ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΙΠΑΝ ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ

 

Ο ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΠΑΞΙΝΟΣ

  

Απόσπασµα από τη µυστική έκθεση του Γερµανού πρεσβευτή στην Αθήνα πρίγκιπα Φον Έρµπαχ, που στάλθηκε στον Χίτλερ στις 15 Νοεµβρίου 1940.

Πάγκαλος, Γονατάς, Οθωναίος, Μάξιμον, Κ. Τσαλδάρης, Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλος, Β. Δηλιγιάννης, Γ. Πεσματζόγλου, Γ. Μερκούρης, Βελέντζας και Περ. Ράλλης: "πάντες ανεγνώρισαν το σφάλμα του εκπεσόντος καθεστώτος (του Μεταξά) να κηρύξη τον πόλεμον κατά της Γερμανίας". 

Ο ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ: «Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ. Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΑΝΙΣΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ».   ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ.

 

  ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟ 1941

Έγραψαν οι αθηναϊκές εφημερίδες της 8ης Μάη 1941: «Ο πρωθυπουργός κ. Τσολάκογλου εδέχθη χθες τους πολιτικούς ηγέτας της χώρας, κ.κ. Πάγκαλον, Γονατάν, Οθωναίον, Μάξιμον, Κ. Τσαλδάρην, Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλον, Β. Δηλιγιάννην, Γ. Πεσματζόγλου, Γ. Μερκούρην, Βελέντζαν και Περ. Ράλλην. Μετά τας συνομιλίας εδόθη εις τον Τύπον η κάτωθι επίσημος ανακοίνωσις: "Ο κ. πρωθυπουργός ήκουσε μετά προσοχής τας γνώμας των ανδρών τούτων, αφού εξέθεσε την κατάστασιν και τας ακολουθητέας κατευθύνσεις της κυβερνήσεως. Πάντες ανεγνώρισαν ότι η Κυβέρνησις Εθνικής Ανάγκης είναι επιβεβλημένον να υποστηριχθή εκ μέρους πάντων των Ελλήνων άνευ επιφυλάξεων και ειλικρινώς. Επίσης πάντες ανεγνώρισαν το σφάλμα του εκπεσόντος καθεστώτος να κηρύξη τον πόλεμον κατά της Γερμανίας και διεκήρυξαν το χάσμα, το οποίον χωρίζει την Ελλάδα από την κυβέρνησιν των εν Κρήτη εγκατασταθέντων φυγάδων. Πολλοί εξ αυτών εξεδήλωσαν τον ζωηρόν αποτροπιασμόν των, διότι οι φυγάδες ούτοι δε συνεταύτισαν τας τύχας των με τον ελληνικόν Λαόν, τον οποίον, εκτός της συμφοράς του πολέμου, απεγύμνωσαν διά της αφαιρέσεως του Δημοσίου Χρήματος"...» (Κ. Πυρομάγλου, «Γ. Καρτάλης», σελ. 136-137).

Ο ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ: «Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ. Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΑΝΙΣΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ».   ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ.

Από τη Νίκαια της Γαλλίας όπου είχε μετεγκατασταθεί, ο Ν. Πλαστήρας καλούσε το λαό με επιστολή του να συνεργαστεί με τους κατακτητές: «Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική, για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει να γίνη και αν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα ετελείωνε και μετά τινας μόνον μήνας με τελείαν ήτταν του άξονος (όπερ απίθανον)», έγραψε. («Η Καθημερινή», 14 Σεπτέμβρη 1998).

Ο Πλαστήρας είχε γίνει από αρκετά χρόνια άκριτος θαυμαστής του Μουσολίνι, όπως δήλωνε ήδη το 1933, και φιλοδοξούσε να μιμηθεί αυτόν περισσότερο από κάθε άλλον δικτάτορα. Ο Πλαστήρας, αν είχε επικρατήσει το Κίνημα του 1935, είναι βέβαιο ότι η απάντησή του στον Μουσολίνι θα ήταν ΝΑΙ. Το 1941, από τη Γαλλία όπου παρέμενε εξόριστος, κατηγορούσε τον Μεταξά ότι οδήγησε την Ελλάδα σε άνισο πόλεμο με την Ιταλία και τη Γερμανία, που μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Πρώτα "η αδεξιότης της εξωτερικής πολιτικής του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου ωδήγησε τον Ελληνικόν Λαόν εις ένα άνισον πόλεμον με μίαν μεγάλην δύναμιν, ως η Ιταλία". Ύστερα δεν αξιοποιήθηκε η προτεινόμενη από τη Γερμανία "διευθέτηση" της ιταλοελληνικής σύρραξης, στην οποία ("διευθέτηση") μπορούσε να είχε συμβάλει και ο ίδιος:
«Και το μοιραίον επήλθεν. Η Ελλάς ήχθη προς αυτοκτονίαν παρά μιας Κυβερνήσεως δεχθείσης μετ' απεριγράπτου αφελείας ν' αντιμετωπίση τας δύο μεγαλυτέρας στρατιωτικάς δυνάμεις της Ευρώπης, καίτοι της υπεδείχθη υπό της συμμάχου της Αγγλίας ότι η βοήθεια θα είναι αυστηρώς περιωρισμένη. Η ανήκουστος κουφότης της Κυβερνήσεως υπήρξεν η αφορμή μιας τραγικής καταστροφής της Χώρας εντός ολίγων ημερών και, ως να μη ήρκει τούτο,... παρέτεινεν ασκόπως τον πόλεμον, διά να συντελεσθή η πράξις η τελευταία του δράματος, διά της μετατροπής εις ερείπια της ωραίας, αλλ' ατυχούς νήσου Κρήτης».
Αυτά έγραφε στον Έλληνα πρεσβευτή στο Βισύ, στις 16 Ιουλίου 1941, σε ένα γράμμα που έγινε γνωστό το 1945. Κατά λογική συνέπεια, ο Πλαστήρας δεν θα είχε απορρίψει το ιταλικό τελεσίγραφο ή μάλλον θα είχε φροντίσει να μην υπάρξει καν ανάγκη τελεσιγράφου. Άλλωστε, ήταν έτοιμος να συνεργαστεί με τις δυνάμεις του Άξονα. Βαυκαλιζόταν, όπως φαίνεται, με την ελπίδα ότι αυτές θα τον εγκαθιστούσαν δικτάτορα στην κατεχόμενη Ελλάδα. Στο ίδιο γράμμα, που αφορούσε το διαβατήριό του, έγραφε χαρακτηριστικά: «δεν είναι μακράν η ημέρα, που θα απασχοληθώ ο ίδιος διά τα διαβατήρια όλων...».
Είναι επίσης εξαιρετικά αμφίβολο αν μια δημοκρατική κοινοβουλευτική κυβέρνηση, συγκροτημένη από τους ηγέτες του Βενιζελισμού και του Αντιβενιζελισμού που είχαν απομείνει, θα μπορούσε να αποκτήσει την ενιαία και χαλύβδινη θέληση που απαιτούσε η προετοιμασία για πόλεμο και, στο τέλος, η αποδοχή του ως αναγκαίου. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ανάμεσά τους επικρατούσε η ηττοπάθεια.

ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ