στην άκρη των χρωμοσωμάτων (τέλος & μέρος: τελευταίο τμήμα) που ρυθμίζει τη σταδιακή γήρανση των ανθρώπινων κυττάρων.

Τα τελομερή αποτελούν έναν προστατευτικό μηχανισμό του ανθρώπινου οργανισμού ο οποίος συμβάλει στην σταθερότητα του DNA.

Το κάθε τελομερές, κατά τη σύλληψη, έχει μήκος περί τις 15.000 βάσεις. Σε κάθε διαίρεση των κυττάρων ένα μέρος από αυτές τις βάσεις δεν αντιγράφεται και έτσι σταδιακά το μήκος των τελομερών μειώνεται, μέχρι τελικά το κύτταρο να χάσει τη δυνατότητα να πολλαπλασιάζεται και να πεθαίνει.
 

 

Η φθορά των τελομερών είναι κεντρικός παράγοντας στην πρόκληση του γήρατος, και η  μείωση του μήκους τους αναδεικνύεται σε σημαντικό δείκτη εμφάνισης νοσημάτων που συνδέονται με το γήρας, συμπεριλαμβανομένων και διαφόρων μορφών καρκίνου.

Στα παιδιά με προγηρία τα τελομερή είναι σημαντικά μικρότερα του φυσιολογικού. Οι ερευνητές σκέφτηκαν λοιπόν πως αν κατάφερναν να αποκαταστήσουν το μήκος των τελομερών, θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη λειτουργία των κυττάρων τους.

Για να γίνει αυτό ενεργοποίησαν στα κύτταρα την παραγωγή  ενός ενζύμου που ονομάζεται τελομεράση και το οποίο έχει την ιδιότητα να επεκτείνει και να επιμηκύνει τα τελομερή.

Τελομεράση το Ένζυμο που Επιμηκύνει τα Τελομερή

Σε αντίστοιχη μελέτη σταθμό στη μάχη κατά της γήρανσης, που πραγματοποιήθηκε στο Ινστιτούτο Καρκίνου Dana-Farber, ερευνητές με επικεφαλής τον Ronald A. DePinho, καθηγητή γενετικής του Χάρβαρντ, πέτυχαν να αναστρέψουν το το γήρας σε ποντίκια, μέσω της ενεργοποίησης της τελομεράσης.

Το ένζυμο της τελομεράσης επιμηκύνει τα τελομερή που προστατεύουν τα άκρα των χρωμοσωμάτων και αυτό μπορεί όχι απλά να καθυστερήσει ή να σταματήσει αλλά όπως είδαν ο DePinho και η ομάδα του, να αντιστρέψει το γήρας.

 

Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκαν γηρασμένα ποντίκια, τα οποία είχαν παρουσιάσει συρρίκνωση του εγκεφάλου τους, συμπτώματα alzheimer, ατροφία των όρχεων και εμφάνιση τριχόπτωσης στο κεφάλι, συμπτώματα παρόμοια με αυτά που επιφέρει η διαδικασία του γήρατος και στον ανθρώπινο οργανισμό.

Μετά από τέσσερις εβδομάδες, οι επιστήμονες παρατήρησαν αξιοσημείωτα σημάδια αναζωογόνησης στα ποντίκια που υποβλήθηκαν στην αγωγή ενεργοποίησης της τελομεράσης.

Με την ενεργοποίηση του ενζύμου της τελομεράσης τα συμπτώματα του γήρατος αναστράφηκαν. Αποκαταστάθηκε η ατροφία του εγκεφάλου, υποχώρησαν τα συμπτώματα του alzheimer, αποκαταστάθηκε η γονιμότητα και η ατροφία των όρχεων, καθώς επανήλθε και η νεανική κατάσταση του τριχωτού στα συγκεκριμένα ποντίκια.

Η συγκεκριμένη μελέτη είναι ιστορικής σημασίας και απέδειξε για πρώτη φορά ότι το γήρας είναι αναστρέψιμο στα θηλαστικά μέσα από την ενεργοποίηση της τελομεράσης.

Η Μεταβολομική στην μάχη κατά της γήρανσης

Η εφαρμογή της μεταβολομικής σε ασθενείς μας, έχει δείξει ότι επιμηκύνει τα τελομερή.

Σε μελέτη η οποία πραγματοποιήθηκε από την κλινική μας, Metabolomic Medicine^®,  σε συνεργασία με το τμήμα τοξικολογίας του Πανεπιστημίου της Κρήτης με επικεφαλής τον ακαδημαϊκό καθηγητή κ. Α. Τσατσάκη και δημοσιεύτηκε στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό “Toxicology Letters”, δείξαμε ότι η χορήγηση συμπληρωμάτων διατροφής και δίαιτας μετά από διενέργεια μεταβολομικών αναλύσεων, βοηθάει στην προστασία και στην αύξηση του μήκους των τελομερών, σε σχέση με άτομα τα οποία δεν ακολούθησαν αντίστοιχη αγωγή.

Προηγήθηκαν δύο χρόνια μετρήσεων στον ελληνικό πληθυσμό, με σκοπό την δημιουργία βάσης δεδομένων με το μήκος των τελομερών σε διαφορετικές ηλικίες.

Tο μέσο μήκος των τελομερών σε άτομα που βρίσκονταν υπό παρακολούθηση και μεταβολομική αγωγή, ήταν κατά 13% μακρύτερο από αυτό του γενικού πληθυσμού παρόμοιας ηλικίας.

Αυτό είναι ένα σημαντικό αποτέλεσμα που αντικατοπτρίζει μείωση της βιολογικής ηλικίας και τη μείωση του κινδύνου εκδήλωσης χρονίων νοσημάτων που συνδέονται με την γήρανση. Τέτοια νοσήματα είναι οι καρδιοπάθειες, ο καρκίνος, ο διαβήτης, η οστεοαρθρίτιδα και αρκετά αυτοάνοσα νοσήματα.

Το μήκος των τελομερών αποτελεί σημαντικό δείκτη ο οποίος σχετίζεται με την βιολογική ηλικία ενός ατόμου. Όσο μεγαλύτερο το μήκος τους τόσο μικρότερη η βιολογική μας ηλικία.

Η διατήρηση και η αύξηση του μήκους των τελομερών φαίνεται ότι μπορεί να συμβάλει στην αποφυγή ασθενειών που σχετίζονται με την γήρανση, να βελτιώσει την υγεία και να βοηθήσει στην αύξηση της ανθρώπινης μακροζωίας.

---

Βιβλιογραφικές αναφορές

• Researchers develop technology to make aged cells younger: John P. Cooke, M.D., Ph.D., department chair of cardiovascular sciences at Houston Methodist Research Institute.  
• Telomerase reactivation reverses tissue degeneration in aged telomerase deficient mice: Mariela Jaskelioff, Florian L. Muller, Ji-Hye Paik, Emily Thomas, Shan Jiang, Andrew Adams, Ergun Sahin, Maria Kost-Alimova, Alexei Protopopov, Juan Cadiñanos, James W. Horner, Eleftheria Maratos-Flier, and Ronald A. DePinho. Published online 2010 Nov 28.
• The effect of TA-65 on telomerase activation and on apoptosis in human fibroblast cells. Tsoukalas D. Fragkiadaki P. Vlata C. Alegkakis A. Fragkiadoulaki E. Christakis M. Tstatsakis AM. Center of Toxicology Science and Research, University of Crete, Institute of Molecular Biology and Biotechnology, Foundation for Research and Technology.

 

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ