ΙΣΡΑΗΛ - ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΑΣ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ. O N.Δένδιας ανακάλυψε πρόβλημα «εθνικών μειονοτήτων« στα νησιά.
«Ο Μεταξάς έδωσε τη µόνη απάντηση την οποία θα µπορούσε να δώσει, δηλαδή να θεωρήσει το τελεσίγραφο ως κήρυξη πολέµου… Ο Μεταξάς µπορεί δικαίως να ισχυρισθεί ότι µε το βιβλικό τρόπο, µε τον οποίο µίλησε, εκπροσώπησε και τον τελευταίο υποδηµατοκαθαριστή της Αθήνας.
Οι κληθέντες υπό τα όπλα άνδρες έφθαναν το πρώτο πρωί της επιστράτευσης στα καθορισµένα κέντρα κατά πυκνές οµάδες. Μπορούσε κανείς να παρατηρήσει απερίγραπτες σκηνές ενθουσιασµού στα κέντρα αυτά, και µάλιστα ενθουσιασµού από τον οποίο έλειπε κάθε νότιος θεατρινισµός και κάθε συναισθηµατική επιπολαιότητα.
Μεταξύ των εκατοντάδων που είχαν ντυθεί στο χακί και τους οποίους είδα µε τα µάτια µου, µόνο έναν είδα δακρυσµένο. Αποχαιρετούσε τους γονείς του που είχαν έλθει ως τον στρατώνα και έφευγε για το µέτωπο. Ο πατέρας του, ένας χωρικός, του έδωσε το χέρι και τον άκουσα να του λέει: “Μην κλαις. Αποφάσισε ήσυχα ότι θα σκοτωθείς. Αν πεθάνεις, επειδή δεν έχω άλλο παιδί, θα πάρω εγώ τη θέση σου στο µέτωπο”.
Παρόµοιες ιστορίες ακούγονται παντού στους δρόµους, όλες αυθόρµητες.
Αν οι Ιταλοί είχαν στηρίξει τις πληροφορίες τους σε ανάλογες µικρές ιστορίες του λαού και δεν βασιζόταν στις “βόµβες” των νεήλυδων πρακτόρων τους, δεν θα είχαν βρεθεί ενώπιον τόσων εκπλήξεων από τη στάση των Ελλήνων. ∆εκατέσσερις ηµέρες µετά την έναρξη του πολέµου, η ατµόσφαιρα ενθουσιασµού εξακολουθεί να υπάρχει στην Αθήνα.
∆εν υπάρχει η παραµικρή αµφιβολία ότι ο λαός χαρακτηρίζει αυτόν τον πόλεµο ως δικό του πόλεµο και κατέχεται από το αίσθηµα ότι αγωνιζόµενος υπηρετεί το ∆ίκαιο.
Για έναν φτωχό λαό, ο οποίος µόλις πριν από 100 έτη θυσιάστηκε σύσσωµος και προτίµησε την πλήρη αθλιότητα, προκειµένου να ζήσει ελεύθερος, η εθνική του ανεξαρτησία, όσο και αν αυτό φαίνεται άποψη αναχρονιστική, δεν είναι έννοια χωρίς περιεχόµενο, ιδιαίτερα απέναντι σε έναν εχθρό όπως οι Ιταλοί».
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
ΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ. Ο 38χρονος Ταγματάρχης σύμφωνα με την ΕΡΤ, συνελήφθη στον Χολαργό και σε βάρος του σχηματίστηκε δικογραφία για προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας. Το γεγονός έλαβε χώρα το βράδυ της Παρασκευής (21/10/2022).
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς θύμα φέρεται ένας ανήλικος, 15χρονος , ο οποίος κατήγγειλε στους αστυνομικούς ότι παρενοχλήθηκε σεξουαλικά από τον 38χρονο αξιωματικό, ενώ καθόταν σε ένα παγκάκι. Ο αξιωματικός, κάθισε δίπλα του στο παγκάκι και του έδειξε ημίγυμνες φωτογραφίες του ίδιου, προσπαθώντας την ίδια στιγμή και να τον θωπεύσει. Ο 15χρονος, ο οποίος κάνει μαθήματα πυγμαχίας, έδειρε τον αξιωματικό, αναγκάζοντάς τον σε φυγή.
Σοκ και αποτροπιασμό έχει προκαλέσει η νέα υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης σε βάρος ενός ανήλικου αγοριού, από ταγματάρχη του Στρατού Ξηράς, ο οποίος συνελήφθη.
Το 16χρονο αγόρι βρισκόταν μέσα στο λεωφορείο σε περιοχή του Χολαργού, όταν ο ένστολος ξεκίνησε να του μιλάει και να τον παρενοχλεί, ενώ δεν δίστασε να τους δείξει από το κινητό του φωτογραφίες στις οποίες ο ίδιος ήταν γυμνός!
Τρομαγμένο το αγόρι κατέβηκε από το λεωφορείο και κατευθύνθηκε προς τον χώρο όπου προπονείται στο άθλημα της πυγμαχίας. Ο εφιάλτης του όμως δεν τελείωσε εκεί. Ο διαστρεμμένος ταγματάρχης τον ακολούθησε και αφού τον πλησίασε, άρχισε να λέει στον ανήλικο χυδαίες εκφράσεις, σύμφωνα με το ρεπορτάζ
Ταγματάρχης: Θέλω να κάνουμε σεξ
16χρονος: Τί λες μωρέ… Φύγε από εδώ… Είμαι 16 ετών.
Ταγματάρχης: Και τι μ΄ αυτό… Δεν πειράζει.
Όπως κατήγγειλε ο 16χρονος, παρά την άρνηση και την ενόχληση που έδειξε, ο 38χρονος εξακολουθούσε να τον παρενοχλεί και προσπάθησε να τον θωπεύσει. Το ανήλικο αγόρι αντέδρασε έντονα και τον έσπρωξε για να τον απομακρύνει.
Στη συνέχεια ο ταγματάρχης άρχισε να τρέχει, με τον 16χρονο να τον κυνηγάει. Αφού κατάφερε να τον ακινητοποιήσει, ο θρασύδειλος ένστολος άρχισε να φωνάζει σε βοήθεια. Ο 16χρονος είπε στους πολίτες που συγκεντρώθηκαν στο σημείο από την ένταση, τι είχε συμβεί και αμέσως ειδοποιήθηκε η Άμεση Δράση.
Ζ.Π.
Πόσο τρέμουν, πόσο ΜΙΣΟΥΝ αὐτὲς τὶς ἡμέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Καὶ δὲν μπορεῖ οὔτε ὁ Δένδιας νὰ τὶς ἀπαγορεύσῃ.)
Σχεδὸν τοὺς συμπονῶ.
Τοὺς φαντάζομαι κουκουλωμένους μὲ τὸ κεφάλι μέσα στὴν κουβέρτα, ὅλο τὸ τριήμερο, νὰ τρέμουν καὶ νὰ μὴν τολμοῦν νὰ ξεμυτίσουν πρὶν βραδιάσῃ κι ἡ 28η κι ἀκουστοῦν οἱ κανονιὲς ἀπ᾿ τὸν Λυκαβηττό.
Καί τί νά κάνουν δά;;
Δὲν θὰ ἀρκοῦσε νὰ καταργηθοῦν οἱ παρελάσεις. Θὰ ἔπρεπε νὰ καοῦν καὶ τὰ βιβλία τῆς Ἱστορίας καὶ τὰ οἰκογενειακὰ ἄλμπουμ καὶ τὰ γράμματα στὸ μπαοῦλο τῆς γιαγιᾶς· νὰ ἀνασκαφτοῦν τὰ μνήματα, νὰ γίνουν στάκτη τὰ ὀστᾶ τῶν πεσόντων· ἡ Πίνδος ὁλόκληρη νὰ ἰσοπεδωθῇ. Καὶ πάλι, δὲν θὰ ἦταν ἀσφαλεῖς· ἡ γῆ ποὺ ἐγέννησε Ἐκείνους μπορεῖ νὰ τοὺς ξαναγεννήσῃ. Καὶ τότε δὲν θὰ βαστοῦν μόνον ἀτσάλινες λόγχες, μὰ ρομφαῖες πύρινες…
Χρόνια Πολλά!
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟ 1941.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγραψαν οι αθηναϊκές εφημερίδες της 8ης Μάη 1941: «Ο πρωθυπουργός κ. Τσολάκογλου εδέχθη χθες τους πολιτικούς ηγέτας της χώρας, κ.κ. Πάγκαλον, Γονατάν, Οθωναίον, Μάξιμον, Κ. Τσαλδάρην, Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλον, Β. Δηλιγιάννην, Γ. Πεσματζόγλου, Γ. Μερκούρην, Βελέντζαν και Περ. Ράλλην. Μετά τας συνομιλίας εδόθη εις τον Τύπον η κάτωθι επίσημος ανακοίνωσις: "Ο κ. πρωθυπουργός ήκουσε μετά προσοχής τας γνώμας των ανδρών τούτων, αφού εξέθεσε την κατάστασιν και τας ακολουθητέας κατευθύνσεις της κυβερνήσεως. Πάντες ανεγνώρισαν ότι η Κυβέρνησις Εθνικής Ανάγκης είναι επιβεβλημένον να υποστηριχθή εκ μέρους πάντων των Ελλήνων άνευ επιφυλάξεων και ειλικρινώς. Επίσης πάντες ανεγνώρισαν το σφάλμα του εκπεσόντος καθεστώτος να κηρύξη τον πόλεμον κατά της Γερμανίας και διεκήρυξαν το χάσμα, το οποίον χωρίζει την Ελλάδα από την κυβέρνησιν των εν Κρήτη εγκατασταθέντων φυγάδων. Πολλοί εξ αυτών εξεδήλωσαν τον ζωηρόν αποτροπιασμόν των, διότι οι φυγάδες ούτοι δε συνεταύτισαν τας τύχας των με τον ελληνικόν Λαόν, τον οποίον, εκτός της συμφοράς του πολέμου, απεγύμνωσαν διά της αφαιρέσεως του Δημοσίου Χρήματος"...» (Κ. Πυρομάγλου, «Γ. Καρτάλης», σελ. 136-137).
Ζ.Π.
Ο ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ Ι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη Νίκαια της Γαλλίας όπου είχε μετεγκατασταθεί, ο Ν. Πλαστήρας καλούσε το λαό με επιστολή του να συνεργαστεί με τους κατακτητές: «Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική, για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει να γίνη και αν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα ετελείωνε και μετά τινας μόνον μήνας με τελείαν ήτταν του άξονος (όπερ απίθανον)», έγραψε. («Η Καθημερινή», 14 Σεπτέμβρη 1998).
Ζ.Π.
Ο ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ΙΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Πλαστήρας είχε γίνει από αρκετά χρόνια άκριτος θαυμαστής του Μουσολίνι, όπως δήλωνε ήδη το 1933, και φιλοδοξούσε να μιμηθεί αυτόν περισσότερο από κάθε άλλον δικτάτορα. Ο Πλαστήρας, αν είχε επικρατήσει το Κίνημα του 1935, είναι βέβαιο ότι η απάντησή του στον Μουσολίνι θα ήταν ΝΑΙ. Το 1941, από τη Γαλλία όπου παρέμενε εξόριστος, κατηγορούσε τον Μεταξά ότι οδήγησε την Ελλάδα σε άνισο πόλεμο με την Ιταλία και τη Γερμανία, που μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Πρώτα "η αδεξιότης της εξωτερικής πολιτικής του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου ωδήγησε τον Ελληνικόν Λαόν εις ένα άνισον πόλεμον με μίαν μεγάλην δύναμιν, ως η Ιταλία".Ύστερα δεν αξιοποιήθηκε η προτεινόμενη από τη Γερμανία "διευθέτηση" της ιταλοελληνικής σύρραξης, στην οποία ("διευθέτηση") μπορούσε να είχε συμβάλει και ο ίδιος:
«Και το μοιραίον επήλθεν. Η Ελλάς ήχθη προς αυτοκτονίαν παρά μιας Βασιλικής Κυβερνήσεως δεχθείσης μετ' απεριγράπτου αφελείας ν' αντιμετωπίση τας δύο μεγαλυτέρας στρατιωτικάς δυνάμεις της Ευρώπης, καίτοι της υπεδείχθη υπό της συμμάχου της Αγγλίας ότι η βοήθεια θα είναι αυστηρώς περιωρισμένη. Η ανήκουστος κουφότης της Βασιλικής Κυβερνήσεως υπήρξεν η αφορμή μιας τραγικής καταστροφής της Χώρας εντός ολίγων ημερών και, ως να μη ήρκει τούτο,... παρέτεινεν ασκόπως τον πόλεμον, διά να συντελεσθή η πράξις η τελευταία του δράματος, διά της μετατροπής εις ερείπια της ωραίας, αλλ' ατυχούς νήσου Κρήτης».
Αυτά έγραφε ασυλλόγιστα στον Έλληνα πρεσβευτή στο Βισύ, στις 16 Ιουλίου 1941, σε ένα γράμμα που έγινε γνωστό το 1945. Κατά λογική συνέπεια, ο Πλαστήρας δεν θα είχε απορρίψει το ιταλικό τελεσίγραφο ή μάλλον θα είχε φροντίσει να μην υπάρξει καν ανάγκη τελεσιγράφου. Άλλωστε, ήταν έτοιμος να συνεργαστεί με τις δυνάμεις του Άξονα. Βαυκαλιζόταν, όπως φαίνεται, με την ελπίδα ότι αυτές θα τον εγκαθιστούσαν δικτάτορα στην κατεχόμενη Ελλάδα. Στο ίδιο γράμμα, που αφορούσε το διαβατήριό του, έγραφε χαρακτηριστικά: «δεν είναι μακράν η ημέρα, που θα απασχοληθώ ο ίδιος διά τα διαβατήρια όλων...».
Είναι επίσης εξαιρετικά αμφίβολο αν μια δημοκρατική κοινοβουλευτική κυβέρνηση, συγκροτημένη από τους ηγέτες του Βενιζελισμού και του Αντιβενιζελισμού που είχαν απομείνει, θα μπορούσε να αποκτήσει την ενιαία και χαλύβδινη θέληση που απαιτούσε η προετοιμασία για πόλεμο και, στο τέλος, η αποδοχή του ως αναγκαίου. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ανάμεσά τους επικρατούσε η ηττοπάθεια.
Ζ.Π.