Εξαιρετική διεθνής έρευνα με επικεφαλής τον Έλληνα επιστήμονα δρ Ευάγγελο Γιαμπαζολιά απέδειξε ότι η Βιταμίνη D αλλάζει το μικροβίωμα του εντέρου και προστατεύει από τον καρκίνο
Ο Ιωάννης Αθαν. Μπαλτζώης είναι αντιστράτηγος ε.α., με Μεταπτυχιακό (M.Sc.) στην Γεωπολιτική από το ΕΚΠΑ, πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ).
Στις 6 Ιουνίου ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν και την παρουσία σχεδόν είκοσι αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, περίπου 4.500 καλεσμένων, αλλά και με τιμώμενα πρόσωπα τους περίπου 200 βετεράνους πολεμιστές που έλαβαν μέρος στη στρατιωτική επιχείρηση, έλαβαν χώρα στη Νορμανδία οι εορταστικές εκδηλώσεις για την 80ή επέτειο της απόβασης των συμμαχικών δυνάμεων, με την κωδική ονομασία ”Operation Overlord” (Επιχείρηση Επικυρίαρχος).
Από ελληνικής πλευράς παρών ήταν και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ από πλευράς αρχηγών κρατών παρίστατο ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζο Μπάιντεν, ο βασιλιάς της Αγγλίας Κάρολος, καθώς και ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι (γιατί άραγε; Ποια η προσφορά της χώρας;), καθώς και άλλοι ηγέτες από την Ευρώπη.
Όμως οι Γάλλοι, διέπραξαν ξανά την ίδια ιστορική απρέπεια, όπως και στην προηγούμενη της επετείου των 75 χρόνων των Βρετανών, όπου δεν προσκάλεσαν τότε την Ρωσία (διάδοχο της Σοβιετικής Ένωσης) αν και δεν υπήρχε ο πόλεμος στην Ουκρανία, καθώς και άλλες χώρες της πρώην Σ.Ε., όπως όφειλαν, λόγω της κυρίας και ουσιαστικής συνεισφοράς των παραπάνω κρατών στο Ανατολικό Μέτωπο, για το τέλος του Β’ Π.Π.
D–DAY: Η Επιχείρηση Overlord
Εξετάζοντας ιστορικά την απόβαση της Νορμανδίας, είναι γεγονός ότι ήταν πράγματι μια τεράστια στρατιωτική- πολιτική και οργανωτική συμμαχική επιχείρηση, που στέφθηκε με πλήρη επιτυχία.
Η επιχείρηση σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από τον ανώτατο συμμαχικό Διοικητή της συμμαχικής εκστρατευτικής δύναμης (SHAEF) στρατηγό Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.
Η διοίκηση της αμφίβιας επιχείρησης για τον διάπλου της Μάγχης και τη φάση εφόδου των αποβατικών δυνάμεων, έλαβε την κωδική ονομασία “Επιχείρηση Ποσειδών” (Operation Neptune) και ανατέθηκε στον Άγγλο ναύαρχο Sir Μπέρτραμ Ράμσεϊ. Για την επιχείρηση αυτή διατέθηκαν για την υλοποίηση της, για την ακρίβεια 6.939 σκάφη από οκτώ πολεμικά ναυτικά συμμαχικών χωρών. Από αυτά, τα 1.213 ήταν μάχιμα πολεμικά πλοία, τα 4.126 αποβατικά, τα 736 βοηθητικά και τα 864 εμπορικά.
Για την επιχείρηση σχεδιάστηκαν 57 νηοπομπές, που εκτός των όπλων και εφοδίων, μετέφεραν χιλιάδες άρματα και εκατομμύρια στρατιώτες από 12 χώρες.
Ο Διοικητής των αποβατικών στρατευμάτων που σχημάτισαν 39 μεραρχίες (20 αμερικανικές, 14 βρετανικές, 3 καναδικές, 1 πολωνική και 1 γαλλική ), την οποία επάνδρωναν οι “Ελεύθεροι Γάλλοι” του στρατηγού ντε Γκολ, ήταν ο Άγγλος στρατηγός Μπέρτραντ Μοντγκόμερυ.
Η μάχη της Νορμανδίας είχε προγραμματισμένο στόχο σαράντα ημερών.
Η απόβαση την Ημέρα D ήταν μερικώς επιτυχής, η συνέχεια της επιχείρησης όμως ήταν πολύ πιο δύσκολη και ακολούθησαν σκληρές μάχες. Στην αρχική φάση συμμετείχαν 1.452.000 άνδρες (μέχρι τις 25 Ιουλίου) και 2.052.299 (μέχρι το τέλος Αυγούστου). Από γερμανικής πλευράς συμμετείχαν 380.000 άνδρες (μέχρι τις 23 Ιουλίου) και 640.000 συνολικά.
Οι συμμαχικές δυνάμεις διέσχισαν το στενό της Μάγχης και έφθασαν σε ένα τμήμα μήκους 80 χιλιομέτρων στα παράλια της Γαλλίας, καταγράφοντας έτσι την μεγαλύτερη πολεμική αποβατική επιχείρηση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η επιχείρηση σήμαινε το άνοιγμα του δευτέρου μετώπου στην Ευρώπη, του Δυτικού Μετώπου. Αλλά ερχόταν πολύ καθυστερημένα, ύστερα από σκληρές πιέσεις χρόνων της ΕΣΣΔ προς τους Δυτικούς συμμάχους της.
Οι συμμαχικές αποβατικές δυνάμεις, εφορμώντας κατά την αποβίβαση στις ακτές της Νορμανδίας αντιμετώπισαν μια λιγότερη αναμενόμενη αντίσταση από τον Γερμανικό ναζιστικό στρατό.
Και τούτο συνέβη γιατί ο Χίτλερ αφενός είχε υποτιμήσει την επιχείρηση, εκτιμώντας ότι θα γινόταν αλλού, θεωρώντας ότι μπορούσε να την αντιμετωπίσει και αφετέρου είχε ήδη μεταφέρει σημαντικές και για πολλούς ιστορικούς τις καλύτερες μαχητικές μονάδες του στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου το Τρίτο Ράιχ έδινε πραγματικά μάχη επιβίωσής με τον Ερυθρό Στρατό, ό οποίος υλοποιούσε μια γιγαντιαία αντεπίθεση και κυριαρχούσε στα πεδία επιχειρήσεων και ήδη προήλαυνε προς δυτικά.
Η Ελλάδα, βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή από τον Απρίλιο του 1941 και είχε τότε μικρό εμπορικό ναυτικό. Όμως , συμμετείχε στην “Επιχείρηση Ποσειδών” με δύο μονάδες του πολεμικού μας ναυτικού, τις κορβέτες “ΚΡΙΕΖΗΣ” και” ΤΟΜΠΑΖΗΣ” και με επτά πλοία του εμπορικού ναυτικού.
Έτσι το όνομα της χώρας μας συμπεριλήφθηκε στο ανακοινωθέν που ακούστηκε στο πρωινό δελτίο ειδήσεων του BBC της 6ης Ιουνίου 1944 σε ολόκληρο τον κόσμο: «Ναυτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας, του Καναδά, της Πολωνίας, της Ολλανδίας, της Νορβηγίας και της Ελλάδος ενήργησαν σήμερα απόβαση εις την Ευρώπην».
Ο απολογισμός των συμμαχικών δυνάμεων εκτιμάται σε 226.386 θύματα, 4.101 αεροπλάνα και 4.000 τεθωρακισμένα οχήματα και άρματα. Οι γερμανικές απώλειες ήταν από 288.695 έως 530.000 θύματα, 2.127 αεροπλάνα και 1.500 έως 2.400 τεθωρακισμένα και άρματα.
Οι απώλειες των αμάχων της περιοχής έφθασαν τις 39.000, με τους μισούς να έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών πριν την έναρξη των χερσαίων επιχειρήσεων και τους υπόλοιπους κατά τη διάρκεια των τριών μηνών των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Εκατοντάδες χιλιάδες έμειναν άστεγοι και οι περισσότερες από τις υποδομές των περιοχών καταστράφηκαν.
Έτσι κάθε επέτειος της D-Day, έρχεται στο νου πολλών ανθρώπων το ίδιο ερώτημα. Ποιος νίκησε του Γερμανούς (και τους συμμάχους των) στον Β’ΠΠ; Η απάντηση για πολλούς ιστορικούς ο Κόκκινος Στρατός. Για άλλους δυτικούς ιστορικούς θεωρούν ότι η απόβαση στην Νορμανδία ήταν το αποφασιστικότερο γεγονός του Β΄ΠΠ .
Είναι όμως έτσι. Εκτιμάται ότι δυτική συμμαχική συμβολή ήταν ανεκτίμητη, αλλά ο ουσιαστικός νικητής είναι ο Κόκκινος Στρατός της Σοβιετικής Ένωσης και θα το δούμε αναλύοντας τους αριθμούς. Πολλοί θεωρούν ότι η κλοπή των δαφνών της νίκης ήταν μια πράξη απάτης των Δυτικών Δυνάμεων, μια αναγκαία προπαγάνδα αρχικά μετά το τέλος του πολέμου, για να τις διευκολύνει στον Ψυχρό Πόλεμο εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης.
Μετά από οκτώ δεκαετίες συστηματικής προπαγάνδας, που συνεπικουρείτο και από τις χολιγουντιανές ταινίες, ακόμη υπάρχει η εντύπωση ότι οι ΗΠΑ κατατρόπωσαν το Γ’ Ράιχ.
Σε πρόσφατη έρευνα στην Γαλλία καταδείχθηκε ότι ποσοστό άνω του 50% των Γάλλων θεωρούν ότι η συνεισφορά των ΗΠΑ ήταν αυτή που συνετέλεσε στην ήττα της ναζιστικής Γερμανίας κατά τον Β’Π.Π. Ακόμη και σήμερα πολλοί άνθρωποι στον δυτικό κόσμο θεωρούν ότι τα «κακά» παιδιά στον πόλεμο αυτό ήταν οι Ρώσοι, αν και σύμμαχοι των δυτικών δυνάμεων κατά του Άξονα.
Η ιστορική αλήθεια
Θεωρώ ότι είναι θλιβερό ακόμη και σήμερα , οι Δυτικοί ηγέτες να επιμένουν σε μια υπεροπτική και αναληθή θέση, ότι η πιο καθοριστική ενέργεια για το τέλος του πολέμου ήταν η σημαντικότατη και μεγαλειώδης θα έλεγα επιχείρηση της απόβασης στην Νορμανδία.
Είναι όμως ιστορικά αδιαμφισβήτητο ότι ο Σοβιετικός Κόκκινος Στρατός και οι τρομακτικές και κολοσσιαίες θυσίες των σοβιετικών πολιτών, ήταν ο κυριότερος παράγοντας της ήττας της ναζιστικής Γερμανίας και ο κυριότερος παράγων της απελευθέρωσης της Ευρώπης από το Ναζιστικό Τρίτο Ράιχ, με την συμβολή βεβαίως των συμμαχικών δυνάμεων του Δυτικού Μετώπου. Όμως, η μητέρα όλων των μαχών, η μεγαλύτερη στην ιστορία των πολέμων, η τρομακτική μάχη του Στάλιγκραντ, που σταμάτησε την προέλαση προς ανατολάς και κατέστρεψε στην κυριολεξία την ναζιστική πολεμική μηχανή, είχε τελειώσει τον Φεβρουάριο του 1943! Δηλαδή περίπου ενάμιση χρόνο πριν η Δυτική Συμμαχία αποφασίσει την υπερβολικά καθυστερημένη δημιουργία του Δυτικού Μετώπου.
Έτσι η συμμαχική δυτική απόβαση της Νορμανδίας έδωσε την ευκαιρία στον Κόκκινο Στρατό, δύο εβδομάδες μετά την D-Day να εξαπολύσει την καθοριστική για το τέλος του πολέμου Operation Bagration (επιχείρηση Μπαγκρατιόν), μια γιγαντιαία επίθεση κατά της κεντρικής Γερμανικής Ομάδας Στρατιών, σε ένα μέτωπο χιλιάδων μιλίων. Μέσα σε 8 εβδομάδες οι Γερμανικές δυνάμεις είχαν οπισθοχωρήσει περίπου 200 μίλια.
Περισσότερες από 30 Γερμανικές Μεραρχίες (από τις τουλάχιστον 200) καταστράφηκαν ολοσχερώς. Ήταν η επίθεση που τσάκισε την στρατιωτική ραχοκοκαλιά της Γερμανικής Βέρμαχτ και οδήγησε στην οριστική ήττα της Γερμανίας.
Κυνικά κάποιοι ιστορικοί αναφέρουν την Operation Overlord (Επιχείρηση Επικυρίαρχος) στο Δυτικό μέτωπο, ως απλή εκτροπή για την πολύ μεγαλύτερη επίθεση στα Ανατολικό Μέτωπο.
Οι αμείλικτοι αριθμοί των νεκρών
Κρίνεται σκόπιμο για να μην μείνει καμιά αμφιβολία για τα προαναφερθέντα, να αναφερθούμε σε αριθμούς συμμετοχής και νεκρών στο Ανατολικό Μέτωπο μεταξύ Γερμανών και Σοβιετικών.
Σύμφωνα με το πολύ σχολαστικό και αξιόπιστο μετα-σοβιετικό αρχείο, που οι πλείστοι δυτικοί ιστορικοί χρησιμοποιούν και αναφέρονται (G. I. Krivosheev in «Soviet Casualties and Combat Losses»), ο συνολικός αριθμός των ανδρών του Κόκκινου Στρατού κατά την διάρκεια του πολέμου ανήλθε τελικά στα 34.476.700, όπου μεταξύ αυτών και 1.000.000 γυναίκες, ο δε στρατός της Γερμανίας ανήλθε τελικά στα 21.107.000.
Κατά πολλούς ιστορικούς τα σοβιετικά αρχεία δεν αποτελούν και την πιο αξιόπιστη πηγή.
Να διευκρινίσουμε δε ότι τα στοιχεία από διάφορες πηγές, δεν συμφωνούν απολύτως μεταξύ των και υπάρχουν ορισμένες αποκλίσεις.
Έτσι κρίνεται σκόπιμο, για λόγους ιστορικής ακρίβειας, να χρησιμοποιηθούν στοιχεία μόνο από αξιόπιστες αμερικανικές πηγές, που να μην μπορούν να αμφισβητηθούν, όπως το “THE NATIONAL WAR MUSEUM”, New Orleans , ΗΠΑ, (https://www.nationalww2museum.org/), που παρέχει πολλά και λεπτομερή στοιχεία, που θεωρούνται αξιόπιστα.
Έτσι οι απώλειες για τις κυριότερες χώρες ήταν.
ΗΠΑ: 416.000 στρατιώτες, συνολικά (συμπεριλαμβανομένων και των νεκρών πολιτών) 418.500
Αγγλία: 383.600 στρατιώτες, συνολικά 000
Γαλλία: 217.600 στρατιώτες, συνολικά 567.000
Ελλάδα: 35.000 στρατιώτες, συνολικά 800.000
Σοβιετική Ένωση: 10.700.000 στρατιώτες ( το αρχείο G. I. Krivosheev τους ανεβάζει σε 11.285.057), πολίτες 13.000.000, συνολικά περισσότερο από 24.000.000.
Ιταλία: 301. 400 στρατιώτες, συνολικά 457.000
Ιαπωνία: 600.000 στρατιώτες, συνολικά 3.100.000
Γερμανία: 5.553.000 στρατιώτες (το αρχείο G. I. Krivosheev τους ανεβάζει σε 6.923.700) , συνολικά 8.800.000.
Αυτό που είναι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα βλέποντας τον πίνακα των νεκρών είναι ο αριθμός των αμάχων.
Η Ελλάδα το 1940 είχε 7.344.860 κατοίκους και κατά την διάρκεια του πολέμου είχε 800.000 νεκρούς περίπου, εκ των οποίων οι 35.000 ήταν στρατιώτες και οι 765.000 ήταν ο άμαχος πληθυσμός, λόγω των αντιποίνων των δυνάμεων κατοχής και του μεγάλου λιμού που έπληξε την Ελλάδα το 1941, με την κυβέρνηση του δωσίλογου Τσολάκογλου.
Δηλαδή αφανίσθηκε το 11% του ελληνικού πληθυσμού και είναι περίπου το ίδιο ποσοστό με τις απώλειες της Σοβιετικής Ένωσης κατά τον Β’ ΠΠ, αφού ο πληθυσμός της ήταν το 1937, στα 162 ή 168 εκατομμύρια (έτσι δήλωσε ο Στάλιν) κάτοικοι και οι νεκροί ήταν 24 εκατομμύρια κατά το National War Museum της Νέας Ορλεάνης, ή 34 σύμφωνα με το σοβιετικό αρχείο Krivoseev, αλλά ας πάρουμε σήμερα μόνο την αμερικάνικη πηγή.
Και σε ότι αφορά τους νεκρούς, η Ελλάδα κατέχει την πρωτιά παγκοσμίως αφού έχει το μεγαλύτερο ποσοστό νεκρών αμάχων, ήτοι 95%, σε σχέση με τον συνολικό αριθμό νεκρών.
Φυσικά υπήρχαν πολλές άλλες μεγάλες απώλειες, σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, όπως σε όλες τις χώρες της Ευρώπης (επί παραδείγματι, το Λουξεμβούργο είχε 2.000 απώλειες πολιτών του από βομβαρδισμούς), ακόμη σε Ινδία, Σιγκαπούρη, Ν. Αφρική κλπ. Ιδιαίτερα για την Κίνα οι συνολικές απώλειες σύμφωνα με το Εθνικό Μουσείο Πολέμου, των ΗΠΑ , ίσως να ξεπερνούσαν τα 50.000.000!!!
Έτσι χωρίς να αμφισβητείται η μεγάλη αξία της επιχείρησης Επικυρίαρχος, με την συμμαχική απόβαση στην Νορμανδία και το (έστω καθυστερημένα) άνοιγμα του Δυτικού Μετώπου, το οποίο όμως βοήθησε αποφασιστικά την σοβιετική επιχείρηση Μπαγκρατιόν στο Ανατολικό Μέτωπο, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ποιος στην κυριολεξία συνέτριψε το Γερμανικό Τρίτο Ράιχ και τις 200 Μεραρχίες του στο Ανατολικό μέτωπο και ήταν αδιαμφισβήτητα ο Κόκκινος Στρατός και αυτή είναι η ιστορική αλήθεια, που θα πρέπει όλοι να σεβόμαστε και να τιμούμε.
Και ως ελαχίστη ένδειξη τιμής για τα 24 (ή κατά άλλους πολύ περισσότερους) εκατομμύρια νεκρών Ρώσων, Λευκορώσων και λοιπών εθνοτήτων της τότε Σοβιετικής Ένωσης, θα έπρεπε στην μεγάλη αυτή ημέρα μνήμης (D-Day), κυρίαρχη θέση και παρουσία να είχαν οι σημερινοί ηγέτες των χωρών που αποτελούσαν την άλλοτε Σοβιετική Ένωση.
Και όχι να προσκαλείται μόνο ο πρόεδρος της Ουκρανίας, με τον αμφίσημο ρόλο της στον Β’ ΠΠ και την συμμετοχή των δυνάμεων του Στεπάν Μπαντέρα με τις γερμανικές δυνάμεις των Ες Ες. Και μπορεί να καλείται και ο Καγκελάριος της Γερμανίας, της χώρας – θύτης και υπεύθυνης για δύο παγκοσμίους πολέμους στον 20ο αιώνα, για λόγους ιστορικής συμφιλίωσης, αλλά που είναι οι άλλοι ηγέτες των χωρών, της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που οι χώρες αυτές πλήρωσαν αυτό το τεράστιο φόρο αίματος, για την ελευθερία της Ευρώπης;
Δυστυχώς η Δύση, ΗΠΑ και Ευρώπη τα βλέπει και τα κρίνει όλα πολιτικά, αμαυρώνοντας, γιγάντια ιστορικά γεγονότα και δεν μαθαίνει από τα λάθη της.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ζ.Π. Το παραπάνω, ιστορικού περιεχομένου, άρθρο του αντιστρατήγου ε.α. Ιωάννου Μπαλτζώη αποτελεί υπόδειγμα επιδερμικής ιστορικής ανάλυσης και επιφανειακής ρηχότητας. Εάν ένας Έλληνας στρατηγός, με Μεταπτυχιακό (M.Sc.) στην Γεωπολιτική από το ΕΚΠΑ και πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ), γράφει τέτοια άρθρα, φανταζόμαστε τι αέρας κοπανιστός κυκλοφορεί στα μυαλά των κατώτερων στρατιωτικών κύκλων.
Τι να πρωτοσχολιάσουμε;
Άραγε ο στρατηγός διάβασε
ποτέ τα ΑΡΧΕΙΑ ΡΑΧΟΒΟΤ; Τα δημοσιευμένα λεπτομερή αρχεία και τα
προσωπικά έγγραφα του Χάιμ Βάιτσμαν, προέδρου της Παγκοσμίου Σιωνιστικής
Οργάνωσης και μετέπειτα πρώτου προέδρου του Ισραήλ, πού δημοσιεύθηκαν στην πόλη Ραχοβότ του Ισραήλ;
Γνωρίζει τις δραστηριότητες της μυστικής μασονικής στοάς Φόκους; Μήπως γνωρίζει
τον στρατηγό Πάττον; Μήπως διάβασε τις ιστορικές μελέτες του Ίρβινγκ, του «μύστη
της αλήθειας»; Μήπως έχει υπόψιν τον Κάρολο Λίντμπεργκ; Μήπως γνωρίζει τον Μπέρναρντ Μπαρούχ;
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΟΥΧ: «Η επιρροή του Μπαρούχ στις ΗΠΑ ήταν τόσο σημαντική που το 1944 ο Πρόεδρος Roosevelt πέρασε ένα ολόκληρο μήνα στη διάσημη βίλα του στη Νότια Καρολίνα». Όλα κι όλα. Οι δημοκράτες ηγέτες της Βρετανίας και των ΗΠΑ, που βγαίνουν από τελείως αδιάβλητες λαϊκές εκλογές, δεν συχνάζουν οπουδήποτε. Φιλοξενούνται τελείως δωρεάν μόνο σε παραθεριστικές κατοικίες γνωστών τοκογλύφων. Πουθενά αλλού. Για να μην τους βγει και κακό όνομα. Ότι δήθεν κάνουν τα θελήματα του λαού. Μόνο και αποκλειστικά ορισμένων τοκογλύφων, που τους φιλοξενούν στις βίλες τους για ένα μήνα, τα θελήματα υπηρετούν. Σε κανέναν άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖ.Π.
ΣΕ ΠΟΙΟ ΜΕΡΟΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΔΩΡΕΑΝ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ Ο ΤΙΜΙΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΤΟΝΥ ΜΠΛΕΡ; ΣΤΗΝ ΒΙΛΑ ΤΟΥ ΡΟΤΣΙΛΝΤ, ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλοξενούμενος στην έπαυλη του τραπεζίτη Λόρδου Ρότσιλντ στην Κέρκυρα, είναι ο Βρετανός πρώην πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ. Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα «Espresso», ο Τόνι Μπλερ έχει αγκυροβολήσει στην φημισμένη για την λευκή της παραλία περιοχή Κερασιά, στα βορειοανατολικά του νησιού του Ιονίου.
Ο Τόνι Μπλερ έφθασε στο νησί με λίαρ τζετ και στη συνέχεια επιβιβάστηκε σε θαλαμηγό που τον μετέφερε στην Κερασιά.
Η βίλα που διαθέτει η οικογένεια Ρότσιλντ στην Κέρκυρα θεωρείται μοναδική, ενώ ένα κομμάτι της τοποθεσίας στην Κερασιά ανήκει στον τραπεζίτη.
Ο Τόνι Μπλερ, ο οποίος είναι λάτρης της μεσογειακής κουζίνας, απολαμβάνει τον ήλιο και την θάλασσα, ενώ διαμένει σε μία από τις υπερσύγχρονες σουίτες που διαθέτει η επιβλητική έπαυλη και προορίζονται για τους επίσημους καλεσμένους. Η βίλα του τραπεζίτη Ρότσιλντ διαθέτει επίσης μαρίνα ελικοδρόμιο, γήπεδο γκολφ και όλες τις σύγχρονες ανέσεις.
Μετά από τέτοια τραπεζώματα και φιλοξενίες είναι προσβολή να τους προσάπτουμε ότι οι πολιτικές αποφάσεις τους καθοδηγούνται από συγκεκριμένα συμφέροντα. Μόνο τον λαό υπηρετούν.
Ζ.Π.
Οι ιουδαίοι της ακαδημίας της Στοκχόλμης, που δίνουν τα βραβεία Νόμπελ, ήθελαν το 1953 να δώσουν ένα βραβείο Νόμπελ στον άγγλο πρωθυπουργό Ουίνστον Τσώρτσιλ. Το ήθελαν πολύ. Ήθελαν να τον σώσουν και από τα χρέη του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα του δώσουν το βραβείο Νόμπελ ειρήνης, σε ένα γνωστό σιωνιστή πολεμοκάπηλο, που αιματοκύλισε την Ευρώπη για χάρη του χρηματοδότη του Μπέρναρντ Μπαρούχ, προκάλεσε τον θάνατο από την πείνα σε 200.000 έλληνες, λόγω ναυτικού αποκλεισμού το 1941, βομβάρδισε άγρια τον Πειραιά και την Θεσσαλονίκη και άλλα πολλά, θα ήταν ολοφάνερο σκάνδαλο.
Ένας σοφός ιουδαίος τότε σκέφτηκε: «να του δώσουμε το βραβείο Νόμπελ της Λογοτεχνίας».
Έτσι οι ιουδαίοι της Στοκχόλμης το 1953 τίμησαν τον Τσώρτσιλ με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας για το πεντάτομο ιστορικό έργο «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος», (ένα είδος πολεμικών απομνημονευμάτων με μπόλικη προπαγάνδα, ψεύδη και παραπληροφόρηση), που δημοσιεύτηκε από το 1948 έως το 1951, και το οποίο, ομολογουμένως, έχει μέτρια λογοτεχνική αξία.
Ο Τσώρτσιλ μισούσε για αδιευκρίνιστους λόγους, με ταλμουδικό μίσος τον Μεταξά. Στα Απομνημονεύματά του, (Ουίνστον Τσώρτσιλ, Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, εκδ. Γκοβόστη, 2010), ενώ αφιερώνει εκατοντάδες σελίδες στα αφορώντα την Ελλάδα γεγονότα του 1940-41, δεν αναφέρει πουθενά το όνομα του Ιωάννη Μεταξά (ενώ δεν λείπουν εκτενείς αναφορές σε κάθε όνομα με το οποίο έχουν έρθει σε επαφή οι Άγγλοι...).
Μόνο στη φράση "αυτοκτόνησε ο Κορυζής, που αντικατέστησε τον Μεταξά", γράφει για μία φορά το όνομα Μεταξάς.
Σαν να ήταν ο Μεταξάς ο τελευταίος τροχός της αμάξης.
Δηλαδή, το ποιος ήταν ο Μεταξάς και ποιος ο πρωθυπουργός που είπε το ΟΧΙ, δεν θα το μάθει ποτέ ο ανύποπτος άγγλος ή αμερικανός αναγνώστης των Πολεμικών αυτών Απομνημονευμάτων.
Επί πλέον σ΄ αυτό το περισσότερο δημοφιλές βιβλίο του Τσώρτσιλ, για το οποίο οι ιουδαίοι της ακαδημίας της Στοκχόλμης του έδωσαν το βραβείο Νόμπελ, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στον σιωνισμό, στην Παλαιστίνη ή στις μακροχρόνιες σχέσεις του με τους σιωνιστές, κάνοντας φανερό το γεγονός ότι η συγκεκριμένη παράλειψη έγινε κάθε άλλο παρά τυχαία.
Ο ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ.
Η αρχή της επιτροπής της σουηδικής ακαδημίας (και της νορβηγικής) που χορηγούν τα βραβεία Νόμπελ είναι σε κάθε ομάδα βραβευμένων με το Βραβείο, να υπάρχει τουλάχιστον και ένας ιουδαίος (ή ενεργός σιωνιστής) έστω και αν έχει εργασίες λιγότερο καλές.
Στον πολιτικό Τσώρτσιλ δεν μπορούσαν να του δώσουν το Βραβείο Ειρήνης (άρχισε ένα σωρό πολέμους). Έπρεπε όμως οπωσδήποτε να τον βραβεύσουν. Έτσι του έδωσαν το βραβείο λογοτεχνίας το 1953, γιατί έγραψε καλά, λέει, τα ...απομνημονεύματά του!
Ζ.Π.
Ο σπάταλος Τσόρτσιλ: Ξόδευε χιλιάδες λίρες σε μετοχές, καζίνο και αλκοόλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.iefimerida.gr/news/225704/o-spatalos-tsortsil-xodeye-hiliades-lires-se-metohes-kazino-kai-alkool-eikones
Στην άστατη ζωή του Ουίνστον Τσόρτσιλ αναφέρεται πρόσφατο βιβλίο του Ντέιβιντ Λόου με τίτλο «No More Champagne: Churchill And His Money» αποκαλύπτοντας τις ακριβές συνήθειες και τα πάθη του Βρετανού πρωθυπουργού. Το περιστατικό που εδραίωσε τη φήμη του ως πότη έγινε το 1899, όταν στα 25 του ήταν ανταποκριτής για το Morning Post, καλύπτοντας τον πόλεμο των Μπόερ. Στάλθηκε στην πρώτη γραμμή και πήρε μαζί του 36 μπουκάλια κρασί, 18 μπουκάλια των ουίσκι δέκα ετών, και 6 μπουκάλια εκλεκτής ποιότητας κονιάκ. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών, το όνομα του Τσόρτσιλ συνδέθηκε με δύο πράγματα: το ποτό και τον πόλεμο. Το 1915, πολλοί θεωρούσαν ότι ο μελλοντικός ηγέτης της Αγγλίας ήταν εξαιρετικά γενναίος που επέλεξε την πρώτη γραμμή, αφού ως αριστοκράτης, θα μπορούσε να επιλέξει μια ασφαλή θέση στο αρχηγείο. Αλλά όπως αποκάλυψε στενός φίλος του: «Το αλκοόλ απαγορεύεται στο αρχηγείο. Εκεί πίνουν μόνο τσάι, ένα ποτό που δεν άρεσε στον Ουίνστον» Ενα ακόμη περιστατικό που επιβεβαιώνει την αγάπη του Τσόρτσιλ για το αλκοόλ, ήταν όταν βασιλιάς Γεώργιος Ε' έδωσε προσωπικό παράδειγμα στα στρατεύματα κόβοντας ο ίδιος το αλκοόλ, ο Τσόρτσιλ δήλωσε ότι η όλη ιδέα είναι παράλογη και ανακοίνωσε ότι δεν θα σταματήσει το ποτό μόνο και μόνο επειδή το έκανε ο βασιλιάς. Ακόμη και ως πρωθυπουργός, ο Τσόρτσιλ αρνήθηκε να μετριάσει την κατανάλωση του. Συχνά παραδεχόταν ότι στηριζόταν στο αλκοόλ. Είχε πάντα ένα ποτήρι ουίσκι και έπινε σαμπάνια και κονιάκ πριν το μεσημεριανό και το δείπνο. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ξόδευε περίπου 1.650 λίρες το χρόνο σε αλκοόλ. Μόνο όταν έφτασε τα 76, το 1953, υπήρχαν σημάδια αλλαγής. Μάλιστα, ορισμένοι πιστεύουν ότι η κατανάλωση αλκοόλ του Τσόρτσιλ ευθύνεται για την πτώση του ως Πρωθυπουργού.
Εξίσου άστατος, σύμφωνα με τη βιογραφία του, ήταν και στην οικονομική του ζωή, επενδύοντας τεράστια ποσά στο καζίνο και το χρηματιστήριο. Στα 30 του, ήταν παντρεμένος με τέσσερα παιδιά και ήδη στις ετήσιες διακοπές του στη νότια Γαλλία έχανε στα καζίνο 40.000 λίρες κάθε χρόνο. Για τους βιογράφους του, ένα από τα πιο βολικά χαρακτηριστικά του Τσόρτσιλ είναι ότι άφηνε τις τραπεζικές του δηλώσεις, τους λογαριασμούς, τις επενδύσεις και τις φορολογικές δηλώσεις στο αρχείο του, παρόλο που τα στοιχεία αποκάλυπταν τις αλόγιστες σπατάλες και το πάθος του για τον τζόγο. Παρόλο που υπέφερε από κατάθλιψη και κρίσεις άγχους, όταν τζόγαρε ή διαπραγματευόταν μετοχές είχε τέτοια ένταση που έβγαζε αυτοπεποίθηση και ενέργεια. Ως αποτέλεσμα, άφησε πίσω του μία σειρά οικονομικών αποτυχιών που απαιτούσαν πολυάριθμες διασώσεις από τους φίλους, την οικογένεια και τους θαυμαστές του.
Και ήταν θέμα τύχης που ο ίδιος δεν χρεοκόπησε το 1940, αφού όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ένας άγνωστος ευεργέτης (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΑΓΝΩΣΤΟΣ... ΗΤΑΝ Ο ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤ ΜΠΑΡΟΥΧ), έγραψε δύο επιταγές 1.000.000 λιρών για να καθαρίσει τα χρέη του Τσόρτσιλ.
Ζ.Π.
Ο ΜΠΕΚΡΗΣ ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΕΧΑΝΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΑΝΕΙΖΕ ΠΑΝΤΟΤΕ, ΑΖΗΜΙΩΤΑ, Ο ΙΟΥΔΑΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ.
ΔιαγραφήΠαρολαυτά οι εφευρετικές προσπάθειες φοροδιαφυγής του θα δημιουργούσαν τεράστιο σκάνδαλο, αν γίνονταν από οποιονδήποτε άλλο πολιτικό σήμερα. Ωστόσο η καθοριστική καταστροφή της οικονομικής καριέρας του Τσόρτσιλ ήταν το Κραχ της Wall Street το 1929. Για χρόνια έλεγε στους φίλους του ότι οι απώλειες του από την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου ανήλθαν σε 50.000 λίρες (σήμερα αντιστοιχούν σε 500.000 ευρώ). Αλλά αυτό είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Εκείνη την περίοδο ο Τσόρτσιλ ήταν στο κενό, όταν, έχοντας υπηρετήσει για μια θητεία ως υπουργός Οικονομικών, βρέθηκε ξαφνικά χωρίς καμία εξουσία.. Αυτό ωστόσο τον ωφέλησε, αφού βρήκε το χρόνο να γράφει βιβλία και στήλες εφημερίδων για να ξεχρεώσει. Ωστόσο όταν έκανε περιοδεία στη Βόρεια Αμερική για το βιβλίο του, ξεκίνησε ξανά τον τζόγο, παρασυρμένος από τις οικονομικές ευκαιρίες που έβλεπε γύρω του στον Καναδά. Επένδυσε σε εταιρείες πετρελαίου και αερίου ενώ ξόδεψε αμέτρητα χρήματα για μετοχές εταιρείας επίπλων. Πλέον η δουλειά του ως δημοσιογράφου δεν μπορούσε να καλύψει τα χρέη του, και είχε επίσης ξεπεράσει κάθε όριο δανεισμού, ενώ οι πιστωτές διαμαρτύρονταν από όλες τις πλευρές. Η υπερανάληψη του είχε φτάσει τις 35.000 λίρες (πάνω από 2.000.000 ευρώ σε σημερινά χρήματα) και οι μεσίτες του ζητούσαν την άμεση καταβολή των 12.000 λιρών (720.000 ευρώ), ενώ οι προσπάθειές του να διαπραγματευτεί αγνοήθηκαν. Παρά τις οικονομικές διασώσεις που είχε κατά καιρούς από συναδέλφους και θαυμαστές του, ο Τσόρτσιλ δεν έβαζε μυαλό. Συνέχισε έτσι για το υπόλοιπο της ζωής του. Μέχρι τη στιγμή που έγινε και πάλι πρωθυπουργός το 1951, τα ετήσια έξοδα του ήταν περίπου 40.000 £ (σημερινά 1.000.000 ευρώ). Ωστόσο τα οικονομικά του είχαν κάπως ανακάμψει, αφού κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, περίπου 12.000 λίρες αφορολόγητα (300.000 ευρώ σήμερα).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: δηλαδή, για να το καταλάβουμε, η Σουηδικά Ακαδημία του έδωσε το Βραβείο Νόμπελ...λογοτεχνίας, για να τον σώσει από τα χρέη του; Αυτό κι αν είναι σκάνδαλο.
Οταν πέθανε στις 24 Ιανουαρίου του 1965 σε ηλικία 90 ετών, ο κόσμος θρήνησε. Αλλά μερικοί είχαν ιδιαίτερο λόγο να στεναχωρηθούν για το θάνατό του, αφού ήξεραν ότι δε θα ξαναβρούν ποτέ τόσο καλό πελάτη.
Ζ.Π.
«Τον Απρίλιο του 2003 ο ΙΡΒΙΝΓΚ επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα, για να παραβρεθεί στην παρουσίαση του δίτομου βιβλίου ο «Πόλεμος του Χίτλερ», η οποία έγινε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών. Παρόντες ήταν οι πολιτικοί του κόμματος «Νέα Δημοκρατία», ο βουλευτής που έχει διατελέσει πολλές φορές υπουργός, Βύρων Πολύδωρας, ο οποίος παρουσιάζοντας τον συγγραφέα τον αποκάλεσε «...μύστη της αλήθειας...», καθώς και ο Τίμος Χριστοδούλου, που είχε διατελέσει Ευρωβουλευτής και επικεφαλής των Ευρωβουλευτών του κόμματος. Στην εκδήλωση συμμετείχαν επίσης ο επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού Νικόλαος Λαζαρίδης και ο αντιστράτηγος ε.α. Νικόλαος Α. Κολόμβας».
ΑπάντησηΔιαγραφήΖ.Π.
John Kleeves: «Το ιδεώδες για τις ΗΠΑ και τους Άγγλους θα ήταν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες να φθάσουν στο τέλος του πολέμου εντελώς καταστραμμένες, τόσο οι συμμαχικές όσο και οι εχθρικές, ακόμα και οι ουδέτερες». ΤΣΩΡΤΣΙΛ: «Θέλω συμβουλές για το πώς μπορούμε να ψήσουμε ζωντανούς τους 600.000 πρόσφυγες που κατέφυγαν από το Βρότσλαβ στην Δρέσδη!»
ΑπάντησηΔιαγραφήΖ.Π.
Το «Ημερολόγιο» του γαμπρού του Μουσολίνι, κόμητος Γκαλεάτσο Τσιάνο, είναι μια σπουδαία πηγή για το πώς η Ιταλία οργάνωσε και εκτέλεσε την επιχείρηση κατά της Ελλάδας. Αλλά δεν έχει δημοσιοποιηθεί ολόκληρο. Το «Ημερολόγιο» έπεσε στα χέρια των αμερικανικών δυνάμεων, ενώ ακόμη η Γερμανία πολεμούσε, συγκεκριμένα η σύζυγος του Τσιάνο και κόρη του Μουσολίνι, Εντα, το «αντάλλαξε με τη ζωή της και τη ζωή των παιδιών της» προσεγγίζοντας στην Ελβετία τον τότε αρχιπράκτορα των Αμερικανών, Αλαν Ντάλες, όπως γράφει ο Γουίλιαμ Σίρερ. Το «Ημερολόγιο» βρίσκεται έκτοτε στα αμερικανικά αρχεία. Η ιταλική κυβέρνηση το ζήτησε επανειλημμένα από τον Μάιο του 1983, αλλά η Ουάσιγκτον δεν ικανοποίησε ως σήμερα, το ιταλικό αίτημα. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ορισμένες σελίδες που αναφέρονται στην εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας, και Βρετανοί ιστορικοί «πιστεύουν» ότι λείπουν σελίδες που αναφέρονται στην αλληλογραφία Τσόρτσιλ - Μουσολίνι, την ύπαρξη της οποίας με πάθος διέψευδε ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας και με τόση βεβαιότητα μιλούσαν οι Γερμανοί φον Ρίμπεντροπ και φον Πάπεν, οι ιταλοί αντάρτες, και γράφουν αγγλοσάξονες πανεπιστημιακοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Τσώρτσιλ θα γράψει στον Υπουργό του των Εξωτερικών Ηντεν στις 6 Μαρτίου 1941 «… η απώλεια της Ελλάδος δεν αποτελεί καθόλου συμφορά για μας, αρκεί η Τουρκία να κρατήση έντιμον ουδετερότητα».
Ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ: «Ο ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΕΛΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ».
Ο παμπόνηρος Τσώρτσιλ όταν έσπρωχνε τον Μουσολίνι, μέσω του πράκτορα Τσιάνο, για επίθεση στην Ελλάδα, είχε ένα, και μόνο ένα, στόχο: να στρέψει αναγκαστικά τα μάτια του Χίτλερ στα νότια της Ευρώπης, να εξαπλώσει την σύγκρουση για να εξασθενήσει την Γερμανία. Μπροστά σ’ αυτόν τον στόχο ο Τσώρτσιλ θυσίαζε και δέκα Ελλάδες.
Ο Τσώρτσιλ ήταν προσεκτικός μελετητής των σκέψεων του Χίτλερ. Είχε μελετήσει εμβριθώς και εις βάθος το «Ο Αγών μου».
Ο Χίτλερ στο «Ο Αγών μου» γράφει: «πρέπει να σταματήσουμε οριστικά την αιώνια πορεία των Γερμανών προς τα δυτικά και νότια της Ευρώπης. Πρέπει να στρέψουμε τους Γερμανούς μόνο στα ανατολικά. Οι αχανείς εκτάσεις της Ρωσίας μας περιμένουν. Βάλτε ένα Γερμανό στον Βόλγα και διατηρείται Γερμανός. Βάλτε ένα Γερμανό στο Κάνσας και τον χάσατε οριστικά».
Ο Χίτλερ αναφέρεται στην Μεγάλη μετανάστευση των Γερμανικών Λαών. ΟΙ Βησιγότθοι εγκαταστάθηκαν στην Ισπανία, οι Φράγκοι στην Γαλλία, οι Αγγλοσάξονες στην Βρετανία, οι Λομβαρδοί στην Ιταλία, οι Βάνδαλοι στην Ιταλία και στην Βόρειο Αφρική και άλλοι Γότθοι στην Ελλάδα.
Ακόμη και ο Νίτσε είχε αυτό το όνειρο: «ο πολιτισμός του μέλλοντος. Μία ένωση Γερμανών και Ρώσων. Ο ρωσογερμανικός πολιτισμός, ένας ταπεινός, αλλά ο πιο δραστήριος πολιτισμός».
Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ 1940 ΜΕ 1949 ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΤΣΙΑΝΟ.
1.000.000 ΕΛΛΗΝΕΣ (ανάμεσά τους και 50.000 Έλληνες πολίτες ιουδαϊκού θρησκεύματος) ΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ Ο ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΜΠΛΕΞΕΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.
Ακόμη και σήμερα η Ελλάδα πληρώνει το κόστος του δεκαετούς πολέμου που της επέβαλε ο Τσώρτσιλ. Η πολιτική του Τσώρτσιλ ήταν να εμπλέξει όλες τις χώρες στον πόλεμο. Ο πρώτος που τηλεφώνησε γεμάτος χαρά στον Αμερικανό πρόεδρο Ρούσβελτ για να τον "συγχαρεί" για την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ τον Δεκέμβριο του 1941 ήταν ο Τσώρτσιλ. "Πρόεδρε, επιτέλους τώρα είμαστε στο ίδιο καλάθι".
Ο Χίτλερ δεν συμφωνούσε με την ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος, κι ούτε γνώριζε τίποτα γι’ αυτήν.
(πηγή: «Η Ιταλία στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο», Πέτρο Μπαντόλιο, Αρχηγός Ιταλικού Επιτελείου).
ΧΙΤΛΕΡ: «αν είχα ειδοποιηθεί, θα μετέβαινα αεροπορικώς στη Ρώμη για να εμποδίσω αυτή την εκστρατεία».
Ζ.Π.
O Βρετανός πιλότος Alex Henshaw (1912-2007), σε αναγνώριση των υπηρεσιών του κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, έγινε μέλος του τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (MBE).
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέποντας τα χάλια της πατρίδας του με τους λαθρομετανάστες, διερωτήθηκε μήπως: «πολέμησε για λάθος σκοπούς». Βλέποντας να αργοπεθαίνει η πατρίδα του Αγγλία, λίγο πριν πεθάνει ο ίδιος το 2007, έγραψε:
«Νιώθω ακραία συναισθηματική θλίψη για τους νέους άγγλους άνδρες που ήξερα ότι έδωσαν τη ζωή τους το 1939 με 1945, με προθυμία για μια αιτία που όλοι πίστευαν. Και το λέω πολύ συχνά στον εαυτό μου τώρα αν αυτά τα νεαρά αγόρια κατέβαιναν τώρα και περπατούσαν μέσα από τα χωριά μας, μέσα από τις πόλεις και τις κωμοπόλεις μας και κοίταζαν γύρω τους και έβλεπαν τι συμβαίνει με μας, θα έλεγαν ότι κάπου στην πορεία κάποιοι μας πρόδωσαν».
ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ ΤΟ 2066.
Στοιχεία από το Γραφείο Εθνικών Στατιστικών της Βρετανίας δείχνουν ότι οι Βρετανοί όλων των ηλικιών θα γίνουν μια μειονότητα περί το 2066 με τους νέους να γίνονται μειοψηφία πολύ νωρίτερα, και τους νεαρούς Άγγλους ακόμη νωρίτερα.
Το σχέδιο Καλλέργη του 1925 θα γίνει πραγματικότητα στην Αγγλία σε λιγότερο από 40 χρόνια από σήμερα.
Ζ.Π.
«Ὅ,τι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι βιώνουν ὡς ἱστορία,» παρατηρεῖ ὁ Jean-Paul Dollé, «οἱ Ἀμερικανοὶ ἐκλαμβάνουν ὡς σημάδι ὑπαναπτύξεως.» Η Ἀμερικὴ μπορεῖ νὰ περιγραφῇ ὡς ἕνας πολιτισμὸς ποὺ ὑπάρχει στὸν χῶρο, καὶ ὄχι ὡς πολιτισμὸς ποὺ ὑπάρχει στὸν χρόνο. Ο θεολόγος John Cotton ἀπὸ τὸ Massachusetts Bay ἐπρότεινε τὴν ὑιοθέτηση τῆς ἑβραϊκῆς ὡς ἐπισήμου γλῶσσα γιὰ τὶς πρῴην βρεταννικὲς ἀποικίες. Ἡ «Δημοκρατία» στὴν Ἀμερικὴ ἰσοῦται μὲ οἰκονομικὴ ὀλιγαρχία. Οἱ ἐκλογὲς εἶναι οἰκονομικὴ ἐπίδειξις τῶν δισεκατομμυριούχων. Στὴν ἠπειρωτικὴ Εὐρώπη, ἐὰν ἕνας ἀρχηγὸς κράτους ἀπευθυνθῇ στοὺς ψηφοφόρους τους λέγοντας «ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογῇ!» καὶ καλέσει τοὺς βουλευτὲς σὲ ὁλοήμερο προσευχὴ καὶ νηστεία ὁ περισσότερος κόσμος θὰ τὸν ἔχῃ ἔτοιμο γιὰ ἐγκλεισμὸ σὲ ψυχιατρικὸ ἄσυλο… Γιὰ τοὺς Ἀμερικανούς, ὁ ἐξωτερικὸς κόσμος («ὁ ὑπόλοιπος κόσμος») ἁπλῶς δὲν ὑπάρχει, ἢ μᾶλλον ὑπάρχει μόνον στὸν βαθμὸ ποὺ ἀμερικανοποιεῖται – μιὰ ἀπαραίτητος προϋπόθεσις γιὰ νὰ τοὺς γίνῃ κατανοητός. Τηλεοπτικοὶ εὐαγγελιστὲς κηρύττουν τὸ «εὐαγγέλιο τῆς εὐημερίας» – τὸ νὰ γίνῃ κάποιος πλούσιος εἶναι σημάδι ὅτι σώζεται [λυτρώνεται]. Τὰ πάθη ποὺ συγκινοῦν βαθύτατα τοὺς Ἀμερικανοὺς εἶναι τὰ ἐμπορικὰ πάθη καὶ ὄχι τὰ πολιτικὰ πάθη, ἢ γιὰ νὰ τὸ θέσουμε πιὸ σωστά, οἱ Ἀμερικανοὶ μεταφέρουν τὶς συνήθειες τοῦ ἐμπορίου στὴν πολιτική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖ.Π.
"Αν οι στρατιώτες των συμμάχων έβλεπαν τη χώρα τους τώρα, θα είχαν αφήσει το όπλο τους και θα πολεμούσαν μαζί με τους Γερμανούς" - David Irving.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖ.Π.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΘΡΩΣΕΙ ΔΥΟ ΣΩΣΤΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜητσοτάκης για Τουρκία: «Σαρωτική απάντηση σε όποιον νομίσει ότι τα σύνορα επαναχαράσσονται με την ισχύ»Τι λαμπρές ανοησίες είναι αυτές;
Σε όλη της καταγεγραμμένη ιστορία του ανθρώπου πάντοτε τα σύνορα επαναχαράσονται με την ισχύ και μόνο με την ισχύ. Υπάρχει ένα διαφορετικό παράδειγμα;
Ή όπως το θέτει ο Θουκυδίδης:
«Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του, ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του».
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
Ἱστορίαι
[5.89.1] ΑΘΗΝAIOI ΠΡΟΣ ΜΗΛΙΟΥΣ: Λοιπόν κι εμείς δεν θα πούμε μεγάλα λόγια ούτε μακριές φράσεις για ν᾽ αποδείξομε ότι η νίκη μας επάνω στους Μήδους μάς έδωσε το δικαίωμα ν᾽ ασκούμε την ηγεμονία μας ή ότι εκστρατεύσαμε τώρα εναντίον σας επειδή μας αδικήσατε. Αυτά δεν θα σας έπειθαν. Αλλά και από σας ζητούμε να μην προσπαθήσετε να μας πείσετε λέγοντάς μας ότι, αν και άποικοι των Λακεδαιμονίων, δεν είσαστε σύμμαχοί τους ή ότι δεν μας βλάψατε ποτέ. Ας συζητήσομε, όμως, για το τί είναι δυνατόν να γίνει έχοντας υπόψη τους πραγματικούς σκοπούς του καθενός και ξέροντας ότι, στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη και ότι, αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του.
[5.89.1] ΑΘ. Ἡμεῖς τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ᾽ ὀνομάτων καλῶν, ὡς ἢ δικαίως τὸν Μῆδον καταλύσαντες ἄρχομεν ἢ ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων μῆκος ἄπιστον παρέξομεν, οὔθ᾽ ὑμᾶς ἀξιοῦμεν ἢ ὅτι Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε ἢ ὡς ἡμᾶς οὐδὲν ἠδικήκατε λέγοντας οἴεσθαι πείσειν, τὰ δυνατὰ δ᾽ ἐξ ὧν ἑκάτεροι ἀληθῶς φρονοῦμεν διαπράσσεσθαι, ἐπισταμένους πρὸς εἰδότας ὅτι δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν.
Ζ.Π.
Πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου: «Τα έθνη σέβονται την ηθική μέχρι ένα γνωστό όριο και σέβονται την ισχύ πολύ περισσότερο».
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://zenonpapazaxos.blogspot.com/2021/05/netaniaxoy.html
Ζ.Π.
Ο Τσώρτσιλ, γράφει ο διάσημος Άγγλος ιστορικός Δαυίδ Ίρβινγκ, δεν ήθελε να βομβαρδίζει στρατιωτικούς στόχους στην Γερμανία. Αυτό που επεδίωκε ήταν να σκοτώνει άμαχους Γερμανούς. Το είχε δηλώσει πολλές φορές: «Δεν θέλω να βομβαρδίζω στρατιωτικούς στόχους. Θέλω να βρούμε τρόπο να κάψουμε ζωντανούς τους 600.000 πρόσφυγες Γερμανούς στην Δρέσδη».
ΑπάντησηΔιαγραφήΖ.Π.