«ΜΗΠΩΣ ΚΑΘΕ ΓΑΛΑΞΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ, ΟΤΑΝ ΜΑΘΕΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ;»

 

 

Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΓΗ, Η ΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ

 

 

ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ; ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ;

«ΜΗΠΩΣ ΚΑΘΕ ΓΑΛΑΞΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ   

ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ, ΟΤΑΝ  ΜΑΘΕΙ  ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ;» 

Δύο γραφήματα της νέας ανακάλυψης όπου παρουσιάζεται η θέση και η κίνηση των άστρων που κινούνται με μεγάλη ταχύτητα στον Γαλαξία και πιθανώς να τον εγκαταλείψουν. 

Στα γραφήματα σημειώνεται επίσης η θέση του Ηλιου.

ΕΞΩΓΗΙΝΗ  ΖΩΗ

Πρέπει  να  γίνει  κατανοητό, οριστικά  και  αμετάκλητα,  ότι η νοοτροπία  

 και  οι  επιδιώξεις   των  βιολογικών  πλασμάτων καθορίζονται  με   όρους  φυσικής  επιλογής  και  βιολογικών  καταβολών.   Η  συμπεριφορά  κάθε  πλάσματος υπαγορεύεται  από  την  εξελικτική  

του σχέση  με  το  μεταβαλλόμενο  περιβάλλον.

 ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ  ΜΟΡΦΕΣ  ΕΞΩΓΗΙΝΗΣ  ΖΩΗΣ

Λέγεται  ότι  το  γεγονός  είναι  πάντα  πιο  παράξενο  από  την  φαντασία.  

Η ανθρώπινη φαντασία πρότεινε  ορισμένες ενδιαφέρουσες υποθετικές  

μορφές  ζωής. 

 

 

1.  ΤΟ  ΜΑΥΡΟ  ΝΕΦΟΣ

Πρώτη  έχουμε  την  κορυφαία  φαντασία  του  διάσημου  αστρονόμου  
Φρεντ Χόυλ,  που πρότεινε σαν  μορφή  ζωής  το  ΜΑΥΡΟ ΝΕΦΟΣ.  Αυτό  
το  νέφος που  έπλασε  ο  Χόυλ  ήταν  συσσωμάτωση  μεσοαστρικής  σκόνης  

και παγοσωματίων.   Ένας  μεγάλος  αριθμός  χημικών  ενώσεων  που  

περιείχε,  το βοηθούσαν  στην  φυσιολογία  και  στο  νευρικό  του  σύστημα.  

Την  αναγκαία  για την  ζωή  ενέργεια  την  έπαιρνε,  περιτριγυρίζοντας  

ένα  άστρο  σαν  τον  Ήλιο  και «πίνοντας»  μέχρι  να  χορτάσει.  Τότε  εμφανίζονταν  ρεύματα  μέσα  στο  αεριόμορφο σώμα  του,  που   μετέφεραν  τις  θρεπτικές  ουσίες  όπου  χρειάζονταν. 

 Το  νέφος περιείχε  τους  πλανήτες  μέσα  του.  Επικοινωνούσε  

 ηλεκτρομαγνητικά  τόσο αποτελεσματικά,  ώστε  μπορεί  να  θεωρηθεί  σαν   

ενιαίος  ζωντανός  οργανισμός.  Η ανθρωπότητα  ποτέ  δεν  θα  καταλάβαινε  

 ότι  το  ΜΑΥΡΟ  ΝΕΦΟΣ  είναι  μορφή ζωής  και  μάλιστα  νοήμων.  Όπως   

αναφέρει  στην  ιστορία  του  ο  Χόυλ,  η  πλήρη επικοινωνία  με  τους  

ανθρώπους  ήταν  αδύνατη,  εκτός  αν  μπορούσαν  να  δεχθούν ειδική   

πλύση  εγκεφάλου  και  να  διδαχθούν  μηχανικά.  Όπου  το  ΜΑΥΡΟ  ΝΕΦΟΣ 

δεν  χρησιμοποίησε    προηγούμενη  πλύση  εγκεφάλου,  η  σύγκρουση   

ανάμεσα  στην παλιά  και  την  νέα  γνώση  κατέστρεψε  τους  αποδέκτες.   

Και  όταν  η  διαδικασία ήταν  επιτυχής,  οι  αποδέκτες  δεν  μπορούσαν  πια   να  επικοινωνήσουν  με  τους συνανθρώπους  τους.  

 ΦΡΕΝΤ  ΧΟΫΛ  (1915 – 2001)

 

 

 

 

 

2.  Ο  ΖΩΝΤΑΝΟΣ  ΩΚΕΑΝΟΣ – ΣΟΛΑΡΙΣ

   Ο  Εβραίος  Στανισλάβ  Λεμ  φαντάστηκε  ένα  αισθανόμενο  ωκεανό,   

που  κάλυπτε σχεδόν  ολοκληρωτικά  τον  πλανήτη  Σολάρις,  ο  οποίος 

 αλληλοεπιδρούσε τηλεπαθητικά  με  τα  ανθρώπινα  όντα  που  τον   

ερευνούσαν.  Την  ιδέα  την  είχε λανσάρει  τον  19^ο  αιώνα  κάποιος  

 άγγλος  επιστήμονας,  που  είχε  υποστηρίξει  ότι  η αρχέγονη  γη  είχε   

γνωρίσει  ένα  τέτοιο  οργανισμό.

ΣΤΑΝΙΣΛΑΒ  ΛΕΜ  (1921 – 2006)

3.  Κρυο-αβυσσαλέα  μοντέλα  ζωής  με  παραψυχολογικές δυνάμεις.

Σε  κόσμους  σαν  τον  πλανήτη  Δία,  με  την  προϋπόθεση  ότι  φιλοξενεί   

τεράστιο υδάτινο  ωκεανό,  μπορεί  να  αναπτυχθεί  πλανητογενή  ζωή,  η   

οποία  θα  δώσει νοημοσύνη.  Η  νοημοσύνη  αυτή  στερούμενη  υλικής  

τεχνολογίας,  θα  μπορούσε  να αναπτύξει  παραψυχολογικές  δυνάμεις,   μέχρι  του  σημείου  να  ανασύρει  υλικά  από τα  απροσπέλαστα  βάθη.  Έτσι,  όπως  γράφτηκε,  αν  η  νόηση  μπορεί  να ελέγξει  άμεσα  την  

ύλη,  τότε  ποιος  χρειάζεται  την  τεχνολογία;  

Πιθανόν τα  όντα  αυτά  θα  γίνονταν  ένας  ισχυρός  συλλογικός  νους,  χωρίς  την  έννοια  της ατομικότητας,  ίσως  και  χωρίς  την  έννοια  της  επικοινωνίας.   Μία  τέτοια  σταθερή ψυχολογική  δομή  θα  ήταν  ανίκανη  

να   αναγνωρίσει  τα  ανθρώπινα  όντα  σαν νοήμονα.

4.  Όντα  Μοριακής  χημείας 

Μία  πολύ  θεωρητική  υπόθεση  αποκαλείται  «Μοριακή  Χημεία».  Αυτή  υποστηρίζει ότι  σε  υψηλές  θερμοκρασίες  και  πιέσεις,  κάθε  μόριο   μπορεί  να  έχει ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ  σύνολο  ιδιοτήτων,  εξαρτώμενο  μόνο   από  την  συχνότητα ταλάντωσής  του.  Όσο  και  να  φαίνεται  φανταστικό,   

θα  ήταν  τότε  δυνατό  να υπάρχει  ζωή  όπως  την  ξέρουμε  σε  πυρο-αβυσσαλέο  περιβάλλον,  σαν  την επιφάνεια  της  Αφροδίτης  και  τον   πυρήνα  του  Δία.  Αν  προσεδαφίζαμε  ένα  όχημα για  να πάρει  δείγμα   τέτοιας  ζωής,  οι  χημικές  και  βιολογικές  μελέτες  του  θα  μας βεβαίωναν   ότι  μελετούμε  ένα  πλάσμα  από ενώσεις άνθρακα – υδρογόνου,   σαν  και μας,  ενώ ταυτόχρονα  οι  φυσικοί  δέκτες  του  θα  ανέφεραν   θερμοκρασίες  και πιέσεις,  στις  οποίες  κάθε  τέτοια  ζωή   

θα  διαλυόταν  στην  στιγμή.

5.   Νοήμονες  βράχοι  κρυσταλλικοί  ή  αγάλματα  με  το πυρίτιο  σαν   

βάση  της  ζωής.

ΝΟΗΜΟΝΕΣ  ΠΥΡΙΤΙΚΟΙ  ΒΡΑΧΟΙ

(ΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΙ,  SiO_{2,   Αμορφοι, Τεκτοπυριτικοί)}

Χαλκηδόνιος: από την αρχαία ελληνική πόλη Χαλκηδώνα στη Βιθυνία της Μικράς Ασίας απέναντι από το Βυζάντιο.

Αχάτης: από τον ποταμό Αχάτη (σήμερα Dirillo) στη Σικελία (Θεόφραστος, Πλίνιος).

Όνυξ: σε σύγκριση με το ανθρώπινο νύχι του χεριού (Θεόφραστος, Πλίνιος). Ο Θεόφραστος τον αναφέρει ως ονύχιον.

Πράσιο: από το φυτό πράσιον = πράσο λόγω του πράσινου χρώματός του (Θεόφραστος, Πλίνιος). Ο Θεόφραστος το αναφέρει ως η πρασίτης λίθος.

Χρυσοπράσιο: από τις λέξεις χρυσός και πράσιον = πράσο λόγω του χρυσοπράσινου χρώματός του (Πλίνιος). Αναφέρεται και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου.

Καρνεόλιο: από τη λατινική λέξη caro (θέμα carn-) = σάρκα λόγω του σκούρου κόκκινου χρώματός του.
Σάρδιο: στην αρχαιότητα αναφέρεται ως σάρδιον, σάρδιος, σάρδινος(Θεόφραστος).
Ηλιοτρόπιο: από τις ελληνικές λέξεις ήλιος και τρέπω (Πλίνιος) διότι πιθανόν χρησιμοποιούνταν στην κατασκευή υάλων για ηλιακές παρατηρήσεις.
Ίασπις: αναφέρεται ως ίασπις από το Θεόφραστο.
Κερατόλιθος: από την ομοιότητά του με κέρας ως προς το χρώμα, το θραυσμό και τη διαφάνεια. Στην προϊστορική εποχή ο κερατόλιθος και ο πυριτόλιθος χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή εργαλείων και όπλων. 
Λυδία λίθος: αναφέρεται ως Λυδή από το Θεόφραστο από τον ποταμό Τμώλο της Λυδίας (πιθανόν ο Πακτωλός ποταμός).

Άστρα που περιστρέφονται με "λάθος τρόπο" στην καρδιά του γαλαξία μας αποτελούν πιθανόν τα απομεινάρια ενός άλλου γαλαξία που "φαγώθηκε" από τον δικό μας.

Στα Μετωρολογικά του, ο Αριστοτέλης (384-322 πΧ) έγραψε ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι Αναξαγόρας (500-428 πΧ) και Δημόκριτος (450-370 πΧ) πρότειναν ότι ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ μπορεί να αποτελείται από μακρυνά άστρα. 

Όμως, ο Αριστοτέλης ο ίδιος πίστευε ότι ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ  προερχόταν "από την φλογερή εκπνοή μερικών άστρων τα οποία ήταν μεγάλα, πολυάριθμα και κοντά το ένα με το άλλο" και ότι η ανάφλεξη συνέβαινε στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, στην περιοχή του κόσμου η οποία είναι συνεχής στις ουράνιες κινήσεις.

Γαλαξίας  νάνος  που  περιλαμβάνει υπερμεγέθη  μαύρη  τρύπα

Με την τεχνική της παράλλαξης, οι αστρονόμοι παρατηρούν ένα αντικείμενο στα αντίθετα άκρα της τροχιάς της Γης γύρω από τον Ήλιο για να μετρήσουν με ακρίβεια.

 

 

 

 

 

 

Ο  ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ  ΚΑΡΛ  ΓΚΟΥΣΤΑΒ  ΓΙΟΥΓΚ   (1875 – 1961)   ήταν 

Ελβετός ιατρός και ψυχολόγος,  ενώ υπήρξε ο εισηγητής της σχολής της αναλυτικής ψυχολογίας. Κατηγορήθηκε  -  και  αυτός  -  για  αντισημιτισμό  και εκθειασμό  του 

Αδόλφου Χίτλερ.  Οι κατηγορίες αυτές προήλθαν  από  τον  Εβραίο  

Φρόϋντ  και  την   κοινότητα των φροϋδικών   ψυχιατρικών  κύκλων.

Ο  Ψυχίατρος  Γιουγκ  άφησε πίσω του ένα τεράστιο συγγραφικό έργο, που αριθμούσε 300 τόμους, ενώ περίπου 100 άρθρα του είχαν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα, προϊόν της δίψας του για μελέτη και μακράς εμπλοκής του στην κλινική παρατήρηση, ενώ παράλληλα άνοιξε νέους δρόμους παρατήρησης και έρευνας για την ανθρώπινη ψυχή.

Οι απόψεις του για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν την ανθρώπινη ψυχή συνοψίζονται  στα παρακάτω:

«Όποιος θέλει να γνωρίσει την ανθρώπινη ψυχή, να αποχαιρετήσει τις μελέτες του και να περιπλανηθεί στον κόσμο με ανοικτή καρδιά.

Στη φρίκη των φυλακών, στα ψυχιατρικά άσυλα και τα νοσοκομεία, στις σκοτεινές ταβέρνες των προαστίων, στα πορνεία και τα χαρτοπαικτικά καταγώγια, στα κοσμικά σαλόνια, στο χρηματιστήριο, στις σοσιαλιστικές συγκεντρώσεις, στις εκκλησίες, μέσα από την αγάπη και το μίσος, την εμπειρία των παθών κάθε μορφής στο δικό του σώμα, θα δρέψει πλουσιότερες σοδειές γνώσης από αυτές που μπορούν να του προσφέρουν τα βιβλία και θα γνωρίσει πώς να συμπεριφέρεται ως γιατρός στον ασθενή, με αληθινή γνώση της ανθρώπινης ψυχής». (CW, 10, 177)

Στην  διάρκεια  των  πειραματισμών  του  για το ασυνείδητο ο  Γιουνγκ,  

είχε μακρές συζητήσεις  με  ένα  υποθετικό  όν  που  είχε την  μορφή  

ενός γέροντα, το οποίο  ο  Γιουνγκ  ονόμαζε   με  το  Ελληνικό  όνομα 

Φιλήμονα.   

Ψυχολογικά ο Φιλήμων αντιπροσώπευε την ύψιστη ενόραση για τον Γιουνγκ και ήταν δύναμη per se, διακριτή από τα ατομικά περιεχόμενα του ασυνείδητου. Ανήκε σε εκείνες τις φαντασιώσεις που δεν προκαλούσε το ατομικό ασυνείδητο αλλά παράγονταν από μόνα τους και είχαν τη δική τους ζωή.

Ο  Καρλ  Γιουγκ  έγραψε  το  1958  ένα  εξαιρετικό  βιβλίο  για  τους 

«εξωγήινους»  με  τίτλο:

  «ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ:  ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ  ΜΥΘΟΣ». 

Ο  Γιουγκ  αναφέρει  ότι  σε  περίπτωση  που  η  ανθρωπότητα έρθει  σε  επαφή   

με  μία  προηγμένη  εξωγήινη  φυλή,  υπάρχει ο  φόβος,  εάν  δεν   

προετοιμαστούμε  κατάλληλα:  «τα  ηνία  να μας  ξεφύγουν  από  τα  χέρια,   

και  να  βρεθούμε χωρίς  όνειρα…  ίσως  να  βρίσκαμε  τις  διανοητικές  

και  πνευματικές  μας  φιλοδοξίες  τόσο ξεπερασμένες,  που  να  μας   άφηναν  τελείως  παράλυτους».     

 

Με  την  επαφή  θα  διαπιστώσουμε επιτέλους – εμείς  οι  επαρχιώτες – πόσο ψηλά  είμαστε  στην  Γαλαξιακή ιεραρχία.-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ