ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ
ΧΘΕΣ, ΣΕ ΕΝΑ 24ΩΡΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 10 ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΣΕ ΤΡΟΧΑΙΑ Ή ΠΝΙΓΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ. Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΕΜΑΛΙ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ. ΠΩΣ ΟΙ ΝΟΗΜΟΝΕΣ ΡΩΜΙΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ: ΜΕ ΚΑΝΤΗΛΙΑ, ΛΑΜΠΑΔΕΣ, ΚΕΡΙΑ, ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ, ΛΙΒΑΝΙΑ.
ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ. ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΗΝ 1400ή.Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1973 ήταν ανάμεσα στα 30 καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου. Ο καθηγητής και πρύτανις του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Ιωάννης Θεοφανόπουλος το 1932 ανέλαβε διευθυντής του μηχανουργικού εργοστασίου-εργαστηρίου της Σχολής, προώθησε την κατασκευή του πρώτου τετράχρονου κινητήρα Diesel στη Σχολή, ισχύος 5 ίππων, και πρωτοστάτησε στην επέκταση του Μηχανουργείου στην οδό Τοσίτσα. Βασικό του έργο θεωρούνται τα «Στοιχεία Μηχανών και Εμβολοφόρων Αντλιών». Το 2023, σε 50 χρόνια, οι "έλληνες πολιτικοί" και οι κομμουνιστές έφεραν το Πολυτεχνείο στην 347η θέση.
Ο Lennart Van Hirtum, μαθηματικός στο Πανεπιστήμιο Paderborn στη Γερμανία, βρήκε τον ένατο αριθμό Dedekind, χρησιμοποιώντας τον υπερυπολογιστή Noctua 2 στο "Paderborn Center for Parallel Computing (PC2)" του Πανεπιστημίου του Paderborn στην Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία της Γερμανίας. Οι μαθηματικοί τον έψαχναν επί 32 χρόνια. Κάθε αριθμός Dedekind αντιπροσωπεύει τον αριθμό των πιθανών διαμορφώσεων ενός συγκεκριμένου είδους λογικής πράξης true-false σε διαφορετικές χωρικές διαστάσεις. Ο αριθμός D(9), πού υπολογίστηκε τώρα, αντιπροσωπεύει εννέα διαστάσεις. Ο προηγούμενος γνωστός αριθμός στην «ακολουθία Dedekind», ο D(8), ο οποίος ακολουθεί τους ίδιους κανόνες για οκτώ διαστάσεις, είχε υπολογιστεί το 1991 χρησιμοποιώντας έναν Cray 2, τον ισχυρότερο υπερυπολογιστή της εποχής. Για τον υπολογισμό του 10ου αριθμού Dedekind: «Αν το κάναμε τώρα, θα απαιτούσε επεξεργαστική ισχύ ίση με τη συνολική ισχύ εξόδου του ήλιου».
ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (ΓΙΑ 100 - ΕΚΑΤΟ - ΔΙΚΑΣΤΕΣ) ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΦΙΟΖΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑ, ΣΑΝ ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΟ, ΥΔΑΤΑΠΟΘΗΚΗ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ - ΚΡΕΑΤΑΓΟΡΑ. ΙΣΩΣ ΚΑΤΙ ΗΞΕΡΕ Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ...
Μία παρέκβαση Ζ.Π.: Όπως διαπιστώνουμε εύκολα, την προκεχωρημένη επιστημονική έρευνα στα εργαστήρια των ΗΠΑ, την κάνουν πλέον εισαγόμενοι επιστήμονες άλλων χωρών. Η συμμετοχή των αυθεντικών Αμερικανών στις έρευνες των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων συνεχώς μειώνεται.
Η «αντιρατσιστική» παιδεία που επικράτησε τα τελευταία 50 χρόνια στις ΗΠΑ, έδωσε προτεραιότητα για εισαγωγή σε ανώτερες σπουδές στα παιδιά των λεγόμενων "μειονοτήτων". Το αποτέλεσμα: οι ικανοί αμερικανοί μένουν απ΄ έξω, γιατί οι θέσεις είναι περιορισμένες και οι μειωμένης ευφυΐας που εισέρχονται καταχρηστικά στα περίπλοκα εργαστήρια, δεν μπορούν να τα χειριστούν, είναι χωρίς ικανότητες και χωρίς το ερευνητικό πνεύμα καινοτομίας. Έτσι οι λεγόμενες "μειονότητες" αναβαθμίζονται στις σπουδές εις βάρος των αμερικανών, χωρίς όμως να διαθέτουν τα προσόντα.
Μία ειδική περίπτωση σήμερα. Στο δεκαμελές ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ δεν υπάρχει κανείς αυθεντικός αμερικανός. Όλοι είναι εβραίοι, μαύροι, μεξικανοί…
Όλοι οι συνεπείς παιδαγωγοί των ΗΠΑ συμφωνούν: Το επίπεδο σπουδών πέφτει και η συνολική συνεισφορά των αμερικανών στις επιστημονικές έρευνες παγκοσμίως μειώνεται. Γράφονται βιβλία με τίτλο: «Γιατί ο Τζων δεν μπορεί να προσθέσει». Οι μειονότητες που διευθύνουν τα προκεχωρημένα εργαστήρια δεν διακρίνονται για τον υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Σε άλλα είναι πρώτοι…
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε παράνομες τις «θετικές διακρίσεις» υπέρ μειονοτήτων σε κολέγια και πανεπιστήμια.
Στα τέλη Ιουνίου το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, σε μία ετυμηγορία που ήδη χαρακτηρίζεται «απόφαση-ορόσημο», έκρινε ότι είναι παράνομη η πρακτική της επιλογής υποψηφίων φοιτητών με βάση τη φυλετική τους προέλευση.
Πρόκειται για τις αποκαλούμενες «θετικές διακρίσεις» (affirmative action), οι οποίες για μεγάλο χρονικό διάστημα αποτελούσαν ακρογωνιαίο λίθο της εκπαιδευτικής πολιτικής στις ΗΠΑ. Οι υποστηρικτές των «θετικών διακρίσεων» υποστηρίζουν ότι χωρίς αυτές είναι αδύνατο να αντισταθμιστεί η ιστορική αδικία που έχουν υποστεί μαύροι και ισπανόφωνοι φοιτητές.
Όπως εξηγεί ο Ροτίμι Κουκόγι, δευτεροετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας με αφρικανική καταγωγή, οι «θετικές διακρίσεις» σημαίνουν ότι «έχω την ευκαιρία να συναναστραφώ με ανθρώπους που μου μοιάζουν. Με άλλα λόγια το πανεπιστήμιο λέει ξεκάθαρα ότι καλοσωρίζει ανθρώπους σαν κι εμένα, αναγνωρίζει τις διακρίσεις που υπέστησαν στο παρελθόν υποψήφιοι φοιτητές με τη δική μου προέλευση και δεσμεύεται να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Ουσιαστικά επανορθώνει τις αδικίες του παρελθόντος».
Ο Κουκόγι υπενθυμίζει ότι μέχρι και τη δεκαετία του '50 οι μαύροι φοιτητές δεν γίνονταν καν δεκτοί στα αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Αυτό σημαίνει, όπως λέει, ότι «η γενιά των παπούδων μου δεν πήγε στο πανεπιστήμιο και οι περισσότεροι μαύροι στην ηλικία μου επίσης δεν πήγαν στο πανεπιστήμιο, καθώς το εκπαιδευτικό σύστημα τείνει να προωθεί τους υποψήφιους φοιτητές, των οποίων οι γονείς είχαν επίσης αποφοιτήσει από κορυφαία πανεπιστήμια».
Υπάρχει όμως και ο αντίλογος. Κάποιοι πιστεύουν ότι οι «θετικές διακρίσεις» υπέρ συγκεκριμένων φυλετικών ομάδων δεν αμβλύνουν το φαινόμενο των διακρίσεων στην εκπαίδευση, αλλά το αναπαράγουν με διαφορετικό πρόσημο. Ο Τζον Ρατζ Πουρί, δευτεροετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ με καταγωγή από την Ινδία, λέει ότι «εάν στο Χάρβαρντ θεωρείται παράνομο να προτιμώνται λευκοί ή Ασιάτες υποψήφιοι φοιτητές έναντι των υποψηφίων αφρικανικής καταγωγής ή των ισπανόφωνων, τότε θα έπρεπε και το αντίθετο να θεωρείται παράνομο...»
Η υπόθεση που εκδικάστηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αφορά «θετικά μέτρα» υπέρ των μειονοτήτων στα Πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Βόρειας Καρολίνας. Ο Ροτίμι Κουκόγι παραδέχετεαι ότι σήμερα μπορεί να γίνονται διακρίσεις εις βάρος υποψηφίων ασιατικής καταγωγής, οι οποίοι συχνά εμφανίζονται να έχουν χαμηλότερη βαθμολογία, αλλά θεωρεί ότι «αυτό μάλλον αποτελεί πρόβλημα κάποιων μεμονωμένων εξεταστών, ενώ μία 'θετική διάκριση' έχει εκ των πραγμάτων συστημικό χαρακτήρα».
Από την πλευρά του και ο Τζον Ρατζ Πουρί αναγνωρίζει ότι, όταν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα συμμορφωθούν με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, θα υποστεί πλήγμα η σημερινή πολιτική συμπερίληψης και ανάδειξης της φυλετικής πολυμορφίας. «Δεν μπορείς να θέλεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο», λέει. «Δεν μπορείς να καταργείς τις 'θετικές διακρίσεις' και να περιμένεις το ίδιο αποτέλεσμα όσον αφορά την πολυμορφία και τη διαφορετικότητα».
Περισσότεροι λευκοί (και εβραίοι) στα πανεπιστήμια
Θεωρητικά υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Θα μπορούσε κανείς, για παράδειγμα, να υποκαταστήσει στην αξιολόγηση των υποψηφίων φοιτητών το στοιχείο της φυλετικής προέλευσης με κοινωνικοοικονομικούς δείκτες, οι οποίοι θα λειτουργούσαν υπέρ των κατωτέρων κοινωνικών και εισοδηματικών στρωμάτων. Αλλά το αποτέλεσμα δεν θα είναι το ίδιο, ξεκαθαρίζει ο Άντονι Καρνεβάλε, διευθυντής του Κέντρου Εργατικού Δυναμικού στο Πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν.
«Αυτό που θα συμβεί είναι ότι θα δούμε στα πανεπιστήμια ακόμη περισσότερους λευκούς», λέει ο Καρνεβάλε. «Από εκεί προέρχονται οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι πολιτικοί, οι CEOs της βιομηχανίας. Από αυτά τα εκπαιδευτικά ιδρύματα αναδεικνύεται και η ηγεσία του αμερικανικού έθνους».
ΗΠΑ: Η μακρά ιστορία έως την απόφαση για τις θετικές διακρίσεις στα πανεπιστήμια
Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ είναι το επιστέγασμα μιας σειράς μακροχρόνιων δικαστικών μαχών σχετικά με τις θετικές διακρίσεις στην αμερικανική ζωή. Σε ορισμένες από τις πρόσφατες μάχες ήταν πρωταγωνιστής ένας παλαίμαχος συντηρητικός ακτιβιστής
«Αναμένουμε ότι, σε 25 χρόνια από τώρα, η χρήση φυλετικών προτιμήσεων δεν θα είναι πλέον απαραίτητη για την προώθηση του ζητήματος που εγκρίθηκε σήμερα». Αυτό έγραφε το 2003 η δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Σάντρα Ντέι Ο’Κόνορ. Το Σώμα είχε μόλις εκδικάσει την υπόθεση Grutter v. Bollinger, όπου το επίδικο συνίστατο στην άδικη χρήση της εφαρμογής των θετικών διακρίσεων, εν προκειμένω στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. Οι ανώτατοι δικαστές, με πλειοψηφία 5-4, είχαν κρίνει ότι οι θετικές διακρίσεις του ιδρύματος δεν βλάπτουν τα δικαιώματα όσων ανήκουν σε μη μειονοτικές ομάδες.
Ηταν ένα ιστορικό ορόσημο, καθώς ήταν η πρώτη φορά που το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάνθηκε για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Εχουν περάσει 20 από τα 25 χρόνια της προβλεφθείσας από την ανώτατη δικαστή «βιωσιμότητας» των θετικών διακρίσεων και, όπως σχολιάζει ο Τζελάνι Κομπ στον New Yorker, «το τρένο φαίνεται να έφτασε νωρίς στον σταθμό. Η απόφαση σηματοδοτεί μια νέα “αναχώρηση” και οδεύουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση από την πρόοδο».
Οταν, δε, τον Ιούνιο του 2021 το Ανώτατο Δικαστήριο είχε ζητήσει από την κυβέρνηση Μπάιντεν την εισήγησή της για την υπόθεση Students for Fair Admissions v. Harvard University, πολλοί, μεταξύ αυτών και ο Νίκολας Λίμαν διά του New Yorker, είχαν ελπίσει ότι θα έπαιζε κάποιον ρόλο στη χθεσινή απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που αφορούσε και την υπόθεση Students for Fair Admissions (SFFA) v. University of North Carolina, αμφότερες για αδικίες εις βάρος λευκών και Ασιατών υποψηφίων έναντι μαύρων, ισπανόφωνων και αυτόχθονων Αμερικανών.
Οταν τον Ιούνιο του 2021 το Ανώτατο Δικαστήριο είχε ζητήσει από την κυβέρνηση Μπάιντεν την εισήγησή της για την υπόθεση Students for Fair Admissions v. Harvard University, πολλοί είχαν ελπίσει ότι θα έπαιζε κάποιον ρόλο στη χθεσινή απόφαση.
Το Χάρβαρντ, υπενθυμίζεται, κατηγορήθηκε επιπλέον από τους ενάγοντες ότι βαθμολόγησε τους Ασιάτες Αμερικανούς αιτούντες χαμηλότερα σε βαθμολογίες προσωπικότητας και συμπάθειας από άλλους υποψηφίους. Ειδικά, για το εν λόγω ίδρυμα, ο Νίκολας Λίμαν είχε γράψει ότι «οι μακροχρόνιες διαμάχες για τις θετικές διακρίσεις περιλαμβάνουν μια σύγκρουση μεταξύ δύο αντίθετων αρχών, που αναμφισβήτητα επινοήθηκαν στο Χάρβαρντ: της αξιοκρατίας και της διαφορετικότητας».
Οπως είχε σημειώει ο ίδιος στον New Yorker, «θα ήταν η πρώτη θετική υπόθεση του Δικαστηρίου που αφορά ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, αν και το Χάρβαρντ, όπως όλα τα μεγάλα ερευνητικά πανεπιστήμια, λαμβάνει μεγάλη κρατική χρηματοδότηση», αν και δεν είχε υψηλές προσδοκίες από τον δικαστή Σάμουελ Αλίτο. «Γιατί να έχει έχει αλλάξει γνώμη από το 2016;» είχε αναρωτηθεί ο Λίμαν.
Και είχε πέσει μέσα. Πλέον η φυλή δεν θα παίζει κανέναν ρόλο για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Οπως έχει γράψει η «Κ», το σώμα έκρινε ότι είναι παράνομα τα προγράμματα που αντιμετωπίζουν ευνοϊκά φοιτητές με βάση τη φυλή τους, περικόπτοντας έτσι τη σχετική πολιτική, η οποία επί μακρόν αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα.
Πίσω από αυτή τη μάχη, όμως, υπήρχε ένας παλαιόθεν συντηρητικός ακτιβιστής κατά των θετικών διακρίσεων οπουδήποτε. Ηταν εκείνος που δημιούργησε την ομάδα των εναγόντων κατά των δύο πανεπιστημίων και κατόρθωσε να σημειώσει μια μεγάλη νίκη έπειτα από αγώνες χρόνων…
Εντουαρντ Μπλουμ: Ενας ανυποχώρητος ακτιβιστής
Ηταν η στιγμή που περίμενε μια ολόκληρη ζωή. Οι δύο υποθέσεις της Students for Fair Admissions (SFFA) κατά των δύο ιδρυμάτων θα ολοκλήρωναν έναν αγώνα ζωής: του συντηρητικού νομικού ακτιβιστή Εντουαρντ Μπουμ, ο οποίος, 71 ετών σήμερα, έχει επενδύσει τον χρόνο του στη νομική κατάρριψη των θετικών διακρίσεων. Και φαίνεται ότι τα έχει καταφέρει.
Ο Εντουαρντ Μπλουμ, πρώην χρηματιστής, και η μη κερδοσκοπική οργάνωση που φέρει το όνομά του ανέλαβαν όλη τη νομική υποστήριξη της SFFA εναντίον των δύο ιδρυμάτων. Ο παλαίμαχος ακτιβιστής, εξάλλου, θα έκανε για άλλη μία φορά ό,τι περνούσε από το χέρι του για να ακυρώσει οποιαδήποτε πρόβλεψη στην αμερικανική νομολογία θα ανέφερε τη φυλή, είτε επρόκειτο για τα εκπαιδευτικά είτε για τα εργασιακά και άλλα οικονομικά δικαιώματα. Οπως γράφει η Boston Globe, ο Εντουαρντ Μπλουμ «έχει φιλοδοξίες πέρα από τον ακαδημαϊκό χώρο, με δικαστικές διαμάχες για να τερματίσει τις πρωτοβουλίες που βασίζονται στη φυλή σε άλλες πτυχές της αμερικανικής ζωής».
Το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει ότι ο Εντουαρντ Μπλουμ, «ένας αυτοαποκαλούμενος “ερασιτέχνης δικαστής”, έχει περάσει δύο δεκαετίες δημιουργώντας νομικές ομάδες και αναζητώντας ομοϊδεάτες ενάγοντες που πιστεύουν επίσης ότι οι φυλετικές προτιμήσεις παραβιάζουν τη ρήτρα προστασίας της ισότητας της 14ης Τροπολογίας. Στην πορεία, βρήκε πλούσιους συντηρητικούς υποστηρικτές για να χρηματοδοτήσουν πολλές από τις προσπάθειές του, όπως το Searle Freedom Trust, το Ιδρυμα Sarah Scaife και το DonorsTrust.
Αυτοαποκαλούμενος «ερασιτέχνης δικαστής» έχει περάσει δύο δεκαετίες δημιουργώντας νομικές ομάδες και αναζητώντας ομοϊδεάτες ενάγοντες.
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδυθεί σε νομικούς αγώνες εναντίον πολιτειών της Αμερικής εξαιτίας της κατάρτισης εκλογικών καταλόγων με βάση τη φυλή, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο νοθεύει το εκλογικό σύστημα και τα αποτελέσματα κρίνονται αμφιλεγόμενα. Είχε απλώσει τα δικομανή πλοκάμια του σε Τέξας, όπου είχε πάρει την πρώτη νίκη, και μετά στη Νέα Υόρκη, στη Βιρτζίνια, στη Νότια Καρολίνα, στη Λουιζιάνα και στη Φλόριντα.
Σύμφωνα με το Reuters, ο ακτιβιστικός αυτός αγώνας του Μπλουμ «προήλθε εν μέρει από την ανατροφή του σε ένα φιλελεύθερο εβραϊκό σπίτι τη δεκαετία του 1960, όταν οι φυλετικές και εθνοτικές διακρίσεις ήταν κεντρικά θέματα της δημόσιας συζήτησης και της κουβέντας γύρω από το τραπέζι».
Η μεγάλη έμπνευση, πάντως, για την είσοδο στον… ακαδημαϊκό χώρο εμφανίστηκε το 2003 με την υπόθεση της Μπάρμπαρα Γκράτερ εναντίον του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, που αποτελεί δίκη-ορόσημο για τις θετικές διακρίσεις στη δημόσια αμερικανική τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως εξετάζουμε παρακάτω.
Ηθελε να κάνει ακριβώς το ίδιο και με το αγαπημένο του Πανεπιστήμιο του Τέξας, αναλαμβάνοντας την υπόθεση εκ μέρους της ενάγουσας Αμπιγκέιλ Φίσερ, στη δεύτερη κρίσιμη δίκη επί του ζητήματος, το 2016. Δυστυχώς για τον ίδιο, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, όπως θα δούμε, δεν του έκανε τη χάρη.
Ηταν, όμως, διατεθειμένος να συνεχίσει τον αγώνα του, αξιοποιώντας τη γνωστή στρατηγική που είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν με τους εκλογικούς καταλόγους: ο ίδιος και οι συνεργάτες του άρχισαν να διαδίδουν ότι αναζητούν παρόμοιες υποθέσεις για το Χάρβαρντ, το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας – Chapel Hill και το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν Μάντισον. Εκ του αποτελέσματος, κατάφερε δύο στα τρία.
Εκμεταλλεύτηκε ορισμένους φόβους της ασιατικής-αμερικανικής κοινότητας.
Το 2014, ο Εντουαρντ Μπλουμ προχώρησε ο ίδιος, όπως λέει η Boston Globe, στη σύσταση της οργάνωσης Students for Fair Admissions, που συγκέντρωσε όσους Ασιάτες Αμερικανούς δήλωναν αδίκως «κομμένοι» από τα δύο πανεπιστήμια λόγω ποσόστωσης ή υπερβολικών θετικών διακρίσεων, με ακαδημαϊκούς να σχολιάζουν ότι «εκμεταλλεύτηκε ορισμένους φόβους της ασιατικής-αμερικανικής κοινότητας» ότι δεν καταφέρνουν πλέον εύκολα να εισέρχονται σε υψηλού επιπέδου πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Εννέα χρόνια μετά, ο Εντουαρντ Μπλουμ μπορεί να επιχαίρει εαυτόν και αλλήλους για τούτη τη μεγάλη νίκη. Μια νίκη που ίσως αποτελεί επιστέγασμα της συντηρητικής στροφής του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Σίγουρα, όμως, η χθεσινή απόφαση του Σώματος έχει από πίσω της μακρά ιστορία νομικών αγώνων, που ξεκίνησαν ακριβώς μόλις ψηφίστηκε η πρώτη νομοθετική πράξη που ήθελε να καταργήσει τις διακρίσεις.
Μια μακρά ιστορία
Προ του περίφημου προεδρικού διατάγματος του Τζον Κένεντι το 1961, το Ανώτατο Δικαστήριο, εισακούοντας τα αιτήματα του κινήματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποφασίζει το 1954 ομοφώνως ότι τα δημόσια σχολεία από τούδε και στο εξής θα είναι διαφυλετικά και όσα λειτουργούν με τέτοιους διαχωρισμούς κρίνονται αντισυνταγματικά.
Στις 6 Μαρτίου του 1961, ο πρόεδρος Κένεντι εκδίδει το προεδρικό διάταγμα 10925, που αφορούσε την ισότητα –ανεξαρτήτως φυλής, καταγωγής, πίστης, χρώματος– στις προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και τη συμπεριφορά των εργοδοτών απέναντί τους στον εργασιακό χώρο.
Η ιδεολογική διαμάχη συντηρητικών-προοδευτικών στις ΗΠΑ μαινόταν κατά καιρούς ανεξέλεγκτη, ιδίως τη δεκαετία του ’70, όπου είχαν αρχίσει να αυξάνονται οι φωνές που εξέφραζαν επικριτικό λόγο στις θετικές διακρίσεις.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 24 Σεπτεμβρίου του 1965, ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον αντικαθιστά το διάταγμα Κένεντι με ένα δικής του εμπνεύσεως: το προεδρικό διάταγμα 11246, που τροποποιήθηκε με το προεδρικό διάταγμα 11375 στις 13 Οκτωβρίου του 1967. Αμφότερα εμβάθυναν τις θετικές διακρίσεις στους χώρους εργασίας επεκτείνοντάς τες και στο φύλο.
Εως το 2003, οπότε και οι θετικές διακρίσεις εφαρμόστηκαν στα δημόσια πανεπιστήμια και συμπαρέσυραν και πλείστα όσα ιδιωτικά, το Ανώτατο αλλά και τα πολιτειακά Δικαστήρια είχαν βρεθεί πλειστάκις ενώπιον υποθέσεων που σχετίζονταν με τις θετικές διακρίσεις εις βάρος ατόμων που δεν ανήκουν σε μειονοτικές ομάδες. Και, σε κάθε περίπτωση, η ιδεολογική διαμάχη συντηρητικών-προοδευτικών στις ΗΠΑ μαινόταν κατά καιρούς ανεξέλεγκτη, ιδίως τη δεκαετία του ’70, όπου είχαν αρχίσει να αυξάνονται οι φωνές που εξέφραζαν επικριτικό λόγο στις θετικές διακρίσεις (που έχουν, η αλήθεια είναι, ένα οξύμωρο εκφραστικό σχήμα).
Το 1971, υποψήφιος φοιτητής του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, ονόματι Μάρκο ΝτεΦούνις Τζούνιορ, κατέθεσε μήνυση εναντίον του ιδρύματος για την επιλογή υποψηφίου, όπως είπε, με λιγότερα προσόντα επειδή ανήκε σε μειονοτική ομάδα. Εναν χρόνο αργότερα, το Ανώτατο Δικαστήριο της πολιτείας της Ουάσιγκτον αποφάνθηκε υπέρ του πανεπιστημίου, αναιρώντας απόφαση τοπικών δικαστηρίων που είχαν επιτρέψει στον φοιτητή να εγγραφεί. Οταν η υπόθεση έφτασε στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, το 1974, ο φοιτητής ήταν πλέον τελειόφοιτος και το Σώμα έκρινε την υπόθεση αμφισβητούμενη, βάζοντάς την στο αρχείο.
Αυτό, όπως περιγράφει σε σχόλιό του στους New York Times ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Τζερόμ Καράμπελ, άνοιξε την όρεξη έτερου υποψηφίου φοιτητή, του Αλαν Μπάκι, που κατέθεσε μήνυση, δύο μήνες μετά, εναντίον του ιδρύματος. Δύο χρόνια αργότερα, το 1976, το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνια αποφάνθηκε υπέρ του ενάγοντος. Σε προφορική διαδικασία ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το 1977, η απόφαση του Σώματος ήταν… διπλή: και θα εγγραφεί ο Αλαν Μπάκι (βάσει της Πράξης των Ατομικών Δικαιωμάτων του 1964 που προβλέπει ότι «η φυλή δεν μπορεί να είναι η βάση για τον αποκλεισμό οποιουδήποτε από τη συμμετοχή σε ένα ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα»), αλλά και το Πανεπιστήμιο θα έχει τη δυνατότητα να θέτει ως ένα από τα κριτήρια επιλογής τη φυλή, κάτι που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο, αλλά και διότι «η διαφορετικότητα προσθέτει ένα βασικό συστατικό στην εκπαιδευτική διαδικασία», όπως είχε γράψει τότε ο ανώτατος δικαστής Λιούις Πάουελ.
Στο μεταξύ, από το 1994, έξι πολιτείες έχουν καταργήσει με δημοψηφίσματα τις θετικές διακρίσεις στα όρια δικαιοδοσίας τους: η Καλιφόρνια, η Ουάσιγκτον, το Μίσιγκαν, η Αριζόνα και η Οκλαχόμα.
Οι δύο μεγάλες υποθέσεις του 21ου αιώνα
Η περιγραφή της απόφασης του 1977 από τον ανώτατο δικαστή Λιούις Πάουελ ήταν ένα από τα επιχειρήματα του Εφετείου των ΗΠΑ που δικαίωνε τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν εναντίον του οποίου είχε προσφύγει η Μπάρμπαρα Γκράτερ, ενώ πρωτόδικα, τοπικό δικαστήριο δεν είχε βρει πειστική την απάντηση του ιδρύματος ότι επιδεικνύει τεράστιο ενδιαφέρον στη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη στην ακαδημαϊκή ζωή, βασισμένο στην Πράξη των Ατομικών Δικαιωμάτων του 1964, που, έτσι κι αλλιώς, αποτελούσε το κύριο επιχείρημα σε κάθε τέτοια περίπτωση διάκρισης κατά λευκού ενάγοντα.
Το 2003, το Ανώτατο Δικαστήριο, στο οποίο τότε συμμετείχε και η θρυλική δικαστής Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ που πέθανε το 2020, έκρινε, με ψήφους 5-4 και υπό την πλειοψηφική ηγεσία της Σάντρα Ντέι Ο’Κόνορ (που είχε την ελπίδα να λύσει η ζωή το πρόβλημα εντός 25ετίας), ότι –παρότι πολύ αυστηρά ερμηνευμένη– η εφαρμογή των θετικών διακρίσεων από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν προωθεί την εστίαση του ιδρύματος στην απόκτηση εκπαιδευτικού οφέλους που απορρέει από ένα συμπεριληπτικό φοιτητικό σώμα, υποστηρίζοντας ότι «η σχολή διενεργεί εξαιρετικά εξατομικευμένο έλεγχο κάθε αιτούντος, καμία αποδοχή ή απόρριψη δεν βασίζεται αυτόματα σε μια μεταβλητή όπως η φυλή και ότι αυτή η διαδικασία διασφαλίζει ότι όλοι οι παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στη διαφορετικότητα λαμβάνονται ουσιαστικά υπόψη παράλληλα με τη φυλή», δίχως αυτό να έρχεται σε αντίθεση με την αμερικανική νομολογία.
Το 2003 η Μπάρμπαρα Γκράτερ κινήθηκε εναντίον του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. Το 2016 Η Αμπιγκεϊλ Φίσερ κατέθεσε μήνυση κατά του Πανεπιστημίου του Τέξας.
Το 2016 ήταν η σειρά του Πανεπιστημίου του Τέξας να βρεθεί υπόλογο για την εφαρμογή των θετικών διακρίσεων. Η Αμπιγκεϊλ Φίσερ δεν κατάφερε να εγγραφεί στο ίδρυμα, διότι δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για το Top Ten Percent Plan του Τέξας, το οποίο εγγυάται την είσοδο στο πρώτο 10% κάθε τάξης αποφοίτησης γυμνασίου εντός της πολιτείας, ενώ για τις υπόλοιπες θέσεις το πανεπιστήμιο λάμβανε υπόψη του άλλους παράγοντες, όπως διαβάζουμε στο Oyez. Τοπικό δικαστήριο και Εφετείο των ΗΠΑ συντάχθηκαν με το Πανεπιστήμιο του Τέξας, όταν, όμως, η υπόθεση έφτασε στο Ανώτατο Δικαστήριο εκείνο την ανέπεμψε στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, καθώς «υπέπεσε σε λάθος επειδή δεν εφάρμοσε το αυστηρό πρότυπο ελέγχου στις πολιτικές εισαγωγής του πανεπιστημίου». Στην επανεξέταση, το Εφετείο επέμεινε στην απόφασή του.
Το Ανώτατο Δικαστήριο συνηγόρησε υπέρ του Πανεπιστημίου του Τέξας (συμμετείχε βεβαίως η Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ, αλλά και η Σόνια Σοτομαγιόρ, που, όπως αποκαλύφθηκε σε βιογραφία της ήταν λάβρα υπέρ των θετικών διακρίσεων και μας απασχολεί και σήμερα), κρίνοντας ότι το ίδρυμα ορθώς εφαρμόζει τις θετικές διακρίσεις και ότι τούτο δεν αντίκειται σε καμία τροπολογία ή νομοθετική πράξη των ΗΠΑ.
Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου είχε προκαλέσει τις δημόσιες, δηκτικές παρεμβάσεις των συντηρητικών μελών του Σώματος.
Η υπόθεση αυτή είχε παραγάγει δημόσιο διάλογο μεταξύ των μελών της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας των μελών του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ο μειοψηφίσας δικαστής Σάμιουελ Αλίτο, μάλιστα, έφτασε στο σημείο, από του βήματος, να κάνει λόγο για «θετικές διακρίσεις που παραφρόνησαν», όπως είχε γράψει ο Νίκολας Λίμαν στον New Yorker το 2021. «Αυτό που διακυβεύεται είναι εάν οι επικεφαλής των πανεπιστημίων μπορούν να δικαιολογήσουν συστηματικές φυλετικές διακρίσεις απλώς υποστηρίζοντας ότι αυτές οι διακρίσεις είναι απαραίτητες για την επίτευξη “του εκπαιδευτικού οφέλους της διαφορετικότητας”, χωρίς να εξηγούν –πολλώ δε μάλλον να αποδεικνύουν– γιατί απαιτείται η διάκριση ή πώς η στρατηγική (θετικών) διακρίσεων είναι ορθώς κατασκευασμένη ώστε να εξυπηρετεί τους στόχους της», είχε πει ο Αλίτο, κάνοντας λόγο για «αξιοσημείωτα λανθασμένη απόφαση».
Ηταν η εποχή κατά την οποία έμελλε να κυριαρχήσει ο Τραμπ. Και να διορίσει τρεις συντηρητικούς δικαστές, τους Νιλ Γκόρσατς, Μπρετ Κάβανο, Εϊμι Κόνι Μπάρετ, ανεβάζοντας τον αριθμό της συντηρητικής «παράταξης» σε έξι, μια πλειοψηφία που έχει ήδη ταράξει τα νερά με την απόφαση για τις αμβλώσεις.
Αντιδράσεις και φόβοι
Δημοκρατικοί και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις έχουν διακηρύξει πολλαπλώς ότι η χθεσινή απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι είναι παράνομα τα προγράμματα που αντιμετωπίζουν ευνοϊκά φοιτητές με βάση τη φυλή τους είναι καθαρή οπισθοδρόμηση – άλλη μία ανατροπή μίας κατάκτησης που θεωρείτο δεδομένη ήδη από το 1961.
Ηδη, πάντως, για τις δύο υποθέσεις εκφράζονται φόβοι ότι ο ασκός του Αιόλου που θα ανοίξει θα συμπαρασύρει κάθε έκφανση του κοινωνικού και οικονομικού βίου των Αμερικανών, ιδίως βεβαίως εκείνων που ανήκουν σε μειονότητες, ενώ περί τους 500 πανεπιστημιακούς που ειδικεύονται στις Ασιατικές Αμερικανικές Σπουδές στήριξαν την οικεία πολιτική του Χάρβαρντ. Η Washington Post έχει ήδη δημοσιεύσει ρεπορτάζ για το πώς αυτή η απόφαση θα «ξεβάψει» και σε όλα τα εργασιακά περιβάλλοντα, πλήττοντας την ισότητα, τη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν μοιάζει αποφασισμένη να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να ανατρέψει στην πράξη την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Ο Αμερικανός πρόεδρος, όπως έχει δηλώσει, επεξεργάζεται κάθε μέσο, ακόμα και εκτελεστικό προεδρικό διάταγμα, για την αναίρεση της απόφασης, σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας. Σύμφωνα με το CNN, εντός των επόμενων 45 ημερών, το υπουργείο Παιδείας και το υπουργείο Δικαιοσύνης θα παράσχουν στα κολέγια και τα πανεπιστήμια πόρους για να καθορίσουν ποιες πρακτικές εισδοχής φοιτητές είναι και ποιες δεν είναι νόμιμες, ενώ το υπουργείο Παιδείας θα συγκαλέσει επίσης σύνοδο για τις εκπαιδευτικές ευκαιρίες που θα περιλαμβάνει φοιτητές, ερευνητές και επικεφαλής πανεπιστημίων.
Από την άλλη, η Μισέλ Ομπάμα μίλησε για την προσωπική της εμπειρία από τις θετικές διακρίσεις στην πανεπιστημιακή της ζωή. Ο Μπαράκ Ομπάμα –παρότι ο βιογράφος του Ντέιβιντ Γκάροου αναφέρει, όπως λέει ο New Yorker, ότι ο πρώην πρόεδρος, κατά την αίτησή του στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ, δεν σημείωσε τίποτα στο πεδίο της φυλής, διότι, όπως λέει ο βιογράφος του, δεν ήθελε να γίνει δεκτός λόγω ποσόστωσης– είναι γνωστός υπερασπιστής των θετικών διακρίσεων.
Παράλληλα, η πρόεδρος του Πανεπιστημίου Brown, Κριστίνα Πάξον, είπε ότι ίδρυμα «θα διεξαγάγει διεξοδική νομική επανεξέταση της απόφασης για να διασφαλίσει τη συμμόρφωση με τον νόμο, ενώ παράλληλα θα διατηρήσει τη δέσμευσή του για τη διαφορετικότητα».
Το αφυπνιστικό μήνυμα της δικαστού
Ισως, όμως, περισσότερο απ’ όλα, σημασία έχει η αντίδραση της δικαστού Σόνια Σοτομαγιόρ, του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που μειοψήφισε. «Σήμερα, αυτό το Δικαστήριο στέκεται εμπόδιο και γυρίζει πίσω δεκαετίες δεδικασμένων και σημαντικής προόδου. Ωστόσο, παρά τις ενέργειες αυτού του Δικαστηρίου, η πρόοδος της κοινωνίας προς την ισότητα δεν μπορεί να σταματήσει οριστικά. Η διαφορετικότητα είναι πλέον μια θεμελιώδης αμερικανική αξία, που στεγάζεται στην ποικιλόμορφη και πολυπολιτισμική αμερικανική κοινότητά μας που συνεχίζει να αναπτύσσεται. Η επιδίωξη της φυλετικής διαφορετικότητας θα συνεχιστεί. Αν και το Δικαστήριο έχει αφαιρέσει σχεδόν όλες τις χρήσεις της φυλής στις εισαγωγές κολεγίων, τα πανεπιστήμια μπορούν και πρέπει να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν όλα τα διαθέσιμα εργαλεία για να καλύψουν τις ανάγκες της κοινωνίας για διαφορετικότητα στην εκπαίδευση. Παρά την αδικαιολόγητη άσκηση εξουσίας από το Δικαστήριο, η σημερινή γνωμοδότηση θα χρησιμεύσει μόνο για να τονίσει την ανικανότητα του ίδιου του Δικαστηρίου απέναντι σε μια Αμερική της οποίας οι κραυγές για ισότητα αντηχούν».
Οπως και να ’χει, πάντως, σύμφωνα με τους New York Times, η πλειονότητα των Αμερικανών πολιτών τάσσεται υπέρ της κατάργησης της φυλής ως «προϋπόθεσης», με τους Ασιάτες Αμερικανούς να είναι πιο ξεκάθαρα υπέρ, τους μαύρους ξεκάθαρα κατά και τους ισπανόφωνους να είναι σχεδόν εξίσου διχασμένοι.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη συμφωνία Άγκυρας-Ιερουσαλήμ για μεταφορά ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας. Ο Ρ.Τ.Ερντογάν θα συναντηθεί με τον Μ.Νετανιάχου. ΠΑΛΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΦΕΡΑΝΕ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ. ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ "ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ" ΚΑΙ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ". ΣΙΩΠΗ ΣΤΑ ΜΜΕ.
Μια μεγάλη συμφωνία για μεταφορά ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω της Τουρκίας αναμένεται να υπογράψουν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Ο Πρωθυπουργός Νετανιάχου και ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν αναμένεται να συναντηθούν σύντομα στην Άγκυρα. Στο τραπέζι, η συμφωνία για αποστολή φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Ευρώπη, μέσω του τουρκικού δικτύου αγωγών. Η ισραηλινή Globes υποστηρίζει ότι το γραφείο του Ερντογάν αναμένει ότι η συμφωνία θα αλλάξει την ισορροπία εξουσία μεταξύ Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης
Με αυτόν τον τρόπο, η Τουρκία αποκτά άλλον έναν μοχλό πίεσης στην Ευρώπη, όπως σημειώνει η ισραηλινή ιστοσελίδα.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια μια επίσημη συνάντηση του Τούρκου προέδρου με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό έμοιαζε μακρινό όνειρο, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια στην Άγκυρα άλλαξαν στάση. Πέρυσι, όταν ο Naftali Bennett υπηρετούσε ως πρωθυπουργός, ο Ερντογάν προσπάθησε να πείσει την Ιερουσαλήμ ότι η πιο αξιόλογη οδός για την εξαγωγή ισραηλινού φυσικού αερίου ήταν η Τουρκία και φαίνεται ότι οι προσπάθειες του συνεχίζονται μέχρι αυτή τη στιγμή.
Γιατί η Άγκυρα είναι τόσο πρόθυμη να υπογράψει μια συμφωνία; Οι συνομιλίες που διεξήγαγε η Globes με πηγές που γνωρίζουν λεπτομέρειες δείχνουν ότι το γραφείο του Ερντογάν πιστεύει ότι η παράδοση ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη θα παράσχει στην Τουρκία σημαντικό μοχλό πίεσης στη Δύση, όταν η Άγκυρα θα γίνει η χώρα που θα κρατά τον διακόπτη της παροχής φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
Η Άγκυρα διαθέτει εκτεταμένη υποδομή αγωγών που μεταφέρουν αέριο μέσω της Μαύρης Θάλασσας και των ανατολικών συνόρων της σε όλη την Ευρώπη. Επί του παρόντος, αυτό το δίκτυο αγωγών μεταφέρει φυσικό αέριο από τρεις χώρες: τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν, δύο από τις οποίες είναι γνωστές για τις τεταμένες σχέσεις με τη Δύση και ειδικότερα για την έλλειψη σταθερότητας στον εφοδιασμό τους με φυσικό αέριο.
Το ρωσικό φυσικό αέριο έχει τεθεί σε εμπάργκο για περισσότερο από ένα χρόνο από τις δυτικές χώρες και η Τεχεράνη συνηθίζει να μειώνει και να αυξάνει την παροχή φυσικού αερίου ανάλογα με τις πολιτικές της σκοπιμότητες. Έτσι, η Τουρκία μένει με μια σχεδόν άνευ προηγουμένου υποδομή, αλλά με πηγές φυσικού αερίου που είναι εν μέρει ασταθείς.
Αυτός είναι πιθανώς ο λόγος για τον οποίο το γραφείο του Ερντογάν έβαλε στο στόχαστρο το ισραηλινό αέριο, και συγκεκριμένα τη δεξαμενή Λεβιάθαν, η οποία είναι γνωστή όχι μόνο για το σημαντικό της μέγεθος, αλλά και για το αξιόπιστο επίπεδο παραγωγής και τη στρατηγική της θέση – 120 χλμ δυτικά της Χάιφα, και όχι μακριά από την κατεχόμενη Κύπρο, την οποία η Άγκυρα έχει αναγνωρίσει ως χώρα και ενδιαφέρεται να την προμηθεύσει με φυσικό αέριο ενώ η Τουρκία δεν αντιμετωπίζει έλλειψη φυσικού αερίου, και επομένως οι περισσότερες, αν όχι όλες, από τις εξαγωγές φυσικού αερίου από το Ισραήλ αναμένεται να μεταφερθούν μέσω αυτής στην Ευρώπη!
Μέσω της υποδομής φυσικού αερίου της, με μια πρόσθετη πηγή εισαγωγής – εν προκειμένω το Ισραήλ – η Τουρκία θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τη μεγάλη ποσότητα φυσικού αερίου που μεταφέρει στην Ευρώπη ως μοχλό πίεσης προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν ο Ερντογάν αποκτήσει μια πρόσθετη πηγή φυσικού αερίου εκτός από τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν, θα μπορούσε ξαφνικά να αποφασίσει να σταματήσει μια συγκεκριμένη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη – και έτσι να επηρεάσει τις τιμές, τη στιγμή που η Ευρώπη προσπαθεί να αποσυνδεθεί οριστικά από το ρωσικό φυσικό αέριο, παρά τη ζήτηση για φυσικό αέριο στην Γηραιά Ήπειρο.
Όλα αυτά, με βάση το φυσικό αέριο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου δεν παράγεται στην Τουρκία, σε αντίθεση, για παράδειγμα, με την αγορά πετρελαίου όπου η Σαουδική Αραβία μειώνει την παραγωγή πετρελαίου στην επικράτειά της και έτσι επηρεάζει τις τιμές.
Ζ.Π.
ΔιαγραφήΤο ισραηλινό συμφέρον: μια οικονομικά αποδοτική συμφωνία ΙΣΡΑΗΛ - ΤΟΥΡΚΙΑΣ.
Το έργο της πειθούς δεν αναμένεται να είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Ο Υπουργός Ενέργειας Israel Katz σκοπεύει να αυξήσει τις εξαγωγές φυσικού αερίου από το Ισραήλ, στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, ωστόσο σήμερα οι εξαγωγές φυσικού αερίου του Ισραήλ πραγματοποιούνται αποκλειστικά μέσω αγωγών. Για να αυξηθούν οι εξαγωγές, με τη βοήθεια μεταφοράς με πλοία, απαιτείται διαδικασία “υγροποίησης” (LNG). Σήμερα στο Ισραήλ Δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις υγροποίησης και βασίζεται σε αυτές της Αιγύπτου.
Η Τουρκία κατέχει σημαντική ποσότητα εγκαταστάσεων υγροποίησης φυσικού αερίου που έχουν γίνει επίκεντρο ενδιαφέροντος για Ισραηλινούς αξιωματούχους. Εάν οι χώρες υπογράψουν συμφωνία, το Ισραήλ θα μπορέσει να επωφεληθεί από τις εγκαταστάσεις και να εξοικονομήσει σημαντικό οικονομικό όφελος.
Και αυτή δεν είναι η μόνη ελκυστική πρόταση στη συμφωνία. Αν και είναι ακόμη πολύ νωρίς για να εκτιμηθεί το ύψος της συμφωνίας, σύμφωνα με εκτιμήσεις, μια συμφωνία για τη μεταφορά ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας, εάν υπογραφεί, αναμένεται να ανέλθει σε σημαντικά χαμηλότερη τιμή από την τελευταία συμφωνία μεταφοράς φυσικού αερίου από την Ιερουσαλήμ.
Το Ισραήλ προσπάθησε να προωθήσει – μια συμφωνία με την Κύπρο και την Ελλάδα που κόστισε περισσότερα από 9 δισεκατομμύρια δολάρια και τελικά τέθηκε στο ράφι μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ. Η Αποχώρηση ήταν τουρκική δολιοφθορά μέσω της Τουρκάλας Ναζ Ντουράκογλου, η οποία υπηρετεί ως υψηλόβαθμο στέλεχος στο αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ και εξαπάτησε το Κογκρέσο για να προωθήσει την ακύρωση του αγωγού East Med!
Ζ.Π.
Κ.Καραμανλής: Πρόεδρος του ΔΣ της Συνεταιριστικής Ένωσης Καπνοπαραγωγών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΑΦΙΟΖΙΚΗΣ ΜΠΑΝΑΝΙΑΣ ΠΑΡΑΤΑΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΚΟΠΕΥΕΙ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙ ΣΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ.
ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ.
Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ομίλου των εταιρειών της Συνεταιριστικής Ένωσης Καπνοπαραγωγών Ελλάδος (ΣΕΚΕ Α.Ε.) αναλαμβάνει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, όπως γνωστοποίησε η Ένωση με ανακοίνωσή της.
Να θυμίσουμε πως ο Κώστας Καραμανλής είχε ανακοινώσει από τις 21/2/2023 την απόφασή του να αποσυρθεί από την πολιτική και δεν κατέβηκε υποψήφιος στις εκλογές του Μαίου και του Ιουνίου. Ο ίδιος είχε πει πως έλαβε την απόφαση να ολοκληρώσει την κοινοβουλευτική του διαδρομή, ξεκαθαρίζοντας πως στηρίζει πάντα την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Ζ.Π.
Μητσοτάκης, 7 Ιουλίου 2023: "ετοίμασα άριστα την χώρα για τις φετινές πυρκαγιές".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ομιλία του στις 7 Ιουλίου ο Μητσοτάκης βρέθηκε στο υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, όπου δήλωσε ότι η χώρα είναι έτοιμη για την αντιπυρική περίοδο.
«Έχουμε προχωρήσει και έχουμε υλοποιήσει έναν πολύ μεθοδικό σχεδιασμό για την αντιπυρική περίοδο την οποία ήδη διανύουμε, με περισσότερα εναέρια μέσα, με περισσότερες δράσεις πρόληψης».
Ζ.Π.
«Σπαρτιάτες» για φωτιά: «Ο Κ.Μητσοτάκης “χρεώνει” ξανά τη νέα καταστροφή στην “κλιματική κρίση”».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι «Σπαρτιάτες» εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία αναφέρονται στην καταστροφή που έχει προκληθεί από τις φωτιές.
«Μετά από ώρες μάχης με τα πύρινα μέτωπα, ανυπολόγιστες ζημιές στο φυσικό περιβάλλον και σε ανθρώπινες περιουσίες, ο πρωθυπουργός, κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, εμφανίστηκε να “χρεώνει” ξανά τη νέα καταστροφή στην “κλιματική κρίση”.
Μάλιστα, προτάσσει την δια εκκένωσης προστασία της ζωής, αφήνοντας στο έλεος της πύρινης λαίλαπας τους κόπους μιας ζωής Ελλήνων πολιτών, καθώς και εκατοντάδες απανθρακωμένα ζώα. Η πρακτική της κυβέρνησης στην προληπτική, αλλά και στην ενεργητική πυροπροστασία, είναι τραγελαφική», υποστηρίζει σε σημερινή ανακοίνωσή του το κόμμα «Σπαρτιάτες».
Παράλληλα, αναφέρει πως «κάτοικοι και τοπικοί παράγοντες καταγγέλλουν με οργή την αργοπορημένη και φειδωλή συνδρομή εναέριων μέσων, μέχρι και την έλλειψη νερού στα πυροσβεστικά μέσα».
Οι «Σπαρτιάτες» κάνουν, επίσης, αναφορά στις «ηρωικές προσπάθειες των πυροσβεστών, υπό αντίξοες συνθήκες», ενώ ισχυρίζονται ότι «οι 3.600 κενές οργανικές θέσεις στην Πυροσβεστική και η μείωση εκατοντάδων πυροσβεστικών οχημάτων από το 2022, καθιστούν υπόλογη την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αποτυχημένη είναι και η προμήθεια των πυροσβεστικών αεροσκαφών Air Tractor. Τα Air Tractor AT-802F δεν είναι κατάλληλα για πυροσβεστικά, καθώς σχεδιάστηκαν για ψεκασμούς, ενώ μεταφέρουν μόνο το ήμισυ του νερού, που μπορούν να φέρουν τα CL-415 και κλάσμα του αντίστοιχου φορτίου, που μπορούν να φέρουν αεροσκάφη, όπως το BE-200 ή το IL-76».
Επίσης, το κόμμα υποστηρίζει ότι τα συγκεκριμένα πυροσβεστικά αεροσκάφη «είναι ακατάλληλα για τις ελληνικές συνθήκες, λόγω μικρού μεγέθους, με αποτέλεσμα σε ανέμους άνω των τεσσάρων μποφόρ να είναι αδύνατη η υδροληψία από την θάλασσα».
Στην ανακοίνωση των «Σπαρτιατών» αναφέρονται ακόμα τα εξής: «Ουσιαστικά, η μόνη επιχειρησιακή λύση είναι η προμήθεια ελικοπτέρων, που κάνουν υδροληψία πάνω από το νερό, χωρίς να χρειαστεί να προσθαλασσωθούν. Τέλος, προτείνουμε στον κ. Κικίλια να αποταθεί στον ομόλογό του, της ρουμανικής κυβέρνησης για ταχύρρυθμα σεμινάρια πυρόσβεσης».
Ζ.Π.
Γερμανία: Συνεχίζεται η δημοσκοπική άνοδος του AfD – Έφτασε στο 20%. ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΤΟΓΙΑΚΟ, ΚΛΑΠΑ ΚΑΙ ΛΕΠΕΝΙΩΤΗ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερο κόμμα πίσω από το CDU/CSU.
Η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) συνεχίζει τη δημοσκοπική της άνοδο, αυτή τη φορά καταγράφοντας νέο ρεκόρ στην έρευνα Trendbarometer.
Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Forsa για λογαριασμό των ιδιωτικών τηλεοπτικών δικτύων RTL/n-tv, η Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU) χάνει μία μονάδα και περιορίζεται στo 26%, με την AfD να σταθεροποιείται στη δεύτερη θέση με 20% (+1), το υψηλότερο ποσοστό που έχει έως τώρα καταγραφεί για το κόμμα στο Trendbarometer.
Στην τρίτη θέση ακολουθεί το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) διατηρώντας το 18%, ενώ οι Πράσινοι ενισχύονται κατά μία μονάδα και φθάνουν στο 15%. Το Κόμμα των Φιλελευθέρων (FDP) παραμένει στο 7% και η Αριστερά χάνει μία μονάδα και μένει στο 4%, κάτω από το όριο εισόδου στη Βουλή.
Επιπλέον, το 23% του συνόλου των ερωτηθέντων πιστεύει ότι ο αρχηγός του CDU ευθύνεται για την αδυναμία του κόμματός του να επωφεληθεί από τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων για την κυβέρνηση.
Ζ.Π.
Πρόεδρος της επιτροπής Εξωτερικών υποθέσεων της Βουλής η Ν.Μπακογιάννη. ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΙ, ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ. ΜΕΓΑΛΗ ΛΥΣΣΑ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ντόρα Μπακογιάννη αναλαμβάνει καθήκοντα προέδρου της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, με αντιπρόεδρο τον Στέφανο Γκίκα και γραμματέα τον Αλέξανδρο Δερμεντζόπουλο.
Στην επιτροπή Μορφωτικών υποθέσεων, πρόεδρος εξελέγη ο Χρήστος Κέλλας και αντιπρόεδρος ο Χριστόδουλος Στεφανάδης, με γραμματέα την Ιωάννα Λιτρίβη.
Ο Γιάννης Βρούτσης εξελέγη πρόεδρος της επιτροπής Οικονομικών υποθέσεων, με αντιπρόεδρο τον Αθανάσιο Καββαδά και γραμματέα την Ασημίνα Σκόνδρα.
Στην επιτροπή Κοινωνικών υποθέσεων, πρόεδρος επανεξελέγη ο Βασίλης Οικονόμου και γραμματέας η Τσαμπίκα Ιατρίδη, με γραμματέα τη Μαρία Νεφέλη Χατζηιωαννίδου.
Στην επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, πρόεδρος εξελέγη ο Λάζαρος Τσαβδαρίδης και αντιπρόεδρος ο Ανδρέας Νικολακόπουλος, με την Κατερίνα Παλιούρα Παπακώστα γραμματέα.
Στην επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου πρόεδρος εξελέγη ο Χρήστος Μπουκώρος, αντιπρόεδρος η Φωτεινή Αραμπατζή και γραμματέας η Μαρία Ελένη Σούκουλη Βιλιάλη.
Παράλληλα, η Βουλή εξέλεξε και το προεδρείο της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, όπου πρόεδρος εξελέγη εκ νέου ο Θανάσης Μπούρας. Αντιπρόεδρος εκλέχθηκε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος από τον ΣΥΡΙΖΑ και β’ αντιπρόεδρος ο Παναγιώτης Δουδωνής από το ΠΑΣΟΚ.
Στην επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, πρόεδρος εκλέχθηκε ο Βασίλης Υψηλάντης, αντιπρόεδρος ο Βασίλης Γιόγιακας και γραμματέας ο Μίλτος Χρυσομάλλης.
Ζ.Π.
Έξι διαφορετικά κοκτέιλ φαρμάκων σε πειραματόζωα φαίνεται πως έχουν αντιγηραντική δράση ανακοίνωσε μια επιστημονική ομάδα της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, με επικεφαλής τον καθηγητή στο Τμήμα Γενετικής, Ντέιβιντ Σινκλέρ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνα, μάλιστα, με τα ευρήματα μελέτης που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό “Aging”, ο συνδυασμός τριών φαρμάκων μπορεί αντιστρέψει τη διαδικασία της γήρανσης μέσα σε μία μόνο εβδομάδα.
Η μελέτη διεξήχθη σε ποντίκια, στα οποία χορηγήθηκε αυξητική ορμόνη, μετφορμίνη και ενεργοποιημένη πρωτεϊνική κινάση.
Η θεραπεία αναζωογόνησε τους γερασμένους μύες, τον ιστό του ήπατος και άλλων οργάνων των τρωκτικών.
Η έρευνα του Καθηγητή Σινκλέρ και της ομάδας του, έχει εντοπίσει «χημικά κοκτέιλ» τα οποία περιλαμβάνουν πέντε έως επτά ουσίες, με γνωστή δράση στη θεραπεία διαφόρων διαταραχών.
Μετά από μελέτες τριών και πλέον χρόνων, εντόπισαν μόρια τα οποία αντιστρέφουν την κυττατική γήρανση και την αναζωογόνηση των ανθρώπινων κυττάρων.
«Μελέτες στο οπτικό νεύρο, στον εγκεφαλικό ιστό, στα νεφρά και στους μύες έχουν δείξει ελπιδοφόρα αποτελέσματα, με βελτιωμένη όραση και παράταση της διάρκειας ζωής σε ποντίκια και, πρόσφατα, τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, βελτιωμένη όραση σε πιθήκους», έγραψε ο Σινκλέρ στο Twitter.
Ζ.Π.
Οι ΕΛΛΗΝΕΣ του Κασιδιάρη με κουβάδες στα χέρια στην πρώτη γραμμή για την κατάσβεση των πυρκαϊών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι ΕΛΛΗΝΕΣ του Ηλία Κασιδιάρη βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της φωτιάς, προσπαθώντας να βοηθήσουν τους συμπολίτες μας. Ευτυχώς υπάρχουν και οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ.
Ζ.Π.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚβαντικοί υπολογιστές: Κινέζοι επιστήμονες έσπασαν το ρεκόρ με 51 qubits.
Την ώρα που όλα τα φώτα είναι στραμμένα στις τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης, το 2023 έχει φιλοξενήσει και μερικές εξαιρετικά σημαντικές εξελίξεις στον κόσμο της κβαντικής πληροφορικής. Ένα τέτοιο σημαντικό άλμα προόδου μόλις σημειώθηκε από μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Xiao-bo Zhu από το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κίνας.
Οι εν λόγω επιστήμονες κατάφεραν να σπάσουν το ρεκόρ κβαντικής διεμπλοκής (quantum entanglement) με 51 qubits! Το επίτευγμα αυτό αποτελεί ένα κρίσιμο βήμα προς την υπέρβαση της θορυβώδους-ενδιάμεσης κλίμακας της κβαντικής υπολογιστικής (Noisy-Intermediate Scale Quantum - NISQ), ανοίγοντας την πόρτα σε εκθετικά άλματα στις δυνατότητες επεξεργασίας.
Τα πρωτοποριακά πειράματα της ομάδας διεξήχθησαν στον Zuchongzhi, έναν κβαντικό υπολογιστή εξοπλισμένο με 66 superconducting qubits - την ίδια τεχνολογία qubit που προτιμά και η IBM, καθώς και άλλοι ηγέτες της κβαντικής πληροφορικής. Παρά την ακραία απαίτηση του απόλυτου μηδενός οι ερευνητές κατάφεραν να χειραγωγήσουν τα qubits σε μια κατάσταση διεμπλοκής. Η ομάδα χρησιμοποίησε μικροκύματα για να αλληλεπιδράσει με τα μαγνητικά πεδία των qubits, οργανώνοντάς τα σε συγκεκριμένες ακολουθίες ή λογικές πύλες, όπως οι δομές που απαρτίζουν τους πυρήνες ενός CPU στους παραδοσιακούς υπολογιστές.
Κάποιος θα μπορούσε να φανταστεί την κβαντική διεμπλοκή ως έναν ιστό αράχνης, όπου κάθε νήμα είναι διασυνδεδεμένο και η οποιαδήποτε αναταραχή σε οποιοδήποτε σημείο του ιστού γίνεται αντιληπτή σε ολόκληρη τη δομή. Η κατανόηση και η περιγραφή ενός qubit είναι αδύνατη χωρίς να ληφθεί υπόψη η σχέση του με όλα τα άλλα περιπλεγμένα qubit.
Σχολιάζοντας την ανακάλυψη, ο Charles Hill, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας, περιέγραψε την εμπλοκή ως "βασικό συστατικό των κβαντικών αλγορίθμων", υπογραμμίζοντας τη σημασία του επιτεύγματος του Zhu και της ομάδας του.
Η επαλήθευση της κβαντικής διεμπλοκής που επεκτείνεται πέρα από τα συνδεδεμένα ζεύγη qubits σε μεγαλύτερες ομάδες, αποτέλεσε σημαντική πρόκληση για τους ερευνητές στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένης της ομάδας του Hill. Για να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, η ομάδα του Zhu ανέπτυξε ένα καινοτόμο πρωτόκολλο ανίχνευσης, καθιστώντας δυνατή την απόδειξη της διεμπλοκής μεγάλης κλίμακας.
Ζ.Π.