ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ, ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΩΝ. ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΟ 2100 Η ΝΕΑ ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΓΑΛΛΙΑ, 1368 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΠΟΥΑΤΙΕ – ΤΟΥΡΣ ΤΟ 732 Μ.Χ. ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΗΓΕΤΗΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΡΟΛΟ ΜΑΡΤΕΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟ.

 

ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΔΙΚΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ: «είναι ανθρωπάρια και υποκύπτουν σε πιέσεις». Πρόεδρος Αλβανικού Δικαστηρίου: «Η έρευνα για τις συνθήκες θανάτου του Κωσταντίνου Κατσίφα είναι ελλιπής με σοβαρές ελλείψεις και ασάφειες. Έλλειψη σαφών συμπερασμάτων στις πράξεις πραγματογνωμοσύνης».

"Ο  ΙΔΙΟΣ  Ο  ΜΑΚΡΟΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ  ΣΤΟΥΣ  ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ  ΤΟΥ  ΤΟ  ΦΟΒΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  "ΜΕΓΑΛΗ  ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ"  ΤΟΥ  ΓΑΛΛΙΚΟΥ  ΛΑΟΥ".

"ΤΟ  ΙΔΙΟ  ΚΑΙ  Ο  ΗΓΕΤΗΣ  ΤΗΣ  ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ  ΖΑΝ - ΛΥΚ ΜΕΛΑΝΣΟΝ".

"Η πόλη της Λυών σήμερα είναι ήδη κατά το ένα τρίτο ισλαμική. Το 18% των νεογέννητων παιδιών στη Γαλλία έχει μουσουλμανικά ονόματα. Κατά τη δεκαετία του 1960, το αντίστοιχο μέγεθος ήταν 1%".

Η Γαλλία θα αποφασίσει για τη «Μεγάλη Αντικατάσταση» του Δυτικού Πολιτισμού;

Από Άρδην – Ρήξη 29 Οκτωβρίου 2021. Του Giulio Meotti για το Gatestone Institute. Δημοσιεύθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2021. Μετάφραση Γιάννης Ταχόπουλος

«Όπου επικρατήσει το ισλάμ, η επικράτηση διαρκεί για πάντα. Ο ισλαμισμός βασίζεται στο ισλάμ, στο οποίο δεν έχει κανείς δικαίωμα να ασκεί κριτική. Αλλά στις χώρες σας, επίσης παίζει έναν ρόλο στη δημοκρατία και στο κράτος δικαίου. Ο ισλαμισμός εκμεταλλεύεται αυτές τις αξίες. Εφόσον η δημοκρατία αποδέχεται όλες τις απόψεις, από την άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά, είναι υποχρεωμένη να αποδεχτεί και το ισλάμ. Όλοι αυτοί που δεν διαπράττουν επιθέσεις ή βίαιες πράξεις είναι, καταρχήν, προστατευμένοι από το κράτος δικαίου. Ο ισλαμισμός, έτσι, αμέσως βρίσκεται σε ένα κατακτημένο πεδίο. Είναι απαραίτητο να καταπολεμηθεί ο ισλαμισμός από την αρχή. Γιατί είναι σαν την υγρασία μέσα σε ένα σπίτι. Αρχικά, η απειλή είναι αόρατη, διεισδύει στους τοίχους, οι οποίοι σιγά σιγά καταρρέουν. Όταν συνειδητοποιείς ότι είναι πολύ αργά, πρέπει να καταστρέψεις τα πάντα προκειμένου να καθαρίσεις. Αυτό μετατρέπεται σε μια επικίνδυνη αποστολή. Η Γαλλία βρίσκεται στο στάδιο στο οποίο μόλις έχει ανακαλύψει ότι το ισλάμ διαβρώνει το σπίτι της».

 

Κάρολος Μαρτέλος (Charles Martel)

Ο Κάρολος Μαρτέλος (γερμ. Karl Martell, γαλλ. Charles Martel, 686 – 22 Οκτωβρίου 741  -  "Καρλ", στα γερμανικά  σημαίνει «αγόρι».) ήταν Φράγκος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης, ο οποίος ως δούκας των Φράγκων και μαγιορδόμος ήταν ο de facto ηγεμόνας της Φραγκίας από το 718 μέχρι τον θάνατό του.

Ο Κάρολος Μαρτέλος ήταν γιος του Φράγκου πολιτικού Πεπίνου του Χέρσταλ και μιας ευγενούς ονόματι Αλπαΐδας. Διεκδίκησε επιτυχώς τις αξιώσεις του στην εξουσία ως διάδοχος του πατέρα του που ήταν η δύναμη πίσω από το θρόνο στην πολιτική των Φράγκων. Είναι πασίγνωστος από τη μάχη του Πουατιέ (732), όπου νίκησε τους επιτιθέμενους Μουσουλμάνους της Ισπανίας, εξουδετερώνοντας τον ισλαμικό κίνδυνο από την Ευρώπη. Πέρα από τις στρατιωτικές του επιτυχίες ο Κάρολος Μαρτέλος έμεινε πασίγνωστος για την ανάπτυξη του φεουδαρχικού  συστήματος στους Φράγκους. Στο τέλος της ζωής του μοίρασε το Φραγκικό βασίλειο στους γιους του Καρλομάν και Πεπίνο. Ο τελευταίος έγινε ο πρώτος   Βασιλεύς των Φράγκων από την Δυναστεία των Καρολιδών. Ο εγγονός του, Καρλομάγνος, έγινε ο πρώτος Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του  Γερμανικού έθνους.        

    Η μάχη του Πουατιέ (732) ή μάχη της Τουρ (όπως είναι επίσης γνωστή) ήταν μια μάχη μεταξύ των ενωμένων δυνάμεων των Φράγκων και των Βουργουνδών υπό την ηγεσία του Κάρολου Μαρτέλου ενάντια στους Άραβες υπό τον Αμπντούλ Ραχμάν Ιμπίν Αλ Γκαφίκι που ήδη είχαν προωθηθεί και καταλάβει την Ισπανία. Η μάχη έληξε με νίκη των πρώτων και  διεξήχθη μεταξύ των πόλεων Τουρ και Πουατιέ και αποτελεί ορόσημο για την ευρωπαϊκή μεσαιωνική ιστορία, καθώς αυτή έκρινε την αποσόβηση του κινδύνου από την αραβική εξάπλωση στην Δυτική Ευρώπη. Ο Κάρολος, νικώντας κατά κράτος την αραβικό στρατό και διακόπτοντας την αραβική προέλαση στην καρδιά του δυτικού ευρωπαϊκού μεσαιωνικού χώρου, εδραίωσε την ισχύ του και αποκλήθηκε Μαρτέλος, δηλ. σφυροκόπος, από το ανελέητο σφυροκόπημα των αντιπάλων του.

Ο Εμίρης της Κόρδοβα, Αμπντούλ Ραχμάν αλ Γκαφικί, συγκεντρώνοντας ισχυρότατο στρατό, συμπεριλαμβάνοντας και Βέρβερους ιππείς, επιτέθηκε στην Ακουιτανία που ανήκε στο Φραγκικό βασίλειο, αλλά διοικείτο ως ανεξάρτητο δουκάτο από την εποχή που εξασθένησε η εξουσία των Μεροβίγγειων βασιλέων (721). Οι επιτιθέμενοι μουσουλμάνοι βάδισαν εναντίον της Τουρ. Ο Βρετανός μεσαιωνολόγος ιστορικός Πολ Φουράκρε γράφει "«φαίνεται ότι ήταν περισσότερο μια επιδρομή που κράτησε πολύ χρόνο παρά αρχή του πολέμου»". . Μεγάλοι ιστορικοί όπως ο Έντουαρντ Γκίμπον, υμνούν τον Κάρολο Μαρτέλο λόγω της μάχης του Πουατιέ ως μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές προσωπικότητες που πέρασαν.

 

 

. Η μάχη της Tours  έγινε στις 10 Οκτωβρίου 732 μεταξύ των Φράγκων με αρχηγό τον Κάρολο Μαρτέλο (Charles Martel) και του Σαρακηνού Ισλαμικού στρατού (Άραβες – Βέρβεροι – Μουσουλμάνοι – Γαλάτες – Γότθοι) με αρχηγό τον εμίρη Αμπντούλ Ραχμάν (Abdul Rahman Al Ghafiqi) κοντά στην πόλη Τουρς της Γαλλίας. Οι Φράγκοι νίκησαν τους Σαρακηνούς και ο Abdul Rahman σκοτώθηκε. Η συγκεκριμένη μάχη θεωρείται μεγίστης στρατηγικής σημασίας, διότι σταμάτησε την προέλαση των Ισλαμιστών από την Ιβηρική χερσόνησο προς τον βορρά,

Οι εκτιμήσεις για τον στρατό των Φράγκων, ο οποίος υπερασπιζόταν την Γαλατία κυμαίνονται μεταξύ 15.000 και 75.000 και οι απώλειες ανέρχονταν περίπου σε 1.500.

Οι Μουσουλμανικές δυνάμεις εκυμαίνοντο μεταξύ 60.000 και 400.000 κυρίως ιππείς (πιθανότατα 60.000). Εκτός από τις εκτιμήσεις ο συγκεκριμένος στρατός είναι δύσκολο να υπολογισθεί διότι συχνά διεσπάτο σε τμήματα για εκτέλεση λεηλασιών και επιδρομών στα εδάφη των Φράγκων. Ωστόσο στην μάχη της Tours ήταν παρών στο σύνολό του, διότι έξι ημέρες πριν τη μάχη ο Abd er Rahman ανεκάλεσε όλα τα τμήματα που είχαν μεταβεί για λεηλασίες προκειμένου ο στρατός να παραταχθεί σε πλήρη ισχύ.

Ο Gibbon έγραψε ότι «μια νικηφόρα πορεία μεγαλύτερη από χίλια μίλια χαράχθηκε από το βράχο του Γιβραλτάρ μέχρι τις όχθες του Λίγηρα, η οποία αν δεν υπήρχε θα έφερνε τους Σαρακηνούς στα όρια της Πολωνίας και τα όρη της Σκωτίας και ο Αραβικός στόλος θα μπορούσε να πλεύσει ανεμπόδιστος στον Τάμεση». Έκτοτε ουδεμία Μουσουλμανική απόπειρα εισβολής έγινε κατά της Ευρώπης και θα μεσολαβούσαν 700 χρόνια προτού καταφέρουν οι Οθωμανοί να εισβάλουν στην Ευρώπη μέσω των Βαλκανίων.

 

 

                

Φανταστικό πορτρέτο του Καρλομάγνου, από τον Άλμπρεχτ Ντύρερ. Το παλτό και τα οικόσημα πάνω από το κεφάλι του παρουσιάζουν το Γερμανικό αετό και το Γαλλικό κρίνο. Albrecht Dürer [Public domain], via Wikimedia Commons

Mε αυτόν τον τρόπο ο Αλγερινός συγγραφέας Μπουαλέμ Σανσάλ περιέγραψε πρόσφατα στη L’Express το μέγεθος της ισλαμοποίησης της Γαλλίας. 

«Το 2050 θα είμαστε μία κατά το ήμισυ ισλαμική χώρα, το 2100 θα είμαστε μια ισλαμική δημοκρατία», σύμφωνα με τον Ερίκ Ζεμούρ, δημοσιογράφο και επίδοξο υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές το 2022. 

Αυτή η δύσκολη αλλά και συγκλονιστική πραγματικότητα την οποία αποκηρύσσει ο Ζεμούρ έχει γίνει συνείδηση από όλους, ακόμη και την Αριστερά. 

Ο ηγέτης της ριζοσπαστικής Αριστεράς Ζαν-Λυκ Μελανσόν προέβλεψε την ίδια εξέλιξη, αποκαλώντας την «κρεολοποίηση έως το 2050».

Στο βιβλίο Grand Manipulateur ο δημοσιογράφος Μαρκ Εντεβέλντ αποκαλύπτει τι λέει κατ’ ιδίαν ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν για το ευαίσθητο θέμα της μετανάστευσης: «Οι εργαζόμενοι στο Μέγαρο των Ηλυσίων (σημ.: κατοικία του Γάλλου προέδρου) μου εκμυστηρεύτηκαν ότι στους πρόσφατους μήνες, ειδικά όσον αφορά το θέμα της μετανάστευσης, ο Μακρόν δεν έχει διστάσει να χρησιμοποιήσει, μπροστά στους συνεργάτες του, τις απόψεις του Ζεμούρ περί Μεγάλης Αντικατάστασης. Είναι κολλημένος σε αυτές».

Το φαινομενικό «λάθος» του Γάλλου ιστορικού Ζορζ Μπενσουσάν ήταν να διακηρύξει στο ραδιόφωνο ότι οι μετανάστες από τις χώρες της Μέσης Ανατολής αναθρέφονται με τον αντι-σημιτισμό από μικρή ηλικία, όπως «με το γάλα της μητέρας». Δικάστηκε για πρόκληση μίσους και τελικά απαλλάχθηκε μετά από τέσσερα χρόνια. Ο Μπενσουσάν πρόσφατα είπε στην Le Figaro τι συμβαίνει στη χώρα του: «Για λόγους ασφαλείας, τα Εβραιόπουλα έχουν εγκαταλείψει μαζικά την δημόσια εκπαίδευση. Στα προάστια, υπάρχει μια ατμόσφαιρα που ανακαλεί τις χειρότερες αναμνήσεις του εβραϊκού Μαγκρέμπ. Είναι μία γαλλική και όχι εβραϊκή ήττα, γιατί το σύνολο της γαλλικής κοινωνίας απειλείται από αυτό που σήμερα απειλεί τους Εβραίους. Η περιοχή Σεν-Σαιν Ντενί έχει απολέσει το 80% του εβραϊκού πληθυσμού της μέσα σε 20 χρόνια».

Ο Μπενσουσάν παρέχει κι άλλα εντυπωσιακά αριθμητικά στοιχεία: «Περισσότερες από πεντακόσιες περιοχές στη Γαλλία έχουν ανακηρυχθεί «ευαίσθητες». Για να το πούμε απερίφραστα, μιλάμε για αρκετά εκατομμύρια ανθρώπους που υπόκεινται στον ισλαμικό νόμο». Αυτό είναι το σοκ που θα κρίνει τις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Η Γενική Διεύθυνση της Γαλλίας για την Εσωτερική Ασφάλεια (DGSI) έχει χαρτογραφήσει 150 περιοχές «υπό κατοχή» ισλαμιστών. Αυτές οι γειτονιές έχουν γίνει θύλακες στα χέρια των φονταμενταλιστών, οι οποίοι διαμορφώνουν τις περιοχές σύμφωνα με την ιδεολογία τους. Όπως η ίδια η λέξη «ισλάμ» υποδηλώνει, πρόκειται για μια ιδεολογία υποταγής. Σε μέρη όπως το Ρουμπαί, «η κατάσταση λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις», σύμφωνα με δηλώσεις του νομάρχη στη Le Figaro. Ή το κέντρο του Περπινιάν, όπου «η επιθετικότητα, η διακίνηση ναρκωτικών, ο μουσουλμανικός κοινοτισμός, οι φυλετικές εντάσεις και βία» αναγκάζουν τους μη μουσουλμάνους να μετακομίσουν σε άλλα μέρη. Ή το Λεζ Ιζάρντ, ένα προάστιο της Τουλούζης, «όπου οι αραβικές συμμορίες ελέγχουν τους δρόμους μέσα σε μια ατμόσφαιρα φόβου». Ή το Γκρινί, μια περιοχή στα νότια προάστια του Παρισιού, «μια έκταση ανομίας». Ή στην Γκρενόμπλ.

Το εβδομαδιαίο Valeurs Actuelles περιγράφει την πόλη Τραπ: «Έχει 32.000 κατοίκους, 70% εκ των οποίων είναι μουσουλμάνοι, 40 με 50 διαφορετικών εθνικοτήτων. Οι περισσότεροι γεννήθηκαν εδώ, φορούν χιτζάμπ, κιαμί, σαρουέλ, τις παραδοσιακές μεσανατολίτικες ενδυμασίες. Η υποταγή είναι πλήρης. Η εκκλησία δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τα πέντε τζαμιά». Ήδη από το 1997, η Le Monde Diplomatique δήλωνε ότι μια πόλη όπως η Ρουμπαί είναι κατά κύριο λόγο μουσουλμανική. Η Le Figaro κάνει λόγο για το Σερβάν, ένα τμήμα του Σεν-Σαιν Ντενί, κατοικία 50.000, το 90% των οποίων είναι ξένοι, και μια γειτονιά, το Επέλ, όπου η πλειονότητα είναι ήδη μουσουλμανική.

«Κάθε δύο εβδομάδες στη Γαλλία ένα τζαμί ιδρύεται και μια εκκλησία εξαφανίζεται», είπε ο Εντουάρ ντε Λαμάζ, πρόεδρος του «Παρατηρητηρίου για τη θρησκευτική κληρονομιά».

Γράφοντας στην L’Incorrect, ο Φρεντερίκ Σαιν Κλαιρ, πολιτικός αναλυτής, θύμισε ότι εάν, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970, υπήρχαν περίπου 200 τζαμιά στην χώρα, τώρα υπάρχουν περισσότερα από 2.500. «Με τον τρέχοντα ρυθμό, στο τέλος του αιώνα θα υπάρχουν 10.000 τζαμιά…»

Δύο χιλιάδες στρατιωτικοί αξιωματούχοι υπέγραψαν μια επιστολή στον πρόεδρο Μακρόν και την κυβέρνηση, προειδοποιώντας ότι η Γαλλία είναι στο χείλος της κατάρρευσης και του εμφυλίου πολέμου, επειδή το κράτος έχει παραδοθεί στους ακραίους Μουσουλμάνους. Η επιστολή κυκλοφόρησε μετά από μια δημόσια έκκληση είκοσι απόστρατων στρατηγών και εκατοντάδων πρώην αξιωματικών, στην οποία κάνουν λόγο για «αποσύνθεση και εξισλαμισμό» σε εξέλιξη, καθώς και μετά από ένα έγγραφο που εστάλη στο κοινοβούλιο από άλλους στρατηγούς και αξιωματικούς, το οποίο διακήρυσσε ότι «είμαστε σε έναν υβριδικό πόλεμο, είναι πολύπλευρος και θα τελειώσει στην καλύτερη περίπτωση με έναν εμφύλιο πόλεμο και, στη χειρότερη, με μια βάρβαρη ήττα χωρίς γυρισμό».

Η Μασσαλία, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας, σύμφωνα με το τελευταίο τεύχος του γαλλικού μηνιαίου περιοδικού Causeur, «είναι ήδη μουσουλμανική κατά το ένα τέταρτο. Η αναλογία των ανθρώπων μεταξύ 0-18 ετών με τους δύο γονείς μη Ευρωπαίους αυξάνεται ραγδαία σε αστικές περιοχές σε όλη τη Γαλλία, είναι μια ιστορική δημογραφική αλλαγή».

Μέσα σε μια περίοδο είκοσι ετών, μεταξύ 1998 και 2018, και σε όλη τη Γαλλία: «Ο αριθμός των γεννήσεων με τουλάχιστον έναν ξένο γονέα αυξήθηκε κατά 63,6%. Ο αριθμός των γεννήσεων με ξένους και τους δύο γονείς αυξήθηκε κατά 43%. Ο αριθμός των γεννήσεων με Γάλλους και τους δύο γονείς μειώθηκε κατά 13,7%». Η μελέτη επίσης αποκαλύπτει: «Οι μετανάστριες έχουν δείκτη γονιμότητας 2,73 παιδιά, ενώ οι ντόπιες γυναίκες 1,9. Η αντίθεση είναι ακόμη πιο έντονη αν λάβουμε υπόψη τα 3,6 παιδιά για τους Αλγερινούς, τα 3,5 των Τυνήσιων, τα 3,4 των Μαροκινών και τα 3,1 των Τούρκων, μεγέθη που είναι υψηλότερα από ό,τι στις χώρες καταγωγής τους…».

Η πόλη της Λυών είναι ήδη κατά το ένα τρίτο ισλαμική. Το 18% των νεογέννητων παιδιών στη Γαλλία έχει μουσουλμανικά ονόματα. Κατά τη δεκαετία του 1960, το αντίστοιχο μέγεθος ήταν 1%.

Ένα μέλος του «Παρατηρητηρίου για την Εκκοσμίκευση» αποκάλυψε ότι η περιοχή του Σαίν Ντενί μαστίζεται «από ένα σχέδιο ο σκοπός του οποίου είναι να επιβληθούν οι αρχές του πολιτικού ισλαμισμού». Το Bfmtv πήρε συνέντευξη από τον Φεουζί Μπενχαμπίμπ, κάτοικο του Σαίν Ντενί. Από την άφιξή του από την Αλγερία 25 χρόνια πριν, βρήκε στη Γαλλία την ιδεολογία από την οποία έφυγε από την πατρίδα του. «Για τους ισλαμιστές, είναι ζήτημα εξισλαμισμού της νεωτερικότητας, όχι εκσυγχρονισμού του ισλάμ». Ο Μπενχαμπίμπ ήθελε να δείξει στον δημοσιογράφο χειροπιαστά παραδείγματα της ισλαμοποίησης της πόλης του. Σε ένα κατάστημα παιχνιδιών στο Σαίν Ντενί, μπορείς να βρεις κούκλες τελείως καλυμμένες. Ένα αόμματο αρκουδάκι διακοσμεί τη βιτρίνα. «Στο ισλάμ, η εικόνα είναι ταμπού», εξήγησε. Σε βιβλιοθήκη στην ίδια περιοχή, τα ράφια είναι γεμάτα βιβλία όπως το La voie du musulman, ένα βιβλίο που αφήνουν στο κομοδίνο του κρεβατιού τους πολλοί τζιχαντιστές, το οποίο περιέχει λεπτομέρειες για τις ποινές που πρέπει να επιβάλλονται στους ομοφυλόφιλους: «Πέτα τους από το ψηλότερο κτήριο και αποτέλειωσέ τους με λιθοβολισμό».

Ο βαθμός εξισλαμισμού ξεπερνά το σημείο από το οποίο είναι πραγματικά αδύνατο να σταματήσει η διαδικασία της κοινωνικής και πολιτισμικής αποσύνθεσης. Η Γαλλία, σύμφωνα με τον Αλγερινό συγγραφέα Μπουαλέμ Σανσάλ, είναι εξαιρετικά κοντά στο σημείο αυτό: «Η μυστηριώδης αυτή απειλή, πραγματικά εξαερώνει την κοινωνία. Στο σημείο αυτό, εξαντλημένη, αποθαρρημένη, εισέρχεται σε μια διαδικασία σχετικής υποταγής, επειδή πιστεύει ότι θα κατευνάσει τον εχθρό δίνοντάς του όλο και περισσότερο έδαφος, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του και τελικά μετατρεπόμενη σε υποστηρικτή του. Σε ανθεκτικές κοινωνίες, η διαδικασία αυτή διαρκεί δέκα έτη, σε χαλαρές κοινωνίες όπως η Γαλλία, ένα έτος είναι αρκετό».

Ο Μισέλ Ουελμπέκ, στο πρόσφατο δοκίμιό του, προβλέπει ένα είδος αυτοκτονίας, στο οποίο «προσφέρεις τον λαιμό σου στο μαχαίρι του χασάπη». Ο συγγραφέας Αλαίν Φινκελκρώ έγραψε ότι «η ασταμάτητη πρόοδος αυτού του συστήματος με κάνει να σκέφτομαι ένα πάρτυ τσαγιού στο κατάστρωμα του Τιτανικού».

Το παγόβουνο είναι μπροστά στη Γαλλία. Το επόμενο έτος, η Γαλλία θα αποφασίσει αν θα προσπαθήσει να σώσει τον εαυτό της ή να συνεχίσει να βουλιάζει. Είτε έτσι είτε αλλιώς, θα εξαπολύσει ένα τσουνάμι που δεν θα σταματήσει στα σύνορά της, αλλά αντιθέτως θα πλημμυρίσει όλη τη Δυτική Ευρώπη. Πηγή

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ