ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟ ΚΚΕ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΥΠΟΥ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΟΡΕΑΣ
Η ΟΛΓΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ, Η ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΥΡΓΙΩΤΗ, ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΜΑΡΙΑΝΘΗΣ ΠΑΓΟΥΤΕΛΗ. Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΠΑΝΩ ΤΟΥ. ΨΑΧΝΕΙ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΑΣΤΙΝΑ.
Όλοι αυτοί έπρεπε να ΠΕΘΑΝΟΥΝ.
ΡΩΣΙΑ 1917 - 1920: "Δύτες του Γαλλικού Ναυτικού βρήκαν περιοχές γεμάτες πτώματα στο κάτω μέρος του λιμανιού της Οδησσού: «ο θαλάσσιος πυθμένας ήταν γεμάτος με ανθρώπινα σώματα που στέκονταν όρθια, και που με το ρεύμα του νερού… κουνιόντουσαν σιγά σαν να ήταν τερατώδη φύκια, με τα μαλλιά τους όρθια και τα χέρια τους υψωμένα προς την επιφάνεια…Αυτό το υποβρύχιο νεκροταφείο ήταν ο τελευταίος τόπος ανάπαυσης ορισμένων από τους πιο ευγενείς γιους και κόρες της Ρωσίας». "Εκατομμύρια σπίτια χωρικών καταστράφηκαν, τους κατοίκους τους στοίβαζαν σε άμαξες που έσερναν βόδια και τους οδηγούσαν στον παγωμένο βορά ή στις ξερές περιοχές της Κεντρικής Ασίας…Είδα δεκάδες ταλαίπωρους άνδρες, γυναίκες και παιδιά να βγάζουν το κεφάλι τους από τις τρύπες των αμαξών σαν να ήταν ζώα σε κλουβιά".
ΕΛΛΑΔΑ 1944 - 1945: "Ανάμεσα στις φάλαγγες των
ομήρων που πεζοπορούσαν προς την Μάνδρα Αττικής που είχε οριστεί ως αρχικό σημείο συγκέντρωσης τους, ήταν καθηγητές πανεπιστημίου (Πετρόπουλος, Αγγελόπουλος, Λογοθέτης), δικαστικοί, στρατιωτικοί (Κατσιγιαννάκης, Τρεπεκλής), αξιωματούχοι του κράτους, ιερείς (μητροπολίτης Κορυτσάς Ευλόγιος) μουσικοί, καλλιτέχνες (Εμπειρίκος) κτλ. Πολλές ήταν οι εκτελέσεις όσων βραδυπορούσαν η δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό των άλλων. Οι ένοπλοι που συνόδευαν την φάλαγγα αυτή, συχνά λήστευαν τους ομήρους, τους χτυπούσαν η τους χλεύαζαν".
ΠΩΣ ΟΙ "ΕΛΛΗΝΕΣ" ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΤΟΥ ΜΠΕΝΑΡΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΕΝΤΟΥΡΑ ΕΠΑΝΕΛΑΒΑΝ ΜΕΤΑ 27 ΧΡΟΝΙΑ ΤΙΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΟΥΣ.
Η «ηγεσία» του ΚΚΕ το 1944 -1945, στις ημέρες των μεγάλων σφαγών:
1. Γ. Ιωαννίδης, επάγγελμα κουρέας. Πέθανε στην Ρουμανία, άρρωστος και διωγμένος από το κόμμα του. Σκότωσε και άφθονους κομμουνιστές.
2. Γιάννης Ζέβγος, δάσκαλος. Αποκάλεσε τον αρχηγό της ΟΠΛΑ "δολοφονικό παρανοϊκό κάθαρμα". Τον σκότωσε ένας πρώην κομμουνιστής, ο κρεοπώλης Χρήστος Βλάχος από τις Σέρρες. Στους αστυνομικούς είπε ότι προέβη στη στυγερή δολοφονία από αγανάκτηση για τα όσα υπέφερε στο Μπούλκες (Σχιζοφρενικό στρατόπεδο συγκέντρωσης των κομμουνιστών στη Γιουγκοσλαβία): «Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι όταν τον είδα… Οι κομμουνιστές με βασάνισαν, επειδή δεν συμφωνούσα μαζί τους».
3. Γιώργης Σιάντος, καπνεργάτης. Ο ίδιος ο Ιωαννίδης κατονομάζει τον Γιώργη Σιάντο, ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ στην Κατοχή, ως χαφιέ των Άγγλων. Πέθανε (δολοφονήθηκε ;) στην Αθήνα στην κλινική του κομμουνιστή Πέτρου Κόκκαλη το 1947, από ανακοπή καρδιάς.
4. Θεόδωρος Μακρίδης, "Έκτορας" θεωρείτο η στρατιωτική ιδιοφυΐα , ο Κλαούζεβιτς του ΕΛΑΣ ήταν μόνιμος αξιωματικός είχε αποφοιτήσει το 1924 από την Ευελπίδων και αποστρατεύτηκε το 1935. Νοσηλεύτηκε πολλές φορές σε ψυχιατρικές κλινικές. Είχε δηλώσει: "Ο ΕΛΑΣ πολεμούσε τους Γερμανούς με πορδές".
Βιβλίο του Μυριδάκη (συμπολεμιστής του Ζέρβα στο ΕΔΕΣ) ''Οι 4 γυροι του ΚΚΕ -Ο ΕΔΕΣ και οι Άγγλοι'': Υπάρχει ένα έγγραφο του Barnes που έγραφε πως ο ΕΛΑΣ έδωσε μια μάχη με τους Γερμανούς (περιοχή Χόσεψη), .Αν και πέσαν λίγοι σχετικά πυροβολισμοί, οι κομμουνιστές ΕΛΑΣιτες έλεγαν πως έφαγαν 120 Γερμανούς. Ο Barnes είδε αργότερα την γερμανική αναφορά σύμφωνα με την οποία οι Γερμανοί είχαν μόνο 2 τραυματίες και ο ΕΛΑΣ 17 νεκρούς.
Βιβλίο του Μυριδάκη (συμπολεμιστής του Ζέρβα στο ΕΔΕΣ) ''Οι 4 γυροι του ΚΚΕ -Ο ΕΔΕΣ και οι Άγγλοι'': Υπάρχει ένα έγγραφο του Barnes που έγραφε πως ο ΕΛΑΣ έδωσε μια μάχη με τους Γερμανούς (περιοχή Χόσεψη), .Αν και πέσαν λίγοι σχετικά πυροβολισμοί, οι κομμουνιστές ΕΛΑΣιτες έλεγαν πως έφαγαν 120 Γερμανούς. Ο Barnes είδε αργότερα την γερμανική αναφορά σύμφωνα με την οποία οι Γερμανοί είχαν μόνο 2 τραυματίες και ο ΕΛΑΣ 17 νεκρούς.
5. Ν. Ζαχαριάδης, είχε τελειώσει το γυμνάσιο, λιμενεργάτης. Oι σφαγέντες από τον Ζαχαριάδη κομμουνιστές, δηλαδή δικοί του άνθρωποι,
γεμίζουν ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια. Στην παραπάνω φωτογραφία, καλοθρεμμένος, μόλις βγήκε από το "φοβερό" Νταχάου και οι Άγγλοι, με ιδιωτική πτήση τον κουβάλησαν (τον κομμουνιστή) στην Αθήνα, με εντολές να συνεχίσει την ελληνική εμφύλια σύρραξη, πράγμα που έπραξε.
γεμίζουν ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια. Στην παραπάνω φωτογραφία, καλοθρεμμένος, μόλις βγήκε από το "φοβερό" Νταχάου και οι Άγγλοι, με ιδιωτική πτήση τον κουβάλησαν (τον κομμουνιστή) στην Αθήνα, με εντολές να συνεχίσει την ελληνική εμφύλια σύρραξη, πράγμα που έπραξε.
6. Δημήτρης ή Μήτσος Παρτσαλίδης, Καπνεργάτης. Πέθανε στην Αθήνα το 1980. Η κηδεία του έγινε "δημοσία δαπάνη" με διαταγή του Καραμανλή και το φέρετρό του είχε σκεπαστεί με τη σημαία της Σοβιετικής Ένωσης.
7. Άρης Βελουχιώτης (Θ Κλάρας), Είχε ποινικό μητρώο, ομοφυλόφιλος, σαδιστής. Έσφαξε με τα ίδια του τα χέρια αμέτρητους Έλληνες αδελφούς μας, ακόμη και μικρά παιδιά.
7. Μάρκος Βαφειάδης, καπνεργάτης. Mετά την πτώση του "Υπαρκτού Σοσιαλισμού", ο Μάρκος Βαφειάδης απάντησε πως ο κομμουνισμός δεν είναι χίμαιρα, ενώ χαρακτήρισε "παλιάνθρωπο" τον Νίκο Ζαχαριάδη. Ο ίδιος, παρά τη συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ, του πράκτορα της CIA και υπαλλήλου του Ροκφέλερ τροτσκιστή Ανδρέα Παπανδρέου, συνέχιζε να αυτοπροσδιορίζεται ως κομμουνιστής. Ο Μάρκος Βαφειάδης δεν δίστασε μετά από αρκετά χρόνια να ομολογήσει πως από το 1948 και έπειτα η πλειοψηφία του ΔΣΕ ήταν «ένα τσούρμο αλλοεθνών αυτονομιστών»!
"ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ TOY 1917 ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ".
Ιουδαίος ιστορικός
Ιουδαίος ιστορικός
To βιβλίο του Αμερικανού Ιουδαίου ιστορικού και εκδότη Edwin Schoonmaker: (“Democracy and World Dominion,” 1939, σελίδα 211).
«Οι αποστάτες Εβραίοι που οδηγούσαν μια επανάσταση που είχε στόχο να καταστρέψει τη θρησκεία, καθώς ήταν «το όπιο των λαών», είχαν με κάποιο τρόπο γλιτώσει τις συναγωγές της Ρωσίας»
Δεκαπέντε χρόνια μετά την έναρξη της επανάστασης των Μπολσεβίκων, ο εκδότης του "American Hebrew" έγραφε στο περιοδικό των αμερικανοεβραίων:
«Σύμφωνα με τις πληροφορίες που ο συγγραφέας Eugene Lyons συνέλεξε ενώ ήταν στη Ρωσία πριν από μερικές εβδομάδες, καμία εβραϊκή συναγωγή δεν έχει γκρεμιστεί, όπως έχουν γκρεμιστεί εκατοντάδες – ίσως χιλιάδες Ορθόδοξες Εκκλησίες… Στη Μόσχα και σε άλλες μεγάλες πόλεις μπορεί να δει κάποιος χριστιανικές εκκλησίες να καταστρέφονται… η κυβέρνηση χρειάζεται τους χώρους για να φτιάξει μεγάλα κτίρια»,
(American Hebrew, Nov. 18, 1932, σ. 12),
Ο Schoonmaker αναφέρεται στον Ιουδαίο Eugene Lyons, ένα κομμουνιστή δημοσιογράφο που γεννήθηκε σε εβραϊκή οικογένεια και μεγάλωσε στις ΗΠΑ, όπου νέος έγινε μέλος του κομμουνιστικού κόμματος και αργότερα άσκησε κριτική στην Σοβιετική Ένωση, ενώ έγινε βιογράφος του προέδρου Herbert Hoover.
Ο Ιουδαίος Eugene Lyons έγραψε για την εκδίωξη των Ρώσων και Ουκρανών χωρικών: «εκατομμύρια σπίτια χωρικών καταστράφηκαν, τους κατοίκους τους στοίβαζαν σε άμαξες που έσερναν βόδια και τους οδηγούσαν στον παγωμένο βορά ή στις ξερές περιοχές της Κεντρικής Ασίας…Είδα δεκάδες ταλαίπωρους άνδρες, γυναίκες και παιδιά να βγάζουν το κεφάλι τους από τις τρύπες των αμαξών σαν να ήταν ζώα σε κλουβιά» (σ. 239)
Ο Schoonmaker αναφέρει ότι δύτες του Γαλλικού Ναυτικού βρήκαν περιοχές γεμάτες πτώματα στο κάτω μέρος του λιμανιού της Οδησσού: «ο θαλάσσιος πυθμένας ήταν γεμάτος με ανθρώπινα σώματα που στέκονταν όρθια, και που με το ρεύμα του νερού… κουνιόντουσαν σιγά σαν να ήταν τερατώδη φύκια, με τα μαλλιά τους όρθια και τα χέρια τους υψωμένα προς την επιφάνεια…αυτό το υποβρύχιο νεκροταφείο ήταν ο τελευταίος τόπος ανάπαυσης ορισμένων από τους πιο ευγενείς γιους και κόρες της Ρωσίας» (σ. 235)
Αυτές οι φρικαλεότητες πραγματοποιήθηκαν το 1920, δύο χρόνια μετά που ο Grigory Zinoviev, (το πραγματικό εβραϊκό όνομά του ήταν Hirsch Apfelbaum) αρχηγός της Τρίτης Διεθνούς έκανε έκκληση για την εξόντωση της Ρωσικής μπουρζουαζίας, δηλαδή δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων!
Τα δικαστήρια αναδιοργανώθηκαν. Η δικαιοσύνη ορίστηκε με βάση την Μπολσεβίκικη ορθοδοξία. Ο αντισημιτισμός έγινε κρατικό έγκλημα. Η επιστήμη, η τέχνη και η εκπαίδευση, όλα βρέθηκαν κάτω από το μαρξιστικό πρότυπο και συχνά κατεστάλησαν αλύπητα. Τα παραμύθια, ακόμα και τα κλασικά, εξαφανίστηκαν από βιβλιοθήκες και σχολεία.
Ο θεσμός του γάμου άλλαξε. Μπορούσες να επιτύχεις την έκδοση διαζυγίου στέλνοντας απλώς στην σύζυγό σου μια κάρτα.
Σκέφτηκαν ακόμα και την «δημόσια ιδιοκτησία των γυναικών» αλλά έκαναν πίσω (σ. 201).
Ο Yakov Mikhaylovich Sverdlov, (που γεννήθηκε σε εβραϊκή οικογένεια ως Yankel Movshevich Eiman) (1885 – 1919) ηγετική φυσιογνωμία του κόμματος των Μπολσεβίκων, γιος Εβραίου χαράκτη, ήταν αυτός που διέταξε την εκτέλεση του Τσάρου Νικολάου Β’και της οικογένειάς του στις 16 Ιουλίου 1918.
Το μυστικό σχέδιο της ηγεσίας του ΚΚΕ για την αιφνιδιαστική κατάληψη των Αθηνών πριν την απελευθέρωση (Αύγουστος 1944)
(από την ιστοσελίδα: Ο Γιάννης Ιωαννίδης γεννήθηκε το 1900 στον Πύργο της Ανατολικής Ρωμυλίας. Υπήρξε μέλος του ΚΚΕ ήδη από τον Ιανουάριο του 1920. Πολύ σύντομα αναρριχήθηκε στις κορυφαίες θέσεις του ΚΚΕ, ως μέλος του πολιτικού γραφείου (έλαβε μέρος σε όλα τα κομματικά σώματα του ΚΚΕ από το 1931 έως το 1951) και αντιπρόσωπος του ΚΚΕ στην Ρωσία κατά τον μεσοπόλεμο, ενώ επί Μεταξά φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία σε συνθήκες σκληρής απομόνωσης.
Τον Ιούλιο του 1942 ο Ιωαννίδης θα καταφέρει να δραπετεύσει και αποτέλεσε μαζί με τον Γιώργη Σιάντο και τον Έκτορα Μακρίδη την ηγεσία του ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής και αυτό λόγο της απουσίας του γραμματέα του Κόμματος Νίκου Ζαχαριάδη που βρισκόταν αιχμάλωτος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Σύμφωνα με τον φιλοΕΑΜικό ιστορικό Χάγκεν Φλάισερ ο Ιωαννίδης εξελίχθηκε σε άτυπο αλλά ισχυρό "Β΄ γραμματέα του ΚΚΕ" στα χρόνια της κατοχής.
Τον Ιούλιο του 1942 ο Ιωαννίδης θα καταφέρει να δραπετεύσει και αποτέλεσε μαζί με τον Γιώργη Σιάντο και τον Έκτορα Μακρίδη την ηγεσία του ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής και αυτό λόγο της απουσίας του γραμματέα του Κόμματος Νίκου Ζαχαριάδη που βρισκόταν αιχμάλωτος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Σύμφωνα με τον φιλοΕΑΜικό ιστορικό Χάγκεν Φλάισερ ο Ιωαννίδης εξελίχθηκε σε άτυπο αλλά ισχυρό "Β΄ γραμματέα του ΚΚΕ" στα χρόνια της κατοχής.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν βασικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, έπαιξε ενεργό αν όχι ρυθμιστικό ρόλο σε όλες τις τελικές αποφάσεις του ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής, έλαβε μέρος σε όλες τις κομματικές συνδιασκέψεις (ολομέλειες κτλ), σε κάποιες ήταν και ο κεντρικός εισηγητής, και έτσι αποτελεί μια σημαντική πηγή πληροφόρησης και ερμηνείας για τις προθέσεις και τις ενέργειες του κομμουνιστικού κόμματος στην περίοδο 1942-1945.
Στις "αναμνήσεις" του, μια διαλογική συζήτηση με τον ερευνητή αλλά και στέλεχος του ΚΚΕ Α. Παπαπαναγιώτου καταγράφει την ισχυρή πρόθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ να καταλάβει την εξουσία αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών πριν προλάβει να επιστρέψει η εξόριστη οικουμενική κυβέρνηση Παπανδρέου και πριν προλάβουν οι Άγγλοι να αντιδράσουν στέλνοντας στρατεύματα.
Σύμφωνα λοιπόν με τον ίδιο, το σύνθημα απόφαση του "πολιτικού γραφείου" που συνεδρίασε τον Αύγουστο του 1944 "όλοι επί ποδός πολέμου" δεν αφορούσε μόνο την εκδίωξη των Γερμανών από την Ελλάδα σύμφωνα άλλωστε και το Αγγλικό σχέδιο "κιβωτός".
Ουσιαστικά λοιπόν ο Ιωαννίδης αποκαλύπτει ότι η βασική προτεραιότητα του ΚΚΕ ήταν η κατάληψη της εξουσίας. Για την επίτευξη του στόχου αυτού είχαν συνταχθεί λεπτομερή σχέδια που προέβλεπαν την επίθεση όλων των μονάδων του ΕΛΑΣ από την ύπαιθρο στην Αθήνα. Αλλά ας δούμε τι είπε ο ίδιος ο Ιωαννίδης για το σχέδιο αυτό:
"Από τα μέσα του 1943 εγώ είπα στον Θόδωρο και στον Μακρίδη να κάνει ένα σχέδιο κατάληψης των Αθηνών με βάση τις δυνάμεις που υπάρχουν και που μπορούμε εμείς να έχουμε και τις δυνάμεις που έχουν αυτοί και μπορούνε να φέρουνε. Το σχέδιο αυτό έγινε. Το σχέδιο αυτό το κράτησα εγώ όλον τον καιρό. Αυτό το σχέδιο δεν το πήρε υπ΄όψιν του ο Σιάντος. Το διάβασε φυσικά και δεν είπε ότι δεν είναι καλό και επιστημονικά καμωμένο. Ήταν ένα σχέδιο πολύ καλό που αν εμείς το χρησιμοποιούσαμε τον Δεκέμβρη θα είχαμε όχι βέβαια ριζικές αλλαγές, αλλά καλύτερη κατάσταση. Δεν θα παθαίναμε αυτό το πράγμα. Δεν θα βγαίναμε έτσι από την Αθήνα... "
"Εμείς την Αθήνα θα την είχαμε πιασμένη, θα την είχαμε πάρει προτού αυτοί προλάβουν να πιάσουνε τις θέσεις και τα αυτά τους. Λοιπόν έγινε αυτό το σχέδιο. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η καθοδήγηση του κόμματος είχε υπόψη της πως προς το τέλος του αγώνα εμείς θα βρισκόμασταν στην θέση να χρησιμοποιήσουμε βία για την κατάληψη της Αθήνας. Δεν είχε κανένα άλλο νόημα το σχέδιο αυτό...."
" Τότε λέγαμε: εδώ στην Αθήνα θα κριθεί όλη η υπόθεση. Πρέπει να καταλάβουμε την Αθήνα. Έτσι και τόσες δυνάμεις από εμάς, τόσες από εκείνους, έτσι θα πολεμήσουμε, εκεί θα τους χτυπήσουμε, αυτό και εκείνο θα κάνουμε κτλ"
Η μαρτυρία του Ιωαννίδη ακριβώς ότι τα "Δεκεμβριανά" δεν προκλήθηκαν ούτε από την "κρίση αποστράτευσης" ούτε από την δολοφονία των 26 διαδηλωτών στην Πλατεία Συντάγματος στις 3 Δεκεμβρίου.
Τα "Δεκεμβριανά" ήταν μια αποτυχημένη και κακά σχεδιασμένη εκδήλωση της πάγιας πρόθεσης του ΚΚΕ να καταλάβει βίαια την εξουσία, πρόθεση που υπήρχε μόνιμα στο μυαλό των ηγετών του ΚΚΕ μετά την σημαντική ενίσχυση του ΕΛΑΣ από τον Ιταλικό οπλισμό της μεραρχίας "Πινερόλο"....
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ (δυό μικρές λεπτομέρειες)
Αποφάσισα να παρουσιάσω κατά γράμμα τις θέσεις του Ιωαννίδη, όχι μόνο για να μην κατηγορηθώ ότι αλλοίωσα τις "θέσεις" του σε ένα τόσο λεπτό και κρίσιμο θέμα, αλλά και για να δείξω πόσο χαμηλό (όχι μόνο μόρφωσης αλλά και απλής νοημοσύνης) ήταν το επίπεδο της ηγεσίας του ΚΚΕ που επιθυμούσε να αναλάβει και την εξουσία στην Ελλάδα. Ακόμη χειρότερα θα έλεγα για τον Βασίλη Μπαρτζώτα (τον περίφημο "Φάνη") αρχηγό του ΕΛΑΣ Αθηνών, του οποίου διάβασα πρόσφατα ένα "ιστορικό δοκίμιο" που έγραψε για τα "Δεκεμβριανά" και απόρησα πως υπήρξαν άνθρωποι που δέχονταν διαταγές από αυτόν και τον αναγνώριζαν και ως αρχηγό τους.
Επίσης ο ίδιος ο Ιωαννίδης κατονομάζει τον Γιώργη Σιάντο, ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ στην Κατοχή, ως χαφιέ των Άγγλων.
Και μια λεπτομέρεια ακόμη. Ο ίδιος ο Ιωαννίδης αναφέρει στο σύντομο βιογραφικό του, ότι πριν παντρευτεί την πρώην γυναίκα του συντρόφου του Κολοζώφ ζήτησε άδεια από το Κόμμα...
Πηγή
Γιάννης Ιωαννίδης, "Αναμνήσεις" (προβλήματα της πολιτικής του ΚΚΕ στην Εθνική Αντίσταση 1940-1945), εκδόσεις "Θεμέλιο"
Χάγκεν Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστιγκα, εκδόσεις Παπαζήση
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ (δυό μικρές λεπτομέρειες)
Αποφάσισα να παρουσιάσω κατά γράμμα τις θέσεις του Ιωαννίδη, όχι μόνο για να μην κατηγορηθώ ότι αλλοίωσα τις "θέσεις" του σε ένα τόσο λεπτό και κρίσιμο θέμα, αλλά και για να δείξω πόσο χαμηλό (όχι μόνο μόρφωσης αλλά και απλής νοημοσύνης) ήταν το επίπεδο της ηγεσίας του ΚΚΕ που επιθυμούσε να αναλάβει και την εξουσία στην Ελλάδα. Ακόμη χειρότερα θα έλεγα για τον Βασίλη Μπαρτζώτα (τον περίφημο "Φάνη") αρχηγό του ΕΛΑΣ Αθηνών, του οποίου διάβασα πρόσφατα ένα "ιστορικό δοκίμιο" που έγραψε για τα "Δεκεμβριανά" και απόρησα πως υπήρξαν άνθρωποι που δέχονταν διαταγές από αυτόν και τον αναγνώριζαν και ως αρχηγό τους.
Επίσης ο ίδιος ο Ιωαννίδης κατονομάζει τον Γιώργη Σιάντο, ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ στην Κατοχή, ως χαφιέ των Άγγλων.
Και μια λεπτομέρεια ακόμη. Ο ίδιος ο Ιωαννίδης αναφέρει στο σύντομο βιογραφικό του, ότι πριν παντρευτεί την πρώην γυναίκα του συντρόφου του Κολοζώφ ζήτησε άδεια από το Κόμμα...
Πηγή
Γιάννης Ιωαννίδης, "Αναμνήσεις" (προβλήματα της πολιτικής του ΚΚΕ στην Εθνική Αντίσταση 1940-1945), εκδόσεις "Θεμέλιο"
Χάγκεν Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστιγκα, εκδόσεις Παπαζήση
"http://www.istorikathemata.com" blog 863 Γιώργης Σιάντος 5 Δεκεμβριανά - Εμφύλιος πόλεμος (1944-1949) 20 Νίκος Ζαχαριάδης 18 Τα κείμενα του "φιλίστωρος" (Ι. Β. Δ.) 229 Τριπλή Κατοχή της Ελλαδος και Αντίσταση (1941-1944) 28 http://www.istorikathemata.com/ 1455 K.K.E. 47
Η ομηρία και η απαγωγή χιλιάδων πολιτών από τον ΕΛΑΣ τον Ιανουάριο του 1945
(από την ιστοσελίδα: http://www.istorikathemata.com/)
Όταν στις 3 Δεκεμβρίου 1944 ξέσπασε πόλεμος μεταξύ του ΕΑΜ - ΚΚΕ και των Βρετανικών και κυβερνητικών δυνάμεων, οι αριστεροί βρέθηκαν να έχουν υπό τον έλεγχο τους τα 4/5 της Αθήνας.
Όταν η αναμέτρηση κορυφώθηκε με μεγάλες απώλειες από την πλευρά του ΕΛΑΣ, οι κατά τόπους κομμουνιστικές οργανώσεις ξεκίνησαν να συλλαμβάνουν πολίτες, οι οποίοι ήταν γνωστοί για τα πολιτικά τους φρονήματα είτε υπέρ της υφιστάμενης τότε κοινωνικής κατάστασης και υπέρ των αστικών κομμάτων είτε υπέρ του τροτσκισμού και άλλων κομμουνιστικών ιδεολογικών παραφυάδων.
Οι συλλήψεις αυτές δεν έγιναν τυχαία, αλλά βασίζονταν σε καταλόγους προγραφών που είχαν ετοιμαστεί από την Κατοχή ακόμη.
Πολύ συχνά αρκούσε να είναι κανείς εύπορος η απλά φίλος κάποιου "ταξικού εχθρού", για να συμπεριληφθεί στους καταλόγους αυτούς.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Ι. Ιατρίδη, ως τις 5 Ιανουαρίου, ο ΕΛΑΣ είχε συλλάβει 30.000 πολίτες περίπου (άλλες φιλοκυβερνητικές πηγές αναφέρουν 40.000). Στις 6 Ιανουαρίου η ηγεσία του ΕΛΑΣ αποφασίζει ότι δεν έχει πλέον νόημα να συνεχίσει τον αγώνα για την κατάληψη της Αθήνας και δίνει διαταγή για υποχώρηση. Λίγο πριν την υποχώρηση ομάδες του ΕΛΑΣ και της Οργάνωσης Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα (Ο.Π.Λ.Α.), διαβόητης κομμουνιστικής οργάνωσης που αναλάμβανε την "βρώμικη" δουλειά, πραγματοποίησαν μαζικές εκτελέσεις χιλιάδων αντιφρονούντων που είχαν συλληφθεί (ο αριθμός τους σύμφωνα με μετριοπαθείς πηγές, πρέπει να ήταν γύρω στις 10.000). Τους υπολοίπους αιχμαλώτους, ο ΕΛΑΣ τους απήγαγε ως ομήρους υποχρεώνοντας τους σε αναγκαστική πεζοπορία υπό ιδιαίτερα αντίξοες καιρικές συνθήκες στην ύπαιθρο της Αττικής.
Ανάμεσα στις φάλαγγες των ομήρων που πεζοπορούσαν προς την Μάνδρα Αττικής που είχε οριστεί ως αρχικό σημείο συγκέντρωσης τους, ήταν καθηγητές πανεπιστημίου (Πετρόπουλος, Αγγελόπουλος, Λογοθέτης), δικαστικοί, στρατιωτικοί (Κατσιγιαννάκης, Τρεπεκλής), αξιωματούχοι του κράτους, ιερείς (μητροπολίτης Κορυτσάς Ευλόγιος) μουσικοί, καλλιτέχνες (Εμπειρίκος) κτλ.
Οι συλλήψεις αυτές δεν έγιναν τυχαία, αλλά βασίζονταν σε καταλόγους προγραφών που είχαν ετοιμαστεί από την Κατοχή ακόμη.
Πολύ συχνά αρκούσε να είναι κανείς εύπορος η απλά φίλος κάποιου "ταξικού εχθρού", για να συμπεριληφθεί στους καταλόγους αυτούς.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Ι. Ιατρίδη, ως τις 5 Ιανουαρίου, ο ΕΛΑΣ είχε συλλάβει 30.000 πολίτες περίπου (άλλες φιλοκυβερνητικές πηγές αναφέρουν 40.000). Στις 6 Ιανουαρίου η ηγεσία του ΕΛΑΣ αποφασίζει ότι δεν έχει πλέον νόημα να συνεχίσει τον αγώνα για την κατάληψη της Αθήνας και δίνει διαταγή για υποχώρηση. Λίγο πριν την υποχώρηση ομάδες του ΕΛΑΣ και της Οργάνωσης Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα (Ο.Π.Λ.Α.), διαβόητης κομμουνιστικής οργάνωσης που αναλάμβανε την "βρώμικη" δουλειά, πραγματοποίησαν μαζικές εκτελέσεις χιλιάδων αντιφρονούντων που είχαν συλληφθεί (ο αριθμός τους σύμφωνα με μετριοπαθείς πηγές, πρέπει να ήταν γύρω στις 10.000). Τους υπολοίπους αιχμαλώτους, ο ΕΛΑΣ τους απήγαγε ως ομήρους υποχρεώνοντας τους σε αναγκαστική πεζοπορία υπό ιδιαίτερα αντίξοες καιρικές συνθήκες στην ύπαιθρο της Αττικής.
Ανάμεσα στις φάλαγγες των ομήρων που πεζοπορούσαν προς την Μάνδρα Αττικής που είχε οριστεί ως αρχικό σημείο συγκέντρωσης τους, ήταν καθηγητές πανεπιστημίου (Πετρόπουλος, Αγγελόπουλος, Λογοθέτης), δικαστικοί, στρατιωτικοί (Κατσιγιαννάκης, Τρεπεκλής), αξιωματούχοι του κράτους, ιερείς (μητροπολίτης Κορυτσάς Ευλόγιος) μουσικοί, καλλιτέχνες (Εμπειρίκος) κτλ.
Πολλές γυναίκες επίσης, κυρίως σύζυγοι όσων είχαν προγραφεί, είχαν συλληφθεί και εξαναγκαστεί να μετακινηθούν πεζοπορώντας προς την Μάνδρα. Η πεζοπορία ήταν συνεχής με πολύ μικρά διαλείμματα ξεκούρασης, χωρίς παροχή τροφής και υπό συνεχή χιονόπτωση, υπό τα βλέμματα οπλισμένων ανταρτών του ΕΛΑΣ. Σύμφωνα με μαρτυρίες, πολλές ήταν οι εκτελέσεις όσων βραδυπορούσαν η δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό των άλλων. Οι ένοπλοι που συνόδευαν την φάλαγγα αυτή, συχνά λήστευαν τους ομήρους, τους χτυπούσαν η τους χλεύαζαν. Τα μαρτύρια των ομήρων ήταν συνεχή, από τους περισσοτέρους είχαν αφαιρεθεί τα παπούτσια, ενώ υπήρξαν μαρτυρίες και για λαϊκά δικαστήρια ομήρων στην Αράχοβα.
Η συνεχής υποχώρηση των Ελασιτών μπροστά στην υπεροχή πυρός των Βρετανικών και κυβερνητικών δυνάμεων, ανάγκαζε τις φάλαγγες των ομήρων να μετακινούνται πεζοί συνεχώς, διασχίζοντας μια απόσταση πάνω από 200 χλμ μέσα σε δέκα ημέρες. Να σημειωθεί ότι η πλειοψηφία των απαχθέντων ήταν ηλικιωμένοι που μοιραία είχαν μικρές φυσικές αντοχές. Υπολογίζεται ότι πάνω από 4000 όμηροι έχασαν την ζωή τους, από τις κακουχίες, τις εκτελέσεις, την καταπόνηση και την στέρηση τροφής.
"Είχομεν δύο ευκαιρίας κατά την διάρκειαν της επισκέψεως μας να συναντηθώμεν με ομήρους , μόλις απελευθερωθέντας απο τον ΕΛΑΣ. Με την πρώτην ομαδα συνηντήθημεν εις τα Αθηνας. Η κατάστασις αυτών των ανθρώπων ητο αξιοθρήνητος. Κανείς απο αυτούς δεν είχεν υποδήματα και ήσαν πολύ ελαφρά ενδεδυμένοι ή έφερον παλαιά ράκη ενδυμάτων. Όλοι διηγούντο φρικτάς ιστορίας κακομεταχειρίσεως της οποίας έτυχον από τους φρουρούς του ΕΛΑΣ..." αναφέρει ο Γουόλτερ Σιτρίν, Βρετανός πολιτικός του Εργατικού κόμματος που βρισκόταν στην Ελλάδα.
Από τις 10 Ιανουαρίου αντιπρόσωποι του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ είχαν έρθει σε επαφή με τον στρατηγό Σκόμπυ για την σύναψη ανακωχής. Η ανακωχή αυτή υπογράφτηκε στις 15 Ιανουαρίου 1945 αλλά δεν περιελάμβανε όρο για την άμεση απελευθέρωση των ομήρων. Τόσο ο νέος πρωθυπουργός τότε, Νικόλαος Πλαστήρας, όσο και ο αντιβασιλέας Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον Σκόμπυ για την παράλειψη αυτή, χωρίς όμως να εισακουστούν. Λίγες μέρες μετά ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις στην Βάρκιζα για μια συμφωνία ειρήνευσης μεταξύ των εμπολέμων. Εν τω μεταξύ, οι σφαγές, οι ακρότητες και η αδιάκριτος και αναιτιολόγητη ομηρία τόσων πολιτών, είχαν ξεσηκώσει ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης κατά του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ. Αυτό οδήγησε την ηγεσία των αριστερών να απελευθερώσει σταδιακά πολλούς ομήρους ως τα τέλη Ιανουαρίου. Οι τελευταίοι όμηροι απελευθερώθηκαν στις 12 Φεβρουαρίου 1945 μετά την συμφωνία της Βάρκιζας, αφού το άρθρο 4 της συμφωνίας τους κατονόμαζε ως "πολιτικούς αιχμαλώτους" και προέβλεπε την απελευθέρωση τους.
ΤΡΕΙΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Η συνεχής υποχώρηση των Ελασιτών μπροστά στην υπεροχή πυρός των Βρετανικών και κυβερνητικών δυνάμεων, ανάγκαζε τις φάλαγγες των ομήρων να μετακινούνται πεζοί συνεχώς, διασχίζοντας μια απόσταση πάνω από 200 χλμ μέσα σε δέκα ημέρες. Να σημειωθεί ότι η πλειοψηφία των απαχθέντων ήταν ηλικιωμένοι που μοιραία είχαν μικρές φυσικές αντοχές. Υπολογίζεται ότι πάνω από 4000 όμηροι έχασαν την ζωή τους, από τις κακουχίες, τις εκτελέσεις, την καταπόνηση και την στέρηση τροφής.
"Είχομεν δύο ευκαιρίας κατά την διάρκειαν της επισκέψεως μας να συναντηθώμεν με ομήρους , μόλις απελευθερωθέντας απο τον ΕΛΑΣ. Με την πρώτην ομαδα συνηντήθημεν εις τα Αθηνας. Η κατάστασις αυτών των ανθρώπων ητο αξιοθρήνητος. Κανείς απο αυτούς δεν είχεν υποδήματα και ήσαν πολύ ελαφρά ενδεδυμένοι ή έφερον παλαιά ράκη ενδυμάτων. Όλοι διηγούντο φρικτάς ιστορίας κακομεταχειρίσεως της οποίας έτυχον από τους φρουρούς του ΕΛΑΣ..." αναφέρει ο Γουόλτερ Σιτρίν, Βρετανός πολιτικός του Εργατικού κόμματος που βρισκόταν στην Ελλάδα.
Από τις 10 Ιανουαρίου αντιπρόσωποι του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ είχαν έρθει σε επαφή με τον στρατηγό Σκόμπυ για την σύναψη ανακωχής. Η ανακωχή αυτή υπογράφτηκε στις 15 Ιανουαρίου 1945 αλλά δεν περιελάμβανε όρο για την άμεση απελευθέρωση των ομήρων. Τόσο ο νέος πρωθυπουργός τότε, Νικόλαος Πλαστήρας, όσο και ο αντιβασιλέας Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον Σκόμπυ για την παράλειψη αυτή, χωρίς όμως να εισακουστούν. Λίγες μέρες μετά ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις στην Βάρκιζα για μια συμφωνία ειρήνευσης μεταξύ των εμπολέμων. Εν τω μεταξύ, οι σφαγές, οι ακρότητες και η αδιάκριτος και αναιτιολόγητη ομηρία τόσων πολιτών, είχαν ξεσηκώσει ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης κατά του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ. Αυτό οδήγησε την ηγεσία των αριστερών να απελευθερώσει σταδιακά πολλούς ομήρους ως τα τέλη Ιανουαρίου. Οι τελευταίοι όμηροι απελευθερώθηκαν στις 12 Φεβρουαρίου 1945 μετά την συμφωνία της Βάρκιζας, αφού το άρθρο 4 της συμφωνίας τους κατονόμαζε ως "πολιτικούς αιχμαλώτους" και προέβλεπε την απελευθέρωση τους.
ΤΡΕΙΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΩΝ ΟΜΗΡΩΝ
Η επίσημη θέση του ΚΚΕ για τις εκτελέσεις πολιτών, ήταν αρχικά να αρνηθεί την τέλεση τους. Όταν όμως με την πάροδο του χρόνου βρέθηκαν πολλά πτώματα που ταυτοποιήθηκαν και αναγνωρίστηκαν από τους συγγενείς τους, υποστήριξε πως ήταν καταδικαστέες μεμονωμένες ενέργειες "ακραίων στοιχείων" εν καιρώ πολέμου όπως επίσης ότι δεν υπήρχε επίσημη απόφαση η διαταγή για αυτές. Για την ομηρία των πολιτών όμως, η άρνηση τέλεσης της ήταν αδύνατη. Η πρώτη επίσημη θέση του ΚΚΕ για το θέμα ήταν ότι η ομηρία των πολιτών έγινε ως αντίποινα για την σύλληψη από τους Άγγλους, 7.000 αριστερών και την μεταφορά τους στην Μ. Ανατολή. Βέβαια η δικαιολογία αυτή δεν ήταν ιδιαιτέρως πειστική, καθώς όλοι οι συλληφθέντες ήταν αιχμάλωτοι από τις μάχες και η μεταφορά κάποιων από αυτούς στην Μ. Ανατολή έγινε, καθώς δεν μπορούσαν να τους φρουρούν στο κέντρο της Αθήνας.
Όταν η κομμουνιστική ηγεσία κατάλαβε πως η κοινή γνώμη είχε στραφεί εναντίον της για το θέμα αυτό, παραδέχθηκε δημοσίως -εμμέσως- ότι έκανε λάθος στο θέμα αυτό. Σε σχετικό υπόμνημα προς τον Αντιβασιλέα Δαμασκηνό που συμπεριλήφθηκε στο φύλλο του "Ριζοσπάστη" (3.4.1945) αναφέρεται "έγινε ένα κίνημα όπου όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν έπρεπε να γίνει, ότι έπρεπε να έχει αποφευχθεί. Και δυστυχώς κατά το κίνημα αυτό έγιναν όσα έγιναν, εναντίον αμάχων και αθώων". Το υψηλόβαθμο στέλεχος του ΚΚΕ Κ. Καραγιώργης αναφέρει το 1948: "...στο λάθος της συλλήψεως ομήρων, είμαι και εγώ συνυπεύθυνος γιατί συμφώνησα...."
Τέλος ο Νίκος Ζαχαριάδης αναφέρει σχετικά στην 12η ολομέλεια της κεντρικής επιτροπής τον Ιούνιο του 1945: " ...το λάθος δεν είναι ότι διατάχθηκε μια ομηρία από πάνω. Το λάθος είναι ότι, διατάχθηκε η ομηρία χωρίς πειθαρχία και σχέδιο και εκφυλίστηκε σε εξωπολιτική πράξη...".
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Στα περισσότερα έργα ιστορίας που θεωρούνται έγκυρα και μετριοπαθή, η ομηρία και οι αριστερές ακρότητες είτε εξισώνονται με αυτές των κυβερνητικών, είτε εξαντλούνται με αναφορές μιας παραγράφου, είτε παραλείπονται ως ασήμαντες. Περιγράφουν την ανοικοδόμηση του μεταπολεμικού κράτους της "Δεξιάς" ως μια στατική ρηχή διαδικασία όπου αυταρχικές κυβερνήσεις επιβλήθηκαν μέσω κατασταλτικών μηχανισμών στην ελληνική κοινωνία ερήμην της. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει (η μάλλον δεν ισχύει μόνο αυτό). Η Ελληνική κοινωνία στράφηκε προς αυτές τις λύσεις, όταν υποχώρησαν τα λαοκρατικά συνθήματα του ΕΑΜ και φανερώθηκε το σκληρό πρόσωπο του ΚΚΕ μέσα από ένα όργιο μαζικής βίας.
ΠΗΓΕΣ
Ι. Ιατρίδη, Εξέγερση στην Αθήνα, εκδόσεις "Νέα σύνορα"
Ευλόγιου Κουρίλα, Δεκεμβριανή τραγωδία των ομήρων, εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις
Heinz Richter, Η συμφωνία της Βάρκιζας από το "Η ελλάδα την δεκαετία 1940-1950", εκδόσεις Θεμέλιο
David Close, ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, εκδόσεις φιλίστωρ
ΚΚΕ , Τα Επίσημα κείμενα, τόμος πέμπτος
http://anarchypress.wordpress.com/2009 (μια ενδιαφέρουσα αναρχική άποψη για τα γεγονότα)
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_05/07/2009_321168 (ένα ενδιαφέρον άρθρο στην Καθημερινή)
http://xrisaxatzivasiliou.blogspot.com/2009/12/blog-post_13.html (σχετικό ενδιαφέρον άρθρο αριστερής κατεύθυνσης)
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=29512&publDate=11/12/1999 (αναφορά στον εκτοπισμό των 7000 κομμουνιστών στην Μ. Ανατολή. στην ηλεκτρονική μορφή του "ριζοσπάστη" δεν βρέθηκε τίποτε σχετικό για την ομηρία)
Ι. Β. Δ.
"http://www.istorikathemata.com" blog 863 Δεκεμβριανά - Εμφύλιος πόλεμος (1944-1949) 20 ΕΛΑΣ 32 Νίκος Ζαχαριάδης 18
Το βιβλίο της Λέλας Μεταξά (ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΜΗΡΙΑΣ ΜΟΥ 1944 - 1975 - ΛΕΛΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΤΑΞΑ - ΑΘΗΝΑΙ 1989).-
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου