Σαν σήμερα 6 Αυγούστου 1945, τα πληρώματα των αεροσκαφών πίσω από τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΒΡΑΙΩΝ - ΑΡΑΒΩΝ ΤΟΥ 1973.
Ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ και η πετρελαϊκή κρίση του 1973
Ο τελευταίος αραβο-ισραηλινός πόλεμος με το Ισραήλ στο ένα στρατόπεδο και την Αίγυπτο, την Συρία, την Ιορδανία και το Ιράκ στο άλλο. Το Ισραήλ κατά την διάρκεια του πολέμου υποστηρίχθηκε οικονομικά και εξοπλιστικά από τις ΗΠΑ, ενώ οι Άραβες είχαν την οικονομική υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας (ανέλαβε τα έξοδα πολέμου) και την παρέμβαση της ΕΣΣΔ όταν το Ισραήλ αποπειράθηκε να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα.
Από πολιτικής άποψης ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ υπήρξε καταλυτικός για τις σχέσεις των κρατών στην Μέση Ανατολή καθώς απέδειξε την αδυναμία του Ισραήλ και την στρατιωτική ισχύ της Αιγύπτου και της Συρίας. Κατά την λήξη του το Ισραήλ έχασε το μεγαλύτερο μέρος των περιοχών που είχε καταλάβει στο πόλεμο των 6 ημερών του 1967.
Το όνομα αυτού του πολέμου προέρχεται από την εβραϊκή θρησκευτική γιορτή του Γιομ Κιπούρ η οποία το 1973 συνέπεσε με τον ιερό μήνα του Ραμαζάν των Μουσουλμάνων κατά τον οποίο νηστεύουν αρνούμενοι να φάνε και να πιουν οτιδήποτε από την ανατολή εώς την δύση του ήλιου.
Οι δύο αυτές θρησκευτικές εορτές απαγορεύουν τόσο σε εβραίους όσο και σε ισλαμιστές οποιαδήποτε εχθροπραξία. Το Ισραήλ λοιπόν δεν περίμενε καμία επίθεση από τους γείτονες στις 6 Οκτωβρίου του 1973 και γι’ αυτό δεν είχε κάνει κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία.
Αυτό το μικρό διάστημα αδράνειας εκμεταλεύτηκαν η Αίγυπτος και η Συρία για να επιτεθούν με όλο το στρατό τους ξαφνικά στο Ισραήλ. Ο στόχος τους ήταν να κερδίσουν το χαμένο έδαφος από τους προηγούμενους πολέμους, το 47-49, το 1956 και ιδιαίτερα το 1967.
Κατά την διάρκεια των χρόνων που μεσολάβησαν από το 1967 καμία λύση δεν είχε βρεθεί για το θέμα της Παλαιστίνης και οι άραβες πρόσφυγες από τις κατακτημένες περιοχές είχαν δημιουργήσει τεράστιους καταυλισμούς που έφερναν ντροπή και αγανάκτηση σε όλο τον αραβικό κόσμο. Τον Οκτώβρη του 1973 λοιπόν όλοι οι Άραβες ένοιωθαν πως είχαν κάθε δικαίωμα να χτυπήσουν αλύπητα το Ισραήλ το οποίο είχε προκαλέσει τόσες συμφορές στους γειτονικούς του λαούς.
Ο πόλεμος ξεκινά!
Στις 6 Οκτωβρίου ο Αιγυπτιακός στρατός εισβάλει στην χερσόνησο του Σινά (που είχε χάσει το 1967) ενώ η Συρία επιτίθεται στα υψίπεδα του Γκολάν (που επίσης είχε χάσει το 1967).
Ο Ισραηλινός στρατός βρίσκεται σε χάος καθώς δέχεται επίθεση και από την Ιορδανία που χρησιμοποιεί και Ιρακινές εφεδρείες.
Οι Σύριοι προελαύνουν προς το Ισραήλ έχοντας κατακτήσει τα υψίπεδα του Γκολάν και σφυροκοπούν την ισραηλινή αεροπορία με στρατιώτες οπλισμένους με αντιαεροπορικά όπλα ενώ οι Αιγύπτιοι απελευθερώνουν το Σινά και εγκαθιστούν στην πρώτη γραμμή αντιαεροπορικές συστοιχίες πυραύλων.
Καθώς το Ισραήλ δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει την πανίσχυρη αεροπορία του, φαίνεται να έχει χάσει τον πόλεμο και απειλείται με αφανισμό, οι ΗΠΑ στέλνουν αεροπλανοφόρα στην περιοχή έτοιμα να παρέμβουν.
Τις πρώτες μέρες του πολέμου του Γιομ Κιπούρ (6-25 Οκτωβρίου 1973) η τότε πολιτική ηγεσία του Ισραήλ λίγο έλειψε να κάνει χρήση του πυρηνικού οπλοστασίου της χώρας.
Αυτό προκύπτει κυριολεκτικά ανάμεσα από τις διαγραμμένες με μαύρο μελάνι γραμμές έγγραφων ντοκουμέντων των ισραηλινών κρατικών αρχείων, πρόσφατα αποχαρακτηρισμένων.
Οπως ένα έγγραφο με ημερομηνία 9 Οκτωβρίου 1973, που αφορά άκρως απόρρητη συζήτηση που είχε λάβει χώρα στο γραφείο της τότε πρωθυπουργού Golda Meir. Η Meir είχε μια «τρελή ιδέα» για να αντιμετωπίσει τις στρατιωτικές επιτυχίες στο μέτωπο του Σινά των Αιγυπτίων που, ηγούμενοι μαζί με τους Σύρους συμμαχίας 10 αραβικών κρατών, είχαν στριμώξει άσχημα το Ισραήλ.
Με τον τότε υπουργό Αμυνας Moshe Dayan να της παρέχει άμετρη υποστήριξη, ήθελε να συζητήσει την τρελή ιδέα με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Richard Nixon, σε μυστικό ταξίδι-αστραπή στην Ουάσιγκτον για το οποίο δεν θα ενημερωνόταν ούτε το ίδιο το υπουργικό της συμβούλιο. «Ηταν η τρελή ιδέα» σχετική με ένα κρίσιμο πλήγμα εναντίον της Συρίας; Φαίνεται ότι η απάντηση είναι «ναι», επισημαίνει σχετικό δημοσίευμα της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz.
Σε άλλα έγγραφα διαφαίνεται ότι το Ισραήλ είχε θέσει σε ετοιμότητα τους μηχανισμούς χρήσης των πυρηνικών του όπλων, ως ύστατο αμυντικό μέσο εναντίον της απειλής της ίδιας του της ύπαρξης. Το πυρηνικό εργοστάσιο της Ντιμόνα είχε ολοκληρωθεί από το 1960 και το Ισραήλ ήδη τον Οκτώβριο του 1973 διέθετε αρκετές δεκάδες πυρηνικές κεφαλές, όπως και τα μέσα εκτόξευσής τους: γαλλικά αεροσκάφη Mirage III και αμερικανικά F-4 Phantom, καθώς και τον βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς Jericho Ι, μετασκευή του γαλλικού MD-620.
Αυτό προκύπτει κυριολεκτικά ανάμεσα από τις διαγραμμένες με μαύρο μελάνι γραμμές έγγραφων ντοκουμέντων των ισραηλινών κρατικών αρχείων, πρόσφατα αποχαρακτηρισμένων.
Οπως ένα έγγραφο με ημερομηνία 9 Οκτωβρίου 1973, που αφορά άκρως απόρρητη συζήτηση που είχε λάβει χώρα στο γραφείο της τότε πρωθυπουργού Golda Meir. Η Meir είχε μια «τρελή ιδέα» για να αντιμετωπίσει τις στρατιωτικές επιτυχίες στο μέτωπο του Σινά των Αιγυπτίων που, ηγούμενοι μαζί με τους Σύρους συμμαχίας 10 αραβικών κρατών, είχαν στριμώξει άσχημα το Ισραήλ.
Με τον τότε υπουργό Αμυνας Moshe Dayan να της παρέχει άμετρη υποστήριξη, ήθελε να συζητήσει την τρελή ιδέα με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Richard Nixon, σε μυστικό ταξίδι-αστραπή στην Ουάσιγκτον για το οποίο δεν θα ενημερωνόταν ούτε το ίδιο το υπουργικό της συμβούλιο. «Ηταν η τρελή ιδέα» σχετική με ένα κρίσιμο πλήγμα εναντίον της Συρίας; Φαίνεται ότι η απάντηση είναι «ναι», επισημαίνει σχετικό δημοσίευμα της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz.
Σε άλλα έγγραφα διαφαίνεται ότι το Ισραήλ είχε θέσει σε ετοιμότητα τους μηχανισμούς χρήσης των πυρηνικών του όπλων, ως ύστατο αμυντικό μέσο εναντίον της απειλής της ίδιας του της ύπαρξης. Το πυρηνικό εργοστάσιο της Ντιμόνα είχε ολοκληρωθεί από το 1960 και το Ισραήλ ήδη τον Οκτώβριο του 1973 διέθετε αρκετές δεκάδες πυρηνικές κεφαλές, όπως και τα μέσα εκτόξευσής τους: γαλλικά αεροσκάφη Mirage III και αμερικανικά F-4 Phantom, καθώς και τον βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς Jericho Ι, μετασκευή του γαλλικού MD-620.
Ο Ισραηλινός στρατός οπισθοχωρεί με απώλειες.
Πυρηνική απειλή!
Οι ΗΠΑ κρατούν ουδέτερη στάση σε αυτή την κίνηση του Ισραήλ προσπαθώντας παράλληλα να συγκαλύψουν το γεγονός.
Καθώς το Ισραηλινό βομβαρδιστικό ετοιμάζεται να απογειωθεί ο αμερικανικός στόλος ανιχνεύει την παρουσία άγνωστου υποβρυχίου στα ανοιχτά του Τελ Αβίβ. Συνιστάται ακύρωση της αποστολής. Το Ισραηλινό βομβαρδιστικό απογειώνεται και κατευθύνεται προς το συριακό μέτωπο.
Εντοπίζεται νέο υποβρύχιο τύπου Ακούλα ανάμεσα στον αμερικανικό στόλο. Στα ανοιχτά του Τελ Αβίβ αναδύεται σοβιετικό υποβρύχιο με οπλισμένο πυρηνικούς πυραύλους.
Οι αμερικανικοί σύνδεσμοι στο Ισραήλ σχεδόν διατάζουν την ακύρωση της αποστολής. Υπό την πίεση των μεγάλων δυνάμεων η Ισραηλινή αεροπορία ακυρώνει την αποστολή. Για να σταματήσουν την επέλαση της Συρίας διατάζονται στρατεύματα από το Αιγυπτιακό και το Ιορδανικό μέτωπο να χτυπήσουν τον συριακό στρατό. Και τότε συμβαίνει το ακατανόητο.
Η Ιορδανία απαγορεύει την διέλευση του Ιρακινού στρατού μέσα από τα εδάφη της και σταματά τις εχθροπραξίες όταν καταλαμβάνει την ανατολική όχθη του Ιορδάνη. Η Αίγυπτος κατακτά το Σινά και σταματά ύστερα από 10 χιλιόμετρα χωρίς να συναντά ιδιαίτερη αντίσταση.
Το αιγυπτιακό μέτωπο παγώνει ενώ το Ισραήλ το έχει σχεδόν εγκαταλείψει ενώ ο τεράτιος Ιρακινός στρατός με το ισχυρό πυροβολικό επιστρέφει στην έδρα του άπρακτος. Οι Ισραηλινοί συγκεντρώνουν όλες τους τις δυνάμεις στο συριακό μέτωπο και μέχρι τις 11 Οκτωβρίου ανακαταλαμβάνουν τα υψίπεδα του Γκολάν και εισβάλλουν στην Συρία.
Οι Σύριοι αντιστέκονται αλλά δεν μπορούν να σταματήσουν τον ενισχυμένο ισραηλινό στρατό και χάνουν πολλές μάχες. Ιρακινά στρατεύματα έρχονται να ενισχύσουν τις γραμμές τους και ανακόπτουν την προέλαση.
Με την κάμψη της Συριακής επιθετικότητας το ισραηλινό πεζικό με διοικητή τον Αριέλ Σαρόν κάνει αιφνιδιαστική επίθεση στο νότιο μέτωπο και καταφέρνει να διασχίσει την διώρυγα του Σουέζ ανάμεσα από την 2η και 3η αιγυπτιακή στρατιά μετά από σκληρή μάχη και με την βοήθεια μιας πλωτής γέφυρας που έφτιαξαν ισραηλινοί μηχανικοί.
Οι επικές μάχες του Γιομ Κιπούρ οδηγούν πάντοτε την κουβέντα σε δύο κατευθύνσεις:
την αιγυπτιακή υπέρβαση σε εκπαίδευση, υλικά και πολεμικό ήθος όταν κατέλαβαν την ανατολική όχθη του καναλιού του Σουέζ, και
την ισραηλινή στωικότητα, εμπρός στον ατσάλινο θάνατο που ανέβαινε το Γκολάν.
Συνήθως όλοι εστιάζουν στις 3 πρώτες μέρες ενός πολέμου που κράτησε 19.
Μια ταξιαρχία είχε την τιμή και την ατυχία να πολεμά και τις 19 ημέρες αδιάκοπα.
Κατέχει το αρνητικό ρεκόρ των 305 νεκρών, περισσότερους από την 188η ΤΘΤ που διαλύθηκε στο νότιο Γκολάν, και όμως είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό.
Πρόκειται για την 14η τεθωρακισμένη “ταξιαρχία”, ένα σύνταγμα με 2 ΕΜΑ (και αργότερα και μια ανεξάρτητη ΕΑΝ), με διοικητή των συνταγματάρχη Αμνόν Ρεσέφ, 35 ετών τότε.
Η Νότια Διοίκηση είχε ελάχιστες δυνάμεις εν ενεργεία το καλοκαίρι του 1973.
Τρία συντάγματα αρμάτων και μια ΕΑΝ στην ενεργή 252η ΤΘΜ, και ένα τάγμα πεζικού 450 εφέδρων στα οχυρά ήταν όλοι και όλοι, μαζί με τους άντρες της ΔΜ και της Διοίκησης.
Ο προηγούμενος αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, αντιστράτηγος Μπαρ-Λεβ, ψάχνοντας λύση για την κάλυψη των 200 χλμ της διώρυγας, στο μόλις καταληφθέν έδαφος του Σινά, κατέληξε σε μια σειρά 30 οχυρών που θα δρούσαν για προκάλυψη και κλήση πυρών.
Τα οχυρά με δύναμη 20-30 ανδρών και σε σχετική οπτική επαφή το ένα με το άλλο (αρκετά χιλιόμετρα μεταξύ τους) ήταν προετοιμασμένες θέσεις σκυροδέματος με συρματόπλεγμα και βαρέα όπλα.
Ήταν ταγμένα πάνω και λίγο πίσω από ένα τεράστιο τοίχος άμμου που είχε αποδειχθεί άτρωτο σε εκρηκτικά.
Δίπλα τους ράμπες για παρατήρηση και βολή αρμάτων θα επέβλεπαν την αιγυπτιακή μεριά.
Εκτός του τάγματος των εφέδρων που θα επάνδρωναν την Γραμμή Μπαρ Λεβ -όπως τελικά ονομάστηκε ο συνδυασμός οχυρών και τοίχους- μια ενεργή μεραρχία θα στάθμευε μόνιμα στο έδαφος του Σινά, έχοντας μια ταξιαρχία διεσπαρμένη ανάμεσα στα οχυρά σε ρόλο ταχείας αντίδρασης και δύο συγκεντρωμένες σε ρόλο εφεδρείας και αντεπίθεσης στο κέντρο της χερσονήσου.
Οι τρεις ταξιαρχίες θα εναλλάσσονταν στο μέτωπο –το οποίο βρισκόταν συνέχεια υπό τα πυρά ΠΒ– για ξεκούραση και συντήρηση.
Το δόγμα αυτό θεωρήθηκε από τον προηγούμενο διοικητή της Νότιας διοίκησης (Αριέλ Σαρόν) μια τεράστια παγίδα για τους άντρες των μικρών προωθημένων τμημάτων, καθώς επέτρεπε στον αντίπαλο να περάσει απέναντι με μεγάλους αριθμούς, ενώ το κλείσιμο των δύο στενών Μίτλα και Γκίντι -ανάμεσα στη γραμμή και στην εφεδρεία- θα έκοβε την ισραηλινή αντεπίθεση.
Ο Σαρόν κατάφερε να κλείσει 14 από τα οχυρά πριν αποστρατευτεί ενώ η άποψή του είχε οπαδούς και στο επιτελείο, με σημαντικότερη του υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου (και πατέρα των τεθωρακισμένων του Ισραήλ) Γισραέλ Ταλ.
Μετά τον Μπαρ Λεβ ανέλαβε ο Αντιστράτηγος Ελάζαρ ο οποίος επέμενε για την διατήρηση του δόγματος για πολιτικούς λόγους καθώς η ισραηλινή παρουσία απέτρεπε την αιγυπτιοποίηση της διώρυγας.
Τον Οκτώβριο του ‘73 ήταν η σειρά της 14ης να πάει μπροστά. Με 56 άρματα χωρίστηκε σε ουλαμούς και έλαβε θέση πίσω από τα οχυρά σε απόσταση περίπου μισής ώρας. Σε συνδυασμό με
– την πεποίθηση ότι δεν θα κάνουν οι αιγύπτιοι πόλεμο λόγω ελλείψεως αεροσκαφών,
– την αλαζονεία από την τεράστια νίκη του ‘67 και
– την μεγαλύτερη επιχείρηση παραπλάνησης (maskirovka) από τον Β’ ΠΠ από τον αιγυπτιακό στρατό,
οι ισραηλινοί δεν περίμεναν ότι ο μήνας αυτός θα ήταν διαφορετικός από τους προηγούμενους.
Το πρόγραμμα ήταν περιπολία μέχρι τις ράμπες -απέναντι οι Αιγύπτιοι είχαν κατασκευάσει κι αυτοί τοίχος άμμου, οπότε δεν είχαν και πολλά πράγματα να δουν- και πολλά τυχερά παιχνίδια για να περάσει η ώρα.
Ώρες πίσω της, στο κεντρικό Σινά, η 252η ΤΘΜ κράταγε άλλα 230 άρματα στις 2 ΤΘΤ και στην ΕΑΝ του Σώματος, με διοικητή τον υποστράτηγο Αβραάμ Μέντλερ.
Στις 6 Οκτωβρίου στις 2 το μεσημέρι οι ισραηλινοί διαψεύστηκαν με τον χειρότερο τρόπο.
Συρία και Αίγυπτος εισέβαλαν μαζικά, με άριστο υλικό, καλοεκπαιδευμένο στρατό και με μερικούς ακόμη άσσους στο μανίκι. Οι άντρες της 14ης κοίταξαν με απορία, λίγο πριν τις 2 στα δυτικά, τους ξαφνικούς θορύβους από εκρήξεις.
Αεροπλάνα βομβάρδιζαν τη γραμμή!
Ακολούθησε ένα μπαράζ εκρήξεων από δύο χιλιάδες σωλήνες πυροβόλων και όλμων σε όλο το μήκος της διώρυγας τέτοιας εντάσεως, που το έδαφος έτρεμε πίσω στις θέσεις τους.
Οι άντρες πήδηξαν μέσα στα άρματα και έφυγαν προς το μέτωπο.
Ο αιγυπτιακός στρατός με 100,000 στρατιώτες και 1350 άρματα σε 5 μεραρχίες ετοιμαζόταν να περάσει απέναντι. Από τις ράμπες πάνω στο αιγυπτιακό τοίχος άμμου αξιωματικοί είχαν παρατηρήσει και αξιολογήσει επανειλημμένα τις ασκήσεις των ισραηλινών. Καταδρομείς με RPG διέσχισαν την διώρυγα με βάρκες και προχώρησαν ανατολικά σκάβοντας ατομικά χαρακώματα.
Τα ισραηλινά άρματα της 14ης που έφτασαν πρώτα σε άριστους σχηματισμούς βέλους, δεν κατάλαβαν καν τι τους χτύπησε, δεχόμενα δεκάδες βλήματα από πολλές κατευθύνσεις.
Οι επιζώντες τραβήχτηκαν πίσω για να δεχτούν ένα δεύτερο κύμα αντιαρματικών βλημάτων ΑΤ-3 Sagger.
Το νέο αυτό και άγνωστο όπλο σόκαρε τα πληρώματα που δεν είχαν ενημερωθεί από το επιτελείο για την άφιξή του στα αραβικά οπλοστάσια έξι μήνες πριν.
Το επιτελείο έκανε και δεύτερο λάθος μη λαμβάνοντας υπόψιν την αιγυπτιακή Α/Α ομπρέλα στα σχέδια αντεπίθεσης. Η διώρυγα πια καλυπτόταν από ένα τεράστιο δίκτυο Α/Α, μεγαλύτερο από του Ανόι και μικρότερο μόνο της Μόσχας. Οι αρματιστές της 14ης μάταια καλούσαν σε βοήθεια. Δεν θα υπήρχε αεροσκάφος για Ε.Α.Υ. πριν καταστραφεί το δίκτυο ΑΑ.
Με διαταγές από την ταξιαρχία, πιεζόμενοι από την μεραρχία και την Νότια Διοίκηση (υποστράτηγος Γκονέν) που δεν είχαν καταλάβει το μέγεθος της απειλής, οι αρματιστές προχώρησαν διστακτικά εμπρός. Κάθε βήμα έφερνε νέες απώλειες με τους άντρες να αντιμετωπίζουν το πρώτο κύμα επίθεσης 23.000 ανδρών!
Ενισχύσεις από τις άλλες δύο ταξιαρχίες έφτασαν το απόγευμα για να δεχτούν και αυτές κύματα βλημάτων σε αγώνα που συνεχίστηκε όλη νύχτα. Δεν δόθηκε καμία διαταγή υποχώρησης, ούτε σε αυτούς αλλά ούτε και στα βαριά βομβαρδισμένα οχυρά.
Το πρωί, με την 14η να έχει μείνει με μόλις 14 άρματα και με τις απώλειες στην 252η ΤΘΜ να φτάνουν συνολικά τα 200 άρματα, διατάχθηκε τελικά οπισθοχώρηση.
Η γραμμή είχε πέσει -82 νεκροί, μερικοί από τα πρώτα δευτερόλεπτα, και 108 τραυματίες καταχωρούνται στην 14η.
Το Γενικό Επιτελείο του Ισραήλ κάλεσε επειγόντως τον πρώην διοικητή της Ν. Διοίκησης, Αριέλ Σαρόν σε υπηρεσία και του έδωσε μια εφεδρική μεραρχία.
Ως υποδιοίκηση επέλεξε την 14η ΤΘΤ η οποία είχε αναπληρώσει τις απώλειες με εφέδρους, ενώ ενισχύθηκε και με την ΕΑΝ της Ν. Διοίκησης.
Ο Σαρόν -άτομο τρομερά αμφιλεγόμενο- θεωρείται ο καλύτερος και ταυτόχρονα ο χειρότερος στρατηγός από τους ισραηλινούς. Πατέρας του Πεζικού και των Ειδικών Επιχειρήσεων, τρομερά επιθετικός, δεν έλαβε ποτέ στην μακρόχρονη καριέρα του υπόψη την ζωή των στρατιωτών ή τη δική του.
Η έλευση του Σαρόν έφερε τρομακτική πίεση στον Γκονέν, έναν καλό αξιωματικό, φρέσκο όμως στην Ν. Διοίκηση, ο οποίος ένοιωσε να απειλείται από τον Σαρόν και τη φήμη του.
Ο Σαρόν ζητούσε συνέχεια επίθεση και ο Γκονέν, με τον Ελάζαρ να έχει έρθει στο αρχηγείο του μια μέρα πριν και να τον πιέζει, έδωσε το ok.
Η ΤΘΜ του υποστράτηγου Μπρέν Αντάν στον Βορά ξεκίνησε στις 8 Οκτωβρίου το μεσημέρι, χωρίς και αυτός να έχει πλήρη γνώση της κατάστασης.
Η επίθεση κατέληξε στην χειρότερη ήττα των ισραηλινών, με τον Σαρόν να συμμετέχει αργά το απόγευμα στον κεντρικό τομέα, με συνολικές απώλειες 200 αρμάτων.
Οι Αιγύπτιοι σταθεροποιήθηκαν πια στην ανατολική ακτή, και είχαν προχωρήσει 6-10 χλμ από αυτή. Δεν κατάφεραν λόγω απωλειών να προχωρήσουν προς τα περάσματα, και άρχισαν να σκάβουν μανιωδώς καλυπτόμενοι από τα Α/Α τους.
Μοναδικό φωτεινό σημείο ήταν η επιμονή του Ρεσέφ να χρησιμοποιήσει την ΕΑΝ για να βρει ακτή στο κανάλι, σε μια περιοχή βόρεια της Πικρής Λίμνης από την οποία μέχρι τότε δεν είχαν δει αντίσταση.
Ενώ οι ΕΜΑ έπεφταν στο αντιαρματικό τοίχος των δύο Αιγυπτιακών Στρατιών, η ΕΑΝ με τις διαταγές του Σάρον προχώρησε νύχτα μέσα από αμμόλοφους, φτάνοντας μέχρι το κανάλι χωρίς αντίσταση, και στα πλευρά αυτών ανέπαφη. Ο Σάρον κατάλαβε ότι βρήκε άσσο και ζήτησε άδεια να φτάσει άμεσα στο κανάλι.
Η άδεια δεν δόθηκε γιατί δυτικά του καναλιού υπήρχαν δύο τεθωρακισμένες μεραρχίες σε ρόλο στρατηγικής εφεδρείας και φύλαξης του Καϊρου. Δεν γινόταν καν λόγος για γεφύρωση όσο αυτές μπορούσαν να χτυπήσουν τις πρώτες δυνάμεις που θα έπιαναν ακτή.
Η ΕΑΝ υποχώρησε πάλι στα κρυφά.
Η Ν. Διοίκηση με τις διαταγές του Ελάζαρ «αντικατέστησε» τακτικά τον Γκονέν με τον προηγούμενο απόστρατο Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, Μπαρ-Λεβ, στέλνοντας τον ως «σύμβουλο» σε αυτόν, και πρακτικά σαν κυματοθραύστη στις φωνές του Σαρόν που είχαν καταβάλει τον σωματάρχη και το επιτελείο του.
Ο Μπαρ-Λεβ ενημερώθηκε για το πέρασμα και διέταξε τον ανυπόμονο Σαρόν να υπακούσει και να περιμένει.
Τελικά η συριακή αποτυχία στο Γκολάν ώθησε τους Αιγύπτιους να δράσουν -ήταν μια πολιτική και όχι στρατιωτική απόφαση.
Οι δύο ΤΘΜ πέρασαν το κανάλι και στις 14 Οκτωβρίου προχώρησαν προς το κεντρικό Σινά, χωρίς Α/Α κάλυψη, σπασμένες σε αραιές φάλαγγες με το σύνολο των διαθέσιμων δυνάμεων τους: 800 περίπου άρματα.
Η 14η περίμενε στο κεντρικό τομέα πίσω από διεσπαρμένους λοφίσκους σε πλήρη κάλυψη.
Τα 750 ισραηλινά άρματα σε όλο το τομέα έπρατταν το ίδιο ενημερωμένα από τις 12 του μήνα ότι οι Αιγύπτιοι ετοιμάζονταν μαζικά. Μόνον ο Ρεσέφ και οι επίλαρχοι ήταν σε κάλυψη σκάφους, με τα οπτικά τους να βλέπουν μέχρι το κανάλι 15 χιλιόμετρα μακριά.
Όταν είδαν τους Αιγύπτιους να πλησιάζουν, έδωσαν διαταγή και τα άρματα βγήκαν και αυτά σε κάλυψη σκάφους. Με το δόγμα «ελεύθερου σκοπευτή» του Γισραέλ Ταλ, ξεκίνησαν να χτυπούν τα άρματα των Αιγυπτίων από αποστάσεις άνω των δύο χιλιομέτρων.
Οι Αιγύπτιοι δογματικά πυροβολούσαν από το μισό στα 1200 μέτρα περίπου. Είχαν δύο επιλογές: ή να γυρίσουν πίσω ή να σπεύσουν μπροστά μέχρι το δραστικό βεληνεκές τους. Αποφάσισαν το δεύτερο και εκατοντάδες Τ-54/55, Τ-62 και BMP-1 μαζί με φορτηγά και τροχοφόρα παντός τύπου, προέλασαν σχεδόν στα τυφλά με μανία.
Η αιγυπτιακή επίθεση σταμάτησε με βαριές απώλειες με τους Ισραηλινούς να αδειάζουν τις αποθήκες πυρομαχικών των αρμάτων M60A1, M48A5 και Tiran-4/5 πάνω τους. Απολογισμός: 200 άρματα και 250 τομα είχαν καταστραφεί ενώ χάθηκαν τα καλοεκπαιδευμένα και υπερπολύτιμα πληρώματα αυτών -οι νεκροί έφτασαν τους 1.000.
Οι ισραηλινοί είχαν μόλις 40 άρματα εκτός.
Η ευκαιρία που ήθελε ο Σαρόν τόσο επίμονα εμφανίστηκε.
Το Γενικό Επιτελείο θα τον «αμολούσε επιτέλους» στο κανάλι για να πιάσει τις ακτές και στην συνέχεια θα περνούσε απέναντι τις μεραρχίες του Μάντλερ και του Αντάν με σκοπό να «πιάσουν» τα μετόπισθεν των δύο Αιγυπτιακών Στρατιών.
Σαρόν και Ρεσέφ οργανώνουν την αντεπίθεση
Την επόμενη της αιγυπτιακής επίθεσης ο Σαρόν, συγκέντρωσε τους διοικητές του σε ένα υπόγειο καταφύγιο.
“Η επίθεση θα αρχίσει το βράδυ” τους είπε ήρεμα, “ετοιμαστείτε”.
Η δύναμη του Ρεσέφ θα χτυπούσε τα πλαϊνά της 2ης στρατιάς στην “Κινεζική φάρμα” – μια τεράστια έκταση που είχε μετατραπεί σε αγροτική πρότυπη αγροικία.
Ο Σαρόν είχε στείλει τον συνταγματάρχη Ντάνυ Ματτ στην καρδιά της Αμπού Αγκέιλα το 1967, νύχτα με Ε/Π, για να καταστρέψει το ΠΒ της με απόλυτη επιτυχία -αυτή την φορά θα τον έστελνε με μια ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών να περάσει δίπλα και αριστερά από τον Ρεσέφ, να διασχίσει το κανάλι με φουσκωτές βάρκες και να καταλάβει την απέναντι ακτή.
Μια τρίτη ταξιαρχία υπό τον συνταγματάρχη Χάιμ Ερεζ θα έφερνε γέφυρες στο προγεφύρωμα και μια τέταρτη υπό τον συνταγματάρχη Ραβίβ θα ήταν τακτική εφεδρεία.
Ο Ρεσέφ πέρασε την μέρα οργανώνοντας την επερχόμενη μάχη μελετώντας φωτογραφίες και χάρτες.
Για την δυσκολότερη αποστολή της ζωής του θα είχε 100 σχεδόν άρματα και αλεξιπτωτιστές σε ημιερπυστριοφόρα, και θα πολεμούσε συγκεντρωμένα και όχι σε κομμάτια όπως πριν, αντιμετωπίζοντας μία και μισή Μεραρχία, με εις βάρος του αναλογία δυνάμεων 5 προς 1, με μεγάλο αριθμό αντιαρματικών πυραύλων και αντιαρματικών ρουκετών.
Η 14η είχε μόνο το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού: σκοπός ήταν να εισχωρήσουν μυστικά εντός της περιμέτρου της μεραρχίας και να επιτεθούν προς όλες τις κατευθύνσεις σαν χειροβομβίδα που σκάει.
Το απόγευμα η ταξιαρχία συγκεντρώθηκε δεκαπέντε χιλιόμετρα από το κανάλι ανά μονάδες.
Ο Ρεσέφ πέρασε από όλους και τους μίλησε για τη σημασία της αποστολής.
Ήξερε ότι οι μάχες κερδίζονται όχι στα χαρτιά αλλά στην πράξη από απλούς ανθρώπους που ήταν αποφασισμένοι να διακινδυνεύσουν τις ζωές τους.
Πλησίασε τον διοικητή της ΕΑΝ αντισυνταγματάρχη Γιοαβ Μπρομ.
Ο Ρεσέφ του τόνισε ότι πάνω από όλα πρέπει να έχει πείσμα-πείσμα και πάλι πείσμα.
Αν η ΕΑΝ μπλοκάρει η μάχη θα χαθεί και μαζί η ευκαιρία -η μοναδική- να κερδίσουν τον πόλεμο γρήγορα.
Ο Μπρομ ήταν γυμνασιάρχης σε ένα από τα Κιμπούτζ.
Κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει πίσω, ήξερε την σημασία του περάσματος στην Αφρική και συνειδητοποίησε και τη μοίρα της μονάδας του. “Μάλιστα”, απάντησε, “θα έχω πείσμα”.
Άλλος διοικητής επιλαρχίας, ο αντισυνταγματάρχης Αμράμ Μίτζνα μετά την κουβέντα με τον Ρεσέφ, έγραψε αποχαιρετιστήριο γράμμα στη γυναίκα του και άφησε τους άντρες του να πάρουν τηλέφωνο στα σπίτια τους. Το σύνολο, εμπειροπόλεμοι πια, άρχισε να καταλαβαίνει ότι οι πιθανότητες να γυρίσουν πίσω ζωντανοί ήταν λίγες.
Με βαρύ κλίμα και απόλυτη σιωπή από τους άντρες, ξεκίνησε πρώτος ο Μπρομ μπροστά με την ΕΑΝ. Οδηγούσε την ταξιαρχία μέσα στη νύχτα σε μόνη φάλαγγα και μέσα από τους αμμόλοφους.
Κοντά στο κανάλι έστριψε την μονάδα του αριστερά για να εξασφαλίσει την κοίτη από όπου θα περνούσαν οι αλεξιπτωτιστές.
Ο Μίτζνα πέρασε με την επιλαρχία του μπροστά, ο Ρεσέφ ακριβώς πίσω με το επιτελείο.
Πίσω τους οι άλλες δύο επιλαρχίες της 14ης.
Ένα σταυροδρόμι, ενός παράλληλου στο κανάλι δρόμου (“Λέξικον”) και ενός κάθετου σε αυτό (“Ακαβίς”), ήταν το σημείο εισόδου στις αιγυπτιακές γραμμές.
Οι στρατιώτες που φυλούσαν το δρόμο μέσα σε ορύγματα, είδαν τα άρματα να έρχονται νομίζοντας ότι είναι αιγυπτιακά.
Ο Μίτζνα πέρασε με όλη την μονάδα του, το επιτελείο και μαζί με την μισή επιλαρχία πίσω του, πριν οι Αιγύπτιοι τους καταλάβουν και ανοίξουν πυρ.
Αμέσως, αρκετά άρματα τυλίχθηκαν στις φλόγες από τα πυρά των πεζικάριων, που τυλιγμένοι με κουβέρτες για το βραδινό κρύο της ερήμου, δεν γίνονταν αντιληπτοί. Σκιές μέσα στις φλόγες των χτυπημένων αρμάτων σκορπούσαν τον θάνατο.
Ο Μίτζνα προχώρησε μπροστά με πλήρη ταχύτητα προχωρώντας στην αποστολή του (και εκτελώντας κατά γράμμα το πρωσικό δόγμα) ενώ οι μονάδες πίσω του ανέλαβαν να καθαρίσουν το δρόμο.
Παντού εκρήξεις από τα πυροβόλα των αρμάτων και τα αιγυπτιακά πυρά.
Ένα βλήμα SA-2 χτυπήθηκε από θραύσματα, εκτοξεύτηκε μόνο του και άρχισε να κάνει γύρους πάνω από τα κεφάλια των έντρομων μαχητών.
Οι ισραηλινοί πυροβολητές χτυπούσαν πυροβόλα, οχήματα, δεξαμενές, ενώ οι αρχηγοί, μισοί έξω από τον πύργο, πετούσαν χειροβομβίδες, πυροβολούσαν με τα προσωπικά τους Uzi η τα πολυβόλα του πύργου το πεζικό.
Οι δυνατές εκρήξεις σε κιβώτια πυρομαχικών φωτίζουν τα άρματα και αυτά δέχονται πλειάδα βολών από όλα τα διαμετρήματα. Κάποιος αρχηγός πληρώματος δίνει διαταγή να τα πατάνε με τις ερπύστριες των αρμάτων και η τακτική εκτελείται από όλους.
Η ώρα περνάει και το αρχικό σοκ των Αιγυπτίων αξιωματικών περνάει, και από παντού αρχίσουν να φτάνουν πεζοί με ρουκέτες και πολυβόλα. Άντρες και άρματα αναμείχθηκαν μεταξύ τους, όλοι χτυπούσαν προς όλες τις κατευθύνσεις. Πάνω στη μάχη Αιγύπτιοι και ισραηλινοί μπερδεύουν άρματα και θέσεις: υπάρχουν αναφορές για ανταλλαγή τσιγάρων, πυροβολισμών και πρώτων βοηθειών. Ένας ίλαρχος του Μιτζνα, μαζεύει τους τραυματίες στην οροφή των αρμάτων της ίλης του και τους στέλνει πίσω.
Ένα προς ένα τα άρματα του προσβάλλονται από ρουκέτες.
Με το τελευταίο άρμα να είναι δικό του, και με άλλο ένα από άλλη ίλη, γυρνάει από το σταθμό πρώτων βοηθειών στη μάχη, ύστερα από μια μεταφορά τραυματιών.
Παντού πτώματα, στο χώμα, πάνω στα άρματα, μέσα σε αυτά.
Οι άντρες κατέβηκαν και άρχισαν να ψάχνουν για ζωντανούς μέσα στα καμένα κορμιά.
Βρήκαν έναν μόνο ισραηλινό καμένο και αυτό αφού τον πάτησαν κατά λάθος και συνήλθε από τους πόνους.
Ο Μίτζνα συνέχισε να επιτίθεται προς τα βόρεια αναμένοντας μια μεγάλη αντεπίθεση, όπως τον ειδοποιούν από την ταξιαρχία.
Πέφτει σε ένα ουλαμό τριών αρμάτων και καταστρέφει το ένα πριν χτυπηθεί.
Το άρμα του έχει δύο νεκρούς ενώ ο ίδιος έχει εκτοξευτεί έξω από το πύργο.
Με σπασμένο γόνατο καταφέρνει να σωθεί μπαίνοντας τελικά σε άλλο άρμα.
Εντωμεταξύ, ο αντισυνταγματάρχης Αβραάμ Άλμοντ, διοικητής μιας εκ των άλλων ΕΜΑ, έχει επιτεθεί ανατολικά με δέκα άρματα.
Έχει φτιάξει μια γραμμή πυρός από την οποία χτυπάνε ασταμάτητα τους δεκάδες στόχους μπροστά τους.
Μέσα στο χάος ένα αιγυπτιακό άρμα μπαίνει στη γραμμή από πίσω νομίζοντας ότι είναι δικοί του και πυροβολεί μαζί τους!
Ο διπλανός αρχηγός άρματος δεν πιστεύει ότι βλέπει, και δίνει διαταγή να το χτυπήσουν.
Ο πύργος στρίβει και ο πυροβολητής πατάει την σκανδάλη του, αλλά το πυροβόλο έχει αστοχία βλήματος!
Ο αιγύπτιος αρχηγός κοιτάει αριστερά και βλέπει μια κάννη πάνω του.
Διατάζει και αυτός περιστροφή και πυρ.
Πριν προλάβει να την ολοκληρώσει, ένα άλλο ισραηλινό άρμα από την γραμμή, καταλαβαίνει τι γίνεται, κάνει όπισθεν, χτυπά, και καταστρέφει τον «παρείσακτο».
Ο Ρεσέφ εν τω μεταξύ στο κέντρο της μάχης προσπαθεί να οργανώσει την επίθεση με τον ασύρματο με το ένα χέρι, ενώ πυροβολεί με το άλλο μανιωδώς γύρω του με το πολυβόλο του πύργου. Το χέρι του μουδιάζει από την ανάκρουση του πολυβόλου.
Αλλάζει ταινία πυρομαχικών όταν βλέπει μέσα στο σκοτάδι σκιές.
Πέντε αιγυπτιακά άρματα περνούν δίπλα από το μοναχικό άρμα, νομίζοντας ότι είναι εγκαταλειμμένο ή χτυπημένο.
Ο ταξίαρχος, που παραδοσιακά έχει το καλύτερο πλήρωμα, με ταχείες βολές χτυπάει τα τέσσερα με το πέμπτο να χάνεται στους καπνούς.
Ο Ρεσέφ μεταδίδει τα χτυπήματα στο δίκτυο για να εμψυχώσει τους άντρες του και να δείξει ότι είναι μεταξύ τους πολεμώντας.
Εκατοντάδες χτυπημένα οχήματα, καίγονται και καπνίζουν μέσα στη νύχτα, πτώματα παντού το ένα δίπλα στο άλλο, από τις επίμονες προσπάθειές των ισραηλινών να ανοίξουν το σταυροδρόμι.
Ένας τεράστιος κύκλος από χτυπημένα οχήματα, μεγαλώνει σταθερά γύρω του.
Σε μια από τις επιθέσεις σκοτώνεται ο αντισυνταγματάρχης Μπρομ.
Το πρωί εκτελώντας μια επίθεση μεγέθους ίλης οι ισραηλινοί καταφέρνουν να δουν για πρώτη φορά το τοπίο μπροστά τους και τις καταπληκτικά οχυρωμένες αιγυπτιακές θέσεις.
Μέσα από τα κουφάρια των καμένων αρμάτων στη διασταύρωση, χτυπούν 8 άρματα, 500 μέτρα μακριά σε ένα ύψωμα, σε θέση κάλυψης σκάφους.
Γυρνούν μετά, τα πυρά στα αρδευτικά κανάλια της “κινεζικής φάρμας” και στο πεζικό μέσα σε αυτά που ανταποδίδει με ρουκέτες.
Καταφέρνουν να σωπάσουν την αντίσταση, άλλα τους τελειώνουν τα πυρομαχικά και υποχωρούν.
Η διασταύρωση παραμένει στους Αιγύπτιους.
Ο Ρεσέφ με τα απομεινάρια της ΕΑΝ επιτίθεται ο ίδιος.
Ο Αιγύπτιοι μετά από μια νύχτα συνεχών συγκρούσεων, όπου κράτησαν τη θέση τους με πείσμα και ηρωισμό, σηκώνουν λευκή σημαία.
Το ένα τρίτο των τεθωρακισμένων και των αλεξιπτωτιστών που πήραν μέρος στην επίθεση είναι νεκροί (128) και τραυματίες (62).
Από τα 97 άρματα, 56 χάθηκαν.
Οι Αιγύπτιοι έχουν βαρύτερες απώλειες. Χωρίς όμως να έχουν πανικοβληθεί, χτυπούν από απόσταση, το σταυροδρόμι, και την οδό Ακαβις.
Οι γέφυρες δεν μπορούν να πλησιάσουν τη κοίτη.
Μια νέα επίθεση χρειάζεται.
Η επίθεση της 14ης έχει ξυπνήσει τους Αιγύπτιους, άλλα τους έχει υπονομεύσει το ηθικό και την αυτοπεποίθηση.
Το βράδυ ένα τάγμα αλεξιπτωτιστών υπό τον Γιτζάκ Μορντεχάι διατάσσεται να καθαρίσει τις αιγυπτιακές θέσεις βολής από πίσω, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την διασταύρωση.
Χωρίς χρόνο για αναγνώριση το τάγμα πέφτει σε ενέδρα με 41 νεκρούς και πάνω από 100 τραυματίες.
Οι Αιγύπτιοι έχουν τραβηχτεί προς την απειλή αφήνοντας τελικά το δρόμο ακάλυπτο!
Οι γέφυρες σπρώχνονται γρήγορα στο κανάλι.
Η 14η διατάζεται να περάσει στην Αφρική κάποια στιγμή ακολουθώντας την μεραρχία του Σαρόν που περνάει τρίτη, παρ’ όλη την φθορά.
Οι άντρες της μαχόμενοι ασταμάτητα από την πρώτη μέρα, κατάκοποι περνούν και με επιτυχία διαλύουν ένα σχηματισμό καταδρομών επιφέροντας σε αυτόν απώλειες 300 νεκρών, στην τελική τους μάχη.
Το τέλος του πολέμου βρίσκει τον Ρεσέφ να επεξηγεί επ’ ακριβώς τις κινήσεις της ταξιαρχίας στον Σαρόν.
Οι δύο άντρες αποκοιμούνται εναλλάξ, κατά τη διάρκεια των ομιλιών του άλλου, κατάκοποι, αλλά νικητές.
Αργότερα ο Ρεσέφ μνημονεύει τον Σαρόν, γιατί ενώ όλη την νύχτα στην Φάρμα, πολιτικοί και στρατιωτικοί τον πίεζαν να αναγκάσει τον Ρεσέφ να βιαστεί, ο Σαρόν, βετεράνος όσο κανείς, δεν του μίλησε άσχημα ποτέ, ηρεμώντας τον όσο μπορούσε.
Πολλά χρόνια μετά ο Ρεσέφ αποσβολωμένος παρακολουθούσε στην τηλεόραση την 2η εισβολή στο Λίβανο το 2006.
Οι αξιωματικοί και οι άντρες μετά από χρόνια αστυνομικών καθηκόντων και αμέλειας, δεν θυμίζουν καθόλου τους ήρωες της 14ης. Αηδιασμένος παρατηρεί τους ανώτατους διοικητές να προσπαθούν να ελέγξουν την μάχη από οθόνες στα μετόπισθεν.
”Η τεχνολογία δεν αντικαθιστά την διοίκηση στο πεδίο της μάχης”, ακούγεται να λέει.
“Οι άντρες πρέπει να ξέρουν ότι ο διοικητής τους είναι δίπλα τους”, προσθέτει αργότερα.
Ο ισραηλινός στρατός μάλλον τον άκουσε.
Τρία χρόνια μετά αλλαγμένος, με τους ταξίαρχους στην πρώτη γραμμή και ριζικά επανεκπαιδευμένους στρατιώτες εξήλθε νικητής από τη Γάζα.
την αιγυπτιακή υπέρβαση σε εκπαίδευση, υλικά και πολεμικό ήθος όταν κατέλαβαν την ανατολική όχθη του καναλιού του Σουέζ, και
την ισραηλινή στωικότητα, εμπρός στον ατσάλινο θάνατο που ανέβαινε το Γκολάν.
Συνήθως όλοι εστιάζουν στις 3 πρώτες μέρες ενός πολέμου που κράτησε 19.
Μια ταξιαρχία είχε την τιμή και την ατυχία να πολεμά και τις 19 ημέρες αδιάκοπα.
Κατέχει το αρνητικό ρεκόρ των 305 νεκρών, περισσότερους από την 188η ΤΘΤ που διαλύθηκε στο νότιο Γκολάν, και όμως είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό.
Πρόκειται για την 14η τεθωρακισμένη “ταξιαρχία”, ένα σύνταγμα με 2 ΕΜΑ (και αργότερα και μια ανεξάρτητη ΕΑΝ), με διοικητή των συνταγματάρχη Αμνόν Ρεσέφ, 35 ετών τότε.
Η Νότια Διοίκηση είχε ελάχιστες δυνάμεις εν ενεργεία το καλοκαίρι του 1973.
Τρία συντάγματα αρμάτων και μια ΕΑΝ στην ενεργή 252η ΤΘΜ, και ένα τάγμα πεζικού 450 εφέδρων στα οχυρά ήταν όλοι και όλοι, μαζί με τους άντρες της ΔΜ και της Διοίκησης.
Ο προηγούμενος αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, αντιστράτηγος Μπαρ-Λεβ, ψάχνοντας λύση για την κάλυψη των 200 χλμ της διώρυγας, στο μόλις καταληφθέν έδαφος του Σινά, κατέληξε σε μια σειρά 30 οχυρών που θα δρούσαν για προκάλυψη και κλήση πυρών.
Τα οχυρά με δύναμη 20-30 ανδρών και σε σχετική οπτική επαφή το ένα με το άλλο (αρκετά χιλιόμετρα μεταξύ τους) ήταν προετοιμασμένες θέσεις σκυροδέματος με συρματόπλεγμα και βαρέα όπλα.
Ήταν ταγμένα πάνω και λίγο πίσω από ένα τεράστιο τοίχος άμμου που είχε αποδειχθεί άτρωτο σε εκρηκτικά.
Δίπλα τους ράμπες για παρατήρηση και βολή αρμάτων θα επέβλεπαν την αιγυπτιακή μεριά.
Εκτός του τάγματος των εφέδρων που θα επάνδρωναν την Γραμμή Μπαρ Λεβ -όπως τελικά ονομάστηκε ο συνδυασμός οχυρών και τοίχους- μια ενεργή μεραρχία θα στάθμευε μόνιμα στο έδαφος του Σινά, έχοντας μια ταξιαρχία διεσπαρμένη ανάμεσα στα οχυρά σε ρόλο ταχείας αντίδρασης και δύο συγκεντρωμένες σε ρόλο εφεδρείας και αντεπίθεσης στο κέντρο της χερσονήσου.
Οι τρεις ταξιαρχίες θα εναλλάσσονταν στο μέτωπο –το οποίο βρισκόταν συνέχεια υπό τα πυρά ΠΒ– για ξεκούραση και συντήρηση.
Το δόγμα αυτό θεωρήθηκε από τον προηγούμενο διοικητή της Νότιας διοίκησης (Αριέλ Σαρόν) μια τεράστια παγίδα για τους άντρες των μικρών προωθημένων τμημάτων, καθώς επέτρεπε στον αντίπαλο να περάσει απέναντι με μεγάλους αριθμούς, ενώ το κλείσιμο των δύο στενών Μίτλα και Γκίντι -ανάμεσα στη γραμμή και στην εφεδρεία- θα έκοβε την ισραηλινή αντεπίθεση.
Ο Σαρόν κατάφερε να κλείσει 14 από τα οχυρά πριν αποστρατευτεί ενώ η άποψή του είχε οπαδούς και στο επιτελείο, με σημαντικότερη του υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου (και πατέρα των τεθωρακισμένων του Ισραήλ) Γισραέλ Ταλ.
Μετά τον Μπαρ Λεβ ανέλαβε ο Αντιστράτηγος Ελάζαρ ο οποίος επέμενε για την διατήρηση του δόγματος για πολιτικούς λόγους καθώς η ισραηλινή παρουσία απέτρεπε την αιγυπτιοποίηση της διώρυγας.
Τον Οκτώβριο του ‘73 ήταν η σειρά της 14ης να πάει μπροστά. Με 56 άρματα χωρίστηκε σε ουλαμούς και έλαβε θέση πίσω από τα οχυρά σε απόσταση περίπου μισής ώρας. Σε συνδυασμό με
– την πεποίθηση ότι δεν θα κάνουν οι αιγύπτιοι πόλεμο λόγω ελλείψεως αεροσκαφών,
– την αλαζονεία από την τεράστια νίκη του ‘67 και
– την μεγαλύτερη επιχείρηση παραπλάνησης (maskirovka) από τον Β’ ΠΠ από τον αιγυπτιακό στρατό,
οι ισραηλινοί δεν περίμεναν ότι ο μήνας αυτός θα ήταν διαφορετικός από τους προηγούμενους.
Το πρόγραμμα ήταν περιπολία μέχρι τις ράμπες -απέναντι οι Αιγύπτιοι είχαν κατασκευάσει κι αυτοί τοίχος άμμου, οπότε δεν είχαν και πολλά πράγματα να δουν- και πολλά τυχερά παιχνίδια για να περάσει η ώρα.
Ώρες πίσω της, στο κεντρικό Σινά, η 252η ΤΘΜ κράταγε άλλα 230 άρματα στις 2 ΤΘΤ και στην ΕΑΝ του Σώματος, με διοικητή τον υποστράτηγο Αβραάμ Μέντλερ.
Στις 6 Οκτωβρίου στις 2 το μεσημέρι οι ισραηλινοί διαψεύστηκαν με τον χειρότερο τρόπο.
Συρία και Αίγυπτος εισέβαλαν μαζικά, με άριστο υλικό, καλοεκπαιδευμένο στρατό και με μερικούς ακόμη άσσους στο μανίκι. Οι άντρες της 14ης κοίταξαν με απορία, λίγο πριν τις 2 στα δυτικά, τους ξαφνικούς θορύβους από εκρήξεις.
Αεροπλάνα βομβάρδιζαν τη γραμμή!
Ακολούθησε ένα μπαράζ εκρήξεων από δύο χιλιάδες σωλήνες πυροβόλων και όλμων σε όλο το μήκος της διώρυγας τέτοιας εντάσεως, που το έδαφος έτρεμε πίσω στις θέσεις τους.
Οι άντρες πήδηξαν μέσα στα άρματα και έφυγαν προς το μέτωπο.
Ο αιγυπτιακός στρατός με 100,000 στρατιώτες και 1350 άρματα σε 5 μεραρχίες ετοιμαζόταν να περάσει απέναντι. Από τις ράμπες πάνω στο αιγυπτιακό τοίχος άμμου αξιωματικοί είχαν παρατηρήσει και αξιολογήσει επανειλημμένα τις ασκήσεις των ισραηλινών. Καταδρομείς με RPG διέσχισαν την διώρυγα με βάρκες και προχώρησαν ανατολικά σκάβοντας ατομικά χαρακώματα.
Τα ισραηλινά άρματα της 14ης που έφτασαν πρώτα σε άριστους σχηματισμούς βέλους, δεν κατάλαβαν καν τι τους χτύπησε, δεχόμενα δεκάδες βλήματα από πολλές κατευθύνσεις.
Οι επιζώντες τραβήχτηκαν πίσω για να δεχτούν ένα δεύτερο κύμα αντιαρματικών βλημάτων ΑΤ-3 Sagger.
Το νέο αυτό και άγνωστο όπλο σόκαρε τα πληρώματα που δεν είχαν ενημερωθεί από το επιτελείο για την άφιξή του στα αραβικά οπλοστάσια έξι μήνες πριν.
Το επιτελείο έκανε και δεύτερο λάθος μη λαμβάνοντας υπόψιν την αιγυπτιακή Α/Α ομπρέλα στα σχέδια αντεπίθεσης. Η διώρυγα πια καλυπτόταν από ένα τεράστιο δίκτυο Α/Α, μεγαλύτερο από του Ανόι και μικρότερο μόνο της Μόσχας. Οι αρματιστές της 14ης μάταια καλούσαν σε βοήθεια. Δεν θα υπήρχε αεροσκάφος για Ε.Α.Υ. πριν καταστραφεί το δίκτυο ΑΑ.
Με διαταγές από την ταξιαρχία, πιεζόμενοι από την μεραρχία και την Νότια Διοίκηση (υποστράτηγος Γκονέν) που δεν είχαν καταλάβει το μέγεθος της απειλής, οι αρματιστές προχώρησαν διστακτικά εμπρός. Κάθε βήμα έφερνε νέες απώλειες με τους άντρες να αντιμετωπίζουν το πρώτο κύμα επίθεσης 23.000 ανδρών!
Ενισχύσεις από τις άλλες δύο ταξιαρχίες έφτασαν το απόγευμα για να δεχτούν και αυτές κύματα βλημάτων σε αγώνα που συνεχίστηκε όλη νύχτα. Δεν δόθηκε καμία διαταγή υποχώρησης, ούτε σε αυτούς αλλά ούτε και στα βαριά βομβαρδισμένα οχυρά.
Το πρωί, με την 14η να έχει μείνει με μόλις 14 άρματα και με τις απώλειες στην 252η ΤΘΜ να φτάνουν συνολικά τα 200 άρματα, διατάχθηκε τελικά οπισθοχώρηση.
Η γραμμή είχε πέσει -82 νεκροί, μερικοί από τα πρώτα δευτερόλεπτα, και 108 τραυματίες καταχωρούνται στην 14η.
Το Γενικό Επιτελείο του Ισραήλ κάλεσε επειγόντως τον πρώην διοικητή της Ν. Διοίκησης, Αριέλ Σαρόν σε υπηρεσία και του έδωσε μια εφεδρική μεραρχία.
Ως υποδιοίκηση επέλεξε την 14η ΤΘΤ η οποία είχε αναπληρώσει τις απώλειες με εφέδρους, ενώ ενισχύθηκε και με την ΕΑΝ της Ν. Διοίκησης.
Ο Σαρόν -άτομο τρομερά αμφιλεγόμενο- θεωρείται ο καλύτερος και ταυτόχρονα ο χειρότερος στρατηγός από τους ισραηλινούς. Πατέρας του Πεζικού και των Ειδικών Επιχειρήσεων, τρομερά επιθετικός, δεν έλαβε ποτέ στην μακρόχρονη καριέρα του υπόψη την ζωή των στρατιωτών ή τη δική του.
Η έλευση του Σαρόν έφερε τρομακτική πίεση στον Γκονέν, έναν καλό αξιωματικό, φρέσκο όμως στην Ν. Διοίκηση, ο οποίος ένοιωσε να απειλείται από τον Σαρόν και τη φήμη του.
Ο Σαρόν ζητούσε συνέχεια επίθεση και ο Γκονέν, με τον Ελάζαρ να έχει έρθει στο αρχηγείο του μια μέρα πριν και να τον πιέζει, έδωσε το ok.
Η ΤΘΜ του υποστράτηγου Μπρέν Αντάν στον Βορά ξεκίνησε στις 8 Οκτωβρίου το μεσημέρι, χωρίς και αυτός να έχει πλήρη γνώση της κατάστασης.
Η επίθεση κατέληξε στην χειρότερη ήττα των ισραηλινών, με τον Σαρόν να συμμετέχει αργά το απόγευμα στον κεντρικό τομέα, με συνολικές απώλειες 200 αρμάτων.
Οι Αιγύπτιοι σταθεροποιήθηκαν πια στην ανατολική ακτή, και είχαν προχωρήσει 6-10 χλμ από αυτή. Δεν κατάφεραν λόγω απωλειών να προχωρήσουν προς τα περάσματα, και άρχισαν να σκάβουν μανιωδώς καλυπτόμενοι από τα Α/Α τους.
Μοναδικό φωτεινό σημείο ήταν η επιμονή του Ρεσέφ να χρησιμοποιήσει την ΕΑΝ για να βρει ακτή στο κανάλι, σε μια περιοχή βόρεια της Πικρής Λίμνης από την οποία μέχρι τότε δεν είχαν δει αντίσταση.
Ενώ οι ΕΜΑ έπεφταν στο αντιαρματικό τοίχος των δύο Αιγυπτιακών Στρατιών, η ΕΑΝ με τις διαταγές του Σάρον προχώρησε νύχτα μέσα από αμμόλοφους, φτάνοντας μέχρι το κανάλι χωρίς αντίσταση, και στα πλευρά αυτών ανέπαφη. Ο Σάρον κατάλαβε ότι βρήκε άσσο και ζήτησε άδεια να φτάσει άμεσα στο κανάλι.
Η άδεια δεν δόθηκε γιατί δυτικά του καναλιού υπήρχαν δύο τεθωρακισμένες μεραρχίες σε ρόλο στρατηγικής εφεδρείας και φύλαξης του Καϊρου. Δεν γινόταν καν λόγος για γεφύρωση όσο αυτές μπορούσαν να χτυπήσουν τις πρώτες δυνάμεις που θα έπιαναν ακτή.
Η ΕΑΝ υποχώρησε πάλι στα κρυφά.
Η Ν. Διοίκηση με τις διαταγές του Ελάζαρ «αντικατέστησε» τακτικά τον Γκονέν με τον προηγούμενο απόστρατο Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, Μπαρ-Λεβ, στέλνοντας τον ως «σύμβουλο» σε αυτόν, και πρακτικά σαν κυματοθραύστη στις φωνές του Σαρόν που είχαν καταβάλει τον σωματάρχη και το επιτελείο του.
Ο Μπαρ-Λεβ ενημερώθηκε για το πέρασμα και διέταξε τον ανυπόμονο Σαρόν να υπακούσει και να περιμένει.
Τελικά η συριακή αποτυχία στο Γκολάν ώθησε τους Αιγύπτιους να δράσουν -ήταν μια πολιτική και όχι στρατιωτική απόφαση.
Οι δύο ΤΘΜ πέρασαν το κανάλι και στις 14 Οκτωβρίου προχώρησαν προς το κεντρικό Σινά, χωρίς Α/Α κάλυψη, σπασμένες σε αραιές φάλαγγες με το σύνολο των διαθέσιμων δυνάμεων τους: 800 περίπου άρματα.
Η 14η περίμενε στο κεντρικό τομέα πίσω από διεσπαρμένους λοφίσκους σε πλήρη κάλυψη.
Τα 750 ισραηλινά άρματα σε όλο το τομέα έπρατταν το ίδιο ενημερωμένα από τις 12 του μήνα ότι οι Αιγύπτιοι ετοιμάζονταν μαζικά. Μόνον ο Ρεσέφ και οι επίλαρχοι ήταν σε κάλυψη σκάφους, με τα οπτικά τους να βλέπουν μέχρι το κανάλι 15 χιλιόμετρα μακριά.
Όταν είδαν τους Αιγύπτιους να πλησιάζουν, έδωσαν διαταγή και τα άρματα βγήκαν και αυτά σε κάλυψη σκάφους. Με το δόγμα «ελεύθερου σκοπευτή» του Γισραέλ Ταλ, ξεκίνησαν να χτυπούν τα άρματα των Αιγυπτίων από αποστάσεις άνω των δύο χιλιομέτρων.
Οι Αιγύπτιοι δογματικά πυροβολούσαν από το μισό στα 1200 μέτρα περίπου. Είχαν δύο επιλογές: ή να γυρίσουν πίσω ή να σπεύσουν μπροστά μέχρι το δραστικό βεληνεκές τους. Αποφάσισαν το δεύτερο και εκατοντάδες Τ-54/55, Τ-62 και BMP-1 μαζί με φορτηγά και τροχοφόρα παντός τύπου, προέλασαν σχεδόν στα τυφλά με μανία.
Η αιγυπτιακή επίθεση σταμάτησε με βαριές απώλειες με τους Ισραηλινούς να αδειάζουν τις αποθήκες πυρομαχικών των αρμάτων M60A1, M48A5 και Tiran-4/5 πάνω τους. Απολογισμός: 200 άρματα και 250 τομα είχαν καταστραφεί ενώ χάθηκαν τα καλοεκπαιδευμένα και υπερπολύτιμα πληρώματα αυτών -οι νεκροί έφτασαν τους 1.000.
Οι ισραηλινοί είχαν μόλις 40 άρματα εκτός.
Η ευκαιρία που ήθελε ο Σαρόν τόσο επίμονα εμφανίστηκε.
Το Γενικό Επιτελείο θα τον «αμολούσε επιτέλους» στο κανάλι για να πιάσει τις ακτές και στην συνέχεια θα περνούσε απέναντι τις μεραρχίες του Μάντλερ και του Αντάν με σκοπό να «πιάσουν» τα μετόπισθεν των δύο Αιγυπτιακών Στρατιών.
Σαρόν και Ρεσέφ οργανώνουν την αντεπίθεση
Την επόμενη της αιγυπτιακής επίθεσης ο Σαρόν, συγκέντρωσε τους διοικητές του σε ένα υπόγειο καταφύγιο.
“Η επίθεση θα αρχίσει το βράδυ” τους είπε ήρεμα, “ετοιμαστείτε”.
Η δύναμη του Ρεσέφ θα χτυπούσε τα πλαϊνά της 2ης στρατιάς στην “Κινεζική φάρμα” – μια τεράστια έκταση που είχε μετατραπεί σε αγροτική πρότυπη αγροικία.
Ο Σαρόν είχε στείλει τον συνταγματάρχη Ντάνυ Ματτ στην καρδιά της Αμπού Αγκέιλα το 1967, νύχτα με Ε/Π, για να καταστρέψει το ΠΒ της με απόλυτη επιτυχία -αυτή την φορά θα τον έστελνε με μια ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών να περάσει δίπλα και αριστερά από τον Ρεσέφ, να διασχίσει το κανάλι με φουσκωτές βάρκες και να καταλάβει την απέναντι ακτή.
Μια τρίτη ταξιαρχία υπό τον συνταγματάρχη Χάιμ Ερεζ θα έφερνε γέφυρες στο προγεφύρωμα και μια τέταρτη υπό τον συνταγματάρχη Ραβίβ θα ήταν τακτική εφεδρεία.
Ο Ρεσέφ πέρασε την μέρα οργανώνοντας την επερχόμενη μάχη μελετώντας φωτογραφίες και χάρτες.
Για την δυσκολότερη αποστολή της ζωής του θα είχε 100 σχεδόν άρματα και αλεξιπτωτιστές σε ημιερπυστριοφόρα, και θα πολεμούσε συγκεντρωμένα και όχι σε κομμάτια όπως πριν, αντιμετωπίζοντας μία και μισή Μεραρχία, με εις βάρος του αναλογία δυνάμεων 5 προς 1, με μεγάλο αριθμό αντιαρματικών πυραύλων και αντιαρματικών ρουκετών.
Η 14η είχε μόνο το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού: σκοπός ήταν να εισχωρήσουν μυστικά εντός της περιμέτρου της μεραρχίας και να επιτεθούν προς όλες τις κατευθύνσεις σαν χειροβομβίδα που σκάει.
Το απόγευμα η ταξιαρχία συγκεντρώθηκε δεκαπέντε χιλιόμετρα από το κανάλι ανά μονάδες.
Ο Ρεσέφ πέρασε από όλους και τους μίλησε για τη σημασία της αποστολής.
Ήξερε ότι οι μάχες κερδίζονται όχι στα χαρτιά αλλά στην πράξη από απλούς ανθρώπους που ήταν αποφασισμένοι να διακινδυνεύσουν τις ζωές τους.
Πλησίασε τον διοικητή της ΕΑΝ αντισυνταγματάρχη Γιοαβ Μπρομ.
Ο Ρεσέφ του τόνισε ότι πάνω από όλα πρέπει να έχει πείσμα-πείσμα και πάλι πείσμα.
Αν η ΕΑΝ μπλοκάρει η μάχη θα χαθεί και μαζί η ευκαιρία -η μοναδική- να κερδίσουν τον πόλεμο γρήγορα.
Ο Μπρομ ήταν γυμνασιάρχης σε ένα από τα Κιμπούτζ.
Κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει πίσω, ήξερε την σημασία του περάσματος στην Αφρική και συνειδητοποίησε και τη μοίρα της μονάδας του. “Μάλιστα”, απάντησε, “θα έχω πείσμα”.
Άλλος διοικητής επιλαρχίας, ο αντισυνταγματάρχης Αμράμ Μίτζνα μετά την κουβέντα με τον Ρεσέφ, έγραψε αποχαιρετιστήριο γράμμα στη γυναίκα του και άφησε τους άντρες του να πάρουν τηλέφωνο στα σπίτια τους. Το σύνολο, εμπειροπόλεμοι πια, άρχισε να καταλαβαίνει ότι οι πιθανότητες να γυρίσουν πίσω ζωντανοί ήταν λίγες.
Με βαρύ κλίμα και απόλυτη σιωπή από τους άντρες, ξεκίνησε πρώτος ο Μπρομ μπροστά με την ΕΑΝ. Οδηγούσε την ταξιαρχία μέσα στη νύχτα σε μόνη φάλαγγα και μέσα από τους αμμόλοφους.
Κοντά στο κανάλι έστριψε την μονάδα του αριστερά για να εξασφαλίσει την κοίτη από όπου θα περνούσαν οι αλεξιπτωτιστές.
Ο Μίτζνα πέρασε με την επιλαρχία του μπροστά, ο Ρεσέφ ακριβώς πίσω με το επιτελείο.
Πίσω τους οι άλλες δύο επιλαρχίες της 14ης.
Ένα σταυροδρόμι, ενός παράλληλου στο κανάλι δρόμου (“Λέξικον”) και ενός κάθετου σε αυτό (“Ακαβίς”), ήταν το σημείο εισόδου στις αιγυπτιακές γραμμές.
Οι στρατιώτες που φυλούσαν το δρόμο μέσα σε ορύγματα, είδαν τα άρματα να έρχονται νομίζοντας ότι είναι αιγυπτιακά.
Ο Μίτζνα πέρασε με όλη την μονάδα του, το επιτελείο και μαζί με την μισή επιλαρχία πίσω του, πριν οι Αιγύπτιοι τους καταλάβουν και ανοίξουν πυρ.
Αμέσως, αρκετά άρματα τυλίχθηκαν στις φλόγες από τα πυρά των πεζικάριων, που τυλιγμένοι με κουβέρτες για το βραδινό κρύο της ερήμου, δεν γίνονταν αντιληπτοί. Σκιές μέσα στις φλόγες των χτυπημένων αρμάτων σκορπούσαν τον θάνατο.
Ο Μίτζνα προχώρησε μπροστά με πλήρη ταχύτητα προχωρώντας στην αποστολή του (και εκτελώντας κατά γράμμα το πρωσικό δόγμα) ενώ οι μονάδες πίσω του ανέλαβαν να καθαρίσουν το δρόμο.
Παντού εκρήξεις από τα πυροβόλα των αρμάτων και τα αιγυπτιακά πυρά.
Ένα βλήμα SA-2 χτυπήθηκε από θραύσματα, εκτοξεύτηκε μόνο του και άρχισε να κάνει γύρους πάνω από τα κεφάλια των έντρομων μαχητών.
Οι ισραηλινοί πυροβολητές χτυπούσαν πυροβόλα, οχήματα, δεξαμενές, ενώ οι αρχηγοί, μισοί έξω από τον πύργο, πετούσαν χειροβομβίδες, πυροβολούσαν με τα προσωπικά τους Uzi η τα πολυβόλα του πύργου το πεζικό.
Οι δυνατές εκρήξεις σε κιβώτια πυρομαχικών φωτίζουν τα άρματα και αυτά δέχονται πλειάδα βολών από όλα τα διαμετρήματα. Κάποιος αρχηγός πληρώματος δίνει διαταγή να τα πατάνε με τις ερπύστριες των αρμάτων και η τακτική εκτελείται από όλους.
Η ώρα περνάει και το αρχικό σοκ των Αιγυπτίων αξιωματικών περνάει, και από παντού αρχίσουν να φτάνουν πεζοί με ρουκέτες και πολυβόλα. Άντρες και άρματα αναμείχθηκαν μεταξύ τους, όλοι χτυπούσαν προς όλες τις κατευθύνσεις. Πάνω στη μάχη Αιγύπτιοι και ισραηλινοί μπερδεύουν άρματα και θέσεις: υπάρχουν αναφορές για ανταλλαγή τσιγάρων, πυροβολισμών και πρώτων βοηθειών. Ένας ίλαρχος του Μιτζνα, μαζεύει τους τραυματίες στην οροφή των αρμάτων της ίλης του και τους στέλνει πίσω.
Ένα προς ένα τα άρματα του προσβάλλονται από ρουκέτες.
Με το τελευταίο άρμα να είναι δικό του, και με άλλο ένα από άλλη ίλη, γυρνάει από το σταθμό πρώτων βοηθειών στη μάχη, ύστερα από μια μεταφορά τραυματιών.
Παντού πτώματα, στο χώμα, πάνω στα άρματα, μέσα σε αυτά.
Οι άντρες κατέβηκαν και άρχισαν να ψάχνουν για ζωντανούς μέσα στα καμένα κορμιά.
Βρήκαν έναν μόνο ισραηλινό καμένο και αυτό αφού τον πάτησαν κατά λάθος και συνήλθε από τους πόνους.
Ο Μίτζνα συνέχισε να επιτίθεται προς τα βόρεια αναμένοντας μια μεγάλη αντεπίθεση, όπως τον ειδοποιούν από την ταξιαρχία.
Πέφτει σε ένα ουλαμό τριών αρμάτων και καταστρέφει το ένα πριν χτυπηθεί.
Το άρμα του έχει δύο νεκρούς ενώ ο ίδιος έχει εκτοξευτεί έξω από το πύργο.
Με σπασμένο γόνατο καταφέρνει να σωθεί μπαίνοντας τελικά σε άλλο άρμα.
Εντωμεταξύ, ο αντισυνταγματάρχης Αβραάμ Άλμοντ, διοικητής μιας εκ των άλλων ΕΜΑ, έχει επιτεθεί ανατολικά με δέκα άρματα.
Έχει φτιάξει μια γραμμή πυρός από την οποία χτυπάνε ασταμάτητα τους δεκάδες στόχους μπροστά τους.
Μέσα στο χάος ένα αιγυπτιακό άρμα μπαίνει στη γραμμή από πίσω νομίζοντας ότι είναι δικοί του και πυροβολεί μαζί τους!
Ο διπλανός αρχηγός άρματος δεν πιστεύει ότι βλέπει, και δίνει διαταγή να το χτυπήσουν.
Ο πύργος στρίβει και ο πυροβολητής πατάει την σκανδάλη του, αλλά το πυροβόλο έχει αστοχία βλήματος!
Ο αιγύπτιος αρχηγός κοιτάει αριστερά και βλέπει μια κάννη πάνω του.
Διατάζει και αυτός περιστροφή και πυρ.
Πριν προλάβει να την ολοκληρώσει, ένα άλλο ισραηλινό άρμα από την γραμμή, καταλαβαίνει τι γίνεται, κάνει όπισθεν, χτυπά, και καταστρέφει τον «παρείσακτο».
Ο Ρεσέφ εν τω μεταξύ στο κέντρο της μάχης προσπαθεί να οργανώσει την επίθεση με τον ασύρματο με το ένα χέρι, ενώ πυροβολεί με το άλλο μανιωδώς γύρω του με το πολυβόλο του πύργου. Το χέρι του μουδιάζει από την ανάκρουση του πολυβόλου.
Αλλάζει ταινία πυρομαχικών όταν βλέπει μέσα στο σκοτάδι σκιές.
Πέντε αιγυπτιακά άρματα περνούν δίπλα από το μοναχικό άρμα, νομίζοντας ότι είναι εγκαταλειμμένο ή χτυπημένο.
Ο ταξίαρχος, που παραδοσιακά έχει το καλύτερο πλήρωμα, με ταχείες βολές χτυπάει τα τέσσερα με το πέμπτο να χάνεται στους καπνούς.
Ο Ρεσέφ μεταδίδει τα χτυπήματα στο δίκτυο για να εμψυχώσει τους άντρες του και να δείξει ότι είναι μεταξύ τους πολεμώντας.
Εκατοντάδες χτυπημένα οχήματα, καίγονται και καπνίζουν μέσα στη νύχτα, πτώματα παντού το ένα δίπλα στο άλλο, από τις επίμονες προσπάθειές των ισραηλινών να ανοίξουν το σταυροδρόμι.
Ένας τεράστιος κύκλος από χτυπημένα οχήματα, μεγαλώνει σταθερά γύρω του.
Σε μια από τις επιθέσεις σκοτώνεται ο αντισυνταγματάρχης Μπρομ.
Το πρωί εκτελώντας μια επίθεση μεγέθους ίλης οι ισραηλινοί καταφέρνουν να δουν για πρώτη φορά το τοπίο μπροστά τους και τις καταπληκτικά οχυρωμένες αιγυπτιακές θέσεις.
Μέσα από τα κουφάρια των καμένων αρμάτων στη διασταύρωση, χτυπούν 8 άρματα, 500 μέτρα μακριά σε ένα ύψωμα, σε θέση κάλυψης σκάφους.
Γυρνούν μετά, τα πυρά στα αρδευτικά κανάλια της “κινεζικής φάρμας” και στο πεζικό μέσα σε αυτά που ανταποδίδει με ρουκέτες.
Καταφέρνουν να σωπάσουν την αντίσταση, άλλα τους τελειώνουν τα πυρομαχικά και υποχωρούν.
Η διασταύρωση παραμένει στους Αιγύπτιους.
Ο Ρεσέφ με τα απομεινάρια της ΕΑΝ επιτίθεται ο ίδιος.
Ο Αιγύπτιοι μετά από μια νύχτα συνεχών συγκρούσεων, όπου κράτησαν τη θέση τους με πείσμα και ηρωισμό, σηκώνουν λευκή σημαία.
Το ένα τρίτο των τεθωρακισμένων και των αλεξιπτωτιστών που πήραν μέρος στην επίθεση είναι νεκροί (128) και τραυματίες (62).
Από τα 97 άρματα, 56 χάθηκαν.
Οι Αιγύπτιοι έχουν βαρύτερες απώλειες. Χωρίς όμως να έχουν πανικοβληθεί, χτυπούν από απόσταση, το σταυροδρόμι, και την οδό Ακαβις.
Οι γέφυρες δεν μπορούν να πλησιάσουν τη κοίτη.
Μια νέα επίθεση χρειάζεται.
Η επίθεση της 14ης έχει ξυπνήσει τους Αιγύπτιους, άλλα τους έχει υπονομεύσει το ηθικό και την αυτοπεποίθηση.
Το βράδυ ένα τάγμα αλεξιπτωτιστών υπό τον Γιτζάκ Μορντεχάι διατάσσεται να καθαρίσει τις αιγυπτιακές θέσεις βολής από πίσω, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την διασταύρωση.
Χωρίς χρόνο για αναγνώριση το τάγμα πέφτει σε ενέδρα με 41 νεκρούς και πάνω από 100 τραυματίες.
Οι Αιγύπτιοι έχουν τραβηχτεί προς την απειλή αφήνοντας τελικά το δρόμο ακάλυπτο!
Οι γέφυρες σπρώχνονται γρήγορα στο κανάλι.
Η 14η διατάζεται να περάσει στην Αφρική κάποια στιγμή ακολουθώντας την μεραρχία του Σαρόν που περνάει τρίτη, παρ’ όλη την φθορά.
Οι άντρες της μαχόμενοι ασταμάτητα από την πρώτη μέρα, κατάκοποι περνούν και με επιτυχία διαλύουν ένα σχηματισμό καταδρομών επιφέροντας σε αυτόν απώλειες 300 νεκρών, στην τελική τους μάχη.
Το τέλος του πολέμου βρίσκει τον Ρεσέφ να επεξηγεί επ’ ακριβώς τις κινήσεις της ταξιαρχίας στον Σαρόν.
Οι δύο άντρες αποκοιμούνται εναλλάξ, κατά τη διάρκεια των ομιλιών του άλλου, κατάκοποι, αλλά νικητές.
Αργότερα ο Ρεσέφ μνημονεύει τον Σαρόν, γιατί ενώ όλη την νύχτα στην Φάρμα, πολιτικοί και στρατιωτικοί τον πίεζαν να αναγκάσει τον Ρεσέφ να βιαστεί, ο Σαρόν, βετεράνος όσο κανείς, δεν του μίλησε άσχημα ποτέ, ηρεμώντας τον όσο μπορούσε.
Πολλά χρόνια μετά ο Ρεσέφ αποσβολωμένος παρακολουθούσε στην τηλεόραση την 2η εισβολή στο Λίβανο το 2006.
Οι αξιωματικοί και οι άντρες μετά από χρόνια αστυνομικών καθηκόντων και αμέλειας, δεν θυμίζουν καθόλου τους ήρωες της 14ης. Αηδιασμένος παρατηρεί τους ανώτατους διοικητές να προσπαθούν να ελέγξουν την μάχη από οθόνες στα μετόπισθεν.
”Η τεχνολογία δεν αντικαθιστά την διοίκηση στο πεδίο της μάχης”, ακούγεται να λέει.
“Οι άντρες πρέπει να ξέρουν ότι ο διοικητής τους είναι δίπλα τους”, προσθέτει αργότερα.
Ο ισραηλινός στρατός μάλλον τον άκουσε.
Τρία χρόνια μετά αλλαγμένος, με τους ταξίαρχους στην πρώτη γραμμή και ριζικά επανεκπαιδευμένους στρατιώτες εξήλθε νικητής από τη Γάζα.
* Είναι κρίμα που ο Αιγυπτιακός Στρατός δεν κατάφερε ποτέ να φτιάξει ένα αρχείο παρόμοιο με αυτό των Ισραηλινών.
Δεν θα μάθουμε ποτέ ποιοι ήταν οι άντρες που πολέμησαν εκείνο το βράδυ στα χαντάκια της “Φάρμας”, θυσιάζοντας την ζωή τους, για να μπορεί η πατρίδα τους να ανακτήσει την τιμή της.
Ούτε αυτοί που υπακούοντας τις πολιτικές διαταγές αστράτευτων δελφίνων πέρασαν στην αιωνιότητα επιτιθέμενοι σε αναπεπταμένο πεδίο κατευθείαν στο πεδίο βολής των καλύτερων πυροβολητών του κόσμου.
Δεν θα μάθουμε ποτέ ποιοι ήταν οι άντρες που πολέμησαν εκείνο το βράδυ στα χαντάκια της “Φάρμας”, θυσιάζοντας την ζωή τους, για να μπορεί η πατρίδα τους να ανακτήσει την τιμή της.
Ούτε αυτοί που υπακούοντας τις πολιτικές διαταγές αστράτευτων δελφίνων πέρασαν στην αιωνιότητα επιτιθέμενοι σε αναπεπταμένο πεδίο κατευθείαν στο πεδίο βολής των καλύτερων πυροβολητών του κόσμου.
Στις 22 Οκτώβρη παρεμβαίνει ο ΟΗΕ και συμφωνείται παύση πυρός στο Συριακό μέτωπο και τα δυο κράτη επιστρέφουν στα πριν το πόλεμο σύνορα. Στις 26 Οκτωβρίου συμφωνείται παύση πυρός και στο μέτωπο του Σινά.
Συνομιλίες με τις ΗΠΑ καταλήγουν σε ανακωχή και στην Αίγυπτο επιστρέφονται τα εδάφη της στην διώρυγα του Σουέζ και μια λωρίδα γης στην δυτική ακτή του Σινά. Κατά την διάρκεια του πολέμου όλα τα αραβικά έθνη ξεκινούν εμπάργκο πετρελαίου ενάντια σε όλα τα κράτη που βοήθησαν το Ισραήλ.
Τα δυτικά έθνη πλήττονται άμεσα από τις υψηλές τιμές του πετρελαίου και ίσως αυτό εξηγεί την προθυμία τόσο των ΗΠΑ όσο και του Ισραήλ να δώσουν στην Συρία και την Αίγυπτο εδάφη ενώ το Ισραήλ κέρδιζε τον πόλεμο.
Το εμπάργκο συνεχίζεται μέχρι τον Μάρτη του 1974. Το 1975 στην Συρία παραδίνεται ένα μικρό μέρος από τα υψίπεδα του Γκολάν και οι δύο χώρες υπογράφουν ανακωχή.
Η εξέλιξη του πολέμου έδωσε πολλά χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα στις χώρες της περιοχής. Μπορεί από το αποτέλεσμα του να υπήρξε νικηφόρος για τους Άραβες αλλά άφησε περίτρανα να φανεί οτι μεταξύ των Αραβικών κρατών η εμπιστοσύνη κι η αλληλεγγύη ήταν εύθραυστες.
Ο ιρακινός στρατός, διπλάσιος από τον Ιορδανικό, έκανε τον βασιλιά Χουσεΐν της Ιορδανίας να φοβηθεί Ιρακινή κατοχή στην χώρα του μετά την λήξη του πολέμου.
Γι’ αυτό και απαγόρευσε την διέλευση του στερώντας έτσι από τους Άραβες την πιο δυνατή πολεμική τους μηχανή. Οι Αιγύπτιοι, έχοντας νωπές τις μνήμες της ήττας του 1967 δίστασαν να προχωρήσουν πιο βαθιά στο Ισραήλ ακόμα κι όταν έβλεπαν πως δεν υπήρχε αντίσταση.
Οι Σύριοι πολέμησαν πιο λυσσαλέα από όλους και αυτό παραλίγο να το πληρώσουν με ενα πυρηνικό ολοκαύτωμα τις πρώτες μέρες του πολέμου και μια ισραηλινή εισβολή στην ίδια την Δαμασκό προς το τέλος του. Οι Ισραηλινοί δεν ήταν σε θέση να πολεμήσουν με όλους και νικήσουν όπως το 1967. Αυτό το κατάλαβαν αμέσως.
Εκμεταλλεύτηκαν όμως την αδράνεια των Αράβων και με μία έξυπνη τακτική χτύπησαν κάθε εχθρό τους με όλη την δύναμη του στρατού τους. Πρώτα κατατρόπωσαν τους Σύριους κι ύστερα τους Αιγύπτιους αφήνοντας την Ιορδανία για κάποιον μυστηριώδη λόγο, ανέπαφη.
Τα χρόνια που ακολούθησαν τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ οι σχέσεις μεταξύ Ιορδανίας και υπολοιπων αραβικών κρατών ψυχράνθηκαν και όχι άδικα. Η Ιορδανία μετά το 1973 έκανε ένα άνοιγμα προς την δυτική κουλτούρα που φαίνεται μέχρι τις μέρες μας στην δυτικοτραφή της βασιλική οικογένεια.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τον επόμενο μήνα, τον Νοέμβριο του 1973, χρησιμοποιώντας το "Πολυτεχνείο" και άλλα μέσα, οι εβραίοι γκρέμισαν τον Παπαδόπουλο από την εξουσία, γιατί είχε κρατήσει φιλοαραβική στάση. Τοποθέτησαν σαν στρατιωτικό δικτάτορα τον ελεγχόμενο πλήρως απ΄ αυτούς Ιωαννίδη. Ούτε αυτό τους έφθανε. Ο Κίσσινγκερ προετοίμασε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου