Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΥΣΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ. ΦΕΤΟΣ ΠΗΡΑΜΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΤΕΝΤΟΓΛΟΥ, ΕΝΑ ΜΑΚΕΔΟΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΕΒΕΝΑ, ΤΗΝ ΠΙΟ ΦΤΩΧΗ ΚΑΙ ΑΡΑΙΟΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ. ΓΡΕΒΕΝΑ: ΚΑΤΟΙΚΟΙ 10.000, ΕΝΑΣ ΧΡΥΣΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ. ΑΘΗΝΑ 5.000.000, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1.000.000 ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΙ ΚΟΠΡΟΝΙΚΕΣ. 6.000.000 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΠΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΣΑΡΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΡΜΑΪΚΟ;

 

 

 

Ο Ερντογάν είπε στον Μητσοτάκη ότι η Τουρκία θα λύσει το πρόβλημα των αποβλήτων στην Κάλυμνο. «Αφού εσείς είσαστε ανίκανοι να μαζέψετε τα σκουπίδια σας θα το κάνουμε εμείς».

 

 

 

Για πολλές Ολυμπιάδες δεύτερη χώρα σε χρυσά μετάλλια έβγαινε η Ανατολική Γερμανία των 17 εκατομμυρίων κατοίκων. Πρώτη η Σοβιετική ένωση, τρίτη οι ΗΠΑ και τέταρτη η Δυτική Γερμανία. Έκτη χώρα (με 10 χρυσά) έβγαινε η Βουλγαρία των 8 εκατομμυρίων κατοίκων.  Το άθροισμα των μεταλλίων Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας ξεπερνούσε τότε όλες τις χώρες. Σήμερα η ενιαία Γερμανία έρχεται δέκατη και καταϊδρωμένη με αθλητές μερικούς πανάθλιους νέγρους και ισλαμιστές. Συμπέρασμα: μία χώρα 11 εκατομμυρίων αυθεντικών Ελλήνων με καλή προετοιμασία μπορεί να χτυπήσει άνετα 30 – 35 χρυσά μετάλλια και ανάλογα αργυρά και χάλκινα.

                      

 

Χρυσός ο Μ.Τεντόγλου στο Παρίσι με εκπληκτικό άλμα στα 8.48μ.

Υπερασπίστηκε τον τίτλο του και έγραψε ιστορία.

Ο Μίλτος Τεντόγλου σήμερα χάρισε το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην Ελλάδα, στους 33ους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι και έγραψε το όνομα του με χρυσά γράμματα καταφέρνοντας καταφέρνοντας το δεύτερο σερί χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο της καριέρας του στα 26 και έτσι να είναι μόλις ο δεύτερος αθλητής στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που κατάφεραν να υπερασπιστούν τον τίτλο τους μετά τον Καρλ Λιούις.

Ο Τεντόγλου έγινε, παράλληλα, μόλις ο 10ος αθλητής στην ιστορία του αγωνίσματος με δύο ολυμπιακά μετάλλια (Τόκιο και Παρίσι).

Έγινε μόλις ο τρίτος Έλληνας αθλητής με τουλάχιστον δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, μετά τον Πύρρο Δήμα και τον Κάχι Καχιασβίλι.

Ένα ιστορικό μετάλλιο για τον ίδιο, που είναι και το πρώτο χρυσό της Ελλάδας στο Παρίσι, αλλά και το 7ο συνολικά, καθώς μετράμε άλλο ένα αργυρό και 5 χάλκινα.

 

 

ΟΙ  5.000.000  ΑΘΗΝΑΙΟΙ  (ΕΛΛΗΝΕΣ  ΚΑΙ  ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ)  ΚΑΙ ΟΙ 1.000.000 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ,  ΣΑΝ  ΤΙΣ  ΥΑΙΝΕΣ  ΤΡΩΝΕ  ΤΙΣ  ΣΑΡΚΕΣ  ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ  ΚΑΙ  ΑΠΟΜΥΖΟΥΝ  ΤΗΝ  ΔΥΝΑΜΗ  ΤΗΣ.  ΠΡΑΚΤΟΡΙΛΑ,  ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ, ΔΙΑΦΘΟΡΑ, ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΜΟΣ, ΠΡΟΔΟΣΙΑ,  ΟΙ  ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣΕΣ  ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ  ΤΩΝ  ΑΘΗΝΑΙΩΝ;    

 

 

 Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΣΚΥΒΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝΕΙ ΤΑ ΚΟΡΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

 

 

 

ΕΛΛΑΔΑ:  Η  ΜΟΝΑΔΙΚΗ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ  ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ  ΚΟΣΜΟΥ.  ΤΗΝ  ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ  ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΑ  ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΑΦΙΟΖΙΚΕΣ  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ.  ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΠΑΤΕΡΑ  ΣΤΟΝ  ΓΙΟ  ΚΑΙ  ΣΤΟΝ  ΕΓΓΟΝΟ.

ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ.

 

  

 

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΜΙΛΤΙΑΔΗ  ΤΕΝΤΟΓΛΟΥ: το εμβληματικό βουνό των Γρεβενών Όρλυγκας (στα αρχαία Ελληνικά όρος του Λύγγα), όπως φαίνεται από το χωριό Οροπέδιο. Το κατάφυτο χωριό που διακρίνεται είναι η Καληράχη Γρεβενών.

Βάστα   Όρλυγγα την κατιχνιά,

ώσπου να διάβει η Κλεφτουριά

Κλέφτικο τραγούδι των Γρεβενών

 

 

ΔΙΕΘΝΕΣ ΘΕΜΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ: ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΦΑΝΕ.

 

 

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ ΝΑ ΠΕΙΝΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΙΝΕΙ 6,5 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΤΕΙ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΓΗΡΙΑΝΟ ΤΗΣ ΡΑΤΣΑΣ ΓΙΟΡΟΥΜΠΑ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ.

 

 

Η ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΑ ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΔΙΑ ΣΤΟΝ ΟΡΛΥΓΓΑ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΕΙ ΑΓΕΡΩΧΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ

Στην ανατολική πλευρά του Όρλυγγα,  πάνω από το χωριό Σπήλαιο Γρεβενών, σχηματίζεται, με φυσικό τρόπο, από τεράστιο βράχο, μία μορφή ενός γενειοφόρου ανδρός, ο Δίας  που κοιτάζει τον Όλυμπο. Το πρόσωπο, τα μάτια, η μύτη και η γενειάδα του Δία είναι “σμιλεμένα” στην κορυφή του όρους Όρλυγγα, στην ανατολική πλευρά του βουνού,  πάνω από το χωριό Σπήλαιο Γρεβενών, οι κάτοικοι του οποίου έδωσαν γενναίες μάχες κατά των Τούρκων στην ελληνική επανάσταση.

Η μορφή είναι καθηλωτική και πέρα από θαυμασμό προκαλεί και ερωτηματικά σχετικά με την προέλευση αυτού του εκπληκτικού μνημείου.

Ο Όρλυγγας είναι βουνό της Πίνδου, ύψους 1.453 μέτρων, η ηλικία του οποίου ξεπερνάει τα 300.000.000 χρόνια. Η γεωλόγος Annie Rassios  που μελέτησε εμβριθώς το βουνό υποστηρίζει ότι ο Όρλυγγας πριν από 300.000.000  χρόνια ήταν νησί του Ωκεανού της Τηθύος, όταν υπήρξε η υπερήπειρος Παγγαία.

Στον Όρλυγγα ο Φίλιππος και ο Μέγας Αλέξανδρος κυνηγούσαν Λύγγες και Αρκούδες. Στα ψηλότερα τμήματα του βουνού υπάρχουν κάποια μεγάλα άτομα του σπάνιου αιωνόβιου ίταμου (Taxus baccata).

Ο οικισμός του Σπηλαίου σύμφωνα με έρευνες αρχαιολόγων είναι ένα από τα παλαιότερα κατοικήσιμα χωριά της περιοχής. Από την εποχή του σιδήρου το 1100 π.Χ. βρισκόταν στην ίδια τοποθεσία που καταλαμβάνει και σήμερα. Σε κοντινή απόσταση έχουν ανακαλυφθεί τα τείχη της αρχαίας ακρόπολης με μήκος 1 χλμ. όπως και νεκροπόλεις όλων των ιστορικών και προϊστορικών χρόνων.

Στις πλαγιές του βουνού έδρασε και ο θρυλικός κλεφταρματωλός Θεόδωρος Ζιάκας, ο οποίος το 1854 οργάνωσε την εξέγερση της Δυτικής Μακεδονίας κατά των Τούρκων. Όπως αναφέρει γνωστό δημοτικό τραγούδι:  «Εσείς βουνά των Γρεβενών και πεύκα του Μετσόβου, λίγο για χαμηλώσετε, κάνα ντουφέκι τόπο για να φανεί απ’ το Ζυγό το παινεμένο Σπήλιο, να δούμε το Ζιακόπουλο πως πολεμάει τους Τούρκους»...

ΙΤΑΜΟΣ, το πλέον μακρόβιο δένδρο της Ευρώπης που ζει στον Όρλυγγα

Ο Ίταμος ή ήμερο έλατο, επιστημονική ονομασία Taxus baccata (ελληνικά Τάξος η ραγοφόρος ή ο ραγώδης) είναι ένα κωνοφόρο που φύεται σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου και συναντάται αυτοφυές στη χώρα μας, σε μεγάλο υψόμετρο, συνήθως σε δάσος ελάτης ή οξιάς.

Πρόκειται για αειθαλές δέντρο μικρού έως μεσαίου μεγέθους, με ύψος που συνήθως φθάνει τα 10 – 20 μ. (σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να φθάσει τα 28 μ.) και διάμετρο κορμού που φθάνει έως τα 2 μ. (σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να φθάσει τα 4 μ.). Τα φύλλα του είναι εξαιρετικά τοξικά. Το ξύλο του είναι καστανοκόκκινο, σκληρό και ανθεκτικό.

Η κοινή ονομασία του είναι ίταμος ή ήμερο έλατο ή δέντρο του θανάτου. Είναι ένα μυστηριώδες δέντρο. Είναι δέντρο που μεγαλώνει αργά και ζει πάρα πολλά χρόνια.  Εκτός από το σαρκώδες τμήμα του καρπού του, όλα τα άλλα μέλη του είναι τοξικά. Ωστόσο ο παράξενος τρόπος με τον οποίο αναπτύσσεται και η ικανότητά του να αναβλαστάνει και να αναδημιουργεί παντοτινά τον εαυτό του, τον φέρνει κοντά στην αθανασία. Ο ίταμος προκαλεί το θάνατο αλλά δεν πεθαίνει ποτέ. Οι άνθρωποι ενθουσιάζονταν από τα δέντρα του ιτάμου με ηλικία χιλιάδων χρόνων και πάντα είχαν μια αμφιλεγόμενη σχέση με το δέντρο, μια σχέση που ταλαντευόταν μεταξύ της λατρείας και της καταστροφής. Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ ονόμασε το δέντρο «διπλά μοιραίο» στο έργο του «Ριχάρδος ΙΙ», λόγω των δηλητηριωδών ιδιοτήτων του και της χρησιμότητάς του για τόξα.

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία ο ίταμος ήταν αφιερωμένος στις Ερινύες, οι οποίες τιμωρούσαν τους ανθρώπους με τη χρήση του δηλητηρίου του. Η θεά Άρτεμις χρησιμοποιούσε βέλη ποτισμένα σε δηλητήριο ίταμου. Με εντολή της μητέρας της Λητούς σκότωσε με αυτά τα βέλη τα παιδιά της Νιόβης, η οποία καυχιόταν για την πολυτεκνία της.

Ο Χέλμουτ Μπάουμαν στο έργο του «Η Ελληνική χλωρίδα στο μύθο, την τέχνη και τη λογοτεχνία» αναφέρει για τον Ίταμο:
«… Ο ίταμος ήταν αφιερωμένος στις Ερινύες, τις χθόνιες θεότητες της εκδίκησης, που τιμωρούσαν τις ανθρώπινες ασέβειες με το δηλητήριο αυτού του δέντρου. Η τοξικότητα αυτή ήταν γνωστή από πολύ παλιά. Πραγματικά, πεντακόσια γραμμάρια από τα φύλλα του μπορούν να σκοτώσουν ένα άλογο. Η Άρτεμις χρησιμοποιούσε βέλη δηλητηριασμένα με ίταμο. Με εντολή της μητέρας της και με τέτοια βέλη σκότωσε τα παιδιά της Νιόβης, που καυχιόταν για την πολυτεκνία της, σε σύγκριση με τη Λητώ (΄Ομηρος Ιλ. 11.24.607). Η Άρτεμις λατρευόταν, ανάμεσα σε άλλους και σ΄ ένα ναό, που βρισκόταν μέσα σ΄ ένα μεγάλο δάσος από ίταμους στο αρκαδικό βουνό Αρτεμίσιο. Σήμερα το βουνό είναι ξερό και δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα τέτοια δέντρα. Το σκληρό και ανθεκτικό ξύλο του ίταμου ήταν από την αρχαιότητα πολυζήτητο για ξυλουργικές εργασίες. Η ομορφιά του ξύλου και η βραδύτητα ανάπτυξης του δέντρου, που μπορεί να ζήσει 2000 χρόνια, ήταν η αιτία της καταστροφής του. Σήμερα δεν υπάρχουν απ΄ αυτό το περήφανο δέντρο παρά μόνο λίγα φτωχά απομεινάρια ..»

 

 

 

 «Μακεδονία, ξακουστή του Αλεξάνδρου χήρα!

 Στο «Μακεδονικόν Ημερολόγιον» του 1897 που εξεδόθη λίγες εβδομάδες πρίν τον άτυχο πόλεμο του 1897, υπάρχει ένα λησμονημένο ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη με τίτλο «Ελληνοπούλα (Μακεδονία)» το οποίο ξεκινάει με τον κοσμαγάπητο στίχο «Μακεδονία Ξακουστή» και άνετα μπορεί να θεωρηθεί ως ο πρόδρομος ή το υπόδειγμα πάνω στο οποίο στηρίχτηκε ο στιχουργός του εμβατηρίου «Μακεδονία Ξακουστή του Αλεξάνδρου η Χώρα».  
ΙΔΟΥ το ποίημα του Γ. Δροσίνη με τίτλο «Ελληνοπούλα» το οποίο τυπώθηκε το 1896 στο «Μακεδονικόν Ημερολόγιον του 1897», του οποίου ο πρώτος στίχος είναι «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου χήρα»  για το οποίο δεν βγάζουν άχνα οι ανθέλληνες. 

(Χήρα, βεβαίως, διότι ακόμα η  Μακεδονία  ήταν κατεχόμενη από τους Οθωμανούς).

Αντικατοπτρίζει στο ακέραιο το κλίμα της εποχής, ότι δηλαδή μιλάμε για την Μακεδονία την οποία κατέχουν οι Τούρκοι («σκλαβωμένη», «δούλα» κλπ), έχει ελληνικές ρίζες από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κατοικείται από Έλληνες και περιμένει να «αναστηθεί ως Ελληνοπούλα», την διεκδικούν οι Βούλγαροι και γενικώς οι δυνάμεις που την εποφθαλμιούν είναι οι «Αυστριακοί, Βούλγαροι, Τούρκοι και Ρώσοι». Άλλοι παράγοντες δεν υπάρχουν. Οι «Μακεδόνες» δημιουργήθηκαν μετά.
Η ουσία είναι ότι οι στίχοι ξεκινούν με παράφραση του Δροσίνη ή ότι ο Δροσίνης ξεκίνησε με παράφραση άγραφων και άγνωστων στίχων έως τότε (1896), και απλώς εξυμνούν την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τις επιβουλές των Βουλγάρων, διότι οι μάχες του 1913 έγιναν με τους Βούλγαρους, όπως η φονικότερη μάχη ίσως τον 20ο αιώνα, η νικηφόρα μάχη του Κιλκίς – Λαχανά τον Ιούνιο του 1913 με 8800 Έλληνες στρατιώτες νεκρούς.


Τίτλος: «Ελληνοπούλα»  1896

«Μακεδονία, ξακουστή του Αλεξάνδρου χήρα!
του δοξασμένου βασιλιά για ντύσου την πορφύρα,
το διαμαντένιο στέμμα του για βάλε στο κεφάλι,
τ’ ανίκητό του το σπαθί για ξαναζώσου πάλι,
Και σκόρπα στην Ανατολή φωτιά και λάμψη τόση,
Όπου να ιδούν Αυστριακοί, Βούλγαροι, Τούρκοι, Ρώσσοι,
Κι όσοι σε κράζουν αδερφή, κι όσοι σε θέλουν δούλα.
Αν ήσουν σύ βασίλισσα κι αν ήσ’ Ελληνοπούλα!..
Επέθαν’ ο Αλέξανδρος και πρίν πεθάνει ακόμη
μοιράσθηκαν τη δόξα του ανάξιοι κληρονόμοι,
Ξεσχίσαν την πορφύρα του, συντρίψανε το στέμμα
Και το σπαθί του εσκούριασε με το δικό τους αίμα.
Έμεινα χήρα κι έρημη… μέσα στα μαύρα χρόνια
Μ’ εμάραν’ η απελπισιά, μ’ έφαγ’ η καταφρόνια,
Και στα χαρέμια εσύρθηκα Τούρκων Σουλτάνων δούλα
του κόσμου εγώ η βασίλισσα κ’ η πρώτη Ελληνοπούλα…
Μα πάλι δεν ετούρκεψα. Κι αν ήμαι σκλαβωμένη,
Θερμή κ’ ελεύθερη η καρδιά στα σωθικά μου μένει.
Κι αν έχασα η βασίλισσα, του Αλεξάνδρου η χήρα,
μαζί με τον Αλέξανδρο και στέμμα και πορφύρα,
Πορφύρα από το αίμα μου μπορώ να βάψω πάλι
και στέμμ’ από τα δάκρυα να βάλω στο κεφάλι,
Κι αντί Βουλγάρα να γενώ ή νάμαι Τούρκου δούλα
Ν’ αναστηθώ ή να θαφτώ για πάντα Ελληνοπούλα!..»


Γιατί αυτό το εκπληκτικό ποίημα (που δεν «γκουγλίζεται» στο Διαδίκτυο, όπερ σημαίνει ότι δεν το ξέρει κανείς…) έχει θαφτεί επί 122 χρόνια, ενώ θα έπρεπε να διδάσκεται υποχρεωτικά σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαιδεύσεως;

ΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ

Το Αιγαίο μέχρι το 1934 περίπου εκαλείτο επίσημα και ήταν γνωστό ως το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος τροποποίησε το καθεστώς και το μετονόμασε σε ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ. Για του λόγου το αληθές, ψάξτε το βιβλίο του ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΡΝ, με ελληνικό τίτλο ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΑΝΑΣΤΑΤΟ (εκδόσεις ΣΙΔΕΡΗ) ή ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ, ο γαλλικός όμως τίτλος στα γαλλικά είναι L' ARCHIPEL EN FEU (1884).

ΙΟΥΛΙΟΣ ΒΕΡΝ: "ΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ", 1884.
"...Πάνω από διακόσια χρόνια η πολιτική ζωή της Ελλάδος είχε σβήσει τελείως. Δεν περιγράφονται όσα υπόφεραν οι Έλληνες! Ήτανε σκλάβοι κάτω από το κνούτο του πασά, με τον ιμάμη δεξιά και τον τζελάτη, τον δήμιο, δεξιά του. Μα η σπίθα της ζωής δεν είχε σβήσει στην ετοιμοθάνατη αυτή Χώρα και ανατινάχτηκε έξαφνα μέσα από τον μεγάλο πόνο. Οι Σουλιώτες στα 1776, οι Μανιάτες στα 1769, οι Κρητικοί στα 1770 επαναστάτησαν και κήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Μα οι Τούρκοι πνίγανε στο αίμα κάθε φορά όλη αυτή την προσπάθεια της λευτεριάς. Μα στα 1821 οι Έλληνες όλοι είχαν ορκιστεί "ελευθερία η θάνατος". Και σήκωσαν την ιερή σημαία της Επανάστασης. Πολεμούσαν τον τύραννο στεριά και θάλασσα. Ο κόσμος γέμισε από τα δοξασμένα ονόματα Τομπάζης, Τσαμαδός, Μιαούλης, Κανάρης, Κολοκοτρώνης, Μάρκος Μπότσαρης, Υψηλάντης, Οδυσσέας Ανδρούτσος και τόσοι άλλοι. Ευθύς από την αρχή η επανάσταση έγινε πόλεμος μέχρι θανάτου. Ένας από τους δύο αντιπάλους έπρεπε να αφανιστεί από το χώμα της Ελλάδας...."
"..Φαίνεται πως οι Έλληνες πήραν από το άστατο έδαφος της Χώρας τους την φυσική και ψυχική ταραχή, που τους σπρώχνει στις μεγαλύτερες υπερβολές και στους πιο μεγάλους ηρωισμούς. Με τα φυσικά τους προτερήματα και το ακαταδάμαστο θάρρος, τη φιλοπατρία και την αγάπη της λευτεριάς κατόρθωσαν να ελευθερώσουν την Χώρα τους από την σκλαβιά, όπου τόσους αιώνες στέναζε..."

 

 

ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ