23 Απριλίου 1821: Η μάχη της Αλαμάνας και ο ηρωικός θάνατος του Αθανασίου Διάκου
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπεν Γκουριόν μίλησε σε ομάδα Ελλήνων δημοσιογράφων που επισκέφτηκε το 1958 το Ισραήλ. Μεταξύ αυτών ήταν ο Ιω. Ιωαννίδης, ο οποίος μεταφέρει, μέσω εκτενούς συνέντευξης, τα παρακάτω:
Την συζήτηση αρχίζει ο Ισραηλινός πολιτικός: “- Επληροφορήθην ότι δίδονται παραστάσεις των αρχαίων δραμάτων και κωμωδιών. Ήθελα να σας ερωτήσω αν αι παραστάσεις δίδωνται εις την γλώσσαν του πρωτοτύπου. Δεν μένει ικανοποιημένος, όταν του λέγωμεν ότι εις την Επίδαυρον παίζονται οι μεταφράσεις των δραμάτων. Έχει την γνώμην, δεν ειμπορεί να την μεταβάλη, ότι η νεοελληνική, η δημοτική πολύ απέχει από την αρχαίαν...Η “καθαρεύουσα”, ναι, την πλησιάζει. Η δημοτική όχι. Την πρώτην, σας είπα, την εννοώ θαυμάσια, την δευτέραν δεν ειμπορώ. Και η γραμματική μετεβλήθη. Δεν ειμπορούσαμεν, κύριε πρόεδρε, να γυρίσωμεν οπίσω. Η γλώσσα εξελίσσεται. Σήμερον έχασε τα απαρέμφατά της. Δεν παρατηρείτε την διαφοράν της γλώσσης του Θουκυδίδου και της γλώσσης του Ευαγγελίου; Ω! Το Ευαγγέλιον το εννοώ! Διδάσκεται η αρχαία, τουλάχιστον, εις τα σχολεία σας; Υποχρεωτικώς! Η διαβεβαίωσίς μας ικανοποιεί τον πρόεδρον, διότι πιστεύει ακραδάντως ότι τα κείμενα των αρχαίων δεν ειμπορούν να αποδοθούν μεταφραζόμενα. Χάνουν πολύ. Απομακρύνονται οι μεταφράσεις από το πνεύμα των συγγραφέων. Είδα πολλάς μεταφράσεις, λέγει, του Θουκυδίδου και όλαι διαφέρουν. Παρετήρησα το ίδιον και περί του προσφιλούς μου Πλάτωνος. Πιστεύσατε, ότι έμαθα την αρχαίαν ελληνικήν μόνον δια να διαβάσω τους αρχαίους Έλληνας συγγραφείς εις το πρωτότυπον και να μάθω τι ακριβώς λέγουν. Έχομεν, μάλιστα, και εβραϊκήν μετάφρασιν του Πλάτωνος, η οποία δεν αποδίδει το πνεύμα του κειμένου. Έχω μίαν ελληνικήν έκδοσιν περί Πλάτωνος, μίαν μελέτην η οποία μοι απεστάλη από τας Αθήνας. Επρόσεξα τα σχόλιά της. Θα πρόκειται, όπως αντελήφθημεν, περί της ερμηνείας του Συμποσίου του Πλάτωνος από τον αείμνηστον Συκουτρήν. Εκδίδετε τους αρχαίους σας εις την Ελλάδα; Βεβαίως! Και με το πρωτότυπον και με την μεταφρασίν των .
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης αναδημοσιεύτηκε στα «Εβραϊκά Χρονικά», τεύχος 94 (Μάρτιος – Απρίλιος 1987).
Τον Δεκέμβριο του 1959 ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπεν Γκουριόν, 73 ετών πια, μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές κι ενώ ήταν απασχολημένος με το σχηματισμό της νέας κυβέρνησής του, δέχτηκε κατ ́ εξαίρεση τον Έλληνα δημοσιογράφο Τέρπο Πηλείδη. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ έθεσε ως όρο να μη μιλήσουν για πολιτική αλλά για τον Πλάτωνα, τον αγαπημένο του φιλόσοφο.
Γράφει ο Πηλείδης:
“Με κάποια αυταρέσκεια και υπερηφάνεια ο Μπεν Γκουριόν αναφέρει ότι διαβάζει
και καταλαβαίνει τα αρχαία κείμενα από την αττική διάλεκτο ως την αλεξανδρινή,
αλλά δεν μπορεί να βρει άκρη με την δημοτική, την οποία θεωρεί ως γλώσσα
παρακμής. Ξαφνικά με ρωτά, με μιαν ενημερότητα που με κατέπληξε, γιατί οι
σύγχρονοι Έλληνες εγκατέλειψαν την προσπάθεια αναβιώσεως της αρχαίας γλώσσας
που είχεν αρχίσει με την καθαρεύουσα. Την θεωρεί δυνατή και μου φέρνει για
παράδειγμα την αναβίωση της βιβλικής γλώσσας. Του παρατηρώ ότι υπάρχει διαφορά:
ο ελληνικός λαός, μ’ όλη την μακραίωνη δουλεία, δεν έχασε ποτέ τη γλωσσική του
συνέχεια και ότι η δημοτική είναι ένας γνήσιος απόγονος της αρχαίας, όπως ακριβώς
οι σύγχρονες ευρωπαϊκές γλώσσες προέρχονται – δια μέσου των ρομανικών διαλέκτων
– από την κοινή λατινική των μέσων χρόνων. Αντίθετα η εβραϊκή, είχε μείνει μόνο
σαν γλώσσα των Ιερών κειμένων, ενώ ο λαός της Διασποράς είχεν υιοθετήσει βασικά
δύο διαλέκτους: Την παλιά γερμανική – το γίντις – και την Ισπανική – της
Καστίλλης. Σκέφθηκε λίγο και συμφώνησε, αν και με κάποια πικρία, τονίζοντας ότι
η αρχαία ελληνική ήταν μια πλούσια και τέλεια γλώσσα”.
Καθημερινή, 29 Δεκεμβρίου 1959
Ο ΜΠΕΝ ΓΚΟΥΡΙΟΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
Το Ισραήλ έχει τρεις πατέρες: τον Χαΐμ Βάϊζμαν, τον Νταβίντ Μπεν Γκουριόν και τον Ναούμ Γκόλντμαν.
Ο πρώτος απέσπασε τη Διακήρυξη Μπάλφουρ, ( υπόσχεση εγκατάστασης των Εβραίων στην Παλαιστίνη), ο δεύτερος πραγματοποίησε στρατιωτική επιχείρηση επί τόπου και διέταξε τις απελάσεις και τις σφαγές των Παλαιστινίων, ο τρίτος οργάνωσε τις εκστρατείες υποστήριξης των εποίκων, συγκέντρωσε κεφάλαια και έπλεξε δίκτυο διεθνών σχέσεων.
Ο Βάϊζμαν μισούσε τον Μπεν Γκουριόν και τον χλεύαζε αλαζονικά, ενώ ο Γκόλντμαν και ο Μπεν Γκουριόν έγιναν τόσο στενοί φίλοι που ο Nαούμ μπορούσε να τολμά να κάνει ερωτήσεις στον Νταβίντ που κανένας σιωνιστής ηγέτης δεν θα τολμούσε να αποπειραθεί.
Στο βιβλίο του« Le paradoxe juif » («Το εβραϊκό παράδοξο» ) Editions Stock,1976], ο Γκόλντμαν αφηγείται τις λεπτομέρειες μιας συνομιλίας που πραγματοποιήθηκε στο σπίτι του Μπεν Γκουριόν το 1956 και δεν έπρεπε να ακουστεί ούτε από τη σύζυγό του, Paula Munweis. Αυτά τα λόγια είναι φορτωμένα με μια επικίνδυνη ομολογία που εμπιστεύθηκε σε φίλο άξιο εμπιστοσύνης. Πράγματι, ο Γκόλντμαν γράφει:
«Εκείνο το βράδυ, μια όμορφη καλοκαιρινή νύχτα, είχαμε μιαν ανοιχτή συζήτηση για το αραβικό πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνω την αισιοδοξία σου, μου λέει ο Μπεν Γκουριόν. Γιατί οι ‘Άραβες να κάνουν ειρήνη; Αν ήμουν Άραβας ηγέτης, δεν θα υπέγραφα ποτέ με το Ισραήλ. Είναι φυσιολογικό: πήραμε τη χώρα τους. Φυσικά, ο Θεός μας το υποσχέθηκε, αλλά πώς μπορούν να ενδιαφέρονται για αυτό; Ο Θεός μας δεν είναι δικός τους. Είμαστε από το Ισραήλ, είναι αλήθεια, αλλά έχουν περάσει από τότε δύο χιλιάδες χρόνια: πώς τους επηρεάζει αυτό; Υπήρξε ο αντισημιτισμός, οι Ναζί, ο Χίτλερ, το Άουσβιτς, αλλά ήταν δικό τους λάθος; Βλέπουν μόνο ένα πράγμα: ήρθαμε και κλέψαμε τη χώρα τους. Γιατί να το δεχτούν; ».
"Σύντομα θα γίνω εβδομήντα χρονών. Λοιπόν, Nαούμ, θα με ρωτούσες αν θα πεθάνω και θα ταφώ σε εβραϊκό κράτος θα πω ναι: σε δέκα χρόνια, σε δεκαπέντε χρόνια, πιστεύω ότι θα υπάρχει ακόμα ένα εβραϊκό κράτος. Αλλά αν με ρωτήσεις αν ο γιος μου ο Έιμος, ο οποίος θα γίνει πενήντα στο τέλος του έτους, έχει πιθανότητες να πεθάνει και να ταφεί σε εβραϊκό κράτος, θα σου απαντήσω: πενήντα τοις εκατό".
Αλλά τελικά, τον διέκοψα, πώς μπορείς να κοιμηθείς με την ιδέα μιας τέτοιας προοπτικής ενώ είσαι πρωθυπουργός του Ισραήλ;
«Ποιος λέει ότι κοιμάμαι;» απάντησε απλά. .
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
.
Εντοπίστηκε ο τάφος του Πλάτωνα! – Αρχαίοι πάπυροι αποκαλύπτουν το ακριβές σημείο ταφής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρευνητές του Ιταλικού Ιδρύματος Ερευνών μπόρεσαν να εντοπίσουν το ακριβές σημείο ταφής του Πλάτωνα, βασιζόμενοι σε παπύρους της τοποθεσίας Ερκολάνο (Ηράκλειο), κοντά στην Νάπολη.
Ο Πλάτωνας μαζί με τον Αριστοτέλη θεωρούνται οι σπουδαιότεροι φιλόσοφοι όλων των εποχών.
Η λάμψη τους ξεπερνάει ακόμα και αυτή του Σωκράτη διότι έχουν μείνει τα γραπτά τους κείμενα.
Ακόμα και την διδασκαλία του Σωκράτη την γνωρίζουμε από τα κείμενα του Πλάτωνα.
Στην πραγματικότητα κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά εάν πρόκειται για την φιλοσοφία του Σωκράτη ή του Πλάτωνος.
Σύμφωνα με την έρευνα, με υπεύθυνο τον Ιταλό παπυρολόγο Γκρατσιάνο Ρανόκια, ο Πλάτωνας ενταφιάστηκε στην «Ακαδημία» που φέρει το όνομά του στην Αθήνα, σε κήπο πλησίον του «ναού των Μουσών».
Η σημαντική αυτή ανακάλυψη, σύμφωνα με ό,τι έγινε γνωστό, οφείλεται σε νέα ανάγνωση παπύρου του Φιλόδημου του Επικούρειου, ο οποίος περιέχει την Ιστορία της «Ακαδημίας».
Οι πάπυροι «αναγνώσθηκαν» από βιονικό μάτι, το οποίο, παρά το ότι απανθρακώθηκαν από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. η οποία κατέστρεψε και την Πομπηία, μπόρεσε να ανακαλύψει τις νέες, χρησιμότατες αυτές πληροφορίες.
Η όλη έρευνα ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια και θα ολοκληρωθεί το 2026. Το βιονικό μάτι εντόπισε χίλιες νέες λέξεις, σε σύγκριση με την προηγούμενη, η οποία είχε γίνει το 1991, δηλαδή 30% επιπλέον κείμενο.
Οι Ιταλοί ερευνητές προσθέτουν ότι από την νέα αυτή ανάγνωση «προκύπτει πως ο Πλάτωνας πωλήθηκε ως δούλος ήδη το 404 π. Χ., όταν οι Σπαρτιάτες κατέκτησαν την Αίγινα, ή, ως εναλλακτική περίπτωση, το 399 π. Χ. , αμέσως μετά τον θάνατο του Σωκράτη».
Μέχρι τώρα, για το συγκεκριμένο συμβάν γινόταν πάντα αναφορά στο 387 π.Χ. και στην περίοδο κατά την οποία ο Πλάτωνας βρισκόταν στις Συρακούσες της Σικελίας.
Τα ελάχιστα στοιχεία που γνωρίζουμε για τον Πλάτωνα
Aπό το βιβλίο «Το βιβλίο των νεκρών φιλοσόφων» αναφέρεται πως κατά τον Κικέρωνα, ο Πλάτωνας αποβίωσε την ώρα που έγραφε. Όμως ο Έρμιππος λέει ότι πέθανε σ’ ένα γαμήλιο φαγοπότι σε ηλικία 81 ετών και ότι ενταφιάστηκε στο χώρο της Ακαδημίας. Ο Νεοπλατωνικός της Αναγέννησης Μαρσίλιο Φιτσίνο προσθέτει ότι ο Πλάτωνας πέθανε ανήμερα των γενεθλίων του και σχολιάζει ότι ο αριθμός 81 έχει τεράστια σημασία, καθώς είναι ο τελειότερος, γινόμενο του 9 επί 9 και άθροισμα του 8 συν 1.
Ζ.Π.