ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΣ ΑΓΓΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΟΥΙΝΣΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΙΟ ΜΕΓΑΛΟΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤ ΜΠΑΡΟΥΧ. Ο ΜΠΕΚΡΗΣ ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΕΧΑΝΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΑΝΕΙΖΕ ΠΑΝΤΟΤΕ, ΑΖΗΜΙΩΤΑ, Ο ΙΟΥΔΑΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ. ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ...ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΟΥΙΝΣΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ

 

 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1958, Ο ΤΣΩΡΤΣΙΛ, ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΡΥΖΗ, ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΞΙΝΟ.

 

 

ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΝΟΜΠΕΛ. ΕΙΣΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΕΒΡΑΙΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ; ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΝΕΤΑ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ... ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ. ΕΙΣΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ; ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΝΕΤΑ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ... ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ. ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ; ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙΣ...

 

 Ο  Μπέρναρντ Μπαρούχ, ο  μεγάλος  εβραίος  χρηματιστής  και  ο   υπηρέτης  του  άγγλος  πρωθυπουργός Τσώρτσιλ.

 

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΟΥΧ:  «Η επιρροή του Μπαρούχ  στις ΗΠΑ ήταν τόσο σημαντική που το 1944 ο Πρόεδρος Roosevelt πέρασε ένα ολόκληρο μήνα στη διάσημη βίλα του στη Νότια Καρολίνα».  Όλα κι όλα. Οι δημοκράτες  ηγέτες της Βρετανίας και των ΗΠΑ, που βγαίνουν από τελείως αδιάβλητες λαϊκές εκλογές, δεν συχνάζουν οπουδήποτε. Φιλοξενούνται τελείως δωρεάν μόνο σε παραθεριστικές κατοικίες γνωστών τοκογλύφων. Πουθενά αλλού. Για να μην τους βγει και κακό όνομα. Ότι δήθεν κάνουν τα θελήματα του λαού. Μόνο και αποκλειστικά ορισμένων τοκογλύφων, που τους φιλοξενούν στις βίλες τους για ένα μήνα, τα θελήματα υπηρετούν. Σε κανέναν  άλλο.

 

ΣΕ  ΠΟΙΟ  ΜΕΡΟΣ  ΘΑ  ΠΕΡΑΣΕΙ  ΔΩΡΕΑΝ  ΤΙΣ  ΔΙΑΚΟΠΕΣ  ΤΟΥ  Ο  ΤΙΜΙΟΣ  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ  ΤΗΣ  ΑΓΓΛΙΑΣ  ΤΟΝΥ  ΜΠΛΕΡ; ΣΤΗΝ  ΒΙΛΑ  ΤΟΥ  ΡΟΤΣΙΛΝΤ,  ΣΤΗΝ  ΚΕΡΚΥΡΑ.

Φιλοξενούμενος στην έπαυλη του τραπεζίτη Λόρδου Ρότσιλντ στην Κέρκυρα, είναι ο Βρετανός πρώην πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ. Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα «Espresso», ο Τόνι Μπλερ έχει αγκυροβολήσει στην φημισμένη για την λευκή της παραλία περιοχή Κερασιά, στα βορειοανατολικά του νησιού του Ιονίου.
Ο Τόνι Μπλερ έφθασε στο νησί με λίαρ τζετ και στη συνέχεια επιβιβάστηκε σε θαλαμηγό που τον μετέφερε στην Κερασιά.

Η βίλα που διαθέτει η οικογένεια Ρότσιλντ στην Κέρκυρα θεωρείται μοναδική, ενώ ένα κομμάτι της τοποθεσίας στην Κερασιά ανήκει στον τραπεζίτη.  

Ο Τόνι Μπλερ, ο οποίος είναι λάτρης της μεσογειακής κουζίνας, απολαμβάνει τον ήλιο και την θάλασσα, ενώ διαμένει σε μία από τις υπερσύγχρονες σουίτες που διαθέτει η επιβλητική έπαυλη και προορίζονται για τους επίσημους καλεσμένους. Η βίλα του τραπεζίτη Ρότσιλντ διαθέτει επίσης μαρίνα ελικοδρόμιο, γήπεδο γκολφ και όλες τις σύγχρονες ανέσεις. 

Μετά από τέτοια τραπεζώματα και φιλοξενίες είναι προσβολή να τους προσάπτουμε ότι οι πολιτικές αποφάσεις τους καθοδηγούνται από  συγκεκριμένα συμφέροντα. Μόνο τον λαό υπηρετούν.

 

 

 

Ο ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΒΑΪΤΣΜΑΝ: «ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ. ΟΤΙ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ».

Οι ιουδαίοι της ακαδημίας της Στοκχόλμης, που δίνουν τα βραβεία Νόμπελ, ήθελαν το 1953 να δώσουν ένα βραβείο Νόμπελ στον άγγλο πρωθυπουργό Ουίνστον Τσώρτσιλ. Το ήθελαν πολύ. Ήθελαν να τον σώσουν και από τα χρέη του...

Να του δώσουν το βραβείο Νόμπελ ειρήνης, σε ένα γνωστό σιωνιστή πολεμοκάπηλο, που αιματοκύλισε την Ευρώπη για χάρη του χρηματοδότη του Μπέρναρντ Μπαρούχ, προκάλεσε τον θάνατο από την πείνα σε 200.000 έλληνες, λόγω ναυτικού αποκλεισμού το 1941, βομβάρδισε άγρια τον Πειραιά και την Θεσσαλονίκη και άλλα πολλά, θα ήταν ολοφάνερο σκάνδαλο.

Ένας σοφός ιουδαίος τότε σκέφτηκε: «να του δώσουμε το βραβείο Νόμπελ της Λογοτεχνίας».

 

Έτσι οι ιουδαίοι της Στοκχόλμης το 1953 τίμησαν τον Τσώρτσιλ με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας για το πεντάτομο ιστορικό έργο «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος», (ένα είδος πολεμικών απομνημονευμάτων με μπόλικη προπαγάνδα, ψεύδη και παραπληροφόρηση), που δημοσιεύτηκε από το 1948 έως το 1951, και το οποίο, ομολογουμένως, έχει μέτρια λογοτεχνική αξία.

Ο Τσώρτσιλ μισούσε για αδιευκρίνιστους λόγους, με ταλμουδικό μίσος τον Μεταξά. Στα Απομνημονεύματά του, (Ουίνστον Τσώρτσιλ, Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, εκδ. Γκοβόστη, 2010), ενώ αφιερώνει εκατοντάδες σελίδες στα αφορώντα την Ελλάδα γεγονότα του 1940-41, δεν αναφέρει πουθενά το όνομα του Ιωάννη Μεταξά (ενώ δεν λείπουν εκτενείς αναφορές σε κάθε όνομα με το οποίο έχουν έρθει σε επαφή οι Άγγλοι...).

Μόνο στη φράση "αυτοκτόνησε ο Κορυζής, που αντικατέστησε τον Μεταξά", γράφει για μία φορά το όνομα Μεταξάς.

Σαν να ήταν ο Μεταξάς ο τελευταίος τροχός της αμάξης.

Δηλαδή, το ποιος ήταν ο Μεταξάς και ποιος ο πρωθυπουργός που είπε το ΟΧΙ, δεν θα το μάθει ποτέ ο ανύποπτος άγγλος ή αμερικανός αναγνώστης των Πολεμικών αυτών Απομνημονευμάτων.

Επί πλέον σ΄ αυτό το περισσότερο δημοφιλές βιβλίο του Τσώρτσιλ, για το οποίο οι ιουδαίοι της ακαδημίας της Στοκχόλμης του έδωσαν το βραβείο Νόμπελ, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στον σιωνισμό, στην Παλαιστίνη ή στις μακροχρόνιες σχέσεις του με τους σιωνιστές, κάνοντας φανερό το γεγονός ότι η συγκεκριμένη παράλειψη έγινε κάθε άλλο παρά τυχαία.

Ο ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ.

Η αρχή της επιτροπής της σουηδικής ακαδημίας (και της νορβηγικής) που χορηγούν τα βραβεία Νόμπελ είναι σε κάθε ομάδα βραβευμένων με το Βραβείο, να υπάρχει τουλάχιστον και ένας ιουδαίος (ή ενεργός σιωνιστής) έστω και αν έχει εργασίες λιγότερο καλές.

Στον πολιτικό Τσώρτσιλ δεν μπορούσαν να του δώσουν το Βραβείο Ειρήνης (άρχισε ένα σωρό πολέμους). Έπρεπε όμως οπωσδήποτε να τον βραβεύσουν. Έτσι του έδωσαν το βραβείο λογοτεχνίας το 1953, γιατί έγραψε καλά, λέει, τα ...απομνημονεύματά του!

 

 

 

Τα βραβεία  Νόμπελ  Λογοτεχνίας  δεν είναι μέτρο της λογοτεχνικής ικανότητας.

Εάν  εφαρμόζαμε τα κριτήρια της Σουηδικής Ακαδημίας στην επιλογή για το βραβείο Νόμπελ είναι  σχεδόν σίγουρο ότι o Σαίξπηρ θα απορρίπτονταν γιατί είχε συγγράψει το αντισημιτικό και ρατσιστικό έργο: «Ο  έμπορος της Βενετίας». Επίσης θα απορρίπτονταν ο Γκαίτε, ο Σίλλερ, ο Βίκτωρ Ουγκώ, ο Ντοστογιέφσκυ και ένα σωρό άλλοι γίγαντες της Λογοτεχνίας πριν το 1900.  Για μετά το 1900 δεν  το συζητάμε: δεν δόθηκε το βραβείο Νόμπελ στον μέγιστο αμερικανό ποιητή  Έζρα Πάουντ. Ούτε στον Γάλλο Σελίν, ούτε στον Έλληνα Παλαμά, ούτε  σε δεκάδες άλλους  πολύ μεγάλους λογοτέχνες.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΙΟ ΨΥΧΟΛΟΓΟ  ΦΡΟΫΝΤ.

ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ.

Η πιο διάσημη περίπτωση επιστήμονα που δεν πήρε το Νόμπελ Ιατρικής, παρότι προτάθηκε για αυτό 32 φορές (!), είναι του Αυστριακού «πατέρα» της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόιντ.

Τελικά η επιτροπή απονομής των Νόμπελ αποφάσισε ότι πλέον δεν θα εξέταζε άλλη υποψηφιότητα του Φρόιντ, με το σκεπτικό ότι το έργο του δεν είχε αποδεδειγμένη επιστημονική αξία. Αφού έκλεισε το παράθυρο για την βράβευσή του με Νόμπελ Ιατρικής, το 1936 ο Φρόιντ προτάθηκε από τον Ρομέν Ρολάν για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, λόγω της συγγραφικής του δεινότητας, αλλά και πάλι εις μάτην.

 

 

 

ΤΙ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΑ  ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΟΥΝ...

Ο σπάταλος Τσόρτσιλ: Ξόδευε χιλιάδες λίρες σε μετοχές, καζίνο και αλκοόλ. 

 

 

https://www.iefimerida.gr/news/225704/o-spatalos-tsortsil-xodeye-hiliades-lires-se-metohes-kazino-kai-alkool-eikones

 Στην άστατη ζωή του Ουίνστον Τσόρτσιλ αναφέρεται πρόσφατο βιβλίο του Ντέιβιντ Λόου με τίτλο «No More Champagne: Churchill And His Money» αποκαλύπτοντας τις ακριβές συνήθειες και τα πάθη του Βρετανού πρωθυπουργού. Το περιστατικό που εδραίωσε τη φήμη του ως πότη έγινε το 1899, όταν στα 25 του ήταν ανταποκριτής για το Morning Post, καλύπτοντας τον πόλεμο των Μπόερ. Στάλθηκε στην πρώτη γραμμή και πήρε μαζί του 36 μπουκάλια κρασί, 18 μπουκάλια των ουίσκι δέκα ετών, και 6 μπουκάλια εκλεκτής ποιότητας κονιάκ. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών, το όνομα του Τσόρτσιλ συνδέθηκε με δύο πράγματα: το ποτό και τον πόλεμο. Το 1915, πολλοί θεωρούσαν ότι ο μελλοντικός ηγέτης της Αγγλίας ήταν εξαιρετικά γενναίος που επέλεξε την πρώτη γραμμή, αφού ως αριστοκράτης, θα μπορούσε να επιλέξει μια ασφαλή θέση στο αρχηγείο. Αλλά όπως αποκάλυψε στενός φίλος του: «Το αλκοόλ απαγορεύεται στο αρχηγείο. Εκεί πίνουν μόνο τσάι, ένα ποτό που δεν άρεσε στον Ουίνστον» Ενα ακόμη περιστατικό που επιβεβαιώνει την αγάπη του Τσόρτσιλ για το αλκοόλ, ήταν όταν βασιλιάς Γεώργιος Ε' έδωσε προσωπικό παράδειγμα στα στρατεύματα κόβοντας ο ίδιος το αλκοόλ, ο Τσόρτσιλ δήλωσε ότι η όλη ιδέα είναι παράλογη και ανακοίνωσε ότι δεν θα σταματήσει το ποτό μόνο και μόνο επειδή το έκανε ο βασιλιάς. Ακόμη και ως πρωθυπουργός, ο Τσόρτσιλ αρνήθηκε να μετριάσει την κατανάλωση του. Συχνά παραδεχόταν ότι στηριζόταν στο αλκοόλ. Είχε πάντα ένα ποτήρι ουίσκι και έπινε σαμπάνια και κονιάκ πριν το μεσημεριανό και το δείπνο. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ξόδευε περίπου 1.650 λίρες το χρόνο σε αλκοόλ. Μόνο όταν έφτασε τα 76, το 1953, υπήρχαν σημάδια αλλαγής. Μάλιστα, ορισμένοι πιστεύουν ότι η κατανάλωση αλκοόλ του Τσόρτσιλ ευθύνεται για την πτώση του ως Πρωθυπουργού. 

Εξίσου άστατος, σύμφωνα με τη βιογραφία του, ήταν και στην οικονομική του ζωή, επενδύοντας τεράστια ποσά στο καζίνο και το χρηματιστήριο. Στα 30 του, ήταν παντρεμένος με τέσσερα παιδιά και ήδη στις ετήσιες διακοπές του στη νότια Γαλλία έχανε στα καζίνο 40.000 λίρες κάθε χρόνο. Για τους βιογράφους του, ένα από τα πιο βολικά χαρακτηριστικά του Τσόρτσιλ είναι ότι άφηνε τις τραπεζικές του δηλώσεις, τους λογαριασμούς, τις επενδύσεις και τις φορολογικές δηλώσεις στο αρχείο του, παρόλο που τα στοιχεία αποκάλυπταν τις αλόγιστες σπατάλες και το πάθος του για τον τζόγο. Παρόλο που υπέφερε από κατάθλιψη και κρίσεις άγχους, όταν τζόγαρε ή διαπραγματευόταν μετοχές είχε τέτοια ένταση που έβγαζε αυτοπεποίθηση και ενέργεια. Ως αποτέλεσμα, άφησε πίσω του μία σειρά οικονομικών αποτυχιών που απαιτούσαν πολυάριθμες διασώσεις από τους φίλους, την οικογένεια και τους θαυμαστές του.

Και ήταν θέμα τύχης που ο ίδιος δεν χρεοκόπησε το 1940, αφού όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ένας άγνωστος ευεργέτης (ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  ΑΓΝΩΣΤΟΣ... ΗΤΑΝ Ο ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤ ΜΠΑΡΟΥΧ), έγραψε δύο επιταγές 1.000.000 λιρών για να καθαρίσει τα χρέη του Τσόρτσιλ. 

 

 ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο  ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΣ  ΑΓΓΛΟΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ  ΟΥΙΝΣΤΟΝ  ΤΣΩΡΤΣΙΛ  ΜΕ  ΤΟΝ  ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗ  ΤΟΥ,  ΤΟΝ  ΙΟΥΔΑΙΟ  ΜΕΓΑΛΟΤΡΑΠΕΖΙΤΗ  ΜΠΕΡΝΑΡΝΤ  ΜΠΑΡΟΥΧ.  

Ο  ΜΠΕΚΡΗΣ  ΤΣΩΡΤΣΙΛ  ΕΧΑΝΕ  ΤΕΡΑΣΤΙΑ  ΠΟΣΑ  ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ  ΣΤΟ  ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ  ΚΑΙ  ΤΟΝ  ΔΑΝΕΙΖΕ  ΠΑΝΤΟΤΕ,  ΑΖΗΜΙΩΤΑ,  Ο  ΙΟΥΔΑΙΟΣ  ΜΕΓΑΛΟΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ. 

 

Παρολαυτά οι εφευρετικές προσπάθειες φοροδιαφυγής του θα δημιουργούσαν τεράστιο σκάνδαλο, αν γίνονταν από οποιονδήποτε άλλο πολιτικό σήμερα. Ωστόσο η καθοριστική καταστροφή της οικονομικής καριέρας του Τσόρτσιλ ήταν το Κραχ της Wall Street το 1929. Για χρόνια έλεγε στους φίλους του ότι οι απώλειες του από την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου ανήλθαν σε 50.000 λίρες (σήμερα αντιστοιχούν σε 500.000 ευρώ). Αλλά αυτό είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Εκείνη την περίοδο ο Τσόρτσιλ ήταν στο κενό, όταν, έχοντας υπηρετήσει για μια θητεία ως υπουργός Οικονομικών, βρέθηκε ξαφνικά χωρίς καμία εξουσία.. Αυτό ωστόσο τον ωφέλησε, αφού βρήκε το χρόνο να γράφει βιβλία και στήλες εφημερίδων για να ξεχρεώσει. Ωστόσο όταν έκανε περιοδεία στη Βόρεια Αμερική για το βιβλίο του, ξεκίνησε ξανά τον τζόγο, παρασυρμένος από τις οικονομικές ευκαιρίες που έβλεπε γύρω του στον Καναδά. Επένδυσε σε εταιρείες πετρελαίου και αερίου ενώ ξόδεψε αμέτρητα χρήματα για μετοχές εταιρείας επίπλων. Πλέον η δουλειά του ως δημοσιογράφου δεν μπορούσε να καλύψει τα χρέη του, και είχε επίσης ξεπεράσει κάθε όριο δανεισμού, ενώ οι πιστωτές διαμαρτύρονταν από όλες τις πλευρές. Η υπερανάληψη του είχε φτάσει τις 35.000 λίρες (πάνω από 2.000.000 ευρώ σε σημερινά χρήματα) και οι μεσίτες του ζητούσαν την άμεση καταβολή των 12.000 λιρών (720.000 ευρώ), ενώ οι προσπάθειές του να διαπραγματευτεί αγνοήθηκαν. Παρά τις οικονομικές διασώσεις που είχε κατά καιρούς από συναδέλφους και θαυμαστές του, ο Τσόρτσιλ δεν έβαζε μυαλό. Συνέχισε έτσι για το υπόλοιπο της ζωής του. Μέχρι τη στιγμή που έγινε και πάλι πρωθυπουργός το 1951, τα ετήσια έξοδα του ήταν περίπου 40.000 £ (σημερινά 1.000.000 ευρώ). Ωστόσο τα οικονομικά του είχαν κάπως ανακάμψει, αφού κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, περίπου 12.000 λίρες αφορολόγητα (300.000 ευρώ σήμερα). 

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  δηλαδή, για να το καταλάβουμε, η Σουηδικά Ακαδημία του έδωσε το Βραβείο Νόμπελ...λογοτεχνίας, για να τον σώσει από τα χρέη του;  Αυτό κι αν είναι σκάνδαλο.

 

 Οταν πέθανε στις 24 Ιανουαρίου του 1965 σε ηλικία 90 ετών, ο κόσμος θρήνησε. Αλλά μερικοί είχαν ιδιαίτερο λόγο να στεναχωρηθούν για το θάνατό του, αφού ήξεραν ότι δε θα ξαναβρούν ποτέ τόσο καλό πελάτη.

 

 

ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ