Μπορεί κανείς στο Ισραήλ να μην παραδέχεται, ούτε «off the record», ότι η χώρα ευθύνεται για τη δολοφονία, την Παρασκευή, του επικεφαλής επιστήμονα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, όμως οι ειδικοί θεωρούν ότι έχει τη σφραγίδα της Μοσάντ.
Εδώ και δεκαετίες, η ισραηλινή υπηρεσία εξοντώνει τους εχθρούς της χώρας, όπου και αν βρίσκονται, με λεπτομερώς οργανωμένες αποστολές, ακόμα και στο φως της ημέρας, σε τοποθεσίες με πλήθος κόσμου.
Μήνυμα προς τον Μπάιντεν ο φόνος του ιρανού πυρηνικού επιστήμονα;
Οι ειδικοί –όπως και οι Ιρανοί– σύμφωνα με τους Sunday Times, εκτιμούν ότι στελέχη της ελίτ μονάδας Kidon είναι αυτά που σκότωσαν τον Μοχσέν Φαχριζαντέχ στην Τεχεράνη.
Η Kidon εδρεύει στην Καισάρεια και είναι ξεχωριστή μονάδα από την υπόλοιπη Μοσάντ. Τα περισσότερα μέλη της προέρχονται από τους κομάντο του ισραηλινού στρατού και είναι εκπαιδευμένα να δρουν πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Οι αποστολές τους φέρουν την έγκριση του εκάστοτε πρωθυπουργού.
Ε.Υ.Π.: ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ
http://autochthonesellhnes.blogspot.com/2019/07/blog-post.html
Ο ΡΟΥΜΠΑΤΗΣ, Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΥΠ, ΜΕ ΠΡΩΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΕΒΡΑΙΑ, ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ ΤΩΝ ΤΣΙΠΡΑΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ.
http://autochthonesellhnes.blogspot.com/2019/07/mossad-cia-intelligence-service.html
ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΥΠ: Mossad (ΙΣΡΑΗΛ), CIA (ΗΠΑ), Intelligence Service (ΑΓΓΛΙΑ).
Η οργάνωση ιδρύθηκε το 1972 όταν οι Παλαιστίνιοι απήγαγαν ισραηλινούς αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου. Η Γκόλντα Μέιρ, τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ, διέταξε τη Μοσάντ να εντοπίσει και να εκτελέσει τους υπεύθυνους της ομάδας Μαύρος Σεπτέμβρης, παρακλάδι του PLO, της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Ο Μάικ Χαράρι, στέλεχος της Μοσάντ, ανέλαβε να ιδρύσει τη νέα μονάδα, την οποία βάφτισε Kidon (ξιφολόγχη στα εβραϊκά). Στην αρχή η μονάδα δεν τα πήγε τόσο καλά. Το 1973, δολοφόνησε έναν σερβιτόρο από το Μαρόκο, στη Λιλεχάμερ της Νορβηγίας, θεωρώντας ότι ήταν επικεφαλής των αποστολών στον Μαύρο Σεπτέμβρη. Αργότερα, η Kidon εντόπισε και σκότωσε τους περισσότερους υπεύθυνους της παλαιστινιακής οργάνωσης, είτε στη Μέση Ανατολή είτε στην Ευρώπη.
Οσο περνούσε ο καιρός, τόσο βελτιώνονταν τα χτυπήματα. Η μονάδα σκότωνε τους Παλαιστίνιους χωρίς να αφήνει ίχνη, ακόμα και στη Συρία ή το Ιράν. Οι πράκτορες της Kidon χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους για να δολοφονήσουν τους στόχους τους: πυροβολώντας από αυτοκίνητο εν κινήσει (όπως στην περίπτωση του ιδρυτή της παλαιστινιακής ισλαμικής τζιχάντ, Φάτι Σικάκι, το 1995, στη Μάλτα και τέσσερις κορυφαίους ιρανούς επιστήμονες στην Τεχεράνη το 2010-12), με μικρές ποσότητες εκρηκτικών (όπως αυτές που είχαν κρύψει στο κινητό τηλέφωνο του βομβιστή της Χαμάς Γίχια Αγιάς, το οποίο εξερράγη όταν απάντησε σε κλήση, το 1996), με ελεύθερο σκοπευτή (όπως το 2008, στη δολοφονία του επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος της Συρίας, που δολοφονήθηκε από απόσταση μέσα στη νύχτα, ενώ ήταν στο εξοχικό του σπίτι) και με έγχυση δηλητηρίου, σε δημόσιο χώρο με πολύ κόσμο.
Τέτοια ήταν και μία από τις ελάχιστες αποτυχημένες αποστολές της οργάνωσης, το 1997, όταν πράκτορες επιχείρησαν να δολοφονήσουν με έγχυση δηλητηριώδους ουσίας τον αρχηγό της Χαμάς, Χαλίντ Μασάλ. Οι πράκτορες που συνελήφθησαν,επιστράφηκαν στο Ισραήλ με αντάλλαγμα το αντίδοτο του δηλητηρίου και την απελευθέρωση του ιδρυτή της Χαμάς, σεΐχη Αχμάντ Γιασίν.
Από την ίδρυση της Kidon, η μονάδα έχει εκτελέσει εκατοντάδες δολοφονίες με επιτυχία.
Η εκτέλεση του Φαχριζαντέχ ήταν μία ακόμα από τις επιχειρήσεις της. Εδώ και 10 χρόνια, τουλάχιστον πέντε συνάδελφοί του είχαν δολοφονηθεί στους δρόμους της Τεχεράνης. Για αυτό και ο Φαχριζαντέχ ήταν ένας από τους καλύτερα φυλασσόμενους υψηλόβαθμους αξιωματούχους του Ιράν. Η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας προσπαθούσε επί χρόνια να πάρει άδεια για να συνομιλήσει μαζί του, αλλά η κυβέρνηση δεν την έδινε.
Τον Μάιο του 2018, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου είχε παρουσιάσει τα ευρήματα μιας επιχείρησης της Μοσάντ σε αποθήκη της Τεχεράνης, όπου φυλασσόταν το πυρηνικό αρχείο της χώρας. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός ανέφερε τον δολοφονηθέντα επιστήμονα ως τον μυστικό επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. «Μοχσέν Φαχριζαντέχ: Θυμηθείτε αυτό το όνομα», είχε πει χαρακτηριστικά, προαναγγέλλοντας ίσως την τύχη του.
Ισραήλ: Απεβίωσε ο θρυλικός πράκτορας της Μοσάντ Μάικ Χαράρι.
Ο θρυλικός ισραηλινός μυστικός πράκτορας Μάικλ (Μάικ) Χαράρι, ο δημιουργός της μονάδας Kidon της Μοσάντ για την εξόντωση προσώπων, πέθανε σε ηλικία 87 ετών, μετέδωσαν τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης.
22 Σεπτεμβρίου 2014.
Ο θρυλικός ισραηλινός μυστικός πράκτορας Μάικλ (Μάικ) Χαράρι, ο δημιουργός της μονάδας Kidon της Μοσάντ για την εξόντωση προσώπων, πέθανε σε ηλικία 87 ετών, μετέδωσαν τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης.
Μαχητής από τα πρώτα νεανικά του χρόνια στις τάξεις των σιωνιστικών στρατιωτικών δυνάμεων πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, ο Χαράρι ακολούθησε μακρόχρονονη καριέρα στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις και στη συνέχεια στη Μοσάντ, στους κόλπους της οποίας εξελίχθηκε σε μυθική φυσιογνωμία.
Υπεύθυνος στρατολόγησης μυστικών πρακτόρων, διηύθυνε την υπηρεσία Caesarea της Μοσάντ και δημιούργησε την μονάδα Kidon με αποστολή την εξόντωση στο εξωτερικό προσώπων υπεύθυνων για επιθέσεις κατά του Ισραήλ.
Ετέθη επικεφαλής της επιχείρησης «Θεϊκή Οργή», που είχε ως στόχο την εξόντωση των δραστών της δολοφονίας 11 ισραηλινών αθλητών κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 στο Μόναχο.
Ο Χαράρι υπέβαλε την παραίτησή του έπειτα από τη δολοφονία από τις υπηρεσίες του το 1973 στη Νορβηγία μαροκινού σερβιτόρου, ο οποίος είχε αναγνωριστεί κατά λάθος ως ο δεύτερος στην ιεραρχία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης Αλι Χάσαν Σαλαμέχ, ο οποίος τελικά θα σκοτωθεί κατά την έκρηξη του αυτοκινήτου του το 1979 στον Λίβανο, κατόπιν προσωπικής εντολής του Μάικ Χαράρι.
Ο Χαράρι συμμετείχε στην οργάνωση της επιχείρησης Εντεμπε για τη διάσωση των επιβατών αεροσκάφους της Air France το οποίο είχε πέσει θύμα αεροπειρατείας το 1976. Τότε τελούσε υπό τις εντολές του Ιτσχάκ Χόφι, του αρχηγού της Μοσάντ , που πέθανε την περασμένη εβδομάδα.
Μετά τη συνταξιοδότησή του από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, ο Μάικ Χαράρι «ανέπτυξε σχέσεις» με τον δικτάτορα του Παναμά Μανουέλ Νοριέγκα, πριν από την ανατροπή του από τις ΗΠΑ το 1989.
Ο ισραηλινός ηθοποιός Μοσέ Ιβγκι υποδύθηκε τον ρόλο του στην ταινία «Μόναχο» του Στίβεν Σπίλμπεργκ (2005).
Ο υπουργός Αμυνας του Ισραήλ Μοσέ Γιααλόν τίμησε με ανακοίνωσή του τον Μάικ Χαράρι αναφερόμενος «στο θάρρος και την εφευρετικότητά του».
«Η επιρροή του Μάικ Χαράρι στη Μοσάντ και σε γενιές μαχητών είναι ακόμη σήμερα αισθητή και θα συνεχίσει να είναι για πολλά χρόνια», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Κωδικός «Δολοφονήστε τον Αραφάτ»
Προσπάθησαν δεκάδες φορές να τον σκοτώσουν, άλλοτε στέλνοντας κομάντο σε σπίτια που κρυβόταν, άλλοτε σηκώνοντας μαχητικά για να χτυπήσουν τα αεροπλάνα που τον μετέφεραν, και άλλοτε φυτεύοντας βόμβες σε στάδια γεμάτα κόσμο. Αλλά οι Ισραηλινοί, ο στρατός και οι θρυλικές μυστικές υπηρεσίες τους, απέτυχαν παταγωδώς. Ο Γιάσερ Αραφάτ σωζόταν την τελευταία στιγμή, σαν από θαύμα.
Μητροπούλου Ειρήνη ΒΗΜΑ
Προσπάθησαν δεκάδες φορές να τον σκοτώσουν, άλλοτε στέλνοντας κομάντο σε σπίτια που κρυβόταν, άλλοτε σηκώνοντας μαχητικά για να χτυπήσουν τα αεροπλάνα που τον μετέφεραν, και άλλοτε φυτεύοντας βόμβες σε στάδια γεμάτα κόσμο. Αλλά οι Ισραηλινοί, ο στρατός και οι θρυλικές μυστικές υπηρεσίες τους, απέτυχαν παταγωδώς. Ο Γιάσερ Αραφάτ σωζόταν την τελευταία στιγμή, σαν από θαύμα.
Τώρα, για πρώτη φορά, ο ισραηλινός δημοσιογράφος και συγγραφέας Ρόνεν Μπέργκμαν περιγράφει το χρονικό αυτών των δολοφονικών επιχειρήσεων, που κράτησαν τέσσερις δεκαετίες. Στα αποσπάσματα του «Rise and Kill First» («Σήκω και Σκότωσε Πρώτος») που δημοσίευσε την περασμένη εβδομάδα το «New York Magazine», ξετυλίγεται αυτή η πραγματική ιστορία σαν συναρπαστικό μυθιστόρημα. Ο Μπέργκμαν μίλησε με πρωταγωνιστές εκείνων των επιχειρήσεων, είδε δεκάδες έγγραφα και έφερε στο φως άγνωστες λεπτομέρειες από τις πιο σκοτεινές σελίδες της δράσης της Μοσάντ.
Σε ένα εντυπωσιακό στιγμιότυπο, από το 1982, το ραντάρ ενός ισραηλινού F-15 εντοπίζει τον στόχο, ένα ιδιωτικό αεροπλάνο, ψηλά πάνω από τη Μεσόγειο. Οι πιλότοι είναι θετικοί – πιστεύουν ότι έχουν βρει το σωστό αεροσκάφος, ένα Buffalo DHC-5 – και ζητούν την άδεια να το χτυπήσουν.
Νωρίς το απόγευμα της 23ης Οκτωβρίου 1982 η ερώτησή τους ακούστηκε στο μεγάφωνο του υπόγειου κέντρου επιχειρήσεων της ισραηλινής αεροπορίας στο Τελ Αβίβ. Ολα τα μάτια στράφηκαν στον στρατηγό Νταβίντ Ιβρί. Αλλά εκείνος, ένας συνήθως αποφασιστικός άνθρωπος, δίσταζε. Οπως είπε ο Ιβρί στον Μπέργκμαν, το πράσινο φως για την κατάρριψη του αεροπλάνου και τη δολοφονία του επιβάτη που μετέφερε είχε έρθει κατευθείαν από τον υπουργό Αμυνας Αριέλ Σαρόν. Αλλά ο Ιβρί είχε πολλές αμφιβολίες, και αποφάσισε να παρακούσει. «Αρνητικό» είπε στον πιλότο.
Αμφιβολίες και δισταγμοί
Η επιχείρηση – η στοχευμένη δολοφονία του Γιάσερ Αραφάτ, προέδρου της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και υπ’ αριθμόν 1 εχθρού του κράτους του Ισραήλ – είχε τεθεί σε εφαρμογή την προηγούμενη ημέρα. Η Μοσάντ είχε πληροφορίες ότι ο Αραφάτ θα απογειωνόταν με ιδιωτικό αεροσκάφος από την Αθήνα με προορισμό το Κάιρο.
Το τηλέφωνο χτύπησε λίγα λεπτά πριν από τις 5 μ.μ., δικαιώνοντας τον Ιβρί. Είχε γίνει λάθος, του είπαν. Ο άνθρωπος στο αεροπλάνο ήταν ο Φάτχι Αραφάτ, μικρότερος αδελφός του Γιάσερ, παιδίατρος και ιδρυτής της Παλαιστινιακής Ερυθράς Ημισελήνου. Μαζί του ήταν 30 τραυματισμένα παιδιά, επιζώντες από τη σφαγή στα στρατόπεδα προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα στη Βηρυτό τον προηγούμενο μήνα. Ο Φάτχι Αραφάτ τα συνόδευε για ιατρική περίθαλψη στο Κάιρο.
Αυτή ήταν μία από τις απόπειρες του κράτους του Ισραήλ να δολοφονήσει τον Αραφάτ. Το βιβλίο του Μπέργκμαν δεν αποκαλύπτει μόνο το χρονικό αυτών των προσπαθειών, αλλά και μια μακρά ιστορία αμφιβολιών και δισταγμών σαν του Ιβρί. Μπορεί ένα κράτος να χρησιμοποιήσει μεθόδους τρομοκρατίας και να βλάψει αθώους πολίτες για να εξοντώσει έναν πολιτικό εχθρό;
Κανένας στόχος δεν στοίχειωσε τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες περισσότερο από τον χαρισματικό ηγέτη της PLO, ο οποίος πέθανε το 2004. Μερικές φορές ο Αραφάτ γλίτωσε από τύχη, και άλλες γιατί ισραηλινοί αξιωματικοί ακύρωσαν τις επιχειρήσεις επειδή ο στόχος δεν μπορούσε να επιβεβαιωθεί ή το τίμημα σε ζωές αμάχων θα ήταν πολύ βαρύ.
Εγγραφα που είδε και μαρτυρίες που συγκέντρωσε ο Μπέργκμαν δείχνουν ότι από το 1965, όταν η Φατάχ άρχισε τις τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον του Ισραήλ, και για πολλά χρόνια, η άποψη ότι η δολοφονία του ηγέτη της PLO θα έλυνε ολόκληρο το Παλαιστινιακό πρόβλημα ήταν κυρίαρχη στις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.
Απέτυχε η πλύση εγκεφάλου
Το Ισραήλ προσπάθησε να σκοτώσει τον Αραφάτ πολλές φορές στα 40 χρόνια που ακολούθησαν. Αμέσως μετά τον Πόλεμο των Εξι Ημερών, το καλοκαίρι του 1967, ισραηλινοί στρατιώτες εισέβαλαν με λίγα λεπτά καθυστέρηση στο σπίτι όπου βρισκόταν ο Αραφάτ. Βρήκαν το φαγητό του ακόμη ζεστό στο τραπέζι.
Ορισμένα σχέδια ήταν πιο «περίτεχνα». Οι Ισραηλινοί πέρασαν τρεις μήνες το 1968 προσπαθώντας να μετατρέψουν έναν παλαιστίνιο κρατούμενο σε προγραμματισμένο δολοφόνο. Αλλά πέντε ώρες μετά την απελευθέρωσή του για να εκτελέσει την αποστολή του, εκείνος παραδόθηκε στην τοπική αστυνομία, παρέδωσε το πιστόλι και εξήγησε ότι ισραηλινοί πράκτορες του είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου για να σκοτώσει τον Αραφάτ.
Το σχέδιο «Χρυσόψαρο» και το μυστήριο με το πολώνιο
Οταν η Μοσάντ ανέφερε ότι ο Αραφάτ πετούσε όλο και πιο συχνά με εμπορικές
πτήσεις, ο Σαρόν αποφάσισε ότι θα ήταν νόμιμοι στόχοι, και η πολεμική αεροπορία
κατέστρωσε λεπτομερές σχέδιο, με τον κωδικό «Χρυσόψαρο».
Βρήκαν ένα σημείο πάνω από τη Μεσόγειο, όπου υπήρχε εμπορική εναέρια
κυκλοφορία, αλλά όχι συνεχής κάλυψη από ραντάρ οποιασδήποτε χώρας, και όπου η
θάλασσα ήταν πολύ βαθιά, κάνοντας μια επιχείρηση έρευνας και διάσωσης
εξαιρετικά δύσκολη, ίσως αδύνατη.
Επί εννέα εβδομάδες, από τον Νοέμβριο του 1982 έως τις αρχές Ιανουαρίου του 1983, τέσσερα μαχητικά F-16 και F-15 σηκώθηκαν τουλάχιστον πέντε φορές για να καταστρέψουν αεροσκάφη που θεωρήθηκε ότι μετέφεραν τον Αραφάτ, μόνο για να ανακληθούν σύντομα μετά την απογείωση.
Σε κάθε περίπτωση, διοικητές της ισραηλινής αεροπορίας σαν τον Ιβρί παρεμπόδισαν σκοπίμως τη δολοφονία, αρνούμενοι να συμμορφωθούν με εντολές που θεωρούσαν ότι ήταν προφανώς παράνομες και θα έβλαπταν ανεπανόρθωτα το συμφέρον του εβραϊκού κράτους.
Μόνο όταν ο Σαρόν έγινε πρωθυπουργός του Ισραήλ το 2001
άρχισε να εξετάζει σοβαρά μια πολιτική λύση στο πρόβλημα των Παλαιστινίων. Στο
εσωτερικό του Ισραήλ ξεκίνησε ένας γύρος συζητήσεων σχετικά με τον τρόπο
αντιμετώπισης του Αραφάτ. Ακούγονταν διάφορες προτάσεις: εξορίστε τον σε ένα
απομονωμένο νησί, ανεβάστε ενοχοποιητικά βίντεο για αυτόν στο Διαδίκτυο,
δημοσιεύστε έγγραφα που δείχνουν ότι δίνει λεφτά σε τρομοκράτες.
Και τότε, ξαφνικά, ο Αραφάτ, που είχε καταφέρει να ξεγελάσει τόσες φορές τον
θάνατο, υπέκυψε σε μια μυστήρια μόλυνση και πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 2004, στα
75 του. Μέχρι σήμερα μαίνεται η συζήτηση για το ποια ήταν η πραγματική αιτία
του θανάτου και αν βρέθηκαν στα ρούχα και στα λείψανά του ίχνη πολωνίου, ενός
ραδιενεργού στοιχείου που χρησιμοποιείται σε δολοφονίες. Ισραηλινοί εκπρόσωποι
διέψευσαν κατηγορηματικά ότι το Ισραήλ είχε οποιαδήποτε ανάμειξη στον θάνατο
του ιστορικού ηγέτη των Παλαιστινίων.
https://www.thetruth.gr
Γιατί η Μοσάντ εκτέλεσε τον εφευρέτη υπερόπλων Τζέραλντ Μπουλ;
Ο Καναδός μηχανικός αεροδιαστημικής Τζέραλντ Μπουλ (Gerald Bull) ήταν πρόθυμος να κάνει σχεδόν τα πάντα για να επιτύχει τον στόχο του. Εάν το είχε καταφέρει, ο Πόλεμος του Κόλπου (1990-1991) θα είχε κλιμακωθεί, ο θάνατος και η καταστροφή θα είχαν συνεχιστεί και πολλές άλλες πόλεις της περιοχής πιθανότατα θα είχαν γίνει ερείπια.
Το 1951 ο Δρ Gerald Bull εντάχθηκε στο Καναδικό Ίδρυμα Έρευνας Ανάπτυξης Εξοπλισμού (CARDE -Canadian Armament Research Development Establishment) για να εργαστεί σε έναν μικρής εμβέλειας πύραυλο εδάφους-αέρος που λεγόταν Velvet Glove. Το CARDE πρωτοστάτησε στη χρήση μοντέλων πυραύλων που εκτοξεύονταν από μεγάλο πεδινό πυροβόλο με σκοπό να δοκιμαστούν οι θεωρητικοί υπολογισμοί που προβλέπουν την συμπεριφορά των βλημάτων ενώ αυτά πετούν με υπερηχητικές ταχύτητες.
Αυτές οι δοκιμές ήταν χρήσιμες και φθηνές. Μια ομάδα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ εντυπωσιάστηκε από την δουλειά του Μπουλ (φωτό) και πρόσφερε στο πρόγραμμα ένα μεγάλο πυροβόλο που προερχόταν από πολεμικό πλοίο. Το πρόγραμμα ονομάστηκε HARP (High Altitude Research Program -Ερευνητικό Πρόγραμμα Μεγάλου Υψομέτρου).
Το 1962 το HARP μετακόμισε στα Μπαρμπέιντος (Barbados) όπου μια ομάδα 300 ατόμων απασχολούταν στη δημιουργία και τη λειτουργία της εγκατάστασης. Δεν πέρασε πολύς χρόνος μέχρι το μεγάλο κανόνι να αρχίσει να εκτοξεύει βλήματα 150 κιλών με ταχύτητα 3 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο σε ύψος 66 χιλιομέτρων.
Κατά τη διάρκεια των 1.000 περίπου εκτοξεύσεων, ο Μπουλ αποφάσισε ότι αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν να εργαστεί για την εκτόξευση ενός βλήματος στο διάστημα. Το 1966 εξαντλήθηκε η χρηματοδότηση για το HARP. Μέχρι τότε, η πρακτική και θεωρητική εμπειρία του Μπουλ τον είχε καταστήσει παγκόσμια αυθεντία στη βαλλιστική και το πυροβολικό.
Δημιούργησε τη δική του εταιρεία που λεγόταν Space Research Corporation (SRC – Εταιρεία Διαστημικής Έρευνας) η οποία εξειδικευόταν στην τροποποίηση των υπαρχόντων πεδινών οβιδοβόλων, βελτιώνοντας σημαντικά την απόδοσή τους.
Η μεγαλύτερη αντίσταση κατά την εκτόξευση ενός υπερηχητικού βλήματος προέρχεται από την ώθηση του αέρα μπροστά από τη μύτη του. Ο Μπουλ παρήγαγε και τελειοποίησε καινοτόμα σχέδια για πυραύλους και κώνους για την μύτη του βλήματος για να μειώσει αυτή την αντίσταση.
Εισήγαγε επίσης την τεχνολογία “base bleed”. Για αεροδυναμικούς λόγους, το πίσω μέρος των βλημάτων πρέπει να είναι επίπεδο. Αυτό δημιουργεί μια περιοχή χαμηλής πίεσης πίσω από το βλήμα καθώς εκτοξεύεται από το κανόνι που έχει ως αποτέλεσμα να το περιορίζει.
Ο Μπουλ αγόρασε μια Σουηδική εφεύρεση που λεγόταν “base bleed”, η οποία περιελάμβανε την τοποθέτηση ενός κρίκου γεννήτριας αερίου στο πίσω μέρος του βλήματος και σχεδιάστηκε για την αυτόματη εξαέρωση σε αυτήν την περιοχή χαμηλής πίεσης.
Καινοτομίες όπως αυτές αύξησαν σημαντικά την εμβέλεια του πυροβολικού. Το 1973 η εταιρεία του Μπουλ πούλησε 50.000 από αυτά τα ειδικά σχεδιασμένα βλήματα στο Ισραήλ και 30.000 στη Νότια Αφρική. Η σύμβαση με την Νότια Αφρική είχε ως συνέπεια την εξάμηνη φυλάκισή του για παράνομη εμπορία όπλων. Ο Μπουλ μετακόμισε στο Βέλγιο για να εργαστεί σε θυγατρική της SRC.
Τα σχέδια των βλημάτων του είχαν διεθνή επιτυχία και υπέγραψε συμβάσεις με την Κίνα και το Ιράκ. Η δουλειά του για το Ιράκ περιελάμβανε τροποποιήσεις των οβιδοβόλων M110, δίνοντας στο M110 εμβέλεια 56 χιλιομέτρων. Οι Ιρακινοί έμειναν πολύ ικανοποιημένοι και ο Bull τους έπεισε να τον πληρώσουν για να κατασκευάσει ένα υπερ-κανόνι (super-gun) στο Ιράκ.
Αυτό το υπερ-κανόνι (φωτό -κατασχεμένα κομμάτια του που εκτίθενται στα Βασιλικά Οπλοστάσια στο Οχυρό Νέλσον στο Πόρτσμουθ της Αγγλίας) θα μπορούσε να θέσει ένα βλήμα σε τροχιά. Οι Ιρακινοί συμφώνησαν για το υπερ-κανόνι με την προϋπόθεση ο Μπουλ να αύξανε την εμβέλεια των πυραύλων SCUD που κατείχαν. Αυτό περιλάμβανε τροποποιήσεις που αφορούσαν τις μεγαλύτερες ταχύτητες και θερμοκρασίες των βλημάτων.
Το “Project Babylon” δημιουργήθηκε για την κατασκευή του υπερ-κανονιού. Το σχέδιο φανέρωνε την φοβερή δυναμική αυτού του όπλου. Είχε μήκος 150 μέτρα, ζύγιζε 2.100 τόνους και σχεδιάστηκε για να στείλει ένα βλήμα βάρους 2 τόνων στο διάστημα.
Ωστόσο, η κατασκευή μεμονωμένων τμημάτων του υπερ-κανονιού στην Αγγλία και την Ελβετία τράβηξε την προσοχή των αρχών επειδή παραβίαζε τους νόμους περί εξαγωγών. Εκείνη την εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, στο διαμέρισμα του Μπουλ στις Βρυξέλλες σημειώθηκαν πολλές μυστηριώδεις διαρρήξεις χωρίς να κλαπούν αντικείμενα, με εμφανή στόχο την τρομοκράτησή του.
Η συνεργασία του με τον Σαντάμ Χουσεΐν θεωρήθηκε απειλή για το Ισραήλ και το Ιράν και προκαλούσε βαθιά ανησυχία στις κυβερνήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ. Η εμμονή του Μπουλ με το υπερ-κανόνι τον είχε τυφλώσει σε σημείο που δεν έβλεπε τον κίνδυνο στον οποίο είχε εκτεθεί.
Στις 20 Μαρτίου 1990 ο Gerald Bull δολοφονήθηκε στο διαμέρισμά του στις Βρυξέλλες. Δεν αποδείχθηκε ποτέ ποιος τον σκότωσε, αλλά ήταν επαγγελματικό χτύπημα.
Η δολοφονία
Στην παγκόσμια κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών, ο σεβασμός για την Μοσάντ αυξήθηκε μετά τη δολοφονία του Δρ Τζέραλντ Μπουλ (φωτό), του Καναδού επιστήμονα που ήταν πιθανώς ο μεγαλύτερος ειδικός στον κόσμο στην βαλλιστική των καννών πυροβόλων. Τ
Το Ισραήλ είχε κάνει πολλές προσπάθειες να εξαγοράσει την εμπειρία του. Κάθε φορά όμως, ο Μπουλ έκανε γνωστή τη δυσαρέσκειά του προς το Εβραϊκό κράτος.
Αντιθέτως, πρόσεφερε τις υπηρεσίες του στον Σαντάμ Χουσεΐν, για την κατασκευή ενός υπερ-κανονιού ικανό να εκτοξεύσει βλήματα με πυρηνικές, χημικές ή βιολογικές κεφαλές, από το Ιράκ απευθείας στο Ισραήλ. Ο Σαντάμ είχε παραγγείλει τρία τέτοια όπλα με κόστος 20 εκατομμύρια δολάρια. Ο Μπουλ διατηρήθηκε ως σύμβουλος με αμοιβή 1 εκατομμύριο δολάρια.
Όπως γράφει ο διακεκριμένος δημοσιογράφος Gordon Thomas, το απόγευμα της 20ης Μαρτίου 1990, η έγκριση για τη δολοφονία του Μπουλ δόθηκε από τον τότε Ισραηλινό πρωθυπουργό, Γιτζάκ Σαμίρ (Yitzhak Shamir). Ο Nahum Admoni, ο επικεφαλής της Μοσάντ, έστειλε μια ομάδα τριών ατόμων στις Βρυξέλλες, όπου ζούσε ο Μπουλ σε μια πολυτελή πολυκατοικία. Κάθε kidon (σημ: εκτελεστής της Μοσάντ -προέρχεται από την εβραϊκή λέξη για την ξιφολόγχη) είχε ένα πιστόλι στη θήκη κάτω από το σακάκι του.
Όταν μετά το χτύπημα του κουδουνιού, ο 61χρονος Μπουλ άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του, πυροβολήθηκε πέντε φορές στο κεφάλι και στο λαιμό. Ο κάθε kidon με την σειρά του, χρησιμοποιούσε το πιστόλι του των 7,65χιλιοστών, αφήνοντας τον Μπουλ νεκρό στο κατώφλι του. Μια ώρα αργότερα βγήκαν από τη χώρα και πετούσαν αεροπορικώς προς το Τελ Αβίβ.
Μέσα σε λίγες ώρες, το τμήμα ψυχολογικού πολέμου της Μοσάντ είχε κανονίσει με sayanim (σημ: βοηθούς της Μοσάντ -Εβραίους που βοηθούν στις επιχειρήσεις της υπηρεσίας στο εξωτερικό χωρίς να είναι επαγγελματικά στελέχη της) στα Ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης να διαρρεύσουν ιστορίες ότι ο Μπουλ είχε πυροβοληθεί από ομάδα εκτελεστών του Σαντάμ επειδή σχεδίαζε να αθετήσει την συμφωνία τους.
Η Η απόρρητη έκθεση της CIA για τις δοφονονίες του Μπουλ και του Βρετανού δημοσιογράφου Τζόναθαν Μόιλ
Εννιά μέρες μετά την εκτέλεση του Μπουλ, ο Jonathan Moyle (φωτό), ένας 28χρονος συντάκτης του περιοδικού “Defense Helicopter World” («Κόσμος του Αμυντικού Ελικοπτέρου»), βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο 1406 του ξενοδοχείου Carrera στο Σαντιάγο της Χιλής. Σκοπός της επίσκεψής του στο Σαντιάγο ήταν να παρευρεθεί σε αμυντικό συνέδριο.Ο θάνατος του Μόιλ θεωρήθηκε αρχικά από τις αρχές της Χιλής και της Βρετανίας ως αυτοκτονία ή θάνατος κατά τη διάρκεια κάποιου «παράξενου σεξουαλικού παιχνιδιού». Αλλά το Δεκέμβριο του 1991, μετά από πίεση από την οικογένεια Μόιλ, μια δικαστική έρευνα στη Χιλή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δολοφονήθηκε, αλλά καθώς η αστυνομία δεν μπόρεσε να εντοπίσει κάποιον ύποπτο, η έρευνα σταμάτησε.
Αποσπάσματα από μια «αλογόκριτη» έκδοση μιας έκθεσης της CIA με τίτλο “Project Babylon”, που δημοσιεύθηκε το 2013 από το βρετανικό περιοδικό Lobster και τον Μάιο του 2014 από την εφημερίδα Tribune, υποδεικνύουν ως υπεύθυνο για τις δολοφονίες του Τζόναθαν Μόιλ και του Τζέραλντ Μπουλ, τον αείμνηστο Stephan Aldolphus Kock, πράκτορα της MI6, και αναφέρει ονομαστικά τους Βρετανούς, πρώην μέλη της SAS, που τις πραγματοποίησαν.
Όπως ξέρουμε, η Μεγάλη Βρετανία συμμετείχε στον Πόλεμο του Κόλπου ενάντια το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν, παρόλα αυτά κάποιοι Βρετανοί με υψηλές διασυνδέσεις, έκαναν κερδοφόρες δουλειές μαζί του. Σύμφωνα με την έκθεση, όταν η κρυφή σχέση τους με το Ιράκ φαινόταν ότι θα δημοσιοποιηθεί, εκείνοι που θεωρούνταν υπεύθυνοι για την αποκάλυψή της, δολοφονήθηκαν.
Στα θύματα συμπεριλαμβάνονταν ο Τζέραλντ Μπουλ, ειδικός στο πυροβολικό και σχεδιαστής του Ιρακινού υπερ-κανονιού, που εκτελέστηκε στο κατώφλι του διαμερίσματός του στις Βρυξέλλες τον Μάρτιο του 1990 και ο Τζόναθαν Μόιλ (Jonathan Moyle), δημοσιογράφος αμυντικών θεμάτων, βρέθηκε κρεμασμένος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Χιλή, εννέα ημέρες αργότερα μετά την δολοφονία του Μπουλ.
Τότε ήταν μια εύθραυστη περίοδος για την βρετανική ασφάλεια, κατασκοπεία και πολιτική. Υπήρξαν πολλές συλλήψεις, συμπεριλαμβανομένης της κατάσχεσης τεράστιων εξαρτημάτων καννών (φωτό) που κατασκευάστηκαν από μια εταιρεία στο Σέφιλντ, διώξεις και μυστηριώδεις θάνατοι, συμπεριλαμβανομένων αυτών του Μπουλ και του Μόιλ.
Προέκυψαν ισχυρισμοί για εταιρείες-βιτρίνα, για εξαρτήματα όπλων που δηλώνονταν ότι προορίζονταν για ακίνδυνη οικιακή χρήση και για την έκδοση ψεύτικων αδειών εξαγωγής. Το επεισόδιο κορυφώθηκε το 1996 με την έκθεση της έρευνας Scott για το παράνομο εμπόριο όπλων στο Ιράκ, που αποκάλυψε τις εσωτερικές λειτουργίες της Βρετανικής κυβέρνησης και την ικανότητά της να αποκρύπτει την αλήθεια και να αποφεύγει την δημοσιότητα.
Κυκλοφορούν δύο εκδόσεις της έκθεσης. Η μία είναι λογοκριμένη και η άλλη αλογοκρίτη. Και οι δύο φέρουν το σήμα της Αμερικάνικης CIA, και έχουν τίτλο “Project Babylon: The Iraqi Supergun” («Σχέδιο Babylon: Το Ιρακινό Υπερκανόνι»). Πάνω δεξιά στην πρώτη σελίδα, φέρουν την ένδειξη “Secret” («Απόρρητο») και με κεφαλαία γράμματα, “NOFORN-NOCONTRACT”, που σημαίνει ότι δεν πρέπει να την διαβάσουν αλλοδαποί ή προμηθευτές όπλων.
Το μη λογοκριμένο αντίγραφο έχει κόκκινη σφραγίδα με την λέξη «απόρρητο» στα εβραϊκά και φέρει ένα άλλο σημάδι, με μαύρο χρώμα: «Από το γραφείο του πρωθυπουργού. Ημερομηνία λήψης 11.91». Φαίνεται ότι η CIA ή κάποιος άλλος παρέδωσε τη μυστική έκθεση στην κυβέρνηση του Γιτζάκ Σαμίρ στο Ισραήλ το Νοέμβριο του 1991. Είναι μια σημαντική ημερομηνία: ήταν λίγο καιρό μετά την πίεση που άσκησαν οι ΗΠΑ σταν Σαμίρ για να συμφωνήσει να συμμετάσχει σε Αραβο-ισραηλινές ειρηνευτικές συνομιλίες στη Μαδρίτη.
Η έκθεση ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια της δίκης του Asil Nadir το 2012, του μεγιστάνα της εταιρείας Polly Peck που καταδικάστηκε σε φυλάκιση για απάτη.
Οι υποστηρικτές του, η Επιτροπή Δικαιοσύνης για τον Ασίλ Ναντίρ ή αλλιώς JANCOM, υποστηρίζουν ότι η έκθεση της CIA, εξαιρέθηκε από την δικογραφία που δόθηκε στην υπεράσπισή του, αφότου δόθηκαν στην εισαγγελία πιστοποιητικά ασυλίας για λόγους δημοσίου συμφέροντος, που απαγόρευαν τη χρήση πολιτικά ευαίσθητου υλικού.
Γιατί
το έγγραφο ήταν χρήσιμο για τον Ναντίρ; Διότι περιγράφει τον τρόπο με
τον οποίο η θυγατρική του εταιρεία συσκευασίας, Unipac, συμμετείχε στη
μεταφορά προωθητικού πυραύλων. Το εκρηκτικό ήταν μεταμφιεσμένο σε
σοκολάτα και κατασκευάστηκε από τη Βρετανική εταιρεία πυροτεχνημάτων
Astra.
Προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί στο τεράστιο πυροβόλο του Ιράκ, γνωστό ως υπερ-κανόνι. Ο Τζέραλντ Τζέιμς (Gerald James), πρώην επικεφαλής της Astra, ανέκαθεν υποστήριζε ότι η εταιρεία του χρησιμοποιήθηκε εν αγνοία του από τον Kock για την προμήθεια εκρηκτικών υλών στους Ιρακινούς. Η έκθεση παραδόθηκε στην ομάδα του Ναντίρ από μια γυναίκα που ονομάζεται Olivia Frank.
Αυτή ζει στην Αγγλία και παραδέχεται ότι κατασκόπευε στη Γερμανία για λογαριασμό της ισραηλινής Μοσάντ. Στην Tribune, η Φρανκ αναφέρει: «Στις 10 Μαΐου 1993, έξι μέρες μετά την αποχώρηση του Ασίλ Ναντίρ από τη Βρετανία, η MI5 με πλησίασε… Ο αξιωματικός τους με αποκάλεσε τέλεια για μια λεγόμενη επιχείρηση άρνησης (σημ: μυστική, που δεν θα παραδέχονταν την ύπαρξή της) και μου προσέφερε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, αν συμφωνούσα να συναντήσω τον κ. Ναντίρ στην Τουρκία.
Η MI5 σκόπευε να τον βλάψει. Προκειμένου να φτιάξουν ψεύτικες ταυτότητες, παρείχαν νέα στοιχεία Εθνικής Ασφάλισης σ’ εμένα και τον σύντροφό μου. Ένας αξιωματικός της MI6 ανέλαβε την επιχείρηση όταν ο κ. Ναντίρ με κάλεσε να τον συναντήσω στην Κωνσταντινούπολη…»
Ο Kock ήταν μια σκοτεινή φιγούρα, πρώην μέλος των ειδικών δυνάμεων στην Ροδεσίας, Τσεχοσλοβάκος, που δούλευε ως σύμβουλος στην τράπεζα Midland. Ο Kock πέθανε στη Σκωτία, στο σπίτι του κοντά στο Oban, το 2008.
Η έκθεση αναφέρει ότι ο Sir John (μετέπειτα Λόρδος) Cuckney, βιομήχανος και πρώην πράκτορας της MI5 που πέθανε επίσης το 2008, ήταν αυτός που κανόνισε να δουλέψει ο Kock στην Astra, συνάπτοντας μυστικές συμβάσεις προμήθειας με την Unipac του Ναντίρ.
Ο Kock ανησυχούσε ότι ο Μπουλ ήταν δυσαρεστημένος και απειλούσε να αποκαλύψει όλα όσα συνέβαιναν, με τη μορφή αγωγής. Σύμφωνα με την έκθεση της CIA: «Ο Kock προσέλαβε δύο πρώην άντρες της SAS [κατονομάζονται στην αλογόκριτη έκδοση] για να βγάλουν από την μέση τον Μπουλ».
Η αλογόκριτη έκθεση της CIA αναφέρει: «Εν τω μεταξύ, καθώς στήσαμε μια εγκατάσταση της MI6, οι φερόμενοι ως πυρηνικοί πυκνωτές που στάλθηκαν από τις ΗΠΑ, από την Euromac, προς το Ιράκ, κατασχέθηκαν στο αεροδρόμιο Χίθροου (Heathrow), οδηγώντας στη σύλληψη του CEO Ali Daghir και της Jeanine Speckman.
Ο Kock διαπίστωσε ότι ο δημοσιογράφος αμυντικών θεμάτων, Jonathan Moyle, κατείχε αποδεικτικά στοιχεία για μυστικές συμφωνίες του Ηνωμένου Βασιλείου. Κατά συνέπεια, ο Kock και ο [ένας τρίτος πράκτορας που κατονομάζεται] τον έβγαλαν από την μέση στο Σαντιάγο της Χιλής».
Ο πατέρας του νεκρού, ο συνταξιούχος δάσκαλος Τόνι Μόιλ, δήλωσε ότι το κίνητρο για τη δολοφονία βρίσκεται στην αποκάλυψη πληροφοριών σχετικά με τις αποστολές όπλων από τη Χιλή στο Ιράκ. Ο ισχυρισμός της οικογένειας βασίζεται στο βιβλίο “The Valkyrie Operation” σχετικά με το θάνατο του Μόιλ που γράφτηκε από τον Wensley Clarkson.
Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι ο Μόιλ σκοτώθηκε από ντόπιους δολοφόνους που προσλήφθηκαν από τον Χιλιανό έμπορο όπλων Carlos Cardoen (φωτό -μαζί με τον Σαντάμ Χουσεΐν), ο οποίος σχεδίαζε να πουλήσει πολεμικά ελικόπτερα αξίας 300 εκατομμυρίων λιρών στον Σαντάμ, λίγο πριν τον Πόλεμο του Κόλπου. Ο Cardoen αρνείται ότι είχε οποιαδήποτε συμμετοχή στο θάνατο του Μόιλ.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
https://www.facebook.com/Ο-Ζήνων-και-οι-Έλληνες-105001661558209
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου