ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ – ΖΗΛΩΤΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ. (ΕΡΝΕΣΤΟΣ ΡΕΝΑΝ: «Μόνο οι φανατικοί δημιουργούν κάτι στέρεο»).

 

 

Διοικητής του ISIS συνελήφθη στη Λιβύη και αποκαλύπτει ότι είναι πράκτορας της Μοσάντ.

 

Ο  πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Γιτζάκ Σαμίρ, αρχηγός της τρομοκρατικής οργάνωσης  "Πολεμιστές για την Ελευθερία του Ισραήλ" (τη λεγόμενη ομάδα του Στερν).

Ενώ μαίνεται ο πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς, ο διαπρεπής Ισραηλινός ιστορικός Shany Mor στο Πανεπιστήμιο Reichman σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι οι ηγέτες των Παλαιστινίων είχαν συμμαχήσει με τον Χίτλερ, ενώ αντίθετα οι Ισραηλινοί τάχθηκαν με το μέρος των Συμμάχων.

 

Πράγματι, υπήρχαν κάποιοι Άραβες ηγέτες που φλέρταραν ανοιχτά με τον ναζισμό, όπως ο πρώην μουφτής της Ιερουσαλήμ Χάτζι Μοχάμεντ Αμίν αλ Χουσέινι, αλλά  αυτό ισχύει και με κάποιους Ισραηλινούς, οι οποίοι συνομιλούσαν με το ναζιστικό καθεστώς, τη στιγμή που είχε τεθεί σε λειτουργία η φοβερή «Τελική Λύση».
Πρόκειται για τη διαβόητη σιωνιστική οργάνωση Λεχί ή τη «Συμμορία του Στέρν» -όπως την αποκαλούσαν οι Βρεττανοί- η οποία είχε δημιουργηθεί το 1940 για να εκδιώξει με οποιονδήποτε τρόπο τους Βρετανούς αποικιοκράτες, κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.
Αρχικά επεδίωξε μια συμμαχία με τη φασιστική Ιταλία και τη ναζιστική Γερμανία, όπως είχε καταγράψει η ιστορική έρευνα του καθηγητή Τζόζεφ Χέλλερ, καθώς οι ηγέτες της είχαν αξιολογήσει ότι οι ναζί αποτελούσαν έναν… λιγότερο σοβαρό εχθρό από τους Βρετανούς.
Χτύπησε μάλιστα την πόρτα των Γερμανών δύο φορές, ώστε να σχηματιστεί συμμαχία με τους Ναζί, προτείνοντας ένα εβραϊκό κράτος βασισμένο σε «εθνικιστικές και ολοκληρωτικές αρχές και συνδεδεμένο με το γερμανικό Ράιχ με συμμαχία».

Αν και η οργάνωση γνώριζε οι Εβραίοι υπέφεραν υπό τους ναζί, όπως αναφέρει και η Εβραϊκή Εικονική Βιβλιοθήκη, ωστόσο δεν δίστασε να προσπαθήσει να πείσει τους Γερμανούς να επιτρέψουν στους Εβραίους να πάνε στην Παλαιστίνη. Έστειλε εκπρόσωπό της στη Βηρυτό για συνάντηση με εκπρόσωπο του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών. Ο εβραίος απεσταλμένος είπε στους Γερμανούς ότι το «εβραϊκό πρόβλημα» θα μπορούσε να λυθεί στέλνοντας τους Εβραίους στην Παλαιστίνη, όπου θα δημιουργούσαν μια εβραϊκή στρατιωτική δύναμη για να βοηθήσουν στην κατάκτηση της γης από τους Βρετανούς. Ωστόσο, τότε δεν ίδρωσε το αυτί των Γερμανών.
Η Λεχί όμως δεν εγκατέλειψε την ιδέα της «μετακίνησης των εβραίων», στέλνοντας αυτή τη φορά άλλον απεσταλμένο της στη Συρία για να προσπαθήσει να συναντηθεί με Γερμανούς εκπροσώπους. Ωστόσο, συνελλήφθηκε και φυλακίστηκε στο Latrun πριν προλάβει να φύγει από τη χώρα. Κάπως έτσι τελείωσε το φλερτ της Λεχί με τους Ναζί.
Δεν υπάρχει συναισθηματισμός
Σε έγγραφα που αποκάλυψε η Haaretz το καλοκαίρι του 2023 φαίνεται ξεκάθαρα ο κυνισμός εκείνων των Εβραίων «πατριωτών». Στη διάρκεια ανακρίσεων μελών της οργάνωσης το 1942 από την επίσημα στρατιωτική οργάνωση του εβραϊκού απελευθερωτικού κινήματος, της Χαγκάνα, ένα στέλεχος της Λεχί ομολόγησε ότι «Ο Στερν είπε ότι στον πόλεμο, δεν υπάρχει χώρος για συναίσθημα».
Η ζημιά που έκανε η οργάνωση στον αγώνα των Εβραίων ήταν τέτοια που ήταν μισητή και από την επίσημη ισραηλινή ηγεσία.
Μετά την εκτέλεση του πρώτου της σιωνιστή ηγέτη Αβραάμ Στερν, την ηγεσία ανέλαβε ο Γιτζάκ Σαμίρ, ο οποίος θα γινόταν πρωθυπουργός του Ισραηλινού κράτους, τη δεκαετία του 1980. Η νέα ηγεσία της Λεχί άρχισε να κινείται προς την υποστήριξη της ΕΣΣΔ και της ιδεολογίας του εθνικομπολσεβικισμού, που θεωρούνταν ένα κράμα τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς.

Το ένοχο παρελθόν του Σαμίρ είχε σπάσει μάλιστα η Jerusalem Post -όπως είχαν αναφέρει οι Los Angeles Times, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, καθώς ανέσυρε από το μακρύ παρελθόν τα έργα και ημέραι του τότε πρωθυπουργού Γιτζάκ Σαμίρ, ο οποίος υπήρξε ηγέτης της οργάνωσης τη δεκαετία του 1940.
«Ενώ η Τελική Λύση [συστηματική εξόντωση Εβραίων από τους Γερμανούς] αλλά για την ανησυχητική ανάμνηση (της Συμμορίας Stern) . . . η οποία, με την Τελική Λύση να βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη» η οργάνωση «επεδίωξε τη γερμανική συνεργασία για τη δημιουργία εδώ ενός εβραϊκού κράτους σε εθνική και ολοκληρωτική βάση».
Όταν η τρομοκρατική οργάνωση εκτέλεσε τον Βρετανό υπουργό Λόρδο Μόιν, τότε ο στενός του φίλος και πρωθυπουργός της Βρετανικής Αυτοκρατορίας Ουίνστον Τσόρτσιλ είπε: «Εάν τα όνειρά μας για τον Σιωνισμό είναι να τελειώσουν στον καπνό των πιστολιών των δολοφόνων και οι κόποι μας για το μέλλον του είναι να δημιουργήσουμε ένα νέο σύνολο γκάνγκστερ αντάξιων της ναζιστικής Γερμανίας, πολλοί σαν εμένα θα πρέπει να επανεξετάσουν τη θέση που έχουμε διατηρήσει τόσο σταθερά».
Από τους τρομοκράτες της Λεχί θα έπεφτε νεκρός ακόμα και ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ το 1949, καθώς διαφωνούσαν με το σχέδιο επίλυσης του Παλαιστινιακού που είχε «τολμήσει» να προτείνει.
Η ζημιά που έκανε η οργάνωση ήταν τέτοια που ήταν μισητή και από την επίσημη ισραηλινή ηγεσία, με τον τότε ηγέτη σιωνιστή ηγέτη Μπεν Γκουριόν να βάζει το χεράκι του ώστε να βοηθήσει τους Βρετανούς να εντοπίσουν τους τρομοκράτες.
Σήμερα ωστόσο, το υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ τιμά την οργάνωση, παρασημοφορώντας στρατιωτικούς με «μετάλλιο Λεχί» που ήταν μέλη της οργάνωσης για πάνω από έξι μήνες, την περίοδο από το 1940 έως την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ.

 

 

Πέθανε  ο  πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Γιτζάκ Σαμίρ  (30/06/2012)

Έφυγε απο τη ζωή ο Γιτζάκ Σαμίρ, σε ηλικία 96 ετών. Ο Πωλονοεβραίος πολιτικός, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Γιτζάκ Γιαζερνίσκι, είχε διατελέσει πρωθυπουργός του Ισραήλ τις περιόδους 1983-84 και 1986-92. Ο θάνατός του ανακοινώθηκε σήμερα απο το γραφείο του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Ο Γιτζάκ είχε σπουδάσει νομικά στο πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και προσχώρησε στο σιωνιστικό κίνημα Μπεϊτάρ, ενω το 1935 μετανάστευσε στην Παλαιστίνη, όπου φοίτησε στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο και συμμετείχε στην παράνομη Εθνική Στρατιωτική Οργάνωση (IZL) και στη συνέχεια στην τρομοκρατική οργάνωση Πολεμιστές για την Ελευθερία του Ισραήλ (τη λεγόμενη ομάδα του Στερν).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στους εβραίους επιτρέπεται να ανήκουν σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Μετά γίνονται πρωθυπουργοί. Στους λοιπούς απαγορεύεται.

 

Συμμετείχε επίσης σε επιχειρήσεις εναντίον Παλαιστινίων Αράβων και σε ένα σαμποτάζ εναντίον των Βρετανών, δραστηριότητες για τις οποίες συνελήφθη και φυλακίστηκε, αλλά κατόρθωσε να αποδράσει και κατέφυγε στη Γαλλία, ζητώντας άσυλο το 1946. 

Το 1948 επέστρεψε στο νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ, όπου υπηρέτησε στις τάξεις της μυστικής υπηρεσίας Μοσάντ για μία δεκαετία και πλέον. Το 1970 προσχώρησε στο κίνημα Χερούτ του Μεναχέμ Μπέγκιν, το οποίο συγκρότησε, μαζί με άλλα μικρότερα κόμματα, τον συνασπισμό Λικούντ. 

Την ίδια χρονιά εξελέγη μέλος της Ισραηλινής Βουλής, Κνεσέτ και από το 1977, μετά την εκλογική νίκη του Λικούντ, διετέλεσε πρόεδρός της έως το 1980. Στη συνέχεια έγινε υπουργός Εξωτερικών και, το 1983, μετά την παραίτηση του Μπέγκιν, έγινε πρωθυπουργός και αρχηγός του Λικούντ. Το 1984, μετά την ήττα του Λικούντ από το Εργατικό Κόμμα, ο αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με τη θέση του υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Σίμον Πέρες. 

Το 1986, οι ρόλοι αντιστράφηκαν και ο Σαμίρ έγινε ξανά πρωθυπουργός έως το 1992. Στις εκλογές εκείνου του έτους το Εργατικό Κόμμα πλειοψήφησε και σχημάτισε κυβέρνηση μόνο του. Τον επόμενο χρόνο, ο Σαμίρ παραιτήθηκε από την ηγεσία του Λικούντ και τον διαδέχτηκε ο Βενιαμίν Νετανιάχου. 

Στις ειρηνευτικές συνομιλίες του 1991, ο Σαμίρ παρουσιαζόταν ιδιαίτερα αδιάλλακτος, επιμένοντας για την παραχώρηση περισσότερων εδαφών της Δυτικής Όχθης στους Ισραηλινούς, εμποδίζοντας την επίτευξη συμφωνίας με τους Παλαιστινίους και προκαλώντας ένταση στις σχέσεις του Ισραήλ με τις ΗΠΑ. 

Τελευταία, είχε αποσυρθεί από την πολιτική ζωή, ενω υπέφερε εδώ και πολλά χρόνια από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ